2. Espazo formado pola praia de
Carnota, As Dunas de
Caldebarcos os Montes do
Pindo e Buxán, as Illas Lobeiras
e o espazo marítimo próximo á
costa.
É unha área de grande interese
xeolóxico, ecolóxico e
paisaxístico onde alternan
extensos areais (Carnota,
Caldebarcos) con
espectaculares formacións
graníticas, canóns fluviais e
fervenzas.
EXTENSIÓN: 9.628,87 ha
CONCELLOS: Carnota,
Mazaricos, Cee, Dumbría.
PROTECCCIÓN: LIC, ZEPVN
VALORES NATURAIS:
formacións graníticas,
praias, marismas, dunas,
cantís...
3. Os ecosistemas son variados: fondos mariños rochosos e areosos,
areais e dunas, marismas, cantís, monte baixo, bosque autóctono
(moi reducido) e bosque de repoboación.
Tanto nas dunas como no Monte Pindo pódense atopar especies
botánicas de grande interese escasas en Galicia.
4. Os macizos tectónicos do Monte Pindo e montes de Buxán ou Buxantes
están constituídos por granodiorita (granito vermello de grandes cristais)
formada despois da Oroxenia Hercínica.
A zona estivo habitada desde tempos moi antigos. Hai restos
arqueolóxicos, petroglifos e numerosas lendas que fan referencia á
prehistoria. Noutros tempos houbo explotacións de wolframio (ao pé da
Moa e do Pedrullo).
Vista desde os montes da Ruña. Á esquerda o Pindo e á dereita Buxantes, separados polo Xallas.
17. A vexetación dominante é o monte baixo de toxo, xunto con uces e xestas. Aparecen
esporadicamente algúns carballos, acivros e loureiros. Nalgunhas zonas repobouse
con eucalipto, piñeiro marítimo e piñeiro de Monterrei.
Acivro
18. Carballo anano (Quercus lusitanica). Atópase
na metade sur de Portugal, SO de Andalucía
e norte de África. É un carballo de estrutura
arbustiva que pode acadar os 2 m de altura.
Emite ponlas a rente do chan e ten un
crecemento moi lento.
21. Centaurea corcubionensis. É unha planta
que medra nos rochedos próximos ao mar.
É un endemismo no NW da Península Ibérica
que se atopa na costa desde O Pindo ata o
cabo de San Hadrián (Malpica) e polo
interior ata Santa Comba e Zas.
23. O río Xallas encáixase no tramo final, entre
o Pindo e os montes de Buxán, nos
últimos metros salva un gran desnivel e
cae ao mar na ría de Ézaro nunha fervenza
única en Europa.
25. Desembocadura do Xallas no Ézaro.
O seu aproveitamento hidráulico impide o
disfrute da fervenza agás en días de moita
auga ou cando se abren as comportas.
30. Praia de San Pedro e vila do Pindo desde o alto do monte Pindo
31. As Illas Lobeiras son un conxunto de pequenas illas e illotes graníticos
situados na bocana da ría de Cee e Corcubión. Pertencen ao concello de
Corcubión. Manteñen colonias nidificantes de gaivota patiamarela e
corvo mariño cristado. No inverno acollen a numerosas aves acuáticas.
37. A praia de Carnota e as dunas de Caldebarcos forman un sistema de
marismas e dunas fixadas pola vexetación. Unha liña de máis de 7 km de
lonxitude (a praia máis grande de Galicia) dividida en dúas partes:
Caldebarcos, ao Norte, e A Lagoa, ao Sur, separadas pola punta Larada.
42. Na área de Caldebarcos e Carnota
consérvase unha rica flora e fauna típica de
marismas e dunas. É unha importante área de
invernada de aves acuáticas. Nas dunas
aniñan a píllara papuda (Charadrius
alexandrinus) e o pernileiro (Burhinus
oedicnemus).
Cría de píllara papuda
O pernileiro (Burhinus oedicnemus) é
unha especie de espazos abertos e
terreos áridos, de costumes
crepusculares. Caza ao mencer e ao
solpor insectos, caracois e outros
pequenos animais. É escaso en Galicia.
43. Chinche sobre unha flor de Iberis procumbens. A capacidade para pasar
desapercibidos é fundamental para a supervivencia dos animais pequenos.
44. Sapos de esporas (Pelobates cultripes), especie
tipicamente nocturna, rara en Galicia. Ten o seu
límite norte de distribucuón os areais de Carnota.
45. As rochas son o lugar idóneo para o
asentamento das chuponas (Anemonia sulcata).
51. Feo da praia (Ammophila arenaria). Os sistema subterráneo desta planta (talos e raíces),
longo, profundo e ramificado, é fundamental para a suxección da area das dunas.
