2. • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
• ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗ ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ
ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ
3. • Τα εν ενεργεία νοσοκομεία που βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη είναι
έντεκα: «Γεώργιος Παπανικολάου», «ΑΧΕΠΑ», «Άγιος Παύλος», «Άγιος
Δημήτριος», «Παπαγεωργίου», «Γεώργιος Γεννηματάς» , «Θεαγένειο»,
«424 ΓΣΝΘ» , «Νοσοκομείο αφροδίσιων και δερματικών νόσων
Θεσσαλονίκης», «Ιπποκράτειο» και «Ψυχιατρικό Νοσοκομείο
Θεσσαλονίκης». Φυσικά υπήρχαν και άλλα νοσοκομεία που σήμερα δεν
λειτουργούν όπως το «Λοιμωδών».
4.
5. • Το «ΓΝΘ Γ.ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ» βρίσκεται έξω από τη πόλη της Θεσσαλονίκης
κοντά στη περιοχή του Ασβεστοχωρίου. Το συγκρότημα του νοσοκομείου
αποτελείται από πολλά κτήρια ενώ διαθέτει πολλά τμήματα (π.χ.
οφθαλμολογικό, ορθοπεδικό)
6. • Ο Γεώργιος Παπανικολάου (13 Μαίου 1883 - 19 Φεβριουαρίου 1962) ήταν
διάσημος Έλληνας ιατρός, βιολόγος και ερευνητής. Ήταν πρωτοπόρος στην
κυτταροπαθολογία, και για τον πρώιμο εντοπισμό του καρκίνου του
τραχήλου της μήτρας. Είναι περισσότερο γνωστός ως ο άνθρωπος που
ανακάλυψε την πρωτοποριακή κυτταροδιαγνωστική μέθοδο, γνωστή ως
Τεστ-Παπ, που χάρισε ζωή στις γυναίκες όλου του κόσμου, όπως αναφέρει
αναμνηστική πλάκα στο Ερευνητικό Καρκινολογικό Ινστιτούτο "Γ.
Παπανικολάου".
7. • 1917-1918 Προς το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου στην σημερινή θέση
του νοσοκομείου στην Εξοχή Ασβεστοχωρίου Θεσσαλονίκης
κατασκευάστηκαν από τον Βρετανικό Στρατό ορισμένα παραπήγματα για
την επιτόπια νοσηλεία των τραυματιών.
• 1920 Μετά την εγκατάλειψη τους από τον Βρετανικό Στρατό τα
παραπήγματα, αυτά αποτέλεσαν την βάση για την ίδρυση από το Ελληνικό
κράτος του "Νοσοκομείου Φυματιώντων".
• 1938 Μετονομάστηκε σε "Σανατόριο Ασβεστοχωρίου".
8. • 1962 Δημιουργήθηκε το Βρογχοσκοπικό Τμήμα.
• 1966 Μετονομάστηκε σε "Κέντρο Νοσημάτων Θώρακος
Βορείου Ελλάδος" (Κ.Ν.Θ.Β.Ε.) και δημιουργήθηκαν η
Θωρακοχειρουργική,η Παν/κή Πνευμονολογική, η
Καρδιολογική και η ΩΡΛ κλινική.
• 1983 Μετονομάστηκε αρχικά σε "Γενικό" και στη συνέχεια σε
"Γενικό Περιφερειακό Νοσοκομείο Γ. Παπανικολάου"
9. • 1985 - 2001 Μέσα από πολλές αλλαγές το νοσοκομείο αυτό
άλλαξε στην μορφή του, βελτιώνοντας με αλματώδης
ρυθμούς τις εγκαταστάσεις του. Σήμερα συγκαταλέγεται στα
πιο μεγάλα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης.
10. • Το Νοσοκομείο Ειδικών Παθήσεων
Θεσσαλονίκης (Λοιμωδών) ήταν
ενταγμένο στο Εθνικό Σύστημα
Υγείας. Επιπλέον το μικροβιολογικό
τμήμα του είχε οριστεί ως κέντρο
ελέγχου περιπτώσεων ύποπτων για
χολέρα στην περιοχή
της Μακεδονίας και ως κέντρο
αναφοράς σαλμονέλας και ως
υπεύθυνο κέντρο για τον έλεγχο για
την πρόληψη των λεπτοσπειρώσεων
στη Βόρεια Ελλάδα. Το νοσοκομείο
έκλεισε το 2013.
11. • Πίσω από το κεντρικό κτίριο
υπάρχει άλλο διώροφο κτίσμα
όπου μεταξύ άλλων στεγάζεται
και το μικροβιολογικό
εργαστήριο από το 1945.
• Υπάρχει πτέρυγα για
φυματικούς και από το 1962
λειτουργεί και αντιλυσσικός
σταθμός.
• Υπήρχαν 100 κλίνες και 200
εργαζόμενοι ενώ κάλυπτε
έκταση 2.500 περίπου τ.μ.
12. Όταν το 1912
απελευθερώθηκε η
Θεσσαλονίκη,
χρησιμοποιήθηκε ως
ειδικό νοσοκομείο ένα
κατεστραμμένο από τα
Βουλγαρικά στρατεύματα
και εγκαταλελειμμένο
κτίριο, που βρισκόταν
εκτός πόλεως, στους
Λαχανόκηπους (Χατζή –
Μπαχτσέ), περιοχής
Παλαιού Σιδηροδρομικού
Σταθμού.
Με δαπάνη του
Ελληνικού Δημοσίου
ανακαινίσθηκε και
συγχρόνως
προστέθηκαν νέες
πτέρυγες και
παραπήγματα. Σ΄ αυτήν
την κάπως υποφερτή
κτιριακή εγκατάσταση
λειτούργησε το πρώτο
Νοσοκομείο Λοιμωδών
μέχρι το 1941.
13. • Το 1942, επί Γερμανικής κατοχής, λόγω επιδημίας
τυφοειδούς πυρετού, καταργείται το πρώτο ως
ακατάλληλο και ανεπαρκές και δημιουργείται το
δεύτερο Νοσοκομείο Λοιμωδών στην πολυώροφη
καπναποθήκη του Διαμαντίδη (Ολύμπου 13).
• Μετά την αποδρομή της επιδημίας, έπειτα από ένα
χρόνο περίπου, λόγω ανάγκης περίθαλψης
παθολογικών αρρώστων και προσφύγων από την
Ανατολική Μακεδονία, την οποία είχε καταλάβει ο
Βουλγαρικός στρατός, το δεύτερο Νοσοκομείο
μετατρέπεται σε Παθολογικό και αργότερα
μετονομάζεται «Λαϊκό». Με τον τίτλο αυτό
μεταφέρεται το 1950 στο «Χίρς».(σημερινό
Ιπποκράτειο)
14. • Με την κατάργηση του δευτέρου Λοιμωδών το Ελληνικό δημόσιο, προσπαθεί να
αγοράσει για το σκοπό αυτό το Ιταλικό Νοσοκομείο. Η προσπάθεια αποτυγχάνει.
Το 1945 όμως κατόπιν συμβάσεως, αρχίζει αυτό να λειτουργεί ως Νοσοκομείο
Λοιμωδών Νόσων και μετέπειτα Ειδικών Παθήσεων, το τρίτο κατά σειρά.
• Το κτίριο στο οποίο στεγάζεται σήμερα το Νοσοκομείο, κτίσθηκε το 1893 –1894
για λογαριασμό της ΄Ένωσης Ιταλών Ιεραποστόλων και λειτούργησε αρχικά με τον
τίτλο «Βασίλισσα Μαργαρίτα», ως Ιταλικό Γενικό Νοσοκομείο μέχρι το 1944.
15. Το Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο 424 ιδρύθηκε το
1912. Από τότε λειτουργούσε στο στρατόπεδο Κώττα
μέχρι το 2007, όπου μεταφέρθηκε στις σημερινές του
εγκαταστάσεις. Επίσης, έχει υπόγειες εγκαταστάσεις
ικανές να ανταπεξέλθουν σε συνθήκες συμβατικού,
βιοχημικού και πυρηνικού πολέμου.
16. Κύριος σκοπός του 424 είναι η παροχή υψηλού
επιπέδου ιατρικής περίθαλψης. Διαθέτει 100.000 τ.μ.
έκταση και 2 ελικοδρόμια. Διαθέτει και ψυχολογικό
τμήμα.
17. Το νοσοκομείο Άγιος Παύλος δημιουργήθηκε μετά
από συνένωση του γενικού νοσοκομείου Ι.Κ.Α.
Θεσσαλονίκης και του Νοσοκομείου Ι.Κ.Α. Άγιος
Παύλος. Το νοσοκομείο λειτουργεί στην Καλαμαριά και
διαθέτει 201 κρεβάτια.
18. Στο νοσοκομείο έχουν πραγματοποιηθεί πολλές
αιμοδοσίες με μεγάλο ποσοστό συμμετοχής. Είναι το
μόνο νοσοκομείο που διαθέτει ρευματολογική κλινική
στη Βόρεια Ελλάδα.
19. • Το ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης προήλθε από την
ενοποίηση δύο Νοσοκομείων (1983) : του «Ιπποκράτειου» και της «Αγίας
Σοφίας» .
• Πριν την ενοποίηση λειτουργούσαν ως δύο ανεξάρτητα Νοσοκομεία, το
πρώτο ( Ιπποκράτειο) με δύναμη 233 οργανικών κλινών και το δεύτερο (
Αγία Σοφία) με δύναμη 390 οργανικών κλινών.
• Από τη συγχώνευση έως και το 1985 το νέο Νοσοκομείο λειτούργησε με
623 κλίνες και από το 1986 με 910 κλίνες.
20. • Το «Ιπποκράτειο» Νοσοκομείο προήλθε από το Νοσοκομείο «Χιρς». Η
ανέγερσή του ξεκίνησε το 1904, και ονομάστηκε έτσι προς τιμή της
Βαρόνης Κλάρας ντε Χιρς, συζύγου του Βαρόνου Μωρίς Χιρς, Εβραίου
τραπεζίτη στην Αυστρία. Η Βαρόνη διέθεσε 200.000 χρυσά φράγκα για
την ανέγερσή του, επέβλεψε προσωπικά στο σχεδιασμό και την κατασκευή
του και οργάνωσε τη διοίκηση και λειτουργία του.
21. • Το Νοσοκομείο «Χιρς» λειτούργησε έτσι έως το 1941. Κατά την περίοδο
της γερμανικής κατοχής χρησιμοποιήθηκε για να καλύπτει τις ανάγκες του
γερμανικού στρατού. Μετά την απελευθέρωση το κτίριο
χρησιμοποιήθηκε από αγγλικές στρατιωτικές μονάδες και στη συνέχεια
από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, έως το 1950. Τότε μεταφέρθηκε εδώ το
«Λαϊκό Νοσοκομείο», το οποίο λειτουργούσε ως τότε στην οδό Ολύμπου
13 (Καπναποθήκη Χριστοφίδου).
22. • Το 1951 το Νοσοκομείο μεταβιβάσθηκε από την Ισραηλιτική Κοινότητα στο
Ελληνικό Δημόσιο. Το 1962 μετονομάστηκε σε «Ιπποκράτειο Γενικό
Νοσοκομείο» και είχε την περίοδο εκείνη 5 κλινικές (220 αναπτυγμένες
κλίνες) -Παθολογική, Χειρουργική, Οφθαλμολογική, Ουρολογική και ΩΡΛ-
, 2 Εργαστήρια -Ακτινολογικό και Μικροβιολογικό- και Φαρμακείο.
Λειτούργησε έτσι μέχρι τη συγχώνευσή του με το τ. «Αγία Σοφία».
23. • Στο τέλος του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα, η Ρωσική Κοινότητα έκτισε
κι αυτή το δικό της Νοσοκομείο, το «Ρωσικό Νοσοκομείο». Ήταν ανάμεσα
σε δύο άλλα Νοσοκομεία της πόλης, στο «Θεαγένειο» και στο «Χιρς».
• Μετά τη Ρωσική Επανάσταση και τη διάλυση της Ρωσικής Κοινότητας, το
κτίριο εγκαταλείφθηκε και μετατράπηκε σε θεραπευτήριο των Ελλήνων
προσφύγων από τη Ρωσία. Το 1925 το Ελληνικό Δημόσιο μετονόμασε το
κτίριο σε «Μακεδονική Μαιευτική Κλινική».
24. • Το 1939 μετονομάστηκε σε «Δημόσιο Μαιευτήριο». Το 1947
εγκαταστάθηκε σ' αυτό και η Σχολή Μαιών.
• Μετά από δεκαετείς προσπάθειες της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου
Θεσσαλονίκης και κινητοποιήσεις των φοιτητών της Ιατρικής, κτίστηκε στο
χώρο του «Ιπποκράτειου» ένα νέο Γενικό Νοσοκομείο. Το 1975
μεταφέρθηκε εκεί το «Δημόσιο Μαιευτήριο» και το 1977 μετονομάστηκε
σε Γενικό Νοσοκομείο «Αγία Σοφία».
25. • Το 1983 τα δύο Γενικά Νοσοκομεία «Ιπποκράτειο» και «Αγία Σοφία»
συγχωνεύονται και συγκροτούν το Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης
«Ιπποκράτειο», με δύναμη αναπτυγμένων κλινών 626. Το 1985 η Σχολή
Μαιών εντάσσεται στο Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης και το κτίριο όπου στεγαζόταν
διαμορφώνεται σε νοσηλευτική πτέρυγα με 180 αναπτυγμένες
κλίνες. Έτσι, το σύνολο των αναπτυγμένων κλινών φθάνει στις 806.
26. • Οι λόγοι που οδήγησαν στη συγχώνευση, ήταν η ανάγκη δημιουργίας ενός Γενικού
Νοσοκομείου που θα διέθετε όλες σχεδόν τις ιατρικές ειδικότητες και θα παρείχε
ολοκληρωμένη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια περίθαλψη, με λειτουργικό
κόστος μικρότερο του κόστους που είχαν αθροιστικά τα δύο ανεξάρτητα μέχρι τότε
Νοσοκομεία («Ιπποκράτειο» και «Αγία Σοφία»). Το γεγονός ότι τα δύο αυτά
Νοσοκομεία λειτουργούσαν στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο, επηρέασε
καθοριστικά στη λήψη της απόφασης για τη συγχώνευσή τους και βοήθησε στην
υλοποίησή της, χωρίς ιδιαίτερα μεγάλα προβλήματα.
27. • Σήμερα το Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Ιπποκράτειο» είναι ένα από
τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της χώρας μας και των Βαλκανίων. Είναι
ενταγμένο στο Ε.Σ.Υ. και παρέχει πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και
τριτοβάθμια περίθαλψη, ισότιμα σε κάθε πολίτη, ανεξάρτητα από την
οικονομική, κοινωνική και επαγγελματική του κατάσταση.
28. • Η ιστορία του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης
«ΑΧΕΠΑ» είναι στενά συνδεδεμένη με αυτή της Ιατρικής Σχολής του
Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
• Η ίδρυση της Ιατρικής Σχολής πραγματοποιήθηκε το 1942. Την ίδια εποχή
η Ελληνοαμερικανική Κοινότητα προσπαθεί να βοηθήσει την
τραυματισμένη από τον πόλεμο και τον εμφύλιο πατρίδα. Μέρος αυτής
της βοήθειας φαίνεται στα πρακτικά των συνελεύσεων της αδελφότητας
ΑΧΕΠΑΝΣ και έχει σχέση με την παροχή υπηρεσιών υγείας.
29. • Οι ΑΧΕΠΑΝΣ στο Συνέδριο τους στην Ουάσιγκτον το 1945, σε συνεργασία
με την Ελληνική Οργάνωση Αρωγής αποφασίζουν να ιδρύσουν
νοσοκομειακές μονάδες 300-400 κλινών σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας
και φυσικά και στη Θεσσαλονίκη. Υποστηρικτής της ιδέας ενός
Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου στη Θεσσαλονίκη, εμφανίζεται ο
Καθηγητής Σαμαράς του Πανεπιστημίου, ο οποίος είναι και μέλος της
Οργάνωσης. Έτσι δόθηκε η αφορμή για το ξεκίνημα της ιστορίας του
Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ.
30. • 1947
Οι ΑΧΕΠΑΝΣ αποφασίζουν σε συνεργασία με την νέα Ιατρική Σχολή του
Πανεπιστημίου, να ενισχύσουν την ίδρυση ενός σύγχρονου νοσοκομείου στη
Θεσσαλονίκη, του Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ.
• 1951
Η ίδρυση του νοσοκομείου πραγματοποιήθηκε το 1951, αλλά η ουσιαστική
του λειτουργία ξεκίνησε το 1953.
• 1953
Το νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ είχε 120 διαθέσιμες κλίνες, διέθετε τρεις (3) χειρουργικές
κλινικές, μία (1) Παθολογική Κλινική και τα αντίστοιχα εξωτερικά τους ιατρεία,
και τέσσερα (4) Εργαστήρια (Ακτινολογικό, Μικροβιολογικό, Βιολογικής χημείας
και Παθολογοανατομικό).
31. • 1955
Μέσω δωρεάς της Σουηδικής Φιλανθρωπικής Οργάνωσης RAEDDA BARNER,
ανεγείρεται και εξοπλίζεται πλήρως μία νέα Πτέρυγα Παιδιατρικής, δύναμης 100
κλινών. Στην συγκεκριμένη πτέρυγα, το 1958, εγκαθίσταται η Πανεπιστημιακή
Παιδιατρική Κλινική.
• 1967
Ακόμη μία Πτέρυγα ξεκινά τη λειτουργία της με αποτέλεσμα η δυναμικότητα του
νοσοκομείου να φτάσει τις 500 περίπου κλίνες.
• 1969
Ξεκινά η επέκταση σε ύψος της τελευταίας νεοϊδρυθείσας Πτέρυγας για τη
δημιουργία ενός επιπλέον ορόφου καθώς και η δημιουργία νέας Πτέρυγας στην
εσωτερική αυλή.
• 1981
Ο προαναφερόμενος όροφος παραδίδεται σε λειτουργία μόλις στα τέλη του
έτους, με δύναμη 55 κλινών και εγκαθίσταται σε αυτόν η Προπαιδευτική
Χειρουργική Κλινική.
32. • 1986-1993
Στατιστικά Στοιχεία: Το έτος 1986 το νοσοκομείο διατηρούσε 625
διαθέσιμες κλίνες οι οποίες το 1993 έφτασαν τις 679,
σημειώνοντας αύξηση 8,6%. Επιπλέον, ο αριθμός των
εξετασθέντων ασθενών παρουσίασε σημαντική αύξηση της τάξης
του 32,8%, η οποία ανήλθε σε 122.746 άτομα το 1993 από τα
92.414 άτομα που είχαν εξετασθεί το 1986. Το σύνολο των
εργαστηριακών εξετάσεων υπερδιπλασιάστηκε φτάνοντας το
νούμερο των 5.494.786 το 1993 από 2.269.327 που είχαν
πραγματοποιηθεί μέσα στο 1986. Ένα άλλο σημαντικό επίτευγμα
ήταν η μείωση της Μέσης Διάρκειας Νοσηλείας σε ποσοστό 26,5%.
Δηλαδή από 8,57 ημέρες που ήταν το 1986 έπεσε στις 6,33 ημέρες
το 1993. Παράλληλα με την προαναφερόμενη μείωση, έπεσαν για
την ίδια χρονική περίοδο, το ποσοστό πληρότητας κλινών από
86,5% σε 73,88%, ο αριθμός θανάτων από 732 σε 726 και το
ποσοστό θνησιμότητας από 3,19% σε 2,51%.
33. • 2001
Πλέον τα επιστημονικά τμήματα του Π.Γ.Ν.Θ ΑΧΕΠΑ καλύπτουν
σχεδόν όλο το εύρος των ειδικοτήτων της ιατρικής επιστήμης, ώστε
να μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες των πολιτών για
νοσοκομειακή περίθαλψη. Στα τμήματα αυτά περιλαμβάνονται
Επιστημονικά Ιατρικά-Νοσηλευτικά Τμήματα, Πρωινά και
Απογευματινά Εξωτερικά Ιατρεία, Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών,
Διαγνωστικά Εργαστήρια, Κέντρο Αιμοδοσίας, Εκπαίδευση κλπ.,
μέσω των οποίων παρέχεται Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια και
Τριτοβάθμια περίθαλψη σε σύνολο πληθυσμού 1.453.183 κατοίκων
της περιοχής ευθύνης του. Η τελευταία ορίζεται από τους νομούς
Θεσσαλονίκης, Κιλκίς, Σερρών και Χαλκιδικής. Επιπλέον στο
νοσοκομείο υπάγονται και δύο Κέντρα Υγείας, το Κ.Υ Σοχού και Κ.Υ
Νέας Μαδύτου.
34. • 2011
• Εγκαταστάθηκε και λειτουργεί το Εργαστήριο Επεμβατικής
Ακτινολογίας της Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ. στο Νοσοκομείο
ΑΧΕΠΑ.
• Έναρξη λειτουργίας τακτικού εξωτερικού οδοντιατρείου ειδικών
λοιμώξεων της Α΄ Παθολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου.
• Εγκαινιάζεται η 5η χειρουργική αίθουσα στην πτέρυγα
χειρουργείων του Νοσοκομείου μαζί με τον αντίστοιχο χώρο
προετοιμασίας ασθενών.
• Σύμφωνα με την Υπουργική Απόφαση Υ4α/ΟΙΚ84627 το
Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης
ΑΧΕΠΑ διασυνδέεται με το Νοσοκομείο Ειδικών Παθήσεων
Θεσσαλονίκης. Τα δύο Νοσοκομεία λειτουργούν υπό κοινή
Διοίκηση.
35. • Το κτίριο του Γ.Ν.Θ. «Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ» ανήκει στα νεότερα μνημεία της
Θεσσαλονίκης. Βρίσκεται στο Β.Α. τμήμα της πόλης και στα αρχεία του
Νοσοκομείου και του Δήμου δεν υπάρχουν στοιχεία που να αναφέρουν την
ακριβή ημερομηνία ανέγερσής του.
• Αρχικά τις εγκαταστάσεις του Νοσοκομείου περιτριγύριζε ένα οικόπεδο 54.043 τ.μ.
με την έκταση του Λυσσιατρείου και έφερε το όνομα GUREBA HASTAHANESI
(Νοσοκομείο Απόρων Ξένων) ή HAMIDIYE αργότερα BALEDIYE.
36. • Μαζί με το Νοσοκομείο «Χιρς» αποτελούσαν στην αρχή του αιώνα τα μεγαλύτερα
νοσοκομεία της πόλης.
• Mετά το 1912 ονομάστηκε Δημοτικό Νοσοκομείο, αφού περιήλθε στο Δήμο
Θεσσαλονίκης από τον αντίστοιχο Τούρκικο και καταγράφηκε στα Δημοτικά
κτηματολόγια σαν ιδιοκτησία του (λόγω χρησικτησίας) στις 8-7-1944.
Το 1971 το Δημοτικό Συμβούλιο με απόφασή του το παραχώρησε κατά πλήρη
κυριότητα στο Ελληνικό Δημόσιο και μετενομάσθη σε Γ.Ν.Θ. «Ο ΑΓΙΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ» , μ΄ έναν περιβάλλοντα χώρο έκτασης 31.600 τ.μ. προκειμένου να
κτισθεί μια νέα νοσοκομειακή μονάδα.
37. • Το Νοσοκομείο είναι διώροφο επίμηκες κτίριο, με τέσσερις πτέρυγες στα
τέσσερα άκρα του. Η οργάνωση τόσο των όψεων όσο και της κάτοψης
διέπεται από απόλυτη συμμετρία. Οι αυθεντικές αρχές είναι
κλασικιστικές, ενώ χρησιμοποιούνται στοιχεία από τον Κλασικισμό και την
Αναγέννηση.
Ο αρχιτέκτονάς του δεν είναι γνωστός, πιθανολογείται όμως, λόγω της
μεγάλης ομοιότητας με τα μορφολογικά στοιχεία του Γ΄ Σώματος Στρατού,
ότι είναι ο ίδιος ο V.POSELLI.
38. • Η συνεχής λειτουργία του Νοσοκομείου και οι αυξανόμενες ανάγκες δεν
μπορούσαν να καλυφθούν από τις υπάρχουσες παλιές εγκαταστάσεις και
δημιουργήθηκαν ποικίλα προβλήματα που αντιμετωπίστηκαν με την
ανοικοδόμηση νέων τμημάτων ανάμεσα σε τέσσερις πτέρυγες.
Στα μέσα του 1984 το κεντρικό κτίριο του Νοσοκομείου μαζί με τον
περιβάλλοντα χώρο χαρακτηρίστηκε από το αρμόδιο Υπουργείο
παραδοσιακό και διατηρητέο σαν έργο τέχνης.
