Η υπόθεση της Ιλιάδας παρουσιάζεται μέσα από πίνακες ζωγραφικής, αγγειογραφίες και χαρακτικά. Η παρουσίαση συνοδεύεται από μουσική που ακούγεται αν κατεβάσετε το αρχείο.
Εργασία ΤΠΕ Μέσα μεταφοράς (Δημήτρης Τ Άγγελος).ppt
O θυμός του Aχιλλέα
1. Ο θυμός του Αχιλλέα
Τα μέλη της ομάδας:
• Πατουλίδης Γιάννης
• Μπιμπίρης Στέλιος
• Πεσλής Παναγιώτης
• Παπαθεοδώρου Γιάννης
• Μυρωνίδης Άλκης
2. Πρόλογος
Ο θυμός του Αχιλλέα (Αχιλλέως μήνις) αποτελεί το κεντρικό θέμα που
εκτυλίσσεται στην Ιλιάδα, ενώ γύρω από αυτό εκτυλίσσονται και άλλα
θέματα. Ο θυμός αναπτύσσεται κυρίως στις ραψωδίες Α, Ι, Σ, Τ και Ψ,
ενώ οι συνέπειές του καλύπτουν όλο το έπος και αναφέρονται και σε
άλλα έργα του επικού κύκλου.
3. Ραψωδία Α
Στη ραψωδία Α εντοπίζεται η αρχή του θυμού: η προσβολή του
Αχιλλέα από τον Αγαμέμνονα, ώστε ο πρώτος αποφασίζει αρχικά να
φύγει από την Τροία και να επιστρέψει στην πατρίδα του, τη Φθία,
αργότερα όμως αλλάζει γνώμη και παραμένει στην Τροία, μένει όμως
μακριά από τη μάχη, ζητώντας τη δικαίωσή του από θεούς και
ανθρώπους.
4. Ραψωδία Α
Η δικαίωση αυτή για την εκτέλεση της οποίας η Θέτιδα μεταβαίνει στον
Όλυμπο να ζητήσει από τον πατέρα θεών και ανθρώπων, το Δία, να δίνει
τη νίκη στους Τρώες, έως ότου ο Αγαμέμνονας και οι Αχαιοί
συνειδητοποιήσουν το σφάλμα τους και καταλάβουν την αξία του
Αχιλλέα.
5. Ραψωδία Ι
Έχουν περάσει 15 μέρες από τον τσακωμό του Αχιλλέα με τον Αγαμέμνονα,
4 από την ικεσία της Θέτιδας στο Δία και μόλις 2 μέρες μάχης με απουσία
του Αχιλλέα. Οι Αχαιοί πολύς νωρίς, καθώς μάλιστα το σχέδιο του Δία για
ικανοποίηση του Αχιλλέα έχει μπει σε εφαρμογή, έχουν συνειδητοποιήσει
πικρά το λάθος τους και πρώτος πρώτος ο Αγαμέμνονας, ο οποίος σπεύδει
να στείλει αντιπροσωπεία στον Αχιλλέα προσφέροντάς του τη συγνώμη και
τη μετάνοιά του συνοδευμένη με πλούσια δώρα, αρκεί εκείνος να δεχτεί να
επιστρέψει στη μάχη.
6. Η Πρεσβεία
Η υποδοχή της τριμελούς αντιπροσωπείας γίνεται αρχικά σε κλίμα τυπικά
ευγενικό και φιλόξενο. Όταν όμως η πρεσβεία εκθέτει το σκοπό της
επίσκεψής της, ο Αχιλλέας πικραμένος ακόμα αφήνει την πίκρα του να
ξεσπάσει, πάντως η στάση του αν και αρνητική παρουσιάζει μια εξελικτική
πορεία: στον Οδυσσέα λέει ότι θα φύγει το επόμενο κιόλας πρωί και θα
πάει στη Φθία, στο Φοίνικα ότι το πρωί θα αποφασίσει τι θα κάνει και στον
Αίαντα ότι θα μπει στη μάχη μόνο όταν ο Έκτορας φτάσει στις σκηνές και
στα πλοία των Μυρμιδόνων. Η τελευταία αυτή απάντηση μάλλον
αποκαρδιωτικά ακούγεται για τους Αχαιούς παρά αισιόδοξα· η επιστροφή
του Αχιλλέα θα γίνει μόνο σε περίπτωση έσχατης ανάγκης και φυσικά
κυρίως για να διασφαλίσει τα καράβια, τα μέσα επιστροφής του στην
πατρίδα.
7. Ραψωδία Π
Παρά την αμετακίνητη στάση της προηγούμενης βραδιάς, στο Π ο
Αχιλλέας συνεχίζει βέβαια να μένει έξω από τον πόλεμο, δεν αρνείται
όμως στον Πάτροκλο να μπει στη μάχη και μάλιστα με τη δική του
πανοπλία.
8. Ραψωδία Π
Η δήλωσή του εξάλλου ότι δεν είναι δυνατόν να κρατήσει ο θυμός
αιώνια, αν και συνεχίζει να παραμένει, όπως λέει, αδικαίωτος και η
ευχή του να σκοτώνονταν όλοι οι Αχαιοί και μόνο αυτός με τον
Πάτροκλο να κυριεύσουν την Τροία φανερώνει τη δίψα του πολεμιστή
για μάχες και ηρωισμούς και προδηλώνει ότι δεν είναι μακριά η στιγμή
που ο Αχιλλέας θα επιστρέψει στη μάχη.
9. Ραψωδία Σ
Το απόγευμα της ίδιας μέρας , λιγότερο από ένα εικοσιτετράωρο από την
αποχώρηση της πρεσβείας από τη σκηνή του, ο Αχιλλέας μπροστά στα
απροσδόκητα θλιβερά γεγονότα, το θάνατο του επιστήθιου φίλου του
Πατρόκλου, απαρνείται το θυμό του και δηλώνει ότι θα μπει στη μάχη για
να εκδικηθεί το θάνατο του Πατρόκλου, να σκοτώσει τον Έκτορα.
10. Ραψωδία Σ
Η προειδοποίηση της μητέρας του, ότι ο θάνατος του Έκτορα θα επισύρει
και το δικό του θάνατο, δεν είναι ικανή να σταματήσει τον ήρωα. Την
απόφαση την έχει πάρει αμετάκλητα, όπως και όλες τις άλλες,
αδιαφορώντας για το τίμημα. Και το τίμημα είναι τώρα βαρύ, το
βαρύτερο που θα μπορούσε να είναι: η ίδια του η ζωή. Ο θάνατος του
Πατρόκλου είναι δική του ευθύνη και πρέπει να πληρώσει. Όχι όμως πριν
κάνει αυτό που του ορίζει η ηθική της εποχής του: να εκδικηθεί.
11. Ραψωδία Τ
Η τυπική συμφιλίωση με τον Αγαμέμνονα το επόμενο πρωί παρουσία
όλου του στρατού μένει ακόμα για να κλείσει ο κύκλος του θυμού. Στη
συνέλευση παίρνουν μέρος ακόμα και εκείνοι που δεν πήγαιναν ποτέ,
γεμάτοι περιέργεια για το τι θα ειπωθεί. Όμως ο Αχιλλέας είναι
λακωνικός· τα λόγια δεν έχουν αξία. Εκείνο που τον ενδιαφέρει μόνο
είναι να μπει στη μάχη για να πάρει την εκδίκησή του. Ούτε τα δώρα
που του προσφέρει για μια ακόμη φορά ο Αγαμέμνονας έχουν σημασία,
κι αν τα δέχεται είναι γιατί αυτό ορίζουν οι κανόνες της ομηρικής
ηθικής.
12. Μονομαχία
Μετά τον θάνατο του Πάτροκλου, επιστήθιου φίλου του αποφασίζει να γυρίσει στη μάχη.
Ο Αχιλλέας με τρομερές πολεμικές κραυγές κυνηγάει πολλούς Τρώες. Ο Αχιλλέας
κατηγορείται από τον ποταμό Σκάμανδρο διότι γεμίζει τα νερά του με νεκρούς. Αυτός
αψηφά τον ποταμό-θεό και προκαλεί την οργή του. Το νερό ξεχειλίζει, γεμίζοντας την
Τρωική πεδιάδα, αδειάζοντας έτσι ο ποιητής το τοπίο για τη μεγάλη μονομαχία που θα
ακολουθήσει. Ο Αχιλλέας καταφέρνει να ξεφύγει, και ο Έκτορας αποφασίζει να βγει έξω
και να αντιμετωπίσει τον Αχιλλέα. Ο Έκτορας γεμίζει με αρνητικά και ηττοπαθή
συναισθήματα, και διστάζει να πολεμήσει. Η θεά Αθηνά όμως, παίρνει την μορφή του
Διήφοβου και τον ενθαρρύνει να πολεμήσει, λέγοντας μάλιστα ότι θα αντιμετωπίσουν
μαζί τον Αχιλλέα.
13. Μονομαχία
Ο Έκτορας πείθεται και γεμάτος θάρρος συναντά τον Αχιλλέα έξω από τα τείχη
της Τροίας. Ο μύθος λέει ότι ο Τρώας πρίγκιπας δείλιασε και ο Αχιλλέας τον
κυνήγησε τρεις φορές γύρω από τα τείχη. Τελικά όμως, ο Έκτωρ καταπνίγει το
φόβο και στέκεται μπροστά στον καλύτερο πολεμιστή των Αχαιών. Έπειτα, ο
Έκτορας ζητά από τον Αχιλλέα να συμφωνήσει ότι ο νικητής της μονομαχίας δε
θα ατιμάσει το σώμα του ηττημένου. Ο Αχιλλέας , γεμάτος με μίσος για το χαμό
του Πάτροκλου, αρνείται χαρακτηριστικά και υβριστικά. Το κυρίως μέρος της
μονομαχίας ξεκινά. Ο Αχιλλέας ρίχνει πρώτος το ακόντιο του, αλλά η Έκτορας το
αποφεύγει. Απαντά έπειτα επίσης με ρίψη ακοντίου, όμως βρίσκει στην ασπίδα
του Αχιλλέα και δεν τη διαπερνά. Η Αθηνά στο μεταξύ βοηθά τον Αχιλλέα,
δίνοντας του πίσω το ακόντιό του, ενώ ο Έκτορας γυρνά κοιτώντας στα τείχη
ψάχνοντας το Διήφοβο για να του δώσει νέο ακόντιο. Κανένας όμως δεν είναι
εκεί, το τέχνασμα της Αθηνάς έχει πετύχει. Και ο ίδιος ο Έκτορας ξέρει ότι το
τέλος έχει φτάσει. Δε το βάζει όμως κάτω. Λέει πως θα πολεμήσει μέχρι θανάτου
και ότι οι επόμενες γενιές θα μάθουν πόσο ανδρειωμένος ήταν.
14. Ο Θάνατος του Έκτορα
Ο Έκτωρ ορμάει πάνω στον Αχιλλέα με το ξίφος του, φορώντας την πρώην αθάνατη πανοπλία
του Αχιλλέα, την οποία είχε πάρει από τον νεκρό Πάτροκλο. Ο Αχιλλέας, γνωρίζοντας καλά τα
αδύναμα σημεία της παλιάς του πανοπλίας, ρίχνει το ακόντιο σε ένα ανοιχτό σημείο του
τραχήλου της Έκτορα, όμως για ποιητικούς λόγους δε του κόβονται οι φωνητικές χορδές. Έτσι η
Έκτωρ προφητεύει το τέλος του Αχιλλέα προ των Σκαιών Πυλών από τον Πάρη, και πέφτει
νεκρός. Τραγικές στιγμές μετά περνούν οι γονείς και η γυναίκα του Έκτορα, Ανδρομάχη, η
οποία έχει μόλις ανέβει στα τείχη και αντικρίζει ένα φρικτό θέαμα. Αχιλλέας σύρει το νεκρό
Έκτορα γύρω από τα τείχη της Τροίας με το άρμα του, πανηγυρίζοντας υβριστικά τη νίκη του.
15. Ραψωδία Ψ
Μετά το θάνατο του Έκτορα στους αγώνες που γίνονται προς τιμήν
του Πάτροκλου ο Αχιλλέας παρουσιάζεται και ουσιαστικά
συμφιλιωμένος με τον Αγαμέμνονα.