3. Περιεχόμενα
5.
Σκοποί της ερευνητικής εργασίας
Παραδοσιακοί χοροί Θράκης
Παραδοσιακές φορεσιές της Θράκης
Η ανδρική ενδυμασία της Θράκης
Η γυναικεία ενδυμασία της Θράκης
6.
Ελληνικά παραδοσιακά μουσικά όργανα
7.
Ερωτηματολόγιο για τους μαθητές
της Γ’ λυκείου
1.
2.
3.
4.
6. ΣΚΟΠΟΙ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗΣ
ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων, εκφραστικών
και δημιουργικών ικανοτήτων.
Ανάπτυξη μουσικοκινητικών ικανοτήτων.
Απόκτηση γνώσης που σχετίζονται με τον
παραδοσιακό χορό, τη μουσική και το τραγούδι σε
τοπικό επίπεδο.
Συνεργασία για συμμετοχή ενεργά σε ομαδικές
εργασίες, ευαισθητοποίηση για τη σπουδαιότητα
της συνεργασίας και της αλληλεγγύης μεταξύ των
μελών της ομάδας.
7. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ ΧΟΡΟΙ ΘΡΑΚΗΣ
Ανάλογα με το θέμα τους χωρίζονται σε:
· Θρησκευτικούς
· Πολεμικούς ή πυρρίχιους
· Ερωτικούς
· Πολεμο-ερωτικούς χορούς
Ανάλογα με το σχήμα τους χωρίζονται σε:
· Κυκλικούς
· Αντικριστούς χορούς
Τους κυκλικούς χορούς τους συναντάμε σε ανοικτό κύκλο και πιο
σπάνια σε κλειστό. Αντικριστοί χοροί ή καρσιλαμάδες λέγονται οι
χοροί, όπου οι χορευτές στέκονται αντικριστά σε δυο σειρές
απέναντι-αντικριστά.
Υπάρχουν βέβαια και οι χοροί, όπως το ζεϊμπέκικο, που χορεύεται
από ένα άτομο, ή ο χορός των μαχαιριών που χορεύεται από δύο
άτομα.
Ανάλογα με το φύλλο χωρίζονται σε:
· Ανδρικούς
· Γυναικείους
· Μικτούς
Ανάλογα με τον τόπο, χωρίζονται σε:
· Πανελλήνιους ή εθνικούς
· Τοπικούς
8.
Οι χοροί της Θράκης παρουσιάζονται πλούσιοι σε
αριθμό και εντυπωσιακοί στο τρίπτυχο κίνηση,
λόγος, μελωδία. Η ιδιάζουσα ακόμη συμμετρία
κινήσεων του σώματος, σε συνδυασμό με
συντονισμένα στην ίδια οξύτητα από τους
χορευτές ζωηρά επιφωνήματα, είναι στοιχεία που
προσδίδουν ξεχωριστά εντυπωσιακό χαρακτήρα
στους θρακικούς χορούς.
Οι χοροί είναι κυκλικοί, αντικριστοί και μεικτοί και
έχουν διάφορες ονομασίες, κυρίως από τον τρόπο
ή από τις περιστάσεις που χορεύονται, από
ιδιαίτερα τοπικά γεγονότα, από εναρκτήριους
στίχους τραγουδιών που τους συνοδεύουν κλπ.
9.
Οι πανελλήνιοι χοροί είναι ο συρτός-καλαματιανός
και ο τσάμικος ή κλέφτικος. Τοπικοί χοροί είναι οι
ηπειρώτικοι, οι θρακιώτικοι, οι νησιώτικοι, οι
κρητικοί, οι χοροί της Μακεδονίας, οι ποντιακοί
και άλλοι.
Ο κάθε χορός χορεύεται διαφορετικά, έχει τη δική
του μουσική και το όνομά του έχει κάποια
σημασία.
Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι χοροί, όπως της
βόρειας Ελλάδος, οι οποίοι φέρουν
αλληλεπιδράσεις με χορούς των γειτονικών λαών
(βαλκανικών) και χορεύονται με διάφορες κατά
τόπους παραλλαγές σε όλη την βαλκανική
περιοχή. Σε άλλες περιπτώσεις, όπως σε μερικά
νησιά, η αλληλεπίδραση προέρχεται από την
ύπαρξη της εκάστοτε δύναμη κατοχής
(Ενετοκρατία, Φραγκοκρατία, Τουρκοκρατία).
10. •
Ζωναράδικος. Μεικτός χορός, από άντρες και
γυναίκες, εντυπωσιακός, με μεγάλη διάδοση σ’
όλη τη Θράκη. Οφείλει την ονομασία του στο
γεγονός ότι οι χορευτές πιάνονται ο ένας από τον
άλλο από τα ζωνάρια. Χορεύεται κυκλικά.
Μπροστά μπαίνουν οι άντρες και ακολουθούν οι
γυναίκες. Σύμφωνα με τα ήθη παλαιότερα, ο
τελευταίος άντρας για να πιαστεί με την πρώτη
χορεύτρια του γυναικείου κύκλου και ν’
αποτελέσουν από κοινού έναν κύκλο, έπρεπε
απαραίτητα να είχαν συγγενική σχέση μεταξύ
τους. Η συνήθεια αυτή ίσχυε για το σύνολο των
κυκλικών χορών, ιδιαίτερα στην περιφέρεια του
Διδυμότειχου.
11.
Συγκαθιστός. Ιδιαίτερα σημαντικός χορός, από
άντρες και γυναίκες. Χορεύεται στους γάμους,
όταν πηγαίνουν να πάρουν τη νύφη, επίσης σε
πανηγύρια και άλλα γλέντια. Την ονομασία του
οφείλει στο ότι το βήμα του χορευτή ημικάθεται
μια στο δεξιό και μια στο αριστερό πόδι. Οι
συγκαθιστοί σκοποί είναι πολλοί σε κλίμακες,
τρόπους και αρχιτεκτονική μελωδιών. Χορεύονται
κατά ζεύγη αντικριστά με μεγάλη ποικιλία
χορευτικών σχημάτων και συνοδεύονται από
ενθουσιώδη επιφωνήματα.
Χασάπικος Πολιτικός ή Μακελάρης. θεωρείται
πολεμικός χορός. Τη σημερινή ονομασία του
έλαβε, επειδή ήταν ο χορός που συνηθιζόταν
ιδιαίτερα από τη συντεχνία των μακελάρηδων
(των χασάπηδων). Ο χορός αποτελείται από δυο
μέρη, αργό και γρήγορο, που έχουν διάφορες
ονομασίες: βαρύ χασάπικο, χασαπιά κ.ά.
12. •
Αντικριστός ή Καρσιλαμάς. Χορός με
μεγάλη διάδοση (καρσί = αντίκρυ).
Συνηθίζεται ιδιαίτερα στις γαμήλιες τελετές
και
διασκεδάσεις.
Στην
παραδοσιακή
εκτέλεση του χορού, οι γυναίκες κρατούν
μαντήλι από δυο διαγώνιες άκρες, με
τεντωμένα ή λυγισμένα τα χέρια στους
αγκώνες και κινούν τα χέρια δεξιάαριστερά ή περιστρέφουν το μαντήλι
κυκλικά στη μια κατεύθυνση, ώσπου να
«διπλωθεί» μετά αυτό ξεδιπλώνεται στην
αντίθετη κίνηση.
13. Μαντηλάτος. Χορός αντικριστός, συνήθως
από έναν άντρα και μια γυναίκα. Οφείλει
την ονομασία του στο μαντήλι που
κρατούν οι χορευτές. Συνηθιζόταν
ιδιαίτερα στους γάμους, στο δρόμο, όταν
πήγαιναν να πάρουν τη νύφη ή τον
κουμπάρο για την εκκλησία. Χορός
γαμήλιος, γυναικείος, απλός και αργός, με
μικρά βήματα, ο πρώτος μετά τη στέψη, με
τη νύφη στην κορυφή του χορού.
Κουσευτός. Χορός που ονομάστηκε έτσι,
επειδή τα βήματά του είναι τρεχάτα
(κουσεύω = τρέχω).
14. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΦΟΡΕΣΙΕΣ ΤΗΣ
ΘΡΑΚΗΣ
Κάθε Ελληνική τοπική φορεσιά είναι ένα σύνολο
ενδυμάτων, που χαρακτηρίζει μία ομάδα ανθρώπων που
ζουν μέσα στον ελληνικό χώρο. Λειτουργεί όπως κάθε
ενδυμασία. Ντύνει δηλαδή και στολίζει το κορμί και
παρουσιάζει την όψη που επιθυμεί να δώσει εκείνος που τη
φοράει στους τρίτους, παρέχοντας στον εαυτό του σιγουριά
και άνεση.
Μέσα στη συντηρητική και αυστηρή κοινωνία του χωριού
και της μικρής πόλης, η σιγουριά και η άνεση πετυχαίνονται
με την ομοιομορφία που προσφέρει μία φορεσιά. Η
φορεσιά βασίζεται στην παράδοση και στη συντηρητικότητα
και διαφέρει ριζικά από τη μόδα, που βασίζεται στην
αλλαγή. Η συντηρητικότητα στη φορεσιά δημιουργεί
απαγορευτικά ταμπού, αλλά και ταμπού που λειτουργούν
δίνοντας μαζικές ιδιότητες σε ορισμένα της τμήματα (ποδιά,
ζωνάρι, κεφαλόδεσμοι κ.α).
15.
Η έρευνα γύρω από τις τοπικές φορεσιές του
ελληνικού χώρου δεν έχει ολοκληρωθεί επίσημα.
Ποτέ άλλωστε δεν έγινε μία συστηματική
καταγραφή τους, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να
γίνει και μία μελέτη σε βάθος.
Ο χώρος της ενδυματολογίας στην περιοχή της
Θράκης παρουσιάζει μία εντυπωσιακή
ποικιλομορφία. Οι ενδυματολογικές ιδιαιτερότητες
της κάθε ενδυμασίας, διαφοροποιούν και τονίζουν
το χαρακτήρα της κοινωνικής ομάδας από την
οποία προέρχεται. Η ενδυμασία ως
ενδυματολογικό σύνολο, σε συνάρτηση με τη
διακοσμητική αντίληψη των επί μέρους
εξαρτημάτων της, που εκφράζεται μέσα από
διαφορετικά υλικά, σχήματα και χρώματα, δίνουν
την ιδιαίτερη αισθητική της κάθε ομάδας
16. Η ΑΝΔΡΙΚΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ
ΘΡΑΚΗΣ
Η ανδρική ενδυμασία παρουσιάζει ενότητα ως προς τη μορφή της
σ’ όλο σχεδόν το Θρακικό χώρο. Η ενδυμασία αυτή της περιοχής
της Θράκης, αποτελούσε ένδυμα κοινό, όπως κοινές ήταν άλλωστε
οι συνθήκες και οι ασχολίες των ανθρώπων του τόπου. Έρχονται
σε πλήρη αντίθεση με τις γυναικείες φορεσιές, όπου τα τολμηρά
χρώματα, η διακόσμηση και τα πολλά εξαρτήματα μπερδεύουν την
κυρίως γραμμή τους.
Οι Θρακιώτες όλοι φορούν ποτούρια. Το ποτούρι είναι είδος
ανοιχτού, δηλαδή φαρδιού παντελονιού που φορέθηκε μόνο στη
Θράκη και που ονοματολογικά χαρακτήριζε όλη τη Θρακιώτικη
ανδρική ενδυμασία. ‘Ηταν φτιαγμένο από σαγιάκι, μάλλινο δίμιτο
ύφασμα της νεροτριβής (είδος τσόχας), συνήθως καφέ χρώματος,
για την καθημερινή ενδυμασία, μαύρου χρώματος για την επίσημη
φορεσιά και ραβόταν από τους τερζήδες (ράφτες), που το
γαΐτωναν με μαύρο γαϊτάνι στις άκρες. Το γαΐτωμα των ποτουριών
ήταν ανάλογο με την περίσταση και την οικονομική κατάσταση του
καθενός. Τα καλοκαιρινά ποτούρια ήταν από βαμβακερό γαλάζιο
ύφασμα και ονομαζόταν «βρακιά».
17.
H ανδρική ενδυμασία της Θράκης
αποτελούνταν επίσης από
το πουκάμισο το οποίο ήταν ή λευκό
βαμβακερό κεντημένο στο λαιμό, την
τραχηλιά και τα μανίκια ή σκουρογάλαζα ή
καφετιά με λευκές ρίγες ή τετραγωνάκια
για την δουλειά και είχαν συνήθως όρθιο
γιακαδάκι και φαρδιά μανίκια. Πάνω από το
πουκάμισο φορούσαν αμάνικα γιλέκα που
ήταν από σαγιάκι, και άλλα ήταν ανοιχτά
και άλλα κλειστά ανάλογα με την περιοχή.
Υπήρχαν και πανωφόρια κοντά μανικωτά
γιλέκα που ήταν και αυτά από σαγιάκι
μαύρο ή σκουρογάλαζο ή καφετί και
λεγόταν τζαμαντάνι. Κόκκινο ήταν μόνο
το τζαμαντάνι του γαμπρού στην περιοχή
της Μακράς Γέφυρας (Ζαλούφι)
18.
Στα πόδια φορούσαν τσουράπια πλεκτά. Για
κάθε μέρα είχαν λευκά κομμάτια από σαγιάκι, με
τα οποία τύλιγαν τις κνήμες, τα λεγόμενα
μπλιάλια ή ποδοπάνια και
τα γουρουνοτσάρουχα ή βοϊδοτσάρουχα
που τα κατασκεύαζαν οι ίδιοι και δένανε με τα
τσαρουχόσχοινα σταυρωτά. Τις γιορτές
φορούσαν τα κουντούρια ή γεμενιά,
παπούτσια, που αγόραζαν. Τα αγοραστά
υποδήματα δίνονταν κυρίως σαν δώρα γάμου
και φορέθηκαν με τις Θρακιώτικες φορεσιές από
τα τέλη του 19ου αιώνα κυρίως.
19.
Η ανδρική ενδυμασία συμπληρωνόταν με το
μακρύ μάλλινο δίμιτο ζωνάρι, κροσσωτό στις
δύο στενές πλευρές, σε χρώμα μαύρο με λευκές
ρίγες στο υφάδι ή κόκκινο με λευκές ρίγες για
τους νέους και βυσσινί για τους μεγαλύτερους ή
όπως στο Μ. Ζαλούφι κόκκινο για τους νέους,
βυσσινί για τους μεσήλικες και μαύρο για τους
ηλικιωμένους.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα των ανδρικών
ενδυμασιών της Θράκης είναι το
κεφαλοκάλυμμα. Πρόκειται για ένα μαύρο ή
σκουρογάλαζο ζωνάρι, μήκους περίπου 2
μέτρων, μάλλινο ή βαμβακερό, το οποίο τύλιγαν
ολόγυρα στο κεφάλι, αφήνοντας να κρέμεται
στην πλάτη η μία κροσσωτή άκρη. Το κάλυμμα
αυτό λεγόταν σάλι ή σερβέτα και
αντικαταστάθηκε από το καλπάκι, μαύρο
βελούδινο ή αστρακάν καπέλο με δύο κουμπιά.
Στο καλπάκι συνήθιζαν να σκαλώνουν ένα
ρομβοειδές ή στρογγυλό χάντρινο κόσμημα
20. Η ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ
ΘΡΑΚΗΣ
Οι γυναικείες φορεσιές μοιάζει να έχουν φτιαχτεί για να
εντυπωσιάσουν παρά για να αναδείξουν την ομορφιά του κορμιού.
Αντίθετα λοιπόν με την ανδρική ενδυμασία η οποία παρουσιάζεται
ως ένα ενιαίο, κοινό ένδυμα, η γυναικεία ενδυμασία της Θράκης
παρουσιάζει μεγάλες διαφοροποιήσεις μέσα στο χώρο. Τα γυναικεία
ρούχα αποτελούσαν ένα κώδικα επικοινωνίας, που δήλωναν την
κοινωνική θέση ή την κοινωνική κατηγορία της γυναίκας. Το κάθε
εξάρτημα, το χρώμα, η διακόσμηση, η μορφή του ενδύματος, όλα
αποτελούσαν μηνύματα αναγνωριστικά, που δήλωναν αδιάψευστα
τη θέση της γυναίκας στην παραδοσιακή κοινωνία. Οι ελεύθερες
είχαν ρούχα με ζωηρά χρώματα και πλούσια κεντίδια. Οι κορδέλες
στολισμένες με πούλιες μόνο για τις ελεύθερες και τις νιόπαντρες,
τα κόκκινα «σαλένια» ή «μπουχασένια» μόνο για τις νύφες,
που θα τα φορούσαν 40 ημέρες μετά το γάμο. Ο κεφαλόδεσμος
σεμνός για τις ηλικιωμένες, λουλουδιασμένες μαντίλες και
σιργκούνια για τις ελεύθερες. Για τις νύφες λουλούδια και
γκιρλάντες, καρφίτσες και τέλια πολλά. Όλα την ημέρα του γάμου
λαμπερά, πλούσια, καλορίζικα, σύμβολα και ευχές για τη νέα ζωή
της γυναίκας και την εξασφάλιση της γονιμότητας.
21. Γενικά η ζωή της γυναίκας στην Θράκη ήταν
δύσκολη. Την ημέρα δούλευε στο χωράφι
και το βράδυ εκτός από τις δουλειές του
σπιτιού έγραφε στον αργαλειό με την
κλωστή τη ζωή της στο πανί, έφτιαχνε
ρούχα με κεντίδια που ήταν μόνο με απλά
χρώματα, άλλα ρούχα με χρώματα της
χαράς, κεντημένα με δένδρα και πουλιά που
πέταγαν και τα έβαζε στο υφαντό της.
Κλαδιά και ρόδια καρπερά, μεταξένια, όλα
πάνω στον τσεβρέ, που η ίδια θα χάριζε στο
παλικάρι που οι γονείς της διάλεξαν για
αυτήν. Ρούχα που θα φορούσε τις
σημαδιακές στιγμές της ζωής της (γέννηση
– γάμος – θάνατος). Και όταν η κούραση
του καθημερινού μόχθου βάραινε τα βράδια
που ύφαιναν ή ξεφλούδιζαν το καλαμπόκι,
άρχιζαν τα τραγούδια, τα χωρατά, τα
παραμύθια, για να μη πετρώσει η καρδιά και
χαθεί η ελπίδα. Και όλη η ζωή τους αγάπες,
καημοί, μεράκια, θάνατοι έβρισκε παρηγοριά
στο τραγούδι
22. ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΜΟΥΣΙΚΑ
ΟΡΓΑΝΑ
Τα μουσικά όργανα είναι κατασκευές
που παράγουν μουσικούς ήχους. Το
σχήμα και ο τεχνικός τους
μηχανισμός είναι κατάλληλα, για να
μπορούν τα χέρια και η αναπνοή των
εκτελεστών να δίνουν μελωδίες με το
ηχόχρωμα του καθενός. Και
υπάρχουν σε όλους τους πολιτισμούς
και τους λαούς της γης.
23. ΙΔΙΟΦΩΝΑ
Η ροκάνα
Οι λαϊκές ροκάνες είναι ξύλινες και τις
ακούμε στις αποκριάτικες γιορτές. Αλλά
πιο παλιά οι παπάδες στις εκκλησίες
χτυπούσαν τις ροκάνες για να καλέσουν
τους πιστούς να πάνε στη λειτουργία. Οι
χωρικοί <<σκιάζανε τα άγρια>> δηλαδή
με το θόρυβο της ροκάνας τρόμαζαν τα
πουλιά ή τα αρπαχτικά ζώα, όταν
πλησιάζανε στα περιβόλια και έτρωγαν.
24. ΚΟΥΔΟΥΝΙΑ
Είναι τα όργανα που άμα τα χτυπήσουμε ή
τα κουνήσουμε, συνεχίζουν να μας δίνουν
τη συνέχεια της φωνής τους ή του ήχου
τους. Δεν είναι σαν τα ξύλινα που ο ήχος
σταματάει ξαφνικά και είναι ξερός. Αυτά
είναι τα κουδούνια και όλα όσα έχουν
καμπανιστό ήχο.
Κάθε κουδούνι έχει το δικό του ήχο και οι
τσοπάνηδες ψάχνουν για να βρουν τον ήχο
που ταιριάζει στο κοπάδι τους.
25. ΜΕΜΒΡΑΝΟΦΩΝΑ
Το νταούλι είναι μεμβρανόφωνο μουσικό
όργανο της ελληνικής λαϊκής και δημοτικής
μουσικής, που συναντάται κυρίως στην
ηπειρωτική Ελλάδα. Το μέγεθός του
ποικίλλει και για την κατασκευή του
χρησιμοποιούνται δέρματα από κατσίκι ή
πρόβατο και παλαιότερα από λύκο ή
γαϊδούρι. Ο οργανοπαίκτης (νταουλιέρης),
το κρεμάει στον αριστερό του ώμο και το
κτυπάει στη δεξιά.
26. Το ντέφι είναι μουσικό όργανο που ανήκει
την οικογένεια των κρουστών και
αποτελείται από μια μεμβράνη στερεωμένη
σε ένα κυκλικό τελάρο και διάφορα ζεύγη
από μέταλλο, που κουδουνίζουν. Τα
περισσότερα ντέφια που βλέπει κανείς
σήμερα στη δυτική λαϊκή μουσική είναι
χωρίς τη μεμβράνη. Το ντέφι παίζεται με
διάφορους τρόπους: Κρατώντας το ή
στερεώνοντάς το σε μια βάση, κτυπώντας
το με το χέρι ή κάποιο ξύλο.
27. Το τουμπελέκι είναι ένα ελληνικό Κρουστό
όργανο χωρίς λαβή, γνωστό από
την αρχαιότητα, που το συναντούμε συχνά
στην ελληνική παραδοσιακή, λαϊκή και
ρεμπέτικη μουσική. Ονομάζεται επίσης
ταραμπούκα, στάμνα, ντουμπελέκι, τσιμπουρλέκι ή τουμπερλέκι.
Το τουμπελέκι είναι μια μικρογραφία
τυμπάνου. Είναι ανοικτό από κάτω και
καλυμμένο με τεντωμένο δέρμα από πάνω.
28. ΑΕΡΟΦΩΝΑ
Η φλογέρα είναι πνευστό μουσικό
όργανο. Είναι κυλινδρικό, μακρόστενο,
ανοικτό και στα δύο του άκρα, στο ένα
άκρο φέρει επιστόμιο, που παράγει τις
κύριες δονήσεις του ήχου, και κατά μήκος
του κυλίνδρου φέρει ευθυγραμμισμένες
τρύπες, σε σχετικές αποστάσεις μεταξύ
τους, τις οποίες κλείνει και ανοίγει με
τα δάχτυλά του ο οργανοπαίκτης, καθώς
παίζει. Είναι παραδοσιακό μουσικό όργανο,
που φτιάχνεται από καλάμι ή ξύλο.
29. H Γκάιντα ή τσαμπούνα ή τουλούμι ή
αγγείο είναι ένα είδος άσκαυλου, δηλαδή
είδος παραδοσιακού
μουσικού πνευστού μουσικού οργάνου,
αποτελούμενο από ασκό και από ξύλινο
μέρος. Η γκάιντα αποτελεί παραδοσιακό
μουσικό όργανο σε όλη
την Ευρώπη, Βόρεια Αφρική και Μέση
Ανατολή. Η γκάιντα αποτελείται από τον
ασκό, το επιστόμιο και το τμήμα
παραγωγής ήχου. Το τελευταίο απαρτίζεται
από δύο ξεχωριστούς
γλωττιδόφωνους αυλούς.
30. ΧΟΡΔΟΦΩΝΑ
Το Μπουζούκι είναι λαουτοειδές έγχορδο
λαϊκό μουσικό όργανο, με
αχλαδόσχημο αντηχείο (σκάφος) από
επιμήκεις ξύλινες λουρίδες, τις ντούγιες,
και μακρύ βραχίονα, το μπράτσο
ή μάνικο με κλειδιά στην άκρη για το
χόρδισμα (κούρδισμα). Κατά μήκος του
βραχίονα υπάρχουν λεπτά μεταλλικά
ελάσματα, κάθετα προς τον επιμήκη άξονα
του βραχίονα, που σφηνώνονται σε μία
λεπτή σχισμή και λέγονται τάστα.
31.
Με το όνομα κεμετζές (αρσενικό ο),
ή κεμεντζέ (θηλυκό, η) εννοούνται
η Ποντιακή αλλά & η Πολίτικη λύρα, όνομα
που κατά τους ερευνητές πιθανότερα να
προέρχεται από την περσική λέξη
«καμάτσια» που ως είδος λύρας
εμφανίσθηκε στη Β. Περσία τον 10ο
αιώνα (μ.Χ.), χωρίς να παραγνωρίζεται η
πιθανότητα να προέρχεται από την αρχαία
ελληνική λέξη «κέλης» (= σκάφος) ή το
ρήμα «κέλομαι» (= παροτρύνω) με
μετάπτωση του λ σε μ.
32. ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ
ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ
Σας αρέσουν τα παραδοσιακά όργανα;
1.Σας αρέσουν τα παραδοσιακά
όργανα;
48%
ΝΑΙ
ΌΧΙ
52%
ΝΑΙ
ΌΧΙ
31
29
33. Ξέρετε να χορεύετε παραδοσιακούς χορούς;
2.Ξέρετε να χορεύετε παραδοσιακούς
χορούς;
25%
ΝΑΙ
ΌΧΙ
75%
ΝΑΙ
ΌΧΙ
45
15
34. 3.Έχετε συμμετάσχει ποτέ σε εκδήλωση
με παραδοσιακούς χορούς;
Έχετε συμμετάσχει ποτέ σε εκδήλωση με παραδοσιακούς
χορούς;
48%
ΝΑΙ
ΌΧΙ
52%
ΝΑΙ
ΌΧΙ
29
31
35. 4.Έχετε κάποια παραδοσιακή στολή
το σπίτι σας;
Έχετε κάποια παραδοσιακή στολή στο σπίτι σας;
22%
ΝΑΙ
ΌΧΙ
ΝΑΙ
ΌΧΙ
13
47
78%
