3. Flip Book: http://ningstory.com/books/
Blog: http://short.ningstory.com/

4. ๑
๑
คํ่านี้ ที่บานตึกฝรั่งประยุกตครึ่งปูนครึ่งไมบงบอกฐานะอันมั่งคั่งของพระยาเทพนิมิต
ผูเปนเจาของกําลังมีงานวันเกิด เสียงเพลงภาษาอังกฤษจังหวะคึกคักดังคลอเคลียเสียง
หัวเราะเริงราของผูที่มารวมงาน อาหารคาวหวานเรียงรายอยูบนโตะยาวอยางอุดม
สมบูรณ
สาวิตรีคือสาวสวยในวัยสิบแปดปผูเปนเจาของวันเกิด อาภรณที่เธอสวมใสสี
ฉูดฉาดทันสมัย ผมสั้นดําสนิทดัดเปนผมคลื่นตามสมัยนิยม นํ้าหอมฝรั่งเศสที่เธอประพรม
ไดมาจากหางฝรั่งในพระนคร
“สุขสันตวันเกิดนะจะยี่หวา” เพื่อนสาวที่แตงตัวทันสมัยไมแพกันอวยพรพรอม
กลองของขวัญสีหวาน
“ขอบใจเธอมากนะนงนุช” ริมฝปากฉาบดวยลิปสติกสีแดงสดของสาวิตรีหรือยี่
หวายิ้มกวางขอบคุณเพื่อน
“นองยี่หวาอายุสิบแปดก็เปนสาวเต็มตัวแลว แบบนี้พี่ก็ไมตองพาเด็กขี้แยไปเที่ยว
เหมือนเมื่อกอนแลวสินะครับ” ชายหนุมหนาตาดีหยอก
“แหม พี่สุธีละก็”
อยูๆ สาวิตรีก็เปลี่ยนจากสีหนาสุขสดชื่นเปนเศราหมอง
“เปนอะไรหรือจะยี่หวา ทําไมทําหนาอยางนั้น” เพื่อนถักเปยสองขางคนหนึ่งถาม
“คิดถึงพี่สาลี่ ถาพี่ยังอยู ฉันคงมีความสุขมากกวานี้”
สาวิตรีพูดถึงสาลินี พี่สาวของเธอที่ตายไปเมื่อสองปกอน
“โถ นองยี่หวา เวลานี้นองควรจะมีความสุขที่สุด กลับหวนคิดถึงพี่สาวไมรูลืม
นองชางมีจิตใจดีเหลือเกิน” สุธีปกปดสีหนาพึงพอใจในตัวหญิงสาวไมมิดจนเพื่อนๆ สง
เสียงแซวกันเซ็งแซ
“แหม พี่สุธี คุณพอของยี่หวาทานนั่งอยูไมไกล เดี๋ยวทานเห็นสายตาหวานปาน
นํ้าผึ้งของพี่ ก็ไดโดนไลตะเพิดกันไปหมดหรอก” ทุกคนหัวเราะอยางสุขสันต

5. ๒
หลังสงแขกคนสุดทายกลับ สาวิตรีเดินเขาไปหาบุพการีของเธอในหองรับแขกโอ
อา
“ลูกขอบคุณคุณพอกับคุณแมมากนะคะ ที่จัดงานเลี้ยงใหเสียใหญโตในวันนี้”
สาวิตรีกมลงกราบเทาบิดาและมารดา
“ลูกรัก วันนี้เปนวันสําคัญที่ลูกเกิดมาครบสิบแปดป พอกับแมเหลือลูกเปนแกวตา
ดวงใจอยูคนเดียว อยากไดอะไรบอกพอ พอจะใหทุกอยาง” ชายสูงวัยทาทางดุขึงขังพูด
“แมขอใหลูกมีความสุขมากๆ นึกอยากไดอะไรก็ขอใหสมหวังทุกประการนะจะ นี่
ถาพี่สาลี่เขาอยูดวย เขาก็คงอวยพรใหลูกพบแตความสุขเหมือนกัน” หญิงวัยกลางคน
สวยพริ้มเพราอวยพรลูกสาว
“ขอบพระคุณมากคะคุณแม”
สาวิตรีออดออนคลอเคลียผูมีพระคุณทั้งสองอยางมีความสุข
๒
หญิงสาวสวมชุดนอนยาวยืนแปรงผมอยูขางหนาตางหองนอนบนชั้นสอง คืนนี้
โคมแขฉายแสงนวลผอง เหลาดวงดารกาเปลงแสงพรางพราย สาวิตรีรูสึกอิ่มเอมที่คิดไป
วาแมแตธรรมชาติก็เขารวมอวยพรมอบความสุขใหกับเธอ
หลังจากเพลิดเพลินกับการปลาบปลื้มความสุขของตนที่แมแตทองนภายังรวมเปน
สักขีพยานแลว เธอเปลี่ยนไปชื่นชมกองของขวัญวันเกิดทีละชิ้น ไมวาจะเปนตุกตายัดนุน
รูปสิงสาราสัตว นาิกาแขวน นํ้าหอม เสื้อผาสตรี สรอยขอมือ นํ้าหอม เครื่องสําอาง
และของขวัญอื่นๆ อีกมากมาย สาวิตรีหยิบของขึ้นมาพิจารณาทุกชิ้น และไมลืมดูบัตร
อวยพรที่ติดอยูบนกลอง หลอนบรรจงดูชื่อของผูใหอยางถี่ถวน
สาวิตรีกมลงเลื่อนหีบไมที่เธอเก็บเอาไวขางใตเตียงนอนออกมา ภายในหีบไมมี
กลองหลากหลายขนาดเก็บอยูรวมกัน เธอเปนผูจัดเรียงสิ่งของในหีบทุกชิ้นเองกับมือ บน
ฝากลองแตละใบมีปายกระดาษระบุชนิดของสิ่งของที่อยูภายในเขียนดวยลายมือปดเอาไว
ทุกชิ้นเคยเปนของสาลินีผูลวงลับ

6. ๓
สาวิตรีเปดกลองใบที่มีปายติดเอาไววา “ของขวัญวันเกิดอายุสิบแปดป” เธอหยิบ
สายสรอยพรอมจี้ล็อกเก็ตทองคํารูปหัวใจที่ขางในใสรูปคุณพอคุณแมเอาไว มันเปน
ของขวัญที่สาลินีไดรับจากบุพการีเมื่อครั้งยังมีชีวิตอยูในวันเกิดครบรอบสิบแปดป สาวิตรี
หยิบของขวัญของตนเองที่เพิ่งไดรับจากคุณพอคุณแมมาเปรียบเทียบ ถึงสาวิตรีจะโปรด
ปรานจี้เพชรแทรูปหัวใจลอแสงระยับที่เพิ่งไดรับมาในคํ่าวันนี้ แตเธอตองใจอยากไดจี้ล็อก
เก็ตทองคําพรอมรูปของคุณพอคุณแมแบบที่สาลินีเคยไดรับมากกวา สาวิตรีเชื่อวาบิดา
มารดาของเธอลําเอียง รักแตพี่สาวมากกวาตนเสมอมา
ในกลองเก็บของขวัญ สาวนอยเริ่มหยิบของขวัญทีละชิ้นออกมาเปรียบเทียบ แต
ละชิ้นมีชื่อของผูใหระบุไวอยางไมขาดตกบกพรอง สาวิตรีไมพอใจเมื่อไดเห็นสายสรอย
พรอมจี้รูปหัวใจที่สาลินีไดรับจากสุธี ชายหนุมหนาตาคมสันที่วันนี้มอบเพียงตุกตาหมีตัว
เล็กๆ ใหเธอ
หญิงสาวหยิบของขวัญแตละชิ้นออกมาเปรียบเทียบ ไมวาชิ้นไหนๆ เธอก็มีความ
คิดเห็นวาผูใหพอใจในตัวพี่สาวมากกวาตน สาวิตรีโกรธเพิ่มทวีคูณเมื่อพบวาของขวัญที่
เธอไดนอยชิ้นกวาของพี่สาวไปถึงสามรายการ
“อีสาลี่ ตายไปเสียไดก็ดีแลว” ยี่หวาเคนเสียงจากคอเล็ดลอดออกมาจากฟนทีขบ
กัดจนแนนพรอมรอยยิ้มที่นากลัว
๓
เมื่อครั้งสาลินีผูพี่ยังมีชีวิตอยู เธอเปนสาวงามทั้งกายและจิตใจ ใบหนารูปไข ผิว
ขาวผองหมดจด รูปรางบอบบางสูงโปรง ผมยาวสลวยสีดํามักไดรับการเกลาเก็บเอาไว
อยางเรียบรอย จะปลอยใหพลิ้วสยายก็เมื่อคุณแมขอเพราะตองการชื่นชมเทานั้น หลอน
พูดจาออนหวานไพเราะ เปนที่โปรดปรานของทุกคนในบานตั้งแตบุพการีไปจนถึงบรรดา
บาวในบาน

7. ๔
สาลี่มีกิริยามารยาทเรียบรอย ไมเคยใชความเปนเจานายออกคําสั่งใหใจของใคร
ขุนมัว นอกจากนี้เธอยังเรียนเกง ฝมือเย็บปกถักรอยไมเปนรองใคร และมักจะเขาครัว
ทําอาหารและขนมใหทุกคนชิมอยูเปนนิจ
สาลินีเปรียบดั่งเทพธิดาของทุกคนในบานหลังนี้
สาวิตรีอายุออนกวาสาลินีสองป ทรวดทรงออนแอนไมแพผูพี่ แตผิวพรรณไมขาว
ละเอียดเทา เธอไมใชคนไมสวย แตยังไมถึงขนาดจะเรียกวาสวยไดถนัดนัก ทั้งนี้อาจเปน
เพราะวาทุกคนเห็นเธออยูภายใตเงาของพี่สาวที่สมบูรณแบบอยูตลอดเวลา หรืออาจเปน
ดวยสติปญญา ทักษะในดานตางๆ นิสัยเอาแตใจตัวไมฟงใคร ตลอดจนการพูดจาขวาน
ผาซากไมมีหางเสียงจึงทําใหไมเปนที่โปรดปรานเทาใดนัก
ไมวาคุณพอคุณแมจะยอมรับหรือไมก็ตามแตความจริงคือสาลินีคือลูกสาวคนโปรด
ที่ทานทั้งสองวางแผนอนาคตอันยาวไกลเอาไวใหเรียบรอยแลวโดยไมมีเวลาคํานึงถึงลูก
สาวคนเล็กที่ดูเหมือนจะมีศักยภาพในการนําพาความสําเร็จมาสูวงศตระกูลนอยกวา
เมื่อยังเล็ก ยี่หวายังไมมีความรูสึกตํ่าตอย ตอเมื่อโตจนอายุไดสิบกวาป เธอจึง
คอยรับรูทีละนิดวาเธอไมไดเปนที่รักของใครๆ เหมือนอยางพี่สาว
สาลินีผูพี่ก็พอจะทราบเรื่องนี้อยูบาง แตดวยความที่เธอก็ปลาบปลื้มในความสนใจ
ที่ตัวเองไดรับไมนอย จึงทําใหลืมนึกถึงนองสาวที่ใครๆ ก็มักจะพูดถึงก็ตอเมื่อตองการ
เปรียบเทียบระหวางความสําเร็จกับความลมเหลวเทานั้น “คุณสาลี่นี่ชางกิริยามารยาท
งามแทๆ ไมเหมือนคุณยี่หวาเลย ไมนาเชื่อวาเปนพี่นองกัน” คือตัวอยางวาทกรรมที่ทํา
ใหสาลี่ผูซึ่งยังเปนแคเด็กสาวที่ไมวาเธอจะมีจิตใจดีงามเพียงใดก็ยังคงหลงเพลินแอบพึง
พอใจอยูเงียบๆ ไปบาง
ดวยเหตุนี้ สาวิตรีจึงปลูกเมล็ดแหงความริษยาฝงในหัวใจของเธอจนมันหยั่งราก
เติบโตแผขยายกิ่งกานสาขาไปจนทั่วรางกายและจิตใจมาตั้งแตยังเด็กจนถึงวันนี้

8. ๕
๔
หลังจากที่พี่สาวเสียชีวิตไป ไมวาใครก็จับสังเกตไดถึงพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปของ
สาวิตรี เธอเลียนแบบวิธีการพูดจาไพเราะ ทวงทากิริยา และแมแตนิสัยใจคอเพียงชั่ว
ขามคืนหลังวันเผาศพ
ในเวลานั้น ถึงทุกคนจะประหลาดใจ แตดวยความโศกเศราอาลัยรักจึงทําใหเรื่อง
อื่นๆ มีความสําคัญเปนรอง หลายคนนึกสงสารสาวิตรีเพราะคิดวาเธอเสียใจและคิดถึง
พี่สาวจนสติฟนเฟอนเพอหลงไปวาตัวเองเปนสาลี่เนื่องจากยังคงทําใจไมได
เชาวันนี้ ทุกคนในบานตางมองสาวิตรีเปนตาเดียวกันเมื่อเห็นเธอสวมชุดกระโปรง
สีเขียวกานมะลิคอปกบัวสีขาวที่เคยเปนชุดโปรดของสาลินี
“คุณยี่หวา แตงตัวสวยจังนะคะ” สาวรับใชชางพูดที่เพิ่งเขามาทํางานใหมเอย
ปากชม
“ขอบใจมากจะ เอะ ฉันไมเคยเห็นหนาเธอเลย เธอชื่ออะไรหรือจะ”
“หนูชื่อนกเอี้ยง เพิ่งมาทํางานวานซืนโนนนะคะ”
สาวิตรีพยักหนา ยิ้มหวาน กอนเดินเขาครัวไป
“คุณยี่หวาเธอชางเปนคนสวยนารักเสียจริง เนอะพี่สาย” นกเอี้ยงชื่นชมสาวิตรีให
เพื่อนรวมงานคนเกาแกฟง
“เอ็งยังไมรูอะไร เมื่อกอนคุณยี่หวาดุอยางกับยักษ เอาแตใจตัวเองจนใครๆ ก็
เอือมระอา ไมรูโดนผีคุณสาลี่สิงหรือเปลา อยูๆ ถึงไดเปลี่ยนนิสัยจนเหมือนกันขนาดนี้
ขาละเปนอะไรไมรู ขนลุกทุกครั้งที่เห็นคุณยี่หวาฉีกยิ้ม คุณสาลี่ก็ไมนาคิดสั้นเลย อายุยัง
นอยอยูแทๆ” หลอนสายหนาพลางถอนหายใจ
“อะไรนะพี่สาย” นกเอี้ยงถามอยางอยากรูอยากเห็น “คุณสาลี่เธอ... ฆาตัวตาย
เหรอ”
“เอ็งอยาพูดเสียงดัง เดี๋ยวอยูๆ ไปก็รูเอง เอ็งยังโชคดีไมเคยโดนใชใหขึ้นไปบน
ตึกชั้นสอง ขายังกลัวไมหาย คราวที่แลวไดยินเสียงผูหญิงสองคนคุยกันหัวเราะคิกคักทั้งๆ
ที่มีคุณยี่หวาอยูในหองคนเดียว อูย พูดแลวขนลุก” สายสรอยชี้ใหนกเอี้ยงดูขนบนแขนที่
พากันตั้งขึ้นอยางที่เธอพูด

9. ๖
ในครัว สาวิตรีกําลังทําขาวตมกุงเปนอาหารเชา เธอฮัมเพลงไปดวยอยางอารมณ
ดี แตเธอตองสะดุงสุดตัวจนทําชามใสขาวตมรอนหลนแตกกระจาย
“ตุน มายืนทําอะไร ฉันบอกกี่ทีแลววาอยามายืนจองเงียบๆ” สาวิตรีเอ็ด
พยายามเก็บอารมณไมโวยวายหยาบคายอยางที่ใจอยาก
นายตุน คือชายหนุมอายุยี่สิบปตัวเล็กรูปรางผอมบาง เขาเปนคนสวนและแรงงาน
ทั่วไปแลวแตจะเรียกใชในบาน คุณพอของหญิงสาวไวใจนายคนนี้เพราะมีฝมือดี และเอา
การเอางาน แตนายตุนมักชอบลอบมองสาวิตรีเวลาที่เธอและทุกคนเผลอ วันนี้เขามายืน
ลอบมองสาวิตรีตอนเธอปรุงอาหารเงียบๆ หนาประตูครัวที่เปดแงมเอาไว
เมื่อครั้งสาลินียังมีชีวิตอยู นายตุนเทิดทูนสาลินีมาก สาวิตรีคิดวานายตุนคงยังทํา
ใจไมไดที่เสียคนที่ตนบูชาไป จึงหันมายึดติดกับตัวของเธอแทน
หญิงสาวไมมีความรูสึกขวัญผวาหวาดกลัวนายตุนเนื่องจากเปนคนในบานที่เห็นกัน
มาตั้งแตเล็ก เธอเพียงรูสึกหงุดหงิดรําคาญอยูบางที่มีคนมาคอยจับจอง เวลาที่สาวิตรี
นั่งเลนขางหนาตางหองนอนชั้นสองในตอนคํ่า บอยครั้งที่เธอมองเห็นนายตุนยืนแหงน
หนามองเธออยูเงียบๆ จากสนามหญาหนาบาน เมื่อเขาพบวาหญิงสาวรูตัวก็เดินจากไป
เอง ในตอนแรก สาวิตรีผวากลัวอยูบาง แตภายหลัง เธอรูสึกชาชิน และกลับรูสึกแปลก
เสียดวยซํ้า หากวันไหนเธอไมเห็นนายตุนมายืนแอบมองหางๆ
๕
“ไหนบอกวาจะทําขาวตมกุงไงลูก” คุณพอถามที่โตะรับประทานอาหาร
“ก็นายตุนนะสิคะคุณพอ อยูๆ โผลมาจนลูกตกใจทําชามหลนลงพื้นแตกหมดเลย
ปาเพ็ญกําลังทําใหใหมอยูคะ”
“เอาเถอะ อยาไปถือสามันเลย”
“ยี่หวา แมวาจะถามหลายครั้งแลว พิมพดีดไปถึงแลว พิมพคลองหรือยังจะ”
หากจะมีเรื่องไหนที่สาวิตรีเอาอยางสาลินีไมได นั่นก็คือเรื่องวิชาการ
“เออ... ก็...”

10. ๗
“อยาบอกแมนะลูกวายังเทาเดิม นี่ลูกก็เรียนมานานแลว แมวาถาหมั่นฝกฝนเขา
หนอย ลูกก็จะทําไดเหมือนอยางพี่เขานะ นี่ถาสาลี่ยังอยู คงจะพอชวยสอนลูกไดบาง”
“แมอร ไมเอานา” พระยาเทพนิมิตผูเปนบิดาสงสายตาปรามอิงอร มารดาของ
สาวิตรี
สาวิตรีระงับความโกรธจนริมฝปากสั่นระริก เธอเติบโตมากับคําพูดแบบนี้ และไม
รูวาจะตองทนฟงไปอีกนานเทาใดทั้งๆ ที่คนตนแบบก็ตายจากไปแลว
“ลูกจะพยายามใหมากขึ้น... คุณแมคะ ลูกเพิ่งนึกได เมื่อกอนจะปดเทอม คุณครู
ที่โรงเรียนชมวาลูกรองเพลงเพราะ แลววิชานาฏศิลปที่ลูกชอบ ลูกก็ทําคะแนนไดดีนะคะ”
“ยี่หวา แมไมสนับสนุนใหลูกของแมเตนกินรํากิน ถาลูกเกงบัญชี พิมพดีด หรือ
วาภาษาอังกฤษเหมือนอยางพี่เขา ลูกก็จะสบาย ไดทํางานดีๆ หรือไมก็ชวยคุณพอ
ทํางานได” อิงอรใหเหตุผลแนวเกลียดตัวกินไข เกลียดปลาไหลกินนํ้าแกง เพราะตัวเองก็
ชอบฟงดนตรี และชอบดูละครเปนชีวิตจิตใจ
สาวิตรีนึกยอนกลับไปเมื่ออายุสิบสองป เธอพยายามปรับปรุงนิสัย เปลี่ยนแปลง
เรื่องที่ตนสนใจใหเหมือนพี่สาวเพื่อเรียกรองใหคนมารัก แตความสมบูรณแบบและความ
เปนที่รักของสาลินีที่มีมานานตั้งแตกอนสาวิตรีจะเกิดมาไดเขาไปครอบครองพื้นที่หัวใจคน
ในบานจนไมมีที่วางเหลือพอใหสาวิตรีแลว
“คุณพอคะ จําที่คุณพอสัญญากับลูกไวไดหรือเปลาคะ คุณพอสัญญาวาจะซื้อโคม
ระยาติดเพดานใหลูก” สาวิตรีเปลี่ยนเรื่อง
“จําไดสิลูก ถาอยางนั้น เราทานขาวเชาเสร็จแลวออกไปซื้อกันเลยดีไหม วันนี้
พอไมตองไปราชการ เดี๋ยวพอพาไปรานเพื่อนพอ ประเดี๋ยวบายใหเจาตุนขึ้นไปติดให”
“ทําไมตองเปนนายตุนดวยละคะ คุณพอ”
“ไอนี่ฝมือมันใชได ใหทําอะไรก็ทําไดหมด ทําไดดีเสียดวย” บิดาของสาวิตรีพูด
อยางพอใจพลางตักขาวตมกุงรับประทานเต็มชอน
หลังจากเตรียมตัวออกจากบานเรียบรอย เธอขึ้นนั่งบนรถพรอมบิดา ขณะรถ
ขับเคลื่อนออกจากบาน สาวิตรีหันหลังกลับไปมองนายตุน เขายืนอยูบนบันไดไมไผสูง

11. ๘
สําหรับซอมบานหนาตางไม นายตุนหยุดทํางานตรงหนา และหันกลับมองเธอ
เชนเดียวกัน
๖
โคมระยาใหแสงสวยระยับขับใหหองนอนของหญิงสาวอบอุนโออา
“สวยจังเลยคะคุณพอ ขอบคุณมากนะคะ” หญิงสาวยกมือไหวขอบพระคุณบิดา
“ไมเปนไรๆ ขอบคุณพอ แลวก็ขอบคุณคนติดใหดวยสิ ทํางานรวดเร็ว เรียบรอยดี
มาก”
สาวิตรีเอยปากขอบคุณนายตุนตามที่คุณพอสั่งเปนเสียงเบาจนแทบไมไดยินอยาง
ไมพอใจนัก “ขอบใจนะ”
เวลาลวงจนถึงยามสาม หญิงสาวยังคงตาสวาง นอนชื่นชมโคมระยาอยางพึง
พอใจอยูบนเตียงนอน เธอหยิบสมุดบันทึกสวนตัวของสาลินีจากลิ้นชักโตะขางเตียง
ออกมาอาน สาวิตรีอานไดอารีเลมนี้ซํ้าไปมาหลายรอบแลว นอกจากอานแลว เธอยัง
เขียนบันทึกตอจากวันสุดทายที่สาลินีเขียนเอาไวอยางมีความสุข หญิงสาวใชสรรพนาม
เรียกตัวเองวา “สาลี่” ใชสํานวนจากความนึกคิดอยางที่สาลินีเคยใชไมผิดเพี้ยน สิ่ง
เดียวที่ทําใหดูออกวาผูบันทึกเปนคนละคนกับเจาของตัวจริงคือลายมือ สาวิตรีพยายาม
เขียนใหเปนระเบียบสวยงามเหมือนพี่สาว แตดูเหมือนจะเปนเรื่องยาก บางวัน สาลินีทํา
การบันทึกเปนภาษาอังกฤษ และคัดบทกลอนจากหนังสือฝรั่งที่เธอชื่นชอบ สาวิตรี
พยายามทําตาม แตเธอไมเกงภาษาอังกฤษ เหตุนี้ทําใหเธอหงุดหงิดจนฉีกหนากระดาษ
ทิ้งมาไมรูกี่แผน
ในขณะที่เธอกําลังเขียนบันทึกเรื่องโคมระยาที่เพิ่งไดมาใหมอยูนั้น เธอไดยิน
เสียงกรุงกริ๋งจากแกวโคมที่กระทบกันเปนจังหวะ มีคนกําลังเดินอยูบนโถงทางเดินพื้นไม
สักมาที่หนาหองของเธอชาๆ ยิ่งเดินเขามาใกลเทาไร แกวระยาจากโคมก็ยิ่งกระทบกัน
ชัดขึ้นเทานั้น

12. ๙
หองนอนของสาวิตรีและสาลินีอยูติดกันบนชั้นสอง มีบานประตูเปดถึงกันไดที่
ตอนนี้ลั่นกุญแจเอาไว สาวิตรีมีกุญแจไขเขาไปไดเสมอ ซึ่งเธอก็เขาไปแอบเลนบทบาท
แสรงวาเปนพี่สาว และพูดอยูคนเดียวอยูเปนประจํา หองนอนของคุณพอคุณแมอยูชั้นลาง
และไมเคยมีใครขึ้นมาขางบนในเวลาดึกอยางวันนี้
สาวิตรีปดสมุดบันทึกและรีบเก็บกลับเขาไปในลิ้นชักลั่นกุญแจอยางเดิมแลวรีบปดไฟ
ดวยกลัววาใครก็ตามที่กําลังเดินมาจะนําเรื่องที่เธอนอนดึกไปฟองคุณแม เธอเดาวาคง
เปนสาวใชสักคนที่คุณแมสั่งใหขึ้นมาเอาของบางชิ้นของสาลินีไปนั่งดูดวยความอาลัยรัก
อยางที่คุณแมเคยทําบอยๆ เสียงฝเทาหยุดอยูที่หนาประตูหองของสาลินี เสียงตอมาคือ
เสียงไขกุญแจ และเสียงเปดประตูออก
สาวิตรีไดยินเสียงฝเทาสวบสาบ และเสียงกุกกักเหมือนคนกําลังคนหาของในหอง
ดวยความสงสัยจึงคอยๆ ลุกขึ้นจากเตียงแอบมองลอดชองกุญแจที่ประตูบานเชื่อมติดกัน
เธอมองเห็นผูหญิงสาวผมยาวสลวยเดินผานไปมาในความมืด ชุดกระโปรงที่สวม
แตงระบายลูกไมสวยงามไมใชเครื่องแบบบาวในบานของเธอ
อยูๆ หญิงสาวลึกลับผูนั้นก็มาหยุดอยูหนาบานประตูที่สาวิตรีแอบมองจากชอง
กุญแจอยู สาวิตรีตกใจจนเกือบผงะหงายหลัง เธอปดปากตัวเองไมใหสงเสียงรอง แลว
ถอยหลังไกลไปหลบอีกมุมหอง
ลางสังหรณของสาวิตรีทําใหเธอกลัวจนรางกายไมสั่งการ หลอนไมสามารถขยับ
แขนขาลุกหนีออกจากหองได หากผูหญิงคนนั้นเปนผีพี่สาวกลับมาอยางที่สาวิตรีเคยคิด
กลัว เธอคงกลับมาทวงสิ่งของและตัวตนที่สาวิตรียึดมาครอบครองเปนของตัวเอง
๗
สาวิตรีนั่งงอเขาตัวสั่นอยูที่มุมหอง เสียงไขกุญแจออกดังกริ๊กเบาๆ แตสําหรับ
สาวิตรีเหมือนเสียงฟาผากัมปนาท ประตูเปดออก รางที่คอยๆ เดินเขามาในความมืดทํา
ใหสาวิตรีกมหนาซุกหัวเขารองไห พนมมือขึ้นไหวสั่นระริก

13. ๑๐
รางหญิงสาวผมสยายยาวในชุดกระโปรงที่สาวิตรีจําไดแลวในตอนนี้วาเคยเปน
ของสาลินีหยุดยืนแข็งทื่ออยูในความมืด มองจองมาที่ตัวเธอ
สาวิตรีไดแตรองไหสะอึกสะอื้นจนนํ้าลายและนํ้ามูกไหลเลอะทั้งใบหนา และยกมือ
ไหวดวยความกลัว เธอไมสามารถทําอะไรไดมากไปกวานั้น หญิงสาวตองการจะพูดแต
ริมฝปากสั่นจนกรามกระทบกันไมสามารถเคนคําพูดออกมาได เธอตองการจะบอกกับราง
ที่ยืนจองอยูตรงหนาวาใหเอาของที่คิดวาเปนของมันกลับไป แลวอยาไดกลับมาที่นี่อีก
ซึ่งถานั่นคือสิ่งที่เธอจะพูด ก็หมายความวาสาวิตรีอนุญาตใหหญิงผมสยายเอาชีวิตเธอไป
ดวย เพราะสาวิตรียึดตัวตนของสาลินีมาเปนของตัวเองอยางแนบเนียนและแยบยล
รางหญิงผมยาวคอยๆ สืบเทาทีละกาวคืบเขามาใกลสาวิตรีทีละนิดราวกับตั้งใจ
บีบเคนความกลัวในหัวใจใหถึงขีดสุด สาวิตรีไดแตกมหนารองไหไมกลาเงยหนาขึ้นมอง
หญิงสาวรูสึกไดวามันมาหยุดอยูตรงหนา เธอพยายามหดตัวใหลีบเล็กหางจากมัน
มากที่สุด ในระหวางที่สาวิตรีเบือนหนาที่กมอยูหนีไปซุกขางมุมหอง มันกมหนาลงมา
กระซิบที่หูอีกขางที่ไมมีฝาหองปองกันไววา
“อียี่หวา มึงไปบอกคุณพอกับคุณแมเสีย วามึงทําอะไรกับกูเอาไว ถามึงไมยอม
พูดความจริง กูจะมาหามึงอยางนี้ทุกคืน” เสียงของมันไมใชเสียงผูหญิงธรรมดา แตเปน
เสียงทุมตํ่าแหบหาวจนเหมือนเสียงของผูชายอาฆาตแคน
๘
เชารุงขึ้น สาวใชที่ชื่อนกเอี้ยงขึ้นมาเคาะประตูหองของสาวิตรี ถือเปนเรื่องแปลก
ที่เชาวันนี้ตองมีคนขึ้นมาปลุกเธอ เพราะหลังจากที่เธอพยายามทําตัวใหเปนสาลินีที่ตื่นแต
เชาทุกวัน เธอก็ไมเคยตองใหใครขึ้นมาปลุก
“คุณยี่หวาคะ คุณยี่หวาตื่นหรือยังคะ คุณทานใหตามลงไปรับประทานอาหารเชา
คะ” หลังจากเคาะประตูอยูนาน นกเอี้ยงตัดสินใจคอยๆ เปดประตูเขาไป
“วาย! คุณยี่หวา”

14. ๑๑
นกเอี้ยงเห็นสาวิตรีนั่งตัวสั่นอยูที่มุมหองใกลหัวเตียง มีรอยนํ้าปสสาวะติดอยูบน
ชุดนอนกระโปรงยาวสีขาว และกองอยูบนพื้น เมื่อเขาไปใกล สาวใชเห็นใบหนาซีดขาว
ของสาวิตรี ริมฝปากสีมวงชํ้า นํ้ามูก และนํ้าตาติดบนใบหนาเปนรอยเกรอะกรัง
นกเอี้ยงรองเรียกใหคนมาชวยอยางตื่นตระหนก อิงอรเปนลมเมื่อขึ้นขางบนมาเห็น
ลูกสาวในสภาพเชนนั้น หลายคนในบานวิ่งกันวุนจาละหวั่น พระยาเทพนิมิตผูเปนบิดาสง
คนใหไปตามหมอมาโดยดวนที่สุด
“ยี่หวาเปนอะไรหรือคะหมอ” อิงอรถามอยางรอนรนขณะคุณหมอเดินลงจากบันได
“ดูเหมือนหนูหวาเพิ่งเจอกับเรื่องกระทบจิตใจอยางรุนแรง หมอยังไมไดถามอะไร
เธอ ตอนนี้มีไขขึ้น รางกายออนเพลีย หมอใหยาไปแลว ใหหนูหวานอนพักมากๆ
เสียกอน อยาเพิ่งรบกวนเธอในตอนนี้นะครับ”
หมอพกพาความสุขุมรมเย็นมากับตัวเขา หลังทําการรักษาดูแลคนเจ็บจนอาการ
บรรเทา เขาเดินทางกลับไป ทิ้งความเบาใจเอาไวเบื้องหลังใหกับทุกคน
สาวิตรีนอนหลับทั้งวัน อิงอรมอบหมายใหนกเอี้ยงมานอนขางเตียงเฝาไขสาวิตรี
ในคืนนั้น
๙
ถึงจะกลัวเพราะนึกถึงเรื่องที่สายสรอยเคยเลาใหฟง แตนกเอี้ยงก็นอนหลับสนิท
ทันทีที่ลมตัวลงบนที่นอน
เสียงกรนของนกเอี้ยงดังจนปลุกสาวิตรีตื่นขึ้นกลางดึก เธอรูสึกคอแหงจึงหยัดตัว
จากเตียงลุกขึ้นหยิบแกวนํ้าจากโตะขางหัวเตียงมาดื่ม เธอมองเห็นสาวใชนอนอยูบนพื้น
ขางเตียง
มีเสียงกุกกักแววมาจากขางหอง สาวิตรีรีบเปดโคมไฟในหอง แลวเปดมานมุง
ของเตียงนอนสี่เสาเพื่อปลุกนกเอี้ยงใหตื่นมาอยูเปนเพื่อน นกเอี้ยงลืมตาสะลึมละลือ กอน
ละเมอวา

15. ๑๒
“ไมอรอยเลยนังเดือน... ฝากบอกพี่ชาติดวยวาอายุขายังนอย ขายังมีผัวไมได
หรอก” แลวหลับตานอนตอ
ในขณะที่สาวิตรีพยายามปลุกนกเอี้ยงซึ่งดูเหมือนจะปวยการนั้น เสียงก็ยังคงดังอยู
ตอเนื่อง บังเอิญสายตาของสาวิตรีฉับพลันมองไปที่ชองรูโหวบนกําแพงหองฝงที่ติดกับ
หองตนเสียง สองพี่นองเคยใชชองนี้สงขนม สงกระดาษขอความวาดรูปตัวการตูน และ
กระซิบเลนหยอกลอถึงกันเมื่อครั้งยังเปนเด็ก ชองที่สองพี่นองผูกสัมพันธกันดวยความไร
เดียงสาผานกําแพงที่ผูใหญสรางขึ้นมาขวางกั้น รูบนกําแพงเดียวกันที่ตอนนี้สาวิตรี
มองเห็นลูกตากลมโตจองเขม็งมาที่เธอ
หญิงสาวรีบหันหนาหนี ทิ้งศีรษะลงบนหมอน แลวหลับตา เธอแนใจวาไดยินเสียง
กระซิบแผวมาจากชองนั้น
“มึงหนีกูไมพนหรอก”
สาวิตรีนอนหันหลังใหกําแพงหอง กลัวจนไมกลาขยับเขยื้อน นํ้าตาไหล หายใจ
ถี่ เหงื่อออกทั่วราง ตัวสั่นเทา มือและเทาเย็นเยียบ เสียงที่ดังมาจากหองของสาลินี
เงียบไป เหลือแตเพียงเสียงกรนของนกเอี้ยง
ครูหนึ่ง มีเสียงครืดคราดดังมาจากนอกหนาตางหองนอนที่เปดทิ้งเอาไว สาวิตรี
มองไปที่ตนเสียง ทามกลางแสงจันทรในคืนเดือนเพ็ญ เธอเห็นศีรษะของผูหญิงคอยๆ โผล
ขึ้นมาจากขอบหนาตาง ศีรษะนั้นผุดขึ้นมาจนเห็นดวงตาฉายแววโกรธแคนเหลือกกลอก
มาที่เธอ
สาวิตรีกรีดรองสุดเสียงจนนกเอี้ยงสะดุงตื่นขึ้นมา
“เปนอะไรคะคุณยี่หวา” นกเอี้ยงรีบขึ้นไปบนเตียงของนายสาว เธอเห็นดวงตา
เบิกโพลงของสาวิตรีจองคางไปที่หนาตาง สาวใชมองตามสายตาของสาวิตรีไป เธอ
เห็นศีรษะดําๆ คอยๆ ผลุบลงไปจากขอบหนาตาง ดวยสัญชาติญาณ นกเอี้ยงรีบตะโกน
วา
“ขโมย! ชวยดวย ขโมย!” นกเอี้ยงวิ่งไปที่หนาตาง แผดเสียงตะโกนจนคนใน
บานตื่น

16. ๑๓
๑๐
เสียงครางฮือ ฮือ ของสาวิตรีที่นอนตาคางตัวสั่นอยูบนเตียงนอนทําใหอิงอรรํ่าไห
เปนเสียงเดียวกัน
นกเอี้ยงคอยเช็ดตัวและเอายาหอมใหสาวิตรีสูดดม เปนเวลาเดียวกับที่พระยาเทพ
นิมิตแบงคนไปตามหมอ และออกตามจับตัวขโมย
“ทานเจาคุณขอรับ พวกกระผมพบของพวกนี้ที่ทองรองทายสวนมะมวง” นายเกิด
บาวชายรางกํายํานําสิ่งของที่พบมารายงานทานพระยาฯ ที่กําลังยืนตรวจสอบบันไดไมไผ
พาดวางขางตัวตึกจากชั้นลางขึ้นไปสูหนาตางหองนอนของสาวิตรี
“ไหน เอามาใหขาดู”
พระยาใชไมตะพดเขี่ยดูวิกผมสีดํายาวสยายของผูหญิง และชุดกระโปรงสตรีแตง
ดวยระบายลูกไม
“แลวตามตัวไอตุนเจอหรือยัง” ทานถอนหายใจ
“ยังเลยครับทาน แต...”
“แตอะไร บอกขามา”
“ไอบุญมันไปคนหองไอตุนมันมา แลวเจอ...”
“เจออะไร”
“กระผมวาทานไปดูเองดีกวาขอรับ พวกกระผมไมกลาหยิบออกมา”
๑๑
ที่โตะไมเล็กๆในหองนอนคับแคบของนายตุน มีสิ่งของจัดวางอยูบนโตะอยางเปน
ระเบียบ ทุกชิ้นวางหางกันอยางบรรจง ไมวาจะเปนโบวผูกผม จาน ชาม ชอน แกวนํ้า
สมุด ปากกา ระบายลูกไม กระจก หวี ถุงนอง รองเทา ของเหลานี้เคยเปนของสาลินี

17. ๑๔
มากอน จาน ชาม ชอน และแกวนํ้าที่เคยสัมผัสกับริมฝปากของสาลินี นายตุนก็แอบ
ตามไปเก็บเอามาจากหองครัว
อีกมุมหนึ่งของหอง มีเสื้อผาสตรีพับเก็บเอาไวสองชุด ที่นอนบนพื้น มีเสื้อและ
ผาซิ่นเขาชุดกันคลี่วางอยูใหเหมือนกับวาเจาของชุดมานอนอยูดวยขางๆ
บนหัวนอน มีรูปถายสีขาวดําใบเล็กๆ ที่เกาจนกลายเปนสีเหลืองของสาลินีวาง
อยูพรอมปอยผม และดอกกุหลาบเหี่ยวแหงดอกหนึ่ง
“ไอตุนมันไมเคยใหพวกกระผมเขาไปในหองมันเลย เปนเพราะอยางนี้นี่เอง มันคง
เทิดทูนคุณสาลี่มาก”
“ทานขอรับ มันนาจะใชโอกาสตอนขึ้นไปติดโคมระยาใหคุณยี่หวา แลวแอบ
สะเดาะกุญแจเขาไปในหองของคุณสาลี่ ขโมยเสื้อผาของเธอออกมาหลอกคุณยี่หวา แต
ทําไมมันตองแตงเปนผีหลอกคุณยี่หวาดวย คุณเขาไปทําอะไรใหมัน” บาวอีกคนสงสัย
“คือกระผมสองคนพอจะรูวาไอตุนมันเทิดทูนคุณสาลี แตชังคุณยี่หวา แตไมรูวา
ทําไมมันถึงไดชังคุณเขาขนาดนั้น”
๑๒
คุณหมอคนเดิมมาถึงกลางดึก เขาตรวจรักษาหญิงสาวอยางระมัดระวังอยูจนรุง
เชา หลังจากสาวิตรีสงบลงแลว เธอทําทาตองการจะพูดอะไรกับเขา
“เรียก...คุณพอกับคุณแม...ใหหนูที” สาวิตรีพูดอยางออนแรง
“นกเอี้ยง ไปตามทานเจาคุณกับคุณหญิงใหหมอหนอย”
สาวใชรีบเดินลงไปตามนายทั้งสองขึ้นมาหาลูกสาว
“ดูเหมือนหนูยี่หวามีอะไรจะพูดกับคุณทั้งคู หมอไมทราบวาเธอจะบอกอะไร แต
หากสิ่งที่เธอพูดทําใหคุณไมพอใจ คุณอยาเพิ่งดุแกนะครับ ใหรับฟงเพียงอยางเดียว
เสียกอน”
อิงอรและสามีพยักหนา

18. ๑๕
“หมอขอตัวกลับกอน มีอะไรก็ไปตามไดนะครับ” คุณหมอเห็นวาอาการของ
สาวิตรีดีขึ้นแลว จึงขอตัวกลับไปพักผอน
“ยี่หวา เปนอยางไรบางลูก”
“คุณพอกับคุณแมคะ ลูกจะขอเลาความจริงใหฟง พี่สาลี่ไมไดฆาตัวตายอยางที่
ทุกคนคิดกัน... ลูก....เปนตนเหตุใหพี่สาลี่ตกจากระเบียงเอง” สาวิตรีบีบเคนคําพูด
ออกมาอยางยากลําบากราวกับวาเธอกําลังพยายามยึดเหนี่ยวสติทั้งหมดที่เหลืออยูเพื่อ
สารภาพความจริงที่เกิดขึ้นในคืนวันที่สาลินีอายุครบสิบแปดปกับมารดา
พระยาเทพนิมิตและภริยาหันมองหนากัน ทั้งสองคอยๆ นั่งลงฟงสิ่งที่ลูกสาวกําลัง
จะเลา
๑๓
คืนวันนั้น ที่บานจัดงานฉลองวันเกิดใหสาลินีอยางใหญโต มิตรสหายของสาลินี
มารวมงานกันทั้งชั้นเรียนแสดงถึงความเปนที่รักของเธอที่โรงเรียน มีเพื่อนชายหลายคนที่
หมายปองหัวใจของสาลินีมารวมแสดงความยินดี รวมทั้งสุธี เพื่อนชายที่ดูเหมือนสาลินี
จะใหความสนิทสนมเปนพิเศษ
พระยาเทพนิมิตเชิญเพื่อนสนิทมารวมงานดวยหลายทาน เจาพระยาดํารงพิบูลพา
ลูกชายคนโตที่หลงใหลในตัวสาลินีไมแพชายหนุมคนอื่นๆ มาดวย
ในเวลานั้น สาวิตรีอายุสิบหกป เธอชวนเพื่อนมารวมสนุกดวยสองสามคน แต
คนที่เธอใหความสนใจในคืนนั้นไมใชเจาของงานวันเกิดอยางสาลินี หรือเพื่อนๆ ของ
เธอ แตเปนสุธี หนุมหลอที่สาวิตรีแอบรักตั้งแตแรกเห็น และก็เหมือนกับสิ่งของชิ้นอื่นๆ
สาวิตรีตองการตัวเขามาเปนของตนมากขึ้นเมื่อเห็นสาลินีใกลชิดสนิทสนมกับเขาเปนพิเศษ
ผูใหญในงานตางเห็นพองกันวาลูกชายผูสงางามของทานเจาพระยาดํารงพิบูล
เหมาะสมกับลูกสาวคนโตของพระยาเทพนิมิต ทานเจาพระยาพูดเปนนัยวาจะมาสูขอ
สาลินีทันทีที่เธอเรียนจบ อิงอรพอใจมากที่ไดยินเชนนั้น ถึงกับขอตัวไปเรียกลูกสาวที่
กําลังสนุกกับเพื่อนๆ ใหมากราบทานเจาพระยาอีกครั้ง และถือโอกาสใหพูดคุยกับลูกชาย
ของทานดวย

19. ๑๖
อิงอรรูดีวาสาลินีและสุธีชอบพอกัน แตไมมีทางที่เธอจะอนุญาตใหลูกสาวผูสูงสง
ของเธอลงเอยกับลูกชายพอคาธรรมดา
ในคืนวันนั้น สาลินีจําเปนตองอยูพูดคุยกับลูกชายของทานเจาพระยาเกือบตลอด
ทั้งงาน กวามารดาจะอนุญาตใหกลับออกมาหาเพื่อนๆ ไดก็ลวงเลยจนถึงเวลาที่ทุกคน
ตองกลับบาน
กอนสุธีจะลากลับบาน สาวิตรีแอบเห็นสุธียื่นกลองของขวัญพิเศษเล็กๆ ใหพี่สาว
ดวยแววตาของชายที่มีความรักใหกับหญิงสาวเต็มหัวใจ สาวิตรีรูสึกแสบรอนในอก ใน
ดวงตารูสึกรอนผาวเหมือนคนเปนไข
ภาพสาลินีผิวเนียนนุมหมดจดในชุดกระโปรงสีขาวสะอาดมีโบวคาดเอวสีฟาออน
ยืนยิ้มแยมอําลาแขกที่มารวมงานอยางออนหวานดูไมตางจากนางฟาแสนบริสุทธิ์
เมื่องานเลี้ยงเลิกรา และทุกคนเตรียมพรอมเขานอน สาวิตรีเคาะประตูหองพี่สาว
“พี่สาลี่ ใหยี่หวาเขาไปนะ”
“อื้อ เขามาสิ”
สาลี่มองสิ่งของในมือยี่หวาดวยความประหลาดใจ
“ยี่หวา นั่นมันของคุณพอไมใชเหรอ เธอเอาเขามาในหองพี่ทําไม”
สาวิตรีเปดฝาขวดวิสกี้ที่เธอแอบหยิบจากตูเก็บสุราของคุณพอ แลวรินใสแกวให
พี่สาว และตัวเอง
“ลองดื่มหนอยนาพี่สาลี่ วันนี้เปนวันเกิดของพี่ มาฉลองกันตามประสาพี่นอง
เถอะ”
“ไมเอาหรอก พี่ไมชอบ เหม็น เด็กที่ไหนเขาดื่มของแบบนี้กัน”
“พี่ไมใชเด็กแลวนะ อยาลืมสิวาวันนี้พี่โตเปนผูใหญ เปนเลดี๊ เลดี้แลว”
สองพี่นองหัวเราะพรอมกัน
“เลดี้อะไรกัน แลวเธอละ เธอยังเปนเด็กอยู ดื่มไดอยางไรกัน”
“ฉันดื่มตอหนาพี่สาว จะเปนอะไรไป” พูดจบสาวิตรีก็จิบวิสกี้ใหสาลินีดู เธอทํา
หนายับยูยี่
“ดูทําหนาเขา ไมอรอยแลวจะดื่มทําไม แปลกคน”

20. ๑๗
“ฉันทําใหพี่ดูกอนไง เราดื่มกันในบาน นานๆ ทีไมเปนอะไรหรอก” สาวิตรียืน
แกวคะยั้นคะยอพี่สาว
“เอา เชียรส”
สาลินียอมจิบวิสกี้สีอําพันในแกวบางใส เธอทําหนายูยี่เหมือนนองสาว
“จิบเดียวก็พอแลวละ พี่ไมเอาแลว”
“พี่ไมเคยเห็นดาราฝรั่งในนิตยสารเหรอ” สาวิตรีถือแกววิสกี้นั่งไขวหางบนเกาอี้
ทําทาโกเก พี่สาวเห็นแลวหัวเราะขัน จากนั้น สองสาวก็พูดคุยกันเรื่องสัพเพเหระ
“ที่จริงวันนี้พี่อยากตัดผมบ็อบ แลวทําผมคลื่น แตคุณแมไมยอม พี่ไมกลาขัดคุณ
แม”
สาวิตรีจดจําคําพูดของพี่สาวเอาไว เธอหมายมั่นวาจะทําผมคลื่นในวันเกิดอายุ
ครบสิบแปดปของเธอใหได
สองสาวคุยกันตอเรื่องดารา ดนตรี เสื้อผาสตรี เครื่องสําอาง หางสรรพสินคาใน
พระนคร รานโอศกรีมตามประสาสาวรุน คุยเลนกันไป พลางดื่มวิสกี้ไปจนเพลิน อยูๆ
สาวิตรีก็ถามพี่สาววา
“พี่สาลี่ พี่วาพี่สุธีเขาเปนคนอยางไร”
“สุธีเขาเปนเพื่อนที่ดีของพี่คนหนึ่ง” แกมของสาลินีเปลี่ยนเปนสีชมพู ไมวาจะเปน
ดวยสุราหรือความเขินอายเมื่อพูดถึงชายหนุมที่เธอปรารถนา
“ฉันเห็นนะ วาพี่สุธีเขาแอบใหของขวัญชิ้นพิเศษกับพี่ เขาใหอะไรเหรอ”
“ออ” สาลินีหยิบกลองของขวัญเล็กๆ ออกมาจากใตหมอน แลวเปดกลองนํา
สายสรอยพรอมชี้รูปหัวใจออกมาใหสาวิตรีดู
“สวยจัง... ฉันวา...พี่สุธีเขารักพี่”
“พี่ไมรูหรอก”
“พี่รักเขาหรือเปลา”
“ถามอะไรอยางนั้นเลา” สาลินีหยิบแกววิสกี้ขึ้นมาจิบ
“พี่สาลี่รูใชไหมวาคุณแมไมมีทางยอมใหพี่กับพี่สุธีคบกัน คุณแมอยากใหพี่หมั้น
หมายกับนายคนนั้น”

21. ๑๘
“พี่ก็พอรู พี่ไมชอบเขาเลย ลูกชายของทานเจาพระยานะ”
“ฉันไดยินมาวา ทางโนนเขาจะมาสูขอพี่ คุณพอคงไมปฏิเสธ พี่ก็คงตองแตงเขา
บานเขา”
“ยี่หวา เธอจะมาพูดเรื่องนี้ตอนนี้ทําไม พี่ไมอยากคิด” ถึงตอนนี้ สาวิตรีรินวิสกี้
ใหพี่สาวเปนแกวที่สองแลว
“แตพี่ตองคิด เพราะวาอีกไมนานพี่ก็จะเรียนจบ และเขาก็คงรีบจัดงานหมั้นให
แลวพี่ก็ตองแตงงาน เปนเมียเขา พี่สุธีก็จะอกหัก ออ ไมใชพี่สุธีคนเดียวนะ ผูชายอีก
หลายคนเลยละ”
“ยี่หวา พี่วาเราเลิกพูดเรื่องนี้กันเถอะ”
“ไมเลิก!” สาวิตรีตะคอกดวยสีหนานากลัว นั่นคือชวงเวลาที่บรรยากาศของการ
พูดคุยเรื่องเบาๆ ระหวางสองพี่นองเปลี่ยนไป
“ยี่หวา พี่วาเธอไปนอนเถอะ”
“ฉันไมไปจนกวาพี่จะยอมรับความจริงวาพี่รักพี่สุธี แตพี่จะไมมีวันไดอยูกับเขา พี่
ตองไปเปนเมียคนอื่นที่พี่ไมไดรักไปตลอดชีวิตตามคําสั่งของคุณพอคุณแม” สาวิตรีตองการ
เพียงใหพี่สาวยอมรับวาชีวิตของเธอไมไดสมบูรณ ผาสีขาวผืนนี้มีรอยยับ และจุดดาง
พรอย
“ออ พี่รูแลว ทั้งหมดที่เธอพูดมา เปนเพราะเธอแอบชอบสุธีใชไหม”
สาวิตรีไมตอบ แตฤทธิ์สุราผสมกับความจริงในใจทําใหสีหนาของเธอปดความลับ
ไมมิด
“เสียใจดวยนะ เพราะจริงๆ แลว เขาสารภาพกับพี่ตั้งนานแลว พี่บอกเธอก็ได
ใช เขารักพี่ สุธีบอกกับพี่วาไมวาจะเกิดอะไรขึ้น เขาก็จะรักพี่ตลอดไป ไดยินไหม”
นํ้าตาของสาวิตรีเริ่มเออพนขอบดวงตา ความเสียใจที่ไดรูวาผูชายที่เธอรักไมได
รักเธอแตรักพี่สาวผูเพียบพรอมของเธอนั้นเทียบอะไรไมไดเลยกับการที่พี่สาวผูเปนที่รักของ
ทุกคน ผูที่รูตัวเองดีวาไดรับสิ่งที่ดีที่สุดมากกวานองสาวทุกประการ ผูที่มีทุกอยางพรั่ง
พรอม แตก็ยังพูดประชดตอกยํ้าใหสาวิตรีรับรูถึงความดอยคาของตัวเอง ความรูสึก
นอยใจที่ถูกคนในครอบครัวทิ้งใหเปนคนนอก ความตองการไดรับการยอมรับที่ไมเคยไดรับ

22. ๑๙
การตอบสนอง ไมมีใครตองการ ไมมีใครพูดถึง ไมมีความสําคัญ ทวมทะลักอยูหัวใจ
ชํ้าๆ ที่ถูกบีบเคนจนเปนนํ้ารวงรินออกมาจากตา
“โถ ยี่หวา รองไหทําไม เสียใจที่สุธีเขาไมรักเธอเหรอ พี่ยกเขาใหเธอก็ได
เหมือนเสื้อผาขาวของที่พี่ไมใชแลวพี่ก็ยกใหไงละ เราเปนพี่นองกันนะ” สาลินีดื่มนํ้า
เปลี่ยนนิสัยเขาไปมากจนนิสัยเปลี่ยนไปภายในไมกี่แกว “เธอไมตองกังวลแทนพี่หรอก ถึง
พี่จะตองแตงงานกับคนที่ไมไดรัก แตเขาก็เปนถึงลูกเจาพระยา พี่คงจะมีสรอยเพชรสวม
ใส มีทองคําเปนหีบ จัดงานรื่นเริง เตนรําจนเมื่อยเทา” สาลินีเตนรําไปรอบๆ หองใน
ชุดนอนสีขาวกรุยกรายดูไมตางอะไรจากนางฟาที่กําลังเตนรําอยางมีความสุข
“แตพี่จะไมมีวันความสุข ฉันขอใหพี่ไมมีความสุข”
“เหมือนเธอนะเหรอ ยี่หวา ไมมีความสุขเหมือนคนที่ขี้อิจฉาเหมือนเธอใชไหม”
สาลินีเยาะ “ที่จริงเธอก็หนาตาสะสวยนะยี่หวา เพียงแตวาเธอสวยไมเทาพี่ ก็เทา
นั้นเอง”
“ใช ฉันขอใหพี่เปนคนขี้อิจฉา ขอใหพี่กลายเปนคนไมสวย ไมดี ไมมีใครรัก
เหมือนฉัน พี่จะไดเขาใจวาความรูสึกนอยเนื้อตํ่าใจมันเจ็บปวดแคไหน”
“เธอก็เปนเสียอยางนี้ ถึงไดไมมีใครเขารัก หากเธอหัดพูดจาใหไพเราะอยางพี่
บาง แตก็จะเปนที่รักของคนอื่นเอง”
“ฉันทําไมได”
“นั่นไมใชปญหาของพี่ พี่ถือวาพี่เตือนเธอแลว”
“พี่เปนคนเห็นแกตัว ฉันเกลียดพี่ ไมอยากใหพี่อยูในโลกนี้ ถาไมมีพี่สักคน ฉันก็
คงเปนที่รักกับเขาบาง”
“เธออยากใหพี่ตายเหรอ” สาลินีถาม พลางกระดกวิสกี้ที่เหลือจนหมดแกว

23. ๒๐
๑๔
“ได พี่จะตายใหเธอดู” สาลินีเปดประตูระเบียงเล็กๆ ในหองนอน แลวปนขึ้น
ไปยืนบนราวเหล็กกั้นระเบียงสีขาว
“พี่สาลี่ ระวังนะ กลับเขามาเดี๋ยวนี้”
“เธออยากใหพี่ตายไมใชเหรอ พี่ก็จะตายใหดูไง” สาลินีเดินบนราวระเบียงไปมา
อยางหมิ่นเหม ฉับพลันสายตามองเห็นรางตะคุมที่ยืนอยูบนสนามหญาหนาบาน เธอหัน
ไปมอง และพลาดเสียหลักตกจากระเบียง รางของเธอรวงหลนลงไปในสระบัว ศีรษะ
กระแทกกับขอบสระจนแนนิ่ง
สาวิตรีรีบวิ่งออกไปที่ระเบียงเธอทําอะไรไมถูก เธอไดแตยืนเอามือปดปากมองราง
ของพี่สาวจากบนระเบียงลงมา แตเมื่อตะกอนจากความตกใจกลัวนอนกนแลว สาวิตรี
เอามือลง ยืนตัวตรงมองรางแนนิ่งของพี่สาวดวยสายตาเย็นชา แลวเดินกลับไปที่หอง
ของตัวเองอยางเยือกเย็น
รางตะคุมในความมืดบนสนามหญานั้นคือนายตุน เขามักยืนแอบมองสาลินีใน
ความมืดแบบนี้บอยครั้งโดยที่หญิงสาวไมรูตัว นายตุนมองเห็นสาวิตรีโผลออกมายืนมอง
รางของพี่สาวจากบนระเบียง เขาเขาใจวาสาวิตรีเปนคนตั้งใจผลักพี่สาวตกลงมา เขารีบ
วิ่งเขามาดูรางหญิงที่เขาบูชา และพบวาเธอหมดลมหายใจแลว ชายหนุมหยิบกรรไกรใน
กระเปาเครื่องมือที่พกติดตัวเปนประจํามาตัดปอยผมของหญิงสาวเก็บเอาไว แลวกมลง
จุมพิตริมฝปากของสาลินีอยางแผวเบาทั้งนํ้าตาที่ไหลอาบแกม
สาวิตรียืนมองหนาตัวเองในกระจก เธอไมไดตั้งใจใหเรื่องนี้เกิดขึ้น หญิงสาวนํา
สุรามาใหพี่สาวดื่มเพียงตองการเห็นคราบสกปรกบนผาขาวสะอาด เธออยากเห็นมลทิน
ในความบริสุทธิ์ผุดผอง
หลอนตองการเพียงเห็นพี่สาวเมาสุรา แตผลที่ไดรับคือความตาย
เงาสะทอนของผูหญิงในกระจกมีสีหนาเรียบเฉย สาวนอยอายุเพียงสิบหกปจองตา
ตัวเองในกระจกครูหนึ่ง มุมปากทั้งสองขางคอยๆ ขยับยกขึ้น
สาวิตรีกําลังยิ้ม

24. ๒๑
หลังจากเก็บแกววิสกี้ของตัวเองเอาไปซอนเหลือไวเพียงแกวหนึ่งใบของสาลินีกับ
ขวดวิสกี้แลว เธอสูดลมหายใจเขาปอดจนเต็มที่ แลวสงเสียงกรีดรองเพื่อปลุกคนในบาน
แสรงทําเปนวาตกใจเมื่อตื่นมาพบกับสิ่งที่เกิดขึ้น
นายตุนไดยินเสียงกรีดรองอยางบาคลั่งของสาวิตรี แสงไฟในหองตางๆ เริ่มสวาง
ขึ้น เขาบรรจงวางรางไรชีวิตของสาลินีที่ถึงแมจะไรชีวิตแลวก็ยังคงงดงามลงอยางชาๆ
แลววิ่งหายไปในความมืดโดยเก็บความคลั่งแคนคนที่เขาปกใจเชื่อวาเปนฆาตกรฆาหญิงที่
เขาหลงรักเอาไวในใจ
เรื่องตอจากนั้นเต็มไปดวยขอสันนิษฐานและความเศราโศก บางลือกันวาสาลินี
เสียใจที่รูวาอีกไมนานตนเองจะตองหมั้นหมายกับคนที่ไมไดรักจึงแอบดื่มเหลาตามลําพัง
กอนคิดสั้นฆาตัวตาย บางก็งมงายวาเธอถูกสวรรคเรียกตัวกลับเนื่องจากเปนนางฟาหนี
เขาลงมาเกิดจนครบสิบแปดป
ไมมีใครสงสัยผูเปนนองสาวที่เอาแตซุกหนาลงบนอกของมารดารองไหสะอึกสะอื้น
๑๕
“พี่สาลี่เขาเปนผีกลับมาหลอกลูก ลูกกลัวเหลือเกิน พี่สาลี่บอกวาถาลูกไมพูด
ความจริง พี่เขาจะกลับมาหาลูกทุกคืน” สาวิตรีพูดดวยเสียงและรางที่สั่นสะทานหลังจาก
เลาเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นใหบุพการีฟง “ลูกเปนคนฆาพี่สาลี่เองคะคุณพอ คุณแม ลูกเปน
คนทําเองคะ ลูกเอง” สาวิตรีมองหนาผูมีพระคุณทั้งสองสลับกันไปมาพลางพยักหนาถี่ๆ
ทั้งนํ้าตา
“เรื่องเปนอยางนี้นี่เอง” พระยาเทพนิมิตสีหนาเครงเครียด สวนอิงอรเอาแต
รองไห
“ยี่หวา ที่ลูกเห็นมันไมใชผี แตเปนไอตุนมันปลอมเปนผีมาหลอกลูก ตอนนี้พอ
กําลังใหคนไปตามจับมันมา สวนเรื่องที่ผานมาแลว ก็ใหมันผานไปเถิด คิดเสียวามันเปน
อุบัติเหตุ ลูกอยาไดไปคิดถึงมันอีกเลย พอผิดเองที่ปลอยใหเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในบาน”

25. ๒๒
มีเสียงครืดคราดจากบานหนาตางบานเดิมในหองของสาวิตรี คนงานกําลังนํา
บันไดไมไผออกจากหนาตาง
“นี่ไง มันมาอีกแลวคะ คุณพอ ไดยินไหมคะ พี่สาลี่กําลังจะขึ้นมา” สาวิตรีรีบ
เปลี่ยนจากทานอนเปนงอตัวคุดคูดวยอาการหวาดกลัว
เสียงฝเทาหนักหนวงของบาวชายฉกรรจบนโถงทางเดินนอกหองที่กําลังมา
รายงานความคืบหนาจนพื้นไมสั่นสะเทือนทําใหสาวิตรีผวาจนรองเสียงหลง
“คุณพออยาใหมันเขามาในนี้ มันจะมาเอาชีวิตลูก”
นายบุญ บาวชายเปดประตูเขาในมาหองโดยที่เขาลืมเคาะเพื่อขออนุญาต
เนื่องจากกําลังรีบรอน
“ทานขอรับ มีคนเห็นไอตุนขึ้นเรือหนีไปทางทายสวน” เขาพูดโพลงเสียงดัง
สาวิตรีสงเสียงกรีดแหลมดวยความตระหนก
“ไอบุญ ไอเวร ทําไมเอ็งไมเคาะประตู ออกไปเดี๋ยวนี้!” นายบุญรีบผลุบกลับ
ออกไปอยางกลัวเกรง
“แมอร ดูแลลูกดวย เดี๋ยวฉันมา” พระยาเทพนิมิตบอกกับภรรยากอนออกจาก
หองไปเพื่อฟงขาวเรื่องนายตุน
“ยี่หวาไมตองกลัวนะ แมจะอยูเปนเพื่อน” อิงอรโอบกอดลูบศีรษะลูกสาวคนเล็ก
“เมื่อกี๊คุณแมเรียกลูกวาอะไรนะคะ ลูกไมไดชื่อยี่หวา ลูกชื่อสาลี่” สาวิตรีพูดกับ
มารดาทั้งนํ้าตาและใบหนาซีดขาว เธอจองเงาสะทอนของตัวเองในกระจกอยางพิศวง
แลวถามมารดาวา “คุณแมคะ ลูกคือใครกันแน ยี่หวา หรือวาสาลี่”
“โถ ลูกแม” อิงอรกอดลูกสาวรํ่าไห นํ้าตาแหงความทุกขไหลอาบทั่วทั้งใบหนา

26. ๒๓
๑๖
หลังจากคืนนั้น ไมมีใครเห็นตัวนายตุนอีก ขาวลือบอกวาเขาตั้งใจจะหนีไปอยูกับ
ญาติที่จังหวัดสุพรรณบุรี แตเรือที่นั่งไปควํ่ากลางแมนํ้า ไมมีใครพบศพเขา จึงสรุปไมได
วานายตุนเปนตายรายดีอยางไร
สุขภาพของสาวิตรีสมบูรณขึ้นตามลําดับ แตนั่นเปนเพียงสุขภาพทางกาย หญิง
สาวยังคงสับสนในตัวตนของตัวเอง ในวันดี เธอเรียกตัวเองวาสาลี่ หยิบปากกามาเขียน
ตัวอักษรภาษาอังกฤษที่ไมเปนคําเต็มหนากระดาษ สลับกับพิมพดีดที่เครื่องพิมพดีดอยางรัว
รวดเร็ว แตเมื่อหยิบกระดาษออกมาดู เนื้อหาเปนตัวอักษรเรียงกันมั่วไมเปนคําศัพท
สวนในคืนดี เธอเปนสาวิตรีคนเดิมที่เปนปกติไดอยูไดไมเต็มวัน เธอยังคงจดจํา
เรื่องเลวรายที่เกิดขึ้นในคืนวันเกิดของพี่สาวได และกรีดรองอยางโหยหวนทุกครั้งที่จิต
หลอนไดยินเสียง หรือมองเห็นสิ่งที่ใหเธอคิดไปเองวาเปนผีสาลินีกลับมาทวงแคน
พระยาเทพนิมิตและคุณหญิงอิงอรไดลูกสาวคนโปรดคืนมาครึ่งหนึ่ง เปนครึ่งที่อยูใน
ความฟนเฟอนของลูกสาวคนเล็กที่ยอมปลอยสวนหนึ่งในตัวตนทิ้งไปเพื่อไขวควาความรัก
เมื่อวันครบรอบวันเกิดของสาลินีวนมาบรรจบอีกครั้ง มีดอกกุหลาบสีขาวสวย
บริสุทธิ์งดงามมากที่สุดที่ไมมีใครทราบที่มาจัดวางอยูบนขอบสระบัวที่บานของพระยาเทพ
นิมิต และเปนเชนนั้นเกือบทุกปตอมาหลังจากนั้น
ขอบคุณฟอนต PS Pimpdeed New จาก F0nt.com