Ολυμπισμός

1. Η Ελλάδα στην αρχαιότητα γέννησε το αθλητικό πνεύμα και θεμελίωσε την ιδέα
του ολυμπισμού. Η τέλεση των Ολυμπιακών αγώνων, που εκφράζουν την
ολυμπιακή ιδέα, σήμαινε για τους αρχαίους Έλληνες μια πανελλήνια συνάθροιση
των ελεύθερων ανθρώπων. Γι’ αυτό και κάθε τέσσερα χρόνια στην Ολυμπία,
διεξάγονταν οι πανελλήνιες συναντήσεις στίβου, οι ολυμπιάδες. Σαράντα μέρες
πριν και μετά, κήρυκες διαμηνούσαν την «Ολυμπιακή εκεχειρία», για να
μπορέσουν οι αθλητές, οι καλλιτέχνες και οι θεατές να ταξιδέψουν στην Ολυμπία,
να συμμετάσχουν στους Αγώνες και να επιστρέψουν με ασφάλεια στην πατρίδα
τους.
Στους Ολυμπιακούς αγώνες, λάμβαναν χώρα εκτός από τις κατεξοχήν
αθλητικές δραστηριότητες και πολιτιστικές (ωδές του Πινδάρου για τους νικητές) ή
θρησκευτικές (θυσίες σε κοινούς βωμούς). Ο κότινος ελιάς, μια λιτή αλλά
σπουδαία επιβράβευση, ήταν το επισφράγισμα της νίκης. Η δόξα όμως, για τους
αθλητές ήταν πολύ μεγάλη, όπως πιστοποιεί και η κατεδάφιση των τειχών της
πόλης, προκειμένου να υποδεχτούν τους ολυμπιονίκες.
Θα έλεγε κανείς ότι ο αθλητισμός μπορεί να εμπνεύσει την ειρήνη, να προάγει
τον κοσμοπολιτισμό, να ενισχύσει τη συναδέλφωση των λαών και να εδραιώσει
την ισοτιμία τους. Οι αθλητές κάθε τέσσερα χρόνια συναντιούνται στα ολυμπιακά
χωριά, δημιουργούν δεσμούς φιλίας και ανθρωπιάς, παραμερίζουν τις διαφορές
τους, καταργούν τις διακρίσεις τους και γκρεμίζουν τα σύνορα γλώσσας,
θρησκείας, παράδοσης μεταξύ των κρατών.
Ο λαός που έθεσε τα θεμέλια του σύγχρονου αθλητισμού είναι ο ελληνικός.
Ακόμη και σήμερα, από όλες τις αθλητικές συναντήσεις που διεξάγονται, οι
Ολυμπιακοί αγώνες θεωρούνται το σημαντικότερο αθλητικό γεγονός, που
συνεχίζει να ενσαρκώνει τις οικουμενικές αξίες του ελληνικού πολιτισμού:
 «Νους υγιής εν σώματι υγιεί»: Σύζευξη πνευματικής και σωματικής
δύναμης.
1

2.  Η αθλητική συνύπαρξη εξισώνεται με την κοινωνική συνεργατικότητα και
την ηθική συντροφικότητα.
 Αγωνιστικό φρόνημα.
 «Ευ αγωνίζεσθαι»: Μεγαλύτερη σημασία έχει η συμμετοχή στον αγώνα κι
όχι η νίκη.
 Καλλιέργεια φίλαθλου πνεύματος, αντί της βίας και του οπαδισμού.
Είναι φανερό ότι το αθλητικό ιδεώδες εδράζεται στις αρχές της
δημοκρατικότητας, της ισοτιμίας και της ηθικής. Πρόκειται για τις πιο ουσιώδεις
αξίες του πρακτικού μας βίου, που δίδαξαν οι Έλληνες, θέτοντας τις βάσεις για τη
συνύπαρξη και τη συμφιλίωση ατόμων και λαών.
Σήμερα, λοιπόν περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, οφείλουμε να στρέψουμε
το βλέμμα μας στην ολυμπιακή ιδέα, διότι οι κίνδυνοι που μας απειλούν είναι
ποικίλοι και πολύμορφοι. Η όξυνση των οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών
ανταγωνισμών, η ανησυχητική αύξηση κρουσμάτων εθνικισμού και η αδυναμία
των πολιτικών ηγετών να επιλύσουν προβλήματα που ταλανίζουν την υφήλιο
συνθέτουν την εικόνα μιας ταραγμένης εποχής παγκόσμιων συγκρούσεων. Ο
αθλητισμός μπορεί να αποτελέσει μια παρακαταθήκη ειρήνης για την
ανθρωπότητα, δίνοντας το έναυσμα για υγιή διάλογο μεταξύ των κρατών, για
γόνιμη και εποικοδομητική αντιπαράθεση απόψεων, για ουσιαστική συνεύρεση
ανθρώπων.
2