1. 1
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၀၁၅ / အတြဲ(၁) အမွတ္ (၁)
နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ား၏ ပညာေရးဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈစာတမ္း
မင္းေသ့
ဤစာတမ္းသည္ နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ား၏ ပညာေရးအစီအစဥ္မ်ားကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္
အၾကံျပဳတင္ျပထားသည့္ စာတမ္းတစ္ေစာင္ျဖစ္သည္။ အဆိုပါ စာတမ္းအား စာတမ္းရွင္သည္
နည္းပညာတကၠသိုလ္ (မႏ ၱေလး) တြင္ စာတမ္းတင္သြင္းဖတ္ၾကားခဲ့သည္။ စာတမ္းတြင္ လက္ေတြ႕ျဖစ္ႏိုင္ေခ်
ရိွေသာ ပညာေရးစနစ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို အသားေပး ေဖာ္ျပထားသည္။ လက္ရိွက်င့္သံုးေနသည့္ စနစ္မွသည္
မည္သုိ႔ မည္ပံု အသြင္ေျပာင္းျပဳျပင္မည္ဆိုသည္ကို ေရးသားတင္ျပထားျခင္းျဖစ္သည္။
ဤစာတမ္းသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မည္သည့္အခ်ိန္ကမွ် ေရးသားခဲ့ျခင္း မရိွေသးေသာ စာတမ္းတစ္ေစာင္
ျဖစ္ပါသည္။ လက္ရိွတက္ေရာက္ေနေသာ နည္းပညာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားမ်ား သာမက
ဘြဲ႕ရရိွျပီးၾကေသာ ဘြဲ႕ရမ်ား ေလ့လာအပ္ေသာ စာတမ္းတစ္ေစာင္ျဖစ္ျပီး မိမိတို႔တက္ေရာက္ခဲ့သည့္
တကၠသိုလ္ၾကီး၏ ျဖစ္စဥ္အား တစ္စိတ္တစ္ေဒသ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ႏိုင္ရန္ အတြက္ ရည္ရြယ္၍ ျဖန္႔ခ်ိျခင္း
ျဖစ္ပါသည္။
အယ္ဒီတာ
1
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၀၁၅ / အတြဲ(၁) အမွတ္ (၁)
နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ား၏ ပညာေရးဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈစာတမ္း
မင္းေသ့
ဤစာတမ္းသည္ နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ား၏ ပညာေရးအစီအစဥ္မ်ားကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္
အၾကံျပဳတင္ျပထားသည့္ စာတမ္းတစ္ေစာင္ျဖစ္သည္။ အဆိုပါ စာတမ္းအား စာတမ္းရွင္သည္
နည္းပညာတကၠသိုလ္ (မႏ ၱေလး) တြင္ စာတမ္းတင္သြင္းဖတ္ၾကားခဲ့သည္။ စာတမ္းတြင္ လက္ေတြ႕ျဖစ္ႏိုင္ေခ်
ရိွေသာ ပညာေရးစနစ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို အသားေပး ေဖာ္ျပထားသည္။ လက္ရိွက်င့္သံုးေနသည့္ စနစ္မွသည္
မည္သုိ႔ မည္ပံု အသြင္ေျပာင္းျပဳျပင္မည္ဆိုသည္ကို ေရးသားတင္ျပထားျခင္းျဖစ္သည္။
ဤစာတမ္းသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မည္သည့္အခ်ိန္ကမွ် ေရးသားခဲ့ျခင္း မရိွေသးေသာ စာတမ္းတစ္ေစာင္
ျဖစ္ပါသည္။ လက္ရိွတက္ေရာက္ေနေသာ နည္းပညာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားမ်ား သာမက
ဘြဲ႕ရရိွျပီးၾကေသာ ဘြဲ႕ရမ်ား ေလ့လာအပ္ေသာ စာတမ္းတစ္ေစာင္ျဖစ္ျပီး မိမိတို႔တက္ေရာက္ခဲ့သည့္
တကၠသိုလ္ၾကီး၏ ျဖစ္စဥ္အား တစ္စိတ္တစ္ေဒသ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ႏိုင္ရန္ အတြက္ ရည္ရြယ္၍ ျဖန္႔ခ်ိျခင္း
ျဖစ္ပါသည္။
အယ္ဒီတာ
1
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၀၁၅ / အတြဲ(၁) အမွတ္ (၁)
နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ား၏ ပညာေရးဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈစာတမ္း
မင္းေသ့
ဤစာတမ္းသည္ နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ား၏ ပညာေရးအစီအစဥ္မ်ားကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္
အၾကံျပဳတင္ျပထားသည့္ စာတမ္းတစ္ေစာင္ျဖစ္သည္။ အဆိုပါ စာတမ္းအား စာတမ္းရွင္သည္
နည္းပညာတကၠသိုလ္ (မႏ ၱေလး) တြင္ စာတမ္းတင္သြင္းဖတ္ၾကားခဲ့သည္။ စာတမ္းတြင္ လက္ေတြ႕ျဖစ္ႏိုင္ေခ်
ရိွေသာ ပညာေရးစနစ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို အသားေပး ေဖာ္ျပထားသည္။ လက္ရိွက်င့္သံုးေနသည့္ စနစ္မွသည္
မည္သုိ႔ မည္ပံု အသြင္ေျပာင္းျပဳျပင္မည္ဆိုသည္ကို ေရးသားတင္ျပထားျခင္းျဖစ္သည္။
ဤစာတမ္းသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မည္သည့္အခ်ိန္ကမွ် ေရးသားခဲ့ျခင္း မရိွေသးေသာ စာတမ္းတစ္ေစာင္
ျဖစ္ပါသည္။ လက္ရိွတက္ေရာက္ေနေသာ နည္းပညာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားမ်ား သာမက
ဘြဲ႕ရရိွျပီးၾကေသာ ဘြဲ႕ရမ်ား ေလ့လာအပ္ေသာ စာတမ္းတစ္ေစာင္ျဖစ္ျပီး မိမိတို႔တက္ေရာက္ခဲ့သည့္
တကၠသိုလ္ၾကီး၏ ျဖစ္စဥ္အား တစ္စိတ္တစ္ေဒသ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ႏိုင္ရန္ အတြက္ ရည္ရြယ္၍ ျဖန္႔ခ်ိျခင္း
ျဖစ္ပါသည္။
အယ္ဒီတာ

2. 2
မာတိကာ
စာတမ္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္........................................................................................................................................................ ၃
နိဒါန္း ............................................................................................................................................................................ ၄
၁။ တကၠသိုလ္ ................................................................................................................................................................ ၆
၁.၁။ အဆင့္ျမင့္တကၠသိုလ္၏ အဂၤါရပ္မ်ား ................................................................................................................. ၆
၁.၂။ တကၠသိုလ္တစ္ခု၏ အဂၤါရပ္မ်ား ........................................................................................................................ ၇
ပညာေရးဆိုင္ရာ ဆန္းစစ္ခ်က္မ်ား .................................................................................................................................. ၈
၂။ အထူးျပဳဘာသာရပ္ ေရြးခ်ယ္ျခင္း.............................................................................................................................၁၁
၂.၁။ နည္းပညာတကၠသိုလ္ ပထမစာသင္ႏွစ္တြင္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ အားနည္းခ်က္ ...................................................၁၁
အားနည္းခ်က္၏ အက်ဳိး ..........................................................................................................................................၁၂
၃။ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းသတ္မွတ္ျခင္း ................................................................................................................................၁၄
၃.၁။ သင္ရိုးညႊန္းတမ္း (ယခု အေျခအေန)...............................................................................................................၁၄
၃.၂။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး နည္းစဥ္မ်ား .....................................................................................................................၁၆
၄။ သင္ၾကားေရး နည္းစနစ္မ်ား .....................................................................................................................................၁၇
၄.၁။ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေျပာင္းလဲျခင္း...........................................................................................................................၁၇
၄.၂။ အခ်ိန္ေျပာင္းလဲျခင္း ........................................................................................................................................၁၈
၄.၃။ သင္ၾကားနည္းစနစ္မ်ား ေျပာင္းလဲျခင္း.............................................................................................................၁၉
၄.၄။ လက္ေတြ႕နယ္ပယ္တြင္ တစ္ႏွစ္ခန္႔ လက္ေတြ႕သင့္ၾကားျခင္း ..........................................................................၂၀
၄.၅။ စာေမးပြဲစနစ္မ်ား ေျပာင္းလဲျခင္း ......................................................................................................................၂၁
၅။ က႑(၃)ခုကို တိုးျမွင့္သင္ၾကားေပးျခင္း....................................................................................................................၂၂
၅.၁။ အဂၤလိပ္စာ အဆင့္အတန္းကို ျမွင့္တင္ျခင္း......................................................................................................၂၂
၅.၂။ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ဘာသာရပ္ကို ထည့္သြင္း သင္ၾကားေပးျခင္း ...................................................................................၂၃
၆။ ကိုယ္ပိုင္စီမံပိုင္ခြင့္ေပးျခင္း .......................................................................................................................................၂၄
၇။ နည္းပညာတကၠသိုလ္ ပညာေရးမူဝါဒ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေရး (တိုးခ်ဲ႕ဌာန ၃ ဌာန)...............................................၂၇
၈။ ပညာဌာန (၄) ဌာန..................................................................................................................................................၃၀
၉။ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား အရည္အေသြး ျမွင့္တင္ေရး အစီအစဥ္ .........................................................................................၃၅
၁၀။ တကၠသိုလ္ဘ႑ာေရး ...........................................................................................................................................၃၆
၁၁။ လူမႈတိုးတက္ျဖစ္တည္မႈအတြက္ အေထာက္အပံ့/ ပံပိုးျခင္း အစီအစဥ္.....................................................................၃၆
နိဂံုး ..............................................................................................................................................................................၃၈

3. 3
နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ား၏ ပညာေရးဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ စာတမ္း
စာတမ္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္
ဤစာတမ္းသည္ နည္းပညာတကၠသိုလ္(မႏၱေလး)ရိွ၊ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားကို ကိုယ္စားျပဳ၍
ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားဘက္မွ လိုလားေသာ ပညာေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို ေရးသားတင္ျပထားသည့္
စာတမ္းတစ္ေစာင္ျဖစ္ပါသည္။ သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာဝန္ၾကီးဌာနတြင္ ဝန္ၾကီး(၁) ေယာက္ အေျပာင္းအလဲရိွတိုင္း
နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ား၏ ပညာေရးစနစ္ အေျပာင္းအလဲႏွင့္ ၾကံဳေတြ႕ရသည္ျဖစ္၍ အဆိုပါ ပံုစံမ်ဳိးကို ထပ္မံ
ၾကံဳေတြ႕ရျခင္း မရိွေစရန္ တိက်ခိုင္မာ၍ အေျမာ္အျမင္ရိွရိွ ေရးဆြဲအေကာင္အထည္ေဖာ္သည့္ နည္းပညာ
တကၠသိုလ္မ်ား၏ ပညာေရးစနစ္ ခိုင္မာေကာင္းမြန္ေစရန္ ရည္ရြယ္တင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ဤစာတမ္းေရးသားရာတြင္ လက္ရိွ နည္းပညာတကၠသိုလ္တြင္ တက္ေရာက္ေနေသာ ေက်ာင္းသား၊
ေက်ာင္းသူမ်ား၊ တကၠသိုလ္ပညာျပီးဆံုးသြားသည့္ ဘြဲ႕ရမ်ားႏွင့္ ပညာေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို စိတ္ဝင္စားျပီး
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို အားေပးသည့္ နည္းပညာတကၠသိုလ္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ဆရာမ်ားထံမွ အၾကံဉာဏ္
မ်ား၊ ဆႏၵသေဘာထားမ်ား ရယူ၍ လက္ေတြ႕က်ေသာ ပညာေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးစနစ္ကို ေရးသားတင္ျပ
ထားပါသည္။
ထို႔အျပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းတြင္ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝထားေသာ ပညာေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးစာအုပ္၊ စာတမ္းမ်ားႏွင့္
ျပည္ပမွေရးသားထားေသာ စာအုပ္စာတမ္းမ်ားကို ဖတ္ရႈေလ့လာ၍ သင့္ေတာ္ေသာ ပညာေရးစနစ္သစ္တစ္ရပ္
အေကာင္အထည္ေဖာ္ျဖစ္ေပၚေစရန္ ေရးသားတင္ျပထားပါသည္။
ဤစာတမ္းတြင္ နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ား၏ ပညာေရးစနစ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးႏွင့္ ပက္သက္၍ ပံုသ႑ာန္
(၄) မ်ဳိးေတြ႕ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ၎ပံုသ႑ာန္ (၄) မ်ဳိးမွာ -
- (က) စနစ္ကို ျပဳျပင္လိုက္ရံုျဖင့္ ေကာင္းမြန္ထိေရာက္သြားႏိုင္မည့္ အပိုင္း
- (ခ) ဘ႑ာေငြေၾကးအကုန္အက်ခံ၍ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏိုင္မည့္ အပိုင္း
- (ဂ) ဘ႑ာေငြေၾကးႏွင့္တကြ လူ႕အရင္းအျမစ္ပါ ပ်ဳိးေထာင္ျပီးမွ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏိုင္မည့္ အပိုင္းႏွင့္
- (ဃ) ေငြေၾကး၊ လူ႕အရင္းအျမစ္ကို ပ်ဳိးေထာင္ျပီးေသာ္လည္း အခ်ိန္ကာလတစ္ခုသို႔ ေစာင့္ဆိုင္းျပီးမွ
သာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏိုင္မည့္ အပိုင္း ဟူ၍ ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဤစာတမ္းတြင္ ေရးသားထားေသာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးနည္းနာမ်ားကို ဖတ္ရႈတိုင္း အထက္ပါ
ပံုသ႑ာန္ (၄) မ်ဳိးတြင္ မည္သည့္ အပိုင္း၌ပါဝင္သနည္းဆိုသည့္ ယွဥ္တြဲစဥ္းစားခ်က္ျဖင့္ ေရးသားတင္ျပထား
ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့့္ အဆိုပါ အခ်က္ကို အခ်က္တိုင္း၊ အခ်က္တိုင္း၊ အခန္းတိုင္း၊ အခန္းတိုင္းတြင္ ယွဥ္တြဲစဥ္း
စားျခင္းျဖင့္ အက်ဳိးရလဒ္ေကာင္းေသာ ေတြးဆခ်က္မ်ား ထြက္ေပၚလာႏိုင္သည္ဟု တင္ျပပါသည္။

4. 4
နိဒါန္း
ျပည္ေထာင္စု သမၼတျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးကို လုပ္ေဆာင္ေနသည္။ ဒီမိုကေရစီ
အသြင္ကူးေျပာင္းေရးႏွင့္အတူ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကိုလည္း ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ကထက္ ပိုမိုပီျပင္သည့္
ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ ျဖစ္ေပၚေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနျပီျဖစ္သည္။ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကို အေကာင္
အထည္ေဖာ္ရာတြင္ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမဳပ္ႏံွမႈမ်ား မ်ားစြာဝင္ေရာက္လာမည္ျဖစ္ပါသည္။ ယခု လႊတ္ေတာ္အတြင္း
၌လည္း ႏိုင္ငံျခားတိုက္ရိုက္ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ ဥပေဒ (FDI Law) ကို ျပဌာန္းေပးျပီးျဖစ္ရာ စက္မႈႏိုင္ငံတစ္ခုအျဖစ္
အသြင္ေျပာင္းရန္ ေရခံေျမခံမ်ားကို ဖန္တီးေနျပီ ျဖစ္သည္ဟု ယူဆရပါသည္။
ဤတြင္ ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံအဆင့္မွ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္သည့္ စက္မႈႏိုင္ငံျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ ႏိုင္ငံ၏
စီးပြားေရးယႏ ၱရားကို ျပဳျပင္ေမာင္းႏွင္သည့္ အသိပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္ ႏိုင္ငံသားမ်ား မ်ားစြာ လိုအပ္ေန
သည္။ စက္မႈဖံြ႕ျဖိဳးသည့္ ႏိုင္ငံအျဖစ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာတြင္ စက္မႈ ပညာရွင္မ်ား၊ အင္ဂ်င္နီယာ
အတတ္ပညာရွင္မ်ား၊ နည္းပညာရွင္မ်ား၊ ကၽြမ္းက်င္ပညာရွင္မ်ား၊ ကၽြမ္းက်င္လုပ္သားမ်ား မ်ားစြာ လိုအပ္ေန
သည္။ ႏိုင္ငံအတြင္း လိုအပ္သည့္ အဆိုပါပညာရွင္မ်ားႏွင့္ ကၽြမ္းက်င္လုပ္သားမ်ားကို ႏိုင္ငံအတြင္းရိွ
စက္မႈေက်ာင္းမ်ား၊ နည္းပညာေကာလိပ္ မ်ား၊ နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ားက ေမြးထုတ္ေပးသည္။
သို႔ေသာ္ လက္ရိွ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အလုပ္သမားေစ်းကြက္တစ္ခုလံုး၌ အလုပ္သမားမ်ား အလွ်ံပယ္ရိွေန
ေသာ္လည္း အရည္အေသြးျပည့္မွီသည့္ ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ ကၽြမ္းက်င္လုပ္သားမ်ား ရွားပါးေနဆဲျဖစ္သည္။
အေသးစား စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ား၌လည္း အရည္အခ်င္းျပည့္ဝသည့္ ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ ကၽြမ္းက်င္လုပ္သားမ်ား
မရရိွသည့္အတြက္ အခက္အခဲ မ်ားၾကံဳေတြ႕ေနရသည္။
ထို႔အတြက္ေၾကာင့္နည္းပညာဖြံ႕ျဖိဳးေရးႏွင့္ ပညာရွင္မ်ား၊ ကၽြမ္းက်င္အလုပ္သမားမ်ားကို စနစ္တက်
ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေမြးျမဴရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း အစိုးရကိုယ္တိုင္ အသိအမွတ္ျပဳေနရျပီျဖစ္သည္။ လက္ရိွျမန္မာႏိုင္ငံရိွ
စက္မႈေက်ာင္းမ်ားက ပ်ဳိးေထာင္ေပးသည့္ ကၽြမ္းက်င္လုပ္သားသည္ ႏိုင္ငံ့လိုအပ္ခ်က္ကို အျပည့္အဝ ျဖည့္တင္း
ေပးႏိုင္ျခင္း မရိွေသး။ ထို႔အျပင္ နညး္ပညာေကာလိပ္မ်ား၊ နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ားက ပ်ဳိးေထာင္ေပးသည့္
B.Tech, B.E ဘြဲ႕ရ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ အရည္အေသြးျပည့္မွီျခင္း မရိွ။ ဘြဲ႕ရ ပညာမတတ္မ်ား ျဖစ္ေနၾက
သည္။ ထို႔အျပင္ ေနာက္ဆက္တြဲအေနျဖင့္ ဘြဲ႕ရ အလုပ္လက္မဲ့မ်ား ျဖစ္ေနရသည္။
အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ျခင္းသည္ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းနည္းပါးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သကဲ့သို႔ ဘြဲ႕ရမ်ား အရည္
အေသြး မျပည့္ဝျခင္းေၾကာင့္ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ရျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ လက္ရိွ တကၠသိုလ္
အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ ပညာေရးစနစ္ည့ံဖ်င္းျခင္း၊ လြဲမွားျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ နိုင္ငံ၏ပညာေရး အသံုးစရိတ္
နည္းပါးလြန္းေနျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း အေရအတြက္သာရိွ အရည္အေသြးနိမ့္သည့္ ဘြဲ႕ရမ်ားကို ေမြးထုတ္
လ်က္သား ျဖစ္ေနသည္။

5. 5
ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းအခ်က္မ်ားကို ျပဳျပင္ရန္ လိုအပ္သည္။ ထိုသို႔ ျပဳျပင္ရာတြင္လည္း ယခုေရတြင္းတူး
ေရၾကည္ေသာက္၍ မရေသး။ အခ်ိန္ကာလ အတုိင္းအတာတစ္ခုကို ေစာင့္ရအံုးမည္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္
ယခုကတည္းက ျပဳျပင္မွသာ ေနာက္ (၁၀)ႏွစ္၊ (၁၅) ႏွစ္ ခန္႔တြင္မွ ျမင္သာ ထင္သာ ျဖစ္ျပီး အက်ဳိးေက်းဇူး
ခံစားလာရမည္ျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ ပညာေရး အသံုးစရိတ္၏ အေနအထားအရ ႏိုင္ငံတစ္ဝွမ္းလံုးတြင္ အဆင့္ျမွင့္တင္ရန္
အခက္အခဲရိွသည္ကို နည္းပညာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားမ်ားအေနျဖင့္ နားလည္သည္။ ႏိုင္ငံေတာ္
အေနျဖင့္ လက္ေတြ႕ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ အေျခအေနမွ စတင္သည္ဟု သေဘာေပါက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လက္ရိွ
နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ား၏ ပညာေရးစနစ္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ရန္ အတြက္ လက္ေတြ႕သင္ေတာ္သည့္
နည္းမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ အေကာင္းမြန္ဆံုး အၾကံျပဳတင္ျပထားေသာ စာတမ္းတစ္ေစာင္ေရးသား
တင္ျပလိုက္ပါသည္။

6. 6
၁။ တကၠသိုလ္
တကၠသိုလ္ဆိုသည္မွာ
တကၠသိုလ္ဆိုသည္မွာ ႏိုင္ငံသားတို႔၏ အသိပညာ၊ ကၽြမ္းက်င္မႈပညာ အဆင့္အတန္းကို ညႊန္ျပေသာ
ျပဒါးတိုင္ျဖစ္သည္။ တကၠသိုလ္ဆိုသည့္ အႏွစ္သာရကို ဖြင့္ဆိုထားသည့္ အဓိပၸာယ္တစ္ခုရိွေသးသည္။
- ပညာပို႔ခ်ေပးရန္ႏွင့္ သုေတသနလုပ္ငန္းမ်ား ေဆာက္ရြက္ရန္ ပံ့ပိုးေပးျခင္းႏွင့္ ဘြဲ႕အပ္ႏွင္းျခင္း
ျပဳႏုိင္ေသာ အဖြဲ႕အစည္းကို တကၠသိုလ္ဟု ေခၚသည္။
၁.၁။ အဆင့္ျမင့္တကၠသိုလ္၏ အဂၤါရပ္မ်ား
- (၁) တကၠသိုလ္၏ သမိုင္းအစဥ္အလာႏွင့္ သက္တမ္းရွည္ၾကာျခင္း
- (၂) ဂုဏ္ယူေလာက္ေသာ ပရိဝုဏ္ႏွင့္ အေဆာက္အဦးမ်ား ရိွျခင္း
- (၃) ေတာ္ေသာ ဆရာ၊ ေတာ္ေသာ ေက်ာင္းသား(တပည့္)ကို ေရြးျခင္း၊ ေမြးျခင္း။ ၎တို႔အတြက္
ဂုဏ္ယူျခင္း။
- (၄) ေကာင္းေသာ ပညာဝန္းက်င္ (Academic Atmosphere) ရိွျခင္း။
- (၅) ႏိုင္ငံျခား ဆရာ/ ေက်ာင္းသား မ်ားျပားျခင္း။
- (၆) သုေတသနႏွင့္ တီထြင္မႈအတြက္ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့မႈ ျပည့္စံုျခင္း။
 သုေတသနႏွင့္ တီထြင္မႈသည္ တကၠသိုလ္၏ ဂုဏ္သတင္းျဖစ္ေစေသာ အဂၤါရပ္ျဖစ္၏။
ထိုသို႔လုပ္ေဆာင္ရန္ တကၠသိုလ္က အားေပးသည္။ ေငြကုန္ခံသည္။ ဆရာမ်ားကို
ထိုက္ထိုက္တန္တန္ လစာေပးသည္။
- (၇) ဖြံ႕ေသာ ေငြပေဒသာပင္ ပိုင္ဆိုင္ျခင္း၊ လွဴဒါန္းသူ ေပါမ်ားျခင္း။
 ေငြပေဒသာပင္သည္ အေရးၾကီးေသာ တကၠသိုလ္ပိုင္ သယံဇာတျဖစ္၏။ အစိုးရ
အေထာက္အပံ့ခ်ည္း အားမကိုး။ တကၠသိုလ္က ဝင္ေငြရွာသည္။ အလွဴခံသည္။
- (၈) ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ လူမႈ အသိုင္းအဝိုင္းျဖစ္ျခင္း။
 နာမည္ေက်ာ္တကၠသိုလ္ မ်ားတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ား/ ဆရာမ်ား ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္
ပညာာလိုက္စားႏိုင္ရန္ လူ႕လိုအပ္ခ်က္မ်ား စီစဥ္ေပးသည္။ ေနထိုင္ေရးအတြက္
ေက်ာင္းသား အေဆာင္၊ မိသားစုေနအိမ္၊ စားေသာက္ေဆာင္မ်ား၊ အားကစားရံုမ်ား၊
ဝါသနာပါရာ အႏုပညာလိုက္စားစရာ အသင္းမ်ား၊ အဖြဲ႕မ်ား စံုလင္သည္။
- (၉) စီမံအုပ္ခ်ဳပ္သူ၊ ဆရာ၊ ေက်ာင္းသားအားလံုး လြတ္လပ္ျခင္း။
 အေရးအၾကီးဆံုး အဂၤါရပ္မွာ လြတ္လပ္မႈ ျဖစ္သည္။ ဆရာႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား
လြတ္လပ္စြာ ေနထိုင္ႏိုင္သည္။ လြတ္လပ္စြာ ပညာရွာႏိုင္သည္။ ေၾကာင့္ၾက ေသာက
ကင္းသည္။ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း ကင္းသည္။ စည္းလြတ္ ကမ္းလြတ္မဟုတ္။ တကၠသိုလ္

7. 7
တိုင္းမွာ စည္းကမ္းရိွသည္။ သို႔ေသာ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ မဟုတ္။ လြတ္လပ္သူတို႔ လြတ္လပ္ စြာ
စုေဝးလ်က္ ပညာဖလွယ္ေနေသာ လူ႕အသိုက္အဝန္းကို လြတ္လပ္စြာ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္
(Autonomy) သည္ အဆင့္ျမင့္ တကၠသိုလ္၏ အဂၤါရပ္ျဖစ္သည္။
- (၁၀) တကၠသိုလ္က ကိုယ့္လူ (ေက်ာင္းသား၊ ဆရာ)ကို သဒိၶတင္၊ ဂုဏ္ယူျခင္း။
 တကၠသိုလ္သည္ မိမိေက်ာင္းက သင္ၾကားသြားေသာ (သို႔) သင္ယူသြားေသာ နယ္ပယ္
ေပါင္းစံုတြင္ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားသည့္ ဆရာ (သို႔) ေက်ာင္းသားမ်ားကို ဂုဏ္ယူေလ့
ရိွသည္။ မည္သည့္နယ္ပယ္တြင္ေအာင္ျမင္ေပါက္ေျမာက္သည္ ျဖစ္ေစ ေတာ္သူ၊
ထူးခၽြန္သူကို မိမိတကၠသိုလ္က အသိအမွတ္ျပဳ ဂုဏ္ယူျခင္းသည္ အဆင့္ျမင့္တကၠသိုလ္
မ်ား၏ အထူးျခားဆံုးေသာ အဂၤါရပ္ျဖစ္သည္။
အထက္ပါ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ အဂၤါရပ္မ်ားသည္ အဆင့္ျမင့္ တကၠသိုလ္မ်ားတြင္ရိွသည္ အဆင့္ျမင့္တကၠသိုလ္
အဂၤါရပ္မ်ားျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံတြင္ အဆိုပါ အဂၤါရပ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ အဆင့္ျမင့္ တကၠသိုလ္မ်ား
မ်ားျပားေလေလ၊ ႏိုင္ငံ့အတြက္ ေကာင္းေလေလျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံတစ္ခု အေနျဖင့္ မိမိႏိုင္ငံ
အတြင္းရိွေသာ တကၠသိုလ္အားလံုးကို တစ္ခ်ိန္တည္း၊ တစ္ျပဳိင္နက္တည္း အဆင့္ျမင့္တကၠသိုလ္မ်ားျဖစ္ေအာင္
လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္းသည္ ေကာင္းေသာ္လည္း လက္ေတြ႕မက်၊ မျဖစ္ႏိုင္ဟု
ယူဆရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံျဖစ္သည့္ မိမိတို႔ ျပည္ေထာင္စု သမၼတျမန္မာႏိုင္ငံအဖို႔
ႏိုင္ငံအတြင္း အဆင့္ျမင့္တကၠသိုလ္မ်ား ေပၚထြက္လာေစရန္ မူဝါဒႏွင့္ အစီအမံမ်ား ခ်မွတ္၍ စတင္လုပ္ေဆာင္
ေနျပီဟု မိမိတို႔ ေတြ႕ျမင္ရသည္။ ဤသို႔ေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားသည္ ႏိုင္ငံအတြင္းတကၠသိုလ္ ႏွစ္ခု၊ သံုးခု
ကိုသာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည္ျဖစ္ျပီး က်န္ရိွေနေသးေသာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေပါင္းမ်ားစြာအတြက္ အေကာင္းမြန္
ဆံုးေသာ တကၠသိုလ္မ်ားျဖစ္ေအာင္ ရည္မွန္းၾကိဳးစားရမည္ ျဖစ္သည္။
ဤတြင္ ႏိုင္ငံအတြင္းရိွ နည္းပညာတကၠသိုလ္အားလံုးကို အလံုးစံု အဆင့္ျမင့္တကၠသိုလ္အျဖစ္ ေရာက္ရိွေစရန္
မျဖစ္ႏိုင္ေသးေသာ္လည္း ယခု လက္ရိွအေနအထားမ်ား မ်ားစြာ သာလြန္ေကာင္းမြန္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရန္
သင့္ျပီျဖစ္သည္။
၁.၂။ တကၠသိုလ္ေကာင္း တစ္ခု၏ အဂၤါရပ္မ်ား
တကၠသိုလ္ေကာင္း တစ္ခု ျဖစ္ျခင္း မျဖစ္ျခင္းအေပၚအကဲျဖတ္ရန္ အၾကမ္းဖ်င္းသတ္မွတ္ထားေသာ အဂၤါရပ္
(၄) ခုရိွသည္။
- (က) တကၠသုိလ္၏ သုေတသန အရည္အေသြး
- (ခ) ဘြဲ႕ရမ်ား၏ အလုပ္အကိုင္အေျခအေန
- (ဂ) တကၠသိုလ္၏ ႏိုင္ငံျခား ဆက္ဆံေရး (ႏိုင္ငံျခား ဆရာ၊ ဆရာမႏွင့္ ေက်ာင္းသား ဦးေရ မ်ားျပား
ျခင္း၀

8. 8
- (ဃ) ေက်ာင္းသားႏွင့္ ဆရာ အခ်ဳိးကို အေျခခံထားျခင္း
စသည္တို႔ ျဖစ္သည္။
အထက္ပါ အကဲျဖတ္ခ်က္မ်ားသည္ တကၠသိုလ္ အကဲျဖတ္အဖြဲ႕မ်ားတြင္ ထင္ရွားေသာ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု
ျဖစ္သည့္ The Times Higher Education Supplement World Universities Ranking (THESWUR) က
ထုတ္ျပန္ထားသည့္ စံသတ္မွတ္ခ်က္ျဖစ္ပါသည္။ ဤေနရာတြင္ မိမိတို႔ နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ား၏
အေနအထား အေျခအေနျဖင့္ ႏွဳိင္းယွဥ္ သံုးသပ္ၾကည့္ သင့္သည္။
ဤတြင္ ARWU ဟု ေခၚသည့္ Academic Ranking of World Universities Shanghai Jaio Tong
University က စံထားသည့္ အခ်က္ (၄) ခ်က္လည္း ရိွေသးသည္။
ARWU ၏ အကဲျဖတ္ပံုတြင္ -
- (၁) တကၠသိုလ္၏ ပညာျမင့္မားမႈကို ေဖာ္ျပေသာ ပညာရပ္နယ္အလိုက္ ဆုၾကီး ရရွိေသာ ဆရာ (သို႔)
ေက်ာင္းသား အေရအတြက္၊
- (၂) ဆရာ၏ အရည္အေသြးကို ညႊန္ျပေသာ ရည္ညႊန္း ကိုးကားခံရေသာ သုေတသန စာတမ္း/ စာအုပ္
ထုတ္ေဝမႈ၊
- (၃) ထုတ္ေဝေသာ စာတမ္း/ စာေစာင္ အေရအတြက္၊
- (၄) ပညာေရး စြမ္းေဆာင္မႈကို တကၠသိုလ္ အရြယ္အစားႏွင့္ အခ်ဳိးခ်ျခင္း (ဥပမာ - တကၠသိုလ္၏
လုပ္ငန္းမ်ားမွ ဝင္ေငြ စသည္) တို႔ကို အေျခခံသည္။
ဤေနရာတြင္လည္း မိမိတို႔ႏိုင္ငံအတြင္းရိွ တကၠသိုလ္အားလံုးထဲမွ နည္းပညာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းမ်ား၏ အေျခ
အေနမ်ားကို သီးသန္႔ခြဲျခား၍ ႏွဳိင္းယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ ေကာင္းစြာ ျမင္သာ ထင္သာျဖစ္မည္ ျဖစ္ပါသည္။
(မွတ္ခ်က္။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ တကၠသိုလ္တိုင္းႏွင့္ ႏွဳိင္းယွဥ္သံုးသပ္ႏိုင္သည့္ စံ၊ အကဲျဖတ္ခ်က္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။)
ပညာေရးဆိုင္ရာ ဆန္းစစ္ခ်က္မ်ား
နည္းပညာတကၠသိုလ္သည္ အင္ဂ်င္နီယာမ်ားကို ေမြးထုတ္ေပးေနေသာ တကၠသိုလ္ျဖစ္သည္။ အင္ဂ်င္နီယာ
မ်ားသည္ တစ္ဖက္ဖက္တြင္ ထူးခၽြန္ေပါက္ေျမာက္ေသာ အင္ဂ်င္နီယာမ်ားျဖစ္ရန္ အနည္းဆံုး လိုအပ္သည္။
လက္ရိွ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ နည္းပညာရပ္မ်ားကို သင္ၾကားေပးေနေသာ အဆင့္မ်ား သရုပ္ခြဲၾကည့္ရန္ လိုအပ္ပါ
သည္။
- (၁) ေက်ာင္း အဆင့္ (School) ဥပမာ - စက္မႈလက္မႈ သိပၸံေက်ာင္း
- (၂) ေကာလိပ္ အဆင့္ (Collage) ဥပမာ - နည္းပညာေကာလိပ္

9. 9
- (၃) တကၠသိုလ္ အဆင့္ (University) ဥပမာ - နည္းပညာတကၠသိုလ္
- (၄) တကၠသိုလ္ ဗဟို အဆင့္ (COE – Center of Excellence) ဥပမာ - ရန္ကုန္၊ မႏၱေလး (COE)
နည္းပညာတကၠသိုလ္
ဤေနရာတြင္ အဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္ကြာျခားသည္ႏွင့္ အသိအဆင့္ ကြာျခားသည္ကို သတိခ်ပ္ရမည္။ အဆင့္
အလိုက္ ကြဲျပားေသာေၾကာင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္အေနျဖင့္လည္း ကြဲျပားသည္။
ပညာေရးတြင္ အၾကမ္းအားျဖင့္ အဆင့္ႏွစ္ဆင့္ခြဲျခားႏိုင္သည္။ ေက်ာင္းအဆင့္ႏွင့္ တကၠသိုလ္ အဆင့္ဟူ၍
ျဖစ္သည္။ အတတ္ပညာပိုင္းတြင္လည္း တက္ေျမာက္မႈအဆင့္ကို အဆင့္ ႏွစ္ဆင့္ ခြဲျခားႏိုင္သည္။ ကၽြမ္းက်င္
အဆင့္ႏွင့္ ပညာသည္ အဆင့္ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဆင့္ ကြဲျပားသျဖင့္ အသိအတတ္အဆင့္ ကြဲျပား
သည္ဟု ဆိုလိုရင္းျဖစ္ပါသည္။
ေက်ာင္း အဆင့္ (School Level)
ေက်ာင္းအဆင့္သည္ ကၽြမ္းက်င္အဆင့္ျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္းအဆင့္တြင္ ရည္ရြယ္သင့္သည္ကား ကၽြမ္းက်င္လုပ္သားမ်ားကို ေမြးထုတ္ေလ့က်င့္
ေပးရန္ဟူသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္သင့္သည္။
စက္မႈလက္မႈသိပၸံေက်ာင္းမ်ားသည္ စက္မႈနည္းပညာဆိုင္ရာ ကၽြမ္းက်င္လုပ္သားမ်ားကို ေမြးထုတ္ ေပး
ေစသင့္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခင္နည္းအတိုင္း၊ ယခုနည္းအတိုင္း သင္ၾကားေနေသာ ပံုစံမ်ားသည္ သင့္ေတာ္
ေကာင္းမြန္သည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ျဖည့္တင္းမႈ ျပဳႏိုင္ရန္ လက္ရိွစက္မႈလက္မႈေက်ာင္း
မ်ားကို တိုးခ်ဲ႕၍ ကၽြမ္းက်င္လုပ္သားမ်ား (တနည္း) ေကာ္လာျပာလုပ္သားမ်ားကို အဆင့္မီွမွီ၊ အရည္အေသြး
ျပည့္ျပည့္ ေမြးထုတ္ရန္ လိုအပ္သည္။
တကၠသိုလ္္အဆင့္ (University Level)
တကၠသိုလ္ အဆင့္သည္ ပညာရွင္အဆင့္ျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ တကၠသိုလ္အဆင့္တြင္ ရည္ရြယ္သင့္သည္ကား ပညာရွင္မ်ားကို ေမြးထုတ္ေလ့က်င့္သင္
ၾကားေပးရန္ဟူသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္သင့္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံအေနျဖင့္ Normative Approach ႏွင့္ ခ်ဥ္းကပ္သင့္သည္ကို ခ်ဥ္းကပ္၍ Pragmatic Approach ျဖင့္
ခ်ဥ္းကပ္သင့္သည္။ စံႏွဳန္းအေျချပဳ ရႈေထာင့္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံရိွ နည္းပညာတကၠသိုလ္ အဆင့္ အားလံုးသည္
အင္ဂ်င္နီယာပညာရွင္မ်ားကို ေမြးထုတ္ေပးေသာ တကၠသိုလ္မ်ား ျဖစ္ရမည္။ သို႔ေသာ္ လက္ေတြ႕ ခ်ဥ္းကပ္မႈတြင္ ဤသို႔
မဟုတ္ေခ်။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာအထိ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ရိွေနေသာ တကၠသိုလ္အဆင့္တြင္ ေက်ာင္းသားမ်ား
အားလံုးကို ပညာရွင္မ်ား ျဖစ္ရန္ ရည္ရြယ္ျခင္းသည္ မျဖစ္ႏိုင္ေခ်။ လက္ေတြ႕အရ ပို၍ပင္ မျဖစ္ႏုိင္ေခ်။ ႏိုင္ငံ၏
လက္ရိွအေနအထားအရ လုပ္ႏုိင္မည္လည္း မဟုတ္ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္သင့္သည္မ်ားကို ေရွးရႈ၍ ျဖစ္ႏုိင္သည္က စရမည္။

10. 10
ထို႔ေၾကာင့္ နည္းပညာတကၠသိုလ္ (ဗဟို) COE အဆင့္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အင္ဂ်င္နီယာပညာရွင္မ်ား
ကို ေမြးထုတ္ေလ့က်င့္ေပးသည့္ တကၠသိုလ္ျဖစ္သင့္သည္။ သို႔ေသာ္ ျခြင္းခ်က္အေနျဖင့္ ေကာလိပ္အဆင့္
နည္းပညာတကၠသိုလ္ အဆင့္ (ဗဟိုအဆင့္မဟုတ္) တြင္္ရိွေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ ပညာရွင္
အဆင့္ တက္လွမ္းႏိုင္ရန္ အခြင့္အလမ္းကိုကား ေပးအပ္ထားရမည္ ျဖစ္သည္။
မည္သည့္ပံုစံမ်ဳိး ေပးအပ္ထားမည္နည္းဆိုသည့္ အၾကံျပဳခ်က္မ်ားကို သက္ဆုိင္ရာအခန္းတြင္ တင္ျပထားပါသည္။

11. 11
၂။ အထူးျပဳဘာသာရပ္ ေရြးခ်ယ္ျခင္း
နည္းပညာတကၠသိုလ္သည္ ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ လိုအပ္လ်က္ရိွေသာ စက္မႈအတတ္ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ အင္ဂ်င္နီယာ
ပညာရပ္ဆိုင္ရာ အတတ္ပညာရွင္မ်ားကို ေမြးထုတ္ေပးေနေသာ တကၠသိုလ္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏
နည္းပညာ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္တင္းႏိုင္ရန္ စက္မႈေက်ာင္းအဆင့္၊ ေကာလိပ္အဆင့္ႏွင့္ တကၠသိုလ္အဆင့္
ဟူ၍ အဆင့္အလုိက္ ခြဲျခားျဖည့္တင္းေပးေနသည္။ တကၠသိုလ္အဆင့္တြင္ (ဗဟိုထူးခၽြန္အဆင့္) ဟူ၍ ထပ္မံ
ျမွင့္တင္ သင္ၾကားေပးေနသည္။ တကၠသိုလ္အဆင့္ (ဗဟိုထူးခၽြန္အဆင့္)တြင္ ရန္ကုန္ႏွင့္ မႏၱေလးဟူ၍ ျမန္မာ
တစ္ႏုိုင္ငံလံုးတြင္ ဗဟိုႏွစ္ခု ရိွသည္။
၂.၁။ နည္းပညာတကၠသိုလ္ ပထမစာသင္ႏွစ္တြင္ ျဖစ္ေနေသာ အားနည္းခ်က္
နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ားသို႔ ဝင္ေရာက္သင္ၾကားခြင့္ရိွေသာ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားမ်ားကို အမွတ္ျဖင့္
ေခၚယူသည္။ ထိုသို႔ေခၚယူ၍ ေက်ာင္းစတင္လက္ခံစဥ္မွစ၍ မိမိသင္ၾကားတတ္ေျမာက္ခ်င္သည္ ဘာသာရပ္ကို
ေရြးခ်ယ္ရန္ ေလွ်ာက္လႊာျဖည့္ရသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ား ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ သင္ၾကားခြင့္မ်ားကို ၎တို႔၏
တကၠသိုလ္ဝင္တန္း အမွတ္ အနည္း၊ အမ်ားအေပၚလိုက္၍ ခြင့္ျပဳခဲ့သည္။ မိမိတို႔သည္ ပထမစာသင္ႏွစ္
စတင္ျပီး ၁ လေက်ာ္၊ ၂ လအတြင္းမွာပင္ မိမိတို႔ အျမဲတမ္းသင္ၾကားရမည့္ ဘာသာရပ္မ်ားကို အတိအက်
သင္ၾကားေနၾကျပီျဖစ္သည္။
ဤကဲ့သို႔ နည္းပညာေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားမ်ားအေပၚ က်င့္သံုးသည့္ ဘာသာရပ္သင္ၾကားမႈ ေရြးခ်ယ္သည့္
စနစ္တြင္ အားနည္းခ်က္မ်ား မ်ားစြာရိွသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းေအာင္ျမင္ျပီးစ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားအေနျဖင့္ ျပင္ပ ဗဟုသုတ
မ်ားစြာ နည္းပါးသည္။ တကၠသိုလ္ဝင္တန္း အဆင့္တြင္ အလြတ္က်က္မွတ္သည့္ စနစ္ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္
စာေမးပြဲေအာင္ျမင္ေရး၊ အမွတ္မ်ားမ်ားရရိွေရးကိုသာ ေရွးရႈသင္ယူခဲ့ေသာေၾကာင့္ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းေအာင္
ျမင္ျပီးျပီးခ်င္း မၾကာမီပင္ တကၠသိုလ္ပညာေရးျဖင့္ စတင္ ထိေတြ႕ခဲ့ရသည္။
ထိုသို႔တကၠသိုလ္ပညာေရးျဖင့္ စတင္ထိေတြ႕စဥ္မွာပင္ မိမိတို႔တစ္သက္တာပတ္လံုး က်င္လည္ရမည့္
ဘာသာရပ္နယ္ပယ္၊ မိိမိတို႔ အျမဲတမ္း ေလ့လာဆည္းပူးရမည့္ ဘာသာရပ္နယ္ပယ္ကို ေရြးခ်ယ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္
ခ်ေစျခင္းေၾကာင့္ ၾကီးစြာေသာ အားနည္းခ်က္ျဖစ္ေစသည္။

12. 12
အားနည္းခ်က္၏ အက်ဳိး
ဤအားနည္းခ်က္၏ အက်ဳိးဆက္မွာ
- မိမိတို႔ တကယ္ သင္ယူ ေလ့လာခ်င္သည့္ ပညာရပ္ကို မရရိွျခင္း
- မူလအစက စိတ္ဝင္စားသင္ယူခ်င္သည္ဟု ထင္ျမင္မိေသာ္လည္း အမွန္တကယ္ သင္ယူေနစဥ္မွာပင္
မိမိတကယ္စိတ္ဝင္စားေသာ ပညာရပ္ မဟုတ္ေတာ့ျခင္း
- မိမိမွားယြင္းစြာ ေရြးခ်ယ္ထားေသာ ပညာရပ္ဆည္းပူးသင္ယူမႈအတြက္ ျပင္ဆင္ႏုိင္ခြင့္ လံုးဝမရိွျခင္း
- မိမိစိတ္မဝင္စားေသာ ပညာရပ္ကို သင္ၾကားရျခင္းေၾကာင့္ ဘြဲ႕ရသည္အထိ သင္ၾကားမႈတြင္ စိတ္မပါ
ေတာ့ျခင္း
- အကယ္၍ ဘြဲ႕ရသည္အထိသင္ၾကားေသာ္လည္း မိမိသင္ယူေသာ ပညာရပ္ျဖင့္ အသက္ေမြးဝမ္း
ေၾကာင္း မျပဳလိုျခင္း
- မိမိသင္ၾကားသည့္ ပညာရပ္နယ္ပယ္တြင္ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းလုပ္ကိုင္သည္ျဖစ္ေစ လုပ္ငန္းခြင္
တြင္ ပညာရပ္ဆိုင္ရာတိုးတက္မႈအတြက္ ဆက္လက္ေလ့လာဆည္းပူးမႈ (Continuous Learning)
မလုပ္ႏိုင္ျခင္း၊(သို႔မဟုတ္) ဆက္လက္ေလ့လာဆည္းပူးရန္ စိတ္ဆႏၵမရိွေတာ့ျခင္း
ထိုသို႔ေသာ အားနည္းခ်က္မ်ား၏ အက်ဳိးဆက္သည္ အင္ဂ်င္နီယာပညာရပ္မ်ား စဥ္ဆက္မျပတ္ တိုးတက္
ျဖစ္တည္မႈကို ထိခိုက္ေစရံုမွ်မက ျမန္မာႏိုင္ငံရိွ မ်ဳိးဆက္သစ္အင္ဂ်င္နီယာမ်ား၏ အရည္အေသြးႏွင့္
စြမ္းရည္ကို မ်ားစြာ က်ဆင္းေစပါသည္။
မိမိတို႔ သင္ယူသည့္ ပညာရပ္နယ္ပယ္တြင္ စိတ္ဝင္စားမႈ ျပင္းစြာ မရိွျခင္းသည္ ပထမဆံုး အားနညး္ခ်က္
ျဖစ္ပါသည္။
မိမိတို႔သင္ယူသည့္ ပညာရပ္နယ္ပယ္တြင္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း မျပဳေတာ့ျခင္းသည္ ဒုတိယအားနည္း
ခ်က္ျဖစ္ပါသည္။
မိမိတို႔သင္ယူသည့္ ပညာရပ္နယ္ပယ္တြင္ စဥ္ဆက္မျပတ္ေလ့လာဆည္းပူးမႈ မရိွျခင္းႏွင့္ ဆက္လက္
ေလ့လာဆည္းပူးခ်င္စိတ္ နည္းပါးျခင္းသည္ တတိယ အားနည္းခ်က္ျဖစ္ပါသည္။
တကၠသိုလ္က သင္ၾကားေပးလိုက္ေသာ အင္ဂ်င္နီယာ ပညာရပ္မ်ား ဆက္လက္ မတိုးတက္၊ မဖြံ႕ျဖိဳးေတာ့
ျခင္းသည္ ေနာက္ဆံုး အားနည္းခ်က္ျဖစ္ပါသည္။
၂.၂။ အထူးျပဳဘာသာရပ္ ေရြးခ်ယ္္ျခင္း၏ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ျပဳျပင္ႏုိင္သည့္ နည္းလမ္းမ်ား
နည္းပညာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ ေရြးခ်ယ္မႈမ်ားကို မိမိတို႔၏ စရိုက္ဝါသနာႏွင့္
ကိုက္ညီေစရန္ ေအာက္ပါအတိုင္း ျပဳျပင္ႏိုင္သည္။

13. 13
- (၁) ပထမ ပညာသင္ႏွစ္ (၁ႏွစ္ သို႔မဟုတ္ ၂ ႏွစ္) တြင္ မည္သည့္ ဘာသာရပ္ေရြးခ်ယ္မႈမွ မျပဳေစဘဲ
အင္ဂ်င္နီယာအေျခခံသေဘာတရားမ်ားကို စုေပါင္းသင္ၾကားေစျခင္း
- (၂) ထိုသို႔သင္ၾကားေစျပီးမွ မိမိတို႔သင္ၾကားမည့္ ဘာသာရပ္မ်ားကို စိတ္ၾကိဳက္ေရြးခ်ယ္ေစျခင္း
- (၃) ေက်ာင္းသားမ်ားကို ဘာသာရပ္ေရြးခ်ယ္မႈ စနစ္ကို နည္းလမ္း ( ၄ ) မ်ဳိးျဖင့္ ေနရာခ်ထားေပးႏိုင္
သည္။
o (က) ပညာရပ္နယ္ပယ္အလိုက္ ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲ က်င္းပ၍ စိစစ္ေရြးခ်ယ္ျခင္း
o (ခ) ပထမ ဥပစာတန္းတြင္ ရရိွေသာ အမွတ္အနည္းအမ်ားျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ျခင္း
o (ဂ) လူေတြ႕စစ္ေဆးေမးျမန္းျခင္းျဖင့္ ဘာသာရပ္မ်ားကို သင္ၾကားေပးမႈကို ေရြးခ်ယ္ျခင္း
o (ဃ) အထက္ပါ နည္းမ်ားကို သင့္ေတာ္သလို ေပါင္းစပ္က်င့္သံုး၍ ေရြးခ်ယ္ျခင္း
အထက္ပါနည္းလမ္း(သို႔) စနစ္မ်ားျဖင့္ နည္းပညာတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ဘာသာရပ္ဆိုင္
ရာေရြးခ်ယ္မႈမ်ားကို က်င့္သံုးေစျခင္းျဖင့္ ေအာက္ပါ အက်ဳိးဆက္မ်ား ရရိွေစႏိုင္ပါသည္။
- ပထမႏွစ္ (သို႔) ဒုတိယႏွစ္ ဥပစာတန္းတြင္ အင္ဂ်င္နီယာ ဘာသာရပ္မ်ားအားလံုး၏ သေဘာတရား
မ်ားကို ျခံဳငံုသင္ၾကားေစျခင္းေၾကာင့္ သေဘာတရားအေျခခံခိုင္မာစြာ ရရိွသြားျခင္း
- အင္ဂ်င္နီယာဘာသာရပ္မ်ားသည္ တစ္ခုႏွစ္တစ္ခု အညမညသေဘာ ဆက္စပ္ေနသည္ျဖစ္သည့္
အတြက္ ဥပစာတန္းတြင္ သင္ၾကားေသာ အသိမ်ားသည္ ဆက္လက္ေလ့လာသင္ယူမည့္ အထူးျပဳ
အင္ဂ်င္နီယာဘာသာရပ္အတြက္ ေရရွည္ ထိေရာက္ေသာ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစျခင္း
- အင္ဂ်င္နီယာဘာသာရပ္မ်ား၏ သေဘာသဘာဝကို ထိေတြ႕ေစျပီးမွ အထူးျပဳဘာသာရပ္ကို မိမိတို႔
ကိုယ္တိုင္ေရြးခ်ယ္ေစျခင္းေၾကာင့္ ဘာသာရပ္ေရြးခ်ယ္မႈ မွန္ကန္ျခင္း
- မိမိဝါသနာ၊ မိမိအသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းျပဳလိုေသာ ဘာသာရပ္ႏွင့္ မိမိသင္ယူမည့္ဘာသာရပ္
ကိုက္ညီမႈေၾကာင့္ ဘဝရပ္တည္မႈ မွန္ကန္ျခင္း၊ ၎ပညာရပ္တိုးတက္ဖြံ႕ျဖိဳးျခင္း
(မွတ္ခ်က္။ ။ ပညာသင္ၾကားမႈတြင္ Generalize အျဖစ္ ေရာက္ေစျပီးမွ Specialize သို႔ ကူးေျပာင္းေစျခင္း
သည္ သဘာဝက်သည္။ မွန္လည္း မွန္ကန္သည္။ နည္းပညာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားကို
ေက်ာင္းစတင္အပ္စဥ္ကပင္ ဘာသာရပ္ကို ေရြးခ်ယ္ေလွ်ာက္ထားေစျခငး္ႏွင့္ တကၠသိုလ္ဝင္တန္း အမွတ္
ျဖင့္ ဘာသာရပ္မ်ားကို ေရြးခ်ယ္ဆံုးျဖတ္ျခင္းသည္ ဘာမွ် ကြဲျပားစြာ တိတိက်က် မသိေသးခင္ Specialize
လမ္ေၾကာင္းသို႔ (တနည္း) အထူးျပဳလမ္းေၾကာင္းသို႔ ထိုးထည့္ေပးလိုက္ျခင္း၊ ျပန္ျပင္၍ မရေသာ ဆံုးျဖတ္
ခ်က္ေပးလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ပညာသင္ၾကားမႈကို သဘာဝႏွင့္ ကင္းကြာေနသည္ကို သတိခ်ပ္ရန္ လိုသည္။)
ဘာသာရပ္ေရြးခ်ယ္မႈ စနစ္ကို အၾကံျပဳတင္ျပျခင္းသည္ Generalize မွ Specialize ကို အစီစဥ္တက်
ကူးေျပာင္းသြားသည့္ အတြက္ လက္ေတြ႕အရလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သဘာဝလည္း က်သည္ဟု
ယူဆပါသည္။

14. 14
၃။ သင္ရိုးညႊန္းတမ္း သတ္မွတ္ျခင္း
နည္းပညာ၏ သေဘာသည္ စဥ္ဆက္မျပတ္ တိုးတက္ျဖစ္တည္ေနသည့္ သေဘာရိွသည္။ ကမာၻၾကီးသည္
တြင္ ရိွသည့္ နည္းပညာရပ္မ်ားသည္ အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် ေျပာင္းလဲႏိုင္သည္။ သိပၸံပညာ၏သေဘာ၊ နည္းပညာ
၏ သေဘာသည္ ေခတ္ႏွင့္အညီ လိုက္ပါႏိုင္မွ တိုးတက္၏။ အက်ဳိးရိွ၏။ အသံုးဝင္၏။ အက်ဳိးလည္း ျဖစ္၏။
နည္းပညာရပ္မ်ား၏ အသက္သည္လည္း တီထြင္ဖန္တီးမႈသည္ အသက္ျဖစ္သည္။ ဖန္တီးမႈ
အဆက္မျပတ္ ျပဳႏုိင္မွ တိုးတက္သည္။ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ တီထြင္ဖန္တီးႏိုင္လွ်င္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္သည္။
သို႔မဟုတ္လွ်င္လည္း ဆန္းသစ္တီထြင္မႈမ်ားႏွင့္ အတူ လိုက္ပါႏိုင္စြမ္းရိွရမည္။ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ လုိက္ပါ
ႏိုင္စြမ္းမရိွလွ်င္ေသာ္မွ တီထြင္ျပီးသား နည္းပညာရပ္မ်ားကို အသံုးခ်ႏိုင္စြမ္းရိွရမည္။ အသံုးခ်ႏိုင္သည့္
ပညာရိွရမည္။ ဤအဆင့္သည့္ ေအာက္ဆံုးအဆင့္ဟုဆိုသည္ကို သတိခ်ပ္ရမည္။
နည္းပညာတကၠသိုလ္တြင္သင္ၾကားသည့္ ပညာရပ္မ်ားအေနျဖင့္ တီထြင္ဖန္တီးမႈကို ေရွးရႈသည့္ သင္ရိုးညႊန္း
တမ္းမ်ား ျဖစ္သင့္သည္။ ေနာက္ဆံုး ကမာၻနည္းပညာရပ္မ်ားကို အသံုးခ်ႏိုင္သည့္ အတတ္ပညာမ်ားကို
သင္ၾကားေပးႏိုင္စြမ္းရိွသည့္ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းမ်ား ျဖစ္ရမည္။ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ တိုးတက္ဖြံ႕ျဖိဳးမႈအတြက္
သင္ရိုးညႊန္းတမ္းေကာင္းရမည္။ သုေတသနႏွင့္ တြဲဖက္ရမည္။ လက္ေတြ႕ရိွရမည္။ ထိုသင္ၾကားမႈမ်ားျဖင့္
ေပါင္းစပ္မွသာ အင္ဂ်င္နီယာ ပညာရပ္မ်ားသည္ ႏိုင္ငံ့အက်ဳိးကို ျဖစ္ေစမည္ ျဖစ္ပါသည္။
နည္းပညာတကၠသိုလ္တြင္ အသံုးျပဳသည့္ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းမ်ားသည္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားအတြက္
လက္ေတြ႕ အသံုးခ်ႏိုင္စြမ္းရိွရမည္။ လက္ေတြ႕လုပ္ငန္းခြင္အတြက္ အသံုးဝင္မႈလည္း ျဖစ္ရမည္။ ေခတ္မီရ
မည္။ အလုပ္ျဖစ္ရမည္။ နည္းပညာ၏ သေဘာသည္ အခ်ိန္ႏွင့္ အမွ် ေျပာင္းလဲေနသည္ျဖစ္သည့္အတြက္
နည္းပညာမ်ားကို သင္ၾကားေပးသည့္ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းမ်ားသည္ အျမဲအားျဖင့္ ပံုေသမျဖစ္ေစရ။ ထိုအခ်က္ကို
အထူးသတိထားရပါမည္။ အျမဲေျပာင္းလဲေနရမည္ဟူသည့္ အယူအဆကိုလည္း လက္ကိုင္မထားသင့္။ အစြန္း
ႏွစ္ပါးမွ လြတ္သင့္သည္။ သို႔ေသာ္ အျမဲလိုလို Update ျဖစ္ေနရမည္။ ကမာၻ႕နည္းပညာရပ္မ်ားကို မေက်ာ္လြန္
ႏိုင္ေစအံုးေတာ့ ဘယ္ေသာအခါမွ် ေနာက္က် မက်န္ေနေစရ။
လက္ရိွ ျမန္မာႏိုင္ငံရိွ နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ားတြင္ ျပဌာန္းသတ္မွတ္သည့္ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းမ်ားျဖင့္ ႏွဳိင္းယွဥ္
သံုးသပ္ၾကည့္ရန္ လိုအပ္သည္။
၃.၁။ သင္ရိုးညႊန္းတမ္း (ယခု အေျခအေန)
လက္ရိွနည္းပညာတကၠသိုလ္ရိွ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းမ်ားတြင္ ေအာက္ပါ အေျခအေနမ်ားျဖင့္ ၾကံဳေတြ႕ေနရသည္။
- သင္ရိုးညႊန္းတမ္း အဆင့္ျမွင့္တင္မႈ မရိွ။

15. 15
- တကၠသိုလ္အားလံုးရိွ သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာရပ္မ်ားတြင္ ျပဌာန္းထားသည့္ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းမ်ား
အားလံုး တစ္သတ္မွတ္တည္းျဖစ္သည္။
- အခ်ဳိ႕ေသာ အင္ဂ်င္နီယာ ဘာသာရပ္မ်ားတြင္ စနစ္တက်ေရးဆြဲထားေသာ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းမ်ားမရိွ။
(ဥပမာ - သတၳဳတြင္းအင္ဂ်င္နီယာဘာသာရပ္ႏွင့္ ေရနံနည္းပညာဘာသာရပ္မ်ားကဲ့သို႔)
- သင္ရိုးမ်ားသည္ ႏွစ္အေတာ္အၾကာအထိ မျပဳျပင္၊ မေျပာင္းလဲဘဲ ရိွေနသည္။
- သင္ရိုးမ်ားႏွင့္ ပက္သက္ေသာ အေရးကိစၥမ်ားကို သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာဝန္ၾကီးဌာန၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္သည္
အျမင့္ဆံုးျဖစ္ေနျခင္း (တနည္း) ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈသည္ လြန္စြာတင္းက်ပ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။
- သင္ရိုးႏွင့္ပက္သက္၍ လက္ရိွသင္ၾကားေနေသာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားမွ သင့္ေတာ္သလို ျပဳျပင္ႏိုင္ခြင့္
မရိွျခင္း စသည္တို႔ျဖစ္သည္။
(လက္ရိွသင္ၾကားမႈစနစ္သည္ သင္ရိုးအေပၚ အေျခခံလြန္းသည္။ သင္ယူတတ္ေျမာက္မႈထက္ သင္ရိုးျပတ္
ေအာင္ သင္ၾကားသည့္ စနစ္ျဖစ္ေနသည္။ ေျဖဆိုရသည့္ စာေမးပြဲသည္လည္း သင္ရိုးေဘာင္ထဲမွ မထြက္။
သင္ရိုးပါ အခ်က္အလက္္မ်ားကို အလြတ္က်က္မွတ္ေျဖဆိုသည့္ သေဘာျဖစ္သည္။ စာေမးပြဲေမးခြန္းမ်ားသည္
အဖြင့္သေဘာ မဟုတ္။ အျမဲလိုလို အပိတ္သေဘာ ေမးျမန္းသည့္ ေမးခြန္းမ်ားျဖစ္သည္။ )
အင္ဂ်င္နီယာဘာသာရပ္မ်ားအေပၚ ျပဌာန္းသည့္ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းမ်ားသည္ အထက္ပါ အေျခအေနမ်ား
ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ အားနည္းခ်က္မ်ားစြာ ျဖစ္ေပၚေစသည္။
- (က) သင္ရိုးမ်ားသည္ ေခတ္ႏွင့္အညီ မလိုက္ႏိုင္ျခင္း
- (ခ) အဆက္မျပတ္ေျပာင္းလဲေနေသာ နည္းပညာတိုးတက္မ်ားထက္ ေနာက္က် က်န္ရစ္ျခင္း
- (ဂ) ျပဳလြယ္၊ ေျပာင္းလြယ္ျခင္း (Flexibility) မျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးရိွ ေက်ာင္းသား၊
ေက်ာင္းသူအားလံုး အပ္စပ္မႈ၊ ကိုက္ညီမႈရိွသည္ဟု ယူဆ၍ မရျခင္း
- (ဃ) သင္ၾကားမႈမ်ား၊ စာေမးပြဲစစ္ေဆးမႈမ်ားသည္ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းကို အေျချပဳလြန္းေသာေၾကာင့္
ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား၏ အသိပညာသည္ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းက ေပးအပ္ထားသည့္
အသိေဘာင္ထဲမွ မထြက္ျခင္း (တနည္း) အသိေဘာင္ကို အကန္႔အသတ္ျဖစ္ေစျခင္း
- (င) သင္ရိုးကို ျပတ္ေအာင္ သင္ၾကားရသည့္ အခ်ိန္သည္ မ်ားျပားလြန္းေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသူ၊
ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ အျခားေသာနည္းပညာဆိုင္ရာမ်ားကို လြတ္လပ္စြာေလ့လာႏိုင္ရန္ အခ်ိန္
နည္းပါးျခင္း (သို႔) လံုးဝမရိွျခင္း
- (စ) တစ္ႏိုင္ငံလံုးရိွ နည္းပညာတကၠသုိလ္မ်ားအား သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာရပ္အလိုက္ သင္ရိုးညႊန္းတမ္း
တစ္ေျပးညီ သတ္မွတ္ထားျခင္းေၾကာင့္ သင္ရိုးျပဳျပင္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ေသာ္ ေငြေၾကး ကုန္
က်မႈ ၾကီးစြာရိွျခင္း
- (ဆ) ထိုမွ်မက သင္ရိုးျပင္လွ်င္ တစ္ႏုိင္ငံလံုးျပင္ဆင္ရမည္ျဖစ္သျဖင့္ ျပဳျပင္ရန္ ခက္ခဲျခင္း

16. 16
- (ဇ) အထက္ပါ အားနည္းခ်က္မ်ားေၾကာင့္ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းသည္ အင္ဂ်င္နီယာပညာတတ္ေျမာက္မႈ
ႏွင့္ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မႈကို အကန္႔အသတ္မ်ား ျဖစ္ေစျခင္း
၃.၂။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး နည္းစဥ္မ်ား
နည္းပညာတကၠသိုလ္တြင္ သင္ၾကားေနေသာ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းမ်ားႏွင့္ ပက္သက္၍ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး
နည္းနာမ်ားရိွသည္။
- (၁) တကၠသိုလ္စာသင္ႏွစ္အစတြင္ သင္ၾကားသည့္ ဥပစာတန္းတြင္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးရိွ နည္းပညာ
တကၠသိုလ္ အားလံုး တစ္ေျပးညီ သတ္မွတ္ျပဌာန္းေစရပါမည္။
- (၂) B.Tech စာသင္ႏွစ္တြင္ သင္ၾကားသည့္ သင္ရိုးမ်ားကို နည္းပညာတကၠသိုလ္ (ဗဟို) ပညာေရး
မူဝါဒ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေရး ေကာင္စီမွ ခ်မွတ္သည့္ စည္းမ်ဥ္း မူဝါဒမ်ားႏွင့္အညီ တကၠသိုလ္တိုင္း
အား လြတ္လပ္စြာ ျပဌာန္းခြင့္ေပးအပ္ထားရပါမည္။
- (နည္းပညာတကၠသိုလ္ (ဗဟို) ပညာေရးမူဝါဒ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေရး ေကာင္စီ အေၾကာင္းကို သက္ဆိုင္ရာ
အခန္းတြင္ တင္ျပထားပါသည္။)
- (၃) သင္ရိုးအေပၚ အေျချပဳထားေသာ စာေမးပြဲစနစ္အား သင့္ေတာ္ေသာ စနစ္တစ္ခုျဖင့္ အစားထိုး
က်င့္သံုးရပါမည္။
- (သင္ရိုးညႊန္းတမ္းႏွင့္ ကိုက္ညီသည့္ စာေမးပြဲစနစ္အား စာေမးပြဲစနစ္မ်ား ျပဳျပင္ျခင္း အခန္းတြင္ တင္ျပထား
ပါသည္။)
- (၄) အထူးျပဳဘာသာရပ္မ်ားကို တိက်စြာသတ္မွတ္ျပဌာန္းေပး၍ Minor ဘာသာရပ္မ်ားကို
မိမိစိတ္ၾကိဳက္ သင္ၾကားပိုင္ခြင့္ ေပးရပါမည္။
- (၅) နည္းပညာဘာသာရပ္မ်ားျဖစ္သည့္အတြက္ သင္ရိုးဗဟိုျပဳစနစ္ကို ဖယ္ခြာ၍ လက္ေတြ႕သင္ၾကား
မႈကို ပိုမိုျဖည့္တင္းရပါမည္။
သင္ရိုးညႊန္းတမ္းႏွင့္ ပက္သက္၍ အဓိက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရမည့္ အရာမွာ အထူးျပဳဘာသာရပ္မ်ားကို
သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာရပ္နယ္ပယ္အလိုက္ ကၽြမ္းက်င္ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား ပူးေပါင္း၍ လြတ္လပ္စြာ
သင္ရိုးျပဌာန္းခြင့္ ေပးအပ္ရန္ပင္ျဖစ္သည္။

17. 17
၄။ သင္ၾကားေရးနည္းစနစ္မ်ား
ယခု နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ားတြင္ သမာရိုးက်နည္းအတိုင္း သင္ၾကားမႈပံုစံမ်ားရိွသည္။ စာသင္ႏွစ္အလိုက္
သင္ရိုးအတိုင္းသင္ၾကားသည္။ စာေမးပြဲကို အလြတ္က်က္မွတ္ေျဖဆို၊ တြက္ခ်က္သည့္ ပံုစံျဖင့္ ေမးျမန္းသည္။
စာေမးပြဲေျဖဆိုရာတြင္ Open Book နည္းအတိုင္း ေျဖဆိုရမႈ မရိွဟုပင္ ဆိုႏုိင္သည္။
စာေမးပြဲေမးခြန္းမ်ားသည္ အဂၤလိပ္စာမွအပ အျခားေသာ Major, Minor ဘာသာရပ္တိုင္းလိုလိုသည္ Multiple
Choice မပါ၊ ကြက္လပ္ျဖည့္ မပါ၊ ေမးခြန္းအားလံုးသည္ အပိတ္ေမးခြန္းမ်ားျဖင့္ ဤသည္မလြဲေျဖဆိုရသည့္
ပံုစံမ်ားျဖစ္ေနသည္။ အမွတ္ေပးပံုမ်ားသည္လည္း စာတမ္းေရးသားျခင္း (Paper)၊ လူေတြ႕စစ္ေဆးျခင္း (Viver)
ႏွင့္ လက္ေတြ႕ေလ့က်င့္ျခင္း (Practical) မ်ားတြင္ ေပါင္းစပ္ အမွတ္ေပးျခင္း မဟုတ္ဘဲ စာေမးပြဲရမွတ္
အေပၚတြင္သာ ေအာင္ျမင္၊ က်ရံႈးသတ္မွတ္ျခင္းသည္ စာေမးပြဲတို႔၏ စံႏွင့္ အံလြဲေနသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။
ဆိုလိုရင္းမွာ ေအာင္ျမင္၊ က်ရံႈးသတ္မွတ္ျခင္းကို စာေမးပြဲ ရလဒ္မွ ရမွတ္အေပၚတြင္ မူတည္၍ ဆံုးျဖတ္ေနျခင္း
သည္ အလြန္မွားယြင္းသည္။ အင္ဂ်င္နီယာဘာသာရပ္မ်ား၊ နည္းပညာဘာသာရပ္မ်ားျဖစ္သည့္အတြက္
လက္ေတြ႕ႏွင့္ ကင္းကြာေနျခင္းသည္လည္း ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား အရည္အေသြးနိမ့္ပါးျခင္း၏
အေၾကာင္းတရားမ်ားျဖစ္သည္ဟု ဆိုႏုိင္သည္။ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ အသိပညာ အရည္အေသြး ေကာင္းမြန္လာ
ေစရန္ သင္ၾကားနည္းစနစ္မ်ားကို အားလံုးလိုလို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္ လိုအပ္သည္။ အားလံုး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္
လိုအပ္သည္ဟု ဆိုျခင္းတြင္ အလြန္ခက္ခဲသည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း တကယ္တမ္းတြင္ ဤသို႔ မဟုတ္ေခ်။
အလြယ္ကူဆံုးလည္း မဟုတ္သကဲ့သို႔ အခက္ခဲဆံုးလည္း မဟုတ္သည့္ အထဲတြင္ သင္ၾကားေရးပံုစံမ်ား ျပဳျပင္
ေျပာင္းလဲျခင္း ပါဝင္သည္။
သင္ၾကားေရးပံုစံမ်ား ေျပာင္းလဲျခင္းတြင္ အပိုင္း ( ၄ ) ပိုင္းရိွသည္။
- (၁) ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေျပာင္းလဲျခင္း
- (၂) အခ်ိန္ ေျပာင္းလဲျခင္း
- (၃) သင္ၾကားနည္းစနစ္ ေျပာင္းလဲျခင္း ႏွင့္
- (၄) စာေမးပြဲစစ္ေဆးသည့္ပံုစံ (တနည္း) အမွတ္ေပးစနစ္ ေျပာင္းလဲျခင္း တို႔ပင္ျဖစ္သည္။
၄.၁။ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေျပာင္းလဲျခင္း
သင္ၾကားနည္းစနစ္တြင္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေျပာင္းလဲျခင္းသည္ အေရးၾကီးသည္။ နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ား၏
ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာသင္ၾကားမႈပံုစံကို ေျပာင္းလဲရမည့္ အပိုင္း (၂) ပိုင္းရိွသည္။ အဆိုပါ အပိုင္း (၂) ပိုင္းမွာ -
o ဆရာမ်ားထံသို႔ ေက်ာင္းသားမ်ား လာေရာက္သင္ၾကားျခင္း ႏွင့္

18. 18
o Power Point, Animation မ်ားသင္ၾကားျခင္း စသည့္ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ျဖစ္ပါသည္။
ယခုပံုစံသည္ ေက်ာင္းသားမ်ားရိွရာ အခန္းသို႔ ဆရာမ်ားလာေရာက္သင္ၾကားသည့္ ပံုစံျဖစ္သည္။ ဆရာမ်ားထံ
သို႔ေက်ာင္းသားမ်ား လာေရာက္သင္ၾကားသည့္ ပံုစံကို ေျပာင္းလဲျခင္းျဖင့္ သိသာေသာ အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားစြာ
ရိွသည္။ သင္ၾကားေရးဆရာမ်ား အေနျဖင့္ မိမိတာဝန္ရိွရာ ပရဝုဏ္ စာသင္ခန္းကို မိမိတို႔ ပိုင္ဆိုင္သည့္သဖြယ္
ခံစားရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိႏွင့္ မသက္ဆိုင္ဟူေသာ မ်က္ႏွာလႊဲခဲပစ္၊ တာဝန္ေက်ရံု သင္ၾကားသည့္ သေဘာ
ကို ေလ်ာ့ပါးေစသည္။ မိမိစာသင္ခန္းကို မိမိ တိုးတက္ေအာင္ တစ္ဦးခ်င္း ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္သည့္
အေျခအေနမ်ား ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္သည္။ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္မ်ားကို အနည္းငယ္ေျဖေလ်ာ့ေပးျခင္းျဖင့္ အတန္း
တက္မႈမ်ား လြတ္လပ္စြာ တက္ေရာက္ခြင့္ေပးလွ်င္ ဆရာတစ္ဦးခ်င္းစီ၏ အရည္အေသြးမ်ား ေပၚေပါက္လာ
မည္ျဖစ္သည္။ ဤစနစ္သည္ ဆရာမ်ားကို ယွဥ္ျပိဳင္မႈရိွေစေအာင္ လုပ္သည့္ နည္းျဖစ္သည္။
ထိုသို႔ လုပ္ေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ မိမိတို႔ တင္ျပမထားေသာ ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားလည္း မ်ားစြာ ရိွ
ေနအံုးမည္ျဖစ္ပါသည္။
ဆရာႏွစ္ေယာက္၊ စာသင္ခန္းတစ္ခန္း၊ ကြန္ပ်ဴတာ ပရိုဂ်က္တာ တစ္စံု စနစ္ဟု ဆိုႏိုင္လွ်င္ရပါသည္။
အင္ဂ်င္နီယာေလာင္းလ်ာမ်ားကို စာသင္ၾကားေပးေနသည့္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားအေနျဖင့္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ
ကၽြမ္းက်င္မႈ၊ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေပးျခင္းသည္ လြန္ကဲသည္ဟု မထင္သင့္ေခ်။ လြန္ကဲသည္လည္း မဟုတ္
ေခ်။ ကမာၻကို နည္းပညာျဖင့္ ရင္ေဘာင္တန္းခ်င္သည့္ ဆႏၵရိွေသာ မည္သည့္ ႏိုင္ငံတြင္မဆို အထက္ပါ တင္ျပ
သည့္ အေနအထားသည္ အနည္းဆံုး၊ အနိမ့္ဆံုး ရိွသင့္သည္ဟု ယူဆပါသည္။
ယခုအေျခအေနတြင္ နည္းပညာတကၠသိုလ္တြင္ သင္ၾကားေနသည့္ နည္းျပအဆင့္ရိွ ဆရာ၊ ဆရာမ ေတာ္ေတာ္
မ်ားမ်ားသည္ ကြန္ပ်ဴတာႏွင့္ အင္တာနက္ကို ကၽြမ္းက်င္စြာအသံုးမျပဳတတ္ေသးေသာ ဆရာ၊ ဆရာမ မ်ားစြာရိွ
ေနသည္ကို သိသင့္ပါသည္။ အရိွပကတိကို ပယ္ရွားရန္ မသင့္ေခ်။
အခ်ဳိ႕ေသာ သင္ၾကားမႈမ်ားတြင္ လက္ေတြ႕ေခၚယူျပသရန္လည္း မလြယ္ကူ၊ စာျဖင့္ ရွင္းျပေနလွ်င္လည္း
ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ သေဘာမေပါက္ႏုိင္ျဖစ္ရသည့္ သင္ခန္းစာမ်ဳိးတြင္ အင္တာနက္ ဝက္ဆိုဒ္မ်ားမွ ရွာေဖြ၍
Animation မ်ား၊ ဓာတ္ပံုမ်ားျဖင့္ သင္ၾကားလွ်င္ သင္ၾကားမႈသည္ ထိေရာက္ေအာင္ျမင္ႏုိင္မည္ျဖစ္ပါသည္။
၄.၂။ အခ်ိန္ ေျပာင္းလဲျခင္း
အခ်ိန္ေျပာင္းလဲျခင္းသည္ အလြန္အေရးၾကီးသည္။ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားသည္ တကၠသိုလ္မွ သင္ၾကား
သည့္ ဘာသာရပ္မ်ားကို မနက္ ၈ နာရီ ခြဲမွ ညေန ၃ နာရီခြဲ ၄ နာရီအထိ သင္ၾကားျခင္းသည္ လက္ေတြ႕တြင္
အသံုးမဝင္ေခ်။ အလုပ္ျဖစ္ေနသည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း ထိေရာက္မႈမရိွ။ Efficiency မျဖစ္။ Effective မျဖစ္
ဟု ဆိုႏိုင္သည္။

19. 19
ေက်ာင္းသား ဦးေရ မ်ားျပားျခင္းႏွင့္ စာသင္ၾကားခ်ိန္မ်ားျပားျခင္းသည္ တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခု ဆက္စပ္ေနသည္။
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလိုက္လွ်င္ ေက်ာင္းသား ဦးေရကို ေလ်ာ့ခ် စရာ မလိုဘဲ ထိေရာက္စြာ သင္ၾကားႏိုင္ေသာ
သင္ၾကားမႈ ပံုစံမ်ား ျဖစ္ႏုိင္သည္။
စာသင္ၾကားမႈတြင္ စာသင္ခန္းတစ္ခန္းလွ်င္ ေက်ာင္းသားဦးေရ ၃၀ မွ ၄၀ အတြင္းသာ ရိွသင့္သည္။
အလြန္႕အလြန္ဆံုး ၅၀ ဦးေရ လံုးဝ မေက်ာ္သင့္ေခ်။ ပညာသင္ၾကားမႈတြင္ လံုေလာက္စြာ တက္ေျမာက္မႈ မရိွ
ျခင္းသည္ စာသင္ခန္းအတြင္း ေက်ာင္းသားဦးေရႏွင့္လည္း သက္ဆိုင္ေနသည္။ စာသင္ၾကားေနစဥ္ စာသင္ခန္း
အတြင္း ေက်ာင္းသားဦးေရ မ်ားျပားျခင္းေၾကာင္း ပညာတတ္ေျမာက္မႈ က်ဆင္းေနရသည္။
ေနာက္တစ္ခ်က္ရိွေသးသည္။ မနက္မွ ညေနအထိ စာသင္ၾကားျခင္းေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ အာရံုစိုက္မႈ
သည္ မ်ားစြာ က်ဆင္းသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ား စာသင္ၾကားမႈ အခ်ိန္ၾကာျမင့္ျခင္း၊ ရွည္လ်ားျခင္း ေၾကာင့္လည္း
ပညာသင္ၾကားမႈတြင္ လံုေလာက္စြာ တက္ေျမာက္မႈ မရိွျခင္းျဖစ္သည္။
ေက်ာင္းသားမ်ားကို တစ္ေန႕လွ်င္ စာသင္ခ်ိန္ ၄ နာရီထက္ မပိုသင့္။ ရက္သတၱပတ္ ၁ ပတ္တြင္ ၅ ရက္ စာသင္
ၾကားခ်ိန္ေပးလွ်င္ သင့္ေတာ္သည္။ မနက္ပိုင္း စာသင္ခ်ိန္ႏွင့္ ေန႔လည္ပိုင္း စာသင္ခ်ိန္ကို ခြဲျခားရန္လိုသည္။
စာသင္ခန္းတစ္ခန္းလွ်င္ ဆရာ ႏွစ္ဦး တာဝန္ေပးထားျခင္းအားျဖင့္ စာသင္ခ်ိန္ ခြဲေဝယူ၍ စာသင္ေပးႏိုင္မည္
ျဖစ္ပါသည္။
အခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္ စာသင္ခ်ိန္အား တစ္ရက္လွ်င္ ၄ နာရီသာ သင္ၾကားေပးသင့္သည္။ အျခားေသာ အခ်ိန္မ်ား
တြင္ စာဖတ္ေလ့က်င့္ခန္းမ်ားကို ေပး၍ သင္ၾကားေစသင့္သည္။
၄.၃။ သင္ၾကားနည္းစနစ္မ်ား ေျပာင္းလဲျခင္း
သင္ၾကားနည္းစနစ္ မ်ားစြာရိွသည္။ မည္ကဲ့သို႔ သင္ၾကားရမည္ဟူသည့္ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈကဲေသာ သင္ၾကားမႈ
အမိန္႔မ်ား ထုတ္ျပန္၍ သင္ၾကားျခငး္ကို အထူးေရွာင္ၾကဥ္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။ သင္ၾကားရန္ သင့္ေတာ္သည့္
စာသင္ၾကားမႈ နည္းမ်ားကို ဆရာဆရာမမ်ား၊ နည္းျပအဆင့္မွသည္ ကထိက အဆင့္အထိ ေကာင္းစြာ ယဥ္ပါး
ေနေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးရန္ လိုအပ္သည္။
သင္ၾကားနည္း စနစ္အမ်ဳိးမ်ဳိးရိွသည္။ ၎တို႔မွာ -
- Lecture ပံုစံသင္ၾကားမႈမ်ား
- ေဆြးေႏြးသည့္ပံုစံ သင္ၾကားမႈမ်ား
- Free Talk ပံုစံသင္ၾကားမႈမ်ား
- လက္ေတြ႕သင္ၾကားမႈ မ်ား
- ေက်ာင္းသားမ်ားကို Presentation ေပးေစသည့္ သင္ၾကားမႈမ်ား