Power point interesante sobre distintos ecosistemas galegos tanto naturais como antrópicoscon magníficas fotografías e debuxos feito por Adela Leiro e Mon Daporta
Power point interesante sobre distintos ecosistemas galegos tanto naturais como antrópicoscon magníficas fotografías e debuxos feito por Adela Leiro e Mon Daporta
O concello de Vimianzo está situado, na súa maior parte, no núcleo do Val de Soneira -o val do río Grande-. Conta con dous pequenos tramos de litoral, na costa ao mar aberto e no interior da Ría de Camariñas. Está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
A ría de Corme e Laxe está situada na Costa da Morte. Ábrese entre as puntas do Roncudo (ao norte) e Laxe (ao sur), na saída ao mar do río Anllóns. Nesta ría pódense distinguir dúas áreas diferenciadas: o interior, formado polo esteiro do Anllóns, protexido da forza do mar por unha barra de area de 2 km; e o resto do espazo, máis aberto, rochoso e recortado con algunhas zonas abrigadas nas que hai praias. As vilas máis importantes son Corme, Ponteceso e Laxe. Está protexida no LIC/ZEC “Río Anllóns” e “Costa da Morte” e na ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de Ponteceso está situado na marxe dereita da ría de Corme e Laxe e na costa de mar aberto, entre as puntas do Roncudo e Queimada. Os principais núcleos de poboación son Ponteceso e Corme. Acolle áreas de grande valor paisaxístico e biolóxico asociados ás costas e ao río. Está protexida nos LICs/ZECs “Costa da Morte” e “Río Anllóns” e na ZEPA “Espazo Mariño da Costa da Morte”.
O concello de Laxe está situado no corazón da Costa da Morte, entre a ría de Corme e Laxe e o litoral de mar aberto. Ten unha costa moi diversa na que se alternan grandes areais e marismas, ría, enseadas, cabos, illotes, furnas... con tramos expostos e protexidos, zonas baixas e elevados cantís. É dun grande interese paisaxístico, xeolóxico e biolóxico. Está protexida no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte” e na Paisaxe Protexida “Penedos de Traba e Pasarela”.
O concello de Camariñas está situado no centro da Costa da Morte. Ten unha parte de costa moi exposta polo norte e o oeste e outra parte protexida, dentro da ría, polo sur. Acolle importantes áreas de interese paisaxístico, xeolóxico, ecolóxico e cultural. Está protexida no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”,no Sitio Natural de Interese Nacional “Cabo Vilán” e no Lugar de Interese Xeolóxico “Praia do Trece”.
CABANA DE BERGANTIÑOS está situado no fondo e na banda sur da ría de Corme e Laxe, onde ten un amplo tramo de litoral, en parte protexido nos LICs/ZECs “Río Anllóns” e “Costa da Morte”.
O concello de Malpica de Bergantiños forma parte do tramo de litoral coñecido como Costa da Morte, unha sucesión de cantís abruptos entre os que se atopan algunhas praias e que inclúe as illas Sisargas.
Acolle importantes valores naturais e culturais. Parte do litoral está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de Carballo forma da parte da Costa da Morte, unha costa exposta aberta ao océano e moi diversa, na que se alternan grandes areais e marismas, enseadas cabos, illas... con zonas baixas e elevados cantís. Parte do litoral está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de Arteixo atópase na fachada atlántica, no comezo do tramo de costa coñecido como “A Costa da Morte”. Nos seus 19 km de costa atópanse cantís de distintas alturas, esteiros, coídos e extensos areais. É unha costa dun grande valor ecolóxico, paisaxístico e xeolóxico, cunha importante actividade industrial e turística. Unha parte está protexida no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de A Laracha ten unha única parroquia que da ao mar, Caión. Está situada na Costa da Morte e ten un litoral que alterna cantís e areais de grande valor paisaxístico e biolóxico.
A costa comprendida entre a Punta de Mera e Torella é un espazo de mar aberto que separa as rías da Coruña e Betanzos-Ares. Un espazo de enormes valores paisaxísticos e ecolóxicos.
É unha ría curta e ampla, que se abre entre as puntas do Seixo Branco e Herminia, cunha separación de 4 km, e unha lonxitude total de 14 km, dos que case a metade corresponden á chamada ría do Burgo formada polo esteiro do Mero, que está separada da parte máis ancha pola frecha de Santa Cristina.
O concello de Oleiros ten unha liña litoral de case 40 km. Unha parte na ría do Burgo, outra na ría da Coruña, unha terceira mirando ao mar aberto e outra na boca da ría de Betanzos. Parte está protexida no LIC/ZEC e Monumento Natural “Costa de Dexo e Seixo Branco”
O concello da Coruña ten unha costa moi recortada e variada, parte na ría, onde se atopa o porto da cidade, e parte en mar aberto onde se suceden cantís e fermosas praias como as de Orzán e Riazor.
3. Árbore de ata 12 m que moitas veces non pasa
de arbusto. Ten a copa moi ampla e esférica.
É orixinaria da rexión mediterránea.
4. Toro forte coa tona case
negra, áspera, fendida en
placas cadradas pequenas.
5. FOLLAS
Persistentes, simples, elípticas,
de ata 7,5 cm de lonxitude e 5
cm de ancho, duras, coa beira
lisa ou con algúns dentes
pequenos, co dereito de cor
verde-gris brillante e o envés
máis craro e veludo.
Bugallos sobre follas de aciñeira
6. FLORES
Unisexuais, as masculinas forman amentos
colgantes e as femininas nacen en pequenos
grupos cun rabo curto.
Florece de abril a maio. Polinízase polo vento.
♂
♀
7. FROITOS
Landras de 1,5 a 3,5 cm de lonxitude e
de 1 a 2 cm de grosor. Están cubertas
por unha cúpula de ata 1/3 da súa
lonxitude.
Maduran entre outubro e novembro.
9. USOS:
Foi moi empregada como combustible e para
facer carbón para as ferrerías.
A tona úsase como astrinxente. As landras
para alimentar aos porcos.
10. Os aciñeirais galegos son formacións de
pouca extensión pero de gran interexe
ecolóxico.
Atópanse nos vales do Sil, do Limia e do
Támega e asociados ás rochas calcárias
en Cruzul (Becerreá) e no Courel.
Parque Natural Enciña da Lastra (Rubiá)
11. Aciñeiral de Cruzul. (Becerreá-Lugo).
O máis septentrional de Galiza e da
Península Ibérica. Está asentado sobre
un banco de rochas calcarías con
fortes pendentes que proporcionan un
ambiente seco.
Está protexido como LIC.
12. Aciñeira de Cobas (Rubiá-Ourense). É a
máis grande e máis antiga de Galiza, con
perto de 400 anos.
Mide 17,50 m de alto e 6 m de perímetro.
Segundo unha lenda local debaixo da pedra
que está na base do toro hai enterrado un
tesouro do tempo dos mouros.
13. ¿Qué fas eiquí, forasteira,
medo distas tenras baias
témeras contigo á veira?
Recolle túas sete saias
e volta prá parameira,
medo distas doces baias.
Eduardo Blanco Amor
“Poemas Galegos”
Enciños gachos de Cido
i as da Veiga de Lago!
Ise enciño
deu a madeira dos mangos
das fouces que o chapodaron.
Uxío Novoneira “Os Eidos”, 1981
14. Javier Hermoso De Mendoza
Aciñeira Tres Patas de
Mendaza (La Laguna, Navarra)
Cunha idade estimada de 1.200
anos.
-15,50 m de altura e 7,70 m de
perímetro.
AS ACIÑEIRAS
MÁIS GRANDES
E VELLAS
15. “La Terrona”, en Zarza de Montánchez (Cáceres)
-16 metros de altura, 7,75 m de perímetro e uns 800 anos.
16. Azinheira da Herdade do Monte Barbeiro
(entre Castro Verde e Mértola, Portugal).
