Teksten en liederen die geprojecteerd werden op Ten Bos tijdens de vierde vastenzondag (A) 2017 (Sint Amanduskerk Erembodegem). De teksten van onze vieringen zijn te vinden op de website: http://www.kerkembodegem.be/tenbos/liturgie/vieringen.html

2. 0
De mensen zijn als bomen
ze zoeken goede grond.
Toch blijven ze nog dromen
van 't land van Jouw verbond.
De takken naar de hemel
die waaien door Jouw Geest.
De wortels in de aarde,
Jouw duister dat geneest.
1
Hoe kan er in de droogte
nog kans op hoop bestaan?
We zoeken helder water
hoe diep moeten we gaan?
Het zand is de verleiding,
maar 't is geen fundament,
de schijn van mooie woorden,
het is niet wie je bent.
2
De kleuren van het leven,
de geuren van Gods droom,
ze komen in seizoenen,
veranderen de boom.
De stam blijft steeds dezelfde,
het kernwoord dat je roept.
Maar ook in het verand'ren
is 't God die jou bezoekt.
3
Er is een bron van leven,
soms dichter dan je denkt,
het woord dat mensen spreken,
Gods liefde die ons wenkt.
Je proeft het levend water,
heel diep in jouw woestijn.
Je hoeft niet veel te drinken:
dit is wie je kan zijn.
4
Je bent wie je zal worden,
geboren en gekend
en toch ziet God nog kansen,
iets nieuws in jou geënt.
Men heeft al lang geoordeeld,
die aarde zet je vast
en toch is er een toekomst
die iedereen verrast.
5
Het kaal-zijn overwonnen,
de dreiging van de dood.
De bloesem als belofte,
heel kwetsbaar en niet groot.
Maar één wordt twee, drieduizend:
het leven overwint.
Je kleurt en durft vertrouwen,
weer leven in de wind.
7
Dat onverwachte leven,
die boom in volle bloei,
mijn eigen kleine boomgaard
waarin ik groei en snoei.
Het kruis wordt nu bestuiving,
de waanzin wijst de weg,
een heel zacht 'halleluia':
Jouw hoop die was terecht.

3. 0
De mensen zijn als bomen
ze zoeken goede grond.
Toch blijven ze nog dromen
van 't land van Jouw verbond.
De takken naar de hemel
die waaien door Jouw Geest.
De wortels in de aarde,
Jouw duister dat geneest.
1
Hoe kan er in de droogte
nog kans op hoop bestaan?
We zoeken helder water
hoe diep moeten we gaan?
Het zand is de verleiding,
maar 't is geen fundament,
de schijn van mooie woorden,
het is niet wie je bent.
2
De kleuren van het leven,
de geuren van Gods droom,
ze komen in seizoenen,
veranderen de boom.
De stam blijft steeds dezelfde,
het kernwoord dat je roept.
Maar ook in het verand'ren
is 't God die jou bezoekt.
3
Er is een bron van leven,
soms dichter dan je denkt,
het woord dat mensen spreken,
Gods liefde die ons wenkt.
Je proeft het levend water,
heel diep in jouw woestijn.
Je hoeft niet veel te drinken:
dit is wie je kan zijn.
4
Je bent wie je zal worden,
geboren en gekend
en toch ziet God nog kansen,
iets nieuws in jou geënt.
Men heeft al lang geoordeeld,
die aarde zet je vast
en toch is er een toekomst
die iedereen verrast.
5
Het kaal-zijn overwonnen,
de dreiging van de dood.
De bloesem als belofte,
heel kwetsbaar en niet groot.
Maar één wordt twee, drieduizend:
het leven overwint.
Je kleurt en durft vertrouwen,
weer leven in de wind.
7
Dat onverwachte leven,
die boom in volle bloei,
mijn eigen kleine boomgaard
waarin ik groei en snoei.
Het kruis wordt nu bestuiving,
de waanzin wijst de weg,
een heel zacht 'halleluia':
Jouw hoop die was terecht.

4. 0
De mensen zijn als bomen
ze zoeken goede grond.
Toch blijven ze nog dromen
van 't land van Jouw verbond.
De takken naar de hemel
die waaien door Jouw Geest.
De wortels in de aarde,
Jouw duister dat geneest.
1
Hoe kan er in de droogte
nog kans op hoop bestaan?
We zoeken helder water
hoe diep moeten we gaan?
Het zand is de verleiding,
maar 't is geen fundament,
de schijn van mooie woorden,
het is niet wie je bent.
2
De kleuren van het leven,
de geuren van Gods droom,
ze komen in seizoenen,
veranderen de boom.
De stam blijft steeds dezelfde,
het kernwoord dat je roept.
Maar ook in het verand'ren
is 't God die jou bezoekt.
3
Er is een bron van leven,
soms dichter dan je denkt,
het woord dat mensen spreken,
Gods liefde die ons wenkt.
Je proeft het levend water,
heel diep in jouw woestijn.
Je hoeft niet veel te drinken:
dit is wie je kan zijn.
4
Je bent wie je zal worden,
geboren en gekend
en toch ziet God nog kansen,
iets nieuws in jou geënt.
Men heeft al lang geoordeeld,
die aarde zet je vast
en toch is er een toekomst
die iedereen verrast.
5
Het kaal-zijn overwonnen,
de dreiging van de dood.
De bloesem als belofte,
heel kwetsbaar en niet groot.
Maar één wordt twee, drieduizend:
het leven overwint.
Je kleurt en durft vertrouwen,
weer leven in de wind.
7
Dat onverwachte leven,
die boom in volle bloei,
mijn eigen kleine boomgaard
waarin ik groei en snoei.
Het kruis wordt nu bestuiving,
de waanzin wijst de weg,
een heel zacht 'halleluia':
Jouw hoop die was terecht.

5. 0
De mensen zijn als bomen
ze zoeken goede grond.
Toch blijven ze nog dromen
van 't land van Jouw verbond.
De takken naar de hemel
die waaien door Jouw Geest.
De wortels in de aarde,
Jouw duister dat geneest.
1
Hoe kan er in de droogte
nog kans op hoop bestaan?
We zoeken helder water
hoe diep moeten we gaan?
Het zand is de verleiding,
maar 't is geen fundament,
de schijn van mooie woorden,
het is niet wie je bent.
2
De kleuren van het leven,
de geuren van Gods droom,
ze komen in seizoenen,
veranderen de boom.
De stam blijft steeds dezelfde,
het kernwoord dat je roept.
Maar ook in het verand'ren
is 't God die jou bezoekt.
3
Er is een bron van leven,
soms dichter dan je denkt,
het woord dat mensen spreken,
Gods liefde die ons wenkt.
Je proeft het levend water,
heel diep in jouw woestijn.
Je hoeft niet veel te drinken:
dit is wie je kan zijn.
4
Je bent wie je zal worden,
geboren en gekend
en toch ziet God nog kansen,
iets nieuws in jou geënt.
Men heeft al lang geoordeeld,
die aarde zet je vast
en toch is er een toekomst
die iedereen verrast.
5
Het kaal-zijn overwonnen,
de dreiging van de dood.
De bloesem als belofte,
heel kwetsbaar en niet groot.
Maar één wordt twee, drieduizend:
het leven overwint.
Je kleurt en durft vertrouwen,
weer leven in de wind.
7
Dat onverwachte leven,
die boom in volle bloei,
mijn eigen kleine boomgaard
waarin ik groei en snoei.
Het kruis wordt nu bestuiving,
de waanzin wijst de weg,
een heel zacht 'halleluia':
Jouw hoop die was terecht.

6. 0
De mensen zijn als bomen
ze zoeken goede grond.
Toch blijven ze nog dromen
van 't land van Jouw verbond.
De takken naar de hemel
die waaien door Jouw Geest.
De wortels in de aarde,
Jouw duister dat geneest.
1
Hoe kan er in de droogte
nog kans op hoop bestaan?
We zoeken helder water
hoe diep moeten we gaan?
Het zand is de verleiding,
maar 't is geen fundament,
de schijn van mooie woorden,
het is niet wie je bent.
2
De kleuren van het leven,
de geuren van Gods droom,
ze komen in seizoenen,
veranderen de boom.
De stam blijft steeds dezelfde,
het kernwoord dat je roept.
Maar ook in het verand'ren
is 't God die jou bezoekt.
3
Er is een bron van leven,
soms dichter dan je denkt,
het woord dat mensen spreken,
Gods liefde die ons wenkt.
Je proeft het levend water,
heel diep in jouw woestijn.
Je hoeft niet veel te drinken:
dit is wie je kan zijn.
4
Je bent wie je zal worden,
geboren en gekend
en toch ziet God nog kansen,
iets nieuws in jou geënt.
Men heeft al lang geoordeeld,
die aarde zet je vast
en toch is er een toekomst
die iedereen verrast.
5
Het kaal-zijn overwonnen,
de dreiging van de dood.
De bloesem als belofte,
heel kwetsbaar en niet groot.
Maar één wordt twee, drieduizend:
het leven overwint.
Je kleurt en durft vertrouwen,
weer leven in de wind.
7
Dat onverwachte leven,
die boom in volle bloei,
mijn eigen kleine boomgaard
waarin ik groei en snoei.
Het kruis wordt nu bestuiving,
de waanzin wijst de weg,
een heel zacht 'halleluia':
Jouw hoop die was terecht.
(Biesbrouck Peter)

10. De Heer heeft mij gezien en onverwacht
ben ik opnieuw geboren en getogen.
Hij heeft mijn licht ontstoken in de nacht
gaf mij een levend hart en nieuwe ogen,
zo komt Hij steeds met stille overmacht
en zo neemt Hij voor lief
mijn onvermogen.
(MichelvanderPlas/‘Dewinterosvergangen’)

11. Hij doet met ons, Hij gaat ons in en uit.
Hij heeft in zijn handen onze naam geschreven.
De Heer wil ons bewonen als zijn huis,
plant als een boom in ons zijn eigen leven,
wil met ons spelen, neemt ons tot zijn bruid
en wat wij zijn, Hij heeft het ons gegeven.
(Oosterhuis Huub / Huybers Bernard)

13. [Vg]
Ik geloof dat God bij ons is
zoals een vader
die opkomt voor zijn kinderen,
zoals een moeder die liefdevol zorgt
en wil dat niemand te kort komt.
Geloofsbelevenis

14. [Al]
Ik geloof
dat God iedere mens nabij is
vooral de zwakke
en kwetsbare mens,
de mens die lijdt
en achtergesteld wordt.

15. [Vg]
Ik geloof dat God is als een herder
die om ons geeft,
die ons blijft zoeken,
die bekommerd is
om het heil van elke mens.

16. [Al.]
Ik geloof dat God ons hoop geeft,
dat Hij toekomst is
en dat zijn liefde sterker is
dan onrecht en dood.

17. [Vg]
Ik geloof
dankzij Jezus Christus,
Zoon van God,
die mens met de mensen geworden is.

18. [Al]
Hij kwam om licht te geven
aan ieder die in het duister moest leven.
Zo is Hij zelf ook opgestaan,
en heeft zijn Geest gegeven
in wie hij ons nabij wil zijn.
Zijn vurige woorden
zijn de onze geworden:
de belofte van Gods liefde
tot over de dood heen. Amen

20. We bidden dat we licht voor elkaar mogen zijn en Jij God, olie in de lamp
(PeterBiesbrouck)

22. Gekomen, zoeken wij een Woord
dat eeuwenlang reeds is gehoord
en vinden hier dat oude Boek
vol levende verhalen,
van blinden die ziende gaan,
van doven die Uw Woord verstaan,
van handen die open gaan,
Heer leer ons dat vertalen.

23. Gekomen, zoeken wij naar Brood,
dat leven geeft over de dood
en vinden hier de Tafel om
Zijn maaltijd te herhalen,
van druiven geperst tot wijn,
wie kan ontkomen aan de pijn,
maar dood zal geen dood meer zijn,
Heer leer ons dat vertalen.
(vanDrieN./'uitvuurenijzer')

25. [Vg]
Gezegend ben Jij, God,
begin en einde,
bron van liefde en vreugde.
Rond de tafel

26. [Al]
Wij danken Jou
omdat Je altijd weer bij ons bent
door de werken van Jouw handen.
Je geeft ons brood om van te leven,
bewogen mensen om ons heen,
en een wereld waarin wij voor elkaar
liefde en vreugde mogen zijn.

27. [Vg]
Jij geeft ons ook Jouw Zoon,
Jezus Christus.
Midden onder ons heeft Hij geleefd.
Hij was mens voor anderen:
ten volle een goddelijke mens.

28. [Al]
Hij nodigde ons uit
om kritisch en aandachtig te kijken
om naar mensen toe te gaan
zoals Hij dat zelf heeft gedaan:
door aan blinden te laten zien
wat goed en hoopvol is,
door aan stommen
een woord van goedheid te spreken,
en aan armen een rijker hart te geven.
[rechtstaan]

29. [Vg]
De laatste avond van zijn leven
was zijn verlangen
om blijvend mens bij de mensen te zijn,
zo sterk
dat Hij brood in zijn handen genomen
... [consecratie] ...
Vader, zo is Jouw Zoon
nog steeds in ons midden aanwezig
waar we eten van zijn brood
en drinken uit zijn beker .

30. [Al]
Zijn Geest blijft onder ons wonen.
Daarom bidden wij vandaag tot Jou:
blijf bij ons,
Jouw Kerk van bewogen mensen,
onderweg in deze wereld.
Draag zorg voor allen,
en laat geen mens verloren gaan
die Jou met een oprecht hart zoekt.

31. [Vg]
Denk ook
aan hen die gestorven zijn .
Ontvang hen met liefde
in Jouw huis.

32. [Al.]
Help ons Jouw Zoon voor elkaar
aanwezig te stellen
in het breken en delen
van onze tijd en ons bezit,
van onze aandacht en betrokkenheid
rijkelijk en mild voor iedereen.
Geef dat wij niemand uitsluiten
en menswaardige levensruimte scheppen
voor elke mens.

33. [Vg]
Dan zullen wij
kunnen geloven en getuigen
dat Jezus in ons midden leeft.

34. [Al]
Door Hem en met Hem en in Hem
zal Jouw naam geprezen zijn
Heer, onze God, almachtige Vader,
in de eenheid van de heilige Geest
hier en nu en tot in eeuwigheid.

35. Onze Vader, die in de hemel zijt,
uw naam worde geheiligd,
uw rijk kome,
uw wil geschiede
op aarde zoals in de hemel.
Geef ons heden
ons dagelijks brood
en vergeef ons onze schulden,
zoals ook wij vergeven
aan onze schuldenaren,
en breng ons niet in beproeving,
maar verlos ons van het kwade.

37. Vrede voor jou,
Vrede voor jou,
Vrede voor jou,

39. N i e t d o o r b r e e d g e a r r i v e e r d e n
w o r d t u w t i j d n a b i j g e b r a c h t .
A r r o g a n t e o n g e d e e r d e n
z i j n h e t m i n s t o p U b e d a c h t .
D o o r g e e n w o o r d h u n o o r g e r a a k t
d o o r g e e n m e n s h u n h a r t g e k r a a k t
z o v e r d o e n z i j h i e r h u n d a g e n ,
t o t z i j w o r d e n w e g g e d r a g e n .
D o o r d e m e e s t u i t g e r a n g e e r d e n
w o r d t u w t i j d r e ë e l v e r s t a a n .
U i t g e k l e d e n e n b e z e e r d e n
z i e n e r o n s v o l h o o p o p a a n .
O n g e z i e n e n o n b e m i n d
v o e l e n z i j z i c h a l s e e n k i n d
d a t v e r l e g e n i s o m a a n d a c h t ,
z o v e r t o l k e n z i j U w a a n k l a c h t .
D a t v e r h a r d e n e n v e r b l i n d e n
z a c h t e r w o r d e n e n w e e r z i e n ,
d a t z i j o n b e m i n d e n v i n d e n
e n d a a r d o o r o o k u m i s s c h i e n .
W a n t w i j w o r d e n u g e w a a r
n a a r w i j w e t e n v a n e l k a a r .
L e v e n d i n e l k a a r s g e n a d e
k u n n e n w i j u w t i j d w e l r a d e n

40. N i e t d o o r b r e e d g e a r r i v e e r d e n
w o r d t u w t i j d n a b i j g e b r a c h t .
A r r o g a n t e o n g e d e e r d e n
z i j n h e t m i n s t o p U b e d a c h t .
D o o r g e e n w o o r d h u n o o r g e r a a k t
d o o r g e e n m e n s h u n h a r t g e k r a a k t
z o v e r d o e n z i j h i e r h u n d a g e n ,
t o t z i j w o r d e n w e g g e d r a g e n .
D o o r d e m e e s t u i t g e r a n g e e r d e n
w o r d t u w t i j d r e ë e l v e r s t a a n .
U i t g e k l e d e n e n b e z e e r d e n
z i e n e r o n s v o l h o o p o p a a n .
O n g e z i e n e n o n b e m i n d
v o e l e n z i j z i c h a l s e e n k i n d
d a t v e r l e g e n i s o m a a n d a c h t ,
z o v e r t o l k e n z i j U w a a n k l a c h t .
D a t v e r h a r d e n e n v e r b l i n d e n
z a c h t e r w o r d e n e n w e e r z i e n ,
d a t z i j o n b e m i n d e n v i n d e n
e n d a a r d o o r o o k u m i s s c h i e n .
W a n t w i j w o r d e n u g e w a a r
n a a r w i j w e t e n v a n e l k a a r .
L e v e n d i n e l k a a r s g e n a d e
k u n n e n w i j u w t i j d w e l r a d e n

41. N i e t d o o r b r e e d g e a r r i v e e r d e n
w o r d t u w t i j d n a b i j g e b r a c h t .
A r r o g a n t e o n g e d e e r d e n
z i j n h e t m i n s t o p U b e d a c h t .
D o o r g e e n w o o r d h u n o o r g e r a a k t
d o o r g e e n m e n s h u n h a r t g e k r a a k t
z o v e r d o e n z i j h i e r h u n d a g e n ,
t o t z i j w o r d e n w e g g e d r a g e n .
D o o r d e m e e s t u i t g e r a n g e e r d e n
w o r d t u w t i j d r e ë e l v e r s t a a n .
U i t g e k l e d e n e n b e z e e r d e n
z i e n e r o n s v o l h o o p o p a a n .
O n g e z i e n e n o n b e m i n d
v o e l e n z i j z i c h a l s e e n k i n d
d a t v e r l e g e n i s o m a a n d a c h t ,
z o v e r t o l k e n z i j U w a a n k l a c h t .
D a t v e r h a r d e n e n v e r b l i n d e n
z a c h t e r w o r d e n e n w e e r z i e n ,
d a t z i j o n b e m i n d e n v i n d e n
e n d a a r d o o r o o k u m i s s c h i e n .
W a n t w i j w o r d e n u g e w a a r
n a a r w i j w e t e n v a n e l k a a r .
L e v e n d i n e l k a a r s g e n a d e
k u n n e n w i j u w t i j d w e l r a d e n

42. N i e t d o o r b r e e d g e a r r i v e e r d e n
w o r d t u w t i j d n a b i j g e b r a c h t .
A r r o g a n t e o n g e d e e r d e n
z i j n h e t m i n s t o p U b e d a c h t .
D o o r g e e n w o o r d h u n o o r g e r a a k t
d o o r g e e n m e n s h u n h a r t g e k r a a k t
z o v e r d o e n z i j h i e r h u n d a g e n ,
t o t z i j w o r d e n w e g g e d r a g e n .
D o o r d e m e e s t u i t g e r a n g e e r d e n
w o r d t u w t i j d r e ë e l v e r s t a a n .
U i t g e k l e d e n e n b e z e e r d e n
z i e n e r o n s v o l h o o p o p a a n .
O n g e z i e n e n o n b e m i n d
v o e l e n z i j z i c h a l s e e n k i n d
d a t v e r l e g e n i s o m a a n d a c h t ,
z o v e r t o l k e n z i j U w a a n k l a c h t .
D a t v e r h a r d e n e n v e r b l i n d e n
z a c h t e r w o r d e n e n w e e r z i e n ,
d a t z i j o n b e m i n d e n v i n d e n
e n d a a r d o o r o o k u m i s s c h i e n .
W a n t w i j w o r d e n u g e w a a r
n a a r w i j w e t e n v a n e l k a a r .
L e v e n d i n e l k a a r s g e n a d e
k u n n e n w i j u w t i j d w e l r a d e n