Με αφορμή την Ευρωπαϊκή Ημέρα Γλωσσών στις 26 Σεπτεμβρίου 2014, οι μαθητές του Γυμνασίου, στο πλαίσιο των ξενόγλωσσων μαθημάτων, συνέλεξαν πληροφορίες και φωτογραφίες και δημιούργησαν προβολές για Χώρες, Μνημεία και Γλώσσες.

1. ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΜΠΟΥΡΛΗ
ΙΩΑΝΝΑ ΒΟΥΚΕΛΑΤΟΥ

2.  Τα ισπανικά (español) ή καστιλιάνικα (castellano) είναι μια
ιβηρική ρομανική γλώσσα. Είναι η ευρύτερα ομιλούμενη
ρομανική γλώσσα και σύμφωνα με ορισμένες πηγές, είναι η
δεύτερη γλώσσα στον κόσμο σε αριθμό ομιλητών σαν μητρική
γλώσσα[1]. Ομιλείται ως πρώτη γλώσσα από περίπου 550
εκατομμύρια ανθρώπους. Θεωρείται η δεύτερη πιθανώς
σημαντική γλώσσα μετά την αγγλική σε ό,τι αφορά τον
δυτικό κόσμο, χάρη στην αυξανόμενη χρήση της στις ΗΠΑ,
της σχετικής επιβολής της στην εκπαίδευση, της αυξανόμενης
οικονομίας του ισπανόφωνου κόσμου, της επιρροής της στη
μουσική βιομηχανία και την παγκόσμια λογοτεχνία.
 Τα ισπανικά (español) ή καστιλιάνικα (castellano) είναι μια
ιβηρική ρομανική γλώσσα. Είναι η ευρύτερα ομιλούμενη
ρομανική γλώσσα και σύμφωνα με ορισμένες πηγές, είναι η
δεύτερη γλώσσα στον κόσμο σε αριθμό ομιλητών σαν μητρική
γλώσσα[1]. Ομιλείται ως πρώτη γλώσσα από περίπου 550
εκατομμύρια ανθρώπους. Θεωρείται η δεύτερη πιθανώς
σημαντική γλώσσα μετά την αγγλική σε ό,τι αφορά τον
δυτικό κόσμο, χάρη στην αυξανόμενη χρήση της στις ΗΠΑ,
της σχετικής επιβολής της στην εκπαίδευση, της αυξανόμενης
οικονομίας του ισπανόφωνου κόσμου, της επιρροής της στη
μουσική βιομηχανία και την παγκόσμια λογοτεχνία.

3.  Τα ισπανικά (español) ή καστιλιάνικα (castellano)
είναι μια ιβηρική ρομανική γλώσσα. Είναι η
ευρύτερα ομιλούμενη ρομανική γλώσσα και
σύμφωνα με ορισμένες πηγές, είναι η δεύτερη
γλώσσα στον κόσμο σε αριθμό ομιλητών σαν
μητρική γλώσσα[1]. Ομιλείται ως πρώτη γλώσσα
από περίπου 550 εκατομμύρια ανθρώπους.
Θεωρείται η δεύτερη πιθανώς σημαντική γλώσσα
μετά την αγγλική σε ό,τι αφορά τον δυτικό κόσμο,
χάρη στην αυξανόμενη χρήση της στις ΗΠΑ, της
σχετικής επιβολής της στην εκπαίδευση, της
αυξανόμενης οικονομίας του ισπανόφωνου κόσμου,
της επιρροής της στη μουσική βιομηχανία και την
παγκόσμια λογοτεχνία.

4.  Η ισπανική είναι μέλος του κλάδου των ρομανικών
γλωσσών της οικογένειας των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών,
καταγόμενη κυρίως από τη λατινική γλώσσα και διατηρεί
πολλά κοινά στοιχεία με τις γλώσσες των όμορων
ευρωπαϊκών κρατών.
 Ως γλώσσα σχετίζεται με αρκετές άλλες σε ό,τι αφορά στη
φωνολογία, τη γραμματική και την ορθογραφία.
Πλησιέστερη όλων των μείζονων γλωσσών είναι η
πορτογαλική γλώσσα. Ωστόσο, η ισπανική συνδέεται στενά
με την καταλανική, την αστουριανή, τη γαλικιανή και
αρκετές άλλες ρομανικές γλώσσες. Η ιταλική γλώσσα
ομοιάζει αρκετά με την ισπανική γεγονός που κάνει δυνατή
τη σχετική επικοινωνία ανάμεσα στους δύο λαούς.
Λιγότερες είναι οι ομοιότητες με τη γαλλική και τη
ρουμανική. Η πορτογαλική στο πεδίο της ορθογραφίας
είναι όμοια με την ισπανική από πολλές απόψεις αλλά έχει
διακριτή φωνολογία.

5.  Η ισπανική γλώσσα αναπτύχθηκε από τη δημώδη λατινική,
με επιδράσεις από την κελτιβηρική, τη βασκική και την
αραβική, στον βορρά της ιβηρικής χερσονήσου. Κατά τη
διάρκεια της Reconquista, τούτη η βόρεια διάλεκτος
μεταφέρθηκε νότια και σήμερα παραμένει μειονοτική
γλώσσα στο Μαρόκο.
 Η πρώτη γραμματική για την ισπανική γλώσσα (Gramática
de la Lengua Castellana) γράφτηκε στη Σαλαμάνκα, της
Ισπανίας, το 1492 από τον Έλιο Αντόνιο ντε Νεμπρίχα.
Όταν παρουσιάστηκε το έργο στην Ισαβέλλα της Καστίλης
εκείνη φέρεται ότι ρώτησε, Τι χρειάζομαι ένα τέτοιο έργο,
αν ήδη γνωρίζω τη γλώσσα;. Η απάντηση που έλαβε ήταν,
Κυρία, η γλώσσα είναι το εργαλείο της αυτοκρατορίας. Με
την Gramática και –αργότερα- την Ortografía του (1517) ο
Nebrija επιβράδυνε την ακατάσχετη εισροή λατινικών
λέξεων στα Ισπανικά που χαρακτήριζε τα προηγούμενα
χρόνια.

6.  Από τον 16ο αιώνα και μετά η γλώσσα πέρασε
στην Αμερική, στην Ομοσπονδία της
Μικρονησίας, το Γκουάμ, τις νήσους Μαριάνες,
το Παλάου και τις Φιλιππίνες μέσω του ισπανικού
αποικισμού. Ιδιαίτερα στην αμερικανική ήπειρο
γνώρισε ιδιαίτερη εξέλιξη με αποτέλεσμα να έχει
δημιουργηθεί πληθώρα διαλέκτων με
διαφοροποιήσεις, κυρίως στη φωνολογία αλλά
και στο λεξιλόγιο και τον τομέα της γραμματικής
και του συντακτικού.
 Κατά τον 20ο αιώνα η ισπανική εισήχθη στην
Ισημερινή Γουινέα και τη Δυτική Σαχάρα και
τμήματα των Η.Π.Α., όπως το Ισπανικό Χάρλεμ
στην πόλη της Νέας Υόρκης, που δεν ανήκαν
στην Ισπανική αυτοκρατορία.

7.  Τα ισπανικά είναι μια από τις επίσημες γλώσσες
των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής
Ένωσης. Η πλειοψηφία των ομιλητών της
γλώσσας βρίσκονται στο Δυτικό Ημισφαίριο και
την Ισπανία.
 Το Μεξικό έχει το μεγαλύτερο πληθυσμό
ισπανόφωνων (106 εκατομμύρια ομιλητές), ενώ
ακολουθούν η Κολομβία (44 εκ.), η Ισπανία (40
εκ.), η Αργεντινή (39 εκ.) κι οι Ηνωμένες
Πολιτείες Αμερικής (31 εκ.) [2].
 Τα ισπανικά αποτελούν επίσημη και πιο
σημαντική γλώσσα σε 20 χώρες: Αργεντινή,
Βενεζουέλα, Βολιβία, Γουινέα Ισημερινού,
Γουατεμάλα, Δυτική Σαχάρα, Δομινικανή
Δημοκρατία, Ελ Σαλβαδόρ, Ισημερινός, Ισπανία,
Κολομβία, Κόστα Ρίκα, Κούβα, Μεξικό,
Νικαράγουα, Ονδούρα, Ουρουγουάη, Παναμάς,
Παραγουάη, Περού, Πουέρτο Ρίκο, και Χιλή.

8.  Στην Ευρώπη και σε χώρες εκτός της Ισπανίας, τα
ισπανικά ομιλούνται σε ισπανόφωνες κοινότητες
μεταναστών, κυρίως στην Ανδόρα (όπου ομιλούνται,
παρά το ότι δεν αποτελούν επίσημη γλώσσα), στην
Ολλανδία, Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία και στο Ηνωμένο
Βασίλειο όπου υπάρχει μία ισχυρή κοινότητα στο
Λονδίνο. Υπάρχει κατακόρυφη άνοδος στη δημοτικότητα
των ισπανικών στην Αγγλία τα τελευταία χρόνια. Τα
Ισπανικά ομιλούνται πολύ από τον πληθυσμό του
Γιβραλτάρ, παρά το ότι τα Αγγλικά παραμένουν η
επίσημη γλώσσα του κρατιδίου. Επίσης ομιλείται η
Yanito (ή llanito), μία ισπανοαγγλική μεικτή γλώσσα.
Στην ευρύτερη περιοχή της Ωκεανίας, τα Ισπανικά είναι
η έβδομη γλώσσα που ομιλείται περισσότερο στην
Αυστραλία, καθώς εκεί υπάρχει ισχυρή ισπανόφωνη
κοινότητα (Σύδνεϋ). Ομιλείται επίσης από τους περίπου
3.000 κατοίκους της Νήσου του Πάσχα, που ανήκει στη
Χιλή. Οι εθνότητες των νησιών Γκουάμ, Παλάου, και
Βόρειες Μαριάνες, Νησιά Μάρσαλ και Ομόσπονδες
Πολιτείες της Μικρονησίας κάποτε αποτελούνταν από
ισπανόφωνους, αλλά τώρα πια τα Ισπανικά έχουν
ξεχαστεί, αν και έχει παραμείνει η επιρροή της
Ισπανικής γλώσσας στις τοπικές γλώσσες των
ιθαγενών.

9. Στην Ασία η ισπανική γλώσσα ακολουθεί μάλλον καθοδική
πορεία. Τα Ισπανικά σταμάτησαν να αποτελούν την επίσημη
γλώσσα των Φιλιππίνων το 1987, και τώρα ομιλούνται μόνο
από λιγότερους από 0.01% των κατοίκων; 2,658 ισπανόφωνοι
(μέτρηση του 1990). Ωστόσο, μία μοναδική και ιδιαίτερη
γλώσσα, η ισπανοασιατική κρεολική γλώσσα, η Chabacano,
ομιλείται επίσης από το 0.4% του πληθυσμού των Φιλιππίνων;
292,630 (1990 census). Άλλες πάλι γλώσσες και διάλεκτοι των
Φιλιππίνων περιέχουν μεγάλες ποσότητες ισπανικών λέξεων.
Ανάμεσα στα υπόλοιπα ασιατικά κράτη, τα ισπανικά
ομιλούνται ακόμη από παλιούς μετανάστες, όπως εκείνοι που
γεννήθηκαν στο Μεξικό κινεζικής καταγωγής και επέστρεψαν
στην Κίνα στην τρίτη ή στην τέταρτη γενιά και ιαπωνικής
εθνικότητας Περουβιανοί που επέστρεψαν στην πατρίδα των
προγόνων τους, στην Ιαπωνία.

10. Στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική, υπάρχουν
μικρές ισπανόφωνες κοινότητες στο Ισραήλ (όπου
ομιλούνται και τα κλασικά ισπανικά και τα λαντίνο), στο
βόρειο Μαρόκο (επίσημα ισπανικά και λαντίνο), στην
Τουρκία (λαντίνο), και στις ισπανικές Θέουτα και Μελίγια.
Στη Βόρεια Αμερική και στην Καραϊβική, τα ισπανικά
ομιλούνται επίσης από πληθυσμιακές ομάδες στην
Αρούμπα, στον Καναδά (κυρίως στο Τορόντο και στο
Μόντρεαλ), στις Ολλανδικές Αντίλλες (κυρίως στα Μπονέρ,
Κουρατσάο και Σεντ Μάρτεν), Τρινιντάντ και Τομπάγκο, και
στις Αμερικανικές Παρθένους Νήσους (Παρθένους Νήσους
και κυρίως στο [Σεντ Κρουά]]).
Στην Ανταρκτική, οι εδαφικές ιδιαιτερότητες και οι
σταθερές βάσεις της Αργεντινής, της Χιλής, του Περού, της
Ουρουγουάης και της Ισπανίας σηματοδοτούν την Ισπανική
ως επίσημη γλώσσα της περιοχής και των περίκλειστων
εδαφών.

13.  Γεια =Ηοla
 Tι κάνεις;=Cómo estás?
 Συγγνώμη=siento
 Ευχαριστώ=Gracias
 Παρακαλώ=Por favor
 Καλημέρα=Buenos días
 Καληνύχτα=Buenas noches
 Χαρά=Char
 Λύπη=arrepentirá
 Ευτυχία=felicidad
 Υγεία=Salud
 Ναι=sí
 Όχι=no

14. A (α)
B (μπε)
C (θε)
Ch (τσε)
D (δε)
E (ε)
F (έφε)
G (χε)
H (άτσε)
I (ι)
J (χότα)
K (κα)
L (έλε)
LL (έγιε)
M (έμε)
N (ένε)
Ñ (ένιε)
O (ο)
P (πε)
Q (κου)
R (έρρε)
S (έσε)
T (τε)
U (ου)
V (ούβε)
W (ουβεδόβλε)
X (έκις)
Y (ιγριέγα)
Z (θέτα)