2. Μια φορά και έναν καιρό ζούσε στα βάθη του ωκεανού μια μικρή σταγόνα, ο Σταγονούλης. Έπαιζε ολημερίς διάφορα παιχνίδια με τους ιππόκαμπους και τις μικρές γοργόνες και ήταν πολύ ευτυχισμένος. Όμως, ήταν πολύ περίεργος και ήθελε να δει πως να είναι η ζωή στην επιφάνεια του νερού.
3. Μια μέρα λοιπόν, είπε στη μανούλα του: -Μανούλα, γιατί να μην πάμε ένα ταξίδι εκεί πάνω; -Τρελάθηκες Σταγονούλη, είπε η μητέρα. Είναι πολύ επικίνδυνα εκεί πάνω. Δεν ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί. Καλύτερα να το ξεχάσεις. Ο Σταγονούλης όμως, δεν το ξέχασε.
4. Μια μέρα πεισματάρης καθώς ήτανε άρχισε να κολυμπάει προς την επιφάνεια της θάλασσας. Οι φίλοι του, οι ιππόκαμποι και οι μικρές γοργόνες τον ικέτευαν να μη φύγει, αλλά αυτός δεν τους άκουγε και συνέχισε το ταξίδι του. Αποκαμωμένος έφτασε στην επιφάνεια του ωκεανού και ξάπλωσε να ξεκουραστεί.
5. Σε λίγο βγήκε ο ήλιος και ο Σταγονούλης του χαμογέλασε. Ήταν χαρούμενος. Όλα εδώ ήταν τόσο φωτεινά και διαφορετικά. Τα δέντρα, τα λουλούδια και τα πουλιά που πετούσαν στον ουρανό. Χαλάρωσε και άφησε τις ζεστές ακτίνες του ήλιου να χαϊδεύουν το υγρό κορμί του. Καθώς η μέρα περνούσε οι ακτίνες του ήλιου γίνονταν πιο ζεστές. -Καίγομαι,είπε ο Σταγονούλης και κοίταξε τον ήλιο.
6. Ο ήλιος που συμπάθησε αυτόν το μικρό εξερευνητή και αποφάσισε να τον βοηθήσει. Έστειλε τις πιο ζεστές ακτίνες του και.... - B οήθειααα, φώναξε ο Σταγονούλης που ένιωθε κάτι να αλλάζει στο σώμα του και να ανεβαίνει προς τα πάνω. Στην αρχή ένιωθε σαν χαμένος. Στη συνέχεια όμως, συνήθισε και κοίταξε γύρω του ενθουσιασμένος. Χαιρέτισε τα πάντα γύρω του και μαγεμένος κοίταξε από ψηλά τον ωκεανό που ζούσε μέχρι τώρα.
7. Ξαφνικά σταμάτησε να ανεβαίνει και προσγειώθηκε κάπου μαλακά. -Καλώς ήρθες, είπε το σύννεφο. Εδώ είναι πιο δροσερά τώρα. Ο Σταγονούλης σαστισμένος κοίταξε το σύννεφο. Υπήρχαν γύρω του και άλλες σταγόνες και άρχισε να παίζει μαζί τους. Ο ήλιος δεν ήταν πολύ ζεστός και το απολάμβανε.
8. Σε λίγο όμως, ένιωσε κάτι να τον παρασέρνει. -Τι συμβαίνει πάλι, αναρωτήθηκε ο Σταγονούλης. - T ι θα έλεγες για ένα ακόμη ταξιδάκι να συναντήσεις τα αδέρφια σου, είπε ο άνεμος στο σύννεφο που βρισκόταν ο Σταγονούλης και συνέχισε να φυσάει πιο δυνατά. - Ωραία! σκέφτηκε ο Σταγονούλης. Θα γνωρίσω και άλλους φίλους.
9. Ο άνεμος συνέχισε να φυσάει πιο δυνατά. -Κρυώνω, μουρμούρισε ο Σταγονούλης και στριμώχτηκε σε μια γωνία. Σε λίγο παρατήρησε ότι όλο και περισσότερες σταγόνες σαν αυτόν μαζεύτηκαν γύρω του. -Έλα πιο κοντά να ζεσταθώ , φώναξε σε μια σταγόνα δίπλα του. Πέφτωωωωω, έλα μαζί μου, είπε και προσπάθησε να κρατηθεί. -Φύγε εσύ, απάντησε η σταγόνα. Εγώ θα μείνω να γίνω κρυσταλλάκι.
10. Και τότε άρχισε να πέφτει προς τα κάτω μαζί με τις άλλες σταγόνες. -Πού πάμε; ρώτησε μια σταγόνα δίπλα του. -Στη γη, απάντησε εκείνη. Ο Σταγονούλης κοίταξε γύρω του. Αναγνώρισε τα μέρη που είδε όταν ανέβαινε προς τον ουρανό και άρχισε να τραγουδάει χαρούμενος. Χαιρόταν που είχε κάνει αυτό το ταξίδι. -Καλώς ήρθατε!! Σας περιμέναμε. Φώναζαν τα λουλούδια, τα δέντρα και η διψασμένη γη και άνοιγαν το στόμα τους να ξεδιψάσουν .
11. Ο Σταγονούλης ευτυχισμένος άρχισε να στροβιλίζεται. Πήδηξε πρώτα σε ένα δέντρο και από εκεί σε ένα λουλούδι. Κάθισε στα πέταλά του να ξεκουραστεί πριν συνεχίσει το ταξίδι του. -Σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ! Είπε το λουλούδι. Ο Σταγονούλης χάρηκε που μπορούσε να δροσίσει το διψασμένο λουλούδι. Όλη η πλάση ήταν χαρούμενη.
12. Ο Σταγονούλης αποφάσισε να συνεχίσει το ταξίδι του. Πήδηξε μετά στο χορτάρι και τέλος κατέληξε στο ποτάμι. Είχε επιθυμήσει το σπίτι του. Αφέθηκε να τον παρασύρει το ρεύμα του ποταμού. Ο ήλιος που είχε ξαναβγεί μετά τη βροχή του χαμογελούσε συνωμοτικά. Ο Σταγονούλης όμως τώρα έδωσε μια βουτιά και χάθηκε μέσα στον ωκεανό. -Θα ξανασυναντηθούμε, δε θα χαθούμε ,του φώναξε ο ήλιος .
13. Μόλις έφθασε στα βάθη του ωκεανού ο Σταγονούλης έτρεξε κατευθείαν στο σπίτι του. -Ξέρεις, είπε η μητέρα του, μεγάλωσες και πρέπει να σου μιλήσω για τον κύκλο του νερού. -Όχι, σήμερα μαμά, είπε ο Σταγονούλης. Είμαι πολύ κουρασμένος. Θέλω να πάω αμέσως για ύπνο και γέλασε πονηρά.
