2. ΚΟΣΜΙΚΗ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ Ορίζοντας τηνπαράδοση: ένα σύνολο πολιτιστικών και θρησκευτικών τελετουργικών τα οποία παραδίδονται από γενιά σε γενιά. Άρα, παράδοση= κληρονομιά του παρελθόντος. Πρώτη σκέψη: πόσο χρήσιμη είναι η παράδοση και κατά πόσο αποτελεί τροχοπέδη στην κοινωνική αλλά και την ατομική εξέλιξη;

3. Ορισμος κοσμικησ παραδοσησ Ως κοσμική ορίζουμε την μη εκκλησιαστική παράδοση. Ο ορισμός αυτός δεν αποκλείει αυτονόητα κάθε εκκλησιαστικό στοιχείο. Από την άλλη όμως, η κοσμική παράδοση δεν είναι μέρος της Παράδοσης της Εκκλησίας. Η λέξη παράδοση είναι παράγωγο ουσιαστικό του ρήματος «παραδίδωμι» που σημαίνει δίνω στα χέρια κάποιου, εμπιστεύομαι κάτι σε κάποιον. Είναι δηλαδή η παράδοση μια διαδικασία, μια μεταβίβαση – συνήθως προφορική – με την οποία μεταφέρονται από τη μια γενιά στην άλλη ήθη, έθιμα, γνώσεις ή δοξασίες και έτσι διαιωνίζονται.

4. Πτυχεσ της κοσμικησ παραδοσησ Γλωσσική παράδοση, πνευματική ( ήθη, έθιμα, δημοτικό τραγούδι, παροιμίες, μυθοπλασία κ.τ.λ. ), οικιστική παράδοση ( χωριά και μεμονωμένα κτίσματα ), λαϊκή οικοτεχνία, ενδυματολογία, χοροί, γιορτές, πανηγύρια κ.τ.λ. Το πλάτος της καλύπτει τόσες πτυχές όσες και η ζωή, από τη χαρά ως το θάνατο. Πόσο χρήσιμα νομίζετε πως είναι όλα αυτά;

5. Μαντιναδεσ-κρητικη παραδοση Η Κρητική παράδοση πρέπει να συνεχίσειστο τόπο που γεννήθηκε είναι ντροπή να σβήσει Λύρα τση Κρήτης γέννημα κι ακριβοθυγατέραοντ' αρχινάς να κελαηδείς τη νύχτα κάνεις μέρα Καθένα σπίτι Κρητικού όπλο 'χει στολισμένομες στο σαλόνι κρεμαστό η απανω του ζωσμένο

6. Ο ρολοσ της παραδοσησ στη ζωη μασ Ο Γιάννης Κιουρτσάκης στο βιβλίο του «Το πρόβλημα της παράδοσης» γράφει πως «δεν τη διαλέξαμε όπως δεν διαλέξαμε τη γλώσσα μας, τον τόπο μας ή τους προγόνους μας, που ωστόσο συνεχίζουν να μας διαμορφώνουν σε όλη μας τη ζωή». Εν πολλοίς λοιπόν η παράδοση μας διαμορφώνει ως πρόσωπα, είτε ενσυνείδητα είτε ασυνείδητα.

7. Συμπερασματικα για την κοσμικη παραδοση Οι κοσμικές παραδόσεις συνήθως έχουν θετικό χαρακτήρα καθώς εκφράζουν τον ιδιαίτερο πολιτιστικό χαρακτήρα ενός λαού ή ενός τόπου. Δεν πρέπει όμως να συγχέονται με την Παράδοση της Εκκλησίας, ακόμη και όταν συνδέονται με γεγονότα της ζωής της ή και όταν λαϊκά παγανιστικά στοιχεία ζυμώνονται με τη θρησκευτική ζωή (προλήψεις-καρβουνιάρηδεςς, θυσίες, κτλ). Πολλές από αυτές τις παραδόσεις μεταδίδονται από γενιά σε γενιά μέσω ενός ανορθολογικού μιμητισμού.

8. Η εννοια της εκκλησιαστικησ παραδοσησ Ως Παράδοση της Εκκλησίας ορίζουμε την αδιάσπαστη συνέχεια της πίστης της από την εποχή του Χριστού και των μαθητών Του μέχρι και σήμερα. Η εμπειρία της παράδοσης αυτής καταγράφηκε καταρχήν στην Καινή Διαθήκη. Έτσι, τα επιμέρους στοιχεία της Εκκλησιαστικής Παράδοσης είναι τα εξής: α)η διδασκαλία του Χριστού και των Αποστόλων, καταγεγραμμένη συνήθως αλλά και παραδεδομένη προφορικά, β) οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, γ) στοιχεία σχετιζόμενα με τη λατρεία και τη διοίκηση της Εκκλησίας που έχουν γίνει αποδεκτά από το λαό. Βασικός φορέας της Παράδοσης της Εκκλησίας είναι η Αγία Γραφή (ΠΔ και ΚΔ), η οποία αποτελεί μέρος της αρχέγονης παράδοσης.

9. Παραδοση και αγια γραφη Αγία Γραφή ή Βίβλος, χαρακτηρίζεται το σύνολο ή «βιβλιοθήκη» κειμένων θρησκευτικού χαρακτήρα. Με τον όρο αυτό βασικά περιγράφεται η Εβραϊκή Βίβλος του Ιουδαϊσμού αλλά και ο συνδυασμός αυτής, δηλαδή της Παλαιάς Διαθήκης, που αναφέρεται στη προ Χριστού περίοδο, και της Καινής Διαθήκης, που αναφέρεται στην παρουσία του Χριστού, τη διδασκαλία του και στις επιστολές και Πράξεις των Αποστόλων, του Χριστιανισμού. Το σύνολο των βιβλίων που συγκροτεί τον "χριστιανικό κανόνα" της Παλαιάς Διαθήκης (1ο μέρος της Αγίας Γραφής) και Καινής Διαθήκης (2ο μέρος της Αγίας Γραφής), προέκυψε από την ανάγκη να καθοριστούν τα βιβλία εκείνα που εκφράζουν αυθεντικά την πίστη της Εκκλησίας, ώστε να αποκλειστούν μεταγενέστερα ψευδεπίγραφα έργα, που περιείχαν μη αποδεκτές ή και αιρετικές διδασκαλίες. Τα γεγονότα και η διδασκαλία του Χριστού καταγράφηκαν πρώτα στα Ευαγγέλια. Τα τρία πρώτα μεταξύ 65-70 μ.Χ και του Ιωάννη το 90 μ.Χ. Οι επιστολές του Παύλου είναι προγενέστερες ενώ οι υπόλοιπες μεταγενέστερες. Επομένως στην αρχή η διδασκαλία του Χριστού μεταδίδεται προφορικά και όχι γραπτά.

10. Παραδοση και συντηρηση Η παράδοση της Εκκλησίας ανά τόπο και χρόνο συμπεριλαμβάνει και διάφορες μορφές ηθών και εθίμων. Αυτά, ενώ δεν είναι πάντοτε αρνητικά, επιδέχονται και κριτικά και αλλαγή. Η γνήσια παράδοση δεν απολυτοποιεί το παρελθόν αλλά το χρησιμοποιεί ως βάση για το μέλλον. Η Παράδοση της Εκκλησίας χαρακτηρίζεται από μια συγκεκριμένη προσαρμοστικότητα στα δεδομένα κάθε εποχής αλλά ταυτόχρονα διατηρεί αναλλοίωτα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Ο χριστιανός λοιπόν καλείται από τη μια μεριά να βιώσει τα γνήσια στοιχεία της παράδοσης αυτής αλλά και να μπορεί να ασκήσει κριτική στα κακώς κείμενα μέσα στην Εκκλησία. Προϋπόθεση της κριτικής αυτής είναι η εκκλησιαστική ζωή και όχι η εύκολη και πρόχειρη κριτική μακριά από την Εκκλησία.