1. 
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
 

  
  
  
  
  
  
  
 


2.   
  
  

เสียงจาก………หนูนอยวัดบูรพา
/////////////////////////////////
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 



3. หลักการทําบุญกุศลที่ควรเขาใจใหถูกตอง
คําวา “บุญ” เปนชื่อของการทําความดี, ความงาม เปนเหตุให
เกิดความสุข เปนที่พึ่งอันประเสริฐของสัตวและมนุษยทั้งหลาย
มี ๑๐ ประการ คือ
๑. ทานมัย บุญสําเร็จดวยการบริจาคทาน คือใหสิ่งที่เปน
ประโยชนแกผูที่ไดรับ เชน ใหอาหาร เสื้อผา เครื่องนุงหม สรางโรง-
เรียนอาคารสถานที่อยูอาศัย ใหยวดยานพาหนะตาง ๆ รวมถึงการให
อภัยและใหธรรมเปนทาน
๒. ศีลมัย บุญสําเร็จดวยการรักษาศีล คือรักษากายวาจา ใหพนจาก
บาปทุจริต เชน การสมาทานศีล ๕ ศีล ๘ ศีลอุโบสถ เปนตน
๓. ภาวนามัย บุญสําเร็จดวยการเจริญภาวนา เชน เจริญสมถ
กัมมัฏฐาน และวิปสสนากัมมัฏฐาน ซึ่งเปนบุญอันประเสริฐ
๔. อปจายนมัย บุญสําเร็จดวยการออนนอมถอมตนตอผูใหญใน
ตระกูลและการแสดงความตอผุสูงดวยชาติวุฒิ วัยวุฒิ และคุณวุฒิ
๕. เวยยาวัจจมัย บุญสําเร็จดวยการชวยเหลือกิจการอันเปน
กุศล การสงเคราะหดวยการสงเสริมการศึกษาธรรมะ เผยแผธรรม
และปฏิบัติธรรม
๖. ปตติทานมัย บุญสําเร็จดวยการแบงสวนบุญ ใหสวนบุญแกผูอื่น
และการอุทิศสวนกุศลใหญาติผูลวงลับ ตลอดจนสรรพสัตวทั้งหลาย
๗. ปตตานุโมทนามัย บุญสําเร็จดวยการอนุโมทนาสวนบุญของผูอื่น
คือการแสดงความยินดี เห็นดี เห็นชอบ หรือมีความเห็นคลอยตาม
ดวยความปลาบปลื้มใจ อิ่มใจ ในสวนบุญที่ผูอื่นกระทํา ดวยการ
กลาววา “ขออนุโมทนาสาธุ” พรอมกับยกมือขึ้นเหนือศีรษะ

4. ๘. ธัมมัสสวนมัย บุญสําเร็จดวยการฟงธรรม คือตั้งใจฟงพระ
ธรรมเทศนา, ฟงบรรยายธรรม ฟงดวยศรัทธา ฟงดวยความเคารพ
ดวยความตั้งใจ
๙. ธัมมเทศนามัย บุญสําเร็จดวยการแสดงธรรม บรรยายธรรม
อธิบายธรรม ใหคนอื่นฟง ดวยความตั้งใจที่จะใหความรูความ
เขาใจใหถูกตอง
๑๐. ทิฏุชุกรรม บุญสําเร็จดวยการทําความเห็นใหถูกตอง ตรง
ตามความเปนจริงในเรื่องของกรรม ผลของกรรม
ทั้งหมดนี้เรียกวา “บุญกิริยาวัตถุ” แปลวา ความดีที่ควรทํา
อันเปนเหตุใหเกิดผลดีแกผูกระทํา
………………………………..
สวนคําวา “กุศล” เปนชื่อของความดีงาม เปนชื่อของเหตุให
เกิดความสุข อันหมายถึง “อกุศลกรรมบถ” คือทางแหงความดีมี
๑๐ ประการ คือ
๑. เจตนาที่เวนจากการฆาสัตว เบียดเบียนสัตว และไมใชใหผูอื่นกระทําดวย
๒. เจตนาที่เวนจากการลักทรัพย และไมใชใหผูอื่นกระทําดวย
๓. เจตนาที่เวนจากการลวงประเวณีบุตรภรรยาสามีของคนอื่น
๔. เจตนาที่เวนจากการพูดปด
๕. เจตนาที่เวนจากการพูดสอเสียด
๖. เจตนาที่เวนจากการพูดคําหยาบ
๗. เจตนาที่เวนจากการพูดเพอเจอไรสาระ
๘. เจตนาที่เวนจากการเพงเล็งอยากไดของ ๆ ผูอื่น
๙. เจตนาที่เวนจากการคิดปองรายผูอื่น
๑๐. เจตนาที่เวนจากความเห็นผิด ๑๐ อยาง คือ

5. - เห็นผิดวาทานที่ใหแลวไมมีผล
- เห็นผิดวาการบูชาไมมีผล
- เห็นผิดวา การบวงสรวงเทวดาไมมีผล
- เห็นผิดวา ทําดีไมไดดี ทําชั่วไมไดชั่ว (ผลของกรรมดีกรรมชั่ว ไมมี)
- เห็นผิดวาโลกนี้ไมมี คือผูที่จะมาเกิดนั้นไมมี
- เห็นผิดวาโลกหนาไมมี คือที่จะไปเกิดนั้นไมมี ( ตายแลวสูญ )
- เห็นผิดวาทําดี, ทําชั่วตอมารดาไมมีผล
- เห็นผิดวาสัตวนรก เปรต อสุรกาย เทวดาและพรหมนั้นไมมีจริง
- เห็นผิดวาพระพุทธเจาผูตรัสรูดวยตนเองนั้นไมมี
ทั้งหมด ๑๐ อยางนี้เปนมิจฉาทิฏฐิ คือ ความเห็นผิด
เปนอันตรายตอชีวิต พึงระวังอยาใหเขาครอบงําจิตใจได
ทั้งบุญและกุศล รวมกันเรียกวาความดีความงาม เปนเหตุ
ใหไดรับความสุข มีสุคติโลกสวรรคเปนที่ไปในเบื้องหนา
พระพุทธเจาตรัสไววา ………………..
ยาทิสัง วะปะเต พีชัง ตาทิสัง ละภะเต ผะลัง
กัลยาณะการี กัลยาณัง ปาปะการี จะ ปาปะกัง
แปลวา
หวานพืชเชนไร ไดรับผลเชนนั้น ทํากรรมดี ยอมไดรับผล
ของกรรดี ทํากรรมชั่ว ยอมไดรับผลของกรรมชั่ว
และทรงสอนใหเตือนตนเสมอวา “วันและคืนลวงไป ๆ บัดนี้
เราทําอะไรอยู ควรรีบสรางคุณงามความดี เพื่อจะไดเปนที่พึ่งแก
ตนเองในภายภาคหนา