αρχαια σπαρτη

3.  Η Σπάρτη ήταν πόλη κράτος στην Αρχαία
Ελλάδα
 Ήταν χτισμένη στις όχθες του ποταμού
Ευρώτα στην Λακωνία (στο νότιο
ανατολικό μέρος της Πελοποννήσου)
 Έχει μείνει γνωστή στην παγκόσμια
ιστορία για την στρατιωτική δύναμη της
και για το μεγάλο αριθμό των δούλων που
είχε . Επίσης είναι γνωστή και στην
Ελληνική μυθολογία για τον μύθο της
ωραίας Ελένης.

4.  Από τις μεταρρυθμίσεις του Λυκούργου και
από τότε η Σπάρτη διέθετε δύο βασιλείς. Ο
ένας άνηκε στη δυναστεία των «Αγιαδών», ο
άλλος σε εκείνη των «Ευρυποντιδών», δύο
οικογένειες που σύμφωνα με το θρύλο
κατάγονταν από τους δίδυμους απογόνους του
Ηρακλή, τον Ευρυσθένη και τον Προκλή
αντίστοιχα. Οι οικογένειες έπρεπε σε κάθε
περίπτωση να διακρίνονται μεταξύ τους:
απαγορευόταν αυστηρά τόσο η χρήση κοινών
ονομάτων, όσο και οι γάμοι μεταξύ των μελών
τους. Ακόμη και οι τάφοι τους βρίσκονταν σε
διαφορετικές τοποθεσίες

5.  Η Γερουσία ήταν ένα σώμα 28 ανδρών,
ηλικίας από 60 ετών και άνω , που
εκλέγονταν διά βίου από την Απέλλα. Μέλη
της ήταν ακόμη οι δύο βασιλιάδες, οπότε
συνολικά αποτελούνταν από 30 άτομα.
Κύριο κριτήριο επιλογής τους ήταν η
στρατιωτική τους αρετή.

6.  Οι περίοικοι ήταν μια κοινωνική ομάδα την οποία
αποτελούσαν οι οικογένειες που ζούσαν με σχετική
αυτονομία σε πόλεις η κώμες της ευρύτερης περιφέρειας της
πόλης, χωρίς ωστόσο να διαθέτουν λόγο στο χειρισμό των
κρατικών υποθέσεων. Ασχολούνταν με τις παραγωγικές
δραστηριότητες με τις οποίες δεν καταπιάνονταν οι Όμοιοι,
δηλαδή ασκούσαν τα επαγγέλματα του τεχνίτη, του
ξυλουργού, του γεωργού, του κτηνοτρόφου και του εμπόρου.
Ήταν δε οι μόνοι που είχαν την άδεια να ταξιδεύουν σε άλλες
πόλεις, αν και η οικονομική τους δραστηριότητα
περιοριζόταν εξαιτίας της αυστηρής σπαρτιατικής
κηδεμονίας.
 Είχαν το δικαίωμα να θεσπίζουν δικούς τους νόμους και να
μην ακολουθούν τη σπαρτιατική νομοθεσία, η οποία όμως σε
κάθε περίπτωση υπερίσχυε. Δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα,
ούτε συμμετείχαν στις συνελεύσεις. Κατέβαλλαν όμως
φόρους και είχαν την υποχρέωση να υπηρετούν στο
σπαρτιατικό στρατό ως οπλίτες με βαρύ οπλισμό.

7.  Οι είλωτες ήταν το κατώτερο κοινωνικό
στρώμα στην Αρχαία Σπάρτη. Οι είλωτες δεν
ήταν οι τυπικοί δούλοι, που υπήρχαν στην
υπόλοιπη Αρχαία Ελλάδα, όπως στην Αθήνα. Η
μορφή της δουλείας τους δεν ήταν ιδιωτική,
αλλά ανήκαν στο Σπαρτιατικό κράτος, για το
οποίο και δούλευαν. Η καταγωγή των ειλώτων
δεν είναι απόλυτα διευκρινισμένη. Πιστεύεται
ότι ήταν απόγονοι των παλαιότερων κατοίκων
της Αρχαίας Σπάρτης που υποδουλώθηκαν με
την άφιξη των Δωριέων. Είναι επίσης γνωστό
ότι και οι Μεσσήνιοι έγιναν είλωτες, όταν
υποδουλώθηκαν από τους Σπαρτιάτες, μετά
τις ήττες τους στους Μεσσηνιακούς Πολέμους

8.  Στην Αρχαία Σπάρτη, η επιλογή του
συντρόφου ήταν καθαρά προσωπική
υπόθεση και όχι υπόθεση των γονέων. Οι
νεαρές Σπαρτιάτισσες έφταναν σε ηλικία
γάμου στα είκοσι τους χρόνια και όχι στα
δεκαπέντε, που ήταν το συνηθισμένο στην
Αρχαία Ελλάδα

9.  Οι Σπαρτιάτες, όπως και οι υπόλοιποι
Έλληνες, θυσίαζαν στους θεούς τους, ώστε
να τους καλοπιάνουν και να ζητήσουν την
βοήθεια τους.
 ΔΗΜΗΤΡΑ Π. Α4