Traballo feito por alumnado do IES Monte das Moas

1. Faro de Cabo Vilán
Daniel Varela Cacharrón (2º B)
O faro de Cabo Vilán foi construído en 1854, sinala un dos tramos
máis perigosos da Costa da Morte, pero tamén un dos máis
fermosos. O faro está situado en Camariñas, na provincia da
Coruña, é o faro eléctrico máis antigo de España. O faro foi
declarado de Interese Nacional no ano 1933 por ser un lugar
rochoso e escarpado e hoxe en día é Monumento natural.
Camariñas é unha vila mariñeira moi coñecida polos encaixes de
bolillos que está a 5 km do faro de Cabo Vilán.
Ocupa unha península con dúas caras, unha mirando para o
océano Atlántico e a outra cara as augas da ría que comparte co
concello de Muxía. O topónimo de Camariñas procede da planta
arbustiva caramiña ou camariña.
Cunha economía baseada na pesca, no marisqueo, na captura de
percebes, conta cunha das conserveiras de maior tradición da
Costa da Morte, Grupo Cerdeimar, e empresas de preparación e de
elaboración de polbo, algas e mariscos.
A pedra dos namorados simboliza a dúas persoas bicándose. Moita
xente pensa que son artificiais pero en verdade son totalmente
naturais.

2. A pedra dos osos é unha pedra natural tamén.
Ten forma de oso e encóntrase na ruta dos faros.
En Cabo Vilán xa había un pequeno faro de vapor funcionando
dende o ano 1854, coñecido como o faro Vello, situado nunha torre
octogonal sobre unha elevación.
A zona de Cabo Vilán conta cun dos naufraxios máis interesantes e
tráxicos da historia de Galicia, falamos do navío inglés Serpent, un
afundimento que se produciu no ano 1890 deixando sen vida a 172
mariñeiros, que aínda hoxe se encontran no Cemiterio dos
Ingleses, non moi lonxe do faro de Cabo Vilán. Outro naufraxio moi
sonado pero que afortunadamente non causou vítimas foi no ano
2014 cando unha gabarra encallou na praia de Reira, algo que
propiciou imaxes espectaculares co faro de Cabo Vilán ao fondo.
Unha das características máis salientables é que o faro servía de
vivenda para os fareiros e as súas familias. Foi o primeiro faro con
luz elétrica de España, encendendóse por primeira vez en xaneiro
de 1896 e sendo o máis potente da época Tamén é de planta
cadrada, cun patio interior e dous andares, destinado aos técnicos e
que a través dun pasadizo cuberto conecta coa torre do faro que
para subir tes que andar 250 escaleiras. Nada máis inaugurarse
comprobouse que a súa altura non era capaz de salvar a rocha
máis salientable do cabo, o que producía unha zona perigosa de
escuridade.

3. O faro de Cabo Vilán é o hábitat perfecto das aves mariñas,
algunha en grave perigo de extinción como a gaivota tridáctila ou
o arao común. Ademais deles, cormoráns, mascatos, pardelas,
carráns ou álcidos encontran en Vilán a súa casa. Moitos deles
habitan no illote coñecido como Vilán de Fóra, situado a escasos
metros de mar adentro, con 59 metros de altura. Nos días de forte
temporal o mar salta ata vinte metros sobre el.
A caramiña é unha flor que dá nome á vila, Camariñas. Estes
ambientes albergan un gran número de especies pouco comúns
nos demais territorios galegos.
Esta planta tamén é coñecida como ollo de peixe pola súa forma
característica e esférica.
Paxariños amarelos é unha flor coñecida pola súa rechamante cor
amarela.
A última fareira, Cristina Fernández Pasantes, leva 43 anos vivindo
e traballando no faro e ten outros 10 ao seu cargo, é a fareira en
activo máis veterana do país.
Nativa de Camariñas presentouse ás oposicións xunto co seu
mozo, o fillo dun fareiro, en 1972.
Confesa que “ser fareiro” é unha profesión de homes, cando ela
comezou nos anos 70, só había outra muller en España. Hoxe en
día a profesión de fareiros que viven en faros está en vías de
extinción. Na actualidade a localización por satélite cobre moitas

4. das funcións dos faros. A maioría están automatizados e o Estado
planea transformalos en hoteis e restaurantes.
É unha celebridade en Camariñas e préstase a facer de guía, tanto
no museo como polos arredores aos que se acheguen ao faro.