2. Kahirapan: Susi ng Aking Tagumpay
Si Denver ay isang batang kabilang sa mga kapuspalad. Dahil sa kahirapan,
kailangan nilang manirahan sa bundok kasama ang kaniyang tatlong nakababatang
kapatid. Sila ay nakatira sa isang kubo na ang tanging pinagmumulan ng liwanag ay
ang sinag ng araw. Wala silang mga kagamitan. Wala rin ni isang upuan. Ang tanging
mayroon lamang sila ay ang papag na nagsisilbing upuan, kainan at tulugan nilang
lahat. Gayunpaman, hindi nagging hadlang ang kahirapan upang makamit niya ang
pangarap na makapag-aral.
Isang araw, bago magpasukan, tinahak ni Denver ang limang bundok upang
sumangguni sa bayan kung paano siya makapag-aral. Sa kaniyang kagalakan na
nabigyan siya ng konsiderasyon, ipinangako niya sa kaniyang sarili na gagawin niya
ang lahat upang maiahon mula sa kahirapan ang kaniyang pamilya. Kinaya niyang
gumising nang maaaga at maglakad ng halos tatlo hanggang apat na oras upang
makarating sa paaaralan. At ginawa niya ang lahat ng kaniyang makakaya upang
makapasok siya sa lahat ng asignatura.
3. Sa mga araw na walang pasok, nagtatrabaho siya bilang tinder sa bayan at
mula sa kinikita niya ay kumukuha siya ng panggastos para sa mga
pangangailangan niya. Hindi niya iniisip at dinaramdam ang kahirapan, bagkus ay
pinanghawakan niya ang kahalagahan ng may pinag-aralan upang makamtan niya
ang tamis na tagumpay. Ang estado ng kanilang pamilya ang kaniyang naging
inspirasyon upang pahalagahan ang kaniyang pag-aaral at lahat ng paghihirap niya
ay inilaan niya sa kaniyang kinabukasan.
Upang higit na maunawaan kung ano ang pamantayan sa pagpapasiya sa
antas ng hirarkiya ng pagpapahalaga, inilarawan ito ni Max Scheler sa pamamagitan
ng limang katangian. Ito ay ang mga sumusunod:
1. Mas mataas ang antas ng pagpapahalaga kung ito ay mas tumatagal. Ito ay
maaring patunayan sa pamamagitan ng pagkukumpara sa aklat at sa pagkain.
4. 2. Mas mataas ang antas ng pagpapahalaga kung mas mahirap bawasan ang kalidad
nito.
3. Mas mataas ang antas ng pagpapahalaga kung ito at nagiging batayan o lumikha ng
iba pang mga pagpapahalaga.
4. Mas mataas ang antas ng pagpapahalaga kung mas malalim ang kasiyahang
nadarama sa pagamit nito.
5. Mas mataas ang antas ng pagpapahalaga kung hindi ito nakabatay sa nadarama ng
taong nagtataglay nito.
Gamit ang limang prinsipyong naitala sa pagtukoy at pagsukat ng antas ng
pagpapahalaga, nabuo ni Scheler ang Hirarkiya ng Pagpapahalaga. Batay sa kaniyang
sariling paglalarawan, ang hirarkiyang ito ay naaayon sa ordo amoris o order of the
heart. Ayon sa paniniwala niyang ito, ang hirarkiya ng pagpapahalaga ay ganap lamang
na mauunawaan ng tao gamit ang kaniyang puso sapagkat ang puso ay may
kakayahang magbigay ng katwiran na maaaring hindi sakop ng pag-unawa ng isip.
5. Mga Banal na Pagpapahalaga (Holy Values) – Ang mga ito ay kinakailangan ng tao sa
kaniyang pagtamo ng sariling kaganapan, at itinuturing na pinakamataas sa lahat ng
antas ng pagpapahalaga sapagkat ito ang magsisilbing daan tungo sa kabanalan at
pagiging malapit sa Diyos.
Mga Ispiritwal na Pagpapahalaga (Spiritual Values) – Binubuo ito ng mga
pagpapahalagang tungo sa kabutihang panlahat. Nahahati ang mga ito sa tatlong uri:
mga pagpapahalagang pangkagandahan o aesthetic values, pagpapahalaga sa
katarungan o value of justice, at pagpapahalaga sa ganap na pagkilala sa katotohanan o
value of full cognition of truth.
Mga Pambuhay na Pagpapahalaga ( Vital Values) – Layunin ng mga ito ang mabuting
kalagayan ng buhay ng tao o well-being.
Mga Pandamdam na Pagpapahalaga (Sensory Values) – Ang mga ito ay nagdudulot ng
kasiyahan sa pandamdam ng tao, at itinuturing na pinakamababa sa lahat ng antas ng
pagpapahalaga. Kabilang dito ang pagpapahalaga sa mga pangunahing
pangangailangan ng tao gaya ng pagkain, tubig, damit at tirahan.
