Τα δικαιώματα των παιδιών

Φέτος στα πλαίσια της ευέλικτης ασχοληθήκαμε
με τα δικαιώματα του παιδιού.
Αφού εξηγήσαμε τους όρους ‘’δικαίωμα’’ και
“υποχρέωση’’, συζητήσαμε πάνω στο ποια είναι τα
δικαιώματα του παιδιού.
Παράλληλα είδαμε σχετικά video και εικόνες από
το διαδίκτυο, ώστε οι όροι αυτοί να γίνουν απόλυτα
κατανοητοί από τους μαθητές.

Στη συνέχεια οι μαθητές μίλησαν για
προσωπικές τους εμπειρίες ή εμπειρίες τρίτων που
είχαν ακούσει προσεγγίζοντας και κατανοώντας έτσι
ακόμα καλύτερα το θέμα.
Δημιούργησαν εικονογραφημένο ηλεκτρονικό
βιβλίο στο StoryBird με ανάλογο περιεχόμενο.

Δημιούργησαν εικόνες στο tagxedo.

Κατασκεύασαν παγκόσμιο χάρτη πάνω στον οποίο
σημείωσαν χώρες ή περιοχές στον πλανήτη όπου
τα παιδιά στερούνται δικαιωμάτων.

Δημιούργησαν αφίσες στις οποίες θέλησαν να
περάσουν το μήνυμα της ενότητας και μηνύματα
κατά του ρατσισμού.

Έκαναν ζωγραφιές στις οποίες αποτύπωσαν τον
κόσμο των παιδιών έτσι όπως θα ήθελαν να είναι,
έτσι όπως τον ονειρεύονται.

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ

Κατέγραψαν - ηλεκτρονικά - τις σκέψεις τους
δημιουργώντας ημερολόγια στα οποία
πρωταγωνιστές υποτίθεται ότι είναι παιδιά που
στερούνται κάποια δικαιώματά τους.

Αγαπημένο μου
ημερολόγιο
Δήμητρα Χούμη
Στ τάξη
Παρουσίαση (1)Παρουσίαση (1)

Σήμερα είναι Τετάρτη 5/4/1993
και ώρα μία το βράδυ και ακόμα να κοιμηθώ.
Ανυπομονώ να έρθει η καινούρια μου
αδελφούλα το πρωί.
Δεν ξέρω πώς θα είναι.
Η μάμα μου είπε ότι την λένε Ακούλε. Είναι
λίγο περίεργο. Νομίζω ότι είναι από την
Ισπανία εκεί έχουνε περίεργα ονόματα.
Ωχ! Σε αφήνω η μαμά μου ξύπνησε .
Καληνύχτα.
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σήμερα είναι Πέμπτη 6/4/1993 και ώρα
9 και τέταρτο το πρωί.
Η αδερφούλα μου ήρθε.
Δεν είναι από την Ισπανία. Δεν είναι καν
από την Ευρώπη. Είναι από άλλη ήπειρο,
την Αφρική.
Να δεις πώς την είπε τη χώρα η μαμά. Α!
Σομαλία.
Η Ακούλε είναι μαύρη, πολύ μαύρη αλλά
και πολύ όμορφη.
Τώρα πρέπει να σε αφήσω. Θέλω να
παίξω μαζί της.
Γεια! Παρουσίαση (1)Παρουσίαση (1)

Σήμερα είναι Παρασκευή 7/4/1993 και ώρα 7 και
μισή το βράδυ.
Πριν λίγο ήμουν μαζί με την οικογένειά μου και η
Ακούλε μας έλεγε την ιστορία της.
Μας είπε ότι ένα πρωί έμεινε στο σπίτι μόνη της.
Τους γονείς της τους είχαν αρπάξει κάποιοι
άνθρωποι.
Έτρεξε να τους βρει αλλά σταμάτησε λίγο πιο έξω
από το χωριό της, σε ένα λιβάδι, για να
κρυφτεί,γιατί άκουσε φωνές άγριες και τρομακτικές.
Πεινούσε πολύ.
Τότε την βρήκε κάποιοι άνθρωποι της unicef και
έτσι τώρα είναι εδώ μαζί μας.
Καληνύχτα!

Έτρεξε να τους βρει αλλά
σταμάτησε λίγο πιο έξω από το
χωριό της, σε ένα λιβάδι για να
κρυφτεί γιατί άκουσε φωνές άγριες
και τρομακτικές. Πεινούσε πολύ.
Τότε την βρήκε κάποιοι άνθρωποι
της unicef και έτσι τώρα είναι εδώ
μαζί μας.
Καληνύχτα!

ΕΧΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΧΩ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Ασπασία Σταυρακάκη
Στ τάξη

18/8/1989
ξημέρωσε και άλλη μια
δύσκολη μέρα με περιμένει.
Είναι 4:05 τα ξημερώματα και
πρέπει να πάω στο χωράφι.

Σταμάτησα το σχολείο
γιατί οι συμμαθητές μου
με κορόιδευαν για το χρώμα
και την καταγωγή μου.
Με κορόιδευαν για τα
κουρέλια και τα σκισμένα
παπούτσια που φορούσα.

Αναγκάστηκα να δουλέψω
για να τα βγάλω πέρα και
να βοηθήσω την οικογένεια
μου. Ο πατέρας μου
πέθανε όταν ήμουν μικρή
και η μητέρα μου είναι
άρρωστη. Τα αδέρφια μου
πεινάνε.

Κάποιες φορές αναρωτιέμαι
πώς περνούν τα άλλα παιδιά
στο σχολείο, τι κάνουν, αν
γελάνε, αν έχουν φίλους…

Μακάρι να πήγαινα κι
εγώ σχολείο, μακάρι να
μην ήταν έτσι η ζωή μου!

Όμως πάντα θα έχω την
ελπίδα για ένα καλύτερο
αύριο! Όχι μόνο για ‘μενα
αλλά και για όλα τα παιδιά
που βρίσκονται στην ίδια
κατάσταση με ‘μενα.

Έχω δικαίωμα
στη μόρφωση

Δικαίωμα είναι η αγάπη,
είναι η μάθηση,
είν’ τα αγαθά,
είναι επίσης η ελπίδα
για όλα εμάς
του κόσμου τα παιδιά. Παρουσίαση (3)Παρουσίαση (3)

Δικαίωμα είναι η φιλία
το παιχνίδι, η χαρά.
Είναι κρίμα να χαθούνε.
Ποιος θα χαίρεται μετά;

Η ΕΙΡΗΝΗ Γιώργος Παπαδάκης ΣΤ τάξη

ΕΙΡΗΝΗ ΕΝΑΙ Η ΧΑΡΑ
ΕΊΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ,
ΕΙΝ΄ Η ΛΑΛΙΑ ΤΟΥ ΠΕΤΕΙΝΟΥ
ΠΟΥ ΜΑΣ ΞΥΠΝΑ ΤΗ ΝΥΧΤΑ.

ΕΙΡΗΝΗ ΕΙΝ΄Ο ΦΙΛΟΣ
ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΠΛΑΝΟΣ ΣΟΥ,
ΕΙΡΗΝΗ ΕΙΝ΄Ο ΑΓΓΕΛΟΣ
ΠΟΥ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ Τ’
ΟΝΕΙΡΟ ΣΟΥ.

ΕΙΡΗΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ
ΕΙΝΑΙ Η ΗΡΕΜΙΑ,
ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ Η ΚΑΡΔΙΑ
ΚΑΙ ΜΗΤΕΡΑ Η ΙΔΙΑ

ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΕ
ΕΝΑ ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ.Παρουσίαση (4)Παρουσίαση (4)

ΕΧΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΜΕ ΣΕΒΟΝΤΑΙ
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
σήμερα είναι Τρίτη 2 Μαΐου του 1996.
Μια καινούργια μέρα ξημερώνει εδώ στη
καλύβα του παππού μου.
Το πρωινό είναι έτοιμο.
Πρέπει να σε αφήσω όμως γιατί δεν θέλω
να μείνω και νηστικός.

Δυστυχώς ήρθε η ώρα για το σχολείο .
Όμως δεν θέλω να πάω.
Εκεί είναι όλα τόσο δύσκολα.
Κάθε μέρα με βρίζουν και με χτυπούν.

Αγαπητό μου ημερολόγιο ,
Στο σχολείο πέρασα άλλη μια δύσκολη
μέρα .
Ενώ με κακομεταχειρίζονταν κανείς δεν
έσπευσε να με βοηθήσει .
Δεν ξέρω πια γιατί συνεχίζω το σχολείο .
Μα τι έχω κάνει;

ΓΙΑΤΙ εμένα συνέχεια ;
ΓΙΑΤΙ δεν με θέλουν;
ΓΙΑΤΙ είμαι διαφορετικός;
ΓΙΑΤΙ

ΕΧΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ

Ντενιέρο Ταράι
Στ τάξη

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
ημερολόγιο,
Με λένε Μανολάκη
και γεννήθηκα
κωφάλαλος.
Ο κόσμος μου
είναι σιωπηλός και
ήρεμος.

Δεν έχω φίλους,
γιατί είναι πολύ δύσκολο
να επικοινωνήσω με
τους άλλους
ανθρώπους.

Μερικές φορές
τους φοβάμαι κι
άλλες φορές
νιώθω ότι με
φοβούνται κι αυτοί.

Με κοιτάζουν με
περιέργεια
σαν να είμαι κάτι
διαφορετικό
απ΄αυτους.

Πόσο θα ήθελα να
καταλάβουν
ότι είμαι ένα παιδί
σαν όλα τα άλλα.

ημερολόγιο,
είμαι σίγουρος ότι
μια μέρα θα τα
καταφέρω
να δείξω σε όλον
τον κόσμο αυτό
που πραγματικά
είμαι και θα βρω
ανθρώπους που θα
γίνουν φίλοι μου.

Γιώργος Μπριλάκης
Στ τάξη

Και τα παιδιά έχουν δικαιώματα

Μια συνηθησμένη μέρα μου.
Κάθε μέρα ξυπνάω για δουλειά
Και σήμερα σχολώ στης έξι.
Πεινάω, διψάω και νιώθω
μοναξιά
αύριο θα δουλεύω μέχρι ο ήλιος
να φέξει.
Ψωμί καλό δεν βγάζω
Τον κουμπαρά μου αδειάζω
Και αύριο σαν ξημερώσει
Προσευχή θα κάνω στο Θεό,
Αυτός να με γλιτώσει.

Όχι στην παιδική
εργασία

Δήμητρα Παπατρύφων
Στ τάξη

Όλα τα παιδιά έχουν
δικαιώματα
Μπελιμπασάκη Λυδία Στ τάξη

Ένα παιδί στον κόσμο αυτό,
που περπατάει μοναχό,
στο δρόμο ψάχνει για φαΐ,
αλλά και για συντροφιά καλή.

Όλοι όμως το χτυπούν,
και το οδηγούν,
στην παντοτινή τη μοναξιά,
και το διώχνουν μακριά.

Υπάρχει όμως ελπίδα ,
για το παιδί αυτό,
που θέλει οπωσδήποτε,
να βρει ένα σπιτικό.

Αν εμείς κάνουμε κάτι γι’ αυτό,
και δεν του στερήσουμε το δικαίωμα
αυτό,
τότε θα μας ευγνωμονεί,
για πάντα και για μια ζωή.

Έχω
δικαίωμα
στηΠαρουσίαση (8)Παρουσίαση (8)

Σκέψεις

Είναι πρωί και
ακόμα κρυώνω και
δεν έχω δει τους
γονείς μου.
Μου λείπουν, μου
λείπει η ζεστή τους
αγκαλιά.
Κάθε μέρα που
περνάει είμαι
νηστική χωρίς νερό
ολομόναχη σε ένα
παγκάκι.

Από τότε που έφυγαν
μακριά μου το όνειρό
μου είναι να είμαι μαζί
τους σε ένα ζεστό
σπίτι.
Πού είναι;
Τι κάνουν;
Τους λείπω καθόλου;
Aπό τότε που
στερήθηκα το φαγητό
φαίνονται παντού τα
κόκαλά μου, στα
πόδια, στα χέρια μου…

Τις προάλλες που
καθόμουν σε ένα
παγκάκι ήρθε ένας
άνθρωπος και
άρχισε να με
κοιτάει.
Σε μια στιγμή
έβγαλε μέσα από
την τσάντα του ένα
κομμάτι ψωμί.

Εγώ το πήρα γιατί
δεν μπορούσα να
αντισταθώ,
πεινούσα.
Τότε ήρθε και
κάθισε δίπλα μου,
και με ρώτησε πού
είναι οι γονείς μου.

Ένα δάκρυ
κύλησε από τα
μάτια μου.
Και του
απάντησα ότι
είμαι μόνη και
απροστάτευτη.

Αυτός ο άνθρωπος
ήταν ο μόνος που με
κατάλαβε και με
ένιωσε.
Μετά του έδειξα μια
φωτογραφία που
ήμασταν μαζί και
εκείνος με ρώτησε πώς
έχασα τους γονείς μου.
Πήρα θάρρος,
σκούπισα τα δάκρυά
μου, και άρχισα να του
εξηγώ…….

ημερολόγιο, δεν
μπορώ να
συνεχίσω άλλο,
τα μάτια μου
έχουν θολώσει.
Σε αφήνω τώρα.
Το κεφάλι μου
είναι βαρύ, θα τα
πούμε αύριο.

Έχω δικαίωμα στην οικογένεια !
Ελένη Παπαδάκη Στ τάξη

Χρήστος Ιλίε Στ τάξη

Έχω ανάγκη από φαγητό!

Έχω
ανάγκη
από
στέγη!

Χρειάζομαι
μια
οικογένεια

Θα ΄θελα μια
συντροφιά

Έχω δικαίωμα
στο παιχνίδι
και τη χαρά

Και εγώ παιδί
του Θεού είμαι!

Όλοι είμαστε ίσοι……
Σεβασμός στα δικαιώματα
όλων των ανθρώπων.

Τα δικαιώματα που μου
στερούν

Είμαι παιδί ξεχωριστό,
μες τον κόσμο αυτό,
δικαιώματα έχω και γω,
σαν όλα τα παιδιά εδώ

Μου στερούν όμως
αυτά τα δικαιώματα
σπίτι δεν έχω ,
κοιμάμαι στα χώματα
δεν έχω να να φάω
φοβάμαι,διψάω,
κρυώνω,πεινάω.

Θεέ μου, εσύ που με βλέπεις από ψηλά,
βάλε με μες την ζεστή σου αγκαλιά,
Στείλε μου έναν άγγελο για φυλαχτό,
το χεράκι του να έχω να κρατώ.

Μαρία Λελάκη Στ τάξη
2ο
Δημοτικό Σχολείο Σητείας

Τα δικαιώματα του παιδιού

Ένα από σημαντικότερα δικαιώματα του
παιδιού είναι το παιχνίδι!

Το παιχνίδι πιστεύω πως είναι σημαντικό
γιατί με αυτό τα παιδιά χαίρονται…

Όλα τα παιδιά δικαιούμαστε να έχουμε
ελεύθερο χρόνο και χώρο για να παίζουμε.

Σαν παιδί δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη
ζωή μου χωρίς αυτό…

ΠΑΙΧΝΙΔΙ=ΧΑΡΑ
Μαρία Ξυπόλιτου Στ τάξη

Νικολαΐδου Μαρία
Στ τάξη
Τα δικαιώματα των παιδιών

Ένα παιδί χωρίς νερό,
δίχως στέγη και φαγητό,
πώς να πάει μπροστά,
με κομμένα τα φτερά;

Χρειάζεται προσωπική
ζωή,
αλλά και μόρφωση σωστή,
για να πετύχει ένα στόχο,
που θα τον ακολουθεί.

Πώς να υπάρξει λογική,
στον κόσμο και στην ψυχή,
αφού τα παιδιά από μικρά
πιάνουν όπλα φονικά .Παρουσίαση (13)Παρουσίαση (13)

Telos

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ
Βίκυ Βοβατζάκη
Στ τάξηΠαρουσίαση (14)Παρουσίαση (14)

Θά‘θελα εγώ πάρα πολλά,
μα δεν είναι δυνατά.

Θά‘θελα νά‘σουνα εδώ,
νά’σαι μαζί μου να γελώ.

Θα ‘θελα όνειρα τρελά,
για ταξίδια μαγικά.

Θα ‘θελα να πετώ ψηλά,
με τα πουλιά στα σύννεφα.

.
Θά΄θελα μια αγκαλιά,
μια αγκαλιά με πολλά φιλιά

Θα ‘θελα να ‘μουν ο Θεός,
να έβλεπα όλο το φως.

Θα τά’θελα όλα αυτά,
μα δεν είναι δυνατά.

Έχω
δικαίωμα
στο όνειρο

Γιάννης Χαμηλάκης
Στ τάξη
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

σήμερα είναι Τρίτη 5 Μαρτίου.
Πέρασε άλλη μια δύσκολη μέρα μέσα στο
ορφανοτροφείο.
Κάθε πρωί που ξυπνάω, σκέφτομαι πού να
είναι οι γονείς μου , η οικογένειά μου,
γιατί με άφησαν εδώ.

Σήμερα πάλι έβλεπα τα παιδιά που έτρεχαν
πάνω κάτω χόρευαν κι έπαιζαν.
Για μια στιγμή άρχισα να κλαίω.
Γιατί να είμαι ένα ανάπηρο παιδί;
Μήπως για αυτό να με άφησαν οι γονείς μου
εδώ;
Σήμερα ο Ανέστης και ο Κώστας με
κοροϊδεύανε ξανά επίτηδες.
Έτρεχαν γύρω μου γελώντας δυνατά.

Αυτό με στενοχώρησε πάρα πολύ γιατί εάν
ήταν στη θέση μου, δε θα τους άρεσε αυτό.
Σε αφήνω τώρα γιατί έρχεται η κυρία Μαρία
για να δει εάν κοιμόμαστε…

ΕΧΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ
ΝΑ
ΕΙΜΑΙ
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ

Το ημερολόγιο της μικρής Άννας

Αγαπητό ημερολόγιο,
ΞΗΜΕΡΩΣΕ…..
Είναι 3.00 τα
ξημερώματα και, δεν με
παίρνει ο ύπνος,
εδώ στη σοφίτα της
γριούλας που με
κρύβει και δίνει τη ζωή
της.

Οι δρόμοι
αντιλαλούν από
πυροβολισμούς και
όλα είχαν βαφτεί
κόκκινα.
Κάτι ακούω
αγαπητό
ημερολόγιο, πρέπει
να κρυφτώ έλα μαζί
μου…

…Αγαπητό ημερολόγιο ,είμαι
στην ντουλάπα μέσα και
φοβάμαι, κρυώνω,
δεν ξέρω τι να κάνω.
ΗΣΥΧΙΑ!
Κάποιος νομίζω πως
έρχεται.
Πρέπει να σε αφήσω
τώρα…
Βοήθεια Θεέ μου!
Θα μας βρουν και θα μας
σκοτώσουν.
Σε παρακαλώ βοήθησέ με.

Αγαπητό ημερολόγιο,
μάλλον σήμερα δεν θα
πάω σχολείο.
Γιατί; Γιατί να
συμβαίνουν σε εμένα
όλα αυτά;
Γιατί να μην έχω
δικαίωμα να ζω
ειρηνικά;
Γιατί να μην μπορώ να
βρω την οικογένειά μου;
Είναι ζωντανοί; Είναι
καλά τα αδέρφια μου;
Πηγαίνουν σχολείο;
Οι γονείς μου τι να
κάνουν; Έχουν φαγητό;

Τα δάκρυά μου
έχουν
στερέψει.
Πρέπει να σε
αφήσω τώρα…

Έχω το δικαίωμα να ζω ειρηνικά.
Μαρίνα Παπαδάκη
Στ τάξη

Zωή στη κακοποίηση…
Stop στην κακοποίηση των
παιδιών από τους γονείς και όχι
μόνο…

Η καθημερινότητα στην κακοποίησή
μας…
Άλλη μια μέρα
ξημέρωσε στο παλιό,
χαλασμένο δωμάτιό
μας που κάθε νύχτα
μας κλείνει εκεί η
μητέρα μας. Κάθε
πρωί χτυπάμε με
δύναμη την πόρτα του
υπογείου για να μας
ανοίξει την πόρτα…

Οι άκαρδοι γονείς…
Mε το που ανοίγει η πόρτα αντικρίζουμε το πατέρα μας με
μια μπύρα στο χέρι να μας κοιτάζει διαρκώς με αυτό το
άγριο βλέμμα και αντί να μας πει καλημέρα μας χτυπάει.
Μόλις ανεβαίνουμε επάνω αντικρίζουμε τη μητέρα μας με
2 ποτήρια νερό στο χέρι έτοιμη να μας τα ρίξει στο
πρόσωπά μας όπως και τις υπόλοιπες φριχτές ημέρες…

Ο πρωινός πόνος…
Δεν μας δίνουν καλό και
νόστιμο πρωινό αλλά το
τρώνε εκείνοι και μας
δίνουν ένα μπαγιάτικο
καρβέλι ψωμί.
Μετά, εφόσον φάμε αυτό το
απαίσιο πρωινό,
η μητέρα μας πριν πάει στη
δουλειά της, μας πάει
πίσω στο υπόγειο, μας
χτυπάει για αρκετή ώρα
και μας κλειδώνει εκεί…

Προς εσάς…
Γι’ αυτό γράψαμε αυτό το κείμενο για την
καθημερινή κακοποίησή μας. Θέλαμε να
δείξουμε ότι το ίδιο συμβαίνει σε
εκατομμύρια άλλα παιδιά στον πλανήτη
μας. Τα παιδιά δεν είναι πόρτες για να
τα χτυπάνε οι μεγάλοι. Εμείς δεν
θελήσαμε να γράψουμε άλλες
λεπτομέρειες, γιατί νομίζουμε ότι,
κάποιοι από εσάς τις ξέρετε ήδη…
Ευχαριστούμε.

Άλλη μια μέρα στον πόλεμο
Άλλη μια μέρα μέσα στον πόλεμο.
Γύρω μου παιδιά στρατιώτες και
άλλα παιδιά που εργάζονται και
ζουν συνέχεια μέσα στον πόλεμο
και δεν μπορούν να πηγαίνουν
στο σχολείο. Επίσης υπάρχουν
πάρα πολλά παιδιά και μεγάλοι
που είναι άστεγοι και μερικοί
πρόσφυγες φεύγουν από την
πατρίδα τους και πού να ξέρουν
ότι εκεί που θα πάνε υπάρχει
πόλεμος. Τα παιδιά κακοποιούνται
από μεγάλους και έχουν σημάδια
στο πρόσωπό τους. Είναι πολύ
λυπηρό να βλέπεις παιδιά να
πεθαίνουν, να υπάρχει συνέχεια
πόλεμος και να φεύγουν από την
πατρίδα τους. Ασταμάτητος
πόλεμος δίχως τέλος και πιστεύω
ότι δεν θα σταματήσει σύντομα.
Παναγιώτης Μαζωνάκης
& Νίκος Κουρουπάκης, Στ’ τάξη

Σας στέλνουμε αυτό το γράμμα για τα παιδιά που δεν
έχουν μια καλή ζωή όπως στέγη, τροφή, φάρμακα,
ιατρική περίθαλψη και μόρφωση. Θα θέλαμε να λύσετε
αυτό το πρόβλημα.
Δεν πρέπει να υπάρχουν τέτοια προβλήματα στη
σημερινή εποχή. Πιστεύουμε πως αυτό το πρόβλημα
πρέπει να λυθεί. Πρέπει να κάνετε ενέργειες ώστε τα
κράτη στα οποία ανήκουν να τους εξασφαλίσουν
στέγη, τροφή, ιατρική περίθαλψη και να έχουν
δικαίωμα στη μόρφωση. Πρέπει να ξεκουράζονται και
να διασκεδάζουν.
Όλα αυτά τα παιδιά ονειρεύονται
μια καλή ζωή
σαν και τη δική μας.

Εσείς θα θέλαμε να αναλάβετε πρωτοβουλία για να
αποκτήσουν
όλα αυτά που χρειάζονται και αυτό που θα κάνετε θα μας
ευχαριστούσε πολύ.

•

Τα παιδιά χρειάζονται τη μόρφωση, γιατί
χωρίς τη μόρφωση δεν μπορούμε να δουλέψουμε,
πρέπει να καλλιεργείται το μυαλό μας. Τουλάχιστον
να γνωρίζουμε τα βασικά, να διαβάζουμε ,να
γράφουμε και να μετράμε, γιατί ό,τι δουλειά κι αν
κάνουμε, χρειαζόμαστε τα μαθηματικά. Χωρίς
δουλειά δεν θα έχουμε στέγη, τροφή, φάρμακα όταν
μεγαλώσουμε. Θα χρειαστεί να προσέχουμε τον
εαυτό μας μόνοι μας. Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα
στη μόρφωση, στέγη, τροφή και φάρμακα.

ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΑΜΑΝΗ
2ο
ΔΗΜΟΤΙΚΟ
ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΗΤΕΙΑΣ
ΣΤ΄ ΤΑΞΗ

•
• Άλλη μια μέρα στο εργοστάσιο .
• Εγώ δουλεύω σε ένα εργοστάσιο
σπίρτων. Είμαι 8 χρονών κορίτσι
και οι γονείς μου είναι άνεργοι.
Αναγκάζομαι να ξυπνάω κάθε
πρωί στις πέντε η ώρα και να
πηγαίνω στο εργοστάσιο για να
φτιάχνω σπίρτα.
• Όταν φτάνω, ο αρχηγός μου με
βάζει να προετοιμάζω τα
μηχανήματα και να φτιάχνω
σπίρτα. Στην αρχή διαλέγω τα
ξυλάκια που είναι ολόκληρα και
δεν είναι σπασμένα κι έπειτα
προσπαθώ να φτιάξω τα
σπιρτόκουτα έτσι ώστε να
χωράνε μέσα ακριβώς 20 σπίρτα.
•

Όταν τελειώσω αυτή τη
διαδικασία κάνω ένα μικρό
διάλειμμα, ίσα ίσα για να φάω
μια φρατζόλα ψωμί και ένα
ποτήρι γάλα, ενώ βλέπω τα
άλλα παιδιά έξω να
πηγαίνουν στο σχολείο και να
παίζουν. Τα ζηλεύω πολύ.
Μετά είναι η ώρα να βάλω τα
σπίρτα στα σπιρτόκουτα.
Πρέπει να είναι ακριβώς 20
σπίρτα σε κάθε σπιρτόκουτο
ενώ σε 2 ώρες πρέπει να έχω
φτιάξει τουλάχιστον 100
σπιρτόκουτα. Τελειώνω τη
δουλειά στις πέντε το
απόγευμα και πάω σπίτι μου
να φάω φαγητό αλλά μετά
γυρνάω στη δουλειά για δύο
ώρες ακόμα.

Πόσο πολύ
θέλω να είμαι
κι εγώ όπως
τα άλλα παιδιά
που
πηγαίνουν
σχολείο και
αντί να
εργάζονται
βγαίνουν έξω
με τους φίλους
τους και
παίζουν.

ΓΙΩΤΑ ΔΙΒΑΝΙΔΗ

Άλλη μια μέρα στον πόλεμο. Είμαι πολύ δυστυχισμένη.
Οι γονείς μου κι εγώ ζούμε σε ένα γκρεμισμένο σπίτι.
Κάθε μέρα είναι δύσκολη, κοιμόμαστε εναλλάξ, ώστε
να προσέχουμε μήπως εμφανιστεί κανένα αεροπλάνο
με στρατιώτες και βόμβες.

Σήμερα είναι η βάρδια μου
να προσέχω… Είμαι πολύ
κουρασμένη, τα μάτια και
το κεφάλι μου πονάνε.
Βλέπω το κρεβάτι μου και
πηγαίνω προς το μέρος
του, μπήκα στον
πειρασμό και κοιμήθηκα:
δεν πίστευα ότι μπορεί να
συμβεί κάτι μέσα σε τόσο
μικρό χρονικό διάστημα!.

Μόλις ξύπνησα ο
μπαμπάς μου ήταν από
πάνω μου κλαίγοντας,
τον ρώτησα τι συνέβη
αλλά εκείνος αρνήθηκε
να μου πει.

Βγήκα έξω από το σπίτι
τρέχοντας με τον μπαμπά
μου, προσπαθώντας να
βρω τη μαμά και τον
μικρό αδερφό μου… Δε
βρήκα ούτε τη μητέρα
ούτε τον αδερφό μου.

Κατάλαβα ότι τους έχασα και τους δύο.
Άρχισε να βραδιάζει. Δεν ξέρω πώς
μπορώ και νυστάζω, νιώθω πάρα πολλές
τύψεις, γιατί εγώ φταίω που η μητέρα και
ο αδερφός μου πέθαναν.

Μόλις κοιμήθηκα είδα
ένα όνειρο που ήξερα
ότι θα ήταν το
τελευταίο μου…
Ήμουν εγώ και η
οικογένειά μου
παγιδευμένοι πίσω
από μια πύλη. Και
μπροστά από την
πύλη άνθρωποι
ευτυχισμένοι. Τους
φωνάζαμε να μας
βοηθήσουν να
φύγουμε, γιατί από
την άλλη μεριά τάνκς
μας πλησίαζαν. Ένας
μου απάντησε ότι σε
λίγο θα πάω μαζί
τους, ενώ η οικογένεια
μου ήταν ήδη εκεί.

Ποτέ δεν
ξύπνησα,
μόνο βρέθηκα
σε ένα
κάτασπρο
όμορφο μέρος
όπου όλοι
είναι
ευτυχισμένοι.
Κατάλαβα ότι
όταν έσβησε η
ελπίδα μέσα
μου έσβησα
και εγώ.

ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ

Ξημέρωσε μια καινούργια μέρα και ετοιμαζόμουν να
πάω στο σχολείο. Καθώς πήγαινα αντίκρισα πολλά
παιδιά που εργάζονταν στους δρόμους της Αθήνας.
Καθάριζαν τα πεζοδρόμια και τα τζάμια των
αυτοκινήτων, αντί να πάνε στο σχολείο. Τα
περισσότερα όμως παιδιά ζητιάνευαν και οι
άνθρωποι τους αγνοούσαν. Επίσης παιδιά
τριγυρνούσαν στους δρόμους και κοιμόντουσαν σε
κουτιά και παγκάκια, γιατί δεν έχουν στέγη. Τα
ρούχα τους ήταν σκισμένα και μπαλωμένα και
έτρωγαν από τα σκουπίδια, επειδή οι γονείς τους
δεν είχαν δουλειά και χρήματα. Χρειάζονται τη
βοήθειά μας για να συνεχίσουν τη ζωή τους.

ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
• <<Δεν έχω χρήματα και δουλεύω 24 ώρες το
24ωρο δουλεύω σαν σκυλί >>.
• <<Δεν έχω χρήματα να πάω στο σχολείο>>.
• <<Οι γονείς μου έχουν πεθάνει! Πώς θα ζήσω, τι
θα τρώω, πού θα κοιμάμαι;>>
• <<Έχω έρθει από άλλη χώρα όλοι με βλέπουν
περίεργα, έχω χάσει τα πάντα πού μπορώ να
βρω μια ζεστή αγκαλιά;>> Παρουσίαση (23)Παρουσίαση (23)

ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩ
Μπορούμε να δώσουμε ρούχα, χρήματα
και άλλα είδη που δεν τα χρειαζόμαστε ή
και δεν έχουμε ανάγκη. Δεν είναι όμως
αναγκαίο να δώσουμε χρήματα και ρούχα.
Μπορούμε να τους δώσουμε την αγάπη
μας, τη φιλία και τη φροντίδα μας.

ΟΙ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΤΗΣ ΣΤ ΤΑΞΗΣ
2ου
ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΗΤΕΙΑΣ
•ΕΡΗ ΝΤΟΥΝΤΙ
•ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΑΓΚΑΚΗ

Υπάρχουνε παιδιά
που δεν είναι σαν και ‘μας.
Ζούνε μες στη φτώχια
πάνω στα κατώφλια.
Φαίνεται ψεύτικο
όμως είναι αληθινό,
κάποια παιδιά πεθαίνουν
στο λεπτό…

Έρχονται πρόσφυγες
από Αφρική κι Ασία,
κάθε μέρα γι’ αυτούς
είναι κακή εμπειρία.
Δεν υπάρχει λόγος,
ούτε λογική,
κάθε μέρα γι’ αυτούς
είναι λυπητερή.

Είναι η αγάπη,
είναι η φιλία
δεν υπάρχει
απ’ αυτές καμία.
Η κακοποίηση παιδιών
είναι λάθος τρομερό
Όσο ξύλο και να φάνε
αυτά δεν το μαρτυράνε.
Είναι άσχημο και λυπητερό
να ζεις στον πόλεμο είναι
φρικτό.

Γκρεμισμένα σπίτια, σχολεία και οικίες
πάντα θα υπάρχουνε γι’ αυτά κάποιες αιτίες.
Στα νοσοκομεία τα παλιά
μεγάλοι και παιδιά
χάνουν τη ζωή τους ξαφνικά
καθόλου ειρηνικά.
Κάθε τέλος μια αρχή,
κάθε αρχή ένα τέλος,
πάντα στον πόλεμο
θα υπάρχει ένα χρέος!

Σήμερα πάλι τα ίδια.
Οι βόμβες πέφτουν
σαν βροχή και δεν
μπορούμε να πάμε
σχολείο .Οι γυναίκες
και τα παιδιά
τρέχουν αριστερά
και δεξιά. Οι άνδρες
ετοιμάζονται για τον
πόλεμο .
Ένας πανικός
επικρατεί στο χωριό.
Τα σπίτια
γκρεμίστηκαν από
τις βόμβες. Τώρα
εγώ με την
οικογένειά μου
είμαστε κλεισμένοι
μέσα σε ένα υπόγειο
και όταν τελειώσουν
οι πυροβολισμοί θα
ανεβούμε στο σπίτι
μας για να δούμε τι
θα γίνει.

Το βράδυ αν ησυχάσουν
τα πράγματα θα
πέσουμε ήσυχοι για
ύπνο. Εύχομαι να
σταματήσει γρήγορα ο
πόλεμος. Θέλω να
προχωρήσω στη ζωή
μου και να
ακολουθήσω τα
όνειρά μου.
Δεν αντέχω
άλλο τον
πόλεμο!!!

Όλοι μαζί επιμεληθήκαμε μια παρουσίαση για την
προστασία του περιβάλλοντος.

ΣΕΒΑΣΜΟΣ
ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Σεβασμός στο περιβάλλον
Παλιά οι άνθρωποι φρόντιζαν το περιβάλλον
σαν να ήταν η οικογένειά τους.

Στη φύση υπήρχε αρμονία

Τα ζώα
ζούσαν ελεύθερα στη φύση
που ήταν το σπίτι τους.

Δυστυχώς τα ζώα αυτά τώρα είναι υπό εξαφάνιση

Ο πλανήτης μέρα με τη μέρα καταστρέφεται
εξαιτίας της υπερβολικής ρύπανσης

Μαζί μπορούμε όλα αυτά να τα αλλάξουμε…

Έχω δικαίωμα να ζω σε ένα καθαρό περιβάλλον

Στ’ τάξη
2ο
Δημοτικό Σχολείο
Σητείας

• Δημιούργησαν την ατομική τους ταυτότητα και
διαπίστωσαν ότι έχουν κοινά δικαιώματα,
ονοματεπώνυμο, εθνικότητα, πατρίδα, τροφή,
μόρφωση, ψυχαγωγία.

Τα δικαιώματα των παιδιών

Τα δικαιώματα των παιδιών

More Related Content

What's hot

Similar to Τα δικαιώματα των παιδιών

Recently uploaded

Τα δικαιώματα των παιδιών