2. Օզոնային շերտը վերնոլորտում,
մթնոլորտի 20–30 կմ (առավելագույն
խտությունը՝ 22-25 կմ սահմաններում)
բարձրություններում շերտ է, որտեղ
գտնվում է ամբողջ մթնոլորտային
օզոնի մոտ 90%-ը: Երկրի բևեռներում
օզոնային շերտի ներքին սահմանն
իջնում է մինչև 7–8 կմ,
հասարակածում բարձրանում է մինչև
17–18 կմ:
3. Վերնոլորտային օզոնը ներգործում է
մթնոլորտի ջերմային ռեժիմի վրա,
ակտիվացնում օքսիդացման
շարժընթացները մթնոլորտում, և,
ամենակարևորը, կլանում է Արեգակի
վնասակար կարճալիք
անդրամանուշակագույն
ճառագայթների հիմնական մասը, որը
վնասակար ազդեցություն է թողնում
կենդանի օրգանիզմների վրա:
4. 1985-ին Երկրի հարավային բևեռում
հայտնաբերվել է օզոնային խոռոչ,
որտեղ օզոնի քանակը կտրուկ (մինչև
50%) նվազում է:
5. Օզոնը (O3) թթվածին քիմիական
տարրի այլաձևությունն է: Այն սուր,
թարմության կամ
էլեկտրականության հոտով կապույտ
գազ է:
6.
7. Թունավոր է և պայթյունավտանգ,
քայքայում է էրիթրոցիտները,
գրգռում աչքերն ու շնչառական
ուղիները: Բնականոն
պայմաններում օզոնը 1,62 անգամ
ծանր է օդից:
8. Ուժեղ օքսիդիչ է, հեշտությամբ
քայքայվում է (O3= O2 + O),
օքսիդացնում է գրեթե բոլոր
մետաղները՝ բացառությամբ ոսկու,
պլատինի և իրիդիումի, առաջացնում
է օրգանական և անօրգանական
օզոնիդներ:
9. Օզոնը հայտնաբերել է հոլանդացի
ֆիզիկոս Մ. վան Մարումը 1785 թ-
ին՝ օդի միջով էլեկտրական կայծեր
անցկացնելիս: 1840 թ-ին
գերմանացի քիմիկոս Կ. Շյոնբեյնն
ուսումնասիրել է այդ գազի
հատկությունները և անվանել
«օզոն», որը հունարենից
թարգմանաբար նշանակում է
հոտավետ:
