2. Διακρίκθκε το 1960 με το
Ο Οδυςςζασ Ελφτθσ γεννικθκε Κρατικό Βραβείο Ποίθςθσ
ςτισ 2 Νοεμβρίου 1911 και και το 1979 με το βραβείο
πζκανε ςτισ 18 Μαρτίου 1996, Νόμπελ Λογοτεχνίασ, ο
φιλολογικό ψευδϊνυμο του δεφτεροσ και τελευταίοσ
Οδυςςζα Αλεπουδζλλθ , ιταν μζχρι ςιμερα Ζλλθνασ
ζνασ από τουσ που τιμικθκε με βραβείο
ςθμαντικότερουσ Ζλλθνεσ Νόμπελ
ποιθτζσ, μζλοσ τθσ
λογοτεχνικισ γενιάσ του '30..
3. Γνωςτότερα ποιθτικά του ζργα
είναι τα Άξιον Εςτί, Ιλιοσ ο
πρϊτοσ, Προςανατολιςμοί κ.α.
Διαμόρφωςε ζνα προςωπικό
ποιθτικό ιδίωμα και κεωρείται
ζνασ από τουσ ανανεωτζσ τθσ
ελλθνικισ ποίθςθσ. Πολλά
ποιιματά του μελοποιικθκαν,
ενϊ ςυλλογζσ του ζχουν
μεταφραςτεί μζχρι ςιμερα ςε
πολλζσ ξζνεσ γλϊςςεσ.
4. Εκτόσ από τθν εναςχόλθςι
του με τθ λογοτεχνία,
αςχολικθκε ενεργά με
ορειβατικζσ εκδρομζσ ςτα
βουνά τθσ Αττικισ και
αντιδρϊντασ ςτθ διάκεςι
του για διάβαςμα ςτράφθκε
ςτον ακλθτιςμό. Ακόμθ και
τα βιβλία που αγόραηε
ζπρεπε να ζχουν ςχζςθ με
τθν ελλθνικι φφςθ.
5. Το καλοκαίρι του 1928 πιρε
το απολυτιριο του
γυμναςίου με βακμό 7και
3/11. Μετά από πιζςεισ των
γονζων του, αποφάςιςε να
ςπουδάςει χθμικόσ,
ξεκινϊντασ ειδικά
φροντιςτιρια για τισ
ειςαγωγικζσ εξετάςεισ του
επόμενου ζτουσ. Τθν ίδια
περίοδο ιρκε ςε επαφι με
το ζργο του Καβάφθ και του
Κάλβου ανανεϊνοντασ τθ
γνωριμία του με τθ κελκτικι
αρχαία λυρικι ποίθςθ.
6. Παράλλθλα ανακάλυψε το ζργο του Πωλ Ελυάρ και των Γάλλων
υπερρεαλιςτϊν, που επζδραςαν ςθμαντικά ςτισ ιδζεσ του για τθ λογοτεχνία,
ςφμφωνα με τον ίδιο: «...μ’ ανάγκαςαν να προςζξω κι αδίςτακτα να παραδεχτϊ
τισ δυνατότθτεσ που παρουςίαηε, ςτθν ουςία τθσ ελεφκερθσ ενάςκθςθσ τθσ, θ
λυρικι ποίθςθ» .
7. Με τθν ζναρξθ του πολζμου ο Ελφτθσ κατατάχκθκε ωσ ανκυπολοχαγόσ
ςτθ Διοίκθςθ του Στρατθγείου Αϋ Σϊματοσ Στρατοφ. Στισ 13 Δεκεμβρίου
1940 μετατζκθκε ςτθ ηϊνθ πυρόσ και ςτισ 26 Φεβρουαρίου του επόμενου
χρόνου μεταφζρκθκε με ςοβαρό κροφςμα κοιλιακοφ τφφου ςτο
Νοςοκομείο Λωαννίνων. Στθ διάρκεια τθσ κατοχισ υπιρξε ζνα από τα
ιδρυτικά μζλθ του «Κφκλου Παλαμά», που ιδρφκθκε ςτισ 30 Μαΐου του
1943. Εκεί, τθν Άνοιξθ του 1942 ανακοινϊνει το δοκίμιό του «Θ αλθκινι
φυςιογνωμία και θ λυρικι τόλμθ του Α. Κάλβου».
8. Το 1948 ταξίδεψε ςτθν Ελβετία, για να εγκαταςτακεί ςτθ ςυνζχεια ςτο
Παρίςι, όπου παρακολοφκθςε μακιματα φιλοςοφίασ ςτθ Σορβόννθ.
Περιγράφοντασ τισ εντυπϊςεισ του από τθν παραμονι του ςτθ Γαλλία,
ςχολίαςε τα ςυναιςκιματα και τισ ςκζψεισ του: «Ζνα ταξίδι που κα μ’
ζφερνε πιο κοντά ςτισ πθγζσ τθσ μοντζρνασ τζχνθσ, ςυλλογιηόμουνα.
Χωρίσ να λογαριάηω ότι κα μ’ ζφερνε ςυνάμα πολφ κοντά και ςτισ παλιζσ
μου αγάπεσ, ςτα κζντρα όπου είχαν δράςει οι πρϊτοι Υπερρεαλιςτζσ, ςτα
καφενεία όπου είχαν ςυηθτθκεί τα Μανιφζςτα, ςτθ Rue de l’Odeon και
ςτθν Place Blanche, ςτο Montparnasse και ςτο St. Germain des Prés».
9. Στο Παρίςι υπιρξε ιδρυτικό μζλοσ τθσ Association Internationale des Critiques
d’Art ενϊ είχε επίςθσ τθν ευκαιρία να γνωριςτεί με τουσ Αντρζ Μπρετόν, Πωλ
Ελυάρ, Αλμπζρ Καμφ, Τριςτάν Τηαρά, Πιερ Ηαν Ηουβ, Ηουάν Μιρό και άλλουσ.
10. Το 1964 ξεκίνθςε θ θχογράφθςθ του μελοποιθμζνου Άξιον Εςτί από τον
Μίκθ Κεοδωράκθ, ενϊ θ ςυνεργαςία του Ελφτθ με τον ςυνκζτθ είχε
ξεκινιςει ιδθ από το 1961.Τo 1965 του απονεμικθκε από τον Βαςιλζα
Κωνςταντίνο το παράςθμο του Ταξιάρχου του Φοίνικοσ και το επόμενο
διάςτθμα ολοκλιρωςε τθ ςυλλογι δοκιμίων που κα ςυγκροτοφςαν τα
Ανοιχτά Χαρτιά. Παράλλθλα πραγματοποίθςε ταξίδια ςτθ Σόφια,
καλεςμζνοσ τθσ Ζνωςθσ Βουλγάρων Συγγραφζων και ςτθν Αίγυπτο.
11. Κατά τα χρόνια που ακολοφκθςαν ςυνζχιςε το πολφπλευρο πνευματικό του
ζργο. Το 1978 αναγορεφτθκε επίτιμοσ διδάκτορασ τθσ Φιλοςοφικισ Σχολισ
του Αριςτοτελείου Πανεπιςτθμίου Κεςςαλονίκθσ, ενϊ το 1979 τιμικθκε με
το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίασ. Θ αναγγελία τθσ απονομισ του βραβείου
από τθ Σουθδικι Ακαδθμία ζγινε ςτισ 18 Οκτωβρίου "για τθν ποίθςι του, θ
οποία, με φόντο τθν ελλθνικι παράδοςθ, ηωντανεφει με
αιςκθματοποιθμζνθ δφναμθ και πνευματικι κακαρότθτα βλζμματοσ τον
αγϊνα του ςφγχρονου“.
Πζκανε ςτισ 18 Μαρτίου του 1996 από ανακοπι καρδιάσ ςτθν Ακινα.
12. Το αγαπθμζνο μου ποίθμα του είναι το Μονόγραμμα . Μου αρζςει διότι
αναφζρει κάκε λόγο για τον οποίο αγαπάμε ζναν άνκρωπο , αγγίηει κάκε
ςπικαμι τθσ καρδιάσ μου και με ςυγκινεί ςτο ζπακρο. Μζςα από το
ποίθμα αυτό καταλαβαίνεισ τι πάει να πει αγάπθ και ςε βάηει ςε πολλζσ
ςκζψεισ. Κακϊσ το διαβάηεισ ι το ακοφσ ςκζφτεςαι ζναν άνκρωπο για τον
οποίο νιϊκεισ όςα αναφζρει ο ποιθτισ. Γι ’ αυτό το ςυγκεκριμζνο ποίθμα
του ζχει κατακτιςει αποκλειςτικι κζςθ ςτθν καρδιά μου, γιατί μασ
κυμίηει πόςο ςπουδαίο είναι να αγαπάσ κάποιον, να νοιάηεςαι γι’ αυτόν.
να κάνεισ τα πάντα για τθ ευτυχία του και να πιςτεφεισ πωσ δίχωσ αυτόν
δεν υπάρχει ηωι!
