2. OS LAGOS E LAGOAS son masas permanentes de auga
que se acumulan nas depresións do terreo.
Actualmente o 20% das superficies continentais envían
as súas augas a diferentes tipos de depresións internas.
3. ZONA PELÁXICA (domina o planto)
zona fótica (presencia de luz)
dominan os procesos de fotosíntese
zona afótica (sen luz)
dominan os procesos de descomposición
DIFERENTES ZONAS DUN LAGO
zona litoral
(con presenza
de macrofitos)
ZONA PROFUNDA
(non hai vexetais fixados)
Un lago debe ter profundidade como para permitir a existencia dunha zona litoral,
con vexetación, e outra profunda ou peláxica, o suficientemente grande como para
conter un gradiente vertical de distintas características, sobre todo de luz e
temperatura.
4. Son depósitos naturais de auga de menores dimensións que os lagos.
Diferéncianse sobre todo en que teñen menos profundidade, con
salinidade e auga moi variables e gran cantidade de nutrintes e
sedimentos.
LAGOAS
6. A auga que contén un lago pode proceder dun río, da auga da
chuvia ou da neve, da súa cunca receptora ou de achegas de augas
subterráneas mediante fontes ou mananciais.
Existen lagos de augas dóces e de augas salgadas, pero os contidos
en sales minerais varían e evolucionan ao longo do tempo.
7. ORIXE DOS LAGOS
Acción volcánica, cando a
lava pecha a saída natural
dun val e retén a auga.
Lago Kiwu (Congo/Ruanda)
8. Acción volcánica: cando o lago
se forma no cráter do volcán
ou nunha caldeira.
Irazu (Costa Rica)
9. Lagoas do Fogo e Sete Cidades (Illa de San Miguel-Os Açores)
Islandia
10. Peche por unha morrena
da lingua glaciar (lagos de
barreira)
Lago de Sanabria (Zamora)
23. As lagoas costeiras teñen
tendencia a colmatarse
Lagoa de Pantín (Valdoviño)
24. Lagos endorreicos:
A agua non ten saída fluvial cara
ao mar. Conteñen augas
xeralmente algo salgadas debido
á progresiva concentración de
sales por efecto da evaporación.
Lago Chad (Chad, Camerún, Níxer, Nixeria)
25. Lago subglacial: producido por la presión
dos grandes glaciares que manteñen a
auga líquida debaixo do xeo.
Son comúns na Antártida.
Lago Vostok
29. OS 10 LAGOS MÁIS
GRANDES DO MUNDO
Extensión
(km2
)
MAR CASPIO (Azerbaiyán-Irán-
Kazajistán-Rusia-Turkmenistán)
371.000
SUPERIOR (EUA e Canadá) 82.000
VICTORIA (Uganda, Tanzania y Kenia) 69.482
HURÓN (EUA, Canadá) 59.570
MICHIGAN (EUA) 57.800
TANGANICA (Burundi-Tanzania-Zaire-
Zambia)
32.892
BAIKAL (Rusia) 31.500
GRAN LAGO DO OSO (Canadá) 31.153
NYASA (Malawi-Mozambique-Tanzania) 29.604
GRAN LAG DO ESCLAVO (Canadá) 28.570
Mar Caspio (Asia)
30. O lago Baikal (Siberia-Asia) é o mais profundo do mundo, cuns 1.620 m. Tamén é a maior
reserva de auga dóce en superficie, con unha quinta parte de todas as augas dóces do
planeta, uns 23.000 km3
. Ademais é o mais vello, xa que ten uns 25 millóns de anos. Nas
súas augas existen moitas especies animais e vexetais singulares (un 30% das especies
vexetais e un 60% das especies animais son endémicas).
31. LAGOS ARTIFICIAIS
Son depósitos de auga construídos para distintas finalidades: almacén de auga potable
ou para a agricultura, centrais hidroeléctricas, recheo de minas ou canteiras esgotadas…
Encoro das Tres Gorxas (China) o máis grande do mundo (39.300 hm3
de auga)
32. Encoro de Belesar (río Miño),
o máis grande de Galiza.
Ocupa 2.000 hectáreas cunha
cola de 50 km. Na zona de
maior profundidade acada os
135 metros,
33. Lagoa da Serpe (Macizo de Trevinca). De orixe glaciar
LAGOAS GALEGAS
36. Lagoa de Antela, en Xinzo da Limia, foi
o segundo maior lago de España cun
área duns 10 x 6 km e ata 3 m de
profundidade. Foi desecada para
aproveitar a súa superficie como terreo
de cultivo.
37. Lagoas da Terra Cha
Caque (Castro de Rei)
O Rei (Rábade)
Cospeito
49. Lagoa de Sobrado, nas cabeceiras do río Tambre. De orixe artificial, foi construida entre os
anos 1500 e 1530 polos monxes embalsando as augas de algúns pequenos regatos para regar
prados, mover muiños ou dispor de pesca.
55. Pozo do Lago, nunha
antiga explotación
romana de ouro
(Maside)
Lagoa de Caldelas de Tui,
nunha antiga explotación
de áridos
Pozas do Támega (Verín)
56. OS LAGOS E LAGOAS COMO
ECOSISTEMAS
Os lagos e lagoas son ecosistemas complexos onde existen multitude
de relacións entre parámetros físicos e químicos e os organismos que
os habitan.
57. As substancias mais importantes disoltas nas augas dos lagos son o
osíxeno e o dióxido de carbono. A existencia de osíxeno depende
da presenza de organismos fotosintéticos que o produzan, do
número de organismos que o consuman, da temperatura e da
axitación que teña a auga.
LAGOS EUTRÓFICOS
(ben alimentados)
-profundos
-con moita produtividade
primaria
-desenvólvense ben as
cadeas tróficas, polo que
producen moita materia
orgánica que se descompón
rapidamente.
-temperatura do fondo máis
alta
-menos osíxeno
-augas verdosas
LAGOS DISTRÓFICOS
(mal alimentados)
-con pouca vexetación
-elevada concentración
de ácidos húmicos que
fan que as augas sexan
ácidas e de cor parda
LAGOS OLIGOTRÓFICOS
(pouco alimentados)
-profundos
-con bastante osíxeno no
fondo
-temperaturas baixas
-moi pouca
descomposición da
materia orgánica
-augas azuis e claras
58. EUTROFIZACÓN
Alteración do ecosistema lacustre provocada polo exceso de nutrintes.
2-O fitoplancto sofre unha explosión demográfica que
consegue acabar co nitróxeno existente na auga e
desenvólvense as cianobacterias que son capaces de
fixar o nitróxeno da atmosfera.
3-A descomposición do fitoplanto morto que vai ao fondo
produce procesos de fermentación nos que se desprenden
metano (CH4), amoníaco (NH3) e ácido sulfhídrico (H2S) gases
responsables do mal olor característico da auga podre.
1: O lago recibe un exceso de achegas de
nutrientes (fósforo, nitróxeno )
procedentes de fertilizantes agrícolas,
augas residuais domésticas, industrias
agropecuarias…
1
3
2
62. FLORA:
Salgueiro, espadaina, carrizo, xuncos, ambroíño, oucas, eneas, verdello, utricularia,
lentellas de auga...
O salgueiro (Salix cinerea) é a
árbore máis común das zonas
húmidas.
Eneas ou palla real (Typha latifolia).
65. FAUNA:
Aguaneira, lavanco, garza, galiñola, galiña de auga, mergullón, anguía, espiñento, ra
verde, cabalos do demo, patinadores, moscas da auga, escaravellos de auga, caracois...
Lavanco real (Anas plathyrrynchos),
macho e femia.
A galiñola negra (Fulica atra) é común en todos
os lugares onde exista unha pequena lagoa
rodeada de vexetación.
66. Aeshna. O máis grande dos
cabalos do demo.
Ra verde (Rana perezi)
67. TRADICIÓNS
Na maior parte das lagoas de Galicia dise que hai tesouros,
armas ou cidades asolagadas.
Hai moitas historias que explican o que pasou:
“Contan que cando viñeron Deus e San Pedro pedindo esmola,
os veciños encirráronlle os cans. Entón díxolle Deus a San
Pedro “Adeus vila de Alcaián, que tamén me encirraches os
cans”. Din que ás 12 da noite do día de Nadal oense cantar aos
galos.”
Cospeito
68. Outra conta que “había un pobo de pescadores e pasou o Noso
Señor, pediu esmola a un zapateiro e este tiroulle unha subela.
Entón o Noso Señor dixo “Arrevírate vila co de abaixo para
arriba”. A xente dí que oe tocar as campás”.
Fonmiñá
69. LAGOA SACRA DE OLIVES
Conta a lenda que o nome desta lagoa ven dunha batalla na
que houbo tantos mortos que os botaron á lagoa amurallandoa
deseguido para que non fosen profanados.
