τζακ Λόντον ο Ασπροδόντης

1. “Το γκρίζο κουτάβι”
α)Περιληπτική απόδοση νοήματος
Ο συγγραφέας του κειμένου αναφέρεται στο μικρό γκρίζο μονόφθαλμο
κουτάβι. Αυτό το κουτάβι ήταν διαφορετικό από την υπόλοιπη οικογένεια
του,καθώς είχε μόνο ένα μάτι έναντι των υπολοίπων που είχαν κανονικά
δύο. Πιο συγκεκριμένα,πρόκειται για ένα μικρό σαρκοβόρο ζώο της
οικογένειας των λύκων. Από την πρώτη στιγμή της γέννησης του,άρχισε να
καταλαβαίνει τους γονείς του και παρόλο που τα μάτια του ήταν
θαμπά,ξεχώριζε ένα φως από το στόμιο της σπηλιάς. Σε όλη την διάρκεια
της ζωής του,προσπαθούσε να κατευθυνθεί σε αυτό το στόμιο της σπηλιάς
γιατί θεωρούσε πως ήταν ένας διαφορετικός κόσμος από τους υπόλοιπους
και πως αποτελεί την πηγή του φωτός. Πάντα η έλξη και η επιθυμία
του,αύξανε όλο και περισσότερο και προσπαθούσε επίμονα να ξεφύγει
παρά τα σκουντήματα της μητέρας του. Καθώς άρχισε να μεγαλώνει,γινόταν
το πιο ανήμερο από όλα τα κουτάβια και αυτό που δημιουργούσε τους
μεγαλύτερους μπελάδες. Μέρα με την μέρα,συνειδητοποιούσε πως ο τοίχος
είχε κάτι το αλλόκοτο και η μαγεία που ασκούσε το φως πάνω του
μεγάλωνε,καθώς παρατηρούσε τον πατέρα του να περνά μέσα από αυτό το
τοίχος και να εξαφανίζεται. Το κουτάβι δεν ήταν φτιαγμένο για να σκέφτεται
με τον συνηθισμένο τρόπο των ανθρώπων. Η λογική και η φυσική δεν είχαν
καμιά θέση στην πνευματική του υπόσταση. Τέλος,ο συγγραφέας μας
περιγράφει και μία από τις εμπειρίες που έζησε αυτό το κουτάβι και
συγκεκριμένα την εμπειρία του λιμού και πως την αντιμετώπισε,αλλά μας
αφηγείται και τον χαμό του πατέρα του από την λύγκαινα που είναι ένα
από τα πιο σημαντικά περιστατικά του κεφαλαίου.

2. β)Σχήματα λόγου που σας έκαναν εντύπωση
επίθετα με ουσιαστικά: κοκκινωπή απόχρωση, απαλή θωπευτική γλώσσα,
γερο-μονόφθαλμο,
μεταφορές: γλίστραγε επάνω στο μαλακό, θαμπά φωτισμένος.
παρομοιώσεις: σαν τους σπινθήρες, σάμπως να΄τανε φυτά, όπως οι
κληματσίδες του αμπελιού στρέφονται προς το φως.
εικόνες οπτικές: “Από πολύ νωρίς…προς τον ήλιο.”
“Πολύ πριν την αυγή της συνειδητής ζωής του…πάλι πίσω η μάνα τους.”
“Ήταν ένα άγριο μικρό κουτάβι…από το στήθος της είχαν αυξηθεί.”
“Τα μάτια του γκρίζου κουταβιού…να κουρνιάζει κοντά της ν’αποκοιμηθεί.”
“Αν η λύγκαινα ακολούθησε…δεν αποτόλμησε το εγχείρημα.”
εικόνες ακουστικές: “Στην αρχή τα κουτάβια…να πέσουν σε κώμα από την
πείνα.’’
“΄Ηταν το πιο ανήμερο….δικούς του.’’
“Πρώτος αυτός έμαθε…χτύπημα της πατούσας.’’
“Και πρώτος…δόντια του.’’

3. γ)Ποια τα κυριότερα πρόσωπα; Λίγα λόγια γι αυτά.
Τα κυριότερα πρόσωπα του κεφαλαίου είναι αρχικά ο
μονόφθαλμος ασπροδόντης,ο οποίος σε όλη την
διάρκεια της ζωής του θέλει να κατευθυνθεί προς το
στόμιο της σπηλιάς γιατί τον έλκει η μαγεία του φωτός
και θέλει να γνωρίσει τον έξω κόσμο που είναι για αυτόν
κάτι το διαφορετικό και αλλόκοτο. Το επόμενο πρόσωπο
είναι η μητέρα του ασπροδόντη,η οποία αποτελεί μία
χαρακτηριστική μητέρα όπως όλες οι άλλες που θέλει
να προστατέψει το παιδί της. Έτσι και εδώ βλέπουμε την
προσπάθεια της κάθε φορά να προστατέψει και να
απομακρύνει το παιδί της από το στόμιο της σπηλιάς.

4. δ)Ποια ατμόσφαιρα επικρατεί;
Η ατμόσφαιρα που επικρατεί είναι αυτή της αγάπης μεταξύ
των μελών της οικογένειας,καθώς βλέπουμε μία μητέρα
που θέλει να προστατέψει τα παιδιά της ώστε να μην
εκτεθούν σε κίνδυνο. Παρατηρούμε δηλαδή αυτό το
συναίσθημα της αγάπης και της τρυφερότητας.

5. ε)Ποια τα κυριότερα συναισθήματα που
περιγράφονται;
Τα κυριότερα συναισθήματα που περιγράφονται είναι
αρχικά της αγάπης και τρυφερότητας της μητέρας προς
το παιδί. Είναι μία τρυφερή και θωπευτική μάνα η οποία
είναι έτοιμη να κάνει τα πάντα,ακόμα και να ρισκάρει
την ζωή της για χάρη των παιδιών της. Αυτό
παρατηρείται στη συνεχή προσπάθεια της να
απομακρύνει τον Ασπροδόντη από το στόμιο της
σπηλιάς. Το επόμενο συναίσθημα που περιγράφεται
είναι αυτό της εξόδου από τον κόσμο της σπηλιάς. Ο
Ασπροδόντης θέλει να ξεφύγει και να γνωρίσει τον έξω
κόσμο γιατί τον έλκει το ενδιαφέρον και διεγείρει την
αγωνία του. Η μαγεία που του ασκεί το φως είναι
ανυπέρβλητη.

6. στ)Σε ποια σημεία και με ποιο τρόπο προβάλλεται ο
φόβος και η αγωνία ανθρώπων και ζώων;
Το σημείο που βλέπουμε την αγωνία του Ασπροδόντη είναι
όταν προσπαθεί να ξεφύγει από την σπηλιά και να
κατευθυνθεί προς το φως που του έλκει το ενδιαφέρον.
Η προσπάθεια του αυτή είναι συνεχόμενη και αγωνιά
μέχρι να καταφέρει να βγει στην επιφάνεια. Αντίθετα ο
φόβος παρατηρείται στο σημείο όπου τα ζώα της αγέλης
μαστίζονταν από τον λιμό. Φοβόντουσαν ότι άρχισε η
ζωή τους σιγά σιγά να τρεμοπαίζει και να αργοσβήνει.

7. ζ)Ποια είναι τα βασικά γεγονότα που καταγράφονται
σ΄αυτό το κεφάλαιο; Ποιο είναι το πιο ανατρεπτικό
γεγονός που σας αιφνιδίασε;
Το βασικό γεγονός που περιγράφεται σε αυτό το κεφάλαιο
είναι η επιθυμία του Ασπροδόντη να βγει από το στόμιο
της σπηλιάς και να αντικρύσει την πηγή του φωτός.
Θέλει πάρα πολύ να γνωρίσει τον έξω κόσμο ο οποίος
είναι διαφορετικός και αυτή η επιθυμία του μεγαλώνει
όλο και πιο πολύ,καθώς η έλξη του φωτός είναι πολύ
έντονη πάνω του. Επίσης,δύο είναι τα γεγονότα που μας
αιφνιδίασαν σε αυτήν την ενότητα. Αρχικά είναι ο
θάνατος των αδερφών του από τον λιμό και δεύτερον ο
χαμός του πατέρα του από την λύγκαινα.

8. θ)Ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι που
αντιμετωπίζουν τα ζωντανά πλάσματα; Πώς
προσπαθούν να ανταπεξέλθουν;
Οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι που έχουν τα αντιμετωπίσουν τα
ζωντανά πλάσματα είναι πολλοί. Πρώτα υπάρχει
κίνδυνος να πέσουν θύματα λείας άλλων ζώων και να
φαγωθούν. Έπειτα,μπορούν να πέσουν θύματα λείας και
ανθρώπων οι οποίοι μπορούν να τα σκοτώσουν είτε για
προσωπικό καπρίτσιο είτε επειδή έχουν ανάγκη από
φαγητό. Τα ζώα προσπαθώντας να ανταπεξέλθουν
διαθέτουν διάφορους μηχανισμούς άμυνας όπως
αγκάθια,δηλητήριο,μέγεθος,δύναμη αλλά τις
περισσότερες φορές βγαίνουν ηττημένοι γιατί όπως έχει
αποδειχθεί το μεγαλύτερο ζώο είναι ο άνθρωπος.

9. ι)Συναισθήματα και σκέψεις σας από το κεφάλαιο.
Τα κυριότερα συναισθήματα που μου έμειναν από αυτό το
κεφάλαιο είναι αγωνία για το αν θα καταφέρει τελικά ο
Ασπροδόντης να βγει από την σπηλιά και να αντικρύσει
την πηγή του φωτός. Αλλά μου έμεινε επίσης λύπη και
στεναχώρια καθώς δυστυχώς το γκρίζο κουτάβι έχασε τα
αδέρφια του από τον λιμό και τον πατέρα του από την
λύγκαινα. Η μόνη που έχει απομείνει στον κόσμο είναι η
μητέρα του,η οποία αποτελεί και το στήριγμα του.

10. ΤΕΛΟΣ