ในปี 1999 คำถามที่ถูกถกกันหนักในหมู่ผู้เกี่ยวข้องกับบริการบนอินเทอร์เน็ตคือ "ช่องทางการสื่อสารข้อมูลที่มีๆ อยู่บนโลกในขณะนี้ จะมีสมรรถนะเพียงพอต่อการรองรับข้อมูลปริมาณมหาศาลเหล่านี้ได้หรือ ? ถ้าไม่พอ ควรจะมีมาตรการใดบ้างมารองรับ ?" .......พอเรื่องผ่านไปสัก 16 ปี ลองย้อนกลับไปดู ก็อาจจะรู้สึกว่า กูรู ในโลกเรานี้ออกจะวิตกจริตกันไปมาก..... แต่ก็อย่างที่ปรมาจารย์ แอนดี โกรฟ เคยว่าไว้นั่นแหล่ะ Only Paranoid survived

1. 1
ทางดวนขอมูลติดขัด !!!
ภาวะวิกฤตบนอินเทอรเน็ต ?
สุรพล ศรีบุญทรง
ดวยปริมาณผูใชบริการอินเทอรเน็ตที่เพิ่มขึ้นเปนลานในแตละป ประกอบเขากับความนิยมในการ
แลกเปลี่ยนขอมูลแบบมัลติมีเดีย สัญญาณภาพ 3 มิติ และสัญญาณวิดีโอ ที่กําลังบูมกันขนานใหญ กอใหเกิดคําถาม
ที่นาสนใจติดตามมาวา "ชองทางการสื่อสารขอมูลที่มีๆ อยูบนโลกในขณะนี้ จะมีสมรรถนะเพียงพอตอการรองรับ
ขอมูลปริมาณมหาศาลเหลานี้ไดหรือ ? ถาไมพอ ควรจะมีมาตรการใดบางมารองรับ ?" เพื่อตอบปญหาดังกลาว
จึงขอนําการวิเคราะหของแองเจลา นาวาเร็ตต ในบทความชื่อ "Fast Forward Future Internet" ซึ่งลงตีพิมพใน
นิตยสารพีซีเวิลดฉบับเดือนมีนาคมที่ผานมา มาเลาสูกันฟง
"เร็ว, แพง และมีใหเลือกนอย"
แนวโนมของบริการอินเทอรเน็ต
ปญหาความแออัดของการจราจรขอมูลบน
อินเทอรเน็ตไมใชสิ่งที่เพิ่งจะมาตื่นตัวกันเมื่อเร็วๆ นี้ อันที่จริง มันเปน
เรื่องไดรับความสนใจในหมูนักคอมพิวเตอรนับมาโดยตลอดนับตั้งแต
เครือขายอินเทอรเน็ตไดถือกําเนิดขึ้นมาบนโลกมนุษย แตที่ผานๆ มา
นั้นปญหายังปรากฏใหเห็นไดไมชัดเจนเทาไร ไมเหมือนกับสภาพที่
ปรากฏอยูในปจจุบัน และที่กําลังจะเปนไปในอีกสองสามปขางหนา ยกตัวอยางเชน ผลการศึกษาครั้งลาสุดของบริษัท
วิจัยฟอเรสเตอรนั้นไดคาดการณไววา ในชวงระยะเวลาสามปขางหนา จะมีจํานวนผูสมัครเขาใชบริการอินเทอรเน็ตใน
สหรัฐอเมริกาเพิ่มขึ้นถึงเกือบสามเทาตัว คือเพิ่มจาก 28.7 ลานคนในขณะนี้ ไปเปน 77.6 ลานคนในป ค.ศ. 2002
ที่สําคัญ ในประดาผูใชบริการอินเทอรเน็ต 77.6 ลานคนนี้ จะมีอยูราวๆ 20 % หรือ 16 ลานคนที่ใชวิธี
ติดตอเขาสูอินเทอรเน็ตผานทางสายเคเบิ้ล หรือบริการ DSL (Digital Subscriber Line) ซึ่งมีสมรรถนะความเร็วในการ
รับ/สงขอมูลสูงกวาอุปกรณโมเด็มขนาด 56 kbps ที่นิยมใชกันอยูในขณะนี้ถึงกวา 50 เทาตัว ในขณะเดียวกันรูปแบบ
ของขอมูลที่จะถูกรับ/สงระหวางมวลสมาชิกอินเทอรเน็ตก็เริ่มจะมีลูกเลนและสีสรรแบบมัลติมีเดียเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
คือ แทนที่จะใชสํารวจขอมูลบนเว็บไซทและรับ/สงอีเมลลกันตามธรรมดา สมาชิกอินเทอรเน็ตยุคใหมก็
จะเริ่มจัดการประชุมทางไกล (videoconference) กันอยางเปนทางการ, มีการใชโทรศัพทผานอินเทอรเน็ต
(Telephony) ซึ่งมีทั้งภาพและเสียง แถมยังประหยัดกวากันไมรูกี่เทาตัวเมื่อเทียบกับโทรศัพททางไกล, หรือถาใครขี้
เกียจฝาการจราจรบนทองถนนมากๆ ก็อาจจะใชวิธีทํางานอยูกับบานแลวโอนยายขอมูลผานทางอินเทอรเน็ต
(Telecommuting) แทน ซึ่งนาสนใจมากสําหรับอาชีพขีดๆ เขียนๆ, และที่กําลังมาแรงอีกอยางคือการเลนเกมสบน
อินเทอรเน็ต ซึ่งคงจะบูมขึ้นอยางไมตองสงสัยหากวาชองทางการสื่อสารขอมูลไดรับการพัฒนาใหรองรับปริมาณขอมูล
มากๆ ไดรวดเร็วพอ
ทีนี้ เมื่อจํานวนสมาชิกผูใชบริการอินเทอรเน็ตเพิ่มขึ้นเกือบสามเทาตัว พรอมๆ กับที่แตละคนก็เพิ่ม
จํานวนขอมูลที่รับ/สงเขาสูอินเทอรเน็ตเปนปริมาณสิบเทาตัว (เทียบระหวางขอมูลภาพสามิติกับขอมูลอีเมลล) ผลที่
ติดตามมาอยางหลีกเลี่ยงไมได ยอมหมายถึงความคับคั่งของการจราจรขอมูล เทียบงายๆ ก็ลองจิตนาการถึงสภาพทาง

2. 2
ดวนสายหลักๆ ในเมืองไทยเรานี่แหละ ถาหากมีรถยนตเพิ่มใหมขึ้นมาจากเดิมอีกสามเทา และแตละคันลวนทําความเร็ว
ไดสูงขึ้นเปน 10 เทา และทุกคันบรรทุกไวดวยสัมภาระนับเปนสิบตัน จะเกิดอะไรขึ้น แนนอน รถรายอมจะติดกันอยาง
วินาศสันติโรตรงบริเวณการจราจรคอขวด
ทางออกสําหรับการแกปญหาจราจรทางบกที่
นิยมทํากันทั่วโลกก็คือ การเพิ่มพื้นผิวการจราจร การจัด
การจราจรที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น รวมไปกับการจํากัดปริมาณ
เพิ่มขึ้นของรถยนต ซึ่งก็คลายคลึงกับการแกปญหาการจราจร
บนอินเทอรเน็ตเหมือนกัน เพียงแตวาบนอินเทอรเน็ตนั้นไมมีการ
จํากัดการเพิ่มขึ้นของสมาชิกและไมมีการจํากัดปริมาณของขอมูล
ที่จะถูกสงผานไปมาระหวางสมาชิก อาศัยเพียงการเพิ่มขีดสมรรถนะความเร็วของชองทางสื่อสาร รวมไปกับเทคโนโลยี
การสื่อสารขอมูลรูปแบบใหมๆ โดยเฉพาะสวนที่เรียกวาเสนทางสื่อสารหลัก (Backbone แปลตรงตัววา "ชองทาง
สื่อสารกระดูกสันหลัง") นั้น อาจจะถูกเพิ่มขีดความเร็วของการรับ/สงสัญญาณขอมูลขึ้นไปเปนพันเทาถึง 38 gbps เลย
ทีเดียว
นอกจากการพัฒนาดานความเร็วใหกับเครือขายอินเทอรเน็ตแลว เรื่องของการรักษาความปลอดภัย
ใหกับบรรดาขอมูล (security) ที่ถูกสงผานไปมาบนอินเทอรเน็ตก็เปนเรื่องที่กําลังไดรับการปรับปรุงกันเปนขนานใหญ
ทั้งนี้ก็เพื่อตอบสนองตอความตองการดานการดําเนินธุรกิจบนอินเทอรเน็ต เพราะถาปลอยใหขอมูลดานการเงิน หรือ
ขอมูลเกี่ยวกับบัตรเครดิตบนอินเทอรเน็ตถูกโจรกรรมไปไดงายๆ ก็คงมีนักลงทุนเพียงไมกี่รายที่จะกลาเสี่ยงเขามา
ดําเนินธุรกิจบนอินเทอรเน็ต ในทางกลับกัน ทางดานผูบริโภคก็คงยังไมอยาก
เสี่ยงซื้อขายสินคาและบริการผานทางอินเทอรเน็ตหากไมจําเปนจริงๆ (ผูเขียน
เคยสมัครเรียนกับมหาวิทยาลัยในอเมริกาผานอินเทอรเน็ต ปรากฎวาถูกหักบัญชี
ผิดพลาดซ้ําซอนถึงสองครั้ง สองมหาวิทยาลัย จนตองเสียเวลาไปยกเลิกการสั่ง
จายใหวุนวาย)
อยางไรก็ตาม การที่จะเพิ่มขีดความเร็ว และความปลอดภัยในชองทางสื่อสารที่ตนเองมีใหบริการไดนั้น
หมายความวาบริษัทผูใหบริการอินเทอรเน็ต (ISP, Internet Service Provider) จะตองมีเงินลงทุนหนาพอสมควร และ
นั่นเองที่เปนที่มาของขอสรุปซึ่งผูเขียนนํามาใชเปนประเด็นของหัวขอนี้ ที่วา "เร็ว, แพง และมีใหเลือกนอย" แนวโนม
ของบริการอินเทอรเน็ต เพราะเมื่อมีตนทุนการใหบริการที่สูงขึ้นมาก บริษัทผูใหบริการอินเทอรเน็ตจํานวนหนึ่งก็
ยอมจะทนแขงขันกับบริษัทใหญๆ ไมไหว ตองรางลาไปจากวงการในที่สุด ทําใหคาบริการอินเทอรเน็ตที่แพงอยูแลว
จากภาวะตนทุนสูง ตองแพงหนักยิ่งขึ้นไปอีกเพราะเริ่มมีการผูกขาดตลาด หรือฮั้วตลาดกันไดระหวางผูประกอบการที่มี
อยูนอยราย และสุดทาย ถึงคาบริการอินเทอรเน็ตจะมีราคาแพงเพียงไร ผูใชอินเทอรเน็ตก็คงตองยอมกัดฟนจาย
เพราะมีจํานวนผูขายบริการใหเลือกไดนอย
รูปที่ 1 ภาพไดอะแกรมแสดงโครงสรางคราวๆ ของกระบวนการสื่อสารบนอินเทอรเน็ตในสหรัฐฯ เริ่มจากเสนทางสื่อสารสวนที่ออกมาจาก
คอมพิวเตอรตามบานพักอาศัย และหางรานตางๆ ไปยังศูนยบริการอินเทอรเน็ต (ISPs) หรือที่นักวิชาการฝรั่งมักจะเรียก
เสนทางจราจรชวงนี้วาเปนหลักไมลลสุดทาย (The last mile) ซึ่งจะแตกตางกันไปบางเล็กนอยระหวาง ลูกคาประเภท
บานพักอาศัยกับลูกคาประเภทหางรานธุรกิจ เพราะพวกบานพักมักจะไมลงทุนกับคาบริการที่แพงนัก จึงมีขีดจํากัดความเร็ว

3. 3
อยูประมาณ 28.8 kbps ถึง 3 mbps ในขณะที่ลูกคาประเภทหางรานอาจจะยินดีเสียเงินเสียทองมากๆ หากตองการขีด
ความเร็วสูงๆ ระดับ T1 หรือ DSL ซึ่งนั่นก็จะสงผลใหสามารถรับสงขอมูลไดดวยความเร็วสูงถึง 274 mbps
สําหรับเสนทางสื่อสารหลัก หรือที่เรียกวา Backbone นั้น มีขีดความเร็วสัญญาณสูงถึง 38 gbps (จะเพิ่มเปน 200
gbps ในป ค.ศ. 2002) และเปนเครือขายการสื่อสารที่ถูกวางไวโดยผูประกอบการขนาดใหญๆ อยาง สปริ้นท, เอ็มซีไอ, เวิลด
คอม, และเอทีแอนดที และบริษัทเจาของเสนทางหลักเหลานี้สวนใหญก็มักจะการจัดตั้งศูนยบริการอินเทอรเน็ตของตนเองไว
ดวย จึงถูกเรียกวา T1 ISPs หรือ National ISPs และถาหากมีชองทางสื่อสารเหลือเฟอพวกนี้ก็จะแบงขายบริการ
ใหกับศูนยบริการอินเทอรเน็ตรายยอยๆ ตอไปอีก โดยผานจุดเชอมตอสัญญาณเรียกวา Network Access Points (NAPs)
กอนจะเขาไปสูเสนทางหลัก
ศัพทแสงควรรูเกี่ยวกับทางดวนขอมูล
เพื่อใหสื่อความเขาใจไดตรงกัน ผูเขียนคิดวาเรานาจะมาทําความเขาใจกับศัพทแสงดานเทคนิค
บางอยางที่เกี่ยวของกับเทคโนโลยีทางดวนขอมูลกันสักนิด
 มาตรฐานการสื่อสารแบบ ATM : เปนมาตรฐานการสงผานขอมูลรูปแบบใหมซึ่งเพิ่งไดรับการ
พัฒนาขึ้นมาไดไมถึงสิบป มีความเร็วสูงมาก สามารถรองรับสัญญาณไดทั้งที่เปนเสียงพูดแบบการ
ติดตอทางโทรศัพท สัญญาณที่เปนขอมูลซึ่งรับ/สงกันอยูระหวางเครื่องคอมพิวเตอร และแมกระทั่ง
สัญญาณวิดีโอแบบที่เปนภาพยนต หรือเปนการประชุมทางไกล ฯลฯ ชื่อเต็มๆ ของมาตรฐานการ
สื่อสารตัวนี้คือ Asynchronous Transfer Mode ซึ่งหมายถึงวาผูรับและผูสงสัญญาณตางคนตางทํา
หนาที่ของตนเองไป โดยไมจําเปนตองมานัดหมายกันวาใครจะรับใครจะสงเมื่อไร
 เสนทางสื่อสารหลัก (Backbone) : คําวา Backbone นี้ถาแปลกันตรงๆ ก็จะหมายถึงกระดูกสันหลัง
ซึ่งเขาใจวาผูที่ริเริ่มนําคํานี้มาใชจะหมายถึงเสนทางสื่อสารสายหลักของเครือขายคอมพิวเตอร เปรียบ
เหมือนระบบการสั่งงานจากสมองของมนุษยนั้น คําสั่งทั้งหลายรวมทั้งการรับรูถึงประสาทสัมผัสจะตอง
ผานเขาออกทางไขสันหลัง (ซึ่งอยูภายในกระดูกสันหลัง) เสมอ หากไขสันหลังขาดมนุษยก็จะกลายเปน
อัมพาต เชนเดียวกัน หากเสนทางสื่อสารหลักขาดการสื่อสารภายในเครือขายคอมพิวเตอรก็ยอมจะ
หยุดลงไปในทันทีเชนกัน
ในทางปฏิบัติ เสนทางสื่อสารหลักจะใชตัวกลางที่มีขีดความสามารถในการรับ/สงขอมูลไดสูง
ที่สุด ซึ่งก็คือ สายเคเบิ้ลใยแกวนําแสงนั่นเอง เชน ตามมหาวิทยาลัยชั้นนําของไทยนั้น เราจะพบวามี
เสนใยแกวนําแสงนี้ถูกลากเชื่อมอยูระหวางคณะ และศูนยคอมพิวเตอร โดยในระยะแรกๆ ที่ตนทุน
คาใชจายของการวางสายเคเบิ้ลใยแกวนําแสงยังคงมีราคาแพงอยูนั้น เสนใยแกวนําแสงมักจะถูกจํากัด
การใชงานระหวางศูนยขอมูลสําคัญๆ อยางในมหาวิทยาลัยก็มักจะมีเสน Backbone นี้เพียงเสนเดียว
แตในปจจุบันนี้ ราคาคาใชจายของการวาง
สายใยแกวนําแสงไดถูกลงไปมากเมื่อเทียบกับคา
ครองชีพ ทําใหองคกรตางๆ พากันเพิ่มปริมาณ
ของเสนทางสื่อสารหลักของตนกันเปนขนานใหญ
ในขณะเดียวกัน รัฐบาลของชาติที่มั่งคั่งทาง
เศรษฐกิจมากๆ อยางสหรัฐฯ ญี่ปุน และยุโรป ก็ได

4. 4
ลงทุนวางสายเคเบิ้ลใยแกวเชื่อมโยงระหวางเมืองใหญๆ ครอบคลุมพื้นที่ทั่วทระเทศ ฉนั้น ความหมาย
ของ Backbone จึงเริ่มจะเปลี่ยนไป และนี่เองที่ทําใหผูเขียนสมัครใจที่จะเรียกมันวา "เสนทางสื่อสาร
หลัก" มากกวา เสนทางสื่อสารกระดูกสันหลัง เพราะมันคงตลกมากที่จะมีสิ่งมีชีวิตชนิดใดที่มีกระดูกสัน
หลังมากกวาหนึ่งเสน
 สมรรถนะของชองทางสื่อสาร (Bandwidth) : บางคนแปลตรงๆ วาเปนความกวางของชองทางนํา
สัญญาณ แตถาเราพิจารณากันถึงสภาพการใชงานจริงๆ ของคําศัพทดังกลาว มันนาจะตรงกับคา
สมรรถนะความเร็วของการสงผานสัญญาณมากกวา เพราะมันหมายถึงจํานวนขอมูลที่สายสัญญาณ
สามารถสงผานไดในแตละวินาที ระบุหนวยเปนบิทตอวินาที (bps) หรือถาจะขยายสเกลใหใหญขึ้นก็
ระบุเปนพันบิทตอวินาที (kbps) ลานบิทตอวินาที (mbps) และพันลานบิทตอวินาที (gbps) ไป
ตามลําดับ
 ชองทางสื่อสารสมรรถนะสูง (Broadband) : หมายถึงเสนทางนําสัญญาณที่มีขีดความเร็วในการรับ/
สงสัญญาณสูงมากๆ (เมื่อเทียบกับการรับ/สงขอมูลผานสายโทรศัพท) อยางเชน สายเคเบิ้ล หรือบริการ
DSL
 ระบบโทรศัพทพวงสาย (Circuit Switching) : เปนระบบการสื่อสารแบบโบราณเชนอยางที่เราใช
ติดตอพูดคุยกันทางโทรศัพทปรกติ ซึ่งเวลาที่ผูใชโทรศัพทหมายเลขหนึ่งหมุนโทรศัพทไปหาผูใช
โทรศัพทอีกหมายเลขหนึ่ง ชองทางสื่อสารระหวางคูสายทั้งสองก็จะถูกจองการใชไวอยางตอเนื่อง
ตลอดเวลา ตราบใดที่ทั้งคูยังไมวางสาย ซึ่งถือวาเปนการใชทรัพยากรอยางสิ้นเปลืองและไมคุมคา
มากๆ เพราะหากเราบริหารการใชเสนทางนําสัญญาณใหดีๆ ระหวางที่ผูใชโทรศัพทหยุดพูดไปก็
สามารถจะใชสงไฟลลขอมูลไปมาไดเปนจํานวนหลายลานไบท
 บริการสายสัญญาณดิจิตัล (DSL) : เปนรูปแบบบริการพิเศษที่ผูใชโทรศัพทในสหรัฐฯ สามารถสมัคร
เขาใชบริการไดเพิ่มเติมจากบริการโทรศัพทปรกติ โดยบริการแบบ DSL (Digital Subscriber Line)
ที่วานี้ จะมีขีดความเร็วในการรับ/สงขอมูลไดสูงถึง 144 kbps
 เครือขายอินเทอรเน็ตโครงการ 2 (Internet 2) : หลังจากที่เครือขายอินเทอรเน็ตถูกกอตั้งมาไดสักพัก
บรรยากาศในโลกไซเบอรสเปซแหงนี้ชักไมคอยนาอภิรมยซะแลว เพราะในคนหมูมากนั้นคนเลว คนมุง
หาผลประโชนในทางมิชอบก็ดูจะพลอยมีมากตาม
ไปดวย ดังนั้น เพื่อตัดปญหาจากมลภาวะเหลานี้
ทีมนักวิทยาศาสตร และนักวิจัยสหรัฐฯ จึงไดริเริ่ม
กอสรางเมืองไซเบอรสเปซแหงใหมขึ้นมาชื่อวา
Internet 2 โดยตั้งเปาไปที่การใหบริการแก
หนวยงานราชการและสถานศึกษาโดยเฉพาะ อีก
ทั้งยังออกแบบใหมีเครือขายการสื่อสารที่เหมาะสม
ตอการรับสงขอมูลประเภทมัลติมีเดีย และการ
สื่อสารความเร็วสูงโดยเฉพาะ

5. 5
 มาตรฐานการสื่อสาร (IP) : มาตรฐานการสื่อสาร Internet Protocol (IP) คือกฎเกณฑและขอกําหนด
มาตรฐานที่บรรดาสมาชิกของอินเทอรเน็ตตางรับรูรวมกันวาจะตองปฏิบัติในระหวางการสง/หรือการ
รับขอมูลที่อยูในรูปของกลุมขอมูลยอยๆ (packets)
 มาตรการสงผานสัญญาณขอมูลแบบ Packet Switching : เปนรูปแบบการรับสงขอมูลระหวาง
เครื่องคอมพิวเตอรภายในเครือขายที่ไดรับความนิยมมากที่สุด (เปนรูปแบบที่ใชกันอยูทางอินเทอรเน็ต)
เพราะมีประสิทธิภาพสูง สามารถรับ/สงขอมูลไดแมวาจะมีชองทางนําสัญญาณบางสวนเสียหายไป
เพราะขอมูลทั้งหมดจะถูกซอยแบงออกเปนกลุมยอยๆ เรียกวา Packets จากนั้น กลุมขอมูลเหลานี้จะ
ถูกสงไปในชองทางนําสัญญาณหลายๆ ชองตามแตวาหนทางใดจะสะดวกรวดเร็วมากที่สุด และเมื่อ
กลุมขอมูลทั้งหมดถูกสงไปถึงที่หมายมันก็จะถูกนํามาจัดเรียงลําดับเปนไฟลลไดเหมือนเดิม
 อุปกรณเราทเตอร (Router) : อยากจะเรียกเจาอุปกรณตัวนี้วา "อุปกรณตอเชื่อม" ตามลักษณะหนาที่
ที่มันจัดแจงกําหนดใหกลุมขอมูล (packets) หนึ่งถูกจัดสงจากเน็ตเวิรกหนึ่งไปยังอีกเน็ตเวิรกหนึ่ง แต
เนื่องจากหลังๆ นี้ผูคนในวงการคอมพิวเตอรตางลวนรูจักมันในชื่อทับศัพทวา "เราทเตอร" ไปแลว
ดังนั้น ก็เลยถือโอกาสเรียกทับศัพทตามไปดวยอีกคนหนึ่ง
หลักกิโลเมตรสุดทายของทางดวนขอมูล
การเพิ่มขีดสมรรถนะความเร็วใหกับเสนทางสื่อสารหลัก (Backbone improvement) นั้น ดู
เหมือนวาจะถูกอกถูกใจบรรดาผูมีสวนเกี่ยวของกับการใหบริการทางอินเทอรเน็ตเปนอยางมาก เพราะมันจะชวยสาน
ฝนเรื่องชีวิตแสนสุขในศตวรรษ 2000 ไดอยางพอดิบพอดี ลองจินตนาการถึงสภาพการใชชีวิตของครอบครัวทันสมัย
ขนาดเล็กในยุคที่ขอมูลถูกรับ/สงกันดวยความเร็วระดับ 3 gbps วาจะมีความสุขสักแคไหน ในเมื่อคุณพอบานสามารถ
จะใชหองนั่งเลนที่บานเปนที่ประชุมทางไกลกับเพื่อนรวมงานคนอื่นๆ พรอมไปกับการไลสํารวจเว็บไซทที่แสดงผล
ประกอบการของบริษัทหางรานตางๆ เพื่อประกอบการตัดสินใจในการสั่งซื้อขายหุนในตลาดหลักทรัพย (แนนอน ผาน
ทางอินเทอรเน็ตเชนกัน)
ในขณะที่คุณแมบานกําลังดําเนินธุรกิจของตนเองผานทางเครื่องคอมพิวเตอรในหองครัว โดยอาจจะ
เจรจาตอรองกับบริษัทคูคา พรอมๆ ไปกับการเรียนวิธีปรุงอาหารสูตรเด็ดสําหรับมื้อเย็น สวนคุณลูกที่อยูในหองนอน
ของตัวก็ใชคอมพิวเตอรอีกเครื่องหนึ่งเปนเครื่องชวยทําการบานสงครู ใชติดตอปรึกษาเรื่องการบานกับเพื่อน และ
สุดทายเมื่อการบานเสร็จแลว ก็ใชเครื่องคอมพิวเตอรตัวเดียวกันนี้แหละติดตอเขาไปที่เว็บไซทเกมสยอดนิยม เพื่อรวม
เลนเกมสสามมิติกับบรรดาเยาวชนคนอื่นๆ (แมวาเด็กจะสามารถเรียนรูวิทยาการที่ทันสมัยไดแทบจะทุกอยางจาก
อินเทอรเน็ต แตรัฐก็ยังคงกําหนดใหเด็กๆ ตองไปเขาชั้นเรียนเวลา
กลางวัน เพราะเด็กๆ นั้นจําเปนตองมีปฏิสัมพันธกับครูและเพื่อนใน
วัยเดียวกัน)
อยางไรก็ตาม จินตนาการที่ดูเหมือนฝนนี้จะคง
เปนความฝนอยูตอไปอีกไมนอยกวาสามป เพราะปญหาขอจํากัด
ดานความเร็วของการรับ/สงขอมูลระหวางบริษัทผูใหบริการ
อินเทอรเน็ต (ISP) กับบรรดาสมาชิกผูใชบริการ หรือปญหาที่

6. 6
ผูเชี่ยวชาญฝรั่งเรียกวา "ไมลลสุดทาย (The last mile)" ซึ่งผูเขียนถือโอกาสเรียกใหเปนไทยๆ หนอยวาปญหา "หลัก
กิโลเมตรสุดทายบนทางดวนขอมูล" อันเปนปญหาที่เกิดขึ้นจากขอจํากัดสําคัญสองอยาง อยางแรกคือความดอย
ประสิทธิภาพของชองทางนําสัญญาณที่มีความเร็วไมสูงพอ (Low-speed connection) อยางที่สอง ก็คือความคับคั่ง
จอแจแบบจราจรคอขวด (bottleneck) ที่เกิดจากขอมูลปริมาณมหาศาลจากบานเรือนนับเปนรอยเปนพันหลังตองถูก
รวบรวมมาผานคอมพิวเตอรของศูนยบริการอินเทอรเน็ตเพียงจุดเดียวกอนขึ้นสูทางดวนขอมูล
ในการทําความเขาใจกับเรื่องขีดจํากัดดานความเร็วของชองทางนําสัญญาณนั้น เราควรไดศึกษา
พื้นฐานโครงสรางของเครือขายการสื่อสารในสหรัฐฯ และในประเทศที่เจริญแลวสักนิดวา ทําไมผูบริโภคในประเทศ
เหลานี้ถึงจําตองทนใชชองทางนําสัญญาณคุณภาพต่ําอยูอีกทั้งที่มีเทคโนโลยีใหมๆ ใหเลือกไดแลว คําตอบก็คือ "ความ
คุมคาและความเหมาะสมเปนตัวกําหนด" เพราะคาใชจายสําหรับบริการเสนทางสื่อสารสมรรถนะสูงอยาง T1 หรือ
ISDN นั้นมีราคาคอนขางแพงเอามากๆ ทําใหบรรดาอเมริกันชนสวนใหญยังคงอาศัยการสื่อสารผานโมเด็ม 56 kbps
และสายโทรศัพทธรรมดาอยู อยางการสํารวจครั้งลาสุดของบริษัทฟอเรสเตอรนั้นระบุวาบริการ ISDN ในสหรัฐฯ มียอด
สมาชิกอยูแค 300,000 รายเทานั้น (หมายเหตุ โมเด็ม 56 kbps อาจจะมีความเร็วพอสมควร แตก็ถูกจํากัดดวย
สมรรถนะของสายโทรศัพทอยูดี ยกตัวอยางเชนการเชื่อมอินเทอรเน็ตจากบานของผูเขียน บางครั้งขอมูลถูกโหลดมา
ดวยความเร็วแค 32 บิทตอวินาทีแคนั้น)
ทางออกที่พอจะมองเห็นในขณะนี้สําหรับอเมริกันชนคือ การปรับเปลี่ยนไปใชวิธีสื่อสารผานเคเบิ้ล หรือ
บริการ DSL แทน เพราะดวยสมรรถนะของสายเคเบิ้ลที่ถูกวางเครือขายอยูทั่วสหรัฐฯ จะมีขีดความสามารถในการรับ/
สงขอมูลไดสูงถึง 3 mbps (เวลาเปลี่ยนชองทางสื่อสารจากสายโทรศัพทมาเปนสายเคเบิ้ล ตัวอุปกรณโมเด็มก็จะตอง
เปลี่ยนดวย เพราะตองใชโมเด็มที่ออกแบบมาสําหรับใชกับสายเคเบิ้ลโดยเฉพาะเรียกวา "เคเบิ้ลโมเด็ม") ในขณะที่
บริการ DSL ซึ่งมีใหกับผูใชโทรศัพทสหรัฐฯ ก็จะมีความเร็วในการรับ/สงสัญญาณขอมูลระหวาง 256 kbps ถึง 1.5
mbps อยางไรก็ตาม ผูเชี่ยวชาญสวนใหญเชื่อวาความเร็วของเคเบิ้ลโมเด็มและ DSL จะไมสามารถเพิ่มสูงขึ้นไปกวานี้
แนๆ ในอีกชวงสองสามปขางหนา ซึ่งก็หมายความวา ผูใชบริการอินเทอรเน็ตในสหรัฐฯ จะตองเผชิญกับปญหาหลัก

7. 7
กิโลเมตรสุดทายบนทางดวนขอมูลตอไปอีกสามปเชนกัน
ทางออกที่ปลายอุโมงค
แมวาชองการสื่อสารขอมูลสวนใหญจะถูกจํากัดอยูที่ระดับความเร็วประมาณ 256 kbps ถึง 3 mbps
ตอไปอีกสามปขางหนา แตก็ใชวาจะไมมีทางออกเสียเลยสําหรับนักอินเทอรเน็ตใจรอน มันยังคงมีชองทางดวนพิเศษ
บางชองทางใหเลือกได ยกตัวอยางเชน บริการที่มีชื่อวา ION (Integrated On-demand Network) ของบริษัทสป
ริ้นทซึ่งออกแบบมาไวสําหรับการสื่อสารขอมูลความเร็วสูงโดยเฉพาะ ทําใหผูใชบริการ ION สามารถรับ/สง
สัญญาณเสียงพูด, สัญญาณวิดีโอ, รวมไปกับสัญญาณขอมูลไปพรอมๆ กันไดดวยความเร็วสูงถึง 620 mbps
สิ่งที่ผูใชบริการ ION ตองทําเพื่อแลกมาซึ่งสิทธิพิเศษในการสื่อสารนั้น เริ่มดวยการสมัครเขาเปนสมาชิก
กับบริษัทสปรินท (เสียคาสมาชิกแรกเขาเทาไรในเอกสารไมไดระบุไว) จากนั้นก็ตองหาซื้ออุปกรณเชื่อมตอสัญญาณ
(ION integrated Service Hub) ซึ่งมีราคาจําหนายประมาณ $200 - $300 มาตอเชื่อมระหวางปลั้กโทรศัพทกับปลั้ก
บนแผงวงจรอีเทอรเน็ตในเครื่องคอมพิวเตอร โดยราคาขนาด$200-$300 นี้นับวาไมแพงเลย เพราะราคาอุปกรณ DSL
และเคเบิ้ลโมเด็มก็อยูในเกณฑเดียวกัน นอกจากคาใชจายตั้งตนคราวๆ ตามที่วามาแลว ผูใชบริการ ION ก็จะตองเสีย
คาบริการรายเดือนในอัตรา $100
บริการ ION ราคา $100 ตอเดือนที่วาประกอบไปดวย ชองทางการเชื่อมโยงเขาสูอินเทอรเน็ตความเร็ว
สูงแบบถาวรหนึ่งชองทาง (Persistent Internet connection), บริการประชุมทางไกล (Videoconference), บริการ
โทรศัพทระบบที่มีการแจงหมายเลขโทรฯ เขาอยางอัตโนมัติ (Local calling with Caller ID ), บริการโทรศัพททางไกล
ชนิดไมจํากัดการโทรฯ (Unlimited long-distance calling) และบริการพิเศษอื่นๆ อีกสักสองสามอยางตามแตที่

8. 8
บริษัทสปริ้นทจะเห็นวาเหมาะสม ฯลฯ (หมายเหตุ แมวาจะใชชื่อบริการวาชองทางเชื่อมโยงอินเทอรเน็ตความเร็วสูง
แตบริษัทสปรินทก็ไมสามารถรับประกันความเร็วในการใชจริงๆ ได เพราะถาหากเปนการติดตอเขาสูเครื่องเซิรฟเวอร
หรือเว็บไซทที่อยูนอกเครือขายของ ION ก็คงจะตองใชความเร็วเทาที่เครื่องเซิรฟเวอรหรือเว็บไซทที่เราติดตอเขาไปจะ
เอื้ออํานวยให)
นอกเหนือจากบริการ ION ของบริษัทสปริ้นทแลว ก็ยังมีผูประกอบการดานการสื่อสารอีกสองสาม
บริษัทในสหรัฐฯ ที่ไดจัดตั้งธุรกิจบริการสื่อสารความเร็วสูงขึ้นมาเพื่อแกไขปญหาหลักกิโลเมตรบนทางดวนขอมูลเปนการ
เฉพาะ อันไดแก บริษัททาลิเจนทที่มีนิวาสสถานอยูในรัฐเวอรจิเนีย และบริษัทวินสตารแหงนิวยอรก โดยทั้งสอง
บริษัทนี้จะใชวิธีกําหนดชองทางสื่อสารผานคลื่นวิทยุแทนที่จะตองมาลากสายเคเบิ้ลใหยุงยากสิ้นเปลือง เพียงแต
ผูรับบริการจะตองติดตั้งจานสงสัญญาณ (dish) ขนาดใหญเทาจานสเต็กไวบนหลังคาบาน เพื่อสงสัญญาณขอมูลเขาไป
ยังศูนยรับสัญญาณสวนกลางที่บริษัท
โดยในระยะแรกๆ นั้น บริการสื่อสารความเร็วสูงไร
สายของบริษัททาลิเจนทและวินสตารจะยังครอบคลุมอยูเฉพาะละแวก
เมืองใหญๆ และชุมชนที่มีธุรกรรมเยอะเทานั้น (อาศัยปจจัยเรื่องความ
คุมคาตอการลงทุน และจํานวนสมาชิกเขามาตัดสินใจกําหนดจุด
ใหบริการ) เชน บริษัททาลิเจนทนั้นมีศูนยบริการทั้งหมด 30 แหง
ในขณะนี้และจะขยายออกไปเปน 60 แหงภายในชวงระยะเวลาสองป
ในขณะที่บริษัทวินสตารนั้นเริ่มกอตั้งศูนยบริการของตนไวในปที่แลวถึง
15 แหง ครอบคลุมเมืองธุรกิจชั้นนําของโลกอยาง ชิคาโก, เดนเวอร, ลอสแองเจลิส, และกรุงวอชิงตัน ดีซี ฯลฯ
ตอจากนั้นก็จะจัดตั้งศูนยบริการเพิ่มขึ้นอีก 25 แหงภายในสิ้นปนี้
(จากขอมูลที่ปรากฏในนิตยสารพีซีเวิลด ผูเขียนมีขอสังเกตุวาทางบริษัทระบุประเภทของสัญญาณที่จะ
ถูกสงออกจากจานบานพักอาศัยกลับไปทางบริษัทแคสัญญาณเสียงพูดและสัญญาณขอมูลเทานั้น ไมไดครอบคลุมไปถึง
สัญญาณวิดีโอ ทั้งที่ขีดสมรรถนะของระบบการสื่อสารไรสายแบบนี้นาจะรองรับความเร็วของการรับ/สงขอมูลไดสูงถึง
622 mbps อันนี้เปนไปไดวาชองทางนําสัญญาณขาออกจากบริษัทสามารถรองรับสัญญาณวิดีโอได แตชองทางนํา
สัญญาณขากลับอาจจะไมพอรองรับ เพราะถาสัญญาณขอมูลจากบานสมาชิกทุกๆ หลังถูกสงไปที่ศูนยกลางพรอมๆ กัน
อาจจะเกิดสภาพการจราจรคอขวด )
อนาคตของศูนยบริการอินเทอรเน็ต
สุดทาย เมื่อทั้งผูใชคอมพิวเตอรและบริษัทผูประกอบการดานการสื่อสารตางพากันเรงขีดสมรรถนะ
ความเร็วในการรับสงขอมูลขึ้นมากๆ ปญหาการจราจรคอขวดก็จะเปลี่ยนตําแหนงไปอยูที่จุดเชื่อมโยงขอมูลที่
ศูนยบริการอินเทอรเน็ต (ISPs) แทน เพราะเมื่อเครื่องคอมพิวเตอรตามบานทํางานไดเร็วขึ้น ขอมูลก็จะทะลักออกมา
จากบานเรือนแตละหลัง แลววิ่งไปจุกกันอยูบริเวณคอคอดของศูนยบริการอินเทอรเน็ต ซึ่งบรรดาผูใชคอมพิวเตอรตาม
บานเหลานี้สมัครเปนสมาชิกอยู กอนที่จะถูกบริหารจัดสงไปยังเปาหมายที่อยูปลายทางบนอินเทอรเน็ต ในทางกลับกัน
เวลาที่ผูใชคอมพิวเตอรแตละบานสํารวจอินเทอรเน็ต ขอมูลจํานวนมหาศาลที่วิ่งมาตามเสนทางสื่อสารหลัก
(backbone) ก็จะมาจุกตัวที่ศูนยบริการอินเทอรเน็ต กอนที่จะทยอยสงใหกับเครื่องคอมพิวเตอรสมาชิกแตละเครื่อง

9. 9
ทางออกในเชิงเทคนิคที่พอจะชลอปญหาการจราจรคอขวดดังกลาวไดก็คือ ตองพยายามจํากัดปริมาณ
ขอมูลที่ผานศูนยบริการอินเทอรเน็ตมิใหมีปริมาณมากเกินไป เชน อาจจะจํากัดวาสมาชิกศูนยบริการอินเทอรเน็ตแตละ
รายจะตองเลือกบริการชองทางสื่อสารที่มีความเร็วไมเกิน 1 mbps (หมายถึงผูใชบริการ DSL เพราะถารับ/สงขอมูลผาน
สายโทรศัพทธรรมดาดวยโมเด็ม ทําอยางไรก็ไมถึง 1 mbps อยูแลว) ซึ่งเปรียบไปแลวก็คลายๆ กับมาตรการของ ผูวา
กทม. ที่พยายามกําหนดใหรถไมมีผูโดยสารหามเขาไปวิ่งบนถนนสีลม อันออกจะเปนการจํากัดเสรีภาพและทํารายจิตใจ
นักเลนอินเทอรเน็ตมากเกินไปหนอย เพราะขนาดความเร็ว 7 mbps ที่ระบบบริการ DSL รองรับไดก็ยังไมคอยจะสะใจ
นักอินเทอรเน็ตใจรอนเลย หากไปจํากัดไวแค 1 mbps คงจะหงุดหงิดแย
ยิ่งไปกวานั้น หากเรายอนกลับมาดูถึงงานวิจัยดานการสื่อสารขอมูลที่กําลังเรงพัฒนากันอยูขณะนี้ ก็จะ
พบวากําลังจะมีบริการ DSL รุนใหมขนาดความเร็ว 20 mbps ถึง 25 mbps ออกมาใหทดลองใชไดภายในปสองปนี้ ที
นี้ ถาบริการ DSL รุนความเร็วสูงปรี๊ดที่วานี้ออกมาใชไดเมื่อไหร ก็เทากับการจราจรของขอมูลบนอินเทอรเน็ตทั้งหมดจะ
ไปติดแหงกกันอยูตรงศูนยบริการอินเทอรเน็ตพอดี (เปรียบงายๆ เหมือนรถยนตเปนพันๆ คันที่วิ่งกันมาจากชลบุรีดวย
ความเร็ว 120 กม/ชั่วโมง แลวตองมาติดรอจายเงินคาทางดวนคันละ 2 นาที อยูที่ดานทางดวนบางนา กอนที่จะกลับขึ้น
ไปทําความเร็ว 120 กม/นาทีไดใหม หลังจากขึ้นทางดวนไปแลว สภาพการจราจรคอขวดเปนอยางไรก็อยางนั้นแหละ)
ปญหาของศูนยบริการอินเทอรเน็ตไมไดมี
เฉพาะแงเทคนิคเทานั้น แตยังมีปญหาในแงของการลงทุน
อีกดวย เพราะหากจะตอบสนองความตองการของ
ผูใชบริการใหไดอยางสุดๆ จริงๆ บริษัทผูดําเนินการดาน
ศูนยบริการอินเทอรเน็ตจะตองทุมเงินลงทุนพัฒนากิจการกัน
ขนานใหญ ยกตัวอยางเชนการใหบริการขอมูลสัญญาณ
วิดีโอแจวๆ ใหกับสมาชิกสักสิบรายพรอมๆ กันนั้น ตีเสียวารายหนึ่งจะตองรับ/สงขอมูลดวยความเร็ว 6 mbps
ศูนยบริการอินเทอรเน็ตจะตองลงทุนเพิ่มขึ้นอีกสัก $35,000 ถึง $40,000 ตอเดือนสําหรับคาเชาสายสัญญาณความเร็ว
สูงระดับดังกลาว จึงมีคํากลาวในหมูผูเชี่ยวชาญดานการสื่อสารขอมูลบนอินเทอรเน็ตวา "ธุรกิจศูนยบริการอินเทอรเน็ต
ขนาดเล็กในสหรัฐฯ จะตองมวนเสื่อไปหมด หากวาบรรดาผูประกอบการดานการสื่อสาร DSL จะยังคงพัฒนาขีด
ความสามารถในการบริการของตนไปในอัตราเร็วเทาที่เปนอยูนี้"
ปญหาเรื่องความคุมทุนหรือไมคุมทุนนี้จะบรรเทาลงไปไดบาง หากเปนศูนยบริการอินเทอรเน็ตขนาด
ใหญที่มีเสนทางสื่อสารหลัก (backbone) ของตัวเอง ไมตองไปเชาชวงเสนทางนําสัญญาณมาจากคนอื่น ตัวอยางของ
ศูนยบริการอินเทอรเน็ตขนาดใหญที่วานี้ ไดแก บริษัทสปริ้นท และบริษัทเอทีแอนดที ซึ่งมีลักษณะการใหบริการ
สื่อสารขอมูลความเร็วสูง T1 ใหกับลูกคาของตน ทํานองวา ถาลูกคาสมัครเขารับบริการแบบ T1 และติดตอเขาสูเครื่อง
เซิรฟเวอรบนอินเทอรเน็ตที่ใชระบบสื่อสาร T1 เหมือนกัน การรับ/สงขอมูลระหวางกันก็จะเปนไปในพริบตา ไมวา
ขอมูลนั้นจะเปนภาพสามมิติ หรือสัญญาณวิดีโอ หลายๆ คนเลยนิยมเรียกศูนยบริการอินเทอรเน็ตที่ใหบริการสื่อสาร
ระดับ T1 นี้วา "T1 TSP"
โดยศูนยบริการอินเทอรเน็ตกลุม T1 TSP เหลานี้ สวนใหญก็มักจะมีลูกเลนพิเศษมาคอยเอาใจ และ
คอยอํานวยความสะดวกใหกับสมาชิก เชน บางรายอาจจะใชมาตรการ One-stop shopping ซึ่งอนุญาตใหลูกคา
สามารถใชบริการที่เกี่ยวกับการสื่อสารไดทุกชนิดผานชองทางสื่อสาร T1 คือ จะใชเปนโทรศัพทก็ได, จะใชเปนชองทาง

10. 10
บันเทิงก็ได, หรือจะใชเปนชองทางสํารวจอินเทอรเน็ตก็ไดเชนกัน ฯลฯ เรียกวาคาใชจายทุกอยางที่เกี่ยวกับการสื่อสาร
จะถูกรวมมาไวในใบเสร็จเดียวเลย (ไอเรื่องรวมคาบริการทุกอยางมาไวในใบเสร็จเดียวนี้อาจจะดูเหมือนสะดวก แตก็
อาจจะมีขอเสียในแงที่ทําใหลูกคารูตัววาในแตละเดือนนั้นตนเองตองเสียเงินไปกับเรื่องสิ้นเปลืองเหลานี้มากมายขนาด
ไหน ทําใหบางครั้งสูแยกบิลแลวแอบตอดกินไปเรื่อยๆ โดย
ผูบริโภคไมรูตัวไมได)
สวนทางฝายศูนยบริการอินเทอรเน็ตขนาดเล็กที่
ตองยืมจมูกคนอื่นหายใจในการติดตอเขาสูอินเทอรเน็ต เพราะไม
มีเสนทางสื่อสารหลัก (Backbone) เปนของตนเองนั้น ก็คง
จะตองลําบากหนอยในการเอาตัวรอดจากสถานการณปญหาการ
จรจรคอขวดของขอมูล เพราะเทาที่มีการประมาณการณโดย
ผูเชี่ยวชาญ ตางก็มีขอสรุปออกมาใกลเคียงกันวา ประดา
ศูนยบริการอินเทอรเน็ตขนาดเล็กจํานวนกวา 5,000 รายในสหรัฐฯ นั้น จะตองสูญหายไปจากตลาดสักครึ่งหนึ่งเปน
อยางนอยในระยะเวลาอีก 18 เดือนขางหนา ในขณะที่พวกที่เหลือรอดจากภาวะวิกฤตก็ตองดิ้นรนและเปลี่ยนพฤติกรรม
ของตนเองออกไปจากเดิม คือ แทนที่จะกินหัวคิวคาติดตอเขาสูอินเทอรเน็ตจากลูกคาเฉยๆ ก็อาจจะตองหาบริการ
พิเศษที่ดึงดูดใจพอเขามาเสริม อาจจะใชวิธีเจาะตลาดกลุมยอยๆ (niche marketing) เลือกลูกคากลุมสตรี กลุมเด็ก
หรือกลุมวัยรุนอะไรทํานองนี้ หรือไมงั้นก็อาจจะตองรับจางเขียนโฮมเพจใหกับลูกคา ฯลฯ
ภาวะหนักอึ้งของกระดูกสันหลัง
ขอยอนกลับมาคุยเรื่องเสนทางสื่อสารหลัก หรือ Backbone กันอีกที เพราะเปนสวนที่จะตองแบก
รับภาระอันหนักอึ้งของประดาขอมูลทั้งหลายที่วิ่งไปวิ่งมาบนอินเทอรเน็ต สมกับที่ถูกตั้งชื่อไวแตแรกวา "กระดูกสันหลัง"
(คลายๆ กับที่บานเราเคยเอาคําวากระดูกสันหลังมาใชเรียกชาวนานั่นแหละ !) เพียงแตวากระดูกสันหลังของ
อินเทอรเน็ตนั้นไมไดมีอยูแคโครงเดียว แตมีอยูมากมายทั่วโลก เฉพาะในสหรัฐอเมริกาก็มีอยูไมรูกี่โครงแลว เพราะมีทั้ง
กระดูกสันหลังดั้งเดิมที่ถูกวางไวโดยมูลนิธิวิทยาศาสตรแหงชาติ (National Science Foundation) เพื่อเชื่อมโยง
ขอมูลระหวางองคกรวิจัยชั้นนําในสหรัฐฯ ดวยความเร็วระดับ 56 kbps และโครงกระดูกเอกชนที่ถูกวางพาดไปทั่ว
ประเทศโดยฝมือของบริษัทสปริ้นท, จีทีอี, ไอบีเอ็ม, และเอ็มซีไอ เวิลดคอม ฯลฯ
บรรดาบริษัทเจาของเสนทางสื่อสารหลักเหลานี้สวนใหญก็มักจะมีธุรกิจศูนยบริการอินเทอรเน็ตของ
ตนเอง จึงมักจะถูกเรียกวาเปนศูนยบริการอินเทอรเน็ตระดับ T1 TSP และเมื่อการใชงานทรัพยากรในรูปเสนทาง
สื่อสารหลักนี้มีอยูเหลือเฟอ หลายรายก็จะขายสิทธิการใชเสนทางสื่อสารตอใหกับศูนยบริการอินเทอรเน็ตรายยอยที่ไม
มีเสนทางสื่อสารหลักของตนเองตอไป จนบางครั้งมีการขายตอกันไปอีกหลายทอดคลายๆ กับวัฎจักรของชีวิต ทํานอง
ปลาใหญกินปลากลาง ปลากลางกินปลาเล็ก ไลกันไปเรื่อย ผลสุดทายจึงทําใหใตพื้นผิวดินของประเทศสหรัฐอเมริกา
นั้นเต็มไปดวยโครงขายใยแกวนําแสงกระจายอยูทั่วไปหมด
จํานวนของเสนใยแกวนําแสงใตพื้นทวีปอเมริกาเหนือนั้นมีมากถึงขนาด จิม เซาทเวอรธ แหงบริษัท
คอนเซ็นตริก เน็ตเวิรกแซววา หากมีอุกกาบาตพุงเขาชนโลกจริงตามภาพยนตเรื่องอมาเก็ดดอน อุกกาบาตที่วานั้นก็คง
จะเดงดึ๋งกลับไปดวยความเร็วใกลๆ กับขามาเลยทีเดียว เพราะบรรดาเสนใยแกวนําแสงใตดินจะทําหนาที่คลายๆ กับตา

11. 11
ขายแร็กเก็ตของไมตีเทนนิสขนาดยักษ นอกจากนั้น ตัวจิม เซารทเวอรธ ยังจินตนาการเรื่องโจกเกี่ยวกับเรื่องใยแกวนํา
แสงใตดินตอไปอีกวา ถาหากบรรดาผูใชบริการอินเทอรเน็ตผานทางสายเคเบิ้ล 16 ลานสาย และผูใชบริการ DSL เกิด
ติดตอเขาสูอินเทอรเน็ตพรอมกัน โลกเราคงจะสวางไสวไปดวยแสงไฟสัญญาณยังกับตนคริสตมาสเลยทีเดียว
อยางไรก็ตาม เรื่องโจกไฟตนคริสมาสตของจิมคงจะเปนไดแคเรื่องโจกเพราะในความเปนจริง หาก
แสงไฟในทอใยแกนําแสงเกิดหลุดรอดออกมาใหตาเห็นได สัญญาณขอมูลก็คงจะวิ่งไปไมถึงปลายทางแน นอกจากนั้น
ในทางปฏิบัติแลวในแตละชั่วขณะจะมีเพียงสายเคเบิ้ลอยูจํานวนหนึ่งเทานั้นที่มีการทํางาน สวนสายเคเบิ้ลที่เหลือจะสงบ
รอสัญญาณ สํานวนนักคอมพิวเตอรเรียกสายเคเบิ้ลที่ไมมีสัญญาณขอมูลวิ่งผานวา "Dark cable" และไอเจาสาย Dark
cable เหลานี้นี่เองที่จะทําหนาที่เหมือนกําลังสํารองไวสําหรับกรณีที่โลกเรามีการพัฒนาไฟลลขอมูลใหใหญขึ้น หรือมี
การเพิ่มขีดความเร็วของการรับ/สงสัญญาณมากขึ้น
กระนั้น ก็อดจะมีผูตั้ง
คําถามติดตามมาไมไดวา "เราควรจะทํา
อยางไร หากบรรดาสายเคเบิ้ลที่มีฝงอยูใต
พื้นชักจะรองรับสัญญาณขอมูลบนโลกไวได
ไมไหว เพราะถาหากจะขุดทอเดินสายกัน
ตอไป ก็อาจจะตองไปชนกับบรรดาสายเคเบิ้ลเกาๆ ที่เคยมีการมากอนแลว" และนั่นเองคือที่มาของความพยายามที่จะ
รีดเอาสมรรถนะความเร็วของการรับ/สงสัญญาณใหมากขึ้นจากสายเคเบิ้ลที่มีฝงไวแตเดิม เชนเสนทางสื่อสารหลักที่เคย
ใชมาตรฐานสื่อสารแบบ OC-12 ความเร็ว 622 mbps ที่ถือกันวาเร็วที่สุดขณะนี้ ก็จะตองปรับเปลี่ยนไปใชระบบ OC-
48 ที่รองรับสัญญาณขอมูลไดดวยความเร็วถึง 2.5 gbps แทน ดังจะเห็นไดจากการที่บริษัทสปรินทไดออกมาประกาศ
วาจะปรับเปลี่ยนไปใชระบบ OC-48 ในเร็วๆ นี้
นอกจากนั้น ยังมีขอเสนอแนะจากบริษัทวิจัยดาตาเควสตวา หากผูประกอบการดานเสนทางสื่อสาร
หลักรายใดไมคิดปรับเปลี่ยนไปใชระบบ OC-48 ก็คงจะดําเนินธุรกิจในสหรัฐฯ ไดยาก เพราะความโอชารสของธุรกิจ
ใหบริการเสนทางสื่อสารหลัก (backbone) ที่มีลักษณะเหมือนเสือนอนกินอยูกลายๆ นี้ไดกระตุนใหมีผูประกอบการราย
ใหมพยายามขอเขามาสวนรวมในสวนแบงตลาดอยูตลอดเวลา
อยางลาสุดนี้ก็คือ บริษัทเควสทคอมมูนิเคชั่นซึ่งมีฐานที่มั่นในเมืองเดนเวอรซึ่งเปดตัวธุรกิจของตน
ออกมาดวยเครือขายการสื่อสาร Macro Capacity Fiber Network ซึ่งพรอมจะเปดใหบริการเสนทางสื่อสารหลักใน
ระบบดิจิตัลสมบูรณแบบระยะทาง 18,500 ไมลลของตนไดภายในเดือนมีนาคมนี้ อันจะสงผลใหผูใชบริการซึ่งอาศัยอยู
ในเมืองใหญๆ ของสหรัฐฯ กวา 130 เมือง สามารถติดตอเขาสูอินเทอรเน็ตดวยความเร็วสูง และสามารถรับบริการ
สื่อสารเบ็ดเสร็จซึ่งครอบคลุมทั้งโทรศัพทและไฟลลขอมูลภายในชองทางเดียว ไมตางไปจากบริการของยักษใหญดาน
สื่อสารรุนเกาๆ อยางสปริ้นท, จีทีอี หรือ ไอบีเอ็ม ฯลฯ จะมีตางออกไปหนอยเดียวก็ตรงที่โฆษกของบริษัทเควสตระบุวา
คาบริการของตนจะถูกกวามากเทานั้น
อยางไรก็ตาม ใชวาธุรกิจวางเครือขายเสนทางสื่อสารหลักดวยเสนใยแกวนําแสงจะไมมีขอจํากัดเอา
เสียเลย เพราะเมื่อตองลากสายเขาไปในชุมชนที่หางไกลกันมากๆ หรือตองลากสายผานน้ําผานทะเล ความคุมคาของ
การลงทุนก็เริ่มจะหมดไป ทําใหเกิดชองทางตลาดของเสนทางสื่อสารหลักอีกระบบหนึ่งขึ้นมา นั่นคือ เครือขายเสนทาง
สื่อสารหลักซึ่งใชคลื่นแมเหล็กไฟฟา หรือเรียกงายๆ วาเปน "ระบบเสนทางสื่อสารหลักไรสาย (Wireless backbone)"

12. 12
อยางเชนที่กําลังเริ่มดําเนินการอยูในกรุงวอชิงตันดีซีในขณะนี้โดยบริษัทเทเลเดซิค และคาดวาจะเสร็จสิ้นสมบูรณพรอม
ใหบริการไดภายในระยะเวลาไมเกินสิ้นป ค.ศ. 2003
โดยเครือขายเสนทางสื่อสารหลักไรสายของบริษัทเทเลซิคนี้จะประกอบไปดวยดาวเทียมขนาดเล็ก
จํานวน 288 ลูก ทําหนาที่รับสงสัญญาณขอมูลกับศูนยบริการอินเทอรเน็ตที่กระจายกันอยูทั่วๆ พื้นทวีปอเมริกาเหนือ
จากนั้นศูนยบริการอินเทอรเน็ตก็จะเปดบริการสื่อสารขอมูลตอไปยังผูรับบริการตามบานอีกทอดหนึ่งดวยความเร็ว 64
mbps สําหรับการดาวนโหลดขอมูลลงมาจากอินเทอรเน็ต (แตจะมีความเร็วลดลงเหลือ 2 mbps เมื่อตองการอัพโหลด
ขอมูลจากเครื่องคอมพิวเตอรที่บานยอนกลับไปยังอินเทอรเน็ต) แมวา ความเร็วขนาด 64 mbps นี้จะดูต่ําไปสักนิดเมื่อ
เทียบกับการใชเสนทางสื่อสารหลักในรูปใยแกวนําแสง แตมันก็ถือวามากเหลือเฟอสําหรับพื้นที่ที่มีขอจํากัดดานการวาง
เครือขายสายเคเบิ้ล หรือในประเทศที่สาธารณูปโภคแยมากๆ อยางเชนในกรุงนิวเดลีประเทศอินเดียที่ความเร็วของ
สัญญาณแค 6 mbps นั้น หากไดปรับเปลี่ยนมาใชเสนทาง 64 Mbps ของบริษัทเทเลเดซิคก็นาจะถือวาคุมสุดๆ แลว
ดวยคุณสมบัติที่โดดเดนในเรื่องครอบคลุมพื้นที่ไดกวาง แตมีขอจํากัดเรื่องความเร็วเชนนี้ ทําใหรัสเซล
แด็กกาต ประธานบริษัทเทเลเดซิคได
ประกาศตัวออกมาอยางชัดแจงวา
ทางบริษัทไมคิดจะเขาไปแขงขันกับ
ธุรกิจเสนทางสื่อสารหลักใยแกวนํา
แสงในทวีปอเมริกาเหนืออยาง
แนนอน แตจะมุงเจาะลูกคา
เปาหมายที่กระจายออกไปกวางๆ ทั่ว
โลกแทน พูดงายๆ คือมุงเนนจะให
เปนธุรกิจอินเตอรฯ นั่นแหละ เชน
ในประเทศไทยเรานี้ก็นาจะมีความ
เปนไปไดที่จะถูกเจาะตลาดเขามา
โดยบริษัทเทเลเดซิค อยางไรก็ตาม
ใชวาบริษัทเทเลเดซิค จะละทิ้งตลาดภายในประเทศของตนไปเสียเลยทีเดียว ลาสุดก็ไดขาววามีการเซ็นสัญญากันไป
เรียบรอยแลวกับศูนยบริการอินเทอรเน็ตชื่อ Medicine Hat ในมลรัฐไวโอมิง
รูปที่ 2 จิม เซาทเวอรธ แหงบริษัทคอนเซ็นตริก เน็ตเวิรกแซววา " หากมีอุกกาบาตพุงเขาชนโลก มันคงจะเดงดึ๋งกลับไปดวยมีตาขายเสน
ใยแกวนําแสงจํานวนมหาศาลอยูใตดิน"
แนวโนมคือ "บริการครบวงจร"
มีบางสิ่งในชีวิตประจําวันบางอยางที่พอเราคุนเคยกับมันมากๆ แลวก็เลยละเลยที่จะตั้งคําถามกับมันวา
ทําไมถึงตองทําอยางนั้น ทําไมถึงไมทําอยางอื่น และรูไดอยางไรวาวิถีที่เราดําเนินไปในปจจุบันคือสิ่งที่ดีที่สุดแลว เรื่อง
ของการสื่อสารก็เปนหนึ่งในความคุนเคยที่วานั้น พวกเราตางคุนเคยกับการที่จะใชการสื่อสารดวยเสียงพูดทางโทรศัพท,
รับสงภาพเอกสารดวยแฟกซ, รับขาวสารบันเทิงและภาพเคลื่อนไหวทางโทรทัศน, แลกเปลี่ยนไฟลลขอมูลคอมพิวเตอร
ดวยโมเด็ม, รับฟงเสียงเพลงและขาวสารทางวิทยุ ฯลฯ

13. 13
แมกระทั่งบรรดาผูประกอบการที่ใหบริการสื่อเหลานี้เราก็พลอยไปจํากัดใหเลือกทําเพียงอยางใดอยาง
หนึ่ง เชน พวกทําเคเบิ้ลทีวีก็ตองทําเฉพาะเคเบิ้ลทีวีจะแพรภาพใหใครดูฟรีๆ แลวหารายไดจากโฆษณาไมได, พวก
เจาของบริการโทรศัพทก็ใหทําเฉพาะโทรศัพทจะไปใหบริการอยางอื่นดวยไมได ฯลฯ อยางไรก็ตาม เมื่อโลกเรา
พัฒนาขึ้นไปมากๆ ก็เริ่มมีผูคนตั้งขอสังเกตุวาสื่ออิเล็กทรอนิกสตางๆ นี้บางทีมันก็สามารถจะพวงบริการไปดวยกัน
ทําไมถึงตองมีการจํากัดใหชองทางสื่อสารหนึ่งๆ ทําหนาที่เฉพาะเจาะจงลงไป ทั้งๆ ที่ถาบริหารชองทางสื่อสารใหดี เรา
ก็อาจจะประหยัดทรัพยากร และเอื้อประโยชนใหกับประชาชนซึ่งอยูในฐานะผูบริโภคสื่อไดมากกวา
ยกตัวอยางเชน การโทรศัพททางไกลไปตางประเทศนั้นหากใชชองทางสื่อสารทางโทรศัพทปรกติจะ
สิ้นเปลืองทรัพยากรและคาใชจายของผูโทรฯ สูงกวาการระบบไปรษณียเสียง (voice mail) ทางอินเทอรเน็ตมาก ทั้งๆ
ที่ ถาเราพัฒนาเครือขายเสนทางสื่อสารหลักขามประเทศใหดีกวานี้ เราจะสามารถพูดคุยโตตอบขามทวีปผาน
อินเทอรเน็ตในลักษณะเรียลไทมไดเลย แถมยังจะมีภาพของคูสนทนาปรากฏบนหนาจอใหเห็นไดอีกตางหาก
อาจจะเปนดวยเหตุผลเชนนี้ก็ได ที่ทําใหรัฐบาลสหรัฐฯ ยุค นายบิลล คลินตันไดประกาศยกเลิก
กฏเกณฑขอจํากัดดานการสื่อสารซึ่งแยกบริการโทรศัพทพื้นที่, โทรศัพททางไกล, เคเบิ้ล, และบริการขอมูลคอมพิวเตอร
ฯลฯ ไปเมื่อสองสามปที่แลว (เรื่องกฏหมายนั้นผูเขียนไมถนัด แตเชื่อในเมืองไทยเรายังมีกฏเกณฑอันรุงรังเหลานี้บังคับ
ใชอยู ไมอยางนั้นพวกสัมปทานดานการสื่อสารคงไมร่ํารวยอูฟูกันเชนทุกวันนี้) ฉนั้น เมื่อเราพิจารณาถึงระบบการ
สื่อสารขอมูลในสหรัฐจึงไมนาแปลกใจที่เราจะพบวาเริ่มมีการเหลื่อมกันอยูระหวางสื่อแตละประเภท เชน ยักษใหญดาน
ทีวีก็ชักจะมามีบทบาทมากขึ้นในอินเทอรเน็ต ในขณะที่ผูบริการเคเบิ้ลก็จะมีการใหบริการอินเทอรเน็ตดวยเชนกัน ฯลฯ
สิ่งที่กําลังปรากฏใหเห็นมากขึ้นในวงการสื่อสารสหรัฐฯ คือ ลักษณะของบริการครบวงจร (Integrated
service) ซึ่งพยายามอํานวยความสะดวกใหกับผูบริโภคดวยการรวบเอาสื่ออิเล็กทรอนิกสเขามาไวในชองทางสื่อสาร
เดียวกัน คลายๆ กับการที่หางสรรพสินคาที่พยายามรวมเอาธุรกิจทุกประเภทเขามาไวเสียที่เดียว มีทั้งรานเสริมสวย,
รานตัดเย็บเสื้อผา, ภัตตาคาร, สนามเด็กเลน ฯลฯ ลูกคาจะไดไมตองเสียเวลาตระเวณไปหลายๆ ที่ เรียกวามาที่เดียวช
อปไดหมด (One-stop shopping) และดวยความคิดเชนนี้เองที่ทําใหผูประกอบการดานเสนทางสื่อสารหลักในสหรัฐฯ
ตองเรงขยายขีดสมรรถนะของชองทางนําสัญญาณใหสามารถรองรับไดทั้ง เสียงพูด, ขอมูลคอมพิวเตอร และ สัญญาณ
วิดีโอ ฯลฯ
นอกจากเรื่องขีดสมรรถนะของเสนทางนําสัญญาณ
ที่ตองไดรับการขยายแลว รูปแบบเทคโนโลยีของการรับ/สงสัญญาณ
ก็ตองไดรับการปรับปรุงใหเหมาะสมดวยเชนกัน เพราะในขณะที่
ระบบสื่อสารดวยเสียงพูดทางโทรศัพทนั้นเปนไปแบบ Circuit
switching ระบบสื่อสารขอมูลทางอินเทอรเน็ตกลับเปนไปใน
ลักษณะที่เรียกวา Packet switching ยกตัวอยางเชนเวลาที่เรา
โทรศัพทไปหาเพื่อนฝูงนั้น ระบบ Circuit Switching จะทําการพวง
สายระหวางโทรศัพทสองเลขหมายไวอยางตอเนื่องตลอดระยะเวลาที่ยังไมมีการวางหูโทรศัพท ซึ่งถาจะวาไปแลวนับวา
เปนการใชทรัพยากรที่สิ้นเปลืองเอามากๆ เพราะเสียงพูดของมนุษยนั้นกินพื้นที่ชองทางนําสัญญาณโดยรวมไปเพียงไมกี่
เปอรเซนตเทานั้น แถมสัญญาณที่ถูกรับ/สงไปมาระหวางการพูดคุยโทรศัพทจะเปนสัญญาณวางเสียเยอะเพราะจังหวะ