Η έκδοση χρηµατοδοτήθηκε από το έργο «Ανάδειξη του περιβαλλοντικού, κοινωνικού και οικονοµικού ρόλου του περιαστικού άλσους ∆ηµοτικού (Εθνικού) Σταδίου - Νοσοκοµεί- ου και της νότιας περιοχής της Αγ. Βαρβάρας - ξεροχειµάρρου Καλλιφύτου στην περιοχή παρέµβασης ΟΣΑΑ» στο πλαίσιο του Ολοκληρωµένου Σχέδιο Αστικής Αναγέννησης ∆ήµου ∆ράµας.
Με βάση: α) τα ποιήματα "Σονέτο 18" του Σαίξπηρ, "Μαρίνα των βράχων του Ελύτη" και β) εικαστικούς πίνακες, οι μαθητές έγραψαν τις δικές τους ιστορίες ασκούμενοι στη δημιουργική γραφή και την τέχνη.
Ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς και όλοι περίμεναν με ανυπομονησία να υποδεχτούν το νέο χρόνο και όλα όσα επιθυμούσαν να τους φέρει. Υπήρχαν και άνθρωποι που δεν είχαν τίποτα να περιμένουν γιατί η γιορτινή εκείνη μέρα, καθώς και η επόμενή της, δεν ήταν τίποτα παραπάνω από απλές, συνηθισμένες μέρες όπου τίποτα δεν άλλαζε.
Ένας από αυτούς ήταν και ο ήρωας της ιστορίας μας. Ένα αγόρι που μεγάλωνε και ωρίμαζε, βλέποντας τις χαρές της παιδικής του ηλικίας να σβήνουν χρόνο με το χρόνο, Πρωτοχρονιά με Πρωτοχρονιά. Κάποτε το αγόρι πίστευε στα θαύματα, ειδικά σε όσα λένε ότι συμβαίνουν τις μέρες των Χριστουγέννων. Τώρα πια, και ενώ ήταν μόλις δώδεκα χρονών, δεν είχε να πιστεύει σε τίποτα.
Όμως η ιστορία μας δεν μιλά μόνο για αυτό το αγόρι, αλλά και για την αδελφή του. Το μικρό κορίτσι, όπως όλα τα παιδιά της αθώας ηλικίας, έβλεπε τα Χριστούγεννα μαγικά. Κι όταν οι γιορτές περνούσαν, το κορίτσι περίμενε υπομονετικά να ξαναγυρίσουν για να σκορπίσουν λίγη ομορφιά στη θλιμμένη, γκρίζα πόλη που είχε το όνομα Τσιμεντούπολη.
Τα δυο παιδιά, εκείνο το βράδυ της παραμονής, επρόκειτο να ζήσουν μια μοναδική εμπειρία, παράξενη και θαυμαστή. Σε έναν κόσμο όπου η μαγεία κρύβεται σε μυστικά τραγούδια και άγνωστα μονοπάτια, τα δυο παιδιά θα ξεκινούσαν ένα ταξίδι μακριά από το σπίτι τους. Ένα ταξίδι πέρα από την προσμονή, πέρα από το όνειρο, πέρα απ’ τη φαντασία.
Θα μπορούσα να σας πω πολλά για το πώς ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι, ίσως όμως έτσι να χαλούσα το μυστήριο και θα ήταν κρίμα. Το μόνο που μπορώ να σας πω, είναι ότι τα δυο παιδιά, το πρωί της παραμονής τριγυρνούσαν στους δρόμους της Τσιμεντούπολης. Όμως το βράδυ, πριν ο χρόνος κινήσει για τον παντοτινό δρόμο του, τα παιδιά είχαν φύγει…
Κι αν αναρωτηθείτε πού πήγαν, το μόνο που ξέρω να πω με σιγουριά είναι ότι πήγαν κάπου…
Ε6.6- Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΜΝΗΣΤΗΡΕΣMartha Gane
Ο Οδυσσέας καταφέρνει να πάρει εκδίκηση από τους μνηστήρες με τη βοήθεια του Τηλέμαχου, του Εύμαιου και της Ευρύκλειας. Τέλος, η Πηνελόπη συναντιέται μετά από είκοσι χρόνια με τον άντρα της.
Η έκδοση χρηµατοδοτήθηκε από το έργο «Ανάδειξη του περιβαλλοντικού, κοινωνικού και οικονοµικού ρόλου του περιαστικού άλσους ∆ηµοτικού (Εθνικού) Σταδίου - Νοσοκοµεί- ου και της νότιας περιοχής της Αγ. Βαρβάρας - ξεροχειµάρρου Καλλιφύτου στην περιοχή παρέµβασης ΟΣΑΑ» στο πλαίσιο του Ολοκληρωµένου Σχέδιο Αστικής Αναγέννησης ∆ήµου ∆ράµας.
Με βάση: α) τα ποιήματα "Σονέτο 18" του Σαίξπηρ, "Μαρίνα των βράχων του Ελύτη" και β) εικαστικούς πίνακες, οι μαθητές έγραψαν τις δικές τους ιστορίες ασκούμενοι στη δημιουργική γραφή και την τέχνη.
Ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς και όλοι περίμεναν με ανυπομονησία να υποδεχτούν το νέο χρόνο και όλα όσα επιθυμούσαν να τους φέρει. Υπήρχαν και άνθρωποι που δεν είχαν τίποτα να περιμένουν γιατί η γιορτινή εκείνη μέρα, καθώς και η επόμενή της, δεν ήταν τίποτα παραπάνω από απλές, συνηθισμένες μέρες όπου τίποτα δεν άλλαζε.
Ένας από αυτούς ήταν και ο ήρωας της ιστορίας μας. Ένα αγόρι που μεγάλωνε και ωρίμαζε, βλέποντας τις χαρές της παιδικής του ηλικίας να σβήνουν χρόνο με το χρόνο, Πρωτοχρονιά με Πρωτοχρονιά. Κάποτε το αγόρι πίστευε στα θαύματα, ειδικά σε όσα λένε ότι συμβαίνουν τις μέρες των Χριστουγέννων. Τώρα πια, και ενώ ήταν μόλις δώδεκα χρονών, δεν είχε να πιστεύει σε τίποτα.
Όμως η ιστορία μας δεν μιλά μόνο για αυτό το αγόρι, αλλά και για την αδελφή του. Το μικρό κορίτσι, όπως όλα τα παιδιά της αθώας ηλικίας, έβλεπε τα Χριστούγεννα μαγικά. Κι όταν οι γιορτές περνούσαν, το κορίτσι περίμενε υπομονετικά να ξαναγυρίσουν για να σκορπίσουν λίγη ομορφιά στη θλιμμένη, γκρίζα πόλη που είχε το όνομα Τσιμεντούπολη.
Τα δυο παιδιά, εκείνο το βράδυ της παραμονής, επρόκειτο να ζήσουν μια μοναδική εμπειρία, παράξενη και θαυμαστή. Σε έναν κόσμο όπου η μαγεία κρύβεται σε μυστικά τραγούδια και άγνωστα μονοπάτια, τα δυο παιδιά θα ξεκινούσαν ένα ταξίδι μακριά από το σπίτι τους. Ένα ταξίδι πέρα από την προσμονή, πέρα από το όνειρο, πέρα απ’ τη φαντασία.
Θα μπορούσα να σας πω πολλά για το πώς ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι, ίσως όμως έτσι να χαλούσα το μυστήριο και θα ήταν κρίμα. Το μόνο που μπορώ να σας πω, είναι ότι τα δυο παιδιά, το πρωί της παραμονής τριγυρνούσαν στους δρόμους της Τσιμεντούπολης. Όμως το βράδυ, πριν ο χρόνος κινήσει για τον παντοτινό δρόμο του, τα παιδιά είχαν φύγει…
Κι αν αναρωτηθείτε πού πήγαν, το μόνο που ξέρω να πω με σιγουριά είναι ότι πήγαν κάπου…
Ε6.6- Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΜΝΗΣΤΗΡΕΣMartha Gane
Ο Οδυσσέας καταφέρνει να πάρει εκδίκηση από τους μνηστήρες με τη βοήθεια του Τηλέμαχου, του Εύμαιου και της Ευρύκλειας. Τέλος, η Πηνελόπη συναντιέται μετά από είκοσι χρόνια με τον άντρα της.
2. ΓΙΩΡΓΟ
Ολόφοτθ Καβάλα
με τθ χρυςι ςου
κάπα
το μζλλον τθσ ηωισ
εςφ είςαι για
πάντα.
Σο πζτρινο το
κάςτρο
το κριαμβευτικό
Θα με ςτολίςει
πάντα
και κα είναι
μοναδικό.
3. ΕΤΣΤΧΙΑ
Σε ϋναν όμορφο τόπο
κατοικώ που περπατώ
και νιώθω να πετώ.
Καβϊλα το όνομα του
και πολλϊ τα όμορφα
παιδιϊ του.
Με τρενϊκι ςτο κϊςτρο
θ’ ανεβεύσ
τη θϋα του θα
ερωτευτεύσ, ςτα
πλακόςτρωτα δρομϊκια
κϊνουν βόλτα τα
ναυτϊκια.
Ανηφοριϋσ, κατηφοριϋσ ,
πολλϋσ ωραύεσ μυρωδιϋσ.
Χταποδϊκια και
μυδϊκια ςε κερνούν τα
ταβερνϊκια.
4. ΛΙΑΝΑ
Καβϊλα, Καβϊλα μου !!
Καβϊλα μου, Καβϊλα μου,
Μονϊκριβη μου κόρη,
Βαςιλοπούλα των βουνών
Στολύδι τησ θαλϊςςησ.
Οι κόρεσ ςου νερϊιδεσ , οι γιοι ςου παλικϊρια,
Εμεύσ τα τϋκνα ςου μονϊκριβα βλαςτϊρια.
Καβϊλα μου, Καβϊλα μου
Αγϋρωχη καμϊρα μου, τα φύλλα τα απϋραντα
Τα γαλανϊ νερϊ ςου
Στολύζουν την Ελλϊδα μασ , την όμορφη μασ χώρα.
5. ΑΝΘΗ
Καβϊλα, όμορφη
ξανθιϊ,
Με το κϊςτρο ςου
αγκαλιϊ και τον
κόπο μυρωδιϊ, πϊμε
ςτην ακροθαλαςςιϊ.
Ξϊνθη, Δρϊμα και
λοιπϊ, τα βαριϋμαι
όλα αυτϊ, θϋλω να
φωνϊξω πια
,Καβϊλα εύςαι
θεώκιϊ.
6. ΚΤΡΙΑΚΗ
Την όμορφη Καβϊλα μασ
ςαν ϋρθετε να δεύτε, το
όμορφο το κϊςτρο μασ
να πϊτε να επιςκεφτεύτε.
Το παλιό το δημαρχεύο
και τα καπνϊ να
δεύτε, ςτο αρχαύο μασ το
θϋατρο εκεύ θα
τρελαθεύτε.
Αν ςτο καρνϊγιο θα πασ
απ’ τισ καμϊρεσ θα
περνϊσ και ςτο ςπύτι του
Αλό
Καβϊλα ς’ αγαπώ πολύ.
7. ΑΝΣΖΕΛΑ
Καβϊλα
ςτεφανωμϋνη με το
κϊςτρο ςου ψηλϊ
Με το όμορφο
λιμϊνι ςου μασ
ταξιδεύεισ μακριϊ.
Ανηφόρεσ,
κατηφόρεσ, ύςιοσ
δρόμουσ δεν θα
βρεισ, αν ϋρθεισ ςτην
Καβϊλα μασ να
ευχαριςτηθεύσ.
8. ΘΑΛΕΙΑ
Η Καβϊλα αν και μικρό
εύναι πόλη ςημαντικό, με
ωραύεσ παραλύεσ και με
αμμουδιϊ χρυςό.
Τη ςτολύζει ϋνα κϊςτρο
παλαιό μα ςταθερό που
ϋχει θϋα ςτο λιμϊνι, ςτισ
καμϊρεσ , ςτο γυαλό.
Η Καβϊλα δεν εύναι
μονϊχη υπϊρχει και η
παλιϊ κι ϊμα
ακολουθόςεισ και το
μονοπϊτι θα ςε βγϊλει ςε
νερϊ………
9. ΑΝΑΣΑΙΑ
Η θϊλαςςα, ο όλιοσ ςε
ςτεφανώνουν, τραγούδι
τρυφερό η θϊλαςςα μασ
ψϊλει.
Και ςαν κοιτϊζεισ την
απεραντοςύνη η καρδιϊ
ςου ευφραύνει και η ψυχό
αγαλιϊζει.
Οι όρωεσ από παλιϊ μϊχεσ
τρανϋσ ϋδωςαν για εςϋνα,
τα κϊλλη και η ομορφιϊ
θρονιϊζουν ςτην καρδιϊ.
Ὠ τι όμορφη πόλη του
Βορρϊ Καβϊλα μου γλυκιϊ.
10. ΑΓΓΕΛΙΚΗ
Γαλϊζια πολιτεύα του
Βορρϊ , του Αιγαύου ςε
βρϋχουν τα νερϊ ,
γαλϊζια πολιτεύα τησ
ζωόσ μασ ς’ ϋχουμε
εικόνα και πνοό μασ.
Ο όλιοσ ςου μασ λϊμπει
κϊθε μϋρα , με φωσ
γεμϊτο πϋρα ωσ πϋρα.
Καβϊλα πόλη λατρευτό,
ο κόςμοσ όλοσ ςε ποθεύ.
11. ΚΩΝΣΑΝΣΙΝΟ
Στενϊ δρομϊκια,
ανηφοριϋσ την ομορφιϊ
ςου δεύχνουν, ςτισ
όμορφεσ ακρογιαλιϋσ
κορύτςια αγόρια
τρϋχουν.
Η ομορφιϊ ςου
ξακουςτό ς’όλη την
οικουμϋνη , Καβϊλα
πόλη τησ χαρϊσ με ϊλλη
δεν ςε ςυγκρύνω.
12. AΡΙΣΕΑ
Ένα κϊςτρο, ϋνα
λιμϊνι, μύα φυςικό
ομορφιϊ που ςτην
καρδιϊ μου κρύβει
μια μεγϊλη χαρϊ.
Μπορεύσ να τη δεισ,
μπορεύσ να τη
γευτεύσ……
Μα αν δεν τη
φροντύςεισ την πόλη
αυτό θα ςτερηθεύσ.
13. ΟΦΙΑ
Σκαρφαλωμϋνη ςε μια
όμορφη πλαγιϊ
Σαν ςτολύδι κρεμαςμϋνο
Στϋκεται περόφανη
Να καρτερϊ το χρόνο και τη
ζωό.
Χϊνομαι ςτα ςτενϊ,
Τα γεμϊτα μυρωδιϋσ μιασ
ϊλλησ εποχόσ.
Η θϊλαςςα φύλη και
ςύντροφοσ ς’ αγκαλιϊζει
τρυφερϊ και ςε δροςύζει.
Πολλού θϋλουν να ςε δουν και
ϊλλοι τόςοι να ς’ ακούςουν.
Τυχερό, εγώ που μεγαλώνω
ϋχοντασ τουσ γλυκούσ
θορύβουσ και το χρώμα ςου,
Φυλαχτό μεσ την καρδιϊ.
14. ΦΩΣΕΙΝΗ
Η Καβϊλα εύναι ωραύα
Εύναι πόλη μαγικό,
Κι όποιοσ ϋρθει εδώ πϋρα
Δε θα φύγει ούτε ςτιγμό.
Έχει γαλϊζιεσ παραλύεσ
Και ολόχρυςεσ αμμουδιϋσ
Και ολόφρεςκα ψαρϊκια
Για να φασ όςα θϋσ.
Ένα κϊςτρο τη ςτολύζει
Κει ψηλϊ ςτην κορυφό
Και τουσ Καβαλιώτεσ τουσ
γεμύζει περηφϊνια περιςςό.
15. ΜΑΡΙΟ
Καβϊλα, το πιο λαμπρό μου
ϊςτρο, ϋχεισ για κορόνα το
αρχοντικό μασ κϊςτρο.
Ο όλιοσ ςου χαμόγελα και
τα καρϊβια ςου πλϋουν με
φουςκωτϊ πανιϊ.
Τησ Καβϊλασ τα βουνϊ
πϋρα ωσ πϋρα μακρινϊ.
Τα ψαρϊκια τησ μικρϊ
Κολυμπϊνε ζωηρϊ.
Και ςαν η νύχτα ς’
επιςκεφτεύ
Την καλωςορύζεισ ςιωπηλό.
16. ΕΤΔΟΞΙΑ
Η όμορφη Καβϊλα με τη
θϊλαςςα και την
αμμουδιϊ
Και το κϊςτρο ςα ςτολύδι
Να την ομορφαύνει από
ψηλϊ.
Στη γαλϊζια θϊλαςςα
τησ αρμενύζουν καρϊβια
πολλϊ που ταξιδεύουν
ςτη Θϊςο αλλϊ και ςε
ϊλλα νηςιϊ.
17. ΓΙΑΝΝΗ
Πόγα ςτην Καβϊλα, πϋραςα
ωραύα
Εύδα αξιοθϋατα και ϋκανα
παρϋα
Πολλϊ μϋρη διαςκϋδαςησ,
γεμϊτα μαγαζιϊ αλλϊ και
παιχνιδιϊρικα για τα μικρϊ
παιδιϊ, μύα ςύγχρονη πόλη
που εύναι τησ Ελλϊδασ που
ϋχει πολλϊ αγϊλματα ςαν
τησ Αθηνϊσ Παλλϊδασ
Θρηνώ που ϋφυγα από εκεύ
και ασ ϋπρεπε να φύγω
Αντύ να βρω ϋνα ϊτομο ςτο
ςπύτι του να μεύνω.
18. ΚΑΣΕΡΙΝΑ
Το πϋλαγο ανούγεται
μπροςτϊ κι οι θύμηςεσ με
ξϋμπλεκα μαλλιϊ τρελό
χορό αρχινϊνε ςτα πϋτρινα
ςοκϊκια τα παλιϊ ςτου
όλιου τ’ ανηφόρια.
Οι βϊρκεσ που λικνύζονται
απαλϊ κι οι γλϊροι τα’
ϊςπρα τουσ φτερϊ
απλώνουν βουτούν ςτ’
αφρόκυμα, ζυγώνουνε και
λϋνε μυςτικϊ ςτουσ ναύτεσ
που τα δύχτυα τουσ
μπαλώνουν.
19. ΕΙΡΗΝΗ
Καβϊλα ςτην Ελλϊδα
ξακουςτό, Καβϊλα μεσ
ςτον κόςμο εύςαι γνωςτό.
Οι καμϊρεσ που ςτολύζουν
τη γειτονιϊ ςε ςυνδυαςμό
με τα ςπιτϊκια τα
νεοκλαςικϊ
Αποτελούν ϋνα ςυνδυαςμό
υπϋροχο, μαγευτικό, που δε
χορταύνεισ να το βλϋπεισ
μόνο ϋνα λεπτό.
Έτςι Καβϊλα εύςαι μια πόλη
φανταςμαγορικό ςτην
οπούα ζούνε ϊνθρωποι
μεγϊλοι και μικρού.
20. ΧΡΗΣΟ
Μια πόλη επιςκϋφτηκα που
εύναι αμφιθεατρικό , το
κϊςτρο τησ θαύμαζα εύναι
γραφικό.
Του Αλεξϊνδρου η πόλη
Καβϊλα η ξακουςτό
μ’ απϋραντο ακρογιϊλι
Καμύα ςαν κι αυτό.
Δεν εύναι μόνη τησ ςτο
χϊρτη. Έχει παρϋα ϋνα νηςύ
Θϊςο το λϋνε κι εύναι
πρϊςινο πολύ.
21. ΘΑΝΟ
Η πόλη που γεννόθηκα
εύναι η γνωςτό Καβϊλα
που όμοια τησ δε θα
βρεύσ ςε όλη την Ελλϊδα.
Εύναι ςτον κόςμο
ξακουςτό με όμορφο
λιμϊνι
Για αυτό και εγώ την
αγαπώ όςο καμύα ϊλλη.
22. ΡΑΦΑΕΛΑ
Όμορφη Καβϊλα με τη
θϊλαςςα γαλϊζια με
τουσ γλϊρουσ που
φωνϊζουν, με τα ςπύτια
τα μικρϊ.
Όμορφη Καβϊλα , με
τουσ πρϊςινουσ
λόφουσ, τα
πουρνϊρια, τα πεύκα τα
μυρωδϊτα, με τισ
παραλύεσ ςου τισ
γαλανϋσ.
Πόςοι δεν ςε ζόλεψαν
και θϋληςαν την
ομορφιϊ ςου να
κουρςϋψουν.
23. ΝΑΚΟ
Η λαμπερό Καβϊλα μασ
μεσ τα καθαρϊ νερϊ τησ
μοιρϊζει χαρϊ ςε όλουσ
εμϊσ που εύμαςτε παιδιϊ
τησ.
Η λαμπερό Καβϊλα μασ
με τα ψηλϊ βουνϊ τησ, το
ιςτορικό το κϊςτρο μασ
και όλα τα αξιοθϋατα
τησ.
24. ΝΟΠΗ
Η Καβϊλα μασ η
λαμπερό με τα
αςτραφτερϊ τα νερϊ τησ
και με το ομορφότερο
λιμϊνι που ςτα γαλανϊ
νερϊ τησ αρμενύζουν
καραβϊκια και πλούα
μεγϊλα.
25. ΝΙΚΟ
Η όμορφη μασ η Καβϊλα
με το κϊςτρο, τα βουνϊ
και τισ θϊλαςςεσ
γαλϊζιεσ χϊντρεσ μεσ την
καταχειμωνιϊ.
Η όμορφη μασ η Καβϊλα
με τουσ ανθρώπουσ τουσ
ζεςτούσ, τισ γειτονιϋσ ςαν
ςκϊλα να ς’ οδηγούν
ςτουσ ουρανούσ.