More Related Content
What's hot
What's hot (20)
Similar to หน่วยที่ 2 ระบบเศรษฐกิจในโลกปัจจุบัน
Similar to หน่วยที่ 2 ระบบเศรษฐกิจในโลกปัจจุบัน (19)
Recently uploaded
Recently uploaded (10)
หน่วยที่ 2 ระบบเศรษฐกิจในโลกปัจจุบัน
- 2. การกาหนดราคาในระบบเศรษฐกิจ การกาหนดอัตราค่าจ้างแรงงาน หน่วยเศรษฐกิจ ระบบเศรษฐกิจ ตลาดในระบบเศรษฐกิจ
- 4. เป็นการดาเนินกิจกรรมในการผลิตการบริโภค การแลกเปลี่ยนการ แจกจ่ายสินค้าแก่ผู้บริโภคนั้น เพื่อตอบสนองความต้องการของสังคมได้สูงสุด เนื่องจากทรัพยากรมีอยู่อย่างจากัด การดาเนินกิจกรรมทางเศรษฐกิจ ผู้ดาเนินกิจกรรมทางเศรษฐกิจ เรียกว่า หน่วยทางเศรษฐกิจ เช่น ครัวเรือน ห้างร้าน บริษัท
- 5. • หน่วยเศรษฐกิจที่อาจเป็นบุคคลคนเดียวหรือหลายคนร่วมกัน • มีการร่วมกันตัดสินใจใช้ทรัพยากรต่างๆ เช่น เงิน ทรัพย์สิน แรงงานให้เกิด ประโยชน์สูงสุด • สมาชิกครัวเรือนอาจเป็นเจ้าของปัจจัยการผลิตเป็นแรงงาน หรือเป็น ผู้ประกอบการก็ได้ • เป้าหมายหลัก คือ การแสวงหาความพอใจสูงสุด หน่วยครัวเรือน
- 6. • บุคคลหรือกลุ่มบุคคลที่ทาหน้าที่นาเอาปัจจัยการผลิตมาผลิตเป็นสินค้าและบริการ • สินค้าและบริการที่ผลิตได้จะนาไปไปจาหน่ายแก่ผู้บริโภค • ประกอบด้วยผู้ผลิตและผู้ขาย ซึ่งอาจทาหน้าที่เป็นทั้งผู้ผลิตและผู้ขายพร้อมกัน • จุดมุ่งหมาย คือ การแสวงหากาไรสูงสุดจากการประกอบการ หน่วยครัวเรือน
- 7. • หน่วยงานของรัฐหรือส่วนราชการต่างๆ • มีหน้าที่และความสัมพันธ์กับหน่วยงานอื่นๆในระบบเศรษฐกิจ • เป็นเจ้าของปัจจัยการผลิต เป็นผู้ผลิต และผู้บริโภคในคราวเดียวกัน • มีบทบาทสาคัญ เช่น การเก็บภาษีจากครัวเรือน การออกกฎหมายเพื่อ กระตุ้นภาวะเศรษฐกิจ หน่วยรัฐบาล
- 11. ระบบเศรษฐกิจใช้กาหนดกระบวนการทางเศรษฐกิจ • ผลิตอะไร • ผลิตเพื่อใคร • จานวนเท่าใด • จาแนกแจกจ่ายแก่ผู้บริโภคอย่างไร กระบวนการทางเศรษฐกิจที่เกิดจากความร่วมมือกันของมนุษย์ในการ สร้างและใช้ทรัพยากรเพื่อสนองความต้องการระหว่างกันของสมาชิก ในสังคมที่มีการปฏิบัติคล้ายคลึงกัน ระบบเศรษฐกิจ
- 12. • ระบบเศรษฐกิจที่เอกชนมีสิทธิ์เป็นเจ้าของทรัพยากรต่างๆ ตามกฎหมาย • เอกชนมีสิทธิควบคุมและปกป้องทรัพย์สินตนเอง และสามารถยกทรัพย์สิน ให้แก่ผู้อื่นได้ • เอกชนมีเสรีภาพในการผลิตการจาหน่าย และการดาเนินการต่างๆ ด้วยตนเอง • รัฐจะไม่เข้าไปควบคุมการผลิตการกาหนดราคาและการจาหน่าย • กิจกรรมทางเศรษฐกิจต่างๆ ดาเนินไปโดยผ่านกลไกราคา • การแข่งขันกันทางเศรษฐกิจมีสูง ระบบเศรษฐกิจแบบทุนนิยม
- 13. ข้อดี 1. ทาให้เกิดแรงจูงใจในการผลิตและการทางาน 2. ช่วยให้เกิดการพัฒนาคุณภาพของสินค้าละบริการให้ดีขึ้นอยู่เสมอ 3. บุคคลในระบบเศรษฐกิจมีอิสรเสรีในการใช้ทรัพยากร 4. ผู้บริโภคสามารถบริโภคสินค้าและบริการได้อย่างเป็นธรรม ข้อเสีย 1. อาจไม่เหมาะสมกับสถานการณ์ทางเศรษฐกิจบางกรณี 2. ทาให้รายได้ของประชาชนไม่เท่าเทียมกัน 3. อาจก่อให้เกิดการผูกขาดการผลิตสินค้าและบริการได้
- 14. • ระบบเศรษฐกิจที่รัฐบาลเข้าไปเป็นผู้ควบคุมดาเนินการผลิต • การดาเนินกิจกรรมขนาดใหญ่ เช่น อุตสาหกรรมขั้นพื้นฐานจะถูกควบคุม โดยรัฐ • รัฐเข้าควบคุมกิจการสาธารณูปโภค เช่น ประปา ไฟฟ้า โทรศัพท์ • รัฐจะเข้าไปจัดสวัสดิการให้กับประชาชน • รัฐเปิดโอกาสให้เอกชนมีกรรมสิทธิ์ในที่อยู่อาศัยมีอิสระในการประกอบ ธุรกิจขนาดย่อม และมีเสรีภาพในการเลือกซื้อสินค้าและบริการ ระบบเศรษฐกิจแบบสังคมนิยม
- 15. ข้อดี 1. ประชาชนได้รับการดูแลเกี่ยวกับสวัสดิการของรัฐค่อนข้างดี 2. ช่วยให้เกิดการจัดสรรทรัพยากรและการกระจายรายได้ที่ดี 3. ช่วยขจัดการแข่งขันด้านโฆษณาที่ไม่เกิดประโยชน์ 4. ล้มเลิกการผูกขาดโดยเอกชนในธุรกิจบางชนิด 5. เศรษฐกิจไม่ค่อยผันแปรขึ้นลงมากนัก ข้อเสีย 1. หากการวางแผนด้านเศรษฐกิจจากส่วนกลางทาได้ไม่ดี ก็ย่อมส่ง ผลเสียต่อประชาชน 2. ประชาชนไม่มีเสรีภาพอย่างเต็มที่ในการดาเนินธุรกิจ 3. ขาดแรงจูงใจที่กระตุ้นให้เกิดการผลิตหรือคิดค้นสิ่งใหม่ๆ
- 16. • ระบบเศรษฐกิจที่นาลักษณะบางอย่างของระบบเศรษฐกิจแบบเสรีนิยมและ สังคมนิยมมาผสมผสานกันเป็นระบบใหม่ • เอกชนและรัฐบาลมีส่วนร่วมในการใช้กลไกราคาและวางแผนในกิจกรรม ทางเศรษฐกิจ • เอกชนและรัฐบาลสามารถเป็นเจ้าของปัจจัยการผลิตสินค้าและบริการ • กิจกรรมทางเศรษฐกิจส่วนใหญ่รัฐบาลจะปล่อยให้เอกชนดาเนินการผลิต • มีการจากัดสิทธิเสรีภาพของเอกชนในธุรกิจบางประเภทที่อาจส่งผลต่อความ มั่นคงของชาติ • รัฐมีอานาจเข้าไปแทรกแซงกลไกราคาสินค้าที่เห็นว่าไม่เป็นธรรม • รัฐจะเข้าควบคุม และส่งเสริมผู้ประกอบการโดยสร้างโครงสร้างพื้นฐานเพื่อ กระตุ้นเศรษฐกิจ ระบบเศรษฐกิจแบบผสม
- 17. ข้อดี 1. มีความคล่องตัวในการดาเนินการ 2. มีการนารายได้มาเฉลี่ยให้ผู้ทางานตามกาลังความสามารถ 3. สินค้าและบริการมีคุณภาพและประชาชนสามารถเลือกบริโภคได้ 4. เอกชนสามารถเข้าถึงบริการของรัฐ รวมถึงสวัสดิการพื้นฐานต่างๆ ข้อเสีย 1. แรงจูงใจในการผลิตสินค้าของเอกชนอาจมีไม่มากพอ 2. การดาเนินการอาจไม่มีประสิทธิภาพเพียงพอต่อการพัฒนาเศรษฐกิจอย่าง รวดเร็ว 3. การวางแผนจากส่วนกลางเพื่อประสานประโยชน์ระหว่างรัฐกับเอกชนทาได้ยาก 4. การดาเนินการของรัฐในธุรกิจบางประเภทยังไม่มีประสิทธิภาพเท่าเอกชน
- 20. 1. ช่วยให้ผู้ผลิตสามารถผลิตสินค้าได้ตรงตามความต้องการของผู้บริโภค • ตลาดจะทาหน้าที่เป็นตัวกลางนาข้อมูลความต้องการของผู้บริโภคมาให้ผู้ผลิต • ผู้ผลิตสามารถผลิตสินค้าให้ตรงกับความต้องการของผู้บริโภค • ช่วยลดความสิ้นเปลืองทรัพยากรที่ใช้ในการผลิตสินค้า ความสาคัญของตลาดในระบบเศรษฐกิจ 2. ช่วยให้ผู้บริโภคมีมาตรฐานครองชีพสูงขึ้น • ตลาดช่วยกระตุ้นให้ผู้ผลิตต้องพัฒนาคุณภาพสินค้าอยู่เสมอ • ผู้บริโภคสามารถเลือกซื้อสินค้าได้หลากหลาย • สินค้าที่วางขายมีคุณภาพดีและมีราคาถูก 3. ช่วยให้เศรษฐกิจของประเทศขยายตัวสูงขึ้น • ตลาดช่วยให้เกิดการจ้างงานมากขึ้น • เมื่อมีงานทาก็จะทาให้ประชาชนมีรายได้สูงขึ้น • เศรษฐกิจของประเทศมีการขยายตัวอย่างต่อเนื่อง
- 21. ปัจจัยที่ส่งผลต่อขนาดของตลาด • ระบบการคมนานาคมและการสื่อสารที่สะดวกรวดเร็ว • ลักษณะของสินค้าที่เหมาะสม • นโยบายทางการค้าของรัฐที่เอื้อต่อการลงทุน ตลาดการค้า จะขยายตัวได้เร็ว
- 23. ตลาดสินค้าตามชนิดของสินค้า ตลาดที่มีการซื้อขายสินค้า อุปโภคบริโภคโดยผู้ซื้อนาไป บริโภคโดยตรง เช่น อาหาร เสื้อผ้า ตลาดสินค้าอุปโภคบริโภค ตลาดที่มีการซื้อขายปัจจัยการ ผลิตเพื่อนาไปใช้ผลิตสินค้าและ บริการ เช่น รถไถ เครื่องสูบน้า เครื่องสีข้าว เป็นต้น ตลาดปัจจัยการผลิต ตลาดที่มีการติดต่อตกลงกันเรื่อง เงินและทุน เช่น การกู้ยืม การซื้อ ขายหลักทรัพย์การซื้อขาย เงินตราต่างประเทศ ตลาดเงินและตลาดทุน
- 26. ตลาดสินค้าตามลักษณะการแข่งขัน • ตลาดที่ผู้ซื้อและผู้ขายมีจานวนมาก • สินค้าที่ซื้อหรือขายต้องมีลักษณะอย่าง เดียวกัน • ผู้ซื้อและผู้ขายจะมีความรอบรู้สภาวะตลาด อย่างดี • การติดต่อซื้อขายสามารถทาได้โดยสะดวก • หน่วยธุรกิจสามารถเข้าหรือออกจากธุรกิจ การค้าได้โดยเสรี ตลาดที่มีการแข่งขันอย่างสมบูรณ์ • ตลาดผูกขาด • ตลาดกึ่งแข่งขันกึ่งผูกขาด • ตลาดผู้ขายน้อยราย ตลาดที่มีการแข่งขันอย่างไม่สมบูรณ์
- 28. การกาหนดราคาตามอุปสงค์และอุปทาน อุปสงค์ ความเต็มใจและ ความสามารถของผู้ซื้อในการ จ่ายเงินซื้อสินค้าในปริมาณ ต่างๆ ณ ระดับราคาต่างๆ ของ สินค้าชนิดนั้นในช่วงเวลาใด เวลาหนึ่ง กฎของอุปสงค์ หาสินค้ามีราคาต่าลง ผู้บริโภค ก็มีความยินดีที่จะซื้อสินค้าในปริมาณ เพิ่มขึ้น ในทางกลับกัน หากสินค้ามี ราคาสูงขึ้น ผู้บริโภคก็มีความยินดีที่จะ ซื้อสินค้าในปริมาณที่ต่าลง
- 29. อุปสงค์ ความเต็มใจและความสามารถของผู้ซื้อในการจ่ายเงินซื้อสินค้าในปริมาณต่างๆ ณ ระดับ ราคาต่างๆ ของสินค้าชนิดนั้นในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง กฎของอุปสงค์ หาสินค้ามีราคาต่าลง ผู้บริโภคก็มีความยินดีที่จะซื้อสินค้าในปริมาณเพิ่มขึ้น ในทาง กลับกัน หากสินค้ามีราคาสูงขึ้น ผู้บริโภคก็มีความยินดีที่จะซื้อสินค้าในปริมาณที่ต่าลง การกาหนดราคาตามอุปสงค์และอุปทาน
- 32. อุปทาน ปริมาณสินค้าหรือ บริการที่ผู้ผลิตหรือผู้ขายยินดี ขายหรือผลิตให้กับผู้ซื้อ ณ ระดับราคาต่างๆ ตามที่ตลาด กาหนดให้ กฎของอุปทาน หากราคาสินค้าสูงขึ้น ปริมาณ เสนอขายก็จะเพิ่มขึ้น แต่ถ้าหากสินค้ามี ราคาต่าลง ปริมาณการเสนอขายก็จะ ลดลง การกาหนดราคาตามอุปสงค์และอุปทาน
- 33. อุปทาน ปริมาณสินค้าหรือบริการที่ผู้ผลิตหรือผู้ขายยินดีขายหรือผลิตให้กับผู้ซื้อ ณ ระดับราคา ต่างๆ ตามที่ตลาดกาหนดให้ กฎของอุปทาน หากราคาสินค้าสูงขึ้น ปริมาณเสนอขายก็จะเพิ่มขึ้น แต่ถ้าหากสินค้ามีราคาต่าลง ปริมาณการเสนอขายก็จะลดลง
- 36. • ตามกฎของอุปสงค์และอุปทานปริมาณสินค้าที่ผู้บริโภคต้องการซื้อและผู้ขายต้องการขาย จะปรับตัวตามราคาสินค้าที่เปลี่ยนแปลงไป • การปรับตัวของจานวนการซื้อและจานวนการขายในลักษณะตรงกันข้ามกันทาให้จานวนการ ซื้อและจานวนการขายเท่ากันพอดี ณ ระดับราคาใดราคาหนึ่ง เรียกว่า ราคาดุลยภาพ • ณ ระดับราคาที่ต่ากว่าราคาดุลยภาพ จะทาให้เกิดอุปสงส่วนเกิน ราคาสินค้าจะสูงขึ้น • ณ ระดับราคาที่อยู่สูงกว่าราคาดุลยภาพ ทาให้เกิดอุปทานส่วนเกิน ราคาสินค้าจะลดต่าลง การกาหนดราคาตามอุปสงค์และอุปทาน
- 38. ข้อดีและข้อเสียของการกาหนดราคาตามอุปสงค์และอุปทาน ข้อดี 1. ช่วยให้ผู้ผลิตจัดสรรปัจจัยการผลิตได้อย่างเหมาะสมและมีประสิทธิภาพ 2. ทาให้ราคาสินค้าและบริการสูงขึ้น ผู้ผลิตได้กาไรสูงขึ้น 3. ช่วยให้มีการเคลื่อนย้ายปัจจัยการผลิตตามกลไกราคาอย่างเหมาะสม 4. ช่วยให้การใช้ปัจจัยการผลิตมีประสิทธิภาพสูงสุด ข้อเสีย 1. ผู้ดาเนินการผลิตจะต้องมีการปรับตัวอยู่ตลอดเวลาตามภาวะตลาด 2. ผู้ผลิตที่ขาดความรู้และประสบการณ์อาจประสบภาวะกาไรตกต่าหรือการขาดทุน 3. ผู้บริโภคต้องซื้อสินค้าในราคาที่เปลี่ยนแปลงไปตามอุปสงค์และอุปทาน 4. ประชาชนส่วนใหญ่อาจต้องประสบปัญหาค่าครองชีพจากราคาสินค้าในตลาด
- 39. 1. สภาวะทางเศรษฐกิจ ในภาวะเศรษฐกิจดี ผู้ผลิตอาจกาหนดราคาสินค้าให้สูงขึ้นเพราะประชาชนมี กาลังการซื้อมาก ในภาวะเศรษฐกิจตกต่า การกาหนดราคาอาจต่าลงกว่าปกติ เพื่อจูงใจให้มีผู้ซื้อ สินค้าเพิ่มขึ้น 2. สภาวะการแข่งขันในตลาด ในกรณีที่ตลาดมีการแข่งขันสูงมีผู้ผลิตสินค้าชนิดเดียวกันจานวนมากผู้ผลิต อาจต้องกาหนดราคาสินค้าให้ใกล้เคียงกับธุรกิจอื่น เพราะถ้าหากสินค้ามีราคาสูงกว่าผู้อื่น ก็อาจขายสินค้าได้น้อยลง หลักในการกาหนดราคาในเชิงกลยุทธ์
- 40. 3. ต้นทุนการผลิตและการจาหน่าย สินค้าหลายชนิดมักกาหนดราคาสินค้าโดยบวกเพิ่มเข้าไปกับต้นทุนการผลิต ซึ่งการบวกเพิ่มนี้ ขึ้นอยู่กับลักษณะสินค้า สภาวะเศรษฐกิจ และการแข่งขันในตลาด 4. กลุ่มเป้าหมายและลักษณะของสินค้า ผู้ผลิตจะกาหนดราคาสินค้าโดยคานึงถึงผู้บริโภคกลุ่มเป้าหมายเช่น หาก สินค้าที่ผลิตมีกลุ่มเป้าหมายลูกค้าที่รายได้สูง ก็จะกาหนดราคาสินค้าให้สูงกว่าปกติ หลักในการกาหนดราคาในเชิงกลยุทธ์
- 41. • การกาหนดราคาโดยบวกเพิ่มเข้าไปกับ ต้นทุนที่ประมาณได้ • การกาหนดราคาสินค้าที่ขายให้ แตกต่างกันตามปริมาณสินค้าที่ซื้อ • การกาหนดราคาขายให้แตกต่างกัน ตามลักษณะของผู้ซื้อ • การกาหนดราคาสินค้าตามช่วงเวลาที่ ต่างกัน รูปแบบการกาหนดราคาสินค้าในเชิงกลยุทธ์
- 42. ข้อดีและข้อเสียของการกาหนดราคาเชิงกลยุทธ์ ข้อดี 1. ในกรณีที่ตลาดมีการแข่งขันกันน้อย ผู้ผลิตสามรถกาหนดราคาสินค้าได้สูงทาให้ได้กาไรมาก 2. ผู้ผลิตสามารถกาหนดราคาสินค้าเพื่อให้ได้กาไรตามต้องการได้โดยง่าย 3. ช่วยให้ผู้ผลิตสามารถกาหนดราคาได้เหมาะสม ตรงตามกลุ่มผู้บริโภคเป้าหมาย 4. การกาหนดราคาเชิงกลยุทธ์ช่วยส่งเสริมการขายและดึงดูดผู้บริโภคในทางหนึ่ง ข้อเสีย 1. ในตลาดมีการแข่งขันน้อย ผู้ผลิตมีอานาจในการกาหนดราคาสินค้าสูง ทาให้เกิดการผูกขาด ราคาสินค้าแพงกว่าความเป็นจริง 2. ในภาวะตลาดที่มีการแข่งขันสูง ผู้ผลิตไม่สามารถกาหนดราคาสินค้าของตนให้สูงกว่าผู้อื่น ได้ส่งผลให้ได้กาไรน้อย 3. ผู้ผลิตที่ขาดความเชี่ยวชาญด้านธุรกิจอาจต้องขาดทุนจากการกาหนดราคาที่ไม่สอดคล้องกับ ภาวะตลาด
- 43. • บทบาทในการให้การส่งเสริม เศรษฐกิจ 1. การสร้างถนนเพื่อการคมนาคมขนส่ง 2. การสร้างสนามบินที่ทันสมัย 3. การสร้างระบบไฟฟ้า ประปาอย่าทั่วถึง 4. การพัฒนาระบบสื่อสารที่มีความ สะดวกรวดเร็ว 5. การออกกฎหมายระเบียบ ที่ส่งเสริม การค้าและการลงทุน บทบาทของรัฐในการดาเนินการทางเศรษฐกิจ
- 44. • บทบาทในการจัดการและการควบคุม 1. การประกันและพยุงราคาสินค้าเกษตร 2. การควบคุมราคาสินค้าอุปโภคบริโภค ไม่ให้สูงเกินจริง 3. การอุดหนุนปัจจัยการผลิตเพื่อลด ต้นทุนการผลิตสินค้า 4. การเข้าควบคุมการผลิตสินค้าเพื่อให้ เพียงพอต่อความต้องการของประชาชน
- 46. กลไกสาคัญในการกาหนดค่าจ้าง คือ อุปสงค์ต่อแรงงาน และอุปทานของแรงงาน กลไกในการกาหนดอัตราค่าจ้างแรงงาน กราฟ แสดงการกาหนดค่าจางแรงงานอุปสงค์ และอุปทานของแรงงาน
- 47. • กาหนดให้มีคณะกรรมการค่าจ้าง เพื่อทาหน้าที่พิจารณากาหนดอัตราค่าจ้างแรงงานขั้นต่า • คณะกรรมการค่าจ้าง ประกอบด้วยปลัดกระทรวงแรงงานและสวัสดิการสังคมเป็นประธาน ผู้แทนฝ่ายรัฐบาล 4 คน ผู้แทนฝ่ายนายจ้าง 5 คน และผู้แทนฝ่ายลูกจ้าง 5 คน • คณะกรรมการค่าจ้างมีอานาจหน้าที่ 1. เสนอความเห็นต่อคณะรัฐมนตรีเกี่ยวกับนโยบายค่าจ้าง 2. เสนอความเห็นต่อคณะรัฐมนตรีเพื่อของคาแนะนาในการปรับขึ้นค่าจ้างแรงงาน 3. กาหนดอัตราค่าจ้างพื้นฐานขั้นต่า 4. กาหนดอัตราค่าจ้างขั้นต่าที่ลูกจ้างได้รับตามสภาพเศรษฐกิจและสังคม 5.เสนอความเห็นต่อคณะรัฐมนตรีเพื่อพัฒนาระบบค่าจ้าง พ.ร.บ. คุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541
- 48. • อัตราค่าจ้างที่ได้รับอยู่ในขณะนั้น • ดัชนีค่าครองชีพ • อัตราเงินเฟ้อ • มาตรฐานการครองชีพ • ต้นทุนการผลิต • ราคาสินค้าความสามารถของธุรกิจ • คุณภาพของแรงงาน • ผลิตภัณฑ์มวลรวมของประเทศ • สภาพเศรษฐกิจและสังคม ตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2556 เป็นต้นมา ประเทศไทยได้กาหนดอัตราค่าจ้าง แรงงานขั้นต่า อยู่ที่ 300 บาท ต่อวัน ปัจจัยที่ใช้พิจารณาอัตราค่าจ้างแรงงานขั้นต่าของไทย