2. Σα προθγοφμενα χρόνια
• Μετά το Β Παγκόςμιο και τον Εμφφλιο Πόλεμο ζρχονται ωσ
«προςτάτεσ» τθσ Ελλάδασ οι Άγγλοι και κατόπιν οι
Αμερικάνοι
• Διειςδφουν ξζνα ιδιωτικά κεφάλαια που μεταμορφϊνουν
τθν οικονομία τθσ Ελλάδασ ςε οικονομία νεοαποικιακοφ
τφπου.
• Οι αντικζςεισ τθσ ελλθνικισ κοινωνίασ οξφνονται
• Σα νιματα που κινοφν τθν πολιτικι μασ ηωι: ο βαςιλιάσ και
το περιβάλλον του, ο ςτρατόσ που τελεί ςε άμεςθ εξάρτθςθ
από το ΝΑΣΟ, άρα από τισ ΗΠΑ, οι μυςτικζσ υπθρεςίεσ(ΚΤΠ)
θ αςτυνομία και οι παραςτρατιωτικζσ δυνάμεισ.
• Ο λαόσ αντιδρά, κατεβαίνει ςτουσ δρόμουσ, αγωνίηεται για
ειρινθ, δθμοκρατία,
εκνικι ανεξαρτθςία.
Σο πλθρϊνει με το αίμα του
π.χ Δολοφονία Λαμπράκθ
3. Για να αντιμετωπιςκεί θ αντίδραςθ των λαϊκϊν ςτρωμάτων ντόπιοι
και ξζνοι κεφαλαιοκράτεσ, οι Αμερικάνοι και το ΝΑΣΟ επιβάλλουν
ςτθν Ελλάδα δικτατορικό κακεςτϊσ , τθ Χοφντα
των
υνταγματαρχϊν ,τον Απρίλθ του 1967
•
•
•
•
•
•
Κατάλυςθ τθσ Δθμοκρατίασ
Αναςτολι βαςικϊν άρκρων του υντάγματοσ
Διακοπι τθσ λειτουργίασ του Κοινοβουλίου
Διϊξεισ πολιτικϊν και απλϊν πολιτϊν που αντιδροφν
Αυταρχιςμόσ, Λογοκριςία
Φυλακίςεισ , βαςανιςτιρια, εξορία
4.
5.
6. Οι φοιτθτζσ, τα μορφωμζνα παιδιά που ζμακαν να
ηουν και να ςκζφτονται ελεφκερα μπαίνουν μπροςτά
ςτον αντιδικτατορικό αγϊνα
• Πορείεσ διαμαρτυρίασ, υγκεντρϊςεισ
• 21 Φεβρουαρίου 1973 Κατάλθψθ Νομικισ για 48 ϊρεσ
• 20 Μαρτίου 1973 Κατάλθψθ Νομικισ. H Αςτυνομία
αντιδρά με ςυλλιψεισ φοιτθτϊν.
• Σετάρτθ 14 Νοεμβρίου 1973 οι φοιτθτζσ
καταλαμβάνουν το Πολυτεχνείο. Εκλζγεται
υντονιςτικι Επιτροπι και ςυγκροτοφνται ομάδεσ
εργαςίασ. το χϊρο του Πολυτεχνείου ειςζρχονται
εργάτεσ, αγρότεσ από τα Μζγαρα, και πολίτεσ που
διαδθλϊνουν
8. Αν κζλεισ να λζγεςαι άνκρωποσ
δε κα πάψεισ οφτε ςτιγμι ν’ αγωνίηεςαι για τθν ειρινθ και για το
δίκιο.
Θα βγεισ ςτουσ δρόμουσ, κα φωνάξεισ, τα χείλια ςου κα ματϊςουν απ’
τισ φωνζσ
το πρόςωπό ςου κα ματϊςει από τισ ςφαίρεσ μα οφτε βιμα πίςω.
Κάκε κραυγι ςου μια πετριά ςτα τηάμια των πολεμοκάπθλων
κάκε χειρονομία ςου ςαν να γκρεμίηεισ τθν αδικία.
Και πρόςεξε: μθ ξεχαςτείσ οφτε ςτιγμι.
Ζτςι λίγο να κυμθκείσ τα παιδικά ςου χρόνια
αφινεισ χιλιάδεσ παιδιά να κομματιάηονται τθν ϊρα που παίηουν
ανφποπτα ςτισ πολιτείεσ
μια ςτιγμι αν κοιτάξεισ το θλιοβαςίλεμα
αφριο οι άνκρωποι κα χάνονται ςτθν νφχτα του πολζμου
ζτςι και ςταματιςεισ μια ςτιγμι να ονειρευτείσ
εκατομμφρια ανκρϊπινα όνειρα κα γίνουν ςτάχτθ κάτω απ’τισ οβίδεσ.
Δεν ζχεισ καιρό
δεν ζχεισ καιρό για τον εαυτό ςου
αν κζλεισ να λζγεςαι άνκρωποσ.
Σάςοσ Λειβαδίτθσ
29. Χαμογελάμε κατά μέσα.
Αυτό το χαμόγελο το κρύβουμε
τώρα.
Παράνομο χαμόγελο,
όπως παράνομος έγινε κι ο
ήλιος,
παράνομη κι η αλήθεια.
Κρύβουμε το χαμόγελο
όπως κρύβουμε την ιδέα της
λευτεριάς
ανάμεσα στα δύο φύλλα της
καρδιάς μας.
Αύριο μπορεί να μας σκοτώσουν.
Αυτό το χαμόγελο κι αυτόν τον
ουρανό
δεν μπορούν να μας τα πάρουν.
Γιάννης Ρίτσος
30.
31.
32.
33.
34.
35.
36.
37.
38.
39. «Χειροκροτιςτε δεν κα μασ
χτυπιςουν φίλοι!»
Κόντρα ςτα πρόςωπα οι μποφκεσ
ςιωπθλζσ,
Χειροκροτιςτε, είμαςτε άοπλοι
και χίλιοι,
Κόντρα ςε κείνθ τθ φωνι κάννεσ
ςτθτζσ.
Κ. Μητροποφλου
40.
41.
42.
43.
44.
45. «Αυτά τα κόκκινα ςημάδια ςτουσ τοίχουσ
μπορεί νάναι κι από αίμα
όλο το κόκκινο ςτισ μζρεσ μασ είναι αίμα»
Γιάννησ Ρίτςοσ
46.
47.
48. τουσ ςκοτωμζνουσ ςπουδαςτζσ του Νοεμβρίου
Μάτια κλειδωμζνα, χζρια παγωμζνα
κείτεται.
Δεκαοχτϊ χρονϊ ιτανε δεν ιταν
για να ζχω εγϊ πουλιά –φτερά ςτα χζρια μου
κι εςφ το ςπιτάκι ςου,
μια γλάςτρα με βαςιλικό ςτο πεηουλάκι
και τα παιδιά μασ ξζγνοιαςτα να ατενίηουνε το μζλλον.
Η μάνα του τον περιμζνει και δεν ζρχεται,
θ άνοιξθ του παίηει και δεν τθνε ξζρει πια.
τισ φλζβεσ του αίμα ςταματθμζνο και πικρό,
γυαλί ςπαςμζνο ο κὀςμοσ , ςωριαςμζνο πάνω του.
Για να ζχω εγϊ τον άςπρο μου φπνο
κι εςφ γαρφφαλο χαμόγελο ςτο ςτόμα ςου
για να’χουν τα παιδιά μασ το δικό τουσ ιλιο.
Λζνα Παπά
49. υνζντευξθ του οδθγοφ του τανκ
ΝΣΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙ' AYTO ΠΟΤ
HMOYN, ΓΙ' AYTO ΠΟΤ EKANA.
Σότε αιςκανόμουν ότι ζκανα κάτι
καλό, κάτι μεγάλο. τουσ
"μαυροςκοφφθδεσ", ςτο Γουδί,
είχα γίνει ο ιρωασ που διζλυςε
τουσ εχκροφσ τθσ πατρίδασ, τα
κουμμοφνια, όπωσ λζγαμε τότε
τουσ φοιτθτζσ. Αυτά μου ζλεγαν,
αυτά πίςτευα. Σι περιμζνεισ!..
Οφτε μια εφθμερίδα δεν είχα
διαβάςει μζχρι τότε. Είχα γίνει και
εγϊ φαςίςτασ. Μζχρι που μπικα
μζςα, πίςτευα αυτό που ζκανα.
τθ ςυνζχεια ζγινε ο εφιάλτθσ τθσ
ηωισ μου».
50. • H χοφντα δεν ζπεςε το 1973. όμωσ το
Πολυτεχνείο ςτάκθκε θ αρχι του τζλουσ τθσ
• Η Δικτατορία άνοιξε ςτθ ςυνζχεια το δρόμο
για τθν ειςβολι των Σοφρκων ςτθν Κφπρο
ςτισ 20 Ιουλίου 1974
• Ο ξεςθκωμόσ του Πολυτεχνείου μαηί με τθν
κατακραυγι για τθν προδοςία τθσ Κφπρου
γκρζμιςαν τθ χοφντα των ςυνταγματαρχϊν
ςτισ 23 Ιουλίου 1974
51. Αν κζλεισ να λζγεςαι άνκρωποσ
κα πρζπει να μπορείσ να πεκάνεισ ζνα οποιοδιποτε
πρωινό.
Αποβραδίσ ςτθν απομόνωςθ κα γράψεισ ζνα μεγάλο
τρυφερό γράμμα ςτθ μάνα ςου
κα γράψεισ ςτον τοίχο τθν θμερομθνία, τ’ αρχικά του
ονόματόσ ςου και μια λζξθ: Ειρινθ
ςα νάγραφεσ όλθ τθν ιςτορία τθσ ηωισ ςου.
Να μπορείσ να πεκάνεισ ζνα οποιοδιποτε πρωινό
να μπορείσ να ςτακείσ μπροςτά ςτα ζξθ ντουφζκια
ςα να ςτεκόςουνα μπροςτά ς’ ολάκερο το μζλλον.
Να μπορείσ, απάνω απ’ τθν ομοβροντία που ςε
ςκοτϊνει
εςφ ν’ ακοφσ τα εκατομμφρια των απλϊν ανκρϊπων
που τραγουδϊντασ πολεμάνε για τθν ειρινθ.
Αν κζλεισ να λζγεςαι άνκρωποσ
Σάςοσ Λειβαδίτθσ
