3. Ένα τραγούδι του
ακριτικού κύκλου της
Αίγινας είναι
«Η Αρπαγή της Ρήνης» ή
«Η Αναγνώρισις».
Έχει διασωθεί και
καταγραφεί σε δύο
παραλλαγές, μια από
τον Β. Μάκη και μια από
το σχολάρχη Παναγή
Ηρειώτη, που της έδωσε
το δεύτερο τίτλο. Το
τραγούδι θεωρείται
αιγινήτικο, αν και
θυμίζει Ναύπλιο και
Κόρινθο, στα χρόνια των
πειρατών και των
κουρσάρων.
Παναγής Ηρειώτης (1854 –
1930): Μια σπουδαία
πνευματική προσωπικότητα
του νησιού μας
3
4. Εμείς βρήκαμε και τις δύο παραλλαγές στο βιβλίο του Κώστα Μ.
Σταμάτη: Αίγινα – Ιστορία και Πολιτισμός, τόμος πρώτος, από την
αρχαιότητα έως το 1828, Αθήνα 1989, σ. 318 – 321 και, αφού το
διαβάσαμε προσεκτικά, το μεταγράψαμε με σύντομο τρόπο σε
παραμύθι, τοποθετώντας το ξεκάθαρα στη μεσαιωνική καστροπολιτεία
του νησιού μας, και το εικονογραφήσαμε με τη φαντασία μας.
Ελπίζουμε να σας αρέσει.
4
5. Κόκκινη κλωστή δεμένη
στην ανέμη τυλιγμένη
δώσ’ της κλότσο να γυρίσει
παραμύθι ν’ αρχινήσει…
5
6. Μια φορά κι έναν καιρό στην παλιά πόλη της Αίγινας ζούσε η ξακουστή
αρχοντική οικογένεια Σκληρού με την όμορφη μοναχοκόρη της, τη Ρήνη.
6
7. Μια όμορφη
ηλιόλουστη μέρα η
Ρήνη με δύο άλλες
αρχοντοπούλες φίλες
της, την Αρετή του
Δούκα και τη
Χρυσοκουβουκλιώτισσα
αποφάσισαν να πάνε
να πάρουν το μπάνιο
τους στο λουτρό της
πηγής του Κουρέντη.
7
8. Η μάνα Σκλήραινα θύμωσε με την κόρη της και της θύμισε
ότι οι πειρατές καραδοκούν, για να κάνουν κακό και ότι είναι
επικίνδυνο να πάνε τρία κορίτσια μόνα στο λουτρό.
8
9. Ο άρχοντας Σκληρός όμως δεν ήθελε να χαλάσει το χατίρι της
πολυαγαπημένης του κόρης και της επέτρεψε να πάει. Για την προστασία
όμως των κοριτσιών όρισε τρεις βίγλες, για να προσέχουν μήπως
εμφανιστούν οι φοβεροί ληστές της θάλασσας και να τις ειδοποιήσουν.
9
10. Έτσι χαρούμενα τα κορίτσια πήραν τα καθαρά όμορφα φουστάνια
τους, τα κοσμήματα, τα μυρωδικά και τις διαμαντένιες χτένες τους και
πήγαν στο λουτρό. Καθώς όμως τελείωναν το μπάνιο τους…..
10
11. Φωνάζει η βίγλα του βουνού: «Μια φούστα κατεβαίνει κι
αφροκοπάει τα κύματα και στρίβει στο πλατάνι».
11
12. Μετά από λίγο ακούστηκαν κι άλλες φωνές, ακόμη πιο
τρομαγμένες, αυτή τη φορά από τη βίγλα του γιαλού….
12
14. Ως να ντυθεί η
Αρετή,…
… να βάλει τη
ζώνη της η
Ειρήνη,
… και να ετοιμαστεί η
Χρυσοκουβουκλιώτισσα
…
… ακούστηκε η τελευταία και φαρμακερή
κραυγή από την τρίτη βίγλα: «Σας πιάκανε!!!»
14
15. Και, πριν προλάβουν οι κοπέλες να το καταλάβουν, άλλοι πειρατές
μπήκαν απ’ την πόρτα κι άλλοι από το παραθύρι και τις άρπαξαν.
15
16. Την όμορφη τη Ρήνη την πήγαν σε μια φούστα, όπου την
υποδέχτηκε ένας χρυσοντυμένος Τούρκος κουρσάρος.
16
17. Κι εκεί που έκλαιγε η αρχοντοπούλα
τη μαύρη της μοίρα που την έριξε στα
χέρα του Τούρκου ένα πουλάκι ήρθε και
κάθισε στην κουπαστή του πλοίου και
είπε:
«Για δες τι μεγάλο κακό βρήκε πάλι τους
δύστυχους Σκληρούς. Πρώτα να χάσουν
το γιο τους που τον άρπαξαν μικρό οι
Τούρκοι και τούρκεψε στα ξένα και τώρα
την «κόρη τη μονάκριβη, τη
μοσχαναθρεμμένη!!!»
Τότε ο Τούρκος, που δεν ήταν άλλος
από το χαμένο αδελφό της όμορφης
Ειρήνης, ζήτησε από την κοπέλα να του
διηγηθεί την ιστορία της οικογένειάς της
κι έπειτα την έσφιξε στην αγκαλιά του
και τη φίλησε σαν αδελφός, τη γέμισε
φλουριά, σεντέφια και μαλάματα και…
17
18. … την έβγαλε στη στεριά, κοντά στη βίγλα του νερού.
Εκείνος έμεινε λίγο πιο πίσω και, αφού…
18
19. … απελευθέρωσε την Αρετή του Δούκα και τη
Χρυσοκουβουκλιώτισσα, γύρισαν όλοι μαζί στην Παλιαχώρα.
19
20. Στην πλατεία του Σταυρού, στην Πλάστα και στο Κάστρο στήθηκε
τρικούβερτο γλέντι που κράτησε τρεις μέρες και τρεις νύχτες και όλοι
διασκέδασαν με την ψυχή τους. Μα πιο πολλοί απ’ όλους οι Σκληροί, που
όχι μόνο δεν έχασαν τη Ρήνη αλλά ξαναβρήκαν και το χαμένο γιο τους.
ΚΑΙ ΖΗΣΑΝ ΑΥΤΟΙ ΚΑΛΑ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!!! 20
