เรื่องสั้นเรื่องแรก

1. 1
“ไม่ จริง
งงง!!!!” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังลอดเข้ามา
ในโสตประสาทหู
“คินตะ เลิกกับมิสะแล้วหรอเนี่ย” ผู้
หญิงคนนั้นพึมพำา มือถือนิตยสารเล่มหนึ่ง
เธอวางนิตยสารเล่มนั้นลง แล้วหยิบ
นิตยสารเดิมแต่เปลี่ยนเป็นอีกเล่มที่อยู่ข้าง
ในแทน เพราะเล่มที่เธอหยิบอยู่เมื่อสักครู่นี้
คงจะผ่านมือคนมาเปิดอ่านก่อนหน้านี้เยอะ
พอตัว (ใครล่ะ...อยากจะได้เล่มเยินๆ จริง
ไหม?)
แล้วเธอก็เดินไปจ่ายหนังสือที่
เคาน์เตอร์ชำาระเงิน
เธอเดินออกไปนอกร้านหนังสือแล้ว มิ
สะสวมแว่นดำาที่ยืนอ่านหนังสือตำาแหน่งใกล้
zuu tung

2. 2
เธอเมื่อกี้ ขยับมายืนตรงที่เธอยืนเมื่อกี้ มิสะ
หยิบนิตยสารเล่มนั้นขึ้นมาดู
ภาพบนหน้าปกคือ คินตะ ลูกครึ่ง
ญี่ปุ่น-ฝรั่งเศส วัย 17 ปี ผิวขาวใส จมูกโด่ง
เป็นสันเข้ารูปกับใบหน้าเรียว จุดเด่นของ
เขาคือ ดวงตาที่เป็นสีฟ้า ที่ทำาให้สาวๆหลาย
คนหลงใหล ยืนถ่ายแบบจับมือยิ้มกว้างให้
กับ แนลร์ สาวน้อยฝรั่งเศสอายุแค่ 15 ปี แต่
เธอคนนี้มีผลงานในวงการแฟชั่นมาหลาย
เวที เพราะเธอมีบุคลิกที่ดูโดดเด่นกว่าคน
อื่นๆในวัยเดียวกัน
เลื่อนลงมาตรงขอบล่างของหน้าปก
บอกคอนเซ็ปต์ของเล่มนี้ว่า ❤ Poppy Love
❤
คินตะกับแนลร์เริ่มคบหาดูใจกันมา 1
เดือนแล้ว ทั้งคู่พบกันครั้งแรกที่งา
น ‘Fashion on the Beach’ ที่ตาฮิติ1 คินตะ
1
เกาะที่อยู่กลางมหาสมุทรแปซิฟิคตอนใต้
เรียกว่าเป็น ดินแดน และเขตการปกครองโพ้นทะเลของ
ประเทศฝรั่งเศส
zuu tung

3. 3
ได้รับเชิญมาเล่นดนตรีการกุศลที่นี่ด้วย คิน
ตะสร้างความเอ็นเตอร์เทนผู้ชมได้เป็นอย่าง
ดี แนลร์รู้สึกประทับใจกับการเล่นดนตรีของ
เขา
ทางด้านคินตะก็รู้สึกเหมือนมี
แรงดึงดูดอะไรบางอย่างจากแนลร์ ตอนเล่น
ดนตรีเขาไม่สามารถละสายตาจากเธอ
แม้ว่าเขามีคนรักอยู่แล้ว แต่เขาก็อดชอบ
แนลร์ไม่ได้ ทั้งคู่แอบคุยโทรศัพท์อยู่พักหนึ่ง
จนในที่สุดคินตะหันมาคบกับแนลร์
แฟนคลับของทั้งคู่เรียก คินตะ กับ
แนลร์ควบคู่กันว่า ‘แคลร์’ เป็นชื่อใหม่เวลา
จะพูดถึงสองคนนี้ ทำาให้ดูเหมือนเป็นหนึ่ง
เดียวกัน
“ตอนนี้ไม่ใช่แค่พี่น้องกันแล้วสิค่ะ
แคลร์” นักข่าวแซวถามทั้งคู่ในงานอีเวนท์ที่
ทั้งคู่ไปด้วยกัน
“อีกขั้นของพี่น้องค่ะ” แนลร์ตอบเขินๆ
พร้อมหัวเราะ
zuu tung

4. 4
“ใกล้วันเกิดแนลร์แล้วคินตะจะมีอะไร
ให้แนลร์ค่ะ” นักข่าวสาวประเภทสองที่ยืน
ใกล้คินตะถาม
“ขออุบไว้ก่อนครับ เป็นเซอร์ไพรส์น่ะ
ครับ” พูดจบหันไปยิ้มให้กับแนลร์
หลังจากทั้งคู่สัมภาษณ์เสร็จ คินตะกับ
แนลร์ออกมายืนอยู่ข้างนอกงาน ทั้งคู่เดินกัน
มาหยุดตรงบนสะพาน บนนี้ประดับด้วยไฟ
หลากสีตกแต่งไว้อย่างสวยงาม
“พี่มีอะไรจะบอก” คินตะหันมาพูด
“อะไรหรอค่ะ?”
“อาทิตย์หน้า พี่ต้องกลับญี่ปุ่น”
“อาทิตย์หน้า!!” แนลร์เสียงสูง “วัน
เกิดแนลร์พอดีเลย” แนลร์ก้มพูดทำาสีหน้า
เศร้า :(
“กลัวพี่ไม่อยู่ในวันเกิดหรอ ?” แนลร์
พยักหน้าตอบ
“ที่พี่กำาลังจะบอกก็คือ...” คินตะค่อยๆ
จับคางแนลร์เงยขึ้นมา
“ไปญี่ปุ่นกับพี่นะ”
zuu tung

5. 5
ทันใดนั้นแนลร์เปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้ม
ทันที :D
ณ สนามบินโตเกียว…
“ที่นี่ทันสมัยไม่แพ้ตะวันตกเลยนะค่ะ”
แนลร์ตื่นตากับการมาครั้งแรก
“ญี่ปุ่นมีอีกหลายที่สวยๆเลยนะ วันหลัง
พี่พาทัวร์”
“เย้ๆ” แนลร์ร้องดีใจแบบเด็กน้อย
“อีก ٢ วันแล้วน่ะ” แนลร์พูด ขณะนั่ง
รถไปที่พัก
“พี่ไม่ลืมหรอก มีของเตรียม
เซอร์ไพรส์ด้วย”
“ชักอยากจะรู้ตอนนี้แล้วสิ” แนลร์อ้อน
พร้อมซบบนไหล่ของคินตะ
“ยังบอกไม่ได้” คินตะพูดพร้อมพลาง
ขยี้บนหัวเด็กสาวเบาๆ
“ห๊า! เขากลับมาแล้วหรอ กับใคร?”
zuu tung

6. 6
“อืม ขอบคุณที่โทรมาบอกนะ”
มิสะวางโทรศัพท์ลง แล้วเดินไปหยิบ
นิตสารเล่มหนึ่งบนโต๊ะ เธอหันไปหยิบกรอบ
รูปคู่กับคนรักที่ตอนนี้กลายเป็นแค่อดีตไป
แล้ว
“ฉันคิดถึงเธอแต่เธอคงจะไม่ T^T” มิ
สะดูรูปแล้วพึมพำากับตัวเองเบาๆ
คินตะส่งเมสเซจมาบอกเลิก สำาหรับมิ
สะยังรู้สึกไม่เคลียร์กับคินตะเท่าไรนัก กับ
การมาบอกเลิกแบบนี้ และมีบางอย่างที่เธอ
ต้องบอกเขา...
ล็อบบี้ของโรงแรมชิบารุ ตกแต่งไว้
อย่างสวยงาม โคมไฟแบบหรูห้อยระย้าลง
มาอยู่ตรงกลางบ่อนำ้าพุขนาดกลาง ก้อนหิน
กำาลังหมุนตามนำ้าไปเรื่อยๆ ดูมีชีวิตชีวายิ่ง
นัก ผู้คนนั่งบนชุดโซฟาทางที่โรงแรมจัดไว้
เพื่อความสะดวกสบายให้บางคนนั่งจิบ
เครื่องดื่ม หรือนั่งอ่านหนังสืออย่างสบาย
อารมณ์
อีกมุมหนึ่งของล็อบบี้หนุ่มสาวคู่หนึ่ง
กำาลังยืนถ่ายรูปกันอย่างกระหนุงกระหนิง
zuu tung

7. 7
“มุมนี้ สวยจังเลย” แนลร์ชี้มุมบอกให้
คินตะถ่าย
“สวยจัง”
“ชมแนลร์ ใช่ม๊า รู้อยู่แล้วหน่า”
“ป่าว วิวต่างหาก”
“ชิ! จะชมกันตรงๆบ้างไม่ได้หรอ”
แนลร์ทำาเสียงแกล้งงอนใส่
“โอ๋ๆล้อเล่นน่า”
“เดี๋ยวพี่ไปห้องนำ้าก่อนนะ อย่าไปไหน
ไกลล่ะ”
“เจ้าค่ะ!” แนลร์ตอบรับอย่างว่าง่าย
แนลร์เดินเล่นตรงล็อบบี้ไปเรื่อยๆขณะ
รอคินตะ
“อุย! ขอโทษค่ะ” ผู้หญิงคนหนึ่งดู
๊
ท่าทางรีบ พูดจบเธอก็เดินไป แนลร์มองตาม
เธออย่างงงๆ - -^
“ฉันมาติดต่อผู้พักห้อง ٥١٢ ค่ะ”
“รอสักครู่นะค่ะ” พนักงาน
ประชาสัมพันธ์กำาลังติดต่อ
zuu tung

8. 8
“ไม่มีคนรับสาย เกรงว่าตอนนี้คงไม่ได้
อยู่ในห้องพักค่ะ มีอะไรฝากไว้ก่อนได้นะ
ค่ะ”
“งั้นนน...ขอฝากอันนี้ไว้ละกันค่ะ”เธอ
ขยุกขยิกเขียนอะไรบางอย่างบนกระดาษ
ก่อนจะยื่นให้กับพนักงานประชาสัมพันธ์
“อย่าเพิ่งลืมตานะ”
“เอาละทีนี้ค่อยๆลืมตาได้”
คินตะค่อยๆแกะผ้าปิดตาแนลร์ออก
แนลร์ค่อยๆปรับสายตามองสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
“ว้าววววว!!! O.O วิเศษจัง”
“ที่นี่คือโตเกียวทาวเวอร์ ข้างล่างคือ
โตเกียวทั้งเมืองเลย”
“เห็นแล้วนึกถึงไอเฟลจัง”
“ที่นี่สูงกว่าอีกนะ 2”
“นี่ใช่ไหมค่ะ เซอร์ไพรส์?”
คินตะส่ายหน้า “ได้เวลาแล้วแหละ”
2
Tokyo Tower สูง 333 เมตร Eiffel Tower สูง 324 เมตร
zuu tung

9. 9
“แปร์ 3! แมร์ 4!” แนลร์ร้องเสียงดังวิ่ง
เข้าไปโอบกอดทั้งสองด้วยความคิดถึง
“มาได้ไงค่ะเนี่ย?” แนลร์ถาม
“คินตะแนะนำาแปร์กับแมร์มาเที่ยวพัก
ผ่อนที่โตเกียวนี่แหละ”แมร์ตอบ
“ขอบคุณนะค่ะพี่คินตะ แนลร์ไม่ได้เจอ
ทั้งคู่นานมาก แปร์อ่ะ มัวแต่ไปทำางานที่
บราซิลจนไม่กลับมาหาแนลร์” แนลร์ตัดพ้อ
เซอร์ไพรส์ของคินตะทำาให้เธอมีความ
สุขมากที่ได้เจอแปร์กับแมร์อีกครั้ง
“แปร์แมร์อยู่เที่ยวต่อไม่ได้หรอค่ะ”
“ไม่ได้หรอกจ้ะ พวกเราหยุดงานมา
หลายวันแล้ว”
“ง่า -_-”
“แปร์ฝากลูกสาวกับคินตะด้วยนะอย่า
ทำาให้แนลร์เสียใจล่ะ ไม่งั้นแปร์เอาตาย
ด้วย”
“แปร์โหด” แนลร์พูด
3
père พ่อ ในภาษาฝรั่งเศส
4
mère แม่ ในภาษาฝรั่งเศส
zuu tung

10. 10
“ครับผมมมมม ^^” คินตะรับคำา
กริ๊งงงงงงงง เสียงโทรศัพท์ภายใน
ห้อง ٥١٢ ดังขึ้น
“ฮัลโหล”
“เมื่อวันก่อนมีคนฝากข้อความมาให้
กับคุณค่ะ เดี๋ยวทางเราจะส่งไปให้นะค่ะ”
“โอเค ครับ” คินตะวางโทรศัพท์ลง
ประมาณ ٥ นาที เสียงกริ่งหน้าห้อง ٥
١٢ ดังขึ้น
“ข้อความครับ” พนักงานโรงแรมนำา
มาส่ง
คินตะเปิดประตูยื่นมือมารับ แล้วคลี่
กระดาษอ่าน
ข้อความว่า ฉันต้องการพบคุณ เรามี
เรื่องที่ต้องเคลียร์กันเจอฉันที่ไนต์คลับโอ
นิเระ ลานพาร์ค เวลา ٢٠.٣٠ วันที่ ٢٣
เมษายน 25xx ฉันจะรอคุณอยู่ที่นั่น หวังว่า
เราจะได้พบกันนะ...
zuu tung

11. 11
จดหมายนี้ไม่ได้บอกชื่อผู้ส่ง ทำาให้คิน
ตะเริ่มสงสัยว่าใครเป็นคนส่งมา ปรากฏว่า
วันนี้เป็นวันที่ ٢٣ พอดี
คินตะโกหกบอกแนลร์ว่าไปหาเพื่อน
แนลร์อยากไปด้วย แต่คินตะไม่อยากให้
แนลร์รู้ เพราะมีลางไม่ค่อยดี จึงปฏิเสธไม่ให้
มาด้วย แนลร์รู้สึกผิดปกติ จึงแอบสะกดรอย
ตาม
คินตะพยายามเดินมองหาเจ้าของ
กระดาษโน้ต แต่ติดตรงว่าเขาไม่รู้ว่าใคร
เนี่ยสิ - -
“คินตะ” เสียงผู้หญิงเรียกชื่อเขาจาก
ทางด้านหลัง
คินตะหมุนตัวหันมามองต้นเสียง
พร้อมกับสีหน้าตกใจเล็กน้อย
เขารู้จักเธอ แบบที่สนิทกันจนมากที่สุด
เธอคือ ‘มิสะ’ อดีตคนรักของเขานั่นเอง!
“เราจบกันไปแล้วมีธุระอะไรกับฉัน
อีก” คินตะพูดอย่างเย็นชา
zuu tung

12. 12
“ก่อนที่เราจะเลิกกัน ฉันมีอะไรบาง
อย่างที่ยังไม่ได้บอก”
“เอ๋!?” คินตะร้องเสียงหลงด้วยความ
สงสัย
“ฉันท้อง” มิสะบอก “กับเธอ”
คินตะอึ้ง O.O
แนลร์ที่แอบฟังอยู่ใกล้ๆ เหมือนมีอะไร
มาตบจนรู้สึกชาบนใบหน้า รู้สึกมีนำ้าใสๆมา
คลอตรงเบ้าตา Y_Y ยุงมากัดแขนเธอจนเธอ
ร้องโอ๊ยออกมา
ทำาให้คินตะกับมิสะที่กำาลังคุยอยู่ได้ยิน
เสียง จึงรู้ว่ามีคนแอบฟัง
“ใครน่ะ” มิสะถาม
แนลร์เดินออกมาจากมุมที่แอบฟัง มอง
คินตะด้วยความปวดร้าว แล้วเธอก็วิ่งขึ้นรถ
ไป
“แนลร์!” คินตะตะโกนร้องตามแนลร์
“คินตะ แล้วเรื่องเราล่ะ” มิสะยังคาดคั้น
“ไม่มีคำาว่า ‘เรา’ ” คินตะเริ่มหัวเสีย “
ฉันไม่เคยมีอะไรกับเธอ และนี่ก็เป็นอีก
เหตุผลหนึ่งที่ฉันเลิกกับเธอ ฉันไม่อยากพูด
zuu tung

13. 13
ออกมาเพราะกลัวว่าเธอจะเสียหาย ว่าวันนั้น
ฉันไปเห็นอะไรมา”
“เธอรู้มาว่าอะไรงั้นหรอ”
“...” คินตะเงียบ
“เธอรู้มาว่าอะไร ?”
“ตอนแรกฉันไม่อยากเชื่อหรอก ว่าเธอ
แอบนอกใจฉัน” คินตะเริ่มเล่าเหตุผลที่เลิก
กับมิสะ
“จนวันงานปาร์ตี้ที่บ้านไอ้เรย์ ฉันรู้ตัว
ว่าฉันเมามาก เลยเดินออกมาสูดอากาศข้าง
นอก” คินตะก็หยุดเงียบพูด
“ฉันเห็นเธอกับไอ้เรย์กำาลังมีอะไรกัน
ฉันจึงเข้าใจทั้งหมดว่ามันคือความจริง” มิสะ
ยืนตัวสั่นเทา
“ลูกในท้องเธอเป็นลูกไอ้เรย์มากกว่า
นะ ไปบอกไอ้เรย์เถอะ”
“เรย์ไม่ใช่พ่อในท้อง เธอต่างหาก” มิ
สะยืนกราน
“ฉันจะโทรถามไอ้เรย์”
“อย่านะ!” มิสะขัด
“เธอกลัว”
zuu tung

14. 14
“ฉันไม่อยากเกี่ยวข้องกับคนๆนั้น”
“แต่ถึงยังไงมันเป็นพ่อของลูกเธอมัน
คงมีความรับผิดชอบบ้าง ฉันรู้ว่ามันก็ยังรัก
เธออยู่ตอนที่เธอคบกับฉัน”
“แต่เธอเหมาะที่จะเป็นพ่อมากกว่านี่
นา”
“ฉันไม่ใช่ตัวเลือก ที่จะมาให้เธอเลือก
เป็นพ่อของใครนะ”
“ให้โอกาสกับมันเถอะนะ” คินตะ
แนะนำา
“ฉันต้องไปแล้ว” มิสะตัดบทขอตัวกลับ
“เดี๋ยว!” คินตะเรียก
“เธอต้องไปกับฉันก่อน”
“เธอจะพาฉันไปไหน?” มิสะถาม
แนลร์ร้องไห้กลับมาที่โรงแรมชิบารุมา
พร้อมสภาพจิตใจที่ดูยำ่าแย่จากเรื่องที่เธอ
เพิ่งได้ยินมา เธอเดินไปหยิบกระเป๋าเดิน
ทางในตู้เสื้อผ้าเก็บเสื้อผ้าเตรียมตัวกลับ
ฝรั่งเศส เธอไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว แนลร์จอง
zuu tung

15. 15
ตั๋วเที่ยวบินไฟล์ทโตเกียว-ปารีส อีกแค่ ٢
ชั่วโมง
คินตะกลับมาที่โรงแรมกับมิสะให้มา
สารภาพความจริง แต่สายไป แนลร์ไม่ได้อยู่
ที่นี่แล้ว
٢ อาทิตย์ผ่านไป
“น้องแนลร์อีก ١٠ นาที เตรียมตัวนะ” ส
ตาร์ฟบอก
“ค่ะ”
แนลร์หันหน้าไปมองทางกระจกใน
ห้องแต่งตัวนางแบบ ใบหน้าดูซีดเซียว แม้
จะถูกแต่งหน้าปกปิดมาอย่างหนา แต่ก็ยัง
ปิดความรู้สึกภายในใจไม่ได้
“น้องแนลร์ มีคนฝากมาให้ค่ะ”
“ใครให้มาหรอค่ะ” แนลร์ถามพี่ส
ตาร์ฟ
“ไม่ทราบค่ะ”
ข้างๆช่อดอกไม้ มีการ์ดติดอยู่ ข้างใน
เขียนว่า ตั้งใจทำางาน สู้ๆนะ ^^
zuu tung

16. 16
แนลร์อยากให้คินตะเป็นคนส่งมา ใน
ใจพลางคิดอย่างน้อยใจว่า คินตะคงไม่
สนใจ ป่านนี้ลืมเธอไปแล้ว คงจะมีความสุข
อยู่กับมิสะที่ญี่ปุ่น คินตะไม่โทรมาหาเธอเลย
ตั้งแต่วันนั้น เธอไม่อยากเจอเขา แม้ว่าส่วน
ลึกอยากให้เขากลับมาง้อเธอก็ตาม
“มิสะ” แนลร์เรียกชื่อผู้หญิงที่เห็นใน
กระจก “เธอมาที่นี่ได้ยังไง”
“ฉันมาฮันนีมูนที่นี่” แนลร์เจ็บจี๊ดๆ
เวลาเห็นเธอคนนี้
“ฉันจะมาชวนเธอไปกินข้าวเย็นด้วย
กัน”
“แต่ฉันติดงานอยู” ่
“เสร็จเมื่อไหร่ ไปด้วยกันนะ ฉันจะรอ”
ผู้หญิงคนนี้มาไม้ไหนนะ แนลร์คิด
“ดูสิ ฉันพาใครมา”
“แนลร์” คินตะร้องขึ้น เดินมาหาเธอ
ด้วยความดีใจ แต่แนลร์เบือนหน้าเขยิบถอย
หนี
zuu tung

17. 17
“แนลร์โกรธพี่หรอ?” คินตะถามแนลร์
“เธอยังไม่เล่าความจริงอีกหรอ มิสะ” คินตะ
หันไปถามมิสะ
“ความจริง?” แนลร์ไม่เข้าใจ มองคิน
ตะกับมิสะสลับกัน
“ยังเลย” มิสะทำาหน้าซีด “ความจริงพี่
ไม่ได้มีอะไรกับคินตะหรอก พี่มาฮันนีมูนกับ
เรย์” มิสะพูด
“นั่นไงเรย์ เขาเดินมาแล้ว”
“คราวนี้พี่พ้นข้อกล่าวหาแล้ว ยกโทษ
ให้พี่ได้ไหม” คินตะถามแนลร์
“ยัง! ทำาไมไม่โทรมาหากันบ้างล่ะ”
“มันมัวแต่ช่วยพี่เคลียร์เรื่องงานแต่งอ
ยู่น่ะสิ เหนื่อยมาก...กว่าจะลงเอยกันสักที ที
แรกผู้ใหญ่จะเอาเรื่องด้วย มันอุตส่าห์มาเป็น
ธุระให้เราสองคน” เรย์ช่วยแก้ตัว
“จะเชื่อได้หรอ?” แนลร์คลางแคลงใจ
“จริงสิ!!” มิสะกับเรย์พูดพร้อมกัน
“พี่ไม่ใช่คนแบบนั้นนะ ถ้าเป็นอย่าง
นั้น พี่ก็แอ้มแนลร์ตั้งแต่โรงแรมแล้วสิ”
zuu tung

18. 18
“นั่นสินะ” แนลร์คิดตาม “แนลร์หาย
โกรธแล้ว”
“ขอบใจนะที่เข้าใจพี” คินตะพูด
่
“นี่” มิสะเรียกทุกคน
“เราจัดงานแต่งที่นี่วันมะรืนนี้ พี่อยาก
ให้แนลร์มาเป็นเพื่อนเจ้าสาวโอเคไหมจ้ะ”
“ได้สิค่ะ ^^” แนลร์ตกลง
zuu tung