Rota 4 do Proxecto " Coñecer a costa de Ribadeo" dentro do Plan Proxecta, dende a praia de Xuncos ás Catedrais. Participa o alumnado de 6º curso do CEIP Gregorio Sanz en Ribadeo. Curso 2012-2013.
O concello do Rosal está situado entre o mar aberto e o Miño, cun pequeno tramo de costa. Aséntase en case toda a súa extensión no val do Tamuxe pero unha pequena parte sube o Torroso e baixa ao mar, no que ten unha fronte de algo máis de 2 km de costa no arco Miniano-duriense, na liña case recta que vai do cabo Silleiro á desembocadura do Miño, un litoral rochoso, exposto, sen apenas abrigos, que se estende entre a desembocadura do rego do Soutiño e a punta do Porto da Escuma.
A pesar da súa escasa lonxitude contén elementos de interese paisaxístico e ecolóxico.
O concello de Pontedeume está situado na banda sur da ría de Ares e unha pequena parte na de Betanzos. A costa esténdese desde a desembocadura do Eume ata a praia de Andaío.
O litoral está marcado por un relevo que, a non ser na vila e no esteiro, logo acada os 50 m de altitude e está moi próximo ou por enriba dos 20 m en case toda a liña de costa.
Litoral do concello de Ortigueira, na ría de Ortigueira. Protexido nos LICs/ZECs "Estaca de Bares" e "Ortigueira-Mera", na ZEPA "Ortigueira-O Ladrido" e como Lugar de Importancia Internacional.
O concello de Oia está situado na costa atlántica do suroeste de Galiza. O litoral inclúese no chamado Arco Miniano-duriense, que abrangue desde o Cabo Silleiro ata a desembocadura do Miño. É unha costa rectilínea, con dirección norte-sur, rochosa, baixa e exposta, sen apenas abrigos, na que se aprecia unha ampla rasa de abrasión antigamente mergullada no mar.
Toda a zona é unha importante área de pesca e marisqueo.
O concello de Oleiros ten unha liña litoral de case 40 km. Unha parte na ría do Burgo, outra na ría da Coruña, unha terceira mirando ao mar aberto e outra na boca da ría de Betanzos. Parte está protexida no LIC/ZEC e Monumento Natural “Costa de Dexo e Seixo Branco”
Rota 4 do Proxecto " Coñecer a costa de Ribadeo" dentro do Plan Proxecta, dende a praia de Xuncos ás Catedrais. Participa o alumnado de 6º curso do CEIP Gregorio Sanz en Ribadeo. Curso 2012-2013.
O concello do Rosal está situado entre o mar aberto e o Miño, cun pequeno tramo de costa. Aséntase en case toda a súa extensión no val do Tamuxe pero unha pequena parte sube o Torroso e baixa ao mar, no que ten unha fronte de algo máis de 2 km de costa no arco Miniano-duriense, na liña case recta que vai do cabo Silleiro á desembocadura do Miño, un litoral rochoso, exposto, sen apenas abrigos, que se estende entre a desembocadura do rego do Soutiño e a punta do Porto da Escuma.
A pesar da súa escasa lonxitude contén elementos de interese paisaxístico e ecolóxico.
O concello de Pontedeume está situado na banda sur da ría de Ares e unha pequena parte na de Betanzos. A costa esténdese desde a desembocadura do Eume ata a praia de Andaío.
O litoral está marcado por un relevo que, a non ser na vila e no esteiro, logo acada os 50 m de altitude e está moi próximo ou por enriba dos 20 m en case toda a liña de costa.
Litoral do concello de Ortigueira, na ría de Ortigueira. Protexido nos LICs/ZECs "Estaca de Bares" e "Ortigueira-Mera", na ZEPA "Ortigueira-O Ladrido" e como Lugar de Importancia Internacional.
O concello de Oia está situado na costa atlántica do suroeste de Galiza. O litoral inclúese no chamado Arco Miniano-duriense, que abrangue desde o Cabo Silleiro ata a desembocadura do Miño. É unha costa rectilínea, con dirección norte-sur, rochosa, baixa e exposta, sen apenas abrigos, na que se aprecia unha ampla rasa de abrasión antigamente mergullada no mar.
Toda a zona é unha importante área de pesca e marisqueo.
O concello de Oleiros ten unha liña litoral de case 40 km. Unha parte na ría do Burgo, outra na ría da Coruña, unha terceira mirando ao mar aberto e outra na boca da ría de Betanzos. Parte está protexida no LIC/ZEC e Monumento Natural “Costa de Dexo e Seixo Branco”
O concello da Guarda está situado no extremo SO de Galiza, cunha parte na costa do Arco Miniano-Duriense, cara ao mar aberto e outra no esteiro do río Miño, con Portugal na outra banda.
A costa atlántica da Guarda é rectilínea, rochosa, exposta, con dous seos na parte central que acollen a localidade e os únicos areais costeiros da contorna. A ribeira do Miño, entre a desembocadura e a Pasaxe, é unha costa baixa e areosa na que os areais perden extensión e amplitude canto máis se adentran no esteiro.
Toda a zona é unha importante área de pesca e marisqueo . Ademais dos valores naturais A Guarda conta cun importante patrimonio histórico e etnográfico.
Un tramo de costa dun enorme interese paisaxístico, xeolóxico e biolóxico, entre a Costa Ártabra e a ría de Cedeira.
Protexido no LIC/ZEC “Costa Ártabra” e como Lugar de Interese Xeolóxico Internacional “Cabo Ortegal”.
A ría de Cedeira ábrese entre as puntas Ardillosa e Chirlateira.
Unha costa dun enorme interese paisaxístico, xeolóxico e biolóxico protexida no LIC/ZEC “Costa Ártabra”, no Lugar de Interese Xeolóxico Internacional “Cabo Ortegal” e como Reserva Mariña de Interese Pesqueiro.
O concello de Fisterra ocupa un saínte de relevo irregular entre a ría de Corcubión e a Costa da Morte, onde os montes caen sobre o mar en grandes desniveis. A súa costa é moi diversa, con áreas abrigadas, no interior do seo de Fisterra, e zonas expostas, no mar aberto, con grandes tramos ocupados por cantís, illotes e baixos, e algunhas praias con bos sistemas dunares onde dominan os ventos e a ondada. É un concello de importantes valores naturais e culturais, rico en vestixios históricos e arqueolóxicos e moi ligado ás tradicións relacionadas coas rutas xacobeas. Parte do litoral está protexido no LIC/ZEC “Costa da Morte”.
Concellos: Arteixo, A Laracha Cabana de Bergantiños, Camariñas, Carballo, Cee, Fisterra, Laxe, Malpica, Muxía, Ponteceso e Vimianzo.
O LIC Costa da Morte comprende o litoral coruñés desde Cabo Fisterra (Laxe de Corveiro) ata Arteixo (punta da Cancela), agás a maior parte da ría de Camariñas e as zonas próximas á áreas urbanas de Caión, Malpica, Corme, Laxe, Camelle e Muxía, ou o tramo comprendido entre Arou e Camelle (Camariñas). É o espazo de maior distribución territorial costeira do país.
-Lugar de importancia comunitaria (LIC), 29 de decembro de 2004.
-Zona especial de conservación (ZEC), 31 de marzo de 2014.
-Zona de Especial Protección para as Aves (ZEPA) .” Costa da Morte”, de 11.809 ha e “Costa da Morte (Norte)” de 7.962 ha.
-Correspóndese parcialmente coa IBA 004 Costa da Morte (Norte), incluida no inventario de SEO/BirdLife (1998).
-Sitio de Interese Nacional “Cabo Vilán”.
É unha ría curta e ampla, que se abre entre as puntas do Seixo Branco e Herminia, cunha separación de 4 km, e unha lonxitude total de 14 km, dos que case a metade corresponden á chamada ría do Burgo formada polo esteiro do Mero, que está separada da parte máis ancha pola frecha de Santa Cristina.
CONCELLOS: Porto do Son e Ribeira (A Coruña)
Inclúe o tramo costeiro entre a Punta do Castro (Porto do Son) e a Punta do Francés, no Cabo Corrubedo; a costa desde o comezo da praia Ladeira ata a Punta Falcoeiro e as illas da boca da ría de Arousa ata o arquipélago de Sálvora, así como as áreas mariñas próximas o e sistema dunar e húmido de Corrubedo e as lagoas de Xuño e San Pedro de Muro ou Basoñas.
É un espazo cun grande valor ecolóxico, paisaxístico e histórico-etnográfico.
A ría de Foz está situada na Rasa Cantábrica, unha chaira litoral inclinada que se estende por parte da costa entre Galiza e Cantabria,
ábrese entre as puntas dos Castelos (oeste), en Foz, e dos Prados (leste), en Barreiros. Nela desembocan o río Masma e o Centiño.
O concello da Coruña ten unha costa moi recortada e variada, parte na ría, onde se atopa o porto da cidade, e parte en mar aberto onde se suceden cantís e fermosas praias como as de Orzán e Riazor.
Abrangue a zona comprendida entre a praia do Eirón en Espasante e a Punta Almeiro en Bares, nos concellos de Mañón e Ortigueira (A Coruña).
A maioría da costa é rochosa con altos cantís entre os que se atopan algunhas praias como as de Esteiro, Sarridal e Picón.
É unha área de grande interese paisaxístico, xeolóxico e ecolóxico.
Parque Nacional Illas Atlánticas de Galizamonadela
O espazo protexido inclúe un conxunto de arquipélagos, illas e illotes situadas nas Rías Baixas: Cíes, Ons, Sálvora, Nor, Vionta, Cortegada e Malveiras e un amplo espazo mariño na súa contorna.
Ten un grande interese xeolóxico, paisaxístico, biolóxico e cultural. A maior riqueza ecolóxica do parque atópase no espazo marítimo e nas colonias de aves acuáticas.
Téñense identificado 200 especies de algas que serven de soporte a unha rica comunidade de invertebrados. Esta zona é ademais un importante punto de cría de peixes e mariscos e visitada habitualmente por por golfiños, baleas e tartarugas mariñas.
CONCELLOS: Vigo, Bueu, Vilagarcía de Arousa (Pontevedra) e Ribeira (A Coruña).
Litoral do concello de Cariño, entre os cantís da serra da Capelada e a ría de Ortigueira. Protexido nos LICs/ZECs "Cabo Ortegal" e "Ortigueira-Mera", na ZEPA "Ortigueira-O Ladrido" e como Lugar de Importancia Internacional.
RESISTENCIA_ROSA ANEIROS_CONTAS DE INSTAGRAM DAS PERSONAXES DA NOVELARemoeaLinguaLinguaGa
El documento trata sobre la resistencia. Sin embargo, no contiene ningún contenido sustancial, solo el título "RESISTENCIA" y el nombre de la autora, Rosa Aneiros. El documento termina abruptamente con "FIN!!" y el nombre de la persona que lo recibió, Noa González Uzal 1Bac B, sin ofrecer ninguna información relevante sobre el tema de la resistencia.
1. O FARO DE FISTERRA
Lucía Yu Lorenzo Castañeda 2º E
O Faro de Fisterra está situado na Península de Fisterra. En Galicia, na
provincia da Coruña. Pertence á comarca de Fisterra, na Costa da Morte.
Ao norte limita con Cee. É o faro máis importante da Costa da Morte.
O nome deste lugar provén do latín finis terrae. De aí o seu nome,
fin da terra. O faro foi construído no ano 1853. Mide 17 metros de alto.
Tamén se lle engadiu unha sirena, chamada “Vaca de Fisterra”, para os
días con moita néboa. Pola noite, a súa luz pode iluminar unhas 50 millas
marítimas.
Faro de Fisterra Bota do peregrino
2. Unha cousa moi bonita deste lugar é a paisaxe, mellor aínda cando
se produce o solpor.
Ten relación co Camiño de Santiago. Pois cando chegas á Catedral
de Santiago, curas todos os teus pecados, pero para rematar o camiño, tes
que ir ata Fisterra. Alí podes conseguir a Fisterrana, que é un diploma.
Xa que está na costa, destacan as praias como: a de Langosteira
(2km de lonxitude), a de Sardiñeiro (unha das máis frías pero ten augas
cristalinas), a do Rostro (case 2km) ou a de Talón (máis ben é unha
enseada). Eu estiven en tres destas praias e son preciosas.
Ten unha fauna similar á do resto da Península Ibérica. Poderíamos
destacar a gran variedade de aves relacionadas coa costa (gaivota,
cormorán, vencello, etc).
A flora está formada por:
Agricultura e prados artificiais (38%)
Piñierais (bosques de piñeiros) (30%)
Vexetación de incendios (14%)
Outras especies (bosque) (12%)
Zonas artificiais (4%)
Montes sen vexetación (3%)
Praia de Sardiñeiro
Eu xa coñezo este lugar, estiven alí o ano pasado. Fun a Fisterra xa
varias veces, pero a ver o faro tan só fun unha vez. É moi bonito.
Fun pola tarde, cos meus pais e o meu irmán. Ese día vimos moitos
peregrinos que ían alí ver o solpor, igual ca nós. Chamoume a atención
que nas rochas que rodeaban o faro había unhas cabras que se acercaban
á xente tranquilamente. No verán visitamos varias cidades da Costa da
Morte, por exemplo: Cee, Corcubión, Muxía, Sardiñeiro, Laxe…
Os meus avós teñen unha casa en Sardiñeiro, unha vila que está
bastante preto. Imos varios días no verán, xa que durante o día podemos
ir á praia que está ao lado, sen ter que coller o coche, e pola noite imos ao
peirao para ver como pescan. Tamén coñecín novos amigos. A vida da vila
céntrase no mar, é unha zona realmente costeira.