Δράση γύρω από το Προσφυγικό Ζήτημα του 2ου Δημοτικού Σχολείου Βουτών

1. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[1]
Νεκτάριος Σπινθουράκης
Εικονογράφηση: Διαδίκτυο
Εκδόσεις: 2o Σχολείο Βουτών
ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ

2. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[2]
ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ

3. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[3]
ΑΦΙΕΡΩΣΗ
Το βιβλίο αυτό το αφιερώνω:
Στους φίλους μου,
στην δασκάλα μου κυρία Μαρίνα,
και κυρίως στους γονείς μου που με
βοήθησαν μέχρι τέλος να γράψω
αυτό το βιβλίο.

4. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[4]
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ονομάζομαι Νεκτάριος Σπινθουράκης και είμαι
11 ετών. Πηγαίνω στην έκτη τάξη, στο Στ1, στο 2ο
Δημοτικό Σχολείο Βουτών.
Ζω στα Γιοφυράκια περίπου 10 χιλ. από το
Ηράκλειο της Κρήτης. Ο μπαμπάς μου είναι ο
Μιχάλης, Φυσικοθεραπευτής στο επάγγελμα και η
μαμά μου είναι η Ιωάννα, Βιολόγος. Έχω και μία
αδελφή την Μαρίνα, που είναι 9 χρονών, πηγαίνει
στη τετάρτη τάξη, στο ίδιο σχολείο μ' εμένα.

5. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[5]
Κάνω Αγγλικά, Γερμανικά και πηγαίνω
κολύμπι. Εκείνο όμως που μου αρέσει περισσότερο
είναι να παίζω μπάλα με τους φίλους μου. Επίσης,
μου αρέσει να παίζω σκάκι. Έχω βγει πρώτος τρεις
φορές στην κατηγορία μου, στο διαγωνισμό σκακιού
στο σχολείο, και έχω πάρει το χρυσό βραβείο.

6. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[6]
Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ
Ονομάζομαι Σούκρι. Είμαι δώδεκα ετών, έχω
ένα δίδυμο αδερφό τον Γκαρέτ και μία μικρότερη
αδερφή την Ερά. Η Ερά είναι πέντε ετών. Τον
μπαμπά μου τον λένε Χάγκρι, είναι σαράντα πέντε
χρονών και δουλεύει σ’ ένα super market. Την
μαμά μου την λένε Ράουαν, είναι σαράντα ετών και
είναι δασκάλα σ’ ένα σχολείο. Μένουμε στην
Δαμασκό της Συρίας μαζί με την γιαγιά μου την
Φατάτ που είναι εβδομήντα χρονών.
Πριν από δύο μήνες ο παππούς μου ο
Μαχάμετ εβδομήντα δύο ετών, πυροβολήθηκε από
έναν αντάρτη και έτσι πέθανε. Μετά από το γεγονός
αυτό δεν μπορούμε πλέον να ζούμε με το φόβο μην
έρθουν και σε μας, και μας σκοτώσουν. Όσοι
μπορούνε φεύγουν τρέχοντας προς τη Τουρκία,

7. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[7]
περιμένοντας την ευκαιρία να ξεκινήσουν το ταξίδι
για την Ευρώπη. Έτσι και εμείς αποφασίσαμε να
τους ακολουθήσουμε. Φτάνει πια!!!!! Δεν θέλουμε
να μεγαλώσουμε σ’ ένα κράτος που δεν
αισθανόμαστε ελεύθεροι και ασφαλείς.
Αύριο οι γονείς μου θα πουλήσουν όλα μας τα
υπάρχοντα όσο – όσο για να βγάλουμε χρήματα και
ν’ αρχίσουμε το ταξίδι της προσφυγιάς. Προορισμός
μας θα είναι η Αμερική όπου μας περιμένει ο θείος
μου ο Χουσείν, αδελφός του μπαμπά μου.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1ο
Είναι Δευτέρα πρωί. Τα πράγματα μας είναι
έτοιμα και σε λίγες ώρες θα φύγουμε αφήνοντας
πίσω μας το σπίτι μας, τους συγγενείς μας και τους
φίλους μας. Τα συναισθήματά μας είναι ανάμικτα.

8. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[8]
Φόβος για το άγνωστο αλλά και αισιοδοξία για ένα
καλύτερο αύριο. Τα μάτια της γιαγιάς είναι κόκκινα
από τα κλάματα που θ’ αφήσει πίσω τον παππού
και θα αναγκαστεί να κάνει ένα τόσο μακρινό ταξίδι
στα γεράματά της.
Τα αδέλφια μου κοιτάζονται και τα πρόσωπά
τους είναι ανέκφραστα. Δεν θέλουν ν’ αφήσουν το
σχολείο τους και τους φίλους τους. Δεν έχουμε
ταξιδέψει ξανά και όλα μας φαίνονται παράξενα. Σ’
όλους μας υπάρχει ο φόβος για το άγνωστο και το
καινούριο. Εγώ είμαι ο πιο αισιόδοξος και
θαρραλέος απ’ όλους. Προσπαθώ να τους
ενθαρρύνω για το μεγάλο ταξίδι που ακολουθεί και
ταυτόχρονα κοιτάζω να μην ξεχάσουμε κάτι
πολύτιμο πίσω μας. Κατά βάθος όμως η καρδιά
μου είναι λυπημένη και θυμός μαζί με αγωνία για το
αύριο με κυριαρχεί. Ήρθε η ώρα του
αποχωρισμού. Όλοι με δάκρυα στα μάτια, με
αναμνήσεις ευχάριστες αλλά και δυσάρεστες μαζί

9. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[9]
φεύγουμε για το Κουρδιστάν, από όπου θα
συνεχίσουμε με τα πόδια για την Τουρκία. Από την
Τουρκία θα περάσουμε στην Ελλάδα και από την
Αθήνα θα φύγουμε για Νέα Υόρκη, όπου μας
περίμένει ο θείος μου.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2ο
Η οικογένειά μου μαζί με την γιαγιά μου
εγκαταλείψαμε τον τόπο μας ψάχνοντας ένα
καλύτερο μέλλον. Προσπαθήσαμε να φύγουμε
νόμιμα ζητώντας βίζα, αλλά κανείς δεν μας έδωσε.
Αναγκαστήκαμε να περάσουμε στο Λίβανο και από
εκεί στην Τουρκία. Η ώρα ήταν πέντε την νύχτα και
μόλις είχαμε βγει, μετά από μία τρίωρη διαδρομή,
από ένα φορτηγάκι χωρίς παράθυρα. Βρισκόμαστε
κάπου κοντά στην Τουρκική πόλη Άδανα.

10. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[10]
Το θαλάσσιο ταξίδι μας από τα Άδανα μέχρι
την Σάμο μας έχει στοιχίσει 3.400 δολάρια. Μας
είχαν πει ότι θα ήταν τριάντα πέντε άνθρωποι στη
βάρκα που θα μας μεταφέρει. Φτάσαμε στην
παραλία γύρω στις 5:00 τα ξημερώματα. Η εντολή
του πατέρα μου όταν άρχισε το ταξίδι μας ήταν να
μην απομακρυνόμαστε ποτέ ο ένας από τον άλλο
γιατί υπήρχε ο κίνδυνος να χαθούμε. Αυτό ήταν
πολύ δύσκολο να τηρηθεί. Στην προβλήτα ήταν
μαζεμένα γύρω στα διακόσια άτομα. Θα περιμένουν
και αυτοί τις βάρκες τους σκέφτηκα.
Έκανε κρύο. Τα μικρά παιδιά κλαίγανε γιατί
φοβόντουσαν το σκοτάδι. Οι άντρες που ήταν εκεί,
είπαν να ανάψουν φωτιά, αλλά ο ένας από τους δύο
διακινητές τους απείλησε πως θα τους κόψει τα
χέρια εάν κάνουν κάτι τέτοιο. Θέλετε να μας δει η
ακτοφυλακή; Ούρλιαζε.
Γύρω στις έξι φάνηκε μία βάρκα να έρχεται.
Ετοιμαστείτε φώναξε ο ίδιος διακινητής. Όλοι

11. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[11]
κοιταχτήκαμε μεταξύ μας και όλοι κάναμε την ίδια
σκέψη: που θα χωρέσουμε όλοι μαζί; Ο πατέρας
μου σηκώθηκε και πήγε κοντά στον διακινητή. Τον
ρώτησε πως θα μπορούσε να μας χωρέσει μία τόσο
μικρή βάρκα. Αυτός δεν απάντησε. Με την απειλή
μαχαιριών μας ανάγκασαν να επιβιβαστούμε στη
βάρκα. Πρώτες μπήκαν οι γυναίκες με τα μωρά
τους. Εγώ με τον αδελφό μου και τον πατέρα μου
μπήκαμε από τους τελευταίους. Προσπαθούσαμε
να βρούμε μια θέση για να καθίσουμε. Ήμασταν
σαν σαρδέλες, ο ένας πάνω στον άλλον. Με πήραν
τα κλάματα. Οι άντρες δεν κλαίνε, μου είπε ένας
παππούς που ήταν δίπλα μου. Δέσε το σωσίβιο
σου και μην κλαις. Δεν ντρέπεσαι να σε βλέπουν οι
γυναίκες; Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα ντροπή.
Δεν ήμουν πια παιδί. Μεγάλωσα μέσα σε μερικά
λεπτά. Έπρεπε να είμαι δυνατός και θαρραλέος. Το
ταξίδι δεν φαινόταν να είναι εύκολο.

12. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[12]
Τα μάτια μου στέρεψαν απότομα. Ούτε δάκρυ,
ούτε φόβος. Μία απέραντη σιωπή με κυρίεψε.
Έβλεπα τους ανθρώπους να μιλάνε, να κλαίνε, να
κρατιούνται ο ένας από τον άλλο. Αλλά δεν άκουγα
τίποτα. Μόνο όλα αυτά τα καταλάβαινα από τις
κινήσεις που έκαναν με το σώμα τους και από τα
στόματα που ανοιγόκλειναν.
Ο πατέρας μου καθόταν ακριβώς απέναντι
μου. Η μητέρα μου με τη γιαγιά και την αδελφή μου
ήταν λίγο πιο μπροστά. Πίσω τους ήταν ο αδελφός
μου. Τώρα είχα χρόνο να περιεργαστώ τον παππού
που ήταν δίπλα μου. Ήταν αδύνατος,
ταλεποριμένος αλλά ήρεμος. Τα μάτια του ήταν τα
μόνα πάνω στην βάρκα που ήταν γεμάτα γαλήνη.
Αφέθηκα να τον κοιτάζω. Κάποια στιγμή ένιωσα το
χέρι κάποιου να με ταρακουνάει. Τρόμαξα και
σταμάτησα να κοιτάζω τον γεράκο που χάζευα.
Ήταν ο πατέρας μου. Τα μάτια του ήταν γεμάτα

13. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[13]
δάκρυα, κατατρομαγμένος και κάτι μου έλεγε. Δεν
άκουγα.
Η βάρκα καθώς μπαίναμε στο πέλαγος, άρχισε
να κουνάει πάρα πολύ. Νερά ερχόντουσαν στα
πρόσωπά μας και κρυώναμε. Τα μωρά έκλαιγαν.
Οι περισσότεροι κάναμε εμετό. Όλοι
προσευχόμασταν να έχει αίσιο τέλος αυτό το ταξίδι.

14. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[14]
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3ο
Πεινούσαμε, διψούσαμε, κρυώναμε και σαν να
μην έφταναν όλα αυτά έβρεχε και είχε καταιγίδα. Το
φουσκωτό είχε γεμίσει νερά και μόλις πλησιάζαμε
κάτι βράχια. Φοβόμασταν ότι θα πνιγούμε. Όσο
προχωρούσε η βάρκα, τα κύματα γίνονταν όλο και
πιο απειλητικά, σαν άγρια θηρία. Οι διακινητές μας
είπαν να ετοιμαστούμε. Δεν καταλάβαμε τι
εννοούσαν. Μετά από λίγο μας φώναξαν να
πηδήξουμε στη θάλασσα και όσους δίσταζαν τους
πέταγαν στη θάλασσα. Δεν δίσταξαν να πετάξουν
ακόμα και μια έγκυο κοπέλα που ήταν μαζί μας.
Ο πατέρας μου πήρε αγκαλιά την γιαγιά μου
και μας είπε να προσέχουμε. Σε πέντε λεπτά όλοι
ήμασταν μέσα στην θάλασσα. Δίπλα μου ένας
άντρας δεν μπορούσε να επιπλέει. Δυσκολευόταν
κρατώντας το μωρό και την γυναίκα του. Τον είδα

15. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[15]
να γέρνει και να αφήνει το παιδί μέσα στα κύματα. Η
γυναίκα του άρχισε να ουρλιάζει. Ένας άντρας την
άρπαξε την ώρα που ο άντρας της άρχισε να
βυθίζεται. Άφησα την μαμά μου και την αδερφή μου
στον αδερφό μου και άρχισα να κολυμπώ προς το
μωρό. Θεέ μου, πόσο σφιχτά με αγκάλιασε, και
γαντζώθηκε πάνω μου. Κολυμπώντας φτάσαμε στα
βράχια. Η μητέρα μου χτύπησε άσχημα στα πόδια
της και η γιαγιά μου κόντεψε να πνιγεί. Ο πατέρας
μου έσωσε έναν άνθρωπο από βέβαιο πνιγμό.
Μας άφησαν σ’ ένα ξερονήσι όπου δεν
υπήρχαν άνθρωποι, ούτε σπίτια, μόνο μία μικρή
εκκλησία. Περάσαμε το βράδυ κάτω από το
υπόστεγο της εκκλησίας. Χάσαμε όλες τις
προμήθειες που είχαμε μαζί μας. Έβρεχε όλο το
βράδυ. Το πρωί φάνηκαν κάποιοι φαντάροι που
μας βοήθησαν και μας μετέφεραν στη Σάμο.
Έτσι μέσα την ατυχία μας σταθήκαμε τυχεροί
και το πρώτο σκέλος του ταξιδιού μας

16. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[16]
ολοκληρώθηκε. Φτάσαμε στην Ελλάδα. Περάσαμε
την πρώτη νύχτα μας στο ελληνικό έδαφος.

17. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[17]
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4ο
Από πληροφορίες που είχαμε οι Έλληνες είναι
φιλόξενοι και θα μας βοηθήσουν να λυθεί το
πρόβλημα μας με τα χαρτιά και θα αλλάξει η ζωή
μας. Θα μπορέσουμε να φύγουμε νόμιμα για την
Αμερική όπου είναι ο προορισμός μας.
Τα ρούχα μας ήταν ακόμη βρεγμένα. Μαζί μας
είχαμε δύο βαλίτσες και κάθε ένας μας από μία
τσάντα ώμου. Μέσα στην αναταραχή η γιαγιά έχασε
την τσάντα της. Φώναζε και έκλεγε λέγοντας ότι
έχασε ότι είχε και δεν είχε. Η τσάντα αυτή περιείχε
λίγα χρήματα, φωτογραφίες και λίγο ψωμί, τυρί και
νερό. Οι γονείς μου προσπάθησαν να την
παρηγορήσουν και εμείς τα παιδιά την είχαμε πάρει
αγκαλιά και όλοι μαζί κλαίγαμε.
Μας άφησαν στην παραλία. Αμέσως έσπευσαν
λιμενικοί, αστυνομικοί και δεκάδες πολίτες του

18. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[18]
νησιού, οι οποίοι μας βοήθησαν στην αποβίβαση.
Μας προσφέρθηκαν οι πρώτες βοήθειες και
φιλοξενηθήκαμε στον χώρο που είχε διαμορφωθεί
κοντά στο λιμάνι. Υπήρχαν Δημόσιες τουαλέτες
όπου πήγαμε ν’ αλλάξουμε και μετά ο πατέρας μου,
εγώ και ο αδελφός μου πήγαμε να βρούμε κάτι να
φάμε. Αγοράσαμε κάτι οικονομικά σάντουιτς και
γάλα για όλους. Έπρεπε να κάνουμε οικονομία.
Ο καιρός δεν ήταν καλός. Φυσούσε και έκανε
πάρα πολύ κρύο. Κάποιοι ντόπιοι μας έφεραν
κουβέρτες και όλοι μαζί ο ένας κοντά στον άλλο
ξαπλώσαμε στην παραλία.

19. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[19]
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5ο
Για να κάνουμε οικονομία οι γονείς μου
πήγαιναν στις λαϊκές και μάζευαν ότι περίσσευε για
να φάμε. Επίσης πηγαίναμε στην εκκλησία, στην
πλατεία, και μας έδιναν συσσίτιο.
Είμαστε εδώ τρεις μέρες και περιμένουμε να
μας φτιάξουν τα χαρτιά μας. Θέλουμε να φύγουμε
για την Αθήνα. Έχουμε κουραστεί και έχουν αρχίσει
φασαρίες και μεταξύ μας. Οι κάτοικοι του νησιού
μας διώχνουν και δεν μπορούν να καταλάβουν τις
δυσκολίες που περνάμε. Πολλοί από εμάς είναι
ξυπόλητοι, χωρίς τροφή και νερό γιατί τα πράγματά
τους τα έχασαν κατά τη μετακίνησή τους από την
Τουρκία για εδώ. Κάποιοι ήταν άρρωστοι, κάποιοι
άλλοι απλώς εξαντλημένοι, παγωμένοι και
αφυδατωμένοι.
Ήρθαν δύο αστυνομικοί και μας είπαν ότι
όποιος δεν έχει τριάντα πέντε ευρώ δεν ανεβαίνει το

20. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[20]
απόγευμα στο καράβι για Πειραιά. Ευτυχώς εμείς τα
έχουμε τα χρήματα. Ένα χαμόγελο ικανοποίησης
υπήρχε στα πρόσωπά μας. Οι γονείς μου άρχισαν
να μαζεύουν τα πράγματά μας και σε λίγες ώρες θα
παίρναμε το καράβι της γραμμής για Αθήνα.
Επικρατεί αναστάτωση. Τα παιδιά παίζουν, οι
ενήλικοι μιλούν μεταξύ τους και προσπαθούν να
βρούν τρόπο για να ταξιδέψουν.
Ο φίλος μου ο Χουσείν, έξι ετών, δυστυχώς δεν
θα ταξιδέψει μαζί μας. Έφερε την φωτογραφική του
μηχανή για μια αναμνηστική φωτογραφία και με
δάκρυα στα μάτια με αποχαιρέτησε. Θα τα
ξαναπούμε στην Αθήνα μου είπε και έφυγε.

21. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[21]
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6ο
Μετά από δύο ώρες στο λιμάνι, στην ουρά για
να περάσουμε στο καράβι, είμαστε στοιβαγμένοι
στο κατάστρωμα με προορισμό την Αθήνα. Είμαστε
όλοι κουρασμένοι και πεινασμένοι. Φάγαμε λίγο
ψωμί και ήπιαμε λίγο νερό. Στη συνέχεια
κουλουριαστήκαμε μέσα στα μπουφάν μας και
μοιραστήκαμε δύο κουβέρτες που είχαμε για να
κοιμηθούμε. Έκανε κρύο! Φυσούσε αέρας και τα
κύματα σχεδόν μας έφταναν. Φύγαμε και πήγαμε σε
μια γωνιά που δεν μας έφταναν τα νερά. Παντού
φωνές και πιο μικρά παιδιά από εμάς να κλαίνε και
να φωνάζουν βοήθεια.
Μετά από αρκετές ώρες μέσα στην
ταλαιπωρία, φτάσαμε στον Πειραιά. Με φανερή
εξάντληση από την πολύωρη ταλαιπωρία του
ταξιδιού, οικογένειες Σύρων, Αφγανών και Ιρακινών
έφευγαν με προορισμό το Σύνταγμα όπου θα

22. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[22]
έμεναν στην πλατεία ώσπου να βρουν τρόπο να
φύγουν σε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα.
Εμείς μετά από καθοδήγηση ενός διερμηνέα,
πήγαμε σ’ ένα οικονομικό ξενοδοχείο της ομόνοιας.
Εκεί θα μένουμε έως ότου καταφέρουμε να
κλείσουμε εισιτήριο για Αμερική. Πλυθήκαμε,
αλλάξαμε ρούχα, ξεκουραστήκαμε και την επομένη
οι γονείς μου έψαχναν τρόπο για να ταξιδέψουμε
για Αμερική. Ευτυχώς που το ξενοδοχείο είχε
ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο και έτσι
επικοινωνούσαμε με το θείο μου που μας περίμενε.
Παρ’ όλα αυτά κάτι έπρεπε να γίνει όσο το
δυνατό γρηγορότερα, γιατί δεν έχουμε την
οικονομική δυνατότητα να μείνουμε για πολύ ακόμα
στο ξενοδοχείο. Ο πατέρας μου ήταν
στεναχωρημένος. Μάλλον έπρεπε ν’ αφήσουμε το
ξενοδοχείο γιατί το επόμενο ταξίδι θα καθυστερούσε
και δεν είχαμε αρκετά χρήματα μαζί μας.

23. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[23]
Πήγαμε σ’ ένα πρόχειρο καταυλισμό που είχε
στηθεί στο πεδίο του Άρεως. Βρήκαμε καταφύγιο
μέσα σε σκηνές. Οι καταστηματάρχες που
δούλευαν έξω από το πάρκο μας έδιωχναν γιατί
χαλούσαμε την εικόνα της περιοχής.
Από τη στιγμή που φτάσαμε στην Αθήνα
ξεκίνησε ένας γύρος του πατέρα μου σε διάφορες
πρεσβείες για να βρεθεί τρόπος να φύγουμε.
Έπρεπε να έχουμε λίγη υπομονή, εμείς όμως
φοβόμασταν να μην εγκλωβιστούμε στην Ελλάδα.
Αυτό που ζητάμε είναι να μας δοθούν ταξιδιωτικά
έγγραφα, ώστε να μπορέσουμε να ταξιδέψουμε για
την Αμερική. Δεν θέλουμε να γίνουμε βάρος σε
κανέναν αλλά δε γίνεται και να ξαναγυρίσουμε πίσω
στη Συρία. Η Συρία τώρα είναι καταδίκη για εμάς.

24. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[24]
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7ο
Ο πατέρας μου είναι πολύ σκεπτικός,
κουρασμένος και απογοητευμένος. Θα πρέπει να
περιμένουμε πολύ ακόμη μέχρι να φύγουμε από
την Ελλάδα. Με την βοήθεια του διερμηνέα βρήκαμε
ένα δωμάτιο να ενοικιάσουμε σ’ ένα σπίτι, στην
Αχαρνών, μαζί με άλλες δύο οικογένειες. Το
διαμέρισμα έχει τρία δωμάτια. Στο ένα μένει ένα
ζευγάρι Σύριοι, στο άλλο μία οικογένεια Σύριων με
δύο παιδιά τριών και πέντε χρονών και στο άλλο
εμείς. Υπάρχει κοινή τουαλέτα και κουζίνα. Είμαστε
σαν σαρδέλες στο κουτί, αλλά ευχαριστημένοι γιατί
εδώ είναι καλύτερα από την πλατεία Συντάγματος
στην οποία μέναμε.
Ο πατέρας μου τώρα ψάχνει για δουλειά. Είναι
δύσκολο όμως να τον πάρουν για δουλειά γιατί δεν
ξέρει Αγγλικά και ούτε Ελληνικά. Όλες οι πόρτες

25. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[25]
είναι κλειστές. Ο μοναδικός που δέχτηκε να του
προσφέρει δουλειά και να του δώσει ένα
μεροκάματο ήταν ένας καταστηματάρχης, ο οποίος
του έδινε διακόσια πενήντα
ευρώ το μήνα για να ανάβει και να ανανεώνει τους
ναργιλέδες των πελατών. Απ’ αυτά τα εκατό ευρώ
ήταν για το ενοίκιο και με τα άλλα θα περνούσαμε
το μήνα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8ο
Σήμερα ο πατέρας μου γύρισε κουρασμένος
αλλά χαρούμενος γιατί ίσως μετά από μία
εβδομάδα, όπως του είχαν υποσχεθεί θα
πραγματοποιούσαμε το μεγάλο ταξίδι για την
Αμερική, που τόσο περιμέναμε. Για το λόγο αυτό ο
πατέρας μου μας πρότεινε να πάμε μία βόλτα μέχρι

26. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[26]
το ζαχαροπλαστείο, στο παρακάτω τετράγωνο, και
να μας κεράσει ότι γλυκό θα ήθελε ο καθένας μας.
Η γιαγιά δεν ένιωθε καλά και θα έμενε στο
σπίτι. Τα αδέλφια μου και οι γονείς μου
ετοιμάστηκαν για την βόλτα. Εγώ προτίμησα να
καθίσω στο σπίτι με την γιαγιά να της κάνω παρέα
και στην επιστροφή να μου κρατάνε ένα κοκάκι που
τόσο μου αρέσει. Άλλωστε δεν μου αρέσει να
περπατάω και με την γιαγιά θα περάσει η ώρα
ευχάριστα, γιατί ξέρει πολλά ανέκδοτα και επιτέλους
θα είχα χρόνο να τελειώσω το ημερολόγιό μου. Από
την ημέρα που φύγαμε από την πατρίδα μου έχω
αρχίσει να γράφω τα πιο σπουδαία γεγονότα που
μας συμβαίνουν.
Η ώρα είναι δέκα το βράδυ και ακόμα δεν
έχουν επιστρέψει. Η γιαγιά μου άρχισε να ανησυχεί
και παρακάλεσε το ζευγάρι που μένει στο διπλανό
δωμάτιο να με συνοδέψει και να πάμε έως το
ζαχαροπλαστείο να δούμε εάν οι δικοί μου ήταν

27. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[27]
ακόμη εκεί. Έτσι και έγινε. Όταν φτάσαμε στο
σημείο εκείνο, φωνές, κραυγές και άνθρωποι που
έσπρωχναν παντού. Δεν καταλαβαίναμε τι έλεγαν,
αλλά κάτι μέσα μου, μου έλεγε να προχωρήσω έως
το ζαχαροπλαστείο.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9ο
Δεκάδες ασθενοφόρα έφτασαν έξω από το
ζαχαροπλαστείο. Ένας Σύριος που βρέθηκε εκεί
μας είπε ότι δύο ή τρία άτομα χωρίς μάσκες μπήκαν
με αυτόματα τουφέκια και άρχισαν να πυροβολούν
στα τυφλά εναντίον του πλήθους. Αυτό διήρκησε
πάνω από ένα δεκάλεπτο. Ήταν εξαιρετικά βίαιο και
επικράτησε πανικός με τον κόσμο να ποδοπατιέται
για να σωθεί. Τα άτομα αυτά ξαναγέμιζαν τα
τουφέκια τους, έριχναν στον κόσμο και πηδούσαν
πάνω από τα πτώματα.

28. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[28]
Τρεις φερόμενοι ως δράστες σκοτώθηκαν από
τους άνδρες των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας
που επενέβησαν για να σταματήσουν την
κατάσταση αυτή. Πίσω απ’ όλα αυτά κρύβονταν οι
τζιχαντιστές που μπήκαν στην Ελλάδα ως
λαθρομετανάστες. Ο Σύριος σταμάτησε να μιλάει
και ξέσπασε σε λυγμούς.
Εμείς σοκαρισμένοι προχωρήσαμε λίγο ακόμη
πιο πέρα. Παντού αίματα. Ξαφνικά άρχισα να κλαίω
και να ψάχνω τους δικούς μου. Δεν υπήρχαν
πουθενά. Γυρίσαμε σπίτι. Η γιαγιά είχε ακούσει τα
γεγονότα, ήταν τρομοκρατημένη, έκλαιγε αλλά
ταυτόχρονα ήλπιζε να μας δει όλους μαζί να
επιστρέφουμε στο σπίτι. Άρχισε να ουρλιάζει , με
πήρε αγκαλιά και αρχίσαμε να κλαίμε μαζί.

29. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[29]
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10ο
Ο Σύριος που έμενε στο διπλανό δωμάτιο, ο
κύριος Μαχμέτ, που ήξερε αγγλικά, πήρε τηλέφωνο
στην αστυνομία και ρώτησε για τους δικούς μου.
Του απάντησαν ότι για πολλούς από τους νεκρούς
δεν ήταν γνωστή η ταυτότητά τους και θα έπρεπε
να πάμε από εκεί να αναγνωρίσουμε τα πτώματα
για να γίνει η ταυτοποίησή τους.
Εμένα με άφησαν στο σπίτι γιατί ήμουν μικρός
γι’ αυτό το θέαμα και γιατί δεν μπορούσαν να με
ηρεμήσουν. Η γιαγιά μου μαζί με τον Μαχμέτ και με
φωτογραφίες της οικογένειάς μου έφυγαν για το
αστυνομικό τμήμα. Δεν ξέρω πόσες ώρες πέρασαν
από τότε που έφυγαν, γιατί αποκοιμήθηκα στο
πάτωμα, δίπλα από την αγαπημένη κούκλα της
αδελφής μου.
Όταν ξύπνησα η γιαγιά μου δεν ήταν δίπλα
μου. Ήταν ο Μαχμέτ, ο οποίος μου είπε ότι η γιαγιά

30. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[30]
ήταν στο νοσοκομείο, γιατί ο μπαμπάς μου ήταν
λίγο χτυπημένος, αλλά η μητέρα μου και τα αδέλφια
μου έφυγαν για ένα μακρινό ταξίδι. Αμέσως άρχισα
να βλέπω αστεράκια και μετά από λίγο βρέθηκα στο
νοσοκομείο, σ’ ένα δωμάτιο με άλλα τρία παιδιά. Με
πήγαν για να μου κάνουν κάποια ένεση και να
ηρεμήσω. Ήταν η γιαγιά μου εκεί. Μου κρατούσε το
χέρι και μου είπε εάν θέλω να με πάει στον μπαμπά
μου. Να είσαι δυνατός παιδί μου, μου είπε.
Στην τρίτη πτέρυγα, στον δεύτερο όροφο, στην
ορθοπεδική κλινική ήταν, σ’ ένα δωμάτιο με άλλους
δύο τραυματίες, ο μπαμπάς μου. Ήταν χτυπημένος
στο πρόσωπο και στα χέρια. Μόλις με είδε δάκρυα
κύλησαν στο πρόσωπό του. Τον αγκάλιασα και
προσπάθησα να τον εμψυχώσω, αλλά αυτός
έκλαιγε με λυγμούς. Όπως κάθισα στο κρεβάτι του
πρόσεξα ότι το δεξιό του πόδι δεν υπήρχε. Έπρεπε
να είμαι δυνατός!!!!!! Τον αγκάλιασα και επειδή δεν
μπορούσα να καθίσω άλλο δίπλα του, γιατί θα με

31. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[31]
έπαιρναν ξανά τα κλάματα ζήτησα στην γιαγιά να με
πάει στο μπάνιο. Στη διαδρομή μιλήσαμε λίγο με τη
γιαγιά και η επιστροφή μας στο δωμάτιο του
μπαμπά ήταν πιο ομαλή τώρα.
Ένιωθα ένα μεγάλο κενό, γιατί έχασα τα
αδέλφια μου και τη μαμά μου, ο μπαμπάς μου δεν
είναι τώρα όπως πρώτα, αλλά θα πρέπει να σταθώ
δίπλα στο μπαμπά και τη γιαγιά μου σαν μεγάλος.
Μετά από λίγο ο Μαχμέτ με γύρισε στο σπίτι. Δεν
μπορούσα να φάω τίποτα. Ξάπλωσα και
κοιμήθηκα. Μετά από δύο εβδομάδες επέστρεψε
και ο μπαμπάς μου στο σπίτι. ΄Ολες αυτές τις μέρες
πήγαινα καθημερινά και τον έβλεπα. Τώρα ο
μπαμπάς δεν είναι πολύ καλά ψυχολογικά.
Χρειάζεται τη στήριξή μας.
Σήμερα η γιαγιά θα πάει μαζί με τον Μαχμέτ να
ρωτήσουν εάν τα έγγραφα που χρειαζόμαστε είναι
έτοιμα για το ταξίδι μας. Εάν καθυστερήσουν θα

32. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[32]
πρέπει να βρω κάποια δουλειά γιατί ο μπαμπάς δεν
μπορεί, προσωρινά τουλάχιστον, να δουλέψει.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11ο
Εγώ με τον μπαμπά είμαστε στο δωμάτιο και
προσπαθώ να τον εμψυχώσω. Έχουν περάσει
τέσσερεις ώρες και ακόμα να επιστρέψουν.
Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα. Ήταν η γιαγιά. Είχε
ευχάριστα νέα για το ταξίδι μας, αλλά δεν ήταν
χαρούμενη. Σε δύο ημέρες θα φεύγαμε για την
Αμερική. Βάλαμε όλοι τα κλάματα. Δεν ξέραμε, εάν
θέλαμε ακόμη να κάνουμε αυτό το ταξίδι, ή εάν θα
γυρίζαμε ξανά πίσω στην πατρίδα μας. Ξαφνικά
χτυπάει το τηλέφωνο του μπαμπά. Ήταν ο θείος
μου!!!! Κάτι είπαν που έκανε τον μπαμπά να
αποφασίσει να κάνουμε αυτό το ταξίδι. Η γιαγιά

33. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[33]
ετοίμασε τα πράγματά μας με θάρρος, αισιοδοξία,
αλλά και ταυτόχρονα ένα μεγάλο κενό και μία θλίψη
στο πρόσωπό της. Είναι ώρα να αφήσουμε το
δωμάτιο. Η ατμόσφαιρα είναι πολύβουη αλλά
ήρεμη, ειρηνική και ασφαλής σαν σε πλήρη
αντίθεση με τις μνήμες που κουβαλάμε.
Αποχαιρετήσαμε, πήραμε τα πράγματά μας και
πήγαμε στη στάση του λεωφορείου. Τα πρόσωπά
μας είναι κουρασμένα, δεν μιλάμε και περιμένουμε
το λεωφορείο για το αεροδρόμιο. Επιτέλους!! Να το.
Ο πατέρας μου με την πατερίτσα κάνει
υπεράνθρωπη προσπάθεια για να αναίβει στο
λεωφορείο. Ο ιδρώτας κυλάει από το πρόσωπό
του. Ανεβαίνουμε στο λεωφορείο και ευτυχώς
υπάρχει μία θέση για τον μπαμπά μου. Μετά από
πολύ ώρα φτάσαμε στο αεροδρόμιο.
Η ώρα αναχώρησης της πτήσης για Νέα Υόρκη
ήταν σε μία ώρα. Περιμέναμε υπομονετικά για το

34. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[34]
πολύωρο ταξίδι που θα μας οδηγούσε στον
αγαπημένο μου θείο και σε μια καινούργια ζωή.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12ο
Η τύχη τελικά δεν μας εγκατέλειψε. Πριν από
ένα μήνα φτάσαμε στην Αμερική, στην Νέα Υόρκη,
όπου βρίσκεται ο αδελφός του μπαμπά μου
Χουσείν.
Ο θείος μου είναι πέντε χρόνια μεγαλύτερος
από τον μπαμπά μου και μένει στην Νέα Υόρκη
εδώ και είκοσι χρόνια. Έχει παντρευτεί μία
Αμερικανίδα και έχει δύο παιδιά. Δουλεύει μαζί με
την γυναίκα του σε μία μεγάλη εταιρία φαρμάκων
και είναι ευτυχισμένοι.

35. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[35]
Από την πρώτη στιγμή που φτάσαμε μας
βοηθάει ψυχολογικά και οικονομικά. Μας
προσφέρει στέγη, φαγητό και κάνει ότι περνάει από
το χέρι του για να ξεχάσουμε το παρελθόν μας.
Προσπαθούμε να στήσουμε τη ζωή μας από
την αρχή. Πρέπει να μάθουμε την αγγλική γλώσσα,
να τελειώσω το σχολείο και να σπουδάσω
δικηγόρος που τόσο μου αρέσει. Μαζί με τον
μπαμπά μου κάνουμε εντατικά μαθήματα αγγλικής
γλώσσας. Μετά που θα μάθει τη γλώσσα ο
μπαμπάς μου και θα μπορεί να συνεννοηθεί, ο
θείος μου θα του βρει μία δουλειά.
Η γιαγιά βοηθάει στις δουλειές τη θεία και μας
φτιάχνει τα νόστιμα φαγητά της. Έχει μάθει και
μερικές αγγλικές λεξούλες. Η προφορά της δεν είναι
και τόσο καλή και μας κάνει να γελάμε.
Παρ’ όλα αυτά κάτι μας λείπει. Είναι στιγμές,
όπως τότε στα γενέθλια της ξαδέλφης μου, που η
απουσία της μαμάς και των αδελφακιών μου ήταν

36. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[36]
πολύ έντονη. Ακόμα στις δύσκολες στιγμές
προσαρμογής, το χάδι, το χαμόγελο και τα γλυκά
λόγια της μαμάς μου μας λείπουν..
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Τώρα είμαι 32 χρονών, τελείωσα δικηγόρος και
δουλεύω σ’ ένα προξενείο. Η γιαγιά μου έχει φύγει
λόγω γήρατος και ο μπαμπάς μου εργάζεται στο
τηλεφωνικό κέντρο μίας εταιρίας. Έχουμε φύγει από
το σπίτι του θείου και ενοικιάζουμε ένα διαμέρισμα
στο παρακάτω τετράγωνο. Τώρα έχουμε οικονομική
άνεση και μπορούμε να κάνουμε όνειρα ξανά.
Είμαστε δεμένοι με τον μπαμπά και η ψυχολογία
μας έχει φτιάξει.
Επίσης έχω γνωρίσει μία κοπέλα, με την οποία
θα ήθελα να κάνω οικογένεια. Είναι και αυτή, όπως
ήταν και η μαμά, δασκάλα, την λένε Μόνικα και

37. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[37]
δουλεύει στο σχολείο κοντά στο σπίτι μας. Είναι
αισιόδοξη, γλυκιά και υπομονετική. Πιστεύω ότι
μπορούμε να κάνουμε μία σωστή οικογένεια.
Συχνά σκέφτομαι πως θα ήταν η ζωή μας, εδώ
στην Αμερική, μαζί με την μητέρα και τα αδέλφια
μου.

38. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[38]
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Μια πενταμελής οικογένεια Σύριων μαζί με τη
γιαγιά αποφασίζουν να φύγουν από τη χώρα τους
γιατί δεν μπορούν να επίβιώσουν εκεί. Ξεκινούν ένα
ταξίδι ελπίδας για την Αμερική όπου τους περιμένει
ο αδελφός του μπαμπά.
Ένα ταξίδι γεμάτο δυσκολίες και προβλήματα.
Οι τρόποι φυγής και αυτοί γνωστοί: Ατέλειωτες
ώρες περπάτημα, ταξίδι από την Τουρκία για την
Ελλάδα σε βάρκα μαζί με άλλα 200 άτομα,
ουρλιαχτά παιδιών, κρύο και εξαθλίωση.
Οι κίνδυνοι του ταξιδιού πολλοί και για τη
σωματική τους ασφάλεια αλλά και για τη ψυχολογία
τους. Πόσοι απ' αυτούς τελικά θα φτάσουν στον
προορισμό τους;

39. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[39]
Μικρέ μου Σοφέ, είμαι τόσο
περήφανη για σένα! Τα κατάφερες! Έγινες
συγγραφέας!!!
Τελικά τα πάντα μπορούν να συμβούν, αρκεί να το
πιστέψουμε… Αρκεί να έχουμε φτερά και τη δύναμη να
ονειρευόμαστε. Σού εύχομαι να είσαι πάντα
δημιουργικός και να πετάς όλο και πιο ψηλά!
Με πολλή αγάπη
Η κυρία Μαρίνα

40. ΒΑΡΚΑ Η ΕΛΠΙΔΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
[40]
Υπογραφή συγγραφέα: