Εργασία του μαθητή του 3ου Γυμνασίου Περιστερίου Ζάγκα Θεοφάνη

1. ΔΥΤΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ
Η ΔΥΤΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ
ΑΠΟ ΤΟ 14Ο ΑΙΩΝΑ ΩΣ ΤΟ
18Ο ΑΙΩΝΑ
ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΖΑΓΚΑΣ
3ο Γυμνάσιο Περιστερίου
2016-17
Β΄3

2. Η ΑΝΑΓΈΝΝΗΣΗ
Ξεκίνησε κατά τον 15ο αιώνα, στη Φλωρεντία.
Τα έργα έχουν θέματα κυρίως από τη Βίβλο, την
Ελληνική και Ρωμαϊκή μυθολογία, την ιστορία,
αλλά και τη σύγχρονη ζωή. Στην ουσία αποτελεί
την απελευθέρωση από τις προκαταλήψεις και
τις νοοτροπίες του Μεσαίωνα. Οι αρχαίες
κλασικές τέχνες, μετά από μια παραγκώνιση
πολλών αιώνων, ως παγανιστικές και
ειδωλολατρικές, επανέρχονται στο προσκήνιο,
αυτή τη φορά όμως αναμεμειγμένες με
χριστιανικά στοιχεία.

3. Η ΑΝΑΓΈΝΝΗΣΗ
Χαρακτηριστικά της είναι:
 Η κυριαρχία του θέματος και όχι
της μορφής,
 το μέτρο,
 η αρμονία,
 η ισορροπία και
 η ενότητα του όλου.
Ανθεί στις ευρωπαϊκές αυλές και
στους μορφωμένους και
αργόσχολους κυρίως.
Αναγγενησιακό πίνακας "Μόνα Λίζα" του Λεονάρντο Ντα
Βίντσι

4. Η ΑΝΑΓΈΝΝΗΣΗ
Αναγεννησιακός πίνακας του
Τζιάκοπο Ντιντορέτο με
τίτλο "Απόλλωνας και
Μούσες" γύρω στο 1560
Από τους κύριους
εκφραστές είναι:
 Botticelli,
 Michelangelo,
 Leonardo da Vinci,
 El Greco,
Hieronymus Bosch,
Jan van Eyck,
Albrecht Dürer

5. Ο ΜΑΝΙΕΡΙΣΜΟΣ
Σε όλη σχεδόν την Ευρώπη θριαμβεύει από το 1530 ως και το
τέλος του 16ου αιώνα. Η ύπαρξή του είναι μια αντίδραση στην
Αναγέννηση. Έτσι, αντί να υπάρχει μέτρο, στον Μανιερισμό
υπάρχει η υπερβολή και η πολυπλοκότητα. Αντί να κυριαρχεί το
θέμα, εδώ κυριαρχεί η μορφή. Έτσι ο καλλιτέχνης για να δείξει
την δεξιοτεχνία του πχ στην απεικόνιση του γυμνού σώματος,
αδιαφορεί και για το αν οι μορφές που απεικονίζει έχουν
αγιότητα ή για τον χώρο που βρίσκονται.
Αντί για αρμονία, ο Μανιερισμός έχει δυσαρμονία, ανισορροπία
και διάσπαση του όλου. Δίνει έμφαση σε μέρος του έργου.

6. Χαρακτηριστικό του
ακόμα είναι ότι
συνήθως η ενέργεια
του σώματος δεν
αποδίδει μια δράση
της μορφής αλλά
λειτουργεί καθαρά
στιλιστικά. Τα
χρώματα είναι
παγωμένα και
δυνατά.
Πίνακας του Ελ Γκρέκο με στοιχεία
μανιερισμού (1614).
Ο ΜΑΝΙΕΡΙΣΜΟΣ

7. ΚΛΑΣΙΚΙΣΜΟΣ
Καλλιτεχνικό ρεύμα που ξεκίνησε γύρω στα
1550 ως αντίδραση στον εξεζητημένο
μανιερισμό και θεωρεί ως ιδανικό την ελληνο-
ρωμαϊκή αρχαιότητα. Οι καλλιτέχνες κάνουν
στροφή στα αρχαία πρότυπα και ιδανικά. Η
λογική κυριαρχεί πάνω στο συναίσθημα και τη
φαντασία. Επιδιώκεται η τελειότητα, η αρμονία
και η ισορροπία. Εκφράζει την επιστροφή στο
ρετρό, προτείνοντας συγκροτημένη κίνηση,
απαλές αντιθέσεις και αυστηρά περιγράμματα.

8. ΚΛΑΣΙΚΙΣΜΟΣ
 Από τους κύριους εκφραστές είναι: Nicolas
Poussin, Annibale Carracci, Claude Lorrain
“Ντιάνα και Ενδυμίων”
Poussin (1630)
Λιμάνι στο ηλιοβασίλεμα“
Lorrain (1639)

9. ΜΠΑΡ0Κ
 Ξεκίνησε στις αρχές του 1600 στη Ρώμη. Το
μπαρόκ επιδιώκει να θαμπώσει με τον όγκο, τα
πολύπλοκα σχέδια και τη φορτική πολυτέλεια
της διακόσμησης, το στήσιμο του έργου και το
θεατρικό ύφος. Η επιτυχία του οφείλεται σε ένα
μεγάλο βαθμό και στη στήριξη της καθολικής
εκκλησίας, η οποία χρησιμοποίησε την
τεχνοτροπία του και το δραματικό του ύφος για
την αναπαράσταση πολλών θρησκευτικών
θεμάτων που προκαλούσαν τη συναισθηματική
συμμετοχή του θεατή.

10. ΜΠΑΡ0Κ
Από τα κυριότερα χαρακτηριστικά του ρεύματος
αυτού είναι η εκμετάλλευση του φωτός και η
δημιουργία έντονων αντιθέσεων μέσω έντονων
φωτοσκιάσεων.
Από τους κύριους εκφραστές είναι: Rubens,
Anton van Dyck, Caravaggio, Velázquez,
Rembrandt, Pietro da Cortona

11. ΜΠΑΡ0Κ
“Πορτραίτο Κοριτσιού”
Rubens (1618)
“Οι δεσποινίδες επί των
τιμών”
Velázquez (1656)
“Βάκχος”
Caravaggio (1597)

12. ΡΟΚΟΚΟ
Γεννήθηκε στη Γαλλία στις αρχές του 1700.
Τα έργα προσπαθούν να αποτυπώσουν τις
ευχάριστες καθημερινές σκηνές, με ειδυλλιακά
τοπία και πρόσωπα από την αριστοκρατία σε
διάφορες ασχολίες, ξεφεύγοντας από τα αυστηρά
όρια που επέβαλλε η εκκλησία.
Τα χρώματα είναι απαλά και διάφανα με τόνους
παστέλ, χωρίς βαθιές φωτοσκιάσεις. Προσπαθούν
να προσδώσουν στα έργα έναν τόνο χαριτωμένο,
ανάλαφρο και μια κομψότητα.
Επίσης η ζωγραφική πορτραίτων ήταν πολύ
διαδεδομένη αυτή την εποχή.

13. ΡΟΚΟΚΟ
Από τους κύριους εκφραστές είναι: Jean-
Antoine Watteau, Boucher, Canaletto,
Hogarth, Fragonard
“Η όχθη των
σκλάβων”
Canaletto (1730)
“Η κούνια”
Fragonard (1767)

14. ΝΕΟΚΛΑΣΙΚΙΣΜΟΣ
Γεννήθηκε ως αντίδραση στο μπαρόκ και στο
ροκοκό, στα 1760, στη Ρώμη. Στα νεοκλασικά
έργα παρατηρείται η υπεροχή του σχήματος αντί
του χρώματος, τα κλειστά περιγράμματα, το
ευδιάκριτο σχέδιο και η αποφυγή των βίαιων
χρωματικών αντιθέσεων. Είναι πίνακες αυστηρών
και συντηρητικών κανόνων και αναλογιών. Τα
θέματα είναι παρμένα κυρίως από την αρχαία
Ρώμη και την Ελλάδα, με εξιδανίκευση του γυμνού
ανθρώπινου σώματος, κυρίως σε παγερές
στάσεις. Είναι μια απόπειρα επιστροφής στην
αρχαιότητα.

15. ΝΕΟΚΛΑΣΙΚΙΣΜΟΣ
Από τους κύριους εκφραστές είναι: Anton
Raphael Mengs, Jacques-Louis David,
Ingres
“Μεγάλη λουόμενη”
Ingres (1808)
“Σαβίνες”
David (1785)