Oprócz regulacji homeostazy poprzez kontrolowanie częstości akcji serca, motoryki przewodu pokarmowego, wydzielania wewnątrzwydzielniczego i zewnątrzwydzielniczego trzustki, wytwarzania glukozy w wątrobie i innych funkcji trzewnych, nerw błędny jest również głównym składnikiem mechanizmu cholinergicznego odruchu nerwowego, który kontroluje odpowiedź immunologiczną i stan zapalny podczas inwazji patogenów i uszkodzenia tkanek. 
 
 Wykazano również, że stymulacja nerwu błędnego może hamować procesy zapalne poprzez cholinergiczny szlak przeciwzapalny. Nieinwazyjna stymulacja nerwu błędnego (tVNS) może zmniejszyć patologiczne procesy zapalne poprzez hamowanie produkcji cytokin. Wykazano przydatność kliniczną jako że tVNS łagodzi nasilenie chorób zapalnych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów i choroba Leśniowskiego-Crohna. Dodatkowo w innych sytuacjach klinicznych niż COVID, tVNS okazał się być użytecznym narzędziem terapeutycznym w zmniejszaniu zespołu ostrej niewydolności oddechowej. W przypadku COVID-19 użyteczność tVNS jest niepotwierdzona, chociaż w badaniu Staats i in. stwierdzono u 2 pacjentów zmniejszenie objawów ze strony układu oddechowego związanych z ostrą infekcją COVID. W innym badaniu (Boezaart i Both) zauważono drastyczne obniżenie interleukiny-6 we krwi w dwóch przypadkach COVID-19. Wnioski W powyższym badaniu po raz pierwszy wykazano, że przezskórna stymulacja nerwu błędnego (tVNS) jest prostym, bezpiecznym i skutecznym sposobem pomocy w powikłaniach po wirusie COVID. www.mitoterapia.com

1. Przezskórna stymulacja
nerwu błędnego ucha (tVNS)
może odwrócić objawy
zespołu po COVID: badanie
pilotażowe
Verbanck P., Clarinval AM. I inn., Transcutaneous Auricular
Vagus Nerve Stimulation (tVNS) can reverse the
Manifestations of the Long-COVID Syndrome: A Pilot
Study, Frontiers in Neurology and Neuroscience Research,
DOI: 10.51956/FNNR.100011

2. Porównanie
Wszczepianego VNS
i Przezskórnego tVNS
Nowym podej
ś
ciem do lekoopornej padaczki jest
nieinwazyjna przezskórna stymulacja nerwu
bł
ę
dnego tVNS, która powstała na bazie działania VNS.
W badaniach przeprowadzonych przez Dietricha w 2008 roku
i Yakunina w 2018 roku zauwa
ż
ono,
ż
e metoda stymuluje te same
obszary mózgu jak inwazyjne wszczepienie stymulatora nerwu
bł
ę
dnego.
Stymulacje tVNS i VNS maj
ą
podobne wyniki.

3. tVNS – przezskórna
stymulacja nerwu
błędnego

4. Czy 35 minut neurostymulacji dziennie pomoże ci
powikłaniach po COVID?
Takie pytanie zadali sobie naukowcy z badania pilotażowego
w Belgii. Wyniki badania ukazały się w Frontiers in Neurology
and Neuroscience Research w maju tego roku.
O COVID nie będę pisała ponieważ wszyscy jesteśmy
bombardowani informacjami i wiemy z czym wiąże się ten wirus.
Bardziej zainteresował mnie problem rekonwalescencji po
COVID i tego, w jaki sposób można najszybciej pomóc powrócić
do zdrowia.

5. Szczegóły badania:
- Badanie trwało 10 dni.
- Badani otrzymali 10 przezskórnych stymulacji
nerwu błędnego tVNS.
- Wybrano 20 pacjentów cierpiących na
przewlekły zespół COVID. Objawy były
starannie rejestrowane, a dla każdego pacjenta
skonstruowano osobistą skalę intensywności.
- Badani byli w wieku od 20-60 lat.
- W badaniu wzięło udział 12 kobiet
i 8 mężczyzn.

6. - Wszyscy pacjenci byli wolni od poważnych problemów
zdrowotnych przed infekcją.
- Przed zakażeniem wirusem, 19 badanych było
aktywnych zawodowo, a 17 prowadziło regularną
aktywność fizyczną.
- Stymulację wykonywano za pomocą urządzenia
Parasym.
- Ocenę kliniczną i pomiary czynników zapalnych krwi
przeprowadzono w dniach 0, 5 i 10. Dane analizowano za
pomocą nieparametrycznych metod statystycznych.
- Badani zostali również poddani ocenie klinicznej 7 dni po
ostatniej stymulacji (obserwacja).

7. Podsumowanie:
-Wszyscy pacjenci ukończyli badanie.
-Objawy kliniczne zaburzenia były podobne dla
każdego pacjenta: zmęczenie, ból, problemy
trawienne i trudności poznawcze.
-Stan wszystkich pacjentów polepszył się
radykalnie podczas neurostymulacji
urządzeniem Parasym.

8. Jakie są komplikacje po wirusie COVID?
Po infekcji wirusem, konsekwencje kliniczne podzielono na
cztery kategorie: bezobjawowe, łagodne, średnie i ciężkie.
Najczęściej pacjenci ze średnimi i ciężkimi stanami klinicznymi
są hospitalizowani z powodu ostrej niewydolności oddechowej.
Zazwyczaj pacjenci z łagodnymi objawami pozostają w domu.
W konsekwencji istnieją spójne badania kontrolne u osób,
które przeżyły po wypisaniu ze szpitala, ale tylko nieliczne w
przypadku pacjentów, którzy nie byli hospitalizowani.

9. 15% szczęśliwców
Badania kohortowe wykazały, że w 60 dni po
wyzdrowieniu z ostrej fazy tylko około 15%
ludzi było całkowicie pozbawionych
jakichkolwiek objawów. Wśród nich żaden nie
miał gorączki ani objawów ostrej choroby.

10. Prawie połowa pacjentów zmaga się z komplikacjami po COVID
Pogorszenie jakości życia zaobserwowano u 44% pacjentów; najczęstszymi
objawami były:
-zmęczenie,
-duszność,
-ból stawów,
-i ból w klatce piersiowej.
Objawy wydają się być obecne nawet przez 12 tygodni od początku zakażenia
COVID-19 u 5–35% pacjentów.
Coraz więcej autorów donosi, że zakażenie COVID-19 może mieć długoterminowe
konsekwencje zdrowotne, nawet dla osób początkowo bezobjawowych. Niestety
istnieją przykłady długofalowych skutków, a nawet konsekwencji dożywotnich
infekcji wirusami. Najbardziej znanym przykładem jest infekcja wirusem Epsteina-
Barra. Powikłania po COVID wydają się być coraz bardziej istotnym problemem.

11. Dlaczego wybór w badaniu padł na stymulację nerwu
błędnego?
Oprócz regulacji homeostazy poprzez kontrolowanie częstości akcji
serca, motoryki przewodu pokarmowego, wydzielania
wewnątrzwydzielniczego i zewnątrzwydzielniczego trzustki,
wytwarzania glukozy w wątrobie i innych funkcji trzewnych, nerw
błędny jest również głównym składnikiem mechanizmu
cholinergicznego odruchu nerwowego, który kontroluje odpowiedź
immunologiczną i stan zapalny podczas inwazji patogenów i
uszkodzenia tkanek.
Wykazano również, że stymulacja nerwu błędnego może hamować
procesy zapalne poprzez cholinergiczny szlak przeciwzapalny.

12. Nieinwazyjna stymulacja nerwu błędnego (tVNS) może zmniejszyć
patologiczne procesy zapalne poprzez hamowanie produkcji
cytokin. Wykazano przydatność kliniczną jako że tVNS łagodzi
nasilenie chorób zapalnych, takich jak reumatoidalne zapalenie
stawów i choroba Leśniowskiego-Crohna.
Dodatkowo w innych sytuacjach klinicznych niż COVID, tVNS
okazał się być użytecznym narzędziem terapeutycznym w
zmniejszaniu zespołu ostrej niewydolności oddechowej. W
przypadku COVID-19 użyteczność tVNS jest niepotwierdzona,
chociaż w badaniu Staats i in. stwierdzono u 2 pacjentów
zmniejszenie objawów ze strony układu oddechowego związanych
z ostrą infekcją COVID.
W innym badaniu (Boezaart i Both) zauważono drastyczne
obniżenie interleukiny-6 we krwi w dwóch przypadkach COVID-19.

13. Metody oceny pacjentów pod względem klinicznym,
fi
zycznym
i biologicznym w badaniu pilotażowym
Ocena kliniczna:
-punktacja intensywności objawów
-wyniki z Inwentarza Depresji Becka
-oraz w Skali Zmęczenia Pichota
Ocena
fi
zyczna:
-Siłę ręki dominującej („test chwytu”) mierzono za pomocą dynamometru
-Wysycenie krwi tlenem oszacowano oksymetrem palcowym
Ocena biologiczna:
-zbadano poziom 16 cytokin prozapalnych: interleukina-1α (IL-1α), IL-1β,
IL-2, IL-6, IL-8, IL10, IL-12p70, IL-13, MCP-1, MIP1α, interferon-γ (IFN-c ),
czynnik martwicy nowotworu-α (TNF-α), IL1-RA, IL2-RA, IL6-R i GMCSF
-Stężenia ferrytyny i CRP w surowicy oraz pełną morfologię krwi oznaczono
rutynowymi metodami laboratoryjnymi.

14. Objawy po COVID
-Wszyscy pacjenci zgłaszali zmęczenie jako „nienormalne”, bardziej
przypominające uczucie wyczerpania.
-U 17 osób występowały problemy poznawcze: zgłoszono trudności z
koncentracją, problemy z pamięcią, dysortogra
fi
ę. Niektórzy donosili, że
nie potra
fi
ą mówić wcześniej znanymi językami obcymi.
-Często zgłaszano również ból, głównie ból głowy, ból w klatce piersiowej
i uczucie pieczenia w kończynach.
-Łagodną do umiarkowanej duszność zgłoszono u 13 pacjentów.
-Problemy z trawieniem (głównie ostra biegunka) zgłoszono u 10 osób.
-Inne objawy zgłaszano z mniejszą częstością.

15. Zmiany w intensywności objawów w trakcie i po nseurostymulacji
tVNS Parasym.
Uczestnicy badania ocenili intensywność objawów przed rozpoczęciem
stymulacji w skali od 0 do 10. Podobną ocenę przeprowadzono po 5
stymulacjach (dzień 5) i po 10 stymulacjach (dzień 10). Ponadto
dokonano dodatkowej oceny 7 dni po ostatniej stymulacji (obserwacja).
Zmiany w intensywności objawów ukazano na poniższej rycinie. Bardzo
istotną poprawę zaobserwowano po 10 stymulacjach (D0 vs. D10:
p<0,0001). Co więcej, poprawa ta utrzymała się po zakończeniu
stymulacji (D0 vs. obserwacja: p<0,0001).

17. Ocena intensywności zmęczenia
Zmęczenie, które było najczęstszym objawem ponieważ dotyczyło wszystkich
uczestników badania, mierzono za pomocą Skali Zmęczenia Pichota. Po
stymulacji nastąpiła wysoce znacząca poprawa. Uczestnicy badania zgłaszali, że
subiektywnie poprawa utrzymuje się 1 tydzień po zaprzestaniu stymulacji nerwu
błędnego.
Ocena intensywności stanów depresyjnych
Zaobserwowano istotny spadek wyniku w skali depresji Becka. Co ciekawe,
żaden z badanych nie zgłosił subiektywnie „przygnębienia” na początku badania,
ale raczej „smutku” lub „zaabsorbowania”. Pod koniec badania stwierdzili, że nie
są „mniej przygnębieni”, ale raczej „bardziej optymistyczni”.

18. Parametry
fi
zyczne
Zaobserwowano umiarkowany, ale istotny wzrost siły ręki dominującej
między dniem 0 a dniem 10. Podobnie zauważono niewielki, ale wyraźny
wzrost wysycenia krwi tętniczej tlenem.
Parametry biologiczne
Parametry biologiczne nie uległy zmianom.

19. Wnioski
W powyższym badaniu po raz pierwszy wykazano, że
przezskórna stymulacja nerwu błędnego (tVNS) jest prostym,
bezpiecznym i skutecznym sposobem pomocy w powikłaniach
po wirusie COVID.

20. Więcej informacji:
www.mitoterapia.com