1. Γεώργιος Ιακωβιδης
Ο Γεώργιος Ιακωβίδης γεννήθηκε το 1853 στα Χίδηρα
της Λέσβου Σε ηλικία 13 ετών πήγε στη Σμύρνη για να
ζήσει με τον θείο του, πρακτικό αρχιτέκτονα, και να
φοιτήσει στην Ευαγγελική Σχολή ενώ παράλληλα
εργαζόταν.
Από νωρίς έδειξε ενδιαφέρον για την τέχνη και κυρίως
για την ξυλογλυπτική. Το 1868, ακολούθησε το θείο του
στη Μενεμένη για δύο έτη και το 1870 με την προτροπή
και την οικονομική βοήθεια του Μιχαήλ Χατζηλουκά,
ξυλέμπορου, συνεργάτη του θείου του, αποφάσισε να
σπουδάσει γλυπτική στην Αθήνα.
Το 1870, εγγράφηκε στο Σχολείο των
Τεχνών της Αθήνας( την μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή
Καλών Τεχνών). Δάσκαλοί του στην Αθήνα ήταν ο
ζωγράφος Νικηφόρος Λύτρας και ο γλύπτης Λεωνίδας
Δρόσης
Από το Σχολείο των Τεχνών αποφοίτησε με άριστα τον
Μάρτιο του 1877, ενώ είχε ήδη αρχίσει να διακρίνεται για
το ζωγραφικό του ταλέντο.
17/1/2021 1
Τατιάνα Πουτόκα -Ε1/2ο Δημοτικό Σχολείο
Ξάνθης
2. Ο κακός εγγονός
Ένα αριστούργημα του Γεώργιου Ιακωβίδη.
Οι πίνακες του Jacobides που χαρακτηρίζει τα
παιδιά είναι αγνά διαμάντια της Νεοελληνικής
Ζωγραφικής. Η φρεσκάδα και η προθυμία της
νεολαίας, σε αντίθεση με τη γλυκύτητα και την
υπομονή των παππούδων τους, απεικονίζονται με
μεγαλειώδες τρόπο από το πινέλο του. Ο Κακός
Εγγονός , είναι ένα από τα πιο συγκινητικά έργα
του Ιακωβίδη. Εδώ ο συνηθισμένος παππούς δίνει
μια ψεύτικη μάχη με το εγγόνι του που
παραπονιέται με κραυγές αλλά και με τραβήγματα
με τη λιλιπούτεια γροθιά του. Ο καλλιτέχνης
απεικονίζει αριστοτεχνικά τον παππού που πονά
αλλά και αγαλλια την ίδια στιγμή, μια γλυκόπικρη
αίσθηση. Με επικρατή γήινα χρώματα, αυτή η
ζωγραφιά είναι ένας πραγματικός ύμνος για τον
άρρηκτο σύνδεσμο μεταξύ της τρίτης ηλικίας και
των απογόνων της.17/1/2021 2
Τατιάνα Πουτόκα -Ε1/2ο Δημοτικό Σχολείο
Ξάνθης
3. Κου κου
• Ο πίνακας Κού-Κου είναι λάδι σε μουσαμά 115 Χ90 εκ.
Σύμφωνα με σημειωματάριο του καλλιτέχνη εκτέθηκε και
πουλήθηκε στην Τεργέστη το 1895.Η έκθεση είχε οργανωθεί
από την εκεί ελληνική παροικία προς τιμήν του καλλιτέχνη,
ενώ του απονεμήθηκε και Οικονομικό βραβείο.
• Στο εσωτερικό δωματίου με τον πίνακα στον τοίχο και το
πρεβάζι με τα λουλούδια στο παράθυρο, εικονίζονται δύο
κοριτσάκια που παίζουν το γνωστό παιχνίδι Κού-κου.
• Μια μεγάλη βαυαρέζικη καρέκλα με το σκούρο καφέ όγκο
της κυριαρχεί στο κέντρο του πίνακα. Τα δύο κοριτσάκια
λουσμένα στο φως , γεμάτα ζωή , καταλαμβάνουν δυναμικά
το χώρο.
• Η ελληνική κριτική επικεντρώθηκε στη φυσικότητα της
απεικόνισης της σκηνής και είναι τόσο φυσική η εικόνα ,
ώστε νομίζεις ότι τα παιδάκια είναι ζωντανά, και να, τώρα ,
θα κινηθούν και θα αλλάξουν θέση...
17/1/2021 3
Τατιάνα Πουτόκα -Ε1/2ο Δημοτικό Σχολείο
Ξάνθης
4. Παιδική συναυλία
• Στον πίνακα αυτό απεικονίζεται το εσωτερικό ενός
δωματίου, μισοελληνικού - μισογερμανικού κατά τον
Λιδάκη- ενός γερμανικού εξοχικού σπιτιού (αφού ο
τύπος της καρέκλας και της σκάμνας αλλά και οι
πολλές γλάστρες είναι ασυνήθιστες στην Ελλάδα)
όπου μια ομάδα παιδιών σχηματίζει μια αυτοσχέδια
ορχήστρα.
• Οι νεαροί κρατούν τύμπανο, σάλπιγγα και ένα
ποτιστήρι. Με πολύ σοβαρότητα θέλουν να
διασκεδάσουν το κοριτσάκι το οποίο υποβασταζόμενο
από τη μητέρα του απλώνει τα χέρια του προς τα
παιδιά. Τεχνοτροπικά εδώ έχουμε τον διά αντιθέσεων
νατουραλισμό, μια νέα τάση του ρεαλισμού: «οι μορφές
είναι λουσμένες στο φως και οι επιφάνειες τους
διαμορφώνονται από τυχαίες ακαθόριστες πινελιές με
μουντά και σκούρα χρώματα στις σκιερές περιοχές,
ενώ όσες είναι απέναντι στο φως κυριαρχεί μια
φωτεινή λαμπερή ζωγραφική.»
• Ο Αγάθων Κριτονίδης σημείωνε στα Παναθήναια το
1902, Το κονσέρτο αυτό δεν είναι είναι πλέον
συναυλία παιδικών οργάνων, ως εικονίζεται, αλλά
συναυλία χρωμάτων και γραμμάτων και
φωτοσκιάσεων. .17/1/2021 4
Τατιάνα Πουτόκα -Ε1/2ο Δημοτικό Σχολείο
Ξάνθης
5. “Το Πρώτο Μάθημα Μουσικής”
17/1/2021
Τατιάνα Πουτόκα -Ε1/2ο Δημοτικό Σχολείο
Ξάνθης
5
Μία ζεστή οικογενειακή στιγμή από την παλέτα του Γεώργιου Ιακωβίδη. Μια όμορφη νεαρή
μητέρα, κρατώντας σφιχτά το μωρό της στην αγκαλιά της, του χαρίζει τα πρώτα του
μουσικά ακούσματα σαλπίζοντας μια καραμούζα. Το μωρό, γεμάτο αγαλλίαση, κοιτάζει τη
μητέρα του στα μάτια. Και με λαχτάρα της ζητάει να επαναλάβει τη μελωδία,
παρακινώντας τη να ξαναφυσήξει το όργανο με τα μικροσκοπικά χεράκια του.
Ανυπέρβλητος τεχνίτης στην απόδοση ζεστών οικογενειακών στιγμών, ο Ιακωβίδης
ζωντάνεψε εδώ τη θαλπωρή της μοναδικής αυτής στιγμής με τα πιο θερμά χρώματα της
παλέτας του. Οι αποχρώσεις της ώχρας λούζουν το δωμάτιο, και μαζί την όμορφη μητέρα
με τα σκούρα καστανά μαλλιά, που τα έχει πλεγμένα με σεμνότητα στην κορυφή του
κεφαλιού της.
Οι πινελιές των ψυχρών χρωμάτων στην ποδιά της και στο φόντο – το γκρι, το μπλε, το
κυπαρισσί – δένουν τόσο αβίαστα με τα υπόλοιπα χρώματα, που η αίσθηση της αρμονίας
είναι απόλυτη. Σε αντίθεση με τη γήινη φιγούρα της μητέρας, η τρυφερή επιδερμίδα του
ξανθού μωρού είναι πιο λευκή και πιο ροδαλή, καθώς λάμπει ολόκληρο από αγαλλίαση.