1. ใช้ชีวิตแบบวันต่อวัน (ไม่ใช้อยู่ไปวันๆนะ)

2. เรื่องนี้คัดลอกมาจากงานของคนอื่น เขาบอกว่าได้ฟังจากทีวีรายการหนึ่ง
แล้วเกิดความพลุ่งพล่านอยากแบ่งปันให้คนอื่นได้รู้บ้าง ก็เลยเป็นที่มาของ
บทคัดลอกนี้

3. ผู้เขียนบอกว่า เขาได้ดูทีวีรายการหนึ่ง พูดถึงเรื่อง “ทำาอย่างไรถึงจะ
ใช้ศักยภาพได้อย่างมีประสิทธิภาพ” ตอนที่เขาเข้าไปดู รายการได้เริ่มไป
ระยะหนึ่งแล้ว ศาสตราจารย์ผู้ดำาเนินรายการได้ถามผู้ชมในห้องส่ง 3
คำาถาม ซึ่งเป็นคำาถามที่ดีมาก คำาถามที่ 1 ถามว่า “ท่านอยากมีอายุยืนยาว
ถึงกี่ปี” แล้วให้ทุกคนจดคำาตอบไว้

4. คำาถามที่ 2 ถามว่า “ตอนนี้ท่านอายุกปี” แล้วให้จดคำาตอบไว้เช่นกัน
ี่
หลังจากนั้น ให้เอาคำาตอบของข้อที่ 1 ลบด้วยคำาตอบของข้อที่ 2
ผลลัพธ์คือจำานวนปีที่คุณยังมีชีวิตเหลืออยู่
นี่แม้เป็นโจทย์ด้านคณิตศาสตร์ธรรมดาๆ แต่ที่อยากกล่าวถึง คือวิธีการถามของ ศร. ผู้นี้

5. ศร.ผู้นั้นได้ถามต่อว่า “ใครที่ยังเหลืออายุอีก 60 ปีให้ยกมือขึ้น” ปรากฏว่ามี
คนยกมือไม่น้อยเหมือนกัน
“ที่ยังเหลือ 50 ปียกมือขึน” ... ข้าพเจ้าเริ่มใจตุ้มๆต่อมๆ เพราะถ้านับตามนี้
้
ข้าพเจ้ายังเหลืออีก 35 ปี เทียบกับผู้ชมที่อยู่ ณ.ที่นั้น ดูเหมือนจะเป็นคนที่
ไม่สู้ชีวิตเอาเสียเลย

6. ศร. ถามต่อไปเรื่อยๆ จนถึง “ที่ยังมีชีวิตเหลืออีก 10 ปี มีมั้ย” ปรากฏว่ามีอยู่เพียง
คนเดียว ศร. คนนั้นกลับกล่าวอวยพรคนๆนั้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้มว่า “คุณคือผู้ชนะ
ในคืนนี้” ... หัวใจสำาคัญของเรื่องนี้ อยู่ที่ว่า คุณเลือกที่จะมีชีวิตอยู่อย่างไร

7. หากคุณเลือกที่จะอยู่ถึง 100 ปี คุณต้องทำาอย่างไรบ้าง
คุณควรตื่นแต่เช้ามาออกกำาลังกายได้แล้วรึยัง
คุณควรให้ความสนใจกับการดูแลสุขภาพ
ของตัวเองมากขึ้นหรือยัง

8. หากคุณยังมีอายุเหลืออยู่อกเพียง 10 ปี คุณจะเลือกยู่แบบไหน
ี
คุณจะยังยึดติดกับเรื่องรอบตัวทุกเรื่องไปหรือไม่
คุณจะยังขี้หงุดหงิด อารมณ์เสียง่ายเหมือนเดิมหรือไม่
หากรู้วันตายของคุณล่วงหน้า คุณจะเปลี่ยนทัศนคติของคุณหรือไม่
ใครๆก็ไม่อยากแก่ แต่เวลามักไม่คอยท่า ยังคงเดินหายไปอย่างใจดำาที่สุด

9. ศร. พูดต่อไปอีกว่า คนทั่วไปมีชีวิต 3 ช่วงระยะด้วยกัน
ช่วงแรก คือช่วงการเรียนรู้
ช่วงที่ 2 คือช่วงทำางาน
และช่วงที่ 3 คือการหาความสุขหลังเกษียร

10. เมื่อถามผู้ฟังในห้องส่งว่า อยากจะเกษียรเร็วๆไหม
ทุกคนต่างตอบว่า อยากเกษียรไวไว
ศร.จึงถามต่ออีกว่า เกษียรแล้ว ท่านจะทำาอะไร

11. มีคนตอบว่า จะไปเที่ยวรอบโลก มีคนบอกว่าจะทำางานตอบแทนสังคม
ศร.สรุปว่า มีหลายคนที่ขยันหาเงิน นึกว่าพอเก็บเงินได้สักก้อน
จะได้เกษียรไปใช้เงิน
ท้ายสุด เมื่อมีการตรวจพบว่าร่างกายเป็นโรคที่รักษาไม่หาย จำาต้องจากไปอย่างไม่
ค่อยเต็มใจเท่าใดนัก

12. มีบางคนที่หลังจากเกษียรแล้ว ได้เดินทางท่องเที่ยวไปเรื่อยๆ จนวันหนึ่ง กลับ
รู้สึกว่าชีวิตขาดเป้าหมาย
เหมือนกับว่าเอาแต่เที่ยวไปวันๆ รู้สึกเหมือนขาดบางสิ่งที่เป็นสาระ
ถ้าอย่างนัน เราควรสู้หน้ากับชีวิตอย่างไรดี
้

13. ศร.ท่านนี้ได้เสนอแนวคิด “ใช้ชวิตแบบวันต่อวัน”
ี

14. แนวคิดนี้ คือ ต้องเรียนรู้ทุกวัน เพือรักษาพลังที่จะเรียนรู้
่
ต้องทำางานทุกวัน เพือรักษาเป้าหมายของการมีชีวิต
่
ต้องหาความสุขทุกวัน ไม่ใช่รอจนเกษียรแล้วค่อยหาความสุข
พอข้าพเจ้าได้ฟังถึงตอนนี้ รู้สึกว่ามีเหตุผลดี
หากเมือใดที่คนๆหนึ่งไม่คิดที่เรียนรู้สิ่งใหม่ๆอีกแล้ว นั่นหมาย
่
ถึงการเริ่มต้นของความชราภาพทางสภาพจิต
เมื่อทำางานจนเกิดความชำานาญ ไม่มีเป้าหมายท้าทายใหม่ๆ
การทำางานก็จะเริ่มย่อหย่อน

15. จงเรียนรู้สิ่งใหม่ๆอยู่เรื่อยๆ ตั้งวัตถุประสงค์เล็กๆให้บอยๆ หรือสมมุติ
่
ให้งานใดงานหนึ่งเป็นหลักชัย กระตุ้นให้ตัวเองทำาจนสำาเร็จ
และเริ่มหาความสุขให้ตัวเองตั้งแต่วันนั้น ทำาสิ่งที่ตัวเองรู้สึกมีความสุข
ที่สุด ตักตวงความสุขให้ตัวเองทุกวัน หากต้องจากไปในวันรุ่งขึ้น ก็จะ
ไม่มีคำาว่าเสียใจ

16. ศร.ได้ยกตัวอย่างให้ฟังตัวอย่างหนึ่งว่า
คุณพ่อของ ศร. เอง เป็นครูใหญ่โรงแรมประถมที่เกษียรแล้ว หลังจากเกษียร
วันๆไม่มีอะไรทำา รู้สึกชีวิตน่าเบื่อหน่าย เหมือนกำาลังรอความตาย
วันหนึ่ง ท่านได้ขอให้คุณพ่อกับคุณแม่มาฟังท่านบรรยาย
หลังจากฟังบรรยายจบ คำาพูดที่คุณพ่อได้พูดในเวลาต่อมา ทำาให้ ศร.และคุณ
แม่ถึงกับนำ้าตาซึม

17. คำาแรกที่คุณพ่อพูด คือ “ฉันจะอยู่จนถึงอายุ 100 ปี” แล้วหันไปถามคุณแม่ว่า “
เธอตื่นนอนกี่โมงนะ”
ทั้งนี้ เพราะคุณแม่เป็นคนที่ตื่นตั้งแต่ ตี 5 ครึ่งแล้วไปออกกำาลังกายทุกวัน แต่
คุณพ่อเป็นคนที่นอนจนตื่นเองตามธรรมชาติ (พูดง่ายๆ นอนตื่นสาย) ดังนั้น ถึง
จะอยู่ด้วยกันมานานหลายปี แต่คุณพ่อไม่เคยทราบเลยว่าคุณแม่ตื่นนอนตั้งแต่กี่
โมง

18. คำาพูดคำาที่สาม คือถามคุณแม่ว่า “แล้วเรายังเหลือ
เงินอยู่อีกเท่าไหร่”
นั่นเป็นเพราะว่า คุณพ่อไม่เคยดูแลเงินเลย เงิน
เดือนทั้งหมดปล่อยให้คุณแม่เป็นคนจัดการแต่
เพียงผู้เดียว

19. คุณพ่อตัดสินใจที่จะรักษาสุขภาพให้แข็งแรงเพื่ออยู่ต่อให้ได้อีก 30 ปี
และจะหาความสุขใส่ตัวให้มากที่สุด
คุณแม่รู้สึกมีความสุขมากที่คุณพ่อเริ่มทำาตัวมีชีวิตชีวา บอกว่าสู้พรำ่าบ่นมา
ตั้งเป็น 10 ปี ยังสู้มาฟังการบรรยายของลูกครั้งเดียวไม่ได้

20. ดังนั้น เพื่อนๆที่รักทั้งหลาย เริ่มปฏิบัติการตั้งแต่วันนี้เลย
ในทุกๆวัน ต้องหาความสุขเล็กๆน้อยๆให้กับตัวเองบ้าง ทำาให้
ชีวิตนี้มีความสุข
อย่างเช่นข้าพเจ้า ซึ่งเดิมมีเพือนมาชวนไปปีนภูกระดึงปลายปีนี้
่
และเดิมข้าพเจ้าไม่คิดจะไป

21. ช่วงนี้ ข้าพเจ้าเริ่มวางแผนฟิตร่างกายด้วยการว่ายนำ้า
เดินวิ่ง เพื่อเพาะความแข็งแรงให้กับร่างกาย
ข้าพเจ้าถือเอาเรื่องนี้เป็นเป้าหมายอย่างหนึ่งในชีวิต
บังคับให้ข้าพเจ้าต้องฟิตร่างกายให้พร้อมที่สุดเสมอ

22. ขอบอกตามความสัตย์จริง ตอนนี้ข้าพเจ้ารู้สึกขอบคุณเพือนคน
่
ที่มาชวนข้าพเจ้าไปเที่ยวภูกระดึงเหลือเกิน
เพราะมันทำาให้ชีวิตประจำาวันของข้าพเจ้าเกิดการเปลี่ยนแปลง
ทำาให้ข้าพเจ้าตัดสินใจที่จะออกกำาลังกาย
และงานที่ท้าทายครั้งนี้ ทำาให้ชีวิตที่เคยจืดชืดของข้าพเจ้า เกิด
ความคาดหวังครั้งใหม่ขึ้นมาอีกครั้ง ขอบคุณมากเจ้าเพื่อนยาก
祝您健康如意
ขอให้ท่านจงประสบแต่ความแข็งแรงและสมหวังเทอญ
ksd.thsmc@gmail.com 13 May 2009