2. Ένα σπουδαίο αξιοθέατο για τα αγόρια
Το Camp Nou είναι ένα από τα ιστορικά στάδια της Ευρώπης και
επίσεις η έδρα της Μπαρτσελόνα. Το Camp Nou έχει πάνω από 98.000
θέσεις αλλά επεκτάθηκε με αφορμή του μουντιάλ της Ισπανίας, οπότε
έφτασε γύρω στις 115.000 θέσεις όμως επειδή η FIFA είχε πει να
υπάρχουν υποχρεωτικά θέσεις για όλους τους οπαδούς οι θέσεις
έπεσαν στις 98.000. Στο γήπεδο βρίσκεται και το μουσείο της
Μπαρτσελόνα, ένα Μίνι Στάδιο 20.000 θεατών καθώς και το γήπεδο
μπάσκετ του συλλόγου με χωρητικότητα 8.000 θέσεων.
4. Μουσικοσυνθέτης
Ο Πάκο Ντε Λούθια είναι ίσως και ο πιο δημοφιλής μουσικοσυνθέτης
της Ισπανίας. Αυτό συμβαίνει γιατί παίζει κιθάρα και γιατί είναι
συνθέτης. Θεωρείται παγκοσμίως ως ο καλύτερος κιθαρίστας στο
φλαμένκο και επειδή το δεξί του χέρι είναι πάρα πολύ δυνατό μπορεί
να παίξει πολύ γρήγορα picados.
6. Λογοτέχνης
Ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες (29 Σεπτεμβρίου 1547- 22 Απριλίου 1616) ήταν Ισπανός λογοτέχνης, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Το έργο του
ανήκει χρονικά στην “χρυσή εποχή’’ της Ισπανίας, κατά την οποία παρατηρήθηκε μία εξαιρετική άνθιση στις τέχνες, ενώ ο ίδιος αποτελεί έναν
από τους μείζονες λογοτέχνες παγκοσμίως. Το διασημότερο μυθιστόρημα του, ο Δον Κιχώτης, συγκαταλέγεται στα κλασσικά έργα της
παγκόσμιας λογοτεχνίας, μεταφρασμένο σε περισσότερες από 60 γλώσσες.
Ο Θερβάντες γεννήθηκε στο Αλκάνα ντε Ενάρες, περίπου 30 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Μαδρίτης, τέταρτος από τα συνολικά επτά
παιδιά της οικογένειάς του. Τα παλαιότερα λογοτεχνικά έργα του χρονολογούνται το 1568, ενώ το μυθιστόρημα του, Γαλάτεια, εκδόθηκε το
1585. Το 1607 εγκαταστάθηκε στη Μαδρίτη, όπου ολοκλήρωσε το μεγαλύτερο μέρος του λογοτεχνικού έργου του και έζησε μέχρι το τέλος της
ζωής του.
Ο Θερβαντές γεννήθηκε πιθανώς στις 29 Σεπτεμβρίου του 1547.Καταγόταν από οικογένεια πρώην ευγενών, γιός του χειρουργού και
πρακτικού ιατρού Ροδρίγο ντε Θερβάντες και της Λεονόρ ντε Κορτίνας, πιθανώς εβραϊκής καταγωγής που αργότερα μεταστράφηκαν στον
καθολικό.
Το 1569, ο Θερβάντες εγκαταστάθηκε στην Ιταλία, για λόγους που μέχρι σήμερα παραμένουν ασαφείς. Η μετάβασή του στην Ιταλία
ερμηνεύεται από ορισμένους βιογράφους του ως προσπάθεια φυγής του καταζητούμενου Θερβάντες. Επιστρέφοντας στην Ισπανία, ο
Θερβάντες έζησε μία ζωή αρκετά διαφορετική από αυτή της προηγούμενης δεκαετίας, αντιμετωπίζοντας συχνά οικονομικά προβλήματα,
πριν καθιερωθεί στο χώρο της λογοτεχνίας. Στα τέλη του 1584 παντρεύτηκε την, κατά είκοσι περίπου χρόνια νεότερή του, Καταλίνα ντε
Σαλαθάρι Παλάθιος, ενώ νωρίτερα είχε ήδη αποκτήσει μία κόρη, την Ισαμπέλ ντε Σααβέδρα, καρπό της σχέσης του με την Άνα ντε
Βιγιαφράνκα. Τον επόμενο χρόνο, εκδόθηκε το πρώτο λογοτεχνικό έργο του, με τίτλο Γαλάτεια, ένα ποιμενικό μυθιστόρημα που αφιέρωσε
στον Ασκάνιο Κολόνα, πιστό φίλο του Τζούλιο Ακουαβίβα, προσδοκώντας πιθανότατα στην αιγίδα του, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Τον
Ιανουάριο του 1605 εκδόθηκε το σημαντικότερο ίσως έργο του Θερβάντες, ο ευφάνταστος ευπατρίδης Δον Κιχώτης της Μάντσα, γνωστό
περισσότερο ως Δον Κιχώτης. Το μυθιστόρημα είχε αξιοσημείωτη επιτυχία και μέχρι το καλοκαίρι του ίδιου έτους είχαν τυπωθεί δύο εκδόσεις
του στη Μαδρίτη και τη Λισαβόνα, καθώς και μία έκδοση στη Βαλένθια.
Ο Θερβάντες πέθανε στις 22 Απριλίου του 1616. Η 23η Απριλίου ήταν ημερομηνία της ταφής του, όπως βεβαιώνεται από το πιστοποιητικό
έγγραφο της εποχής. Τον επόμενο χρόνο εκδόθηκαν Τα πάθη του Περσιλέως και της Σιγισμούνδης, ένα από τελευταία ρομαντικά αφηγήματά
του, με σημαντική απήχηση όπως μαρτυρούν οι οκτώ ισπανικές εκδόσεις που τυπώθηκαν σε διαστήματα δύο ετών.
8. Ποιητής
Ο Χουάν Βιθέντε Πικέρας θεωρείται ένας από τους πιο μοναχικούς και αυθεντικούς
ποιητές της σύγχρονης ισπανικής ποίησης. Γεννήθηκε το 1960 στο Ντούκες ντε Ρεκένα,
ένα μικρό αγροτικό χωριό. Η παιδική του ηλικία σημαδεύτηκε από τη φύση, τις αγροτικές
δραστηριότητες, την έλλειψη βιβλίων, την αθλιότητα του φρανκισμού. Η λογοτεχνική του
καλλιέργεια ήταν τελείως προσωπικό του πάθος. Τη δεκαετία του ‘80 έφυγε τρέχοντας
από την Ισπανία. Τα τελευταία είκοσι χρόνια ζει έξω από την πατρίδα του: στην αρχή στη
Γαλλία, μετά στην Ιταλία και τώρα στην Ελλάδα. Σπούδασε καθηγητής Ισπανικής γλώσσας
για ξένους και, από το 2007, είναι Διευθυντής Σπουδών του Instituto Cervantes της
Αθήνας. Το πρώτο του βιβλίο, “Tentativas de un heroe derrotado”, εκδόθηκε το 1985.
Μακριά από ομάδες, μόδες και λογοτεχνικούς κύκλους, ανέπτυξε μια ανήσυχη ποίηση
που δύσκολα κατατάσσεται στα σχήματα της σημερινής ισπανικής ποίησης. Από τα βιβλία
του, ξεχωρίζουν: “La palabra cuando” (1991), “La latitude de los caballos” (1999), “La edad
del agua” (2003), “Adverbios de lugar” (2004), “Palmeras” (2005), και “Aldea” (2006). Έχει
τιμηθεί με τα βραβεία Jose Hierro, Antonio Machado, και Alfonso el Magnanimo, και το
Διεθνές Βραβείο Ποίησης του Φεστιβάλ του Μεντεγίν. Σήμερα ζει στην Αθήνα.
10. Θεατρικός συγγραφέας
Ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα (5 Ιουνίου 1898 – 18 Αυγούστου 1936) ήταν ένας από του σημαντικότερους Ισπανούς ποιητές και
θεατρικούς συγγραφείς. Γεννήθηκε στο Φουέντε Βακέρος, το 1898. Ο πατέρας του ήταν αγρότης κι η μητέρα του δασκάλα πιάνου,
προσφέροντας τα πρώτα μαθήματα και στον ίδιο τον Λόρκα. Φοίτησε σε σχολείο Ιησουϊτών στη Γρανάδα και μετά από πιέσεις του
πατέρα του, γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Γρανάδα, την οποίαν όμως εγκατέλειψε σύντομα, για να ασχοληθεί
με τη Λογοτεχνία, τη μουσική και τη ζωγραφική. Το 1919, εγκαταστάθηκε στη Φοιτητική Κατοικία του Πανεπιστημίου της Μαδρίτης.
Εκεί συνάντησε τον Σαλβαδόρ Νταλί, τον ποιητή Ραφαέλ Αλμπέρτι και τον Χιμένεθ. Την ίδια περίοδο συνέθεσε τα πρώτα του
ποιήματα που κυκλοφόρησαν το 1921, με τίτλο “Βιβλίο Ποιημάτων”.
Το 1922, συνεργάστηκε με τον συνθέτη Μανουέλ ντε Φάγια στο “Φεστιβάλ Λαϊκής Μουσικής”, στη Γρανάδα. Δημιούργημά του,
εκείνη την εποχή, ήταν το “Ποίημα του Κάντε Χόντο”, λαϊκό τραγούδι της Ανδαλουσίας, που τραγουδιέται από τσιγγάνους με
συνοδεία κιθάρας και λίγο αργότερα, το 1924, ξεκίνησε να γράφει το “Ρομανθέρο Χιτάνο”, έργο που ολοκλήρωσε τελικά το 1927,
σύνθεση 18 ποιημάτων με σταθερή στιχουργική μορφή, έκφραση μιας από τις αρχαιότερες μορφές ισπανικής ποίησης.
Τα έτη 1929-1930, αναζήτησε νέες πηγές έμπνευσης και ταξίδεψε στις ΗΠΑ και στην Κούβα. Επέστρεψε στην Ισπανία το 1931 και
συνέθεσε το “Ντιβάνι της Ταμαρίτ,” ενώ παράλληλα δούλεψε και πάνω σε έργα για το κουκλοθέατρο. Εκεί έδειξε ξεκάθαρα πως
επέλεγε ως κύρια ενασχόλησή του, τη συγγραφή θεατρικών και τα τρία τελευταία χρόνια της ζωής του ολοκλήρωσε τις κορυφαίες
του δημιουργίες: “Το Σπίτι της Μπρναρντα Άλμπα”, “Ματωμένος Γάμος”, “Γέρμα”, “Θρήνος Για Τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας”,
τραγωδίες με θέμα τη κοινωνική καταπίεση κι έκδηλο το ανθρώπινο στοιχείο. Με την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας, οργάνωσε μία
θεατρική ομάδα υπό την ονομασία “La Barroca”, και έδωσε παραστάσεις κλασσικών έργων σε χώρους εργατών κι αγροτικές
περιοχές.
Στις 18 Αυγούστου του 1936, σε ηλικία 38 ετών, δολοφονήθηκε στην περιοχή της Γρανάδα από ένα εκτελεστικό απόσπασμα 12
ατόμων, αποτελούμενο από αστυνομικούς, εθελοντές αλλά και κρατούμενους, τους οποίους υποχρέωσαν να διαπράξουν τη
δολοφονία του Λόρκα υπό την απειλή της εκτέλεσης. Οι περισσότεροι δε από αυτούς δεν γνώριζαν καν ποιος είναι αυτός που είχαν
διαταχθεί να δολοφονήσουν. Ο τάφος του δε βρέθηκε ποτέ!
Άλλα έργα του: “Τα Μάγια Της Πεταλούδας” 1925, “Τα Πρώτα Τραγούδια” 1926, “Τραγούδια” 1927.
13. Ηθοποιός
Γεννήθηκε το 1969 στις Καναρίους Νήσους. Η μητέρα του είναι η γνωστή στην Ισπανία
ηθοποιός Πιλάρ Μπαρδέμ και ο θείος του ένας από τους πολύ γνωστούς Ισπανούς
σκηνοθέτες, ο Χουάν Αντόνιο Μπαρδέμ, που φυλακίστηκε από το καθεστώς του Φράνκο.
Σπούδασε ζωγραφική και από φοιτητής έπαιζε σε τηλεοπτικές σειρές. Πρώτη του
κινηματογραφική εμφάνιση ήταν στο “The Ages of Lulu” του Μπίγκας Λούνα, που του
άνοιξε τον δρόμο στην υποκριτική. Μετά από έναν μικρό ρόλο στα “Ψηλά Τακούνια” του
Αλμοδόβαρ, το “Jamon Jamon” στο πλευρό της Πενέλοπε Κρουζ τον έκανε και διεθνώς
γνωστό. Ο Χαβιέ Μπαρδέμ ήταν ο πρώτος Ισπανός ηθοποιός υποψήφιος για Όσκαρ για
την καταπληκτική του ερμηνεία στο “Before Night Falls”του Τζούλιαν Σνάμπελ, για το
οποίο τιμήθηκε με βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βενετίας του 2000 και βραβείο Goya.
Το 2004 κέρδισε για δεύτερη φορά βραβείο ερμηνείας στη Βενετία για το “Η Θάλασσα
Μέσα Μου” του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ, για το οποίο κέρδισε ξανά Goya αλλά και
υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα. Μερικοί τίτλοι ταινιών που έχει πρωταγωνιστήσει:
“Καυτή Σάρκα”, “Ανάμεσα στα Πόδια”, “The Dancer Upstairs”, “Collateral”, “Τα
Φαντάσματα του Γκόγια”, “Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους”, “Ο Έρωτας στα
Χρόνια της Χολέρας”, “Vicky Cristina Barcelona”, “Eat Pray Love”.
15. Αρχιτέκτονας
Ο Αντόνι Γκαουντί, σωστή προφορά Γκαουδί, (25 Ιουνίου 1852- 10 Ιουνίου 1926)
ήταν σημαντικός Καταλανός αρχιτέκτονας της Αρ Νουβό.
Γεννήθηκε στη Ρέους, αλλά σπούδασε και εργάστηκε στην Βαρκελώνη όπου
βρίσκονται και τα πιο σημαντικά έργα του, τα οποία ξεχωρίζουν για το σχεδιασμό
τους. Μελέτησε τα καλλιτεχνικά ρεύματα του παρελθόντος, την ισλαμική και τη
γοτθική αρχιτεκτονική. Ένα από τα πιο σημαντικά του έργα είναι το Μέγαρο
Γκουέλ, (ξεκινά το 1886 και ολοκληρώνεται το 1888). Το τελευταίο και ένα από τα
χαρακτηριστικά έργα του είναι η εκκλησία Σαγράδα Φαμίλια, η οποία έμεινε
ημιτελής λόγο του θανάτου του αρχιτέκτονα.
Τα έργα του Γκαουντί δίνουν ιδιαίτερο χαρακτήρα στην Βαρκελώνη και αποτελούν
πόλους έλξης για επισκέπτες και μελετητές. Χαρακτηριστική είναι μια από τις
τεχνικές του Γκαουντί ο οποίος χρησιμοποιούσε κομμάτια από κεραμικά πλακίδια
για να χρωματίσει κάποια από τα έργα του. Σήμερα πολλά από τα διακοσμητικά
αναμνηστικά που πωλούνται στη Βαρκελώνη χρησιμοποιούν την τεχνική αυτή.
17. Επιστήμονας
Ο Χουάν ντε Μαριάνα (1536-1624), ήταν Ισπανός Ιησουϊτης ιστορικός και πολιτικός
φιλόσοφος. Νόθος και εγκαταλειμμένος γιός ιερέα εκπαιδεύτηκε από τους
Ιησουίτες οι οποίοι διέγνωσαν τα προσόντα του. Εικοσιτεσσάρων χρονών
στάλθηκε να διδάξει στα κολλέγια της Εταιρείας στην Ρώμη και στην Σικελία και
μετά στο Παρίσι. Στα τριάντα επτά του χρόνια αποσύρθηκε στον οίκο των
Ιησουιτών στο Τολέδο, όπου έζησε τα υπόλοιπα πενήντα χρόνια της ζωής του. Ο
Μαριάνα συνέγραψε την Ιστορία της Ισπανίας, 1952) για να πληροφορήσει την
Ευρώπη πώς η Ισπανία έφτασε στην ακμή της δύναμης και της δόξας της, έργο
που θεωρείται η κορύφωση της ισπανικής ιστοριογραφίας. Το 1607 φυλακίστηκε
για αρκετούς μήνες για την πραγματεία του Περί της αλλαγής του νομίσματος στην
οποία επετίθετο κατά του πρωθυπουργού δούκα ντε Λέρμα για την υποτίμηση του
νομίσματος.
Το 1599 ο αρχηγός της Εταιρείας Κλαούντιο Ακουβίβα διέταξε να επέλθουν
“διορθώσεις” στο σύγγραμμα. Το 1610, μετά την δολοφονία του Ερρίκου Δ’ της
Γαλλίας, ο Ακουαβίβα διέταξε την απαγόρευση της διδασκαλίας του Μαριάνα περί
βασιλοκτονίας , για ν’ αποσείσει τις κατά των Ιησουιτών σχετικές κατηγορίες.
19. Το παραδοσιακό τους φαγητό
Paella [Παέγια ή Παέλια]
[για 5 άτομα]
•
2 φλυτζάνια ρύζι
•
3 σκελίδες σκόρδο
•
3 κλωνάρια μαϊντανό
•
1 μεγάλο κρεμμύδι
•
2 μέτριες ντομάτες
•
2 πράσινες πιπεριές
•
κομμάτια κοτόπουλο (κατά προτίμηση στήθος)
•
γαρίδες, μύδια, αχιβάδες κι άλλα θαλασσινά
•
αλάτι, πιπέρι, σαφράν
•
5 κοπανισμένα γαρύφαλλα
•
1-2 πρέζες χρωματιστής σκόνης κίτρινης (δυστυχώς δεν υπάρχει στην Ελλάδα, και αν δεν έχετε φίλο στην Ισπανία να σας στείλει, απλώς
παραλείπετε)
•
μισό ποτήρι νερού ελαιόλαδο
20. Εκτέλεση
Σ’ ένα τηγάνι, βάζουμε το μισό λάδι να ζεσταθεί και αφού ζεσταθεί ρίχνουμε τις 2
σκελίδες σκόρδο κ’ τα 2 κλαδιά μαϊντανό. Τα αφήνουμε να τσιγαρίσουν περίπου 5
λεπτά κ’ τα βγάζουμε αφήνοντάς τα σ’ ένα πιατάκι. Στο ίδιο λάδι ρίχνουμε ένα
κρεμμύδι κομμένο κι αμέσως (σε 5 λεπτά) τις ντομάτες κομμένες σε κομματάκια
(αν προτιμάτε ξεφλουδισμένες) κ’ τις πιπεριές επίσης κομμένες, 1 σκελίδα σκόρδο
κι 1 κλαδί μαϊντανό. Τα αφήνουμε όλα αυτά να τσιγαριστούν 15 λεπτά, λειώνοντας
τις ντομάτες με την άκρη μιας κουτάλας με τρύπες. Το σβήνουμε και το περνάμε
από τον μύλο μαζί με τις σκελίδες σκόρδο και τα κλαδιά μαϊντανού και τα ρίχνουμε
στην κατσαρόλα αφού πρώτα μετρήσουμε σε φλυτζάνια τον πουρέ. Στο τηγάνι
βάζουμε το άλλο μισό του λαδιού και τσιγαρίζουμε το κοτόπουλο. Στην κατσαρόλα
ρίχνουμε το κοτόπουλο κι όλα τα θαλασσινά, μετά το ρύζι και τα υπόλοιπα
συστατικά. Προσθέτουμε το νερό κατά τρόπο που νερό και πολτός να είναι 5
φλυτζάνια (του τσαγιού).
Καλή Όρεξη!!!
Κρατήστε σημειώσεις!
21. Αρχαίο Μνημείο
Antequera- Ισπανία
Τα τρία σημαντικότερα ντολμέν της Ισπανίας, τα Cueva de Menga, Cueva de
Menga και Tholos of El Romeral, περιλαμβάνονται στα κορυφαία
μεγαλιθικά μνημεία του κόσμου. Οι μεγαλύτερες των πετρών που έχουν
χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή τους ζυγίζουν 180 τόνους, ενώ έχουν
μεταφερθεί 1,5 χιλιομέτρου. Τα μνημεία της προϊστορικής εποχής εκτιμάται
ότι έχουν χτιστεί γύρω στο 3700 π.Χ., γεγονός που τα κάνει σύγχρονα των
άλλων περίφημων ντολμέν, όπως το Στόουνχεντζ. Οι τοίχοι φιλοξενούν
ανθρωπόμορφες παραστάσεις, την ώρα που το μνημείο της Menga είναι
ευθυγραμμισμένο με το θερινό ηλιοστάσιο…
23. Αξιολόγηση
Η Ράνια έγραφε και βρήκε πληροφορίες για έναν λογοτέχνη, για έναν
επιστήμονα και τον εθνικό χορό τους.
Ο Γιάννης βρήκε πληροφορίες για έναν ηθοποιό και το παραδοσιακό
φαγητό τους.
Ο Πάνος βρήκε πληροφορίες για το κυριότερο αξιοθέατο και έναν
μουσικοσυνθέτη.
Η Κωνσταντίνα για το αρχαίο μνημείο και τον ποιητή.
Η Κλειώ βρήκε για τον θεατρικό συγγραφέα και τον αρχιτέκτονα.
24. Πηγές
Πηγή για τον επιστήμονα: Βικιπαίδεια
Πηγή για τον Λογοτέχνη: Βικιπαίδεια
Πηγή για τον αρχιτέκτονα: Βικιπαίδεια
Πηγή για τον Θεατρικό συγγραφέα: Βικιπαίδεια
Πηγή για το αρχαίο μνημείο: Newsbeast
Πηγή για τον ηθοποιό: Βικιπαίδεια
Πηγή για το φαγητό: Βικιπαίδεια
Πηγή για τον μουσικοσυνθέτη: Βικιπαίδεια
Πηγή για το αξιοθέατο: Βικιπαίδεια
Πηγή για τον ποιητή; βιβλιοnet
Πηγή για τον εθνικό χορό: YouTube