1. Lu rumbiccu di lu ‘entu
Culóri, ribbuti di maia
carràgghjani di tristura
la piana dirramata.
La tarra, assuprita
ill’ànsima accunolta
lu pinà di li so’ fióri.
N’appruvetta la ‘jaccia
ghjabbendi
lu sgalinà ‘nnuzzenti
di li rittili.
Sprufunda a siccuttu la ‘ena
illu scunsaltatu rimattu
di lu mari.
Si lagna la risacca
tambiddhèndi illi scóddhi;
pàtini li reni, zitti
illu svinturàtu dilliriu.
…Veldi lu céli…
Illu sinu di l’eternitài
Lu Tronu di la Gloria
ricéi in fistósu cumbitu
li criaturi
ghjunti cudiendi lu tempu…
Fala lu discunfoltu
la dì s’imbruna
si pésa ill’aria in pientu
a cramu innuna innuna
lu rumbiccu di lu ‘entu.
A li criaturi chi sò illu córi di Déu.