ANALIZE ..."ZONJA BOVARI "
Ema Bovari është një vajzë provinciale që lexon shume libra romantikë dhe ka marrë një formim konservator në manastir. Për shkak të letërsisë romantike që lexonte, Ema bën zgjedhjet e gabuara në jetë, humbet lidhjet me realitetin dhe shndërrohet në një viktimë të pasioneve të saj, të cilat e orientojnë drejt aventurave të pafundta. Ema dëshiron ndryshimin në jetën e saj, por problemi qëndron me faktin se ajo është heroinë pasive: nuk vepron vetë për të dalë nga monotonia, por varet prej personazheve të tjerë.
#MesueseAurela
ANALIZE ..."ZONJA BOVARI "
Ema Bovari është një vajzë provinciale që lexon shume libra romantikë dhe ka marrë një formim konservator në manastir. Për shkak të letërsisë romantike që lexonte, Ema bën zgjedhjet e gabuara në jetë, humbet lidhjet me realitetin dhe shndërrohet në një viktimë të pasioneve të saj, të cilat e orientojnë drejt aventurave të pafundta. Ema dëshiron ndryshimin në jetën e saj, por problemi qëndron me faktin se ajo është heroinë pasive: nuk vepron vetë për të dalë nga monotonia, por varet prej personazheve të tjerë.
#MesueseAurela
ADN
Acidi dezoksiribonukleik është një zinxhir i ngjashëm me fije të nukleotideve që mbajnë udhëzimet gjenetike të përdorura në rritjen, zhvillimin, funksionimin dhe riprodhimin e të gjithë organizmave të gjallë të njohur dhe shumë viruseve. ADN dhe acidi ribonukleik (ARN) janë acide nukleike; Krahas proteinave, lipideve dhe karbohidrateve komplekse (polisaharidet), ato janë një nga katër llojet kryesore të makromolekulave që janë thelbësore për të gjitha format e njohura të jetës. Shumica e molekulave të ADN-së përbëhen nga dy fije biopolimerike të mbështjellura rreth njëri-tjetrit për të formuar një spirale të dyfishtë.
Dy fijet e ADN-së quhen polinukleotide pasi ato përbëhen nga njësi të thjeshta monomer të quajtur nukleotide. Çdo nukleotid përbëhet nga një nga katër nukleobaza që përmbajnë nitrogjen (citozinë [C], guanine [G], adeninë [A] ose timinë [T]), një sheqer i quajtur deoksiriboza dhe një grup fosfat. Nucleotides janë bashkuar me njëri-tjetrin në një zinxhir nga lidhjet kovalente midis sheqerit të një nukleotidi dhe fosfat i ardhshëm, duke rezultuar në një shtyllë alternuese të sheqerit-fosfatit. Bazat azotike të dy fijeve të veçanta të polinukleotideve lidhen së bashku, sipas rregullave të çiftimit bazë (A me T dhe C me G), me lidhje hidrogjeni për të bërë ADN me dy brazdat.
Bazat plotësuese të azotit ndahen në dy grupe, pirimidine dhe purina. Në një molekulë të ADN-së, pirimidina janë timina dhe citozina, purinat janë adenina dhe guanina.
ADN-ja ruan informacionin biologjik. Shtylla e ADN-së është e qëndrueshme ndaj ndarjes, dhe të dy fijet e strukturës së dyfishtë të bllokuar ruajnë të njëjtin informacion biologjik. Ky informacion përsëritet si dhe kur dy fijet ndahen. Një pjesë e madhe e ADN-së (më shumë se 98% për njerëzit) është jo-kodues, që do të thotë se këto seksione nuk shërbejnë si modele për sekuencat e proteinave.
Vetitë e ADN-së
ADN është një polimer i gjatë i bërë nga njësi të përsëritura të quajtura nukleotide. Struktura e ADN-së është dinamike përgjatë gjatësisë së saj, duke qenë e aftë të mbështjellë në sythe të ngushta dhe forma të tjera. Në të gjitha llojet është i përbërë nga dy zinxhirë helikë, të lidhura me njëri-tjetrin nga lidhjet e hidrogjenit.
Krahina e fillesë e ADN-së është bërë nga fosfat alternuara dhe mbetjet e sheqerit. Sheqeri në ADN është 2-deoksiriboza, që është një pentose (pesë karboni) sheqer. Sheqernat janë bashkuar sëbashku me grupe fosfate që formojnë lidhje fosfodiester midis atomet e tretë dhe të pestë të karbonit të unazave ngjitur me sheqer. Këto lidhje asimetrike do të thotë se një pjesë e ADN-së ka një drejtim. Në një spirale të dyfishtë, drejtimi i nukleotideve në një fije flore është e kundërt me drejtimin e tyre në pjesën tjetër të fijes: fijet janë antiparalelë. Skajet asimetrike të fijeve të ADN-së thuhet se kanë një drejtim të pesë kryeministrit (5 ') dhe tre kryeministër (3'), me fundin 5 'që ka një grup terminal fosfati dhe fundin 3' një grup hidroksil hidroksil.
PROJEKT :SKENDERBEU
Lënda : Letërsi
Qëllimi: Të realizojmë një projekt teorik-praktik që të informojë bashkëmoshataret dhe publikun mbi rëndësinë e Skenderbeut.
Objektivat :
Të realizohet një projekt individual ose në grup dhe të mblidhen informacione për jetën e tij si ushtarak dhe udhëheqës shteti.
Të vlerësojë figurën e Skënderbeut në rrafshin shqiptar dhe atë ndërkombetar.
#MesueseAurela
Projekt Biologji.Analizimi i ndotjes me ane te bioindikatoreve. Thirrje sensibilizuese per mbrojtjen e mjedisit dhe te ajrit.Ky studim eshte kryer ne zonen e Suloves se Poshtme dhe si pik kryesore Mollas-in.Gjithashtu ne kete projekt eshte bere vleresimi i ndotjes se ajrit e mjedisit ne zone.
ADN
Acidi dezoksiribonukleik është një zinxhir i ngjashëm me fije të nukleotideve që mbajnë udhëzimet gjenetike të përdorura në rritjen, zhvillimin, funksionimin dhe riprodhimin e të gjithë organizmave të gjallë të njohur dhe shumë viruseve. ADN dhe acidi ribonukleik (ARN) janë acide nukleike; Krahas proteinave, lipideve dhe karbohidrateve komplekse (polisaharidet), ato janë një nga katër llojet kryesore të makromolekulave që janë thelbësore për të gjitha format e njohura të jetës. Shumica e molekulave të ADN-së përbëhen nga dy fije biopolimerike të mbështjellura rreth njëri-tjetrit për të formuar një spirale të dyfishtë.
Dy fijet e ADN-së quhen polinukleotide pasi ato përbëhen nga njësi të thjeshta monomer të quajtur nukleotide. Çdo nukleotid përbëhet nga një nga katër nukleobaza që përmbajnë nitrogjen (citozinë [C], guanine [G], adeninë [A] ose timinë [T]), një sheqer i quajtur deoksiriboza dhe një grup fosfat. Nucleotides janë bashkuar me njëri-tjetrin në një zinxhir nga lidhjet kovalente midis sheqerit të një nukleotidi dhe fosfat i ardhshëm, duke rezultuar në një shtyllë alternuese të sheqerit-fosfatit. Bazat azotike të dy fijeve të veçanta të polinukleotideve lidhen së bashku, sipas rregullave të çiftimit bazë (A me T dhe C me G), me lidhje hidrogjeni për të bërë ADN me dy brazdat.
Bazat plotësuese të azotit ndahen në dy grupe, pirimidine dhe purina. Në një molekulë të ADN-së, pirimidina janë timina dhe citozina, purinat janë adenina dhe guanina.
ADN-ja ruan informacionin biologjik. Shtylla e ADN-së është e qëndrueshme ndaj ndarjes, dhe të dy fijet e strukturës së dyfishtë të bllokuar ruajnë të njëjtin informacion biologjik. Ky informacion përsëritet si dhe kur dy fijet ndahen. Një pjesë e madhe e ADN-së (më shumë se 98% për njerëzit) është jo-kodues, që do të thotë se këto seksione nuk shërbejnë si modele për sekuencat e proteinave.
Vetitë e ADN-së
ADN është një polimer i gjatë i bërë nga njësi të përsëritura të quajtura nukleotide. Struktura e ADN-së është dinamike përgjatë gjatësisë së saj, duke qenë e aftë të mbështjellë në sythe të ngushta dhe forma të tjera. Në të gjitha llojet është i përbërë nga dy zinxhirë helikë, të lidhura me njëri-tjetrin nga lidhjet e hidrogjenit.
Krahina e fillesë e ADN-së është bërë nga fosfat alternuara dhe mbetjet e sheqerit. Sheqeri në ADN është 2-deoksiriboza, që është një pentose (pesë karboni) sheqer. Sheqernat janë bashkuar sëbashku me grupe fosfate që formojnë lidhje fosfodiester midis atomet e tretë dhe të pestë të karbonit të unazave ngjitur me sheqer. Këto lidhje asimetrike do të thotë se një pjesë e ADN-së ka një drejtim. Në një spirale të dyfishtë, drejtimi i nukleotideve në një fije flore është e kundërt me drejtimin e tyre në pjesën tjetër të fijes: fijet janë antiparalelë. Skajet asimetrike të fijeve të ADN-së thuhet se kanë një drejtim të pesë kryeministrit (5 ') dhe tre kryeministër (3'), me fundin 5 'që ka një grup terminal fosfati dhe fundin 3' një grup hidroksil hidroksil.
PROJEKT :SKENDERBEU
Lënda : Letërsi
Qëllimi: Të realizojmë një projekt teorik-praktik që të informojë bashkëmoshataret dhe publikun mbi rëndësinë e Skenderbeut.
Objektivat :
Të realizohet një projekt individual ose në grup dhe të mblidhen informacione për jetën e tij si ushtarak dhe udhëheqës shteti.
Të vlerësojë figurën e Skënderbeut në rrafshin shqiptar dhe atë ndërkombetar.
#MesueseAurela
Projekt Biologji.Analizimi i ndotjes me ane te bioindikatoreve. Thirrje sensibilizuese per mbrojtjen e mjedisit dhe te ajrit.Ky studim eshte kryer ne zonen e Suloves se Poshtme dhe si pik kryesore Mollas-in.Gjithashtu ne kete projekt eshte bere vleresimi i ndotjes se ajrit e mjedisit ne zone.
Jeronim De Rada
Si ai që një yll të qetë
sheh e zemrën ia ngroh,
yll që thot: “Vështromni dritën,
bota nuk do të shkallmohet”.
Dritero Agolli - Në Vendin Tim , Në Vendin Tënd
Tema: Poezi Dashurie
Dritero AgolliNë vendin tim e në vendin tënd
Në vendin tim e në vendin tënd
E shpojnë lakren, i hedhin mënd.
Në vendin tim e në vendin tënd
Ty te kruhet, tjetrit i dhëmb.
Në vendin tim e në vendin tënd
Hënën si petull e pjekin në shkëmb.
Në vendin tim e në vendin tënd
Një i çmendur, një vend e çmënd
#MesueseAurela
Themeluar rreth fillimit të shek të IV p.e.s. gërmadhat e Apolonisë u zbuluan në fillim të shek XIX. Gjurmët më të hershme arkeologjike janë disa objekte të kohës së hekurit, tipike të kulturës ilire. Nga shekujt e parë të jetës së qytetit ruhen rrenoja të murit mbrojtës dhe të një tempulli arkaik kushtuar Artemisit, hyjneshës më të adhuruar të apoloniatëve.dflgjkdfjgThemeluar rreth fillimit të shek të IV p.e.s. gërmadhat e Apolonisë u zbuluan në fillim të shek XIX. Gjurmët më të hershme arkeologjike janë disa objekte të kohës së hekurit, tipike të kulturës ilire. Nga shekujt e parë të jetës së qytetit ruhen rrenoja të murit mbrojtës dhe të një tempulli arkaik kushtuar Artemisit, hyjneshës më të Themeluar rreth fillimit të shek të IV p.e.s. gërmadhat e Apolonisë u zbuluan në fillim të shek XIX. Gjurmët më të hershme arkeologjike janë disa objekte të kohës së hekurit, tipike të kulturës ilire. Nga shekujt e parë të jetës së qytetit ruhen rrenoja të murit mbrojtës dhe të një tempulli arkaik kushtuar Artemisit, hyjneshës më të Themeluar rreth fillimit të shek të IV p.e.s. gërmadhat e Apolonisë u zbuluan në fillim të shek XIX. Gjurmët më të hershme arkeologjike janë disa objekte të kohës së hekurit, tipike të kulturës ilire. Nga shekujt e parë të jetës së qytetit ruhen rrenoja të murit mbrojtës dhe të një tempulli arkaik kushtuar Artemisit, hyjneshës më të adhuruar të apoloniatëve. të Themeluar rreth fillimit të shek të IV p.e.s. gërmadhat e Apolonisë u zbuluan në fillim të shek XIX. Gjurmët më të hershme arkeologjike janë disa objekte të kohës së hekurit, tipike të kulturës ilire. Nga shekujt e parë të jetës së qytetit ruhen rrenoja të murit mbrojtës dhe të një tempulli arkaik kushtuar Artemisit, hyjneshës më të adhuruar të apoloniatëve.. të Themeluar rreth fillimit të shek të IV p.e.s. gërmadhat e Apolonisë u zbuluan në fillim të shek XIX. Gjurmët më të hershme arkeologjike janë disa objekte të kohës së hekurit, tipike të kulturës ilire. Nga shekujt e parë të jetës së qytetit ruhen rrenoja të murit mbrojtës dhe të një tempulli arkaik kushtuar Artemisit, hyjneshës më të adhuruar të apoloniatëve.Themeluar rreth fillimit të shek të IV p.e.s. gërmadhat e Apolonisë u zbuluan në fillim të shek XIX. Gjurmët më të hershme arkeologjike janë disa objekte të kohës së hekurit, tipike të kulturës ilire. Nga shekujt e parë të jetës së qytetit ruhen rrenoja të murit mbrojtës dhe të një tempulli arkaik kushtuar Artemisit, hyjneshës më të adhuruar të apoloniatëve.Themeluar rreth fillimit të shek të IV p.e.s. gërmadhat e Apolonisë u zbuluan në fillim të shek XIX. Gjurmët më të hershme arkeologjike janë disa objekte të kohës së hekurit, tipike të kulturës ilire. Nga shekujt e parë të jetës së qytetit ruhen rrenoja të murit mbrojtës dhe të një tempulli arkaik kushtuar Artemisit, hyjneshës më të adhuruar të apoloniatëve.Themeluar rreth fillimit të shek të IV p.e.s. gërmadhat e Apolonisë u zbuluan në fillim të shek XIX. Gjurmët më të hershme arkeologjike janë disa obje
1. ZEF SEREMBE
Zef Serembe lindi më 6 mars të vitit
1844 në Strigari (San Cosmo Albanese)
të krahinës së Kozencës, ishte poet lirik
shqiptaro-italian. Studioi në kolegjin e
Shën Adrianit ku pati mësues De
Radën, me të cilin më vonë u bë mik.
Varfëria dhe shëndeti i keq e detyruan
Seremben të ndërpresë shkollën dhe të
kthehet në fshatin e lindjes.
Ra në dashuri në moshë të re me një bashkëfshatare të tij, e cila
më vonë u shpërngul familjarisht në Brazil dhe vdiq pak kohë
mbas arritjes atje. I pushtuar nga kjo humbje ai mori detin për në
Brazil në vitin 1874 në kërkim të një jete të re si dhe me mendimin
të gjente të paktën atje varrin e saj. Me ndihmën e një letre-porosi
nga Dora d`Istria, ai u prit në oborrin perandorak të Dom Pedro II.
Pas një dashuriçke këtu, ai u kthye në Evropë, i zhgënjyer e i
pikëlluar nga jeta e oborrit. Me kthimin e tij më 1875 ai pësoi edhe
një kthesë tjetër fati edhe më të keqe. Atij iu vodhën te gjitha
paratë që kishte, me sa duket në portin e Marsejës. Iu desh të
kthehej në këmbë për në Itali dhe thuhet se gjatë rrugës humbi
shumë dorëshkrime. Në Livorno Demetrio Kamarda e pajisi me
një biletë treni për pjesën e mbetur të rrugës për në Kozencë.
Hidhërimi dhe depresioni kohor ose forma të tjera të çrregullimit
mendor dhe shpirtëror e shoqëruan atë gjithnjë dhe e kthyen atë
në një vetmitar dhe njeri të pasigurt.
2. Në vitin 1866 ai shikoi ngulimet arbëreshe në Sicili duke u lidhur
më tepër me zakonet, me folklorin, me të folmet e ndryshme të
arbëreshëve, me ndjenjat dhe ëndërrimet e tyre, me ndjenjën e
madhe të çlirimit të atdheut të të parëve. Po nuk gjeti asgjëkundi
qetësinë e shpresuar. Gjatë këtyre shtegtimeve ai improvizonte
poezi dhe i recitonte ato kudo që shkonte, si një poet popullor.
Disa prej këtyre vjershave qarkulluan si poezi popullore. Në vitin
1893 udhëtoi për në Amerikë, ku jetoi për 2 vite.
Një vëllim i vargjeve të tija në italishte u botuan në vitin 1895 në
Nju Jork. Në vitin 1897 ai emigroi nga Kalabria për në Amerikën e
Jugut për herë të dytë dhe u përpoq të rifillonte një jetë të re në
Buenos Aires Argjentinë. Në vitet që pasuan u sëmur dhe vdiq në
vitin 1901 në Sao Paolo Brazil.
Ja një prëj vjërshavë të tija ëmëruar "Vrull"
Zogj të bukur këndojnë me hare,
Po zëmra do më plasë mua në gji.
I helmuar e shkoj jetën te ky dhe:
Mërzitem në katund, në vetëmi.
Tërë shkëlqim m’hapet përpara deti,
Që zgjon te trutë e mi mendime shumë,
Zëmra m’u shqerr nga tmerri mua të shkretit,
Aq sa vetëm pushoj kur bje në gjumë.
Arbria matanë detit, na kujton
Se ne të huaj jemi te ky dhe!
Sa vjet shkuan! E zëmra nuk harron
Që ne turku na la pa Mëmëdhe...
Hakmarrja na jep shpresë e na ndriçon,
Por fryn era dhe akulli me zë,
3. Se ç'ka qenë Arbëreshi po harron:
Dhe s'i vjen turp aspak, po rri e fle.