Στην εποχή της κρίσης και της μελαγχολίας θεωρήθηκε από μέρους μου σημαντική η ένταξη προγράμματος συναισθηματικής νοημοσύνης παράλληλα με την ένταξη των μαθητών μου στο "μεγάλο σχολείο" που λέγεται Δημοτικό. Ο βασικός σκοπός του προγράμματος ήταν η ανάπτυξη συναισθηματικών και κοινωνικών δεξιοτήτων των μαθητών, καθώς διαπιστώθηκε ότι η συναισθηματική εκπαίδευση στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι "περιθωριοποιημένη". Το πρόγραμμα εστίασε στην ανάπτυξη συναισθηματικών και κοινωνικών δεξιοτήτων όπως η αναγνώριση και η έκφραση των συναισθημάτων και η διαχείρισή τους, η ποιοτική επικοινωνία, η προσωπική υπευθυνότητα, η αυτοαποδοχή και η αποδοχή της διαφορετικότητας. Η συναισθηματική εκπαίδευση οργανώθηκε μέσα από ποικίλες δράσεις, μεθόδους και μέσα, όπως η ανάγνωση σχετικών με το θέμα βιβλίων και την υλοποίηση σχετικών δραστηριοτήτων επεξεργασίας, παιχνίδια ρόλων, προσωπικές αφηγήσεις, υποστηρικτικό υλικό κ.α. Μέσα από το πρόγραμμα, που υλοποιείται ακόμα, βελτιώνεται η επικοινωνιακή ικανότητα των παιδιών. Αναγνωρίζουν, εκφράζουν και χειρίζονται τα συναισθήματά τους και σε μικρό βαθμό καταφέρνουν να χρησιμοποιούν εναλλακτικούς τρόπους έκφρασης αρνητικών συναισθημάτων. Ευελπιστούμε σε ακόμη καλύτερα αποτελέσματα κατά και μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος.