8. Prof. Dr. Sherman 1900’ lü yılların başı “ Göğüs duvarından perikarda varan yol 2 - 3 cm olmasına karşılık, cerrahi bu yolu 2400 yılda; perikarttan epikarda giden yolu ise 98 yılda kat edebilmiştir… ’’
9. 1964’de Terasaki ve arkadaşları sitotoksik antikorları kullanarak, mikrolenfositotoksisite yöntemi ile antijenlerin serolojik olarak tanımlanmasını sağlamışlardır. Deneysel cerrahinin babası Hunter , 18. yüzyılın sonlarında modern transplantasyon dönemini başlatmıştır… Alexis Carrel , 1905 yılında hayvanlar ile deneysel çalışmaları başlatmıştır. Bir köpek yavrusundan aldığı kalbi yetişkin bir köpeğin boynuna yerleştirmiştir . Heparin, 1915’de bir tıp öğrencisi olan Jay McLean tarafından bulunmuştur. Lindbergh , 1927 yılında New York – Paris seferi yaparak, atlantik okyanusunu geçmeyi başardı. Yıldızı paralayn başarılı mühendis, Carrel’ın labaratuarında fikirleri ile ortak çalışmalara katılıyor. Kalp akciğer makinesinin temelleri atılıyor… Carrel, zamanla vasküler anastomoz teknikleri geliştirerek, gelecekte alacağı nobel ödülünü ne kadar hak ettiğini gösteriyor. İnsanoğlunda ilk intratorasik heterotopik kalp nakli 1946 yılında Sovyet cerrah Vladamir Demikhov tarafından başarıyla gerçekleştirilmiştir. 1950 yıllarında kalp akciğer makinesi kullanıma girmeye başlıyor. İlk kan transfüzyonları 17. yy’da hayvanlar ve insanlar arasında denenmiş ve alınan korkunç sonuçlar nedeniyle bu konu 150 yıl boyunca bir daha gündeme gelememiştir. 1900 yılında Landsteiner ve Miller , insanları kanlarındaki aglutininlere göre gruplandırarak transfüzyonları tekrar gündeme getirirken, doku tiplendirmesinin de yolunu açmışlardır. 1937’de Gorer insanlarda ilk histokompatibilite antijenini tanımlamış ve self-nonself ayrımını izah etmiştir. 1958 yılında Golberg , Berman ve Akman ilk izole ortotopik kalp naklini kardiopulmoner bypass desteğinde bir köpek üzerinde gerçekleştirdiler. 1960’ lara doğru donör organa karşı alıcıda meydana gelen reaksiyonlar incelenerek zamanla rejeksiyon kavramı oluşturuldu. Lower , Dong ve Shumway ’ ın ortotopik kalp transplantasyonu yaptıkları köpekleri ilk uzun yaşayan alıcılar oldu. İmmunsupresif tedavi ( azatiopirin ve metilprednizolon ) uygulanmaya başlandı . 1963 yılında James Hardy insanda ilk akciğer naklini gerçekleştirdi. 1 yıl sonra da maymun kalbinden xenotransplantasyon gerçekleştirmiş ancak alıcı 2 saat içinde ölmüştür. 1952’de Dausset multiple kan transfüzyonu yapılanlarda lökoaglutininler oluştuğunu gözlemleyerek insanlarda HLA lokuslarının keşfine giden yolu açmıştır. İnsandan insana ilk başarılı kalp naklini Güney Afrikalı cerrah Christiaan Barnard 3 Aralık 1967 günü gerçekleşmiştir. Philip Caves ve arkadaşları transvenöz endomiyokardial biopsi alma tekniğini geliştirerek histolojik olarak greft rejeksiyonunu izleme olanağı tanıdılar. Türkiyede insandan insana ilk kalp naklini 1968 yılında Siyami Ersek ve Kemal Beyazıt birbirlerinden bağımsız olarak gerçekleşmişlerdir. 1981 yılında immunsupresif tedavide kullanılabilecek başta siklosporin olmak üzere spesifik ajanlar bulunmaya başlanmıştır. Aynı yıl Stanford’ da Shunway ve Bruce Reiztsis İlk başarılı kalp – akciğer naklini gerçekleştirmiştir . 1983 yılında Cooper , Torontoda ilk başarılı akciğer naklini gerçekleştirdi. Yine aynı ekip 1986’ da ilk çift akciğer naklini gerçekleştirdi . Eylül 1989’ da Koşuyolu Kalp ve Eğitim Araştırma Hastanesi’nde Cevat Yakut ve ekibi tarafından ilk başarılı kalp nakli gerçekleştirildi. İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden Necip Göksel Kalaycı ilk akciğer naklini gerçekleştiren isim oldu… 07/03/2009’ da Asım Kutlu ilk başarılı akciğer naklini Yeditepe Süreyyapaşa Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ nde gerçekleştirdi. 08/04/2009’ da ise ilk başarılı çift taraflı akciğer nakli Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi’ nde bronşitis obliterans tanılı çoçukta başarı ile gerçekleştirildi. 19/09/2009’ da S.B. İzmir Bozyaka Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ nde İç Hastalıkları seminerlerinden ‘‘ Kalp – akciğer nakli ’’ konusu işleniyor …
10. YILLARA GÖRE BİLDİRİLEN KALP TRANSPLANTASYON SAYISI J Heart Lung Transplant 2007;26: 769-781 ISHLT TRANSPLANT SAYISI
13. KALP TRANSPLANTASYONUNDA YILLARA GÖRE Kaplan-Meier S AĞ KALIM EĞRİSİ (1/1982-6/2005) S AĞ KALIM (%) J Heart Lung Transplant 2007;26: 769-781 YILLAR
14. J Heart Lung Transplant 2008;27: 937-983 KALP TRANSPLANTASYONUNDA YAŞ GRUPLARINA GÖRE Kaplan-Meier S AĞ KALIM EĞRİSİ ( 1/1982 - 6/2005 ) YILLAR S AĞ KALIM (%)
15. J Heart Lung Transplant 2008;27: 937-983 YILLAR S AĞ KALIM (%) KALP TRANSPLANTASYONUNDA TANILARA GÖRE Kaplan-Meier S AĞ KALIM EĞRİSİ ( 1/1982 - 6/2005 )
16. KALP NAKLİ OLAN KİŞİLERDE FONKSİYONEL DURUM ( 1995 – 2006 ) J Heart Lung Transplant 2008;27: 937-983 AKTİVİTE SINIRLAMASI YOK BAZI AKTİVİTELERDE YARDIM GEREKLİ TÜM AKTİVİTELERDE YARDIMAMUHTAÇ
17. J Heart Lung Transplant 2008;27: 937-983 KALP NAKLİ OLAN KİŞİLERDE MESLEKİ DURUM ( 1995 – 2006 ) EMEKLİ ÇALIŞAMIYOR PART TİME ÇALIŞIYOR FULL TİME ÇALIŞIYOR
19. P < 0.0001 J Heart Lung Transplant 2008;27: 937-983 AKCİĞER TRANSPLANTASYONUNDA YILLARA GÖRE Kaplan-Meier S AĞ KALIM EĞRİSİ (1/19 94 -6/200 6 ) S AĞ KALIM (%) YILLAR
20. J Heart Lung Transplant 2008;27: 937-983 AKCİĞER TRANSPLANTASYONUNDA HASTALIKLARIN TÜR VE YILLARINA GÖRE Kaplan-Meier S AĞ KALIM EĞRİSİ (1/19 90 -6/200 6 ) S AĞ KALIM (%) YILLAR
50. Ege Üniversitesi’nde uygulanan protokol TEST BAZAL 1.AY 3.AY 6.AY 9.AY 12.AY İMMUNKOMPABİLİTE KAN GRUBU X KONTROL KAN GRUBU X HLA DOKU TİPLEMESİ SADECE TRANSPLANTASYON ANINDA PANEL REAKTİF ANTİJEN (PRA) X
51. TEST İLK 1.AY 3.AY 6.AY 9.AY 12.A ORGANLARIN DEĞERLENDİRİLMESİ RUTİN BİYOKİMYA-HEMOGRAM X X X X X X PZ/INR KONTROLÜ X X X X X X İDRAR TETKİKİ X X X X X X GFR X X X X X X İDRARDA PROTEİN ATILIMI X X X X X X SFT VE ARTERİAL KAN GAZI X AC GRAFİSİ X X ABDOMİNAL USG X KAROTİS DOPPLER (ENDİKASYONU VARSA /YAS>50) X DEXA TARAMASI (ENDİKASYONU VARSA /YAS>50) X DİŞ MUAYENESİ X X GÖZ BAKISI (DİYABETİK İSE) X X
52. TEST İLK 1.AY 3.AY 6.AY 9.AY 12.AY KALP YETMEZLİĞİ CİDDİYETİ BELİRLENMESİ X METABOLİK TEST X EKOKARDİOGRAM X SAĞ KALP KATETERİZASYONU X EKG X
53. TEST İLK 1.AY 3.AY 6.AY 9.AY 12.AY ENFEKSİYOZ DURUM -SEROLOJİ HBSag X Anti HBS X Anti HBC X Anti HCV X HIV X RPR(sifiliz) X HSV ıgG X CMV Ig G X Toksoplazma IgG X EBV IgG X Varisella IgG X PPD X GRİP AŞISI (yıllık) X PNOMOKOK AŞISI (5 YILDA BİR) X HBV İMMUNİZASYONU X
54. TEST İLK 1.AY 3.AY 6.AY 9.AY 12.AY MALİGNİTE TARAMASI GAİTADA GİZLİ KAN (3 KERE) X X KOLONOSKOPİ (ÖYKÜ VARSA-YAŞ>50) X MAMMOGRAFİ (ÖYKÜ VARSA- YAŞ>40) X X PAP SMEAR (ÖYKÜ- YAŞ>18 SEKSÜL AKTİF İSE) X X PSA DİGİTAL MUAYENE (ÖYKÜ VARSA YAŞ>50) X X
55. TEST İLK 1.AY 3.AY 6.AY 9.AY 12.A GENEL KONSULTASYON SOSYAL DURUM X PSİKİATRİ X FİNANSAL DURUM X
95. Normal teleskopik tekniğin coronal kesiti ve iç sınırda sütüre edilmemiş endolüminal flep Bronşial dehiscence, erken post-op dönemde en sık hava yolu komplikasyonudur. En iyi bronkoskopi ile görülebilir. Burada BT ile bronşial duvarındaki fokal defekt ve ekstraluminal hava görülüyor. Bronşial strüktür, geç post-op periyotta ~ %10 oranında gözlenir. Genellikle bronkoskopi ile saptanır. BT, özelliklemultiplanar rekonstrüksiyon yöntemiyle, stenozun uzunluğu ve stentin durumu hakkında yardımcı olabilir. Plevral boşluk komplikasyonları, ~ % 22 oranında gözlenir. Bilateral akciğer ve kalp + akciğer transplantasyonunda daha sık. Artmış kapiller permeabilite ve transplante edilen akciğerin yetersiz visseral lenfatik dolaşımı sorumlu tutulur. Çoğu kendi kendini sınırlar ve 2 hafta içinde resorbe olur. Israr eden efüzyonda, komplikasyon akla gelmeli. ( Örn. : Ampiyem, organize hematom, rejeksiyon, post transplant lenfoproliferatif hastalık gibi ) Ampiyem ve Hemotoraks : Mortalite artışı yapan tek plevral komplikasyondur. Ampiyem % 4 oranında görülür. Vasküler komplikasyonlar : Oldukça nadirdir. Özellikle arter anastomozlarında gelişir. Perioperatif dönemde pulmoner infarkt riski yüksektir. ( Transplante edilen akciğerin alternatif bronşial kanlanması yok ) Post-op perfüzyon sintigrafisi pulmoner arterdeki anastomoz defektini yada trombüsü saptamada oldukça yararlıdır. Kötü prognozu çağrıştırır. Ancak günümüzde etkin dilatasyon ve stent implantasyon tekniklerindeki gelişmeler umut verici…
96. AKCİĞER TRANSPLANTASYONUNDA PARANKİMAL KOMPLİKASYONLAR Gün 1 Gün 7 Hafta 4 Ay 3 Ay 6 Yıl 1 Yıl 2 Reperfüzyon Ödemi Bakteriyel enfeksiyon Akut rejeksiyon Fungal enfeksiyon Viral enfeksiyon Post transplantasyon Lenfoproliferatif hastalık Bronşitis Obliterans Hastalık rekürrensi Üst lob fibrozisi
97. Reperfüzyon Hasarı : % 95 hastada gözlenen bir çeşit non kardiojenik ödemdir. Çoğu hastada minimal semptom oluşur. Sol ventrikül yetmezliği, sıvı yüklenmesi, enfeksiyon ve akut rejeksiyon ekarte edildikten sonra tanı konabilir. Sebep : Cerrahi travma, denervasyon, surfaktan yapım azlığı, permeabilite artışı, lenfatik akım olmayışı İlk günlerde başlayıp 4-5. günlerde pik yapıp 10. güne doğru geriler. 7 gün sonrası şiddetli persistant durumlarda akut rejeksiyon yada enfeksiyonlar akla gelmeli.
98. Akut rejeksiyon : Tipik olarak 5. ve 10. günler arası olmak üzere ilk 3 haftada gelişir. Çoğu alıcı İlk 3 aylık periyotta 2 yada 3 rejeksiyon episodu geçirir. ( İlk 6 ayda % 60 -75 gözlenir ) Tekrarlayan akut rejeksiyon episodu Bronşiolitis obliterans riskinde artış ile ilişkilidir. Alıcılar asemptomatik olabileceği gibi dispne, ateş yüksekliği, lökositoz, azalmış egzersiz kapasitesi, arteryel oksijen saturasyonunda azalma FEV1 ve FVC’ de azalma gelişebilir. En önemli özelliği klinik ve radyolojik olarak kortikosteroidlere ve dozu artırılan immunsupresiflere dramatik cevap vermesidir. Radyografide ısrar eden perihiler ve bazal opasiteler, plevral efüzyon, septal kalınlaşmalar gözlenir. Transbronşial biopsi tanı ve enfeksiyonu ekarte etmede önemli. Perivasküler lenfatik infiltrasyon izlenir.
99. Enfeksiyon : En sık komplikasyon. Major morbidite ve mortalite sebebi. Akciğer denervasyonu sonucu öksürük refleksi yokluğu, immunsupresyon, yetersiz mukosilier klirens ve lenfatik drenaj zemin hazırlayan faktörlerdir. Rutin TMP/SMZ profilaksisi nedeniyle pneumocystis carini pnömonisine artık sık rastlanılmıyor. % 50’ si bakteriyeldir. En sık ilk 1 ay içinde gözlenir. En sık etkenler gr (-) basiller Klebsiella, Pseudomonas aeruginosa ve Enterobacter cloacae; gram (+) Staf aureus ve Hemophilus influenzadır. ( Burkholderia cepacis öz. kistif fibrozislilerde oldukça ciddi enf. ) Radyolojik bulguları normal bireylerdeki gibi konsolidasyon, kavitasyon ..
100. Fungal enfeksiyon : İlk 10 – 60 gün arasında en sık. Yüksek mortalite ile birlikte. Viral enfeksiyonlardan daha az saptanır. En çok kandidiazis ve aspergillosiz tanımlanır. Özellikle Akciğer transplant hastaları, diğer immunsuprese kişilere göre aspergillus enfeksiyonuna daha yatkındır. Aspergillus enfeksiyonu alıcıların %5’ inde gelişir. Ancak takip bronkoskopilerde saptanan sessiz pnömoni yada anjioinvaziv sistemik disseminasyona uğrayan enfeksiyon yapabilir. Konsolide alan, kavite, buzlu cam alanları yapar. Radyolojik olarak saptanamayan ülseratif trakeabronşit yapabilir. Bu da anastomoz dehiscence ve ardında bronkomalazi ile stenoza yol açabilir.
101. Viral enfeksiyon : En sık CMV , diğerleri HSV, RSV, Adenovirus İlk 1 yıl içinde özellikle ilk 4 ay içinde gelişir. Akciğer transplantlılarda gelişen pnömonilerin en sık 2. nedeni ve oportunisitk enfeksiyonlar arasında 1. sıra CMV dir. Bronşiolitis obliterans gelişiminde risk faktörü ve bakteriyel yada mantar enfeksiyonları için uygun ortamı oluşturduğu düşünülür. Hasta asemptomatik yada fulminan tabloda olabilir. Primer enfeksiyon : Seronegatif alıcıya seropozitif donörden nakil olunca gelişir. (%90 ) % 50 ciddi seyreder. Bu yüzden donör uyumu önemli. Sekonder enfeksiyon : Latent virusun immunsupresyon nedeniyle reaktivasyonu ile olur. Primere göre daha iyi seyirli. Bronkoalveolar lavaj yada tranbronşial biopsi ile tanı konur. Grafi normal olabilir, parankimal bulanıklık, retikülonodüler opasite ve minimal efüzyon izlenebilir.
102. Post transplant lenfoproliferatif hastalık ( PTLD ) : Histolojik olarak bening poliklonal lenfoid proliferasyon ile agressif B hücreli yüksek grade lenfoma arasında değişen bir spektrumdur. Diğer solid organ transplantasyonu yapılan hastalardan daha sık saptanır. % 1,8 – 20 ( Ortalama % 5 ) oranında saptanır. Bu oran EBV, CMV profilaksisi, yaş, immunsupresyon durumu ile değişebilmekte. İlk bir yıl içinde özellikle 3. ve 4. aylarda tanı konulur. Asemptomatik yada kilo kaybı, ateşlenmeler, letarji ile seyredebilir. Grafide soliter yada multipl nodül izlenebilir. Ekstrapulmoner ilerleme nadirdir. ( Plevral efüzyon, perikard, timus, mediastinal LAP ) BT eşliğinde TTİİAB yapılabilir.
103. Bronşitis Obliterans : En sık 6. ve 18. aylar arası gözlenir. Hastaların morbidite ve mortalitelerinin en büyük sebebidir. Transplant yapılanların ~ % 50’ si etkilenir. % 50 si de bu yüzden kaybedilir. Kronik immunolojik rejeksiyonun manifestasyonu olarak kabul edilir. Risk faktörleri : Enfeksiyon ( Öz. CMV ), daha önceki akut rejeksiyon atakları, GÖRS HLA uyumsuzluğu Klinik olarak nefes darlığı kötüleşir, öksürük ve akciğer fonksiyonlarında açıklanamayan gerileme izlenir. Patoloji küçük hava yollarını dağınık bir şekilde tutar. Erken dönemde transbronşial biopsi diagnostik olmayabilir. Konnektif doku trichrome boya ile bonabilir. Grafide normal bulgular, akciğerlerde volüm artışı, vasküler işaretlerde azalma, subsegmental atelektaziler izlenebilir. BT’ de bronşlarda duvar kalınlaşması, dilatasyon, özellikle alt loblarda mozaik attenuasyon izlenir. Erken dönemde inspiriumda hava yakalanması saptanması gözlenebilir.
105. Rekürrent hastalık : Nadiren görülür ( ~ %1) Radyolojik bulgular normal hastalık seyrindeki gibidir. Ancak enfeksiyon, rejeksiyon ya da PTLD ile karışabilir. Sarkoidoz( *), Lenfanjioleiomyomatozis (LAM), Bronkoalveolar ca, Langerhan’s hücreli Histiozis rapor edilen vakalardır. Sarkoidoz : 2 hafta ile 2 yıl arasında geniş bir zaman diliminde nüksedebilir. Transbronşial biopsinin insidental bulgusu olabilir. Non – kazeifiye granülom rapor edilir. ( TBC ve Mantar enf. dışlanmalı ) Yamalı dağılım nedniyle negatif biopsi tamamen hastalığı ekarte etmez. Lenfanjioleiomyomatozis : En sık 1. ve 5. yıllar arasında tekrarlar. Natürü gereği pnömotoraks, şilotoraks, assit, hemorajik renal anjiomyolipomlar.. Bronkoalveolar ca : % 50 nükseder. Transplantasyon sonrası tekrarlasa bile 5 yıllık survey ~ % 40
106. Üst lop fibrozisi : Sebebi tam bilinmemekle birlikte kronik rejeksiyonun nadir bir şekli olduğu düşünülür. 18 ile 72. aylar arasında gözlenir. ( Ort. 42. ay ) Hastada progresif dispne gelişir. Solunum fonksiyon testlerinde miks obstrüktif ve restriktif tip patern izlenir. Patolojik olarak nonspesifik inflamasyon ve fibrozis izlenir. HRCT bulgusu : İnterlobüler septum kalınlaşması, kaba retiküler opasiteler, periferal buzlu cam görünümü, fibrozis, traksiyon bronşektazileri, bal peteği görünümü, volüm kaybı
107. Post transplant biopsi nodül : Yanında yada çevresinde halo şeklinde buzlu cam alanının olduğu 2 – 15 mm. çaplı solid yada kaviter nodül. HRCT’ de biopsiden 4 hf sonra izlenebilir.
135. KALP TRANSPLANTASYONU SONRASI İMMUNSUPRESYON NOT : 1. VE 5. YILLARDA FARKLI HASTALAR DEĞERLENDİRİLDİ. 1. YILDA %73.40 HASTA , 5. YILDA % 54.12 HASTA PREDNİSONE ALMAKTA HASTALARIN %’ Sİ 1 YILLIK TAKİP 5 YILLIK TAKİP
136. AKCİĞER TRANSPLANTASYONU SONRASI İMMÜNSUPRESYON DURUMU NOT : 1. VE 5. YILLARDA FARKLI HASTALAR DEĞERLENDİRİLDİ 1 YILLIK TAKİP 5 YILLIK TAKİP HASTALARIN %’ Sİ
137. KALP + AKCİĞER NAKLİ SONRASI İMMUNSUPRESYON DURUMU Any Induction Polyclonal ALG/ATG OKT3 IL2R-antagonist J Heart Lung Transplant 2008;27: 937-983 HASTALARIN %’ Sİ
150. ISHLT 2004 Rejeksiyon Sınıflaması GRADE 0 REJEKSİYON YOK GRADE 1 ( HAFİF ) Perivasküler- interstisyel infiltrasyon 1 odakta myosit hasarı GRADE 2 ( ORTA ) 2 yada daha fazla odakta miyosit hasarının eşlik ettiği infiltrasyon GRADE 3 ( CİDDİ ) Diffüz infiltrasyon, multifokal miyosit hasarı ± ödem ± hemoraji ± vaskülit
151.
152.
153.
154.
155.
156.
157. Kronik Rejeksiyon K roni k Reje ks i y on Düz kas dokusunun Koroner Arterlerin içine ilerlemesi Koroner arterlerde ilerleyici daralma Kan akışında azalma, iskemi, hücre hasarı, kalp yetmezliği Antibody Mediated Rejection
158. Ateroskleroz - Kronik Rejeksiyon Farkı Transplante Kalp KAV Koroner Arter Hastalığı Konsantrik Asimetrik Damarda uzunlamasına yaygın Fokal Ufak dalları etkiler Ufak dalları etkilemez L . elastica korunmuştur L. elastika etkilenmiştir Hızlı gelişir Yavaş gelişir Kalsifikasyon nadir Kalsifikasyon sık
159. KRONİK REJEKSİYON : ALLOGRAFT VASKULOPATİ ENDOTEL HASARI ve sonrasında gelişen İNTİMAL değişiklikler
This figure includes only the heart transplants that are reported to the ISHLT Transplant Registry. As such, this should not be construed as evidence that the number of hearts transplanted worldwide has declined in recent years.
Survival was calculated using the Kaplan-Meier method, which incorporates information from all transplants for whom any follow-up has been provided. Since many patients are still alive and some patients have been lost to follow-up, the survival rates are estimates rather than exact rates because the time of death is not known for all patients. The half-life is the estimated time point at which 50% of all of the recipients have died. Survival rates were compared using the log-rank test statistic.
Survival was calculated using the Kaplan-Meier method, which incorporates information from all transplants for whom any follow-up has been provided. Since many patients are still alive and some patients have been lost to follow-up, the survival rates are estimates rather than exact rates because the time of death is not known for all patients. The half-life is the estimated time point at which 50% of all of the recipients have died. Survival rates were compared using the log-rank test statistic.
Survival was calculated using the Kaplan-Meier method, which incorporates information from all transplants for whom any follow-up has been provided. Since many patients are still alive and some patients have been lost to follow-up, the survival rates are estimates rather than exact rates because the time of death is not known for all patients. The half-life is the estimated time point at which 50% of all of the recipients have died. Survival rates were compared using the log-rank test statistic.
This figure shows the functional status reported on the 1-year, 3-year, 5-year and 7-year annual follow-ups. Because all follow-ups between 1995 and June 2006 were included, the bars do not include the same patients.
This figure shows the employment status reported on annual follow-ups. Because all follow-ups between 1995 and June 2006 were included, the bars do not include the same patients.
This figure includes only the lung transplants that are reported to the ISHLT Transplant Registry. Therefore, these numbers should not be interpreted as the rate of change in lung procedures performed worldwide.
Survival was calculated using the Kaplan-Meier method, which incorporates information from all transplants for whom any follow-up has been provided. Since many patients are still alive and some patients have been lost to follow-up, the survival rates are estimates rather than exact rates because the time of death is not known for all patients. The half-life is the estimated time point at which 50% of all of the recipients have died. The conditional half-life is the estimated time point at which 50% of the recipients who survive to at least 1 year have died. Because the decline in survival is greatest during the first year following transplantation, the conditional survival provides a more realistic expectation of survival time for recipients who survive the early post-transplant period. Survival rates were compared using the log-rank test statistic.
Survival was calculated using the Kaplan-Meier method, which incorporates information from all transplants for whom any follow-up has been provided. Since many patients are still alive and some patients have been lost to follow-up, the survival rates are estimates rather than exact rates because the time of death is not known for all patients. The half-life is the estimated time point at which 50% of all of the recipients have died. Survival rates were compared using the log-rank test statistic.
This figure shows the functional status reported on the 1-year, 3-year, 5-year and 10-year annual follow-ups. Because all follow-ups between April 1994 and June 2007 were included, the bars do not include the same patients.
This figure shows the hospitalizations reported on the 1-year, 3-year, 5-year and 10-year annual follow-ups, representing the hospitalizations between discharge and 1 year, between the 2-year and 3-year follow-up, between the 4-year and 5-year follow-up, and between the 9-year and 10-year follow-up, respectively. Because all follow-ups between April 1994 and June 2007 were included, the bars do not include the same patients.
This figure includes only the heart-lung transplants that are reported to the ISHLT Transplant Registry. As such, this should not necessarily be construed as evidence that the number of heart-lung transplants performed worldwide has declined.
Survival was calculated using the Kaplan-Meier method, which incorporates information from all transplants for whom any follow-up has been provided. Since many patients are still alive and some patients have been lost to follow-up, the survival rates are estimates rather than exact rates because the time of death is not known for all patients. Survival rates were compared using the log-rank test statistic. The half-life is the estimated time point at which 50% of all of the recipients have died. The conditional half-life is the estimated time point at which 50% of the recipients who survive to at least 1 year have died. Because the decline in survival is greatest during the first year following transplantation, the conditional survival provides a more realistic expectation of survival time for recipients who survive the early post-transplant period.
This figure shows the functional status reported on the 1-year, 3-year, 5-year and 7-year annual follow-ups. Because all follow-ups between April 1994 and June 2007 were included, the bars do not include the same patients.
This figure shows the hospitalizations reported on the 1-year, 3-year, 5-year and 7-year annual follow-ups, representing the hospitalizations between discharge and 1 year, between the 2-year and 3-year follow-up, between the 4-year and 5-year follow-up and between the 6-year and 7-year follow-up, respectively. Because all follow-ups between April 1994 and June 2007 were included, the bars do not include the same patients.
Survival was calculated using the Kaplan-Meier method, which incorporates information from all transplants for whom any follow-up has been provided. Since many patients are still alive and some patients have been lost to follow-up, the survival rates are estimates rather than exact rates because the time of death is not known for all patients. Survival rates were compared using the log-rank test statistic.
Freedom from bronchiolitis obliterans rates were computed using the Kaplan-Meier method. The development of bronchiolitis obliterans is reported on annual follow-ups; a date of diagnosis is not provided. For this figure the date of follow-up was used as the date of occurrence. Patients were included in the analysis until an unknown response for bronchiolitis obliterans was reported. Therefore, the rates seen here may differ from those reported in the cumulative prevalence slide which is based on only those patients with known responses for bronchiolitis obliterans at all follow-up time points.
This figure shows the maintenance immunosuppression reported as being provided at the time of the 1-year and 5-year annual follow-up forms. To provide a snapshot of current practice, only follow-ups occurring between January 2005 and June 2007 were included. Therefore, this figure does not represent changes in practice between the 1-year follow-up and 5-year follow-up on a cohort of patients. The patients in the 1-year tabulation are not the same patients as in the 5-year tabulation.
This figure shows the maintenance immunosuppression reported as being provided at the time of the 1-year and 5-year annual follow-up forms. To provide a snapshot of current practice, only follow-ups occurring between January 2002 and June 2007 were included. Therefore, this figure does not represent changes in practice between the 1-year follow-up and 5-year follow-up on a cohort of patients. The patients in the 1-year tabulation are not the same patients as in the 5-year tabulation.
NOTE: Analysis is limited to the patients who survived discharge
Freedom from CAV and freedom from severe renal dysfunction rates were computed using the Kaplan-Meier method. The development of CAV and/or severe renal dysfunction is reported on annual follow-ups; a date of diagnosis is not provided. For this figure the midpoint between the date of previous follow-up (when event had not occurred) and the date of follow-up when the event was reported was used as the date of occurrence. Patients were included in the analysis until an unknown response for the outcome of interest was reported. Therefore, the rates seen here may differ from those reported in the cumulative prevalence slide which is based on only those patients with known responses for each of the outcomes at all follow-up time points.
Freedom from malignancy rates were computed using the Kaplan-Meier method. The development of malignancy is reported on annual follow-ups; a date of diagnosis is not provided. For this figure the midpoint between the date of previous follow-up (when malignancy had not been reported) and the date of follow-up when the malignancy was reported was used as the date of occurrence. Patients were included in the analysis until an unknown response for malignancy was reported. Therefore, the rates seen here may differ from those reported in the cumulative prevalence slide which is based on only those patients with known responses for malignancy at all follow-up time points.
This table shows the percentage of patients with malignancies reported within 1 year, within 5 years and within 10 years following transplantation. The percentages are based on patients with known responses. To reduce bias, only patients with responses reported on every follow-up through the 5-year (10-year) annual follow-up were included in the “5-Year Survivors” (“10-Year Survivors”) column.
This table shows the percentage of patients experiencing various morbidities as reported within 1 year following transplantation. The percentages are based on patients with known responses. To reduce bias, only patients with responses reported were included. Because the outcomes are reported to be unknown at different rates the number with known responses for each outcome are also provided.
This table shows the percentage of patients experiencing various morbidities as reported within 5 years and within 10 years following transplantation. The percentages are based on patients with known responses. To reduce bias, only patients with responses reported on every follow-up through the 5-year annual (or 10-year annual) follow-up were included. Because the outcomes are reported to be unknown at different rates the number with known responses for each outcome are also provided.
This table shows the percentage of patients experiencing various morbidities as reported on the 1-year annual follow-up form. The percentages are based on patients with known responses. Because the outcomes are reported to be unknown at different rates the number with known responses for each outcome are also provided.
This table shows the percentage of patients experiencing various morbidities as reported on the 1-year annual follow-up form and within 5 years following transplantation. The percentages are based on patients with known responses. To reduce bias, only patients with responses reported on every follow-up through the 5-year annual follow-up were included in the 5-year analysis. Because the outcomes are reported to be unknown at different rates the number with known responses for each outcome are also provided.
This table shows the percentage of patients experiencing various morbidities as reported within 10 years following transplantation. The percentages are based on patients with known responses. To reduce bias, only patients with responses reported on every follow-up through the 10-year annual follow-up were included. Because the outcomes are reported to be unknown at different rates the number with known responses for each outcome are also provided.
This table shows the percentage of patients experiencing various morbidities as reported on the 1-year annual follow-up form. The percentages are based on patients with known responses. Because the outcomes are reported to be unknown at different rates the number with known responses for each outcome are also provided.
This table shows the percentage of patients experiencing various morbidities as reported within 5 years following transplantation. The percentages are based on patients with known responses. To reduce bias, only patients with responses reported on every follow-up through the 5-year annual follow-up were included. Because the outcomes are reported to be unknown at different rates the number with known responses for each outcome are also provided.
Only known causes of death are included in the tabulation.
Only known causes of death are included in the tabulation.
Percentages are based on only known causes of death.
