1. Undi si felma lu tempu
Caminà ill’azza di lu mari
infatt’a lu ’entu
candu un bólu di gabbiani chjama
e la néula s’abbenta, pói s’incanta
figghjulendi lu fundali…
Un faunéddhu a cant’a cantu
si mói illu scóddhu
timendi la stéddha chi ghjóca
gudendi péd’a móddhu.
A lianti, una frina di ’entu
fura sprìnzuli saliti
a lu rispiru almuniósu di la cala
e carignósa affagna l’óri nuzzenti…
La cuntintesa
… di monti ’Jaddhittu siriendi li suddhìzzichi
inzinga l’alligria di lu ‘scialmu’,
agghjettu… lu tempu passendi vidi la bruculìa
cunnosci li stéddhi, so tutti minóri
figghjula infaltatu la maìa di li ’jóchi
li capuzzìni, la risa, la biddhèsa di lu lócu;
si bistenta una fria igniriendi l’abbentu
dapói, scascendi si felma
cun chiddha truma di stéddhi
ill’òru di l’ea, pa’ sempri.
Odóri di mari… è salpendi lu ’apóri…
