1. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
«Η Ζωή και το έργο του»
29 Απριλίου 1863- 29 Απριλίου 1933
ο παγκόσμιος ποιητής…

2. Η βιογραφία του…
 Ο Κωνσταντίνος Π. Καβάφης, γεννήθηκε στην
Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1863 (29
Απριλίου) και πέθανε στην ίδια πόλη το 1933 την
ημέρα των γενεθλίων του.
 Ήταν το ένατο και τελευταίο παιδί του Πέτρου Ι.
Καβάφη (Κωνσταντινούπολη, 1814 - Αλεξάνδρεια,
1870), μεγαλέμπορου βαμβακιού, από
φαναριώτικο γένος που οι ρίζες του φαίνεται πως
είναι βυζαντινές και της Χαρίκλειας Φωτιάδη
(Νιχώρι Κωνσταντινουπόλεως, 1834 -
Αλεξάνδρεια, 1899) από παλαιότατη οικογένεια
της Πόλης.
 Υπήρξε, χωρίς αμφιβολία, η μεγαλύτερη
πνευματική φυσιογνωμία της Αλεξάνδρειας.

3. Τα παιδικά του χρόνια..
 Ο μικρός Καβάφης ζει τα πρώτα παιδικά του
χρόνια στην Αλεξάνδρεια, μέσα σε εξαιρετικές
συνθήκες ευημερίας.
 Στο ισόγειο του διώροφου σπιτιού των
Καβάφηδων στην αριστοκρατική οδό Σερίφ,
στεγάζονταν τα γραφεία του ακμαιότατου
εμπορικού οίκου «Καβάφης & Σία» (κύριος
συνέταιρος ο Γεώργιος Καβάφης, θείος του ποιητή,
εγκατεστημένος στο Λονδίνο), ενώ η οικογένεια
του Πέτρου Καβάφη διαβίωνε με
χαρακτηριστική άνεση στο πρώτο και στο
δεύτερο πάτωμα, διατηρώντας Γάλλο παιδαγωγό,
Αγγλίδα τροφό, Έλληνες υπηρέτες, Ιταλό αμαξά και
Αιγύπτιο θυρωρό!

4. Η οικονομική κατάσταση της οικογένειας του
 To 1870 με το θάνατο του πατέρα
Καβάφη αρχίζει, ουσιαστικά, η
σταθερή πορεία της οικογένειας
προς την οικονομική κρίση και
παρακμή.
 Το 1872 η Χαρίκλεια Καβάφη
μετακομίζει με τα παιδιά της στην
Αγγλία όπου και θα παραμείνουν τα
επόμενα έξι χρόνια (κυρίως στο
Λίβερπουλ αλλά και στο Λονδίνο).
 Ο μικρός Καβάφης σπουδάζει σε
αγγλικό σχολείο όπου και διδάσκεται
για μητρική του γλώσσα την αγγλική
αλλά παράλληλα μαθαίνει και
ελληνικά και γαλλικά.
 Μετά από λίγα χρόνια παραμονής στην
Αγγλία αναγκάζονται να επιστρέψουν
στην Αλεξάνδρεια καθώς τα
οικονομικά της οικογένειας
πηγαίνουν άσχημα και η
οικογενειακή επιχείρηση διαλύεται.
 Ο Καβάφης ενώ συνεχίζει
τις σπουδές του στο
Εμποροπρακτικό Λύκειο
«φοίτησης στον «Ερμή» (1881
Σ‘) παράλληλα είχε αρχίσει
να μελετά και να εργάζεται
πνευματικά από μόνος του,
χρησιμοποιώντας βιβλία από
τις δανειστικές βιβλιοθήκες
της Αλεξάνδρειας.
 Σε αυτό το διάστημα ανάγεται
και η φιλόδοξη απόπειρά του
να συντάξει ένα ιστορικό
λεξικό, προσπάθεια που δεν
ολοκληρώθηκε αφού τα
λήμματα του έργου
σταμάτησαν «στη μοιραία λέξη
Αλέξανδρος».

5. Οι ανησυχίες του…
 Παράλληλα, γνωρίζουμε, ότι ο ποιητής
άρχισε να εκφράζει ζωηρό ενδιαφέρον
για να ακολουθήσει πολιτική και
δημοσιογραφική καριέρα.
 Φυσικά, το πιο αξιοσημείωτο αυτής της
περιόδου, είναι το γεγονός ότι η
παραμονή του στην Πόλη συμπίπτει με
τις πρώτες μαρτυρημένες
συστηματικές του προσπάθειες να
επιδοθεί στην τέχνη του ποιητικού
λόγου.
 Τεκμήριο της πρώιμης αυτής
προσπάθειας του Καβάφη, αποτελεί
μια ομάδα αδημοσίευτων από τον
ίδιο ποιημάτων, τα οποία εκδόθηκαν
μαζί με άλλα ανέκδοτα ποιήματα το
1968 από το Γ.Π. Σαββίδη.
 Τον καιρό εκείνο συμπληρώνει και τις
μελέτες του πάνω στην αρχαία και
μεσαιωνική ελληνική φιλολογία που τις
είχε αρχίσει την εποχή ακόμα που
βρισκόταν στην Αγγλία.

6. Οι προσπάθειες του ποιητή για εργασία..
 Τον Οκτώβριο του 1885, ο
Καβάφης γυρίζει στην
Αλεξάνδρεια μαζί με τη
μητέρα του και τους
αδελφούς του, Αλέξανδρο
και Παύλο.
 Με την επιστροφή του, ο
Καβάφης εγκαταλείπει την
αγγλική υπηκοότητα (που
είχε αποκτήσει ο πατέρας του
στα 1850) και παίρνει την
ελληνική.
Τα πρώτα χρόνια μετά την
επιστροφή στην Αλεξάνδρεια
είναι μια περίοδος
προσαρμογής.
 Ο Καβάφης αρχίζει να
εργάζεται, όχι ακόμη
συστηματικά, αλλάζοντας
διάφορα επαγγέλματα
όπως:του δημοσιογράφου στην
εφημερίδα «Τηλέγραφος» (1886),
 του μεσίτη στο Χρηματιστήριο
Βάμβακος (1888)
 και του άμισθου γραμματέα στο
Γραφείο Αρδεύσεων (1889-1892)
 όπου και θα προσληφθεί ως
έκτακτος έμμισθος υπάλληλος
το 1892
 και θα εργαστεί μόνιμα εκεί επί
τριάντα χρόνια, μέχρι το 1922,
φτάνοντας στο βαθμό του
υποτμηματάρχη.

7. Τα πρώτα του βήματα στην
ποίηση..
 Η κυριότερη χρονολογική
τομή ως προς την εξέλιξη
του έργου του ποιητή, κατά
την εποχή αυτή,
τοποθετείται στα 1891.
Είναι η χρονιά κατά την
οποία ο Καβάφης εκδίδει
σε μονόφυλλο το πρώτο
πραγματικά αξιόλογο
ποίημά του «το Κτίσται»
και δημοσιεύει μερικά
από τα πιο αξιόλογα πεζά
του κείμενα, όπως τα δύο
περί των «Ελγινείων» που
παρουσιάζουν δημόσια την
πολιτική πλευρά του
ποιητή, «Ολίγαι λέξεις περί
στιχουργίας» και άλλα.
 τα οικονομικά του
βελτιώνονται σημαντικά
και τα επόμενα χρόνια
ταξιδεύει στο Κάιρο
(1893), στο Παρίσι και στο
Λονδίνο με τον αδελφό του
Τζων (1897).
 Το 1899 πεθαίνει η μητέρα
του σε ηλικία 65 ετών,
γεγονός που συγκλονίζει
τον ποιητή.

8. Τα ταξίδια του στην Ελλάδα…
 Το 1901 και το 1903 ταξιδεύει στην
Ελλάδα και γνωρίζεται στην Αθήνα
με Ελληνες πεζογράφους (Πολέμης,
Ξενόπουλος, Πορφύρας).
 Στις 30 Νοεμβρίου του 1903,
δημοσιεύεται στα Παναθήναια το
ιστορικό άρθρο του Ξενόπουλου
για τον Καβάφη με τίτλο:
«Ένας Ποιητής».
• Την ίδια χρονιά γράφει και το
σημαντικότερο πεζό κείμενό του,.
τον «φιλοσοφικό έλεγχο» των
ποιημάτων του που είναι γνωστό
με τον τίτλο «Ποιητική»
• Τα επόμενα χρόνια κυλούν
ανάμεσα σε ποιητικούς,
φιλοσοφικούς στοχασμούς,
γνωριμίες με εξέχουσες
προσωπικότητες στην Αλεξάνδρεια
(Ιων Δραγούμης, Ε.Μ. Φόρστερ),
ανανεώσεις συμβολαίων εργασίας
στις Αρδεύσεις και τους διαδοχικούς
θανάτους των αδερφών του.
 Σημαντικό βιογραφικό στοιχείο
αποτελεί και η εγκατάσταση του
ποιητή στο περίφημο σπίτι-
εργαστήρι της οδού Λέψιους στα
1907,όπου και θα περάσει το
υπόλοιπο της ζωής του
δημιουργώντας το σημαντικότερο
τμήμα, ποσοτικά και ποιοτικά του
έργου του.
 Το 1922 δηλώνει την πρόθεσή του να
μη συνεχίσει την εργασία του στις
Αρδεύσεις απ' όπου και παραιτείται
με το βαθμό του υποτμηματάρχη
(«επιτέλους ελευθερώθηκα απ' αυτό
το μισητό πράγμα»)
 και χωρίς καμιά περίσπαση
αφοσιώνεται στη συμπλήρωση
του ποιητικού του έργου.

9.  Το 1926 η κυβέρνηση του δικτάτορα
Πάγκαλου απονέμει στον Καβάφη το
παράσημο του Φοίνικος, διάκριση την
οποία ο ποιητής αποδέχεται
υποστηρίζοντας ότι «Το παράσημο μου το
απένειμε η Ελληνική Πολιτεία, την οποία
σέβομαι και αγαπώ.
 Η επιστροφή του παρασήμου θα είναι
προσβολή εκ μέρους μου προς την Ελληνικήν
Πολιτείαν γι' αυτό και το κρατώ»

10.  Το 1927 γνωρίζεται με τη
Μαρίκα Κοτοπούλη και το
Νίκο Καζαντζάκη.
 Από το 1930 αρχίζει να
υποφέρει από το λάρυγγά
του και τον Ιούλιο του 1932
οι γιατροί διαγιγνώσκουν
καρκίνο του λάρυγγα.
 Πηγαίνει στην Αθήνα όπου
εισάγεται σε νοσοκομείο
και του γίνεται
τραχειοτομία. Μετά από
τετράμηνη παραμονή στην
Αθήνα, επιστρέφει στην
Αλεξάνδρεια όπου και το
επόμενο έτος, 1933, στις
29 Απριλίου, μέρα των
γενεθλίων του, πεθαίνει.

11. Το πάθος του..
 Ο Καβάφης είχε ένα μεγάλο «πάθος», μια παρεκτροπή από τα
συνήθη που οι περισσότεροι μελετητές του έργου και της ζωής
του θεωρούν ότι πρόκειται για την ομοφυλοφιλική ερωτική
ζωή του ποιητή. Χαρακτηριστικές του ψυχοπνευματικού
βασανισμού του είναι οι βραχυγραφημένες σημειώσεις που
κρατά:
 «Πρέπει αλύγιστα να επιβάλω στον εαυτό μου ένα τέρμα εώς την
1η Απριλίου, διαφορετικά δεν θα μπορέσω να ταξιδέψω. Θ'
αρρωστήσω και πώς θα περάσω τη θάλασσα, και πώς,
αρρωστημένος θ' απολαύσω το ταξίδι μου;
 16 Μαρτίου: Μεσάνυχτα. Υπέκυψα εκ νέου. Απελπισία, απελπισία,
απελπισία. Καμιά ελπίδα δεν υπάρχει. Παρεκτός αν σταματήσω
ως τις 15 Απριλίου. Ο θεός βοηθός.»
 και κάπου αλλού:
«Υφίσταμαι μαρτύριο. Σηκώθηκα και γράφω τώρα. Τί θα κάμω
και τι θα γίνει; Τί να κάνω; ...Βοήθεια. Είμαι χαμένος.»
 Ο ποιητής έβρισκε διέξοδο στην ποίηση του.

12.  Έτσι φρόντισε να ζει
προσεκτικά, χωρίς να
δίνει αφορμές στην
Aλεξανδρινή
κοινωνία αλλά και
στο Aθηναϊκό
κατεστημένο, το
οποίο ήδη από το 1903
είχε διαβλέψει την
απειλή που
αποτελούσε αυτός ο
ιδιόρρυθμος ομογενής
για την ποιητική τάξη
πραγμάτων στη
Eλλάδα, όπως την
ενσάρκωνε ο γηγενής
Kωστής Παλαμάς
 H αντιπαράθεση των
οπαδών του Kαβάφη
και του Παλαμά
γνώρισε μια πρώτη
έξαρση το 1918 και
κορυφώθηκε στην
Aθήνα το 1924, και
έλαβε ουσιαστικά
τέλος την ίδια χρονιά
όταν ο Παλαμάς
έκανε μια σύντομη
αλλά νηφάλια
εκτίμηση του έργου
του Kαβάφη.

13. Το έργο του..
 Ο Καβάφης, όσο
ζούσε, δεν εξέδωσε
ποτέ ολόκληρο το
ποιητικό του έργο,
το οποίο, άλλωστε,
συμπλήρωνε ως
την τελευταία
στιγμή της ζωής
του. Ούτε, φυσικά,
πραγματοποίησε
ποτέ μια κανονικά
εμπορική έκδοση.

14. Η εκδοτική του ιδιορρυθμία…
 Ο Καβάφης ακολούθησε ένα δικό
του, ιδιόρρυθμο σύστημα έκδοσης
και κυκλοφορίας του έργου του, το
οποίο και προκάλεσε πολλές
συζητήσεις στο χώρο των καβαφικών
μελετών.
 Σύμφωνα με τη διδακτορική διατριβή
του Γ.Π. Σαββίδη, υπήρξαν τρία
διαφορετικά στάδια εκδοτικής
τακτικής, :
 σε «μονόφυλλα»,
• «τεύχη» και
• «συλλογές», τα οποία
αντιπροσωπεύουν τρεις
διαφορετικές φάσεις στην ιστορία
της καβαφικής ποίησης.
• Η μέθοδος των «μονόφυλλων»
χρησιμοποιείται από το 1891 ως και
το 1904, οπότε ο ποιητής τυπώνει το
πρώτο «τεύχος» με 21 ποιήματα.
 Η πρώτη χρονολογική «συλλογή »
του κυκλοφόρησε, ιδιωτικά πάντα
κατά την πάγια τακτική του, το 1912
και η πρώτη θεματική «συλλογή»
του το 1917.
 Για πρώτη φορά συγκεντρωμένο
ολόκληρο το σώμα της
αναγνωρισμένης καβαφικής ποίησης,
κυκλοφόρησε το 1935 με επιμέλεια
της Ρίκας Σεγκοπούλου,
 των «αναγνωρισμένων»,
 των «ανέκδοτων»,
 των «αποκηρυγμένων» ποιημάτων
 (φροντισμένες από το Γ.Π. Σαββίδη)
και των «ατελών» ποιημάτων του
(από τη Ρενάτα Λαβανίνι).
 Όλα τα ποιήματά του ο Καβάφης
τα έγραψε στην ελληνική, με την
εξαίρεση ελαχίστων από τα μέχρι το
1968 ανεκδότων ποιημάτων του.

15.  1. 1ο φυλλάδιο (τεύχος) - με 14
ποιήματα (1904)
 2. 2ο φυλλάδιο (τεύχος) - με 21
ποιήματα (1910)
 3. Ποιήματα (Εκδοση Καλμούχου)
154 ποιήματα (1935)
 4. Κ. Π. Καβάφη Ποιήματα (1896 –
1933), (Πρώτη τυποποιημένη
έκδοση) (Επιμέλεια Γ.Π.Σαββίδη)
(1963)
 5. Ανέκδοτα ποιήματα (1882 –
1923), (Επιμέλεια Γ. Π. Σαββίδη)
(1968)
 6. Αποκηρυγμένα Ποιήματα και
Μεταφράσεις (1886-1898) (Επιμέλεια
Γ. Π. Σαββίδη) (1983)
 7. Πεζά (Επιμέλεια Γ. Παπουτσάκη)
(1963)
 8. Ανέκδοτα Πεζά
Κείμενα (Επιμέλεια Μ. Περίδη)
(1963)

16. Χαρακτηριστικά της ποίησης του..
 Ο Καβάφης, ενώ γνώριζε
πολύ καλά τα σύγχρονα
λογοτεχνικά ρεύματα ,όπως
ήταν ο παρνασσισμός και ο
συμβολισμός, όμως δεν
φαίνεται να ακολούθησε
συστηματικά κάποιο από αυτά.
 Βαθμιαία απομακρύνθηκε
εντελώς και κινήθηκε στα
πλαίσια του ρεαλισμού.
 Γύρω στα 1900 περίπου είχε
ήδη διαμορφώσει το δικό του
ύφος. Η αφήγησή του έχει
 το χαρακτήρα
ντοκουμέντου,
 ενώ
τα αισθήματα της απομόνωσ
ης, της φθοράς και
της παρακμής κυριαρχούν στα
ποιήματά του.
 Στο αδιέξοδο που κυριαρχεί
στον εξωτερικό κόσμο, το μόνο
που απομένει είναι
η αξιοπρέπεια του ατόμου.
 Και αυτή είναι η απάντηση
που δείχνουν να δίνουν τα
περισσότερα από τα
ποιήματά του.

17.  Τα ποιητικά κείμενα του Καβάφη :
 πλησιάζουν τον πεζό λόγο.
 Αυτό το πετυχαίνει με την λιτότητα στην έκφραση,
τα λιγοστά επίθετα,
 τον ελεύθερο στίχο με τον άνισο αριθμό
συλλαβών.
 Η γλώσσα είναι ιδιότυπη και περιέχει
πολλά στοιχεία από την καθαρεύουσα αλλά και
από τη δημοτική, ενώ είναι διανθισμένη με
πολλούς ιδιωματισμούς από την Αλεξάνδρεια και
την Πόλη.
 Ο Καβάφης είναι γνωστός επίσης για
την ειρωνεία του, ένα μοναδικό συνδυασμό
λεκτικής και δραματικής ειρωνείας.

18. Δείτε το χειρόγραφο…

19. Η διαίρεση του έργου του..
 Ο ίδιος ο ποιητής κατατάσσει τα ποιήματα του σε τρεις
κατηγορίες:
 τα ιστορικά,
 τα φιλοσοφικά και
 τα ηδονικά ή αισθησιακά.
 Αν και στην αρχή η ποίηση του Κ.Π. Καβάφη συνάντησε την
εχθρότητα και την επιφύλαξη του πνευματικού κόσμου,
με τον καιρό επιβλήθηκε στη συνείδηση όλων σαν ένας
ιδιόμορφος αλλά μεστός και γεμάτος με ουσιαστικό
περιεχόμενο ποιητής που δεν ενδιαφερόταν για την
εξωτερική εμφάνιση του στίχου του αλλά μονάχα :
 για τον εσωτερικό στοχασμό,
 τη φιλοσοφική σκέψη και
 το στοχαστικό δίδαγμα
 Η νεότερη κριτική επεσήμανε τον διδακτισμό της
ποίησής του (ο Ευάγγελος Παπανούτσος ονόμασε τον Καβάφη
«διδακτικό ποιητή)

20.  Τα αναγνωρισμένα από τον ίδιο
ποιήματά του είναι 154.
 Το πρώτο χρονολογικά είναι
τα Τείχη (1896)
 και το τελευταίο Εις τα περίχωρα
της Αντιοχείας (1933).
 Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν:
 Τα Κεριά (1899) και ακολουθούν,
από το 1900 έως το 1904
 Οι Θερμοπύλες,
 Η πόλις,
 το Πρώτο σκαλί, το Περιμένοντας
τους βαρβάρους.
 Ποιήματα της ωριμότητας
θεωρούνται
 το Ποσειδωνιάται (1906),
 το Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον
 και η Ιθάκη
 Το μοτίβο της αξιοπρεπούς
στάσης κατά τη διάρκεια της ζωής του
ανθρώπου χαρακτηρίζει αυτά τα
ποιήματα

21.  Αναφέραμε προηγουμένως πως τα
ποιήματα που έγραψε ο Καβάφης είναι 154.
 Επιπλέον θα πρέπει να υπολογιστούν
άλλα 75 που παρέμειναν ανέκδοτα έως το
1968 και τα οποία βρέθηκαν στο Αρχείο του ή
σε χέρια φίλων του
 καθώς και 27 ποιήματα που δημοσίευσε μεν ο
ίδιος μεταξύ 1886 και 1898 αλλά που
αργότερα τα αποκήρυξε.
 Ο Καβάφης έγραψε και κάποια πεζά,
δοκίμια, μελέτες, μεταξύ των οποίων:
 «Τα Ελγίνεια Μάρμαρα», «Οι Βυζαντινοί
ποιηταί», «Το Κυπριακόν ζήτημα», «Το Τέλος
του Οδυσσέως», «Μία σελίς της Τρωϊκής
Ιστορίας» κ.α.

22. Η απήχηση του έργου του..
 Η ποίηση του Καβάφη δεν βρήκε
αμέσως απήχηση στην εποχή του. Εκείνα που
περισσότερο ξάφνιασαν τους λογίους στην
ποίηση του Καβάφη ήταν
 η ιδιότυπη γλώσσα,
 το απροσδόκητο της τεχνοτροπίας,
 το στιχουργικό παίγνιο,
 οι διαυγείς φιλοσοφημένες συλλήψεις,
 με δύο λόγια η προσωπική και ανεπανάληπτη
ποιητική τέχνη του.

23.  «Έτσι, από τον αιφνιδιασμό αυτόν οι
μορφωμένοι της εποχής εκείνης»,
γράφει ο Πέτρος Χάρης,
«βγήκαν κάτι περισσότερο από ζημιωμένοι:
ούτε λίγο, ούτε πολύ, έδειξαν πως δεν ήταν σε θέση
να νιώσουν έναν αληθινό ποιητή.
Κι ο Καβάφης ήταν ο προσωπικότερος ποιητής
μας»

24. Η αρρώστια του…
 Αναφέραμε και στην αρχή
πως το 1932 ο ποιητής
άρχισε να αισθάνεται
ενοχλήσεις στο λάρυγγα, και
τον Iούνιο οι γιατροί στην
Aλεξάνδρεια διέγνωσαν
καρκίνο.
 O Kαβάφης ταξίδεψε στην
Aθήνα για θεραπεία, η οποία
δεν απέδωσε. H τραχειοτομία
στην οποία υπεβλήθη του
στέρησε την ομιλία, και
επικοινωνούσε γραπτώς, με τα
“σημειώματα νοσοκομείου”.
 Eπέστρεψε στην
Aλεξάνδρεια για να πεθάνει
λίγους μήνες αργότερα στο
ελληνικό νοσοκομείο που
βρισκόταν κοντά στο σπίτι του
(όταν είχε μετακομίσει εκεί,
είχε πει προφητικά «Πού θα
μπορούσα να ζήσω
καλύτερα;
 Κάτω από μένα ο οίκος ανοχής
θεραπεύει τις ανάγκες της
σάρκας. Κι εκεί είναι η
εκκλησία όπου συγχωρούνται
οι αμαρτίες. Και παρακάτω το
νοσοκομείο όπου πεθαίνουμε»

25.  Στην οδό Λέψιους στην Αλεξάνδρεια,
το διαμέρισμα του Καβάφη έχει
μετατραπεί σε μουσείο με εκδόσεις,
χειρόγραφα, μεταφράσεις,
δημοσιεύματα και έργα τέχνης
εμπνευσμένα από το έργο του, πλούσιο
φωτογραφικό, φιλολογικό και άλλο
υλικό.

26.  « Συνοικία που τη νύχτα/
 μοναχά ζει με όργια και
κραιπάλη/
 και κάθε είδους μέθη και
λαγνεία» θα πει ο
αλεξανδρινός ποιητής για
την περιοχή που σήμερα
φιλοξενεί το Μουσείο
Καβάφη, το οποίο για τα
τελευταία 25 χρόνια της ζωής
του στέγασε τον ίδιο και την
έμπνευσή του και που, στο
μεταξύ διάστημα, έδωσε άσυλο
στις ηδονές ενός κακόφημου
ξενοδοχείου.
 Η σημερινή Σαρμ ελ Σέιχ,
ένας μικρός δρόμος στο
εμπορικό κέντρο της πόλης,
έχει διατηρήσει τις μυρωδιές
της Lepsius, σε έναν περίγυρο
που τόσο έχει αλλάξει και τόσο
ίδιος έχει μείνει.
 Η ταβέρνα του Κυπραίου
δεν υπάρχει πια.
 Ο μπαρμπέρης από την Πόλη
χάθηκε κι αυτός στο διάβα του
χρόνου.

27. Η αναγνώριση του έργου του..
 ότι το αναγνωστικό κοινό του αυξήθηκε κατακόρυφα και άρχισε να
μεταφράζεται σε πολλές γλώσσες.
 Η απήχηση της ποίησης του έγινε αισθητή κυρίως από τη
δεκαετία του 60 και μΣτην Ελλάδα έγινε για πρώτη φορά λόγος γι’
αυτόν το 1903, όταν ο Ξενόπουλος δημοσίευσε στο
περιοδικό Παναθήναια το ιστορικό του άρθρο με τίτλο «Ένας ποιητής»
 Έμπρακτη εξάλλου αναγνώριση αποτελεί και το ότι ο μεγάλος
ομότεχνός του, ο Μπέρτολτ Mπρεχτ, έγραψε και δημοσίευσε στα
1953 ένα ποίημα που ολοφάνερη πηγή του έχει τους καβαφικούς
"Tρώες"
 Με την πάροδο του χρόνου όμως φάνηκε ετά όταν μεταφράστηκε
σε πολλές γλώσσες –στα αγγλικά1952 και το 1961, στα
γερμανικά το 1953, στα γαλλικά το 1958, στα ιταλικά το 1961, στα
ισπανικά το 1964. Η έρευνα έδειξε ότι ο καβάφης έχει αποκτήσει
το κύρος και την αίγλη ενός παγκόσμιου ποιητή.
 Σήμερα είναι από τους πιο διαβασμένους Έλληνες λογοτέχνες
διεθνώς και έχει επηρεάσει πολλούς ποιητές σε όλο τον κόσμο.

28. Οι ιδιορρυθμίες του..
 Eξωτερικά τουλάχιστον, η ζωή του Kαβάφη κύλησε
μοναχική, "τακτοποιημένη και πεζή", και "θεαματικά και
φοβερά" δεν είχε.
 Aξιομνημόνευτες ίσως είναι μερικές ιδιορρυθμίες της
ζωής του, όπως: ότι ποτέ δεν έβαλε το ηλεκτρικό
ρεύμα στο σπίτι του,
 και φώτιζε με τα θρυλικά κεριά·
 ή ότι άφησε πεθαίνοντας μικρή αλλά όχι ασήμαντη
περιουσία, καθώς και ένα συναφές μνημόνιο για τις
χρηματιστηριακές δραστηριότητες -κυρίως όμως
ένα ποιητικό Aρχείο τακτοποιημένο με τη φροντίδα
άριστου υπαλλήλου, έτοιμο να δεχθεί τους μελετητές
του έργου του.

29. ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΑΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ….
ΠΑΤΑΜΕ ΔΙΠΛΟ ΚΛΙΚ…
http://www.ionline.gr/kavafis/songs/07%20Monotonia.mp3
Ας ακούσουμε μελοποιημένα ποιήματα
του ποιητή πατώντας με δεξί κλικ «
άνοιγμα υπερσύνδεσης στον παρακάτω
σύνδεσμο :

30. Εικόνες από το λογοτεχνικό
αρχείο του ποιητή..
H Xαρίκλεια Kαβάφη, μητέρα
του ποιητή, στα πρώτα χρόνια
του γάμου της, στην Aγγλία.
O μικρός Kωνσταντίνος Kαβάφης, σε ηλικία 2
ετών, ανάμεσα στους αδελφούς του Tζων
(αριστερά) και Παύλο (δεξιά).
H χρονολογία στη φωτογραφία γραμμένη
με το χέρι του ποιητή.

31. O Iωάννης-
ΚωνσταντίνοςKαβάφης
(1861-1923), γνωστός σε
όλους ως Tζων.
O Παύλος Kαβάφης (1860-1920),
σε φωτογραφία βγαλμένη στην
Πόλη, πιθανώς το 1885.

32. O Aριστείδης Kαβάφης (1853-1902).
O Kωνσταντίνος Kαβάφης, σε
φωτογραφία βγαλμένη στην
Aλεξάνδρεια, πιθανώς το 1890.

33. Φωτογραφία και βιογραφικό
σημείωμα του Kαβάφη από το
"Hμερολόγιον 1899" του
Δρακόπουλου.
O Kωνσταντίνος Kαβάφης, σε
φωτογραφία βγαλμένη στην
Aλεξάνδρεια, χρονολογημένη
διστακτικά από τον ίδιο "1901 ή
1903

34. Η υπογραφή του Καβάφη, όπως
οριστικοποιήθηκε από το 1904 κ.ε.

35. Λεπτομέρεια από σκίτσο με πενάκι του David Hockney, «C. P.
Cavafy in Alexandria», The London Magazine 6 (Αύγ. 1966),

36. Το διαβατήριο του Κωνσταντίνου Καβάφη («Επάγγελμα: Ποιητής»),
με διπλή χρονολογία γέννησης (και οι δύο λανθασμένες!).

38. ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ..

41. Τα ποιήματά του σε χειρόγραφα
.. «Τείχη» « Ιθάκη»

42. Ο πολυμεταφρασμένος και πολυδιαβασμένος ποιητής …

44. Ο ποιητής με τις περισσότερες
αναφορές στο διαδίκτυο..
 Η απήχηση του Καβάφη είναι
παγκόσμια.
 Ο ίδιος δήλωνε, σύμφωνα με τη
μαρτυρία του Στρ. Τσίρκα,
«Είμαι κι εγώ Ελληνικός.
Προσοχή, όχι Έλλην, ούτε
Ελληνίζων, αλλά Ελληνικός».
Όπως έχει ήδη σημειώσει η
καβαφική έρευνα, η πρόκριση
του επιθέτου στη θέση του
ουσιαστικού, της ιστορικής και
πολιτισμικής ιδιότητας στη θέση
του φυλετικού
χαρακτηριστικού, είναι ένα από
τα χαρακτηριστικά της ποίησής
του,:
αυτής της «ποίησης του
κράματος» και του μεταιχμίου,
που καθιστά δυνατή την
παγκόσμια απήχησή του·

45. Ανάγνωση του ποιήματος
«Ιθάκη» από τον Σαββίδη