7. Ang tagapagsalaysay ay
tauhan sa kwento kaya
ang mga mambabasa ay
makikita ang mga
pangyayari at bagay-
bagay sa kanyang
pananaw.
8. Ang tagapagsalaysay ay
limitado lamang ang paglalalhad
sa kanyang nakikita. Hindi niya
mababasa ang iniisip ng tauhan
gayundin ang damdaming taglay
nito. Maaari itong “limited” o
“objective”
9. Ang tagapagsalaysay ay
limitado lamang ang paglalalhad
sa kanyang nakikita. Hindi niya
mababasa ang iniisip ng tauhan
gayundin ang damdaming taglay
nito. Maaari itong “limited” o
“objective”
10. - Ito ay gumagamit din ng ikatlong
panauhan subalit hinidi lamang
limitado ang kanyang
pagsasalaysay sa nakikitang
panlabas na kilos ng tauhan.
Nababasa niya ang isipan at
natutukoy and damdamin ng mga
ito
13. 1.Unang Panauhan
Paninging Pansarili
2.Paningin sa Pangatlonh Panauhan
3.Tinakdang Obhetibong Paningin
4.Obhetibong Paningin o Paninging Palayo
5.Paninging Laguman
14.
15. ang may-akda ay sumasanib sa
isa sa mga tauhan na siyang
nagsasalaysay ng kwento sa
pamamagitan ng unang
panauhang “ako”
16. isang paraan ng pagsulat na sa pamamagitan ng daloy ng
kamalayan o “stream of consciousness”. Sumusulong ang
kwento sa pamamagitan ng paglalahad ng may-akda na ang
isipan at damdamin ay naaayon sa damdamin at kaisipan ng
isang tauhan lamang. Isinasalaysay ang kwento sa
pamamagitan ng unang panahunan (first person). Gayunman
hindi ginagamit ang panghalip na “ako”.
17. ang nagkukwento ay gumagamit ng pangatlong panauhan
na malayang nagsasalaysay ng mga pangyayari sa
kwento. Ang nagsasalaysay ay maaaring pumasok sa
isipan at damdamin ng mga tauhan at sabihin sa
bumabasa kung ano ang kanilang iniisip o nadarama.
Nabibigyan din ng puna at pakahulugan ang kilos ng mga
tauhan. Nasasabi ng nagsasalaysay ang lahat ng gusto
niyang sabihin o itago ang nais niyang itago.
18. – ang pananaw ay limitado sa isa lamang tauhan
sa kwento. Maaaring ang pangunahing tauhan o di
kaya’y alinman sa mga katulong na tauhan sa
kwento ang tagapagsalaysay. (Limited Omniscient)
19. ang tagapagsalaysay ay nagsisilbing kamera o malayang
nakalilibot habang itinatala nito ang bawat nakikita at
naririnig. Ang tagapagsalaysay ay hindi nakakapasok sa
isipan ng tauhan at hindi rin nakapagbibigay-puna o
paliwanag. Tumatayong tagapanood lamang siya ng mga
pangyayari sa kwento. Nakikita niya ang ginagawa ng mga
tauhan, naririnig ang sinasabi nila , ngunit hindi niya tuwirang
masasabi ang kanilang iniisip o nadarama. (Objective
Omniscient)
20. – magkasamang paggamit ng paninging
panarili at palayon sa kwento. Sa
pamamagitan ng paningin na ito malawak
ang kalayaan ng awtor sa pagsasalaysay,
bagaman hindi rin siya dapat pumasok sa
katauhan ng isang tauhan maliban sa
pangunahing tauhan (Omniscient )
