1. Σύμφωνα με κάποιες απόψεις, ειδικών και μη, δεν
χρησιμοποιούμε στην καθημερινή επικοινωνία
περισσότερες από τριακόσιες λέξεις, ενώ οι παλαιότεροι
είχαν πολύ υψηλό γλωσσικό επίπεδο. Βωμολογούμε,
χρησιμοποιούμε κώδικες, ξενικές εκφράσεις, Greeklish και
τελικά οδηγούμε σε κατήφορο την ελληνική γλώσσα, ειδικά
σήμερα που κινδυνεύει να αφανιστεί λόγω
παγκοσμιοποίησης.

2. Τώρα σε ποιες έρευνες
βασίζονται αυτές οι απόψεις,
ποιους νέους αφορούν, ποιους
μεγαλύτερους, σε ποιες αιτίες
οφείλεται η υιοθέτηση γλωσσικών
ιδιωμάτων από τους νέους, ποιες
είναι οι επιπτώσεις της χρήσης
τους στη γλώσσα, δεν αναφέρεται
πουθενά.

3. 1.Προσδιορισμός του όρου «η
γλώσσα των νέων» και
συσχέτισή της με την κοινή
γλώσσα.
Η κοινωνική βάση της γλώσσας των
νέων είναι η «παρέα», το δίκτυο των
συνομηλίκων και η συμμετοχή σε μία
νεανική κουλτούρα, με επίκεντρο την
καλλιτεχνική έκφραση και τη διαμόρφωση
του ελεύθερου χρόνου. Δεν υπάρχει
λοιπόν, όπως σημειώνει ο
Ανδρουτσόπουλος, μια ενιαία γλώσσα
των νέων, αλλά ένα σύνολο από
επιμέρους τρόπους ομιλίας με κοινές
τάσεις διαμόρφωσης και κοινά γλωσσικά
στοιχεία.

4. 2. Η κοινωνική βάση της
γλώσσας των νέων
Το βασικό χαρακτηριστικό της γλώσσας
των νέων είναι ότι εκφράζει και
εκφράζεται μέσα στην «παρέα», στο
δίκτυο των συνομηλίκων. Κατά συνέπεια,
κάθε παρέα έχει δικό της κώδικα
επικοινωνίας, που μπορεί να τον «αρπάξει»
μια άλλη παρέα και μετά μια άλλη, μέχρι που
κάποιες εκφράσεις να υιοθετηθούν από
μεγάλο μέρος της νεολαίας, ειδικά με την
εξέλιξη της τεχνολογίας της επικοινωνίας και
να αποτελέσουν αυτό που σχηματικά
αποκαλούμε «γλώσσα των νέων».

5. Ιδιαίτερα παραγωγικά σημασιολογικά πεδία
είναι οι κοινωνικές κατηγορίες (π.χ. φλώρος,
τύπισσα,φυτό), οι βιωματικές και κοινωνικές
εμπειρίες (π.χ. ξεσαλώνω="διασκεδάζω") , οι
ψυχολογικές καταστάσεις επιθυμίες,
προτιμήσεις, απέχθειες (π.χ. τα πήρα στο
κρανίο= εκνευρίστηκα, αράζω στα κυβικά μου
=αρχίζω και χαλαρώνω, είμαι στην τσίτα =τα
νεύρα μου είναι σε κακή κατάσταση, σπάστηκα=
εκνευρίστηκα , ξενέρωσα: έχασα την επιθυμία
μου για κάτι , ανεβάζω θερμοκρασία =αρχίζω και
θυμώνω, φρικάρισα =τρελάθηκα ,φλιπάρω
=αρχίζω και χάνω τα λογικά μου, νταουνιάζομαι=
καταθλίβομαι, τρώω πακέτο-ήττα= αποτυγχάνω
κ.λ.π),

6. οι αξιολογικές εκφράσεις (π.χ. αστέρι
=τέλειος, τζάμι =άψογος ,είσαι ό,τι να' ναι
=είσαι χάλιας, έγραψες σήμερα =ήσουν
τέλειος ,είσαι και ο πρώτος =είσαι ο
καλύτερος,) καθώς και οι επιτατικές
εκφράσεις ( χοντρό-, καρα-, με τρέλα).
Ειδικά για την έκφραση αξιολόγησης και
επίτασης έχουν διαπιστωθεί ιδιαίτερα
συντακτικά σχήματα στα ελληνικά π.χ. "και
γαμώ + Ονοματική Φράση" (και γαμώ τις
φάσεις "πολύ καλή φάση").

7. Η νεανική επικοινωνία χρησιμοποιεί
πολυάριθμες στερεότυπες εκφράσεις
για την οργάνωση του διαλόγου,
όπως χαιρετισμούς (έλα ρε, τσα γεια =τα
λέμε), ), προσφωνήσεις (ρε μεγάλε =ρε
φίλε), φιλικές υβριστικές προσφωνήσεις
(ρε μαλάκα), εκφράσεις συμφωνίας
(Μέσα είσαι! =το βρήκες!, έκλεισε η φάση
=κανονίστηκε), άρνησης (Ούτε με
σφαίρες! =με την καμία/με τίποτα!),
επιδοκιμασίας (Φοβερό! =τέλειο!)
έναρξης μιας αφήγησης,(π.χ. Άκου
φάση! =άκου τί έγινε), έκφραση
αποδοκιμασίας ή προειδοποίησης (=ίσα
ρε)

8. Αυτά λοιπόν προσπαθήσαμε να ερευνήσουμε και
καταλήξαμε στο συμπέρασμα - έστω στα πλαίσια μιας
περιορισμένης τοπικά και χρονικά έρευνας - ότι κάποιοι
ενοχλούνται από τα νιάτα μας, τη ζωντάνια μας, τη
συμπεριφορά μας και μας χρεώνουν αυθαίρετα τη
φθορά και την υποβάθμιση της γλώσσας.
Στο κάτω-κάτω αν το συμπέρασμα μας δεν είναι ακριβές
-κάτι όχι απίθανο- και όντως οδηγείται σε υποβάθμιση η
γλώσσα μας, τότε θα μπορούσε εύλογα κάποιος να
υποστηρίξει ότι δεν υπάρχουν υποβαθμισμένες γλώσσες
αλλά υποβαθμισμένες κοινωνίες και πολιτισμοί.
Τέλος εξετάσαμε τη γλώσσα μας από μια άλλη οπτική
γωνία και νιώσαμε επιτέλους ότι οι καθηγητές και κατ’
επέκταση ο θεσμός του σχολείου αντιμετωπίζει με
σεβασμό και δεν απορρίπτει εκ των προτέρων τη
γλωσσική μας συμπεριφορά.