Refugees

1. REFUGEES
Mohajer a 14 year old refugee describes his adventure until he reached Greece.
“I was diagnosed with diabetes when I was seven years old. I left Syria since war began because
there was no adequate medical care. I need insulin but it is no longer available.
Before the war I was treated by a doctor and I had access to medical care.
Now there is nothing left. Medical care is impossible for me” he says and he adds: “I hid in a
truck and manage to flee from my country. After that I had to go through other military groups
and convince them to let me through. I was all alone. I crossed to Turkey-it was my first time
there. I was put up by some people I knew. After some days I reached Smyrna. Everybody there
knows that foreigners go there to cross over to Europe. I managed to reach Greece on my third
attempt.
My journey from Turkey to Greece was really hard, although compared to life in Syria it was a
piece of cake. The boat was too small for the 30 passengers. I think we made it thanks to the
help of god-otherwise we would have all died. Our trafficker left us on a small Greek island. We
were discovered and arrested by men in black uniforms. I was bent, almost lying on the ground
for two hours in torrential rain. I was praying to god to help me go on my journey. I feel better
now, I have a sore throat, but I’m going to make it. I’m OK”.
(Την περιπέτεια του μέχρι να φτάσει στην Ελλάδα περιγράφει ο 14χρονος Σύριος Μοχάτζερ.
«Διαγνώστηκα με ζαχαρώδη διαβήτη όταν ήμουν 7 χρονών. Έφυγα από την Συρία, από τότε
που ξεκίνησε ο πόλεμος, γιατί δεν υπήρχε επαρκής ιατρική φροντίδα. Χρειάζομαι ινσουλίνη,
αλλά αυτή δεν είναι πλέον διαθέσιμη. Πριν τον πόλεμο, με παρακολουθούσε γιατρός και είχα
πρόσβαση σε φαρμακευτική αγωγή. Τώρα δεν υπάρχει τίποτα. Η φροντίδα είναι αδύνατη για
μένα» λέει, ενώ παράλληλα συμπληρώνει:
«Κρύφτηκα σε ένα φορτηγό και κατάφερα να διαφύγω από εκείνη την περιοχή. Στη συνέχεια
όμως έπρεπε να περάσω και από άλλες ένοπλες ομάδες και να τους πείσω να με αφήσουν να
φύγω. Ήμουν ολομόναχος. Πέρασα στην Τουρκία - ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα εκεί. Είχα
κάποιους γνωστούς που με φιλοξένησαν. Μετά από κάποιες μέρες βρέθηκα στη Σμύρνη. Όλοι
εκεί γνωρίζουν ότι οι ξένοι πηγαίνουν εκεί για να περάσουν απέναντι στην Ευρώπη. Κατάφερα
να περάσω στην Ελλάδα την τρίτη φορά».
«Το ταξίδι από την Τουρκία στην Ελλάδα ήταν πολύ δύσκολο. Αλλά αν το συγκρίνω με τις
δυσκολίες που είχα στη Συρία, δεν είναι τίποτα. Η βάρκα ήταν πολύ μικρή- για τα 30 άτομα
που ήμασταν όλοι μαζί. Νομίζω πως τα καταφέραμε λόγω της βοήθειας του Θεού - αλλιώς θα
είχαμε όλοι πεθάνει. Ο διακινητής μας άφησε σε ένα μικρό ελληνικό νησί και έφυγε. Εκεί μας
βρήκαν και μας συνέλαβαν κάποιοι ντυμένοι με μαύρες στολές. Δύο ώρες ήμουν σκυμμένος,
ξαπλωμένος σχεδόν στο έδαφος, ενώ έβρεχε καταρρακτωδώς. Παρακαλούσα το Θεό να με
βοηθήσει να συνεχίσω το ταξίδι. Τώρα νιώθω καλύτερα, έχω έντονο πονόλαιμο, αλλά θα τα
καταφέρω. Είμαι εντάξει» λέει)

2. https://www.huffingtonpost.gr/2014/12/25/--------_n_6287764.html
ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΑ - ΔΡΩΜΕΝΟ
Είμαι ο Μοχάτζερ.
14χρονών, Συρία
Ζαχαρώδης διαβήτης, από 7 χρονών
Πόλεμος.
Τίποτα.
Φάρμακα, τίποτα
Το κουτί με τα λεφτά, στη γκρεμισμένη κουζίνα
Αυτά που θα έστελναν τη μαμά κι εμένα στη Γερμανία, στο μπαμπά
Το κουτί κάτω από το φούρνο και η μαμά νεκρή
Φύγε
Μέσα στη καρότσα ενός φορτηγού, με άλλους 10
5.000 δολλάρια το κεφάλι
Και κάτι ψιλά επάνω μου, το κινητό μου, το διαβατήριό μου – έχει λήξει, ΟΚ
Αλλά είμαι αυτός
Ο Μοχάτζερ και πάω στο μπαμπά μου
Αυτό λέω σε όλα τα μπλόκα
Μέχρι τη θάλασσα, τη Σμύρνη
Και στη βάρκα – με άλλους 30
Ακόμη κι αν βουλιάξει
Εγώ πάω να βρώ το μπαμπά
Σ’ ένα Ελληνικό νησί, κάτω από τη βροχή
Πάω στο μπαμπά
Αυτό λέω και στους άντρες με τις μαύρες στολές
Πάω στο μπαμπά
Πάω στο μπαμπά μου
ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ
Λιμενικός Α : Τέτοια νύχτα με κατακλυσμό ούτε για περιπολία δεν είναι.
Πού να μπεί σκάφος στη θάλασσα με τέτοιο καιρό. Αντε λοιπόν στις παραλίες – ναι,
εκεί που πάμε όλοι για μπάνιο το καλοκαίρι, έρχεται κόσμος από παντού τότε. Ναι, για
διακοπές. Ομορφο νησί η Σάμος, με ιστορία από τα αρχαία χρόνια.
Λιμενικός Β : Τώρα να δεις ιστορίες. Γιατί και τώρα έρχεται κόσμος. Μες στο
καταχείμωνο. Γυναίκες κι άντρες, παιδιά και γέροι. Με κάτι σαπιόβαρκες, φουσκωτά,
ό,τι νάναι. Από απέναντι, από Τουρκία περνάνε. Κι έρχονται απ’ όλη την Ανατολή. Από

3. πολέμους, κατατρεγμούς – όλη η Ασία ένας χαμός. Κι όλοι εδώ, στα νησιά. Να, σαν
τούτους εδώ τους ταλαίπωρους. Βόηθα συνάδελφε να τους πάμε στο καταυλισμό.
Νάχουν μια σκηνή πάνω απ’ το κεφάλι τους.
Λιμενικός Α (στον πεσμένο μικρό) : Πώς σε λένε αγόρι μου?
Μοχάτζερ : Μοχάτζερ και πάω στο μπαμπά μου.
THE DIARY OF A REFUGEE – A LITTLE PLAY
Mohajer is my name
14 years of old, Syria
Diabetic since I was seven
War
Nothing
Meds, nothing
The box with the money in the ruined kitchen
Money that would take me and mum to Germany, to dad
The box under the ruins and mum dead
Leave
At the back of a truck with 10 others
$5,000 per capita
Some change in my pocket, my mobile, my passport-expired, OK
But I am him
Mohajer, going to my dad

4. This is what I repeat in every roadblock
Till the sea, Smyrna
And on the boat-with 30 others
I am going to find dad
On a Greek island, under the rain
Going to dad
This is what I repeat to the men with the black uniforms
Going to dad
Going to my dad
AND I WILL MAKE IT.
Officer A: Such a night with cataclysmic rain is no night for patrolling.
No boat can sail the sea in such weather. To the beaches then-yes, where we all go swimming in
the summer, people are coming from everywhere. Yes, on vacation. Samos is a beautiful island
with a rich ancient history.
Officer B: You should see today’s history. Because even nowadays people are coming; in mid
winter. Women and men, children and old people. In rotten boats and inflatable boats by any
means. Crossing over from Turkey. Coming from the East. Driven away by wars, chased away-
the whole Asia in a mess. Everybody seeking refuge here on the islands. Help me take them to
the campsite. At least a tent will be over their heads.
Officer A (to the little boy on the ground): What is your name little boy?
Little boy: Mohajer, going to my dad.
(TEXT – PLAY : Vangelis Katsaros, Chris Sarafis, Vangelis Tzioutzios
PPT : Angelos Mouticas)

5. A shocking testimony by a man working for the port authority at the maritime borders of the
country.
“Our effort is huge with hardly any means compared to the volume of immigrants-refugees
filling the Greek seas in search of a better life. My name is Papadopoulos George and I work for
the harbor police on Samos island. The things me and my colleagues have been through these
last five years cannot be described in words. There are hundreds of incidents etched in the
memories of all the people daily saving human lives. I will tell you of a remarkable incident
which I will never forget. In the beginning of November I and two of my colleagues were on
duty. It was a rainy night and headquarters had forbidden us to go on sea patrol because of the
waves. We hence decided to patrol on foot at the seaside. It was a quiet night until we received
a call from the headquarters to investigate mobility on one of the island’s beaches. It was
approximately 4 when we approached by shore and the sight rendered us speechless. Dozens
of refugees had reached the beach from Turkey. Young children, old and young crossed over
under dire conditions. We immediately called for back up and rushed to help. Some people
were unconscious while others had drowned in their attempt to reach the shore. Women and
young children were panicked and we found out that there were a lot of unaccompanied
children. After creating detailed records we deduced that there were 30 passengers on the
boat-10 of them being children. We also recovered 3 bodies from the sea. We took the
survivors to a makeshift camp where they lived under terrible conditions. What made a lasting
impression on me was a young unaccompanied child -whose name I think was Mohajer –
travelling from Syria to Greece seeking a better future. On the following day I visited him and
asked him what his destination is, where he came from and what his goal is. He was very
emotional, he hugged and thanked me.
Really powerful moments etched in my memory till the end of my life.”
Συγκλονιστική μαρτυρία άνδρα του Λιμενικού που δίνει αγώνα στα θαλάσσια σύνορα
της χώρας . Η προσπάθεια είναι τιτάνια και με λιγοστά μέσα σε σύγκριση με τον όγκο
των μεταναστών-προσφύγων, που γεμίζουν την ελληνική θάλασσα αναζητώντας μία
καλύτερη ζωή. << Ονομάζομαι Γιώργος Παπαδόπουλος και υπηρετώ στο λιμενικό
σώμα της Σάμου. Οι στιγμές και οι καταστάσεις που έχω περάσει εγώ και οι
συνάδελφοι μου τα τελευταία πέντε χρόνια δεν περιγράφονται με λόγια. Τα
περιστατικά εκατοντάδες και βαθιά αποτυπωμένα στις μνήμες όλων όσων σώζουν
καθημερινά ανθρώπινες ζωής. Θα σας αναφέρω ένα χαρακτηριστικό περιστατικό το
οποίο θα μου μείνει για πάντα. Αρχές Νοεμβρίου είχα αναλάβει υπηρεσία εγώ με

6. άλλους δύο συνάδελφους. Ήταν νύχτα και έβρεχε . Από τα κεντρικά μας απαγόρευσαν
να βγούμε στην θάλασσα για περιπολία καθώς κινδυνεύαμε από τα κύματα. Έτσι
αποφασίσαμε να κάνουμε πεζή περιπολία στις παραλίες της Σάμου . Η νύχτα κυλούσε
αρκετά ήρεμα μέχρι την στιγμή που μας κάλεσαν από τα κεντρικά να ερευνήσουμε μια
περίεργη κινητικότητα σε μια από τις παραλίες τις Σάμου. Ήταν περίπου 4 η ώρα όταν
προσεγγίσαμε την παραλία από στεριάς και η εικόνα που αντικρίσαμε μας άφησε
άφωνους. Δεκάδες πρόσφυγες είχαν φτάσει στα παραλία από την τουρκία. Μικρά
παιδία , ηλικιωμένοι αλλά και νεαροί άνθρωποι πέρασαν κάτω από άθλιες συνθήκες
από την τουρκία στην Ελλάδα . Αμέσως καλέσαμε για ενισχύσεις και τρέξαμε να
βοηθήσουμε τους ανθρώπους. Άλλοι ήταν λιπόθυμοι ενώ άλλοι δεν είχαν καταφέρει να
βγούνε στην στεριά και πνίγηκαν στην θάλασσα. Τα μικρά παιδία και οι γυναίκες
βρίσκονταν πανικό ενώ διαπιστώσαμε ότι υπήρχαν και πολλά ασυνόδευτα παιδία.
Μέτα από την καταγραφή που κάναμε διαπιστώσαμε ότι στην βάρκα υπήρχαν 30
άτομα από τα οποία τα 10 ήταν μικρά παιδιά. Επίσης ανασύραμε και 3 νεκρούς μέσα
από την θάλασσα. Όσους επέζησαν τους οδηγήσαμε σε έναν πρόχειρο καταυλισμό
όπου έμειναν κάτω από άθλιες συνθήκες. Αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν ένα
μικρό αγοράκι νομίζω τον έλεγαν μοχάτζερ το οποίο ήρθε ασυνόδευτο από την συρία
στην ελλάδα για ένα καλύτερο μέλλον. Την επόμενη μέρα πήγα τον επισκέφτηκα και
τον ρωτήσαμε ποιος είναι ο προορισμός του , από πού ήρθε και τι θέλει να κάνει.
Ηταν πολύ συγκινημένος. Με αγκάλιασε και με ευχαρίστησε. Πραγματικά πολύ
δυνατές στιγμές που σου μένουν για πάντα χαραγμένες στην μνήμη σου .>>
<< Ένα άλλο πραγματικά θλιβερό περιστατικό εκτυλίχτηκε σε ένα ναυάγιο στα
τούρκικα χωρικά ύδατα, κοντά στην οριογραμμή. Είχε αναποδογυρίσει μια μεγάλη
ξύλινη βάρκα και είχαν εγκλωβιστεί 25 μετανάστες κάτω από αυτή. Αμέσως οι Τούρκοι
ζήτησαν βοήθεια και είχαμε προστρέξει αρκετοί λιμενικοί από την Σάμο και την Κω στο
σημείο. Επί τρεις ώρες προσπαθούσαμε να περισυλλέξουμε όσους βρίσκονταν μέσα
στην θάλασσα. Αργότερα οι Τούρκοι διασώστες ανέσυραν 8 νεκρούς και πέντε σε
ημιλιπόθυμη κατάσταση . Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχουν ούτε εχθρότητες
ούτε τίποτα .Έλληνες και Τούρκοι όλοι γινόμαστε ένα για να σωθούν ανθρώπινες ζωές.
Απίστευτη συνεργασία μεταξύ μας και της Τούρκικης Ακτοφυλακής. Η τραγική εξέλιξη
προς το τέλος της περισυλλογής ήταν όταν ανέσυραν από την αναποδογυρισμένη
βάρκα νεκρό ένα βρέφος τριών μηνών. Οι Τούρκοι διασώστες ταράχτηκαν κι εμείς
κάναμε να συνέλθουμε δύο μέρες μετά από αυτά που ζήσαμε».

7. Frontex has detected the main refugees routes going to EE countries :
1st route : From Senegal (West Africa) to Mauritania and Canarian Islands (mainly refugees from
Morocco, Senegal, Nigeria, Niger and Mali)
2nd route: West Mediterranean. From North Africa to the Iberian peninsula through Ceuta and
Melilla. People from Morocco and Alger going to Spain, Italy and France
3rd route: Central Mediterranean. People from North Eastern and West Africa, first reaching
Libya going to Italy and Malta
4th route: Refugees coming from Turkey and Egypt to Apulia and Calabria . Also refugees
crossing the land borders between Turkey and Greece try to reach Italy through this way.
5th route: Round the Albanian- Greek borders
6th route: West Balkan countries. Or, crossing Turkey, Bulgaria and Greece the refugees from
Pakistan, Afganistan, Sub-Saharan Africa try to reach Hungary.
7th route : Eastern Mediterranean. ThroughTurkey to Greece, Bulgary and Cyprus. Refugees
from Syria, Afganistan, Somalia
8th route : Through the land borders of Belarus, Moldavia, Ukraine, Russia having as final
destination the EE countries, such as Estonia, Finland, Norway etc.
Refugees.
*How do they transport from their countries.
*Who helps them and whats the price to pay.
*The conditions of the journey.
How do they transport from their countries.

8. *Countries in Africa, Europe and Asia have many land borders. This means that people can walk
or drive to a neighbouring country. Most of the time they travel on foot because they do not
have other means of transportation.
Sometimes borders are made by rivers or mountains ranges. Rivers or seas that often create a
natural border. To cross them refugees use boats.In many places throughout the world people
are able to cross a border without help from anyone else, sometimes even without
documentation (such as a passport). In some places people need help with transport to cross
borders
Who helps them and whats the price to pay. Where does the money go? *Ιn Turkey's port
cities, all kinds of shops — even shoe stores and grocery stores— now sell nautical gear,
including life vests and plastic holders to protect mobile phones and documents at sea. But
even the human smugglers in Turkey, a popular launching spot, dismissed the idea that they
were taking advantage of suffering people
THEATER ACT :We are all refugees
During the Ist World War, Middle East has been divided to influence zones among the “Cordial
Entante’s” countries. Greece has undertaken the Izmir regions’ administration. In May 1919,
Greek troops have debarked in Izmir where Greek population were living since the antiquity.
The expand of the Greek command to the wider region (Aydin) caused the Turkish reaction.
When later the Greek troops rode to the inner country arriving to Bursa, Mustafa Kemal
Attaturk has organized the Turkish resistance, while the allies have retired any further support
to Greeks.
Greek troops’ defeat in August 1922 near to Sakarya river had as result the massacre of Greek
inhabitants of Asia Minor including those ones who lived by the Black Sea. 1.500.000 refugees
arrived in Greece. Most of them are women, children and old and invalid people.

9. In places of quarantine the conditions of living were awful. Most of refugees succumbed to
starvation and to several diseases. Organisations for the refugees’ care distributed food and
blankets in several camps. Greek society couldn’t bear such a strong shock: Greek soldiers have
fought for 10 years (Balkan and Ist War battles and then in Asia Minor) and the population was
exhausted by poverty.
In 1923, the Greek government together with the League of Nations founded the Committee
for the Relief of Refugees (Near East Relief). With the Committee’s help, the refugees have built
their own settlements in the suburbs such as Kalamaria and Polichni in Thessaloniki, or Nea
Philadelphia and Kaesariani in Athens. Meanwhile, 500.000 Muslims left Greece to get installed
in Turkey (population exchange, Lausanne’s treaty, Jan. 1923). Refugees have been installed to
villages left by Muslims and became farmers. Others went to cities working in factories, in
constructions etc. First, they had to affront the distrust, even the hostility of the natives, but, as
the years went by, they have been embedded, influencing the greek culture : the famous
rebetiko song, culinary innovations such as tzatziki, souvlaki, dolma etc. and, most of all, a new
cosmopolitan view in the political and spiritual life of Greece.
Κατά τη διάρκεια του Α΄παγκ. πολέμου, η Μέση Ανατολή είχε μοιραστεί σε ζώνες επιρροής με
μυστικές συμφωνίες μεταξύ των χωρών της Ανταντ. Στην Ελλάδα ανατέθηκε η προσωρινή
διοίκηση της περιοχής της Σμύρνης. Αρχές Μαίου 1919 τα Ελληνικά στρατεύματα
αποβιβάζονται στη Σμύρνη προκαλώντας τον ενθουσιασμό του Ελληνικού πληθυσμού που
κατοικούσε από την αρχαιότητα τα Μικρασιατικά παράλια και τον Εύξεινο Πόντο. Η διεύρυνση
της εντολής στην περιοχή του Αϊδινίου προκάλεσε την αντίδραση των Τούρκων και η προέλαση
αργότερα των Ελληνικών στρατευμάτων μέχρι την Προύσα, προκαλούν την οργανωμένη
αντίσταση των Τούρκων υπό την αρχηγία του Μουσταφά Κεμάλ Αττατούρκ, ενώ οι σύμμαχοι
αποσύρονται από την υποστήριξη της ελληνικής πλευράς.
Ο Ελληνικός στρατός ηττάται οριστικά τον Αύγουστο του 1922 στο Σαγγάριο. Το αποτέλεσμα
είναι η βίαιη εκδίωξη και σφαγή του ελληνικού πληθυσμού από τη Μικρασία και τον Εύξεινο
Πόντο. 1.500.000 πρόσφυγες φθάνουν στην Ελλάδα, στην πλειοψηφία τους γυναίκες, γέροντες
και παιδιά.
Τους περιμένουν αρχικά άθλιες συνθήκες καραντίνας στα λοιμοκαθαρτήρια (Μακρόνησος,
Καραμπουρνού κ.α.) όπου πεθαίνουν πολλοί από στερήσεις και αρρώστιες. Στη συνέχεια
στέλνονται σε πρόχειρους καταυλισμούς, όπου εθελοντικές οργανώσεις πολιτών μοιράζουν
τρόφιμα και σκεπάσματα. Το σοκ για την ελληνική κοινωνία που έχει βγεί από ένα πόλεμο 10
ετών (1912-1922) είναι μεγάλο. Το 1923 συστήνεται με τη βοήθεια της Κοινωνίας των Εθνών η
Επιτροπή Αποκαταστάσεως Προσφύγων που μερίμνησε ώστε να εγκατασταθούν οι πρόσφυγες

10. σε οικισμούς εκτός του αστικού ιστού (π.χ. στην Αθήνα : Νέα Ιωνία, Καισαριανή, στη Θες/κη
Σταυρούπολη κ.α.) ή σε χωριά που είχαν εκκενωθεί από τους Μουσουλμάνους κατοίκους με
την ανταλλαγή πληθυσμών (Λωζάνη Ιαν. 1923)
Αρχικά οι πρόσφυγες δέχονται την δυσπιστία έως και εχθρότητα του ντόπιου πληθυσμού.
Σταδιακά όμως εντάσσονται και καθώς αποτελούν φθηνό και συχνά εξειδικευμένο εργατικό
δυναμικό, δουλεύουν παντού : στις οικοδομές, ταπητουργία, καπνεργοστάσια, και
καλλιεργούν τη γη στα χωριά. Πολιτισμικά στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν, όπως η κουζίνα
(σουβλάκι, τζατζίκι, γιαλαντζί ντολμάς κ.κπ. – Βάλε εδώ Χρύσα κάτι ορεκτικά), μουσική – το
περίφημο ρεμπέτικο γίνονται το σήμα κατατεθέν της Ελλάδος τα κατοπινά χρόνια.
Πηγές : Ιστορία Νεότερη και Σύγχρονη Β’ τευχος Γ Εν. Λυκείου (Σκουλάτου, Δημακοπούλου –
Κόνδη,
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-C102/79/647,2410/
«Στο όνομα της προσφυγιάς» Βασίλη Τζανακάρη, Μεταίχμιο,2009
Μαθητές : Χρύσα Αναγνώστου, Σοφία Ιωαννίδου, Επιβλέπουσες καθηγήτριες : Ασημίνα
Βλάχου, κοινωνιολόγος, Ζαχαρούλα Τζάμου, Αγγλικής φιλολογίας)