Liefde tot de kerk, Liefdevolle trouw aan de Kerk en de paus, door Jozefmaría...Opus Dei Nederland
De worden van de heilige Jozefmaría in dit document zijn een selectie uit een bundel van vier homilieën met de titel: De liefde tot de Kerk. Het gaat over de bovennatuurlijke zending van de Kerk, het priesterschap en de trouw van de christen aan de Bruid van Christus. Het gehele werk weerspiegelt het onwankelbare geloof van de auteur in het mysterie van de Kerk en zijn grote liefde voor haar en de opvolger van Petrus. De homilieën zijn geschreven rond 1970, maar zij nu even actueel als in de zware jaren van crisis toen.
De heilige Jozefmaria Escrivá werd geboren op 9 januari 1902, in Barbastro (Spanje). Op 28 maart 1925 ontving hij de priesterwijding. Hij werd op 2 oktober 1928 door God geïnspireerd om het Opus Dei te stichten en overleed in zijn werkkamer in Rome op 26 juni 1975. Op dat moment had het Opus Dei zich verbreid over alle werelddelen en telde het ruim 60.000 leden. Op 6 oktober 2002 is Jozefmaria Escrivá in Rome door paus Johannes Paulus II heilig verklaard. Zijn lichaam rust in de prelaatskerk van Onze Lieve Vrouw van de Vrede in Rome (Viale Bruno Buozzi 75). Meer informatie over de heilige Jozefmaria op www.opusdei.org en www.escrivaworks.org.
Mgr. Angel Rodríguez Luño is hoogleraar theologie aan de Pauselijke Universiteit van het heilig Kruis. In dit essay geeft hij leerstellige richtsnoeren voor pastorale oordelen die bruikbaar kunnen zijn voor een evenwichtige lectuur van de recente Apostolische Exhortatie Amoris laetitia van paus Franciscus van 19-3-2016.
De Apostolische Exhortatie Amoris laetitia biedt de uitgangspunten voor een nieuwe en noodzakelijke impuls van het gezinspastoraat in al zijn facetten. Hoofdstuk VIII gaat over delicate situaties waarin de menselijke zwakheid in het bijzonder tot uiting komt. De aanpak die paus Franciscus voorstelt kan samengevat worden met de woorden die de titel vormen van het hoofdstuk: “Vergezellen, onderscheiden en integreren van de zwakheid”. We worden uitgenodigd om niet te snel te oordelen, houdingen van afstand nemen en buitensluiting te vermijden. We dienen de taak niet uit de weg te gaan om goed de verschillende situaties te onderscheiden en met de betrokkenen een dialoog aan te gaan die oprecht is en vol barmhartigheid. “Het gaat om een traject van begeleiding en onderscheiding die «deze gelovigen oriënteert om zich bewust te worden van hun situatie tegenover God. Het gesprek met de priester, in het inwendig rechtsbereik (forum internum), draagt bij aan de vorming van een juist oordeel over hetgeen een belemmering vormt voor een meer volledige deelname aan het leven van de Kerk en over de wijze waarop deze belemmering stapsgewijze kan worden overwonnen. Daar er geen geleidelijkheid van de wet bestaat (Vgl. Familiaris consortio, nr. 34), kan men bij de beoordeling nooit de eisen van de waarheid en van de liefde uit het oog verliezen, zoals we die aantreffen in het Evangelie en ons door de Kerk worden voorgehouden»”(paus Franciscus Amoris laetitia, nr. 300). Het kan praktisch zijn om enkele punten in herinnering te brengen waar men rekening mee moet houden opdat de oordeelsvorming geschiedt conform de leer van de Kerk, die de Paus veronderstelt en geenszins heeft willen veranderen.
Liefde tot de kerk, Liefdevolle trouw aan de Kerk en de paus, door Jozefmaría...Opus Dei Nederland
De worden van de heilige Jozefmaría in dit document zijn een selectie uit een bundel van vier homilieën met de titel: De liefde tot de Kerk. Het gaat over de bovennatuurlijke zending van de Kerk, het priesterschap en de trouw van de christen aan de Bruid van Christus. Het gehele werk weerspiegelt het onwankelbare geloof van de auteur in het mysterie van de Kerk en zijn grote liefde voor haar en de opvolger van Petrus. De homilieën zijn geschreven rond 1970, maar zij nu even actueel als in de zware jaren van crisis toen.
De heilige Jozefmaria Escrivá werd geboren op 9 januari 1902, in Barbastro (Spanje). Op 28 maart 1925 ontving hij de priesterwijding. Hij werd op 2 oktober 1928 door God geïnspireerd om het Opus Dei te stichten en overleed in zijn werkkamer in Rome op 26 juni 1975. Op dat moment had het Opus Dei zich verbreid over alle werelddelen en telde het ruim 60.000 leden. Op 6 oktober 2002 is Jozefmaria Escrivá in Rome door paus Johannes Paulus II heilig verklaard. Zijn lichaam rust in de prelaatskerk van Onze Lieve Vrouw van de Vrede in Rome (Viale Bruno Buozzi 75). Meer informatie over de heilige Jozefmaria op www.opusdei.org en www.escrivaworks.org.
Mgr. Angel Rodríguez Luño is hoogleraar theologie aan de Pauselijke Universiteit van het heilig Kruis. In dit essay geeft hij leerstellige richtsnoeren voor pastorale oordelen die bruikbaar kunnen zijn voor een evenwichtige lectuur van de recente Apostolische Exhortatie Amoris laetitia van paus Franciscus van 19-3-2016.
De Apostolische Exhortatie Amoris laetitia biedt de uitgangspunten voor een nieuwe en noodzakelijke impuls van het gezinspastoraat in al zijn facetten. Hoofdstuk VIII gaat over delicate situaties waarin de menselijke zwakheid in het bijzonder tot uiting komt. De aanpak die paus Franciscus voorstelt kan samengevat worden met de woorden die de titel vormen van het hoofdstuk: “Vergezellen, onderscheiden en integreren van de zwakheid”. We worden uitgenodigd om niet te snel te oordelen, houdingen van afstand nemen en buitensluiting te vermijden. We dienen de taak niet uit de weg te gaan om goed de verschillende situaties te onderscheiden en met de betrokkenen een dialoog aan te gaan die oprecht is en vol barmhartigheid. “Het gaat om een traject van begeleiding en onderscheiding die «deze gelovigen oriënteert om zich bewust te worden van hun situatie tegenover God. Het gesprek met de priester, in het inwendig rechtsbereik (forum internum), draagt bij aan de vorming van een juist oordeel over hetgeen een belemmering vormt voor een meer volledige deelname aan het leven van de Kerk en over de wijze waarop deze belemmering stapsgewijze kan worden overwonnen. Daar er geen geleidelijkheid van de wet bestaat (Vgl. Familiaris consortio, nr. 34), kan men bij de beoordeling nooit de eisen van de waarheid en van de liefde uit het oog verliezen, zoals we die aantreffen in het Evangelie en ons door de Kerk worden voorgehouden»”(paus Franciscus Amoris laetitia, nr. 300). Het kan praktisch zijn om enkele punten in herinnering te brengen waar men rekening mee moet houden opdat de oordeelsvorming geschiedt conform de leer van de Kerk, die de Paus veronderstelt en geenszins heeft willen veranderen.
In de apostlische exhortatie Christifideles Laici van 30-9-1988 geeft de zalige Johannes Paulus II de visie van de kerk op de gewone gelovige, de leek. Hij maakt daarbij vooral gebruik van de leer van het 2e Vatikaanse Concilie en de resultaten van de recente bisschoppensynode. Deze presentatie gaat voooral in op het eerste hoofdstuk en ook op de relatie kerk en staat.
Op 29 september 2012 publiceerde Mgr. Javier Echevarría een pastorale brief ter gelegenheid van het Jaar van het Geloof. In zijn brief schrijft hij over de noodzaak van een nieuwe evangelisatie. Ook onderstreept hij het belang van kennis en belijden van het geloof en verenigen met Christus door gebed.
Hij schrijft: We hebben allen met vreugde kennis genomen van de apostolische Brief Porta fídei waarin de paus ons het Jaar van het geloof heeft aangekondigd. Benedictus XVI heeft zich geen moeite gespaard om de fundamentele boodschap van het evangelie toegankelijk te maken in een taal die voor de mensen van de 21ste eeuw te begrijpen is. En in deze lijn heeft hij ter gelegenheid van het Tweede Vaticaans Concilie dat vijftig jaar geleden is begonnen, op 11 oktober 2011 een Jaar van het geloof afgekondigd. Dit zal aanstaande 11 oktober aanvangen en op 24 november 2013, op het hoogfeest van Christus Koning, eindigen. Het begin van dit jaar valt bovendien samen met de twintigste verjaardag van de Apostolische Constitutie Fidei depósitum, waarmee de zalige Johannes Paulus II de publicatie van de Catechismus van de Katholieke Kerk afkondigde, een catechismus die van buitengewoon belang is voor de persoonlijke vorming en voor de catechese die we voortdurend in alle kringen moeten geven.
Het Jaar van het geloof is daarmee als een nieuwe oproep aan alle kinderen van de Kerk om ons terdege bewust te zijn van ons geloof, het beter te kennen en trouw in praktijk te brengen. Het is tegelijk een oproep om ons in te zetten het geloof te verspreiden en de inhoud ervan, met het getuigenis van ons woord en ons voorbeeld, te verspreiden onder de ontelbare hoeveelheid mensen die Christus niet kennen of niet met hem omgaan.
De bijbelse beeldtaal van herders en schapen werpt een nieuw licht op he falen van ambtsdragers binnen de katholieke kerk. Het opmerkelijke hierbij is dat alle herders - van dorpspastoor tot Paus - ook tegelijk schapen zijn. Het blijkt in statistische onderoeken dat het falen van de "schapen" binnen de kerk geringer is als dat van andere vergelijkbare groepen.
Met de abdicatie van Paus Benedictus XVI en de keuze van Paus Franciscus stonden de katholieke Kerk en de Paus volop in de belangstelling van de media. Niet voor iedereen is even duidelijk hoe de katholieke Kerk zelf over de Paus en zijn taak denkt. In dit document zijn enkele teksten bij elkaar gebracht die hierbij verheldering kunnen bieden.
-- Paus Benedictus XV, 29-6-2012: homilie op het feest van de heilige Petrus en Paulus,: Het spanningsveld tussen menselijke zwakte en goddelijke genade
-- Paus Franciscus: 19-3-2013: Homilie bij aanvang petrinische dienst: Ware macht is dienstbaar zijn
-- De Catechismus van de Katholiek Kerk, 1992
Het college van bisschoppen en zijn hoofd, de paus, punten 880-887
--De heilige Jozefmaria Escrivá (1902-1975)
enkele punten uit De Weg, De Voor en De Smidse;
homilie op 4-6-1972: Trouw aan de Kerk
--Omnes cum Petro ad Iesum per Mariam
Allen met Petrus naar Jezus door Maria
In de apostlische exhortatie Christifideles Laici van 30-9-1988 geeft de zalige Johannes Paulus II de visie van de kerk op de gewone gelovige, de leek. Hij maakt daarbij vooral gebruik van de leer van het 2e Vatikaanse Concilie en de resultaten van de recente bisschoppensynode. Deze presentatie gaat voooral in op het eerste hoofdstuk en ook op de relatie kerk en staat.
Op 29 september 2012 publiceerde Mgr. Javier Echevarría een pastorale brief ter gelegenheid van het Jaar van het Geloof. In zijn brief schrijft hij over de noodzaak van een nieuwe evangelisatie. Ook onderstreept hij het belang van kennis en belijden van het geloof en verenigen met Christus door gebed.
Hij schrijft: We hebben allen met vreugde kennis genomen van de apostolische Brief Porta fídei waarin de paus ons het Jaar van het geloof heeft aangekondigd. Benedictus XVI heeft zich geen moeite gespaard om de fundamentele boodschap van het evangelie toegankelijk te maken in een taal die voor de mensen van de 21ste eeuw te begrijpen is. En in deze lijn heeft hij ter gelegenheid van het Tweede Vaticaans Concilie dat vijftig jaar geleden is begonnen, op 11 oktober 2011 een Jaar van het geloof afgekondigd. Dit zal aanstaande 11 oktober aanvangen en op 24 november 2013, op het hoogfeest van Christus Koning, eindigen. Het begin van dit jaar valt bovendien samen met de twintigste verjaardag van de Apostolische Constitutie Fidei depósitum, waarmee de zalige Johannes Paulus II de publicatie van de Catechismus van de Katholieke Kerk afkondigde, een catechismus die van buitengewoon belang is voor de persoonlijke vorming en voor de catechese die we voortdurend in alle kringen moeten geven.
Het Jaar van het geloof is daarmee als een nieuwe oproep aan alle kinderen van de Kerk om ons terdege bewust te zijn van ons geloof, het beter te kennen en trouw in praktijk te brengen. Het is tegelijk een oproep om ons in te zetten het geloof te verspreiden en de inhoud ervan, met het getuigenis van ons woord en ons voorbeeld, te verspreiden onder de ontelbare hoeveelheid mensen die Christus niet kennen of niet met hem omgaan.
De bijbelse beeldtaal van herders en schapen werpt een nieuw licht op he falen van ambtsdragers binnen de katholieke kerk. Het opmerkelijke hierbij is dat alle herders - van dorpspastoor tot Paus - ook tegelijk schapen zijn. Het blijkt in statistische onderoeken dat het falen van de "schapen" binnen de kerk geringer is als dat van andere vergelijkbare groepen.
Met de abdicatie van Paus Benedictus XVI en de keuze van Paus Franciscus stonden de katholieke Kerk en de Paus volop in de belangstelling van de media. Niet voor iedereen is even duidelijk hoe de katholieke Kerk zelf over de Paus en zijn taak denkt. In dit document zijn enkele teksten bij elkaar gebracht die hierbij verheldering kunnen bieden.
-- Paus Benedictus XV, 29-6-2012: homilie op het feest van de heilige Petrus en Paulus,: Het spanningsveld tussen menselijke zwakte en goddelijke genade
-- Paus Franciscus: 19-3-2013: Homilie bij aanvang petrinische dienst: Ware macht is dienstbaar zijn
-- De Catechismus van de Katholiek Kerk, 1992
Het college van bisschoppen en zijn hoofd, de paus, punten 880-887
--De heilige Jozefmaria Escrivá (1902-1975)
enkele punten uit De Weg, De Voor en De Smidse;
homilie op 4-6-1972: Trouw aan de Kerk
--Omnes cum Petro ad Iesum per Mariam
Allen met Petrus naar Jezus door Maria
In dit innovatieproject richten studenten van de bouwopleiding van ROC Friese Poort Sneek zich in opdracht van Vakantiepark Zwartkruis op het verduurzamen van het vakantiepark (energieneutraal), het vergroten van het comfortgehalte en het geschikt maken van de accommodatie voor grote groepen.
http://inarocket.com
Learn BEM fundamentals as fast as possible. What is BEM (Block, element, modifier), BEM syntax, how it works with a real example, etc.
Content personalisation is becoming more prevalent. A site, it's content and/or it's products, change dynamically according to the specific needs of the user. SEO needs to ensure we do not fall behind of this trend.
Lightning Talk #9: How UX and Data Storytelling Can Shape Policy by Mika Aldabaux singapore
How can we take UX and Data Storytelling out of the tech context and use them to change the way government behaves?
Showcasing the truth is the highest goal of data storytelling. Because the design of a chart can affect the interpretation of data in a major way, one must wield visual tools with care and deliberation. Using quantitative facts to evoke an emotional response is best achieved with the combination of UX and data storytelling.
Succession “Losers”: What Happens to Executives Passed Over for the CEO Job?
By David F. Larcker, Stephen A. Miles, and Brian Tayan
Stanford Closer Look Series
Overview:
Shareholders pay considerable attention to the choice of executive selected as the new CEO whenever a change in leadership takes place. However, without an inside look at the leading candidates to assume the CEO role, it is difficult for shareholders to tell whether the board has made the correct choice. In this Closer Look, we examine CEO succession events among the largest 100 companies over a ten-year period to determine what happens to the executives who were not selected (i.e., the “succession losers”) and how they perform relative to those who were selected (the “succession winners”).
We ask:
• Are the executives selected for the CEO role really better than those passed over?
• What are the implications for understanding the labor market for executive talent?
• Are differences in performance due to operating conditions or quality of available talent?
• Are boards better at identifying CEO talent than other research generally suggests?
Pater Martín Lasarte, een Uruguayaanse Salesiaan, missionaris in Afrika met een licentiaat in de Heilige Schrift, maakt momenteel deel uit van het wereldwijde missiebevorderingsteam van de Salesiaanse Congregatie. Hij is in het bijzonder verantwoordelijk voor de promotie van missies in Afrika en Amerika. In het Amazonegebied begeleidt hij de congregatie die 47 religieuze gemeenschappen telt, met 245 Salesianen in het Amazonegebied en in Mato Grosso (22 gemeenschappen in de grote steden en 25 op het platteland of in de jungle). Op het platteland of in kleine dorpen ontvangen 612.000 mensen uit 62 etnische en niet-inheemse groepen in vijf landen hulp. De dienst wordt verleend via 1.219 katholieke gemeenschappen, onder leiding van 2.123 pastorale werkers. Pater Lasarte is door pauselijke benoeming lid van de Synode die in oktober 2019 wordt gehouden. Dit is zijn toespraak tot een groep journalisten op 23 september in de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis in Rome.
Dit is het informatiebulletin nummer 3 over de eerbiedwaardige dienaar van God Álvaro del Portillo. Het wordt uitgegeven door Prelatuur van het Opus Dei, Jan Luijkenstraat 52 1071 CS Amsterdam, info@opusdei.nl. Dit informatiebulletin wordt gratis verspreid. Op verzoek kunnen de gedrukte versies in de toekomst worden toegezonden. Wie aan de verspreiding ervan zou willen bijdragen, kan een gift overmaken op: ING 37 40 023, ten name van Hulpfonds Bureau heiligverklaringen - Opus Dei, Amsterdam.
Het derde informatiebulletin van de dienaar Gods Álvaro del Portillo verschijnt in Nederland land tijdens het ‘Jaar van de priester’, door paus Benedictus XVI uitgeroepen voor de hele Kerk. In zijn homilie van 13 juni 2004 zei paus Johannes Paulus II: “Christus, levend brood uit de hemel neergedaald, is de enige die de honger kan stillen van de mens in elke tijd en overal op aarde. Maar Hij wil dit niet alleen doen en daarom bedient hij zich – zoals bij de wonderbare broodvermenigvuldiging – van zijn leerlingen.(…) Dit wonderbaarlijke teken is een voorafbeelding van het grootste mysterie van de liefde dat elke dag hernieuwd wordt in de heilige Mis: door de bemiddeling van de gewijde bedienaren, geeft Christus zijn Lichaam en Bloed voor het leven van de mensheid. En allen die op waardige wijze deelhebben aan zijn Tafel, worden tot levende instrumenten van zijn tegenwoordigheid van liefde, van barmhartigheid en van vrede”. In dit nummer is een getuigenis opgenomen van Mgr. Javier Echevarría over de vruchten van het priesterschap van Mgr. del Portillo en een deel van een toespraak van de dienaar Gods over de Eucharistie.
C.B. Zuiderhoudt - Meester Eckhart versus advaitanonduality01
Advaita is, net als zen, een directe bevrijdingsweg door middel van zelfrealisatie. Ooit was een dergelijke mysterieschool ook binnen het christendom aanwezig, met name in de laatmiddeleeuwse mystiek, die in haar methode van aanpak het best gerepresenteerd wordt door de bekende mysticus Meester Eckhart (ca. 1260 -1328).
In dit boek is de benadering van de advaita naast die van Meester Eckhart geplaatst. Zevenhonderd jaar tijdsverschil wordt hierdoor moeiteloos overbrugd en de tijdloze essentie kristalliseert zich glashelder uit.
Waar het in beide benaderingen om gaat, en wat eigenlijk niet voor discussie in aanmerking komt, is de directe, pure ervaring. Op praktische wijze wordt in Meester Eckhart versus advaita richting gegeven aan eenieder die binnen de christelijke cultuur de directe godservaring niet meer weet te vinden.
C.B. Zuijderhoudt (1944) kwam met mystiek in aanraking door zijn studie vergelijkende godsdienstwetenschappen. Zijn advaita-leraar Alexander Smit bracht hem tot het zien van zijn ware natuur. Mede daardoor werd ook de mystiek van Meester Eckhart herkend als een directe bevrijdingsweg.
Mgr. Fernando Ocáriz, pastorale brief,
14 februari 2017
Deze pastorale brief van de prelaat van het Opus Dei bevat de conclusies van het Algemene Congres dat gehouden werd in de maand januari 2017.
Mgr. Ocáriz schrijft: Met deze brief wil ik jullie deelgenoot maken van de conclusies van het laatste algemeen Congres, dat de afgelopen maand januari in Rome heeft plaatsgevonden. Dat doe ik omdat ik, net als don Javier in het jaar 2010, graag wil dat jullie allemaal het gewicht van het Werk voelen, het gewicht van de zielen en de verantwoordelijkheid om deze kleine familie die wij zijn vooruit te brengen.
De Paus is voor de Kerk Petrus, die Christus aan de wereld bekend maakt door de vreugde van het evangelie te verkondigen. Het algemeen Congres heeft op de eerste plaats opnieuw onze trouw van kinderen aan de Paus willen bevestigen en heeft nog eens het gebed dat we van de heilige Jozefmaria hebben geleerd onderschreven: Allen met Petrus naar Jezus door Maria.
bron: www.opusdei.org
Postsynodale apostolische Exhortatie Sacramentum caritatis van paus Benedictus XVI, aan de bisschoppen, aan de priesters en diakens, aan de godgewijde personen en aan alle christengelovigen over de Eucharistie, bron en hoogtepunt van het leven en de zending van de Kerk
Sacrament van de liefde:1 De heilige Eucharistie is het geschenk van de zelfgave van Jezus Christus, waardoor Hij ons Gods oneindige liefde voor iedere mens openbaart. In dit wonderbare sacrament toont zich de “grotere” liefde die ertoe aanzet “het eigen leven te geven voor zijn vrienden” (vgl. Joh 15,13). Ja, Jezus heeft de Zijnen “tot het uiterste toe” liefgehad (Joh 13,1). Deze woorden van de evangelist vormen de inleiding op Jezus’ gebaar van oneindige nederigheid: voordat Hij voor ons aan het kruis stierf, waste Hij, omgord met een linnen doek, de voeten van zijn leerlingen. Op dezelfde wijze blijft Jezus ons in het sacrament van de Eucharistie “tot het uiterste toe” liefhebben, tot aan de gave van zijn Lichaam en zijn Bloed. Wat moeten de gebaren en de woorden van de Heer tijdens dat Avondmaal de apostelen hebben verwonderd! Wat moet het mysterie van de Eucharistie ook een verwondering opwekken in ons hart!
Rome, 22 februari 2007,
Vertaling: dr. N. Stienstra, met medewerking van drs. N.M. Schnell, pr.
1. Nieuwsbrief EL 2009/2
Sedert de bijeenkomsten tijdens de laatste Goede Week besef ik hoe de Vlaamse Kerk haar
ziel is verloren. Ik zit rond te kijken en zie in het kerkgebouw veelal gewoontekatholieken –
hoe oprecht de zondagse bedoelingen ook mogen zijn. Ik vind weinig begeesterde predikanten
die visie hebben over het koninkrijk Gods. En als ze die visie al hebben durven ze die dan nog
vaak niet uitspreken voor een publiek dat daar niet wil mee geconfronteerd worden.
Enkel het lichaam van de Kerk is nog vol luister aanwezig: de gebouwen, de trouwe
kaarsenbranders, de structuur van kerkfabrieken en parochieraden, de vormselcatechese en
noem maar op. Toch veroudert het lichaam ook zienderogen. Ik daag jullie uit om volgend
rekensommetje te maken: tel de jongste leden van het parochieteam, het koor, de
vormselcatechisten en de kerkvrijwilligers op en deel door vier. Wedden dat we een getal
rond de 50 uitkomen? Misschien niet opzienbarend (al gaat het om de jongste leden!), maar
wel een schrijnende realiteit als je het mij vraagt. Ik wil niet cynisch zijn: het is niet overal zo.
Oef! Maar toch.
Dit zijn geen nieuwe vaststellingen. Al jaren worden bomen gekapt om deze feiten verder uit
te spitten en te verklaren. De reden dat ik het hier aanbreng is omdat het me confronteert met
een aantal existentiële vragen: ‘Wat moet ik er nog mee?’ en vooral ‘Hoe kan ik binnen of
buiten de Kerk gemeenschap vormen met christenen wetende dat het woord christen zoveel
verschillende, soms radicaal andere, ladingen dekt?’ Voor mij zijn dit heel moeilijke vragen
waar ik zo geen raad mee weet. Het doet me denken aan het visioen van Jesaja (Jes 24):
1 De HEER verwoest de aarde en slaat haar kaal,
hij ontwricht haar en verstrooit haar bewoners.
2 Priester en volk treft hetzelfde lot,
meester en slaaf,
meesteres en slavin,
verkoper en koper,
wie te leen krijgt en wie te leen geeft,
schuldenaar en schuldeiser.
3 De aarde wordt geheel verwoest
en volkomen leeggeplunderd want de HEER heeft aldus gesproken.
Het gevoel van ontwrichting dat Jesaja hier brengt is heel kenmerkend voor onze tijd. Velen
voelen dat er iets niet goed loopt, dat hier en daar de essentie verloren gaat en dat dringend
actie ondernomen moet worden. En de verstrooiing; die is volop aan de gang: nieuwe
evangelische bewegingen in alle continenten, nieuwe katholieke bewegingen, bewegingen van
gefrustreerde christenen die hun lidkaarten weggegooid hebben en niet te vergeten de vele
experimenten in menige parochie of federatie. We moeten eerlijk zijn: er bestaat nog weinig
consensus over dat koninkrijk van God, over die utopie die ons voedt als christenen. En dat is
heel bitter om dat te beseffen. We kunnen er enkel nog de vage term ‘liefde’ op plakken, wat
iedereen alweer heel verschillend interpreteert. Hoe kan het dat mensen die zichzelf christen
noemen zowel oorlog kunnen voeren en vrede kunnen verlangen, zowel homofoob als
gelijklievend kunnen zijn? Nochtans: in Jezus tijd en de eerste eeuwen daarna was het
waarschijnlijk wel heel duidelijk wat met dat koninkrijk werd bedoeld.
En toch geloof ik dat er toekomstperspectief is voor onze minderheidskerk. Die ligt in onze
gezamenlijke zoektocht naar de essentie van Jezus’ boodschap, zonder die te moeten doceren
met theologische traktaten. Nee het moet een eerlijke zoektocht zijn waar mensen kritische
vragen durven stellen bij de christelijke traditie en waar die vragen nieuwe vragen mogen
2. oproepen. Maar vooral ook een zoektocht waar verhalen terug levend aanwezig mogen zijn
omdat ze de werkelijkheid beter kunnen bevatten dan theologische waarheden.
Ik pleit dus heel graag voor leerhuizen, leesgroepen, volwassencatechese, cursussen,
dialooggroepen, gezinsgroepen of andere initiatieven in die aard: kleinschalig en eerlijk. De
tijd van de grote (nationale) bewegingen is voorbij. De gemeenschap van de toekomst haalt
zijn identiteit uit de debatten aan de basis over wat recht en slecht is. Alleen debat en gesprek
kan het woord christen weer zuiver krijgen en behoeden van welke fundamentalistische
invulling dan ook.
De theologie is een wetenschap die zoals elke wetenschap verder bouwt op voor waar
genomen premissen. Zo is er door de eeuwen heen meer en meer geklungel ontstaan om al die
waarheden met elkaar te verzoenen. De theologie is zo’n puinhoop van goedbedoelde
stellingen dat ze lustig meebouwt aan de verstrooiing en ontwrichting. ‘Als zij het al niet meer
weten?’
Veel theologen doen trouwens oneer aan het mystieke aspect van de zoektocht naar die/dat
Ene. Er is geen waarheid om te bevatten in letters en constructies. Er is enkel het levende
Woord, dat Woord dat ziel en lichaam krijgt door groepen van mensen. Het ‘woord dat vlees
wordt’ biedt voor mij een voorzichtig perspectief om mijn eigen vragen te exploreren.
En of deze groepen binnen of buiten de Kerk moeten staan is geen relevante vraag voor mij.
Het gaat om de mensen binnen die groepen: zijn ze bereid om te leren en te zoeken naar dat
koninkrijk Gods? De omstandigheden waarin dit gebeurt zijn voor mij niet belangrijk. Zelfs
de religieuze achtergrond van de mensen niet.