Tradución ao galego dunha presentación do prof. Tomás Pérez Molina, onde nos achega ao contexto histórico en que se desenvolveu a arte barroca (ss. XVII e principios do s. XVIII)
Tradución ao galego dunha presentación feita polo profesor Alfredo Rivero Rodríguez (no blog Historiarte), relativa ás características xerais da arte grega
Tradución ao galego dunha presentación do prof. Tomás Pérez, onde se nos achega as principais características da pintura barroca, en concreto do tenebrismo, a través da obra de Caravaggio
Tradución ao galego dunha presentación feita polo profesor Alfredo Rivero Rodríguez (no blog Historiarte), relativa ás características xerais da arte grega
Tradución ao galego dunha presentación do prof. Tomás Pérez, onde se nos achega as principais características da pintura barroca, en concreto do tenebrismo, a través da obra de Caravaggio
El documento resume las etapas y evolución estilística de Diego Velázquez, el pintor barroco español, dividiendo su carrera en tres periodos: la etapa de formación en Sevilla, la etapa de madurez en la Corte realizando retratos y cuadros históricos e influenciado por el viaje a Italia, y un segundo viaje a Italia donde perfecciona su técnica y pinta obras maestras como el retrato de Inocencio X y La Venus del Espejo.
Elaborada a partir de la presentación de Tomás Pérez Molina (www.slideshare.net/tomperez).
Las fuentes de los recursos utilizados figuran en la última diapositiva.
El documento proporciona información sobre el movimiento artístico del cubismo, incluyendo a sus principales figuras como Pablo Picasso, Georges Braque y Juan Gris. Explica que el cubismo surgió en 1907 como una nueva forma de representar la realidad a través de la descomposición geométrica de las formas y la perspectiva múltiple. El documento también describe las diferentes etapas y características del cubismo como el uso del collage.
Guía de lectura da exposición na que se dividen dúas grandes correntes artísticas que conviviron na mesma época, o "Século de Ouro Español" e o "Teatro Isabelino". Dentro destas escollemos a tres grandes figuras, que son: Miguel de Cervantes, Lope de Vega e William Shakespeare. Xenios que marcaron un antes e un despois en cada un dos ámbitos que cultivaron.
Invitámosvos a facer unha viaxe no tempo para percorrer a obra destas grandes figuras de agora e sempre.
http://bibliotecadicoruna.blogspot.com.es/
4. O termo “BARROCO” = BARRUECO Perlas deformes (portugués) Unha arte desproporcionada caprichosa e truculenta Distorsión dos valores clásicos: o movemento das formas e a libre expresión dos sentimentos Ruptura do equilibrio clásico O termo “barroco” foi usado cun sentido despectivo , para subliñar o exceso de énfase e a abundancia da ornamentación , a diferenza da racionalidade máis clara e sobria da Ilustración (s. XVIII principalmente)
6. A EUROPA DO BARROCO É UN CONTINENTE EN CRISE Trátase dun estilo complexo, froito dunha época de crise . É unha arte brillante e fantasiosa, ostentosa. Con ela exprésase o poder dos grandes monarcas , a fluínte riqueza dos Estados e a próspera situación do catolicismo
7.
8.
9. CRISE E RENOVACIÓN NA ÉPOCA DO BARROCO A experimentación e a revolución científica : Galileo, Pascal, Newton A dúbida metódica: o racionalismo cartesiano Nova sensibilidade relixiosa : reforma protestante e contrarreforma católica Consolidación das monarquías absolutas e do parlamentarismo (Guerra dos 30 anos e Paz de Westfalia) Avance e consolidación do sistema económico capitalista e da sociedade burguesa UN NOVO CONTEXTO CULTURAL, RELIXIOSO E CIENTÍFICO
10. O BARROCO: ARTE CIVIL E ARTE RELIXIOSA UNHA ARTE AO SERVIZO DA IGREXA CATÓLICA: PROPAGANDA DA FE CATÓLICA INSTRUMENTO DE PROPAGANDA E VANAGLORIA DO MONARCA E DO ESTADO ABSOLUTISTA
11.
12. O BARROCO COMA ARTE CIVIL Consolidación do Absolutismo monárquico A arte coma instrumento de propaganda e vanagloria dos monarcas O luxo e a ostentación son a evidencia da omnipotencia real As Cortes palacianas (o gusto rococó, S. XVIII) Fixación das capitais políticas dos Estados A cidade, o palacio e os edificios do goberno convértense en “Imaxe do Poder” A obediencia dos súbditos é a consecuencia da ostentación dos edificios en que se encarna o poder urbanismo escenográfico