1. ΟΙ ΔΙΑΣΡΟΥΙΚΕ΢ ΢ΤΝΗΘΕΙΕ΢ ΣΩΝ
ΒΤΖΑΝΣΙΝΩΝ
Χατηθλουκά Άννα & Νταβώνθ Ελευκερία
ΣΤ’2 88Ο Δ.Σ. Ακθνών

2. ΢ΤΦΝΟΣΗΣΑ ΓΕΤΜΑΣΩΝ
Οι Βυηαντινοί ζτρωγαν απλά και λιτά αλλά και πολφπλοκα ανάλογα με
τθν οικονομικι κατάςταςθ τθσ οικογζνειασ. Σα γεφματά τουσ ιταν δφο
φορζσ τθν θμζρα. Η ϊρα του πρϊτου φαγθτοφ ιταν το μεςθμζρι, άριςτον
γεφμα και του δεφτερου το απόγευμα, λίγο πριν δφςει ο ιλιοσ, δείπνον ή
αριςτόδειπνον.

3. ΕΙΔΗ ΔΙΑΣΡΟΥΗ΢ ΚΑΙ ΣΡΟΠΟΙ ΠΑΡΑ΢ΚΕΤΗ΢ ΣΟΤ΢
΢τθ διατροφι των Βυηαντινϊν βαςικό ρόλο είχαν το ψωμί, τα λαχανικά,
τα όςπρια και τα δημητριακά. Ο πιο ςυνθκιςμζνοσ τρόποσ μαγειρζματοσ
ιταν το βράςιμο. Προτιμοφςαν το αρνίςιο και το κατςικίςιο κρζασ κακϊσ και
μαγειρευτό χοιρινό, το ελαφίςιο κρζασ και λαγό. Επίςθσ τουσ άρεςαν οι
φαςιανοί και τα ορνίθια. Έτρωγαν αυγά ψθτά, τθγανθτά και βραςτά. Σο
ψάρι αποτελοφςε βαςικι πθγι τθσ διατροφισ τουσ τα οποία τα ζτρωγαν
ψθτά, τθγανθτά (οφτοί ι τθγάνου ιχκφες) και βραςτά (εκηεστά) κακϊσ και
διάφορα τυριά που ςυνικιηαν να τα τρϊνε με ελιζσ τισ οποίεσ τισ είχαν μζςα
ςε άλμθ ι ξφδι.

4. ΜΠΑΦΑΡΙΚΑ ΚΑΙ ΢ΑΛΣ΢Ε΢
΢το Βυηάντιο περιηιτθτο ιταν το μαφρο πιπζρι, κακϊσ πίςτευαν ότι
τόνωνε τθ διάκεςθ για ποτό. Έτριβαν το πιπζρι μαηί με ςινάπι για να
καταςκευάςουν ζνα είδοσ πικάντικθσ ςάλτςασ, κάτι που κυμίηει τθ
ςθμερινι μουςτάρδα, αλλά ςε μαφρο χρϊμα. Η πιο πρόχειρθ ςάλτςα
φαγθτοφ ιταν ο γάροσ, που γινόταν από νερό, κραςί, λάδι και ξφδι.
Αναλόγωσ με το τι ζβαηαν μζςα τον ζλεγαν υδρόγαρο, οινόγαρο, οξφγαρο,
ελαιόγαρο ι γαρζλαιο, κακϊσ θ ντομάτα ιταν άγνωςτθ ςτουσ
Βυηαντινοφσ. Ακόμθ οι επαφζσ με τουσ Ρϊςουσ ζκανε γνωςτό ςτουσ
Βυηαντινοφσ το μαφρο χαβιάρι.

5. ΣΟ ΚΡΑ΢Ι
Σο κραςί είχε ιδιαίτερθ κζςθ ςτο βυηαντινό κόςμο, κακϊσ από αυτό
γινόταν θ Θεία Ευχαριςτία. Σο κραςί που χρθςίμευε ςε αυτόν τον ιερό
ςκοπό το ονόμαηαν «νάμα». Οι Βυηαντινοί ζπιναν το κραςί ανζρωτο ι
άλλοτε το αραίωναν με ηεςτό νερό. Κείμενα τθσ εποχισ αναφζρουν ότι θ
παραςκευι κραςιοφ γινόταν και από άλλα φροφτα όπωσ μυρςίνθ,
ςπόρουσ ροδιοφ, μιλα, αχλάδια ι κυδϊνια κ.α.

6. ΓΛΤΚΙ΢ΜΑΣΑ
Οι Βυηαντινοί άργθςαν να ανακαλφψουν τθ ηάχαρθ, λάτρευαν όμωσ
τα γλυκίςματα, κακϊσ το μζλι που υπιρχε ςε αφκονία κάλυπτε πολλζσ
ανάγκεσ. ΢υχνά εκτόσ από μζλι, περιζχυναν τα γλυκίςματα
με ςίραιο ή δροςάτο (ςιρόπι από ρόδια). Σα γλυκίςματα τα ονόμαηαν
«μελιτηρά», «μελιτώματα» ή « μελίπηκτα». Από τα πιο ςυνθκιςμζνα
γλυκίςματα ιταν θ «γρούτα» χυλόσ από αλεφρι με μζλι και ςταφίδεσ. Πιο
περιηιτθτα ιταν όμωσ τα «λαλάγγια», (ηφμθ που τθν τθγάνιηαν και τθ
περιζχυναν με μζλι). Σο «καρυδάτο» ιταν γλφκιςμα από καρφδια και
μζλι, ενϊ το ρυηόγαλο, γαρνιριςμζνο πολλζσ φορζσ με μζλι, ιταν επίςθσ
γνωςτό.

7. ΑΠΟΘΗΚΕΤ΢Η ΚΑΙ ΜΕΣΑΥΟΡΑ ΣΡΟΥΙΜΩΝ
Για τθν αποκικευςθ και τθ μεταφορά τροφίμων και ποτϊν οι
Βυηαντινοί χρθςιμοποιοφςαν κυρίωσ κεραμικά ςκεφη, μεταλλικά, ξφλινα
ή γυάλινα. Ανάμεςά τουσ ξεχϊριηαν μικρζσ χφτρεσ, οι αμφορείσ που
χρθςιμοποιοφνταν για τθ μεταφορά λαδιοφ και αργότερα τα ξφλινα
βαρζλια για τθ μεταφορά κραςιοφ, τα πικάρια και τα κανάτια νεροφ.

8. ΕΠΙΛΟΓΟ΢
Οι Βυηαντινοί είχαν άλλεσ γευςτικζσ εμπειρίεσ, προτιμιςεισ και
προβλιματα. Εκείνθ τθν εποχι δεν είχαν τεχνθτι ψφξθ και αφιζρωναν
πολφ χρόνο γφρω από τθ διαςφάλιςθ και τθν προετοιμαςία τθσ τροφισ
τουσ. Ήταν ζνασ κόςμοσ που μασ ζδωςε τα βαςικά ςτοιχεία τθσ
διατροφισ μασ.