ένα παραμύθι από την ομάδα δημιουργικής γραφής του 2ου ΓΕΛ Ελευθερίου- Κορδελιού Θεσσαλονίκης με υλικό αντλημένο από παιδιά τριών συστεγαζόμενων νηπιαγωγείων
Πασχαλινές Λαμπάδες από ΣΤ τάξη του σχολείου μας.pptx
MIA ΦΟΡΑ ΚΑΙ ...ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ
1.
2. Το παραμύθι που κρατάτε στα χέρια σας είναι μια δημιουργική δουλειά μεταξύ τριών νηπιαγωγείων (3ο-
10ο-12ο Ελευθερίου Κορδελιού) και ενός - όσο κι αν φαντάζει απίθανο – λυκείου, του 2ου Γενικού
Λυκείου Ελευθερίου-Κορδελιού και προέκυψε μέσα από ένα σχολικό πολιτιστικό πρόγραμμα κατά το
έτος 2014-2015.
Η ιδέα ότι μπορούμε να συνεργαστούμε με τα νήπια αρχικά μου φάνηκε ουτοπική. Μπορούσε να βρεθεί
ένα σημείο αναφοράς για μια τέτοια συνύπαρξη; Τελικά ναι! Κι αυτό θα ήταν ένα παραμύθι. Το κείμενο
έγραψε η ομάδα της δημιουργικής γραφής του σχολείου μας, που αποτελείται από μαθητές και των
τριών τάξεων και λειτουργεί στο 2ο Λύκειο Ελευθερίου-Κορδελιού για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Η
θεματολογία και το υλικό της γραφής προέκυψαν μετά από διδακτικές παρεμβάσεις των μαθητών της
ομάδας στα νηπιαγωγεία, αξιοποιώντας ασκήσεις που επέλεξα και με τη «φιλική» καθοδήγηση των
μαθητών μου για την εφαρμογή τους. Το υλικό αποδελτιώθηκε, υπέστη την κατάλληλη επεξεργασία και
έγινε… παραμύθι. Όσο για την εικονογράφηση, την ανέλαβαν με χαρά οι μικροί μας φίλοι (γιατί κι αυτό
πρέπει να προσμετρηθεί στα κέρδη του συγκεκριμένου project, μια που αποκτήσαμε νέους φίλους),
αφού οι «μικρές δασκάλες» τούς το διάβασαν εκφραστικά, όταν ολοκληρώθηκε.
Οφείλω να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους τους μαθητές μου που εργάστηκαν με πολύ κέφι και μεράκι
καθ’ όλη τη διάρκεια του προγράμματος, τα νηπιάκια για τον ενθουσιασμό και την ενεργητική συμμετοχή
τους, το διευθυντή των νηπιαγωγείων Άρη Σιούρδο για την αμέριστη συμπαράστασή του, όπως και τις
νηπιαγωγούς όλων των τάξεων που βοήθησαν τους μαθητές μου και διευκόλυναν με την πολύτιμη
καθοδήγησή τους τις πρώτες τους διδακτικές απόπειρες.
Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΤΑΝΙΔΟΥ
(φιλόλογος- μεταπτυχιακή φοιτήτρια της δημιουργικής γραφής)
4. Μπιπ,μπιιιπ… ακούστηκε η κόρνα του λεωφορείου που
μόλις έφτασε με τους μικρούς εκδρομείς έξω από την
είσοδο της κατασκήνωσης. Μια ομάδα παιδιών είχε
κερδίσει σε ένα διαγωνισμό στο διαδίκτυο δέκα μέρες
καλοκαιρινές διακοπές σε μια «απίθανη» κατασκήνωση.
Αυτό ήταν το βραβείο για τους νικητές.
5. Οι πόρτες του λεωφορείου άνοιξαν και
όλοι πετάχτηκαν έξω. Αρχηγός της
κατασκήνωσης ήταν ο Μίκυ Μάους.
Βοηθοί του: ο Πίτερ Παν και η
Τίγκερμπελ!
6. Παρακάτω στο αρχηγείο περίμενε η Barbie με ένα ροζ μπικίνι και ένα
μεγάλο ψάθινο καπέλο, η Κοκκινοσκουφίτσα με γυαλιά ηλίου, κόκκινο παρεό
και σαγιονάρες, η Χιονάτη και η Σταχτοπούτα που υποδέχτηκαν
χαμογελαστές τα κορίτσια. Χωρίς να χάσουν χρόνο ο Spiderman, o Batman
και τα Χελωνονιντζάκια οδήγησαν τα αγόρια στα σπιτάκια τους και τους
βοήθησαν να τακτοποιήσουν τα πράγματά τους.
7. Η κατασκήνωση ήταν χτισμένη στην πλαγιά ενός
βουνού. Τα σπιτάκια των παιδιών ήταν φουσκωτά
κεϊκάκια με πολύχρωμη τρούφα στην οροφή και
κερασάκια για καμινάδα. Η γέφυρα που οδηγούσε στην
παραλία ήταν φτιαγμένη από σοκολάτα και το δάσος που
απλωνόταν πάνω από την κατασκήνωση ήταν γεμάτο
δέντρα φορτωμένα με φράουλες, βατόμουρα, μήλα,
μπανάνες, μανταρίνια…
8. Oι μέρες κυλούσαν ήσυχα. Οι μικροί κατασκηνωτές ξυπνούσαν πρωί,
τακτοποιούσαν τα κρεβάτια τους και καθάριζαν τα σπιτάκια τους. Οι πιο
αυστηρές και απαιτητικές ομαδάρχισσες ήταν η Σταχτοπούτα και η Χιονάτη
που ήθελαν όλα να λάμπουν. Όταν τέλειωνε ο έλεγχος και το πρωινό όλοι
ήταν έτοιμοι για μπάνιο στη θάλασσα.
9. Υπεύθυνος για τη μεταφορά των παιδιών στην
παραλία ήταν ο Scooby-Doo. Στον πύργο του
ναυαγοσώστη περίμενε πάντα έτοιμος ο Μπόμπ
ο Σφουγγαράκης.
Το πρωινό στην παραλία ήταν δημιουργικό. Τα
παιδιά έχτιζαν πύργους με άμμο για το διαγωνισμό
του καλύτερου κάστρου, τα κορίτσια μάζευαν
κοχύλια για να φτιάξουν κολιέ και βραχιόλια, τα
αγόρια συναγωνίζονταν στο κανό και στο κολύμπι
ενώ το beach volley και οι ρακέτες ήταν η
αγαπημένη ασχολία όλων.
10. Εξουθενωμένοι από το παιχνίδι αλλά και πεινασμένοι επέστρεφαν στην
κατασκήνωση. Στην τραπεζαρία τους περίμενε η Μίνυ με την Νταίζη ,που
ήταν εξαιρετικές μαγείρισσες και έφτιαχναν τα πιο νόστιμα φαγητά και τα πιο
λαχταριστά γλυκά του κόσμου.
Μακαρόνια με κιμά,
κοτόπουλο με πατάτες,
πίτσα, σουβλάκια,
σοκολατόπιτες, λουκουμάδες
και παγωτό οι μικροί
κατασκηνωτές τα
καταβρόχθιζαν στο λεπτό.
11. Το μεσημέρι απαραίτητη ήταν η ξεκούραση, για να μπορέσουν
να πάρουν δυνάμεις για τις απογευματινές δραστηριότητες.
Όσοι ήθελαν να μάθουν να κολυμπούν σα δελφίνια τους
περίμενε για προπόνηση στην πισίνα η Άριελ, η γοργόνα.
Όσοι αγαπούσαν την περιπέτεια ακολουθούσαν το Γουίνι το
αρκουδάκι για μια εξόρμηση στο βουνό για ορειβασία.
Γύριζαν το βράδυ με καλαθάκια γεμάτα φρούτα για όλα τα
παιδιά. Ο Κουν-Φου πάντα ήταν ο δάσκαλος του καράτε και ο
Αλλαντίν ο ειδικός στην αναρρίχηση.
Τα κορίτσια είχαν ξετρελαθεί με
τη δασκάλα του χορού, τη Γιασμίν,
αλλά και με τα μικρά χαριτωμένα Pony
που βοηθούσαν στην ιππασία.
12. Όλοι ήταν ενθουσιασμένοι με την κατασκήνωση και οι μέρες περνούσαν
ξέγνοιαστα. Ένα βράδυ όμως, μετά από το ξέφρενο πάρτι στη disco, οι
κατασκηνωτές πήγαν για ύπνο εξουθενωμένοι, μα κάποιοι άλλοι είχαν
σχεδιάσει να τα καταστρέψουν όλα.
13. Δεν είχε καλά- καλά ξημερώσει, όταν η Barbie η πριγκίπισσα πετάχτηκε
τρομαγμένη από το κρεβάτι της. Είχε δει ένα κακό όνειρο και ήταν μούσκεμα στον
ιδρώτα. Βγήκε για λίγο από το σπιτάκι της να πάρει αέρα και ένιωσε μια
παράξενη μυρωδιά να κατεβαίνει από το δάσος πάνω από την κατασκήνωση.
Μόλις γύρισε το βλέμμα της είδε ψηλά στο βουνό ένα σύννεφο καπνού να
σκεπάζει τον ουρανό. Το δάσος είχε πάρει φωτιά. Η Barbie κατέβηκε τρέχοντας
μέχρι το αρχηγείο και μη μπορώντας σχεδόν να μιλήσει ξύπνησε το Μίκυ.
14. -Μίκυυυ! Ξύπνααα! Φωτιά στο δάαασος!
Ο Μίκυ βγήκε αγουροξυπνημένος από το αρχηγείο
και πριν προλάβει να πει λέξη είδε τα δέντρα στην
κορυφή του βουνού τυλιγμένα στις φλόγες και δεν
ήξερε πώς να αντιδράσει.
-Μάλλον εγώ φταίω. Έπρεπε να τους αφήσω να
έρθουν στην κατασκήνωση. Και μου το είπαν
«θα μας το πληρώσεις αυτό, Μίκυ Μάους!»
-Μίκυ παραμιλάς, τον έφερε η
Barbie στην πραγματικότητα.
Πρέπει να κάνουμε κάτι στα
γρήγορα. Σε λίγο η φωτιά θα
κατέβει προς τα σπιτάκια.
Σκέψου τα παιδιά!
-Ο κακός λύκος, ο
Δρακουμέλ, η μάγισσα και ο
Πιτ ήθελαν να έρθουν κι
αυτοί στην κατασκήνωση αλλά
δεν τους άφησα, γιατί
φοβόμουν μήπως κάνουν κακό
στα παιδιά. Και μάλλον τώρα
με εκδικούνται και το κακό
που κάνουν είναι μεγαλύτερο.
Τα παιδιά κινδυνεύουν και το
δάσος θα καταστραφεί!
15. Αμέσως χτύπησε συναγερμός. Έπρεπε όλοι να συνεργαστούν και να δουλέψουν
ομαδικά, για να αδειάσουν τα σπιτάκια και να απομακρύνουν τους μικρούς
κατασκηνωτές με ασφάλεια. Δεν έπρεπε όμως να δημιουργηθεί πανικός.
Ειδοποιήθηκαν όλοι οι ομαδάρχες που ξύπνησαν τα παιδιά και με πολλή σβελτάδα
τα οδήγησαν προς την παραλία, κοντά στη θάλασσα, όπου εκεί τουλάχιστον θα ήταν
ασφαλείς.
16. Οι μικροί ξέσπασαν σε κλάματα και φωνές μόλις
έμαθαν για τη φωτιά και ζητούσαν τους γονείς τους
αλλά τα μεγαλύτερα παιδιά συνειδητοποίησαν πόσο
μεγάλο κακό θα γινόταν στο δάσος και ήταν φανερά
ανήσυχα και στενοχωρημένα. Τα αγόρια μάλιστα του
Spiderman και του Batman έμειναν πίσω να
βοηθήσουν.
17. Εντωμεταξύ, πίσω από τα βράχια στην παραλία, ο Πιτ έτριβε τα χέρια του, γιατί
το σχέδιο του είχε πετύχει, μα ο Δρακουμέλ και ο κακός λύκος, βλέποντας τις
αντιδράσεις των παιδιών, το είχαν κιόλας μετανιώσει. Αλλά το κακό είχε γίνει
πια. Φυσούσε κι ένα ελαφρό αεράκι και η φωτιά από το βουνό κατέβαινε
απειλητικά προς την κατασκήνωση. Μόνο ένα θαύμα θα τους έσωζε ή… κάτι
μαγικό.
18. Ο Μίκυ πίσω στην κατασκήνωση
τα είχε χαμένα. Δεν ήξερε τι να
κάνει!
Τότε η Τίγκερμπελ σκέφτηκε
κάτι…
-Μίκυ, πως δεν μας πέρασε από
το μυαλό τόση ώρα!
Ο Μπαμπα- Στρούμφ! Μόνο
αυτός μπορεί τώρα να μας
βοηθήσει.
Πράγματι ήταν ο μόνος που
μπορούσε να σώσει την
κατασκήνωση και τις διακοπές
των παιδιών. Ο Μίκυ σχεδόν
τρέχοντας κατευθύνθηκε προς
το σπιτάκι του. Άνοιξε βιαστικά
την πόρτα και μπήκε
λαχανιασμένος.
19. -Μπαμπα-Στρούμφ, ξύπνα! Η κατασκήνωση κινδυνεύει να καεί.
Πρέπει να κάνεις κάτι γρήγορα.
Ο Μπαμπα- Στρούμφ με τον κόκκινο σκούφο και τη φαρδιά του
νυχτικιά πετάχτηκε έντρομος, ενώ ο Μίκυ συνέχισε:
-Βιάσου! Δεν έχουμε πολύ καιρό. Χρειαζόμαστε τα μαγικά σου, για
να σβήσουμε τη φωτιά.
20. Χωρίς να χάσει καθόλου χρόνο, άρπαξε το μαγικό του
βιβλίο με τα φίλτρα και στρώθηκε αμέσως στη δουλειά.
-Φ,Φ Φωτιά μονολογούσε και ξεφύλλιζε τις σελίδες.
Φωτιά εδώ είμαστε. Επιβραδυντικό υγρό. Μμμ… μάλιστα,
για να μην εξαπλωθεί περισσότερο μέχρι να έρθει η
πυροσβεστική. Όχι, όχι! Θέλουμε κάτι πιο δραστικό.
Φίλτρο που σβήνει τη φωτιά. Εδώ είμαστε.
21. Σ’ ένα καζάνι που έβραζε έριξε μέσα βότανα, φλούδες
καρπουζιού, αντηλιακό, λιωμένο παγωτό, τριμμένη σοκολάτα,
χρυσόσκονη κι ένα μαγικό υγρό που είχε καταχωνιασμένο στο
βάθος του ντουλαπιού του. Λίγο ανακάτεμα, άκατα μάκατα,
άμπρα κατάμπρα και κάτι άλλα μαγικά λόγια που κανείς δεν
κατάλαβε και το φίλτρο ήταν έτοιμο.
22. Ο Μίκυ δεν πρόλαβε να βγει από το σπιτάκι του Μπαμπα-Στρούμφ με το φίλτρο
στο χέρι, όταν αντίκρισε τη συμμορία των κακών του Πιτ.
-Δε σας έφτασε το κακό που κάνατε; Γιατί είμαι σίγουρος ότι εσείς βάλατε φωτιά
στο δάσος. Αν ήρθατε όμως να με εμποδίσετε, είστε γελασμένοι. Μόνο πάνω απ΄
το πτώμα μου θα πάρετε το φίλτρο, είπε θυμωμένα ο Μίκυ.
23. -Όχι, όχι απολογήθηκε ο
Δρακουμέλ. Μετανιώσαμε και
ήρθαμε για βοήθεια. Εγώ θα
βάλω ένα χεράκι στο
Μπαμπα- Στρουμφ να
φτιάξουμε κι άλλο φίλτρο και
οι υπόλοιποι θα κάνουν ό, τι
τους πείτε. Τα παιδιά είναι
πολύ στενοχωρημένα. Μου
ήρθε να βάλω τα κλάματα,
είπε ο Δρακουμέλ και
σκούπισε ένα δάκρυ με το
μανίκι του. Η κατασκήνωση
δεν πρέπει να καταστραφεί.
Έτσι δεν είναι;
24. Ναι! έγνεψαν και οι άλλοι και τότε ο Μίκυ είπε: «Εμπρός, πάμε στο δάσος να
ρίξουμε το φίλτρο του Μπαμπα Στρουμφ, για να μην εξαπλωθεί η φωτιά»
Όλοι οι ομαδάρχες με αρχηγό το Μίκυ και η ομάδα των κακών με τον Πιτ
ξεκίνησαν μαζί –τι παράξενο αλήθεια αυτοί που πάντα ήταν αντίπαλοι- για το
δάσος που καιγόταν. Έριχναν γρήγορα λίγο μαγικό φίλτρο σε κάθε δέντρο και σε
λίγα δευτερόλεπτα η φωτιά έσβηνε. Χρειάστηκε μεγάλη και οργανωμένη
προσπάθεια για να σβήσει η φωτιά σε όλο το δάσος.
25. Η αποζημίωση όμως για την
κούραση τους ήταν το χειροκρότημα
τα χαμόγελα και οι πανηγυρισμοί
των παιδιών που σώθηκε η
κατασκήνωση αλλά και το δάσος.
Απομάκρυναν μάλιστα και τα
αποκαΐδια. Άλλοι μάζεψαν τα καμένα
ξύλα, άλλοι τις στάχτες, άλλοι
ξανάφτιαξαν σπιτάκια για τα ζώα
και φωλιές για τα πουλιά που είχαν
γλυτώσει από τη φωτιά. Στη
βραδινή εξάλλου αποχαιρετιστήρια
συγκέντρωση έδωσαν όλοι μια
υπόσχεση. Ότι και του χρόνου θα
ήταν όλοι εκεί, για να φυτέψουν νέα
δέντρα.
