1. ΓΟΝΙΟΣ ΚΑΙ ΕΦΗΒΟΣ. ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
26-11-2014
Γ Γυμνάσιο Κορίνθου
Ομιλήτρια Γιολάντα Κομιανού-ψυχολόγος
ΚΕΝΤΡΟ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΩΝ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ ΔΙΟΛΚΟΣ
2.
3.
4.
5. Η οικογένεια από μονάδα που προστατεύει και
τρέφει τα μικρά της παιδιά χρειάζεται να γίνει
κέντρο προετοιμασίας του εφήβου, για την είσοδό
του στο κόσμο της ενήλικης υπευθυνότητας και των
δεσμεύσεων
10. …..Όταν τα παιδιά έχουν την ελευθερία να κάνουν
πράγματα για τα οποία ακόμα δεν είναι έτοιμα,
αποτυγχάνουν. Η αποτυχία προκαλεί
απογοήτευση, αδυναμία και επομένως αποτυχία
στην απόκτηση αυτονομίας.
12. Ένας έφηβος μπορεί να από-ιδανικοποιήσει μόνο τους
γονείς που δεν φοβάται πως θα καταρρεύσουν αν
τους ανταγωνιστεί ή πως θα χαθούν αν δεν
ασχολείται πια μαζί τους
13.
14.
15.
16.
17. Η εφηβεία είναι πάντα δύσκολη, αλλά εάν
γονείς και παιδιά εμπιστεύονται τη ζωή, τότε
όλα στο τέλος κανονίζονται.
Francoise Dolto
Editor's Notes
Η πρόληψη δεν είναι θεωρία, αλλά ένας τρόπος ζωής που καλείται ο γονιος να μεταλαμπαδίσει στο παι δί με νοιάξιμο, φροντίδα,προστασία, κόπο.
Χρειάζεται λοιπόν να καταθέσει κομμάτια συναισθηματικά, ώστε σε αυτή την περίοδο να ξανασυναντηθούν γονιος και έφηβος «από καρδιάς»
Σε σχέση με την θεραπεία πρόληψη ξεκινάει πολύ νωρις πρίν από τον ερχομό του παιδιού. Ετοιμάζει το ζευγάρι στο να γινουν από ατομα . Γονεις.
Η DOLTO παρουσιάζει τον έφηβο σαν τον αστακό , που σε μια περίοδο της ζωής του χάνει το προστατευτικό του όστρακο και χρειάζεται μέχρι να βγεί το καινούριο να παραμείνει έκθετος στα μουγκριά.. Η εφηβεια είναι μια περιοδος που ο εφηβος είναι εκτεθειμενος
πρόληψη στην εφηβεία με μια φράση θα μπορούσε να είναι επαναπροσδιορίζω την σχέση μου με το παιδί μου και προσαρμόζομαι την νέα πραγματικότητα
Για να μεγαλώσει ένα παιδί χρειάζεται ένα χωριό. Ο κοινωνικός περίγυρος αφορά τόσο τον γονιό ώστε να μοιράζεται τις ανησυχίες του και τους προβληματισμούς του, οσο τον έφηβο που χρειάζεται νεους ενήλικες υποστηρικτές που τον βοηθούν να απομακρύνεται από την οικογένεια, νοιώθωντας ασφαλής.
Όχι διαλέξεις, κηρύγματα αλλά διαθεσιμότητα και παρουσία. Ακούω, κατανοώ, και μετά δρω!
Επιτρέπω να παίρνει αποφάσεις που μπορεί να μην είναι «σοφές» αλλά τον ετοιμάζουν σε μικρές δόσεις να αναλαμβάνει την ευθύνη του εαυτού του.
Δεν φοβάμαι να ειμαι γονιός.
Επαναδιαπραγματεύομαι τους κανόνες, εμπιστεύομαι τα παιδιά αλλά παραμένω σταθερος στους κανόνες που εχω θέσει.Γονεις από στερητικά –αυστηρά περιβάλλοντα, τα σπρώχνουν, χωρις να έχουν τις δεξιότητες .
Αυτό σημαινει πως ξέρω τις αναγκες αυτές τις περιόδου και τις αντιπαραθέσεις και επιθέσεις του εφήβου δεν τις παίρνω προσωπικά, αλλά σαν μια αμφισβήτηση του ρόλου μου ,η οπόια σταδιακά του επιτρέπει να απομακρύνεται.
Θυμαμαι πως οι συγκρούσεις και οι αντιπαραθέσεις είναι σημαδι πως το παιδί μου μεγαλώνει.
Τα συναισθήματά μου, τις εσωτερικές μου συγκρούσεις, την πολυπλοκότητά τους. Ανακαλώ τις παλιότερες εμπειρίες μου και πως αυτές χρωματίζουν την σχέση μου με τα δικά μου παιδιά
Φροντίζω την σχέση μου με τον σύντροφό μου ,ώστε να νοιώθει πως ο γονιός του είναι καλά και δεν χρειάζεται αυτός να γινει το γονεοποιημενο παιδι.
Ένα δρόμο που τον χαράζει βήμα –βήμα με αρκετά πισογυρίσματα
