1.  Μπορεί η διαφορετικότητα να ακούγεται λίγο
δύσκολη σαν έννοια όμως τα παραδείγματα είναι
πολλά και μπορούν να γίνουν εύκολα κατανοητά αρκεί
να θυμόμαστε πως παιδιά που σέβονται τη
διαφορετικότητα του άλλου και ταυτόχρονα
αντιλαμβάνονται τη δική τους , γίνονται αργότερα
άνθρωποι που σέβονται τη δυσκολία του
συνανθρώπου τους, εμπνέονται από το ταλέντο του
φίλου τους και συμβιώνουν αρμονικά σε
οποιαδήποτε κοινωνία.
 Στόχος της ημερίδας να ενημερωθούν οι ακροατές
για τη διαχείρισή της μέσα από συγκεκριμένες
μεθόδους διδασκαλίας..
Δημοτικό Σχολείο Βαλύρας Τάξεις Α,
Β,
Γ, Δ, Ε, ΣΤ
Οι μαθητές ζωγράφισαν τη διαφορετικότητα,
τραγούδησαν, βίωσαν θεατρικά δρώμενα,
παρακολούθησαν σε βίντεο «το κομμάτι που λείπει» του
Σίλβερστάιν, και ετοιμάζουν θεατρική παράσταση «Το
όνειρο του Σκιάχτρου» επάνω στο ίδιο θέμα.
Προβληματίστηκαν και εξέφρασαν τις απόψεις τους.
Οι ακροατές χωρίζονται σε τρεις ομάδες γονείς, εκπαιδευτικοί, παιδιά και
δίνουν απαντήσεις σε συγκεκριμένο θέμα που αντιμετωπίζει ένας μαθητής.
«Δεν θέλει να ξαναπάει Σχολείο» Γιατί άραγε: « Μάλλον έπεσε θύμα
κακοποίησης». Πώς θα αντιμετωπίσουμε την κατάσταση από την κάθε
πλευρά; Προτείνουμε λύσεις και απαντάμε σε καυτά ερωτήματα..
Στην αυλή του σχολείου τοποθετήσαμε καρέκλες
ίσες με τους μαθητές σε κύκλο. Αρχίζοντας
τυχαία από κάπου, δώσαμε όνομα σε κάθε μαθητή
με τη σειρά: μήλο, πορτοκάλι, μπανάνα.
Ζητήσαμε από τους μαθητές που ήταν μήλα να
σηκώσουν το χέρι τους. Το ίδιο συνέβη και με τα
πορτοκάλια και τις μπανάνες. Σκοπός ήταν κάθε
ομάδα να γνωρίσει τα μέλη της. Ύστερα
φωνάζαμε «μήλο» ή «πορτοκάλι» ή «μπανάνα»
και οι μαθητές με αυτά τα φρούτα έπρεπε να
σηκωθούν και να αλλάξουν θέσεις. Ύστερα
εξηγήσαμε στα παιδιά ότι, όταν φωνάξουμε
«φρουτοσαλάτα» , όλοι πρέπει να αλλάζουν
θέσεις. Αυτοί ήταν οι κανόνες του παιχνιδιού.
Μέσα από τα θεατρικά παιχνίδια έχουμε τη δυνατότητα να εξετάζουμε
συμπεριφορές παιδιών μέσα από ένα φανταστικό πλαίσιο το οποίο
τους επιτρέπει να εκφράζονται ελεύθερα χωρίς να επηρεάζεται η
πραγματική τους ζωή.
Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ένας μαθητής απάντησε ότι
θύμωσε όταν η ομάδα του έχανε. Το ότι ξεχωρίσαμε την ομάδα του
φωνάζοντας συνέχεια το ίδιο φρούτο , τον έκανε να νιώσει
διαφορετικά από τα άλλα παιδιά που η ομάδα τους δεν κινδύνευε και
ένιωθαν σιγουριά ότι θα κερδίσουν.
Τα παιδιά εκφράζουν συναισθήματα όπως δε με νοιάζει , αδιαφορώ ,
νιώθω άβολα, δημιουργώντας ένα μηχανισμό άμυνας.
Ομιλητές: Ιωάννα Σταύρου,Σχολική Σύμβουλος,
Σταυρούλα Τσαγκάρη-Γεωργακοπούλου ,
εκπαιδευτικός
Ευγενική Συμμετοχή: Ιωάννα
Γεωργακοπούλου,Βάλια Γκότση,
Θεατροπαιδαγωγοί
Συμμετέχοντες Εκπαιδευτικοί: Βασίλειος
Καράμπελας, Γεώργιος Παπαδέλος, Ηλίας Οικονόμου,
Θεοπίστη Μυλωνά, Μαρία Παπανικολάου, Νικολέττα
Δημητρακοπούλου, Νικολέττα Σταμούλη, Σταυρούλα
Τσαγκάρη
Όλοι οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Βαλύρας της
σχολικής χρονιάς 2012-2013.