1. ALUMNOS DE 2º E.S.O.
CCNN
CPI “VIRXE DA CELA”
MONFERO

2. ÁNGEL VARELA
Este é o meu dragón chamado dragón azul ou de xeo
(“Glaucus atlanticus”).
Tratáse dun dragón xa extinto, pero grazas aos seus restos
fósiles coñecemos as súas caraterísticas.
NUTRICIÓN
Alimentábase dunhas vacas, que xa non existen. Era polo tanto
carnívoro.
O dragón ao facer a dixestión producía gas metano; este gas
vai cara a gorxa a unha velocidade alta e produce lume ao
frotarse a grande velocidade coas paredes ásperas da gorxa.

3. RELACIÓN
O meu dragón vai polas montañas, montes… Relaciónase con
outros dragón dalí, máis con outros seres vivos dese lugar.
REPRODUCIÓN
Poñen ovos nunha cova e os deixan alí, a femia incuba os
ovos durante catro meses. Logo rompen as súas cascas e
salen as crías.
Estes ovos son de cor azul, de forma ovoide e con pinchas
negras.

4. TANIA GRUEIRO
ESTE E O MEU DRAGÓN, EN
LATÍN “LILAC IGNIS” EN GALEGO
“LUME AZUL”.
XA NON EXISTE, PERO PODEMOS
VER AS SÚAS CARACTERÍSTICAS
GRAZAS AOS DATOS QUE NOS
DAN OS SEUS FÓSILES.
NUTRICIÓN
O MEU DRAGÓN ALIMÉNTASE DE PLANTAS COMO A SOLLA E O XIRASOL QUE
SON PLANTAS OLEAXINOSAS.
AO DIXERILAS DESPRÁZANSE A UNHA VESÍCULA CHAMADA OLEAXINOSITA
QUE FORMA BIOCOMBUSTIBLES.
AO SENTIRSE ATACADO PODE EXPULSAR LUME POLA BOCA, DISTINTO
SEGÚN SEXA MACHO OU FEMIA.
AS CORES DO LUME PODEN CAMBIAR; SENDO FEMIA A COR É LILA E SENDO
MACHO: AZUL, ESTO DÉBESE Á COR DA BURBULLA OLEAXINOSITA, E
CAMBIA SEGÚN AS HORMONAS FEMININAS OU MASCULINAS.
OS DRAGÓNS TEÑEN UNHA ESPECIE DE GLÁNDULAS NA BOCA QUE
PRODUCEN UNHA SUBSTANCIA QUE CONTEÑEN NA SALIVA QUE OS
PROTEXE DAS QUEIMADURAS DO SEU PROPIO LUME.

5. REPRODUCIÓN
O MEU DRAGÓN REPRODÚCESE DUNHA FORMA MOI ESPECÍFICA: O MACHO
VOA SOBRE A FEMIA A 1 METRO DE ALTURA APROXIMADAMENTE.
CANDO ESTA VOANDO SOLTA POLA BOCA UNHA SUBSTANCIA QUE CAERÁ
XUSTO NA BOCA DA FEMIA, ENTON AO DIXERILA CREA UNHA MOLÉUCLA NO
SEU ÚTERO QUE PRODUCE UN GRAN OVO.
ESTE ESTA NA BARRIGA DA DRAGOA FEMIA UNS 7 MESES NOS QUE O BEBÉ
DRAGÓN DESENVOLVE
PARTES DO CORPO COMO AS
PATAS, AS ÁS…
RELACIÓN
ESTE DRAGÓN VIVE EN COVAS DAS ALTAS MONTAÑAS E COMPÓRTASE DE
DISTINTAS MANEIRAS NAS DIFERENTES ESTACIÓNS:
NO VERÁN E NA PRIMAVERA MUDAN DE PEL
NO OUTONO E NO INVERNO IVERNAN.

6. ANA GONZÁLEZ
Dragón de aire
Este tipo de dragóns habitan en climas tropicais, xa que
necesitan aire cálido e non moitos líquidos para poder
sobrevivir.
NUTRICIÓN
Este dragón, aliméntase de cana de azucre, que é a principal
substancia para producir bioetanol. O aparato dixestivo do
dragón contén dous estómagos, que separan o combustible do
resto da comida que vai nutrir ó animal e que entra nun deles
gota a gota.

7. RELACIÓN
O meu dragón ten moi desenvolvidos os sentidos da vista e do
olfacto, polo tanto iso permítelle localizar e ulir con maior
facilidade o alimento para poder producir ese lume que solta
pola boca.
REPRODUCIÓN
Os dragóns de aire femias, teñen dúas épocas de celo; unha
entre febreiro e marzo, e outra entre agosto e setembro, na
que, poden poñer dende 5 a 9 ovos, que serán incubados, ata
o seu nacemento, pola nai.
Á hora do nacemento, as crías saen de cor alaranxada e con
grandes ollos, e como non: moi, moi famentos; polo que o
macho terá que ter os alimentos preparados para ese día.
Cando van medrando, emigran dende o lado dos seus pais, e
crean de novo unha nova familia.

8. IVÁN DEIVE
DRAGÓNS NEGROS
(“Dragonus pantanosus negrus”)
NUTRICIÓN
Aliméntanse de animais do pantano como os caimáns. Aínda
que moitas veces desprázanse fóra da súa zona de caza para
comer remolacha dos campos dos campesiños, cousa que fan
para producir lume, e o fan da seguinte maneira:
Ao comer esa remolacha producen bioetanol no interior do
seu organismo. O bioetanol é un gas inflamable que ao rozar
coas paredes do esófago do dragón produce unha chispa, o
que fai que prenda o bioetanol nela e bote lume pola boca
cando el queira, xa que é o dragón o que regula o paso do
biocombustible polo seu esófago.

9. RELACIÓN
O meu dragón ten moi desenvolvido o sentido da vista xa que
o necesitan para cazar eses caimáns tan escurridizos, pero
tamén teñen moi desenvolvido o do olfacto para ulilos.
Normalmente, vivían en pantanos, xa que hai máis humidade;
aínda que había algúns que soían habitar en goridas
subterráneas.
Despiadados por natureza, devastaban todo ao seu paso, pero
só atacaban si co ataque podían sacar algo para o seu
beneficio. Usaban un ataque poderoso que cubría os ceos de
escuridade, momento no que podían pasar inadvertidos e
atacar.
REPRODUCIÓN
Este ser vivo ten unha reprodución sexual vivípara, cando os
membros dos dous sexos atópanse no mes de cortexo; que é
Maio, o macho baila movendo a súa cola dun lado a outro, e
cando a femia o acepta, copulan. O período de xestación
dura de 8 a 9 meses, e soen ter de 3 a 5 bebés dragóns,
coidados pola nai.

10. SERGIO GARCÍA
Dragóns verdes.
“Dragonis terribilis bosquibilus”
NUTRICIÓN
Estes seres vivos habitan os montes de todo o mundo. Ahí
aliméntanse dunhas plantas que producen bioetanol.
Ao comeren estas plantas producen o bolo alimenticio na
gorxa, e nos seus cinco estómagos, fermenta. Ao pasaren
dúas horas, este bolo, pasa por un órgano especial que o
filtra, de maneira que os nutrientes van ó sangue, os
refugallos elimínanse e o gas vai dirixido polos “vasos
gaseosos” a unha vesícula situada na boca.
O dragón, ao ter unha língua bífida, coas puntas moi ríxidas,
cando quere, solta gas á vez que fai unha chispa batendo as
dúas puntas da língua, así produce o lume para defenderse.

11. RELACIÓN
Estes dragóns son moi tímidos, solitarios e agresivos. Habitan
nos bosques, cando ven algún movemento no bosque ou lles
molestan algo, suben ao aire e queiman todo o bosque co seu
poderoso lume, de ahí ven o nome: “terribilis bosquibilus”.
REPRODUCCIÓN
Son animais ovíparos, poñen entre dous e tres ovos de cor
verde esmeralda, reprodúcense unha vez ao ano, o primeiro
macho que da coa femia, fecúndaa e vaise.
As femias coidan as crías, que teñen desenvolvemento
postembrionario directo, ata que aprenden a voar, despois
abandoan á nai.

12. ADRIÁN MOSQUERA VARELA
DRAGÓNS VERMELLOS
NUTRICIÓN
Alímentanse dun biocombustible chamado biogás que se
obtén do esterco e da basura, que lles provoca unha reacción
inflamable no interior do seu estómago e que se produce unha
chispa mediante o riscamento dunhas especies de glándulas
que producen unha chispa e produce unha chamarada de
lume.

13. RELACIÓN
Estes animais habitan nos bosques e nas covas das altas
montañas.
Son moi solitarios e só se xuntan varios da súa epecie para
procrear.
Co medio relaciónanse para obter comida, como coellos,
corzos, xabaríns…
REPRODUCIÓN
Estes animais teñen unha rara reprodución e as crías
desenvólvense dentro da nai nun ovo ata que están preparadas
para saír ao exterior, aínda que permanecen no ovo 3 meses
despois de saír do interior da nai.
A xestación dura en total arredor de 10 meses.

14. VÍCTOR GÓMEZ VARELA
DRAGÓN NARANJA DE FUEGO
“DRAGONIS NARANGIS FIRE”
NUTRICIÓN
Este dragón aliméntase de aceites vexetais ou graxas animais
que producen un biocombustible chamado biodiesel. O seu
lume sae do corpo e cando eructa pon o rabo diante da boca e
xúntase o lume do biodiesel e sae unha gran laparada.

15. RELACIÓN
O dragón vive nas montañas e entra nos volcáns. Logo durme
dentro dunhas covas cercanas aos volcáns é recupérase
tamén comendo os aceites vexetais e graxas animais.
REPRODUCIÓN
Para reproducirse manteñen unha pelexa coa femia e logo dun
rato a femia cánsase e el comeza a reproducirse con ela. Os
dragóns bebés son moi fráxiles. Os pequenos non nacen coa
capacidade de producir lume.

16. MARTIN FERNÁNDEZ
Dragón lume fresco
“Dragonicus lumicus fresquitis”
NUTRICIÓN
Este dragón come de todo, polo tanto, é omnívoro; come tanto
animais como vexetación.
Este dragón ten un pedernal na súa campanilla. Ao rozar ese
pedernal coa língua, na parte de atrás desa especie de “pedra”,
ao rascar, fai lume.

17. RELACIÓN
Apenas se relaciona co medio só para procrear, xa que vive no
subsolo e algúns nos mares.
REPRODUCIÓN
Só sae a luz da terra para reproducirse, xa que a luz quéimalle
a súa prezada pel. Sempre se atopan na mesma cova onde se
coñeceron de pequenos.

18. ANA PENA
Dragón residueiro
(“Dracus rexidei”)
NUTRICIÓN
Os dragóns teñen no seu estómago unhas bacterias
anaeróbicas; isto quere dicir que, cando o animal come, os
restos non dixeridos da súa alimentación, fermentan, e forman
biogás.
Cando queren botar lume, usan este gas, xa que o lume lle sae
por unha perna, na cal ten o órgano de almacenamento dese
gas.

19. RELACIÓN
Estes dragóns, relaciónanse con outros seres vivos mediante a
súa olor, e non é como nós cremos, canto mellor ulen, máis
enfadados se poñen.
REPRODUCIÓN
Non se reproducen por ovos, como sucede habitualmente, se
non que a súa reprodución é vivípara, e presentan dimorfismo
sexual (os machos son azuis, e as femias verdes).
A femia tarda 34 meses en xestar ao novo individuo, que
durante os 53 primeiros días vivirá coa súa nai, e despois,
independizarase, isto quere dicir, que se desprenden da súa nai
e do seu pai para sempre.

20. ALBA RODRÍGUEZ PURRIÑOS
Dragón europeo
(“Draco Montanus”)
NUTRICIÓN
O dragón europeo aliméntase de vacas, ovellas, cabras,
cabalos e humanos. Despois de alimentarse, os restos
orgánicos repousan nunca válvula na que fermentan. Ao cabo
dunhas horas transfórmase en biogás que é un biocombustible
que se forma a partir da fermentación de desfeitos
orgánicos. Cando o dragón se ve acurralado utiliza o biogás
para a súa defensa.
O biocombustible ascende polo pescozo do dragón chegando
ás amígdalas, onde se acciona un mecanismo que ao rozar o
biogás coas paredes da gorxa prodúcese una chispa. Cando o
dragón abre a boca sae o lume, que utiliza para defenderse.

21. RELACIÓN
O seu hábitat natural son as montañas.
Presenta unhas escamas irregulares, de forma que na cabeza son
máis pequenas.
Ademais inclúe unha limitada gama de cores como o vermello, verde,
negro ou dourado. Combinándose entre si.
Ten un corpo robusto, forte e impoñente. Con catro patas e tres
poderosas garras en cada unha. Presentando una potente cola e uns
letais cornos.
Ademáis pode voar, xa que ten unhas enormes ás, coas que viaxa por
toda Europa en busca de novas presas.
Pode medir ata os 14 metros de lonxitude e os 5 de altura.
REPRODUCIÓN
O dragón europeo é vivíparo.
Pode ter dúas crías á vez.
As femias despois de ser fecundadas repousan un ano nun
niño que constrúen preto das montañas.
Ao cumprirse o ano as dúas crías comezan a alimentarse de
pequenos mamíferos e aves.
Aos seis meses o seu pai ensínalles a cazar para poder
sobrevivir, a defenderse e a voar. Este período dura dous
anos máis.
Cando acaba esa etapa, o dragón xa é adulto e ten que
sobrevivir sen a axuda dos seus proxenitores.

22. ANDREA BRAGE
Dragón de auga
(“Draconis Tremebundobulos Aquos”)
NUTRICIÓN
A súa alimentación ten coma obxectivo principal a fabricación de lume, xa que é a
súa principal defensa ante os perigos do seu redor.
Son vexetarianos, xa que (aparte de ser de estómago sensible) para producir lume
utilizan bioetanol, un biocombustible que se obtén mediante a fermentación de
biomasa rica en azucres coma por exemplo a remolacha.
O bioetanol prodúcese da seguinte maneira: Cando a remolacha (biomasa rica en
azucre) entra no organismo é mastigada polas fauces do dragón ata que está feita
papas. Desta maneira unhas glándulas que están na gorxa do animal poden
absorber as graxas.
O alimento restante queda fermentando unhas horas no estómago e o gas que se
produce é o chamado bioetanol. Este acumúlase nunha vexiga ata o momento no
que teña que utilizalo.
Para que o bioetanol prenda o dragón ten que facer uso dun dos recursos que lle
brinda o seu corpo: a língua ten unha parte de quina (coma a cuncha das
tartarugas) que se rexenera de cada certo tempo. Ao igual que a língua, os seus
dentes tamén son de quina, rompen facilmente, pero rara vez lle fan falta (utiliza
o lume) de maneira que só presenta beneficios.
O proceso é: o dragón libera o bioetanol da vexiga á vez que fai un “efecto
chisqueiro”, golpeando a língua coa cara interior dos dentes e producindo unha
chispa que produce a combustión do gas fabricando unha chama que pode chegar
a ser mortal.

23. REPRODUCIÓN
O Dragón de auga ten unha reprodución ovovivípara, na que o embarazo dura ao
redor dun ano.
Na época de celo, os dragóns macho realizan un cortexo á femia. Consiste en voar
ao redor dela e mover a cola tal e coma se bailara. A femia escolle un macho do
que posteriormente quedará preñada.
O ovo está entre catro e seis meses dentro da nai, cando se achega a época na
que o ovo saia ao exterior, a nai forma, nunha árbore alta e frondosa, un niño
composto por: lama, ramallas e herbas secas. Para conseguir estes materiais, a
dragoa xa busca de formar un niño no lugar onde haxa este tipo de elementos.
Cando o ovo sae ao exterior, está coidado ó calor pola nai os meses restantes e
sempre esta no niño. Canda rompe a casca, o pequeno ou pequena dragón
aprende todo sobre a vida da man da nai e nalgúns casos tamén do pai. Cando
está preparada a cría, volve ao lugar onde viven os seus proxenitores.
RELACIÓN
Os Dragóns de auga viven en covas submariñas ou polo menos preto da auga, os
dragóns poden adaptarse á auga salgada ou á auga doce. Sempre viven nestes
medios, excepto cando van ter unha cría que se cambian aos árbores (véxase
reprodución).
A súa relación co medio varía dependendo da época do ano, en verán e en outono
é a época de máis movemento, xa que é a temporada do cortexo e necesitan
atopar comida para o inverno. En cambio, en inverno a relación é practicamente
inexistente, íllanse nas súas covas ou nos niños dependendo do seu estado e
aliméntase das reservas que recolleron en verán e en outono. En primavera, só
saen do seu refuxio por comida.

24. CARLOS CASTRO RIVAS
Eu decidín escoller o dragón negro. Ahora vouvos falar un pouco deles.
NUTRICIÓN
O dragón negro alimentábase dunha pequena especie de
corzos que xa non existen.
Estes corzos, alimentábanse dunhas plantas as cales tiñan
unhas pequenas formigas. Estas formigas chamábanse
formigas do lume.
O dragón ao comer o corzo que se alimentaba destas plantas
con formigas, ao inxerilas, coa dixestión as formigas
producían un gas moi inflamable, rozando os dentes producía
chispas e expulsaba unha gran laparada de lume co cal se
defendían.
Co paso dos anos foron evolucionando e crearon dentro do seu
corpo uns “almacéns” nos cales gardaban ese gas e podíano
usar sempre que quixeran.

25. RELACIÓN
O dragón negro, era un dragón que non se relacionaba con
ningún outro dragón, isto débese á súa gran agresividade,
todo o que lles molestaba e se podían desfacer dél, facíanno.
Normalmente, eran encontrados en pantanos, aínda que había
algúns que soían habitar en goridas debaixo do solo. Eran
despiadados por natureza, devastaban todo ao seu paso, pero
só atacaban si co ataque podían sacar algo para o seu
beneficio. Usaban un ataque poderoso que cubría o ceo de
escuridade, momento no cal podían pasar inadvertidos e
atacar.
REPRODUCIÓN
Os dragóns negros, reproducíanse moitas veces ata que a
“dragoa” empreñara, os dragóns negros eran fieis a súa
parella ata que esta paría, Son moi agresivos, pero se as
hembras teñen crías volvíanse moito máis agresivas.
Os dragóns ao non se poderen acercar a parella ían xunto a
outra dragoa e facían o mesmo, así continuamente.Cando as
“dragoas” tiñan os seus fillos, non deixaban que ninguén se
acercara a ela e aos seus fillos.
Cando os pequenos dragóns facían oito meses, xa se
separaban da nai e entre sí e tiñan que aprender a cazar e a
defenderse por sí solos.

26. RAQUEL SUÁREZ ANTÓN
DRAGÓN DA NEVE
(“Draco Nubila”)
NUTRICIÓN
Aliméntase de: osos polares, leóns mariños, calamares
xigantes…
Para que saia o biodiesel, na punta da súa língua ten
unha chispa que cando se xunta co biodiesel bota o lume
pola boca.
Atacan co alento xeado e cunha enorme cola branca

27. RELACIÓN
Mide 12 metros de largo e 4 de altura
Viven nunha cova subterránea dun iceberg ou glaciar.
Emigran do Ártico ó Ántartico cada ano e sobrevoan miles
de kilómetros
REPRODUCIÓN
Hai un mito que di que presentan algún tipo de
hermafroditismo e que están conectados coa maxia e coas
estacións do mundo.
Cando saen do ovo son dun tamaño dun gato e despois chegan
a ser moi grandes.
Se descoñece canto poden vivir, o que mais viveu foi 200
anos.

28. ANTÍA LISTA RAMOS
O DRAGÓN PRATEADO
NUTRICIÓN
Este dragon aliméntase de desfeitos orgánicos: a basura que
se pode encontar nos vertedoiros, como mazás podres e
outras cousas así.
A súa preferencia son os vexetais , pero tamén come carne.
Estes residuos orgánicos ao fermentar xeneran un gas
chamado biogás que proporciona enerxía.

29. RELACIÓN
Estes dragóns son moi benvolentes, simpáticos e
colaboradores, xeralmente non son violentos e evitan o
combate sempre que sexa posible.
Teñen unhas escamas prateadas e moi flexibles que dan un
aspecto metálico. Este ton de prata faino case imperceptible
nas nubes, o que é unha gran vantaxe en duelos.
REPRODUCIÓN
A súa reprodución e ovípara e os seus ovos son dun tamaño
moi grande, poñen de 5 a 20 ovos dos cales soen saír
soamente unha décima parte das crías, das cales só
sobreviven 2 ou 3.

30. LAURA RÍO
DRAGÓN DORADO
NUTRICIÓN
Este dragón aliméntase dun tipo de planta velenosa
chamada Adelfa que só a pode tomar el, porque se o
toma outro animal morre.
El pódea tomar porque ten unhas glándulas especiais que
o protexen.
Pode producir lume gracias a esa planta que contén un
producto químico. Cando a traga, roza coas glándulas e
prodúcese o lume.

31. RELACIÓN
Soe habitar en lugares húmidos porque é onde crecen
esas plantas.
REPRODUCIÓN
Ten reprodución sexual.
É ovovivíparo e soe ter unha media de 10 ovos.
Quédase en celo cada 6 meses.